بخش #۷
داستان #سیاوش_سودابه از شاهنامه
کارگردان:بوریس کیمیاگروف(تاجیک)

این قسمت داستان جنگ با تورانیان

филм зебо
Ҳикояи #Siavash_7
аз Шоҳном

@sobhosher

بخش #۸
داستان #سیاوش_سودابه از شاهنامه
کارگردان: #بوریس_کیمیاگروف

فیلم باحضور شماری از بازیگران روسی ودوبله تاجیک ساخته شده.
филм зебо
Ҳикояи #Siavash_8
аз Шоҳном

@sobhosher

بخش #۹
داستان #سیاوش_سودابه؛ شاهنامه

کارگردان مشهور تاجیک بوریس کیمیاگروف با جذب سرمایه ازروسیه، آثار ارزشمندی ساخته است.
филм зебо
Ҳикояи #Siavash
аз Шоҳно

@sobhosher

#سیاوش همسان با نخستين انسان
#گياه_تباري
🔸در اساطیر ملل مختلف جهان و تاریخ ادیان که خود شاخه ­ای از علم «انسان­شناسی» (Anthropology) است، سه دیدگاه درباره پیدایش نخستین انسان، وجود دارد،
پیدایش انسان از #خاک، از نسل #خدایان و از #گیاه است.
(خادمی کولایی،۱۳۸۷: ۲۳۶).
🔻اندیشه ایرانی در مورد نخستین انسان نیز از اندیشه ­ای پدید آمده است که جهان کنونی را از تن انسان اولیه و نخستین زوج بشری را پدید آمده از یک یا دو #گیاه
می­داند (کریستن­سن،۱۳۸۳: ۴۹).
▫️یکی از اسطوره­ های مرتبط با این اندیشه، اسطوره قربانی کردن گاو یکتای بندهشنی است که می­تواند در اثر جا­بجایی یا دگرگونی اساطیر، به اسطوره ‌های دیگر تبدیل شده باشد؛ اسطوره­ هایی که با نخستین انسان؛ بویژه سیاوش ارتباط پیدا می‌کند.
بُن­ مایه­ های مشترکی که در اسطوره ­های مربوط به نخستین­ انسان وجود دارد، بحث قربانی و گیاه ‌تباری آن است و یکی از بزرگترین نشانه ­هایی که نخستین­ انسان بودن سیاوش را تأیید می­کند، بُن‌مایه روییدن گیاه از انسان (خالقی مطلق،۱۳۷۲: ۱۰۳) یا به تعبیری جان­گرایی گیاهی و در نگاهی دیگر پیکر­گردانی است.
🔺الگوی اساطیری این بُن ­مایه، اسطوره بندهشنی ریباس از آب پشت کیومرث است که با گیاه ­تباری انسان نخستین در اسطوره و به تبع آن جنبه توتمیک گیاه در معتقدات باستانی ارتباط پیدا می­کند (آیدنلو،۱۳۸۶: ۹۸).
تجلّی روح آدمی در گیاه، بر اساس باور فرقه « #تناسخیه» نیز سایه ­ای از همین نگره اسطوره ­ای است (خادمی کولایی،۱۳۸۷: ۲۴۳).
🔹بنا بر روایت #شاهنامه، اعتقاد سودابه درباره پری­گونگی سیاوس، رفتار آیینی و پرستش­گونه پردگیان،اشاره خود او به
راز­وارگی ایزد گیاهی­ اش با به نمایش­ گذاشتن پیوند با خاک (زهدان زمین– مادر) و درخواستش از خدا برای پدید­آمدن درختی نورانی از تخم او، تأکید افراسیاب بر نریختن خون او بر زمین در ترس از رُستن «گیاه کین­ خواهی» و پشتیبانی خداوند از کیخسرو و حفظ او در پناه خود، دلایل دیگری در تأیید پنداره گیاه­ تباری سیاوش است.
🔸از دیگر نشانه ­هایی که گیاه­تباری سیاوش را تأیید می­کند، اشاره شاهنامه درباره رُستن درختی بلند از خون او است؛ درختی شکفته و شاداب که به گونه­ ای نمادین بر برگ­های آن، چهره سیاوش نگاشته شده و سوگواران به شیوه­ای آیینی آن را پرستش می­کنند (فردوسی، ۱۳۸۳: ۲۷۱).
▫️پیشگویی سیاوش درباره کیخسرو و به کار بردن صفت «بارآوردن نر از درخت» درباره او، یاد­کرد پیران از کیخسرو با صفت «درخت نو به بار آمده در جهان» و سخن مردمان سیاوش­گرد که او را «فرّخ‌درختی از بیخ برکنده سیاوش» می­دانند،با نماد رویش گیاه از خون سیاوش در هماهنگی کامل است و پنداره تجدید زندگی را تکرار می­کند.
🔘نمونه ­های نامبردار رویش گل­ها و گیاهان از خون به زمین ریخته انسان­ها و آیین مرگ و رستاخیز مجدّد خدای برکت ­ بخشنده در اساطیر غیر ایرانی چون اسطوره ­های یونانی، ژاپنی، چینی، فینیقی، هندی، مصری، بین‌النّهرینی و حتّی داستان یوسف در تورات، پنداره گیاه ­تباری سیاوش را تداعی می­کند و در نهایت با رویش گل سرخ از خون شهیدان عیسوی در اندیشه مسیحیان قابل تطبیق می‌باشد.
این مفهوم در مطابقت با باورهای موجود در جهان­بینی کلیت­گرا و آیینی، این گونه تحلیل می‌شود که روح آدمی پس از مرگ با تولّد دوباره و با جلوه در گیاهان، به نیای اساطیری خود می‌پیوندد تا در نتیجه آن، اندیشه جاودانه­ زیستی و آرمان مرگ ستیزی را نمادینه گرداند (خادمی کولایی،۱۳۸۷: ۲۳۹-۴۲).
◾️همه این نمونه ­ها را درباره اسطوره سیاوش و در مطابقت با نظریّه بهار،
می­توان این­گونه تحلیل کرد که سیاوش در این داستان که تقلیدی از یک «نمونه آغازین» (Archetype) است، پس از ازدواج آیینی با فرنگیس (ملکه یا شهربانو)، به دست او کشته می‌شود. از این نگاه، سیاوش، به عنوان خدای غلّه و باروری مطرح و از خون به زمین ریخته او گیاه، سبز می‌شود. این قربانی، کنشی کیهانی و مقدّس با هدفی مشخّص بوده که برای تقویت عمل باروری و تجدید عمل آفرینش انجام می­گرفته است.

منبع⬇️
مقاله: #سیاوش، شخصیّتی آیینی و رازناک در شاهنامه / فیروز فاضلی _ ابراهیم کنعانی
@sobhosher

#انجمن_ادبی
#دوستداران_شاهنامه_مازندران
سلسله نشستهای شاهنامه خوانی
چهارشنبه ۲۱ آذر ۹۷
این هفته : داستان #سیاوش
ساعت ۱۶:۳۰
مکان: #کتابخانه_اهدایی_دکتر_مجید_ساسانی
نشانی :بابل،کمربندی غربی بهاران ۲۱
مهدکودک #هفت_سنگ
هماهنگی : مجید پوراسماعیل
۰۹۳۸۹۷۶۶۸۰۳
@shahnameyebabol
@sobhosher

‍ #نوروز در ايران باستان

🌸پنج روز اول فروردین ، جشن نوروز ، جنبه همگانی داشته و عموم مردم به اجرای مراسم و سرور و شادمانی می‌گذرانیده‌اند؛ از این رو آن را :
▫️#نوروز_عامه
▫️یا نوروز کوچک
▫️ یا نوروز صغیر نامیده‌اند.

🔵 #نوروز_بزرگ،《خردادروز》  نام ششمین روز فروردین ماه درگاه‌شماری اوستایی  بوده‌است. 
این روز در میان جشن‌ها و اعیاد فراوان ایران باستان به ویژه دوران ساسانیان از اهمیت ، ارزش و تقدس خاصی بهره مند بوده‌است .

🗓بسیاری از حوادث مهم در چنین روزی واقع شده‌است.  وقایع بسیاری به 《خردادروز》 نسبت داده شده‌است از جمله:

💫زاده شدن #حضرت_زرتشت و همچنین به پیامبری برگزیده شدن ایشان
🔱به وقوع پیوستن رستاخیز 

💫روز تولد #سیاوش ،در تقویم‌های (سغدى)و (خوارزمی) 
🔺 بنا بر اساطیر زرتشتی خردادروز، روزی است که کین سیاوش گرفته می‌شود.

🔸روز نیایش و سپاس از《 رپیتون》 

🔻#ایزد_رپیتون (سرورِ #تابستان) است. بنابر عقاید زرتشتی ، رپیتون در آغاز زمستان راهی دنیای زیرزمینی می‌شود.

🔺وظیفهٔ او نبرد با دیو سرما و یاری رساندن به چشمه‌های آب زیرزمینی است تا ریشهٔ گیاهان را گرم نگاه دارند که ریشه‌ها در اثر سرمای شدید زمستان خشک نشوند. بازگشت هر ساله رپیتون در بهار نشانی از پیروزی نهایی خیر بر شر، گرما بر سرما و روشنی بر تاریکی است. ایزد رپیتون زمینهٔ شکوفایی در بهار را فراهم می‌سازد.

♦️به همین خاطر به مناسبت آمدن او بر روی زمین، نیایش‌های خاصی در کنار آیین‌های نوروزی اجرا می‌شود.
🌸
@sobhosher 🌸

‎#انسان_خوب در #شاهنامه
‎دکتر #محمدعلی_اسلامی_ندوشن
‎بهر ششم

🔸 #سیاوش.
🔻سیاوش به‌سبب اختلافی که با پدرش کاووس پیدا می‌کند به افراسیاب پادشاه توران که دشمن ایران است پناهنده می‌شود.
اختلاف آنها دو موجب دارد:
🔺یکی سودابه زن پادشاه است که به او نظر ناپاک دارد و چون وی به خواهشش تن در نمی‌دهد، به دسیسه و تحریک بر ضد او می پردازد، و کاووس گرچه بر بیگناهی پسرش واقف است، جانب سودابه را از دست نمی‌نهد.
🔻دوم، جنگ با افراسیاب. در جنگی که بین ایران و توران درگرفته، سیاوش به افراسیاب قول آشتی داده است، ولی پدر موافق نیست. شاهزاده چون حاضر نیست که پا بر سر پیمان خود نهد، چاره‌ای جز این نمی‌بیند که از ایران دور شود و به توران پناه برد.
🔹در توران زمین نخست او را با مهربانی و احترام می‌پذیرند، لیکن پس از چندی، حسودان و بدخواهان، افراسیاب را نسبت به او بدبین می کنند و در نتیجه، شاهزاده در اوج جوانی کشته می‌شود.
سیاوش نیز مانند ایرج فدای خوبی و #صلح_جویی و برازندگی خود می‌گردد و مانند ایرج از مردم توران کسانی که او را می‌بینند و می‌شناسند، به او گرایش پیدا می‌کنند، و همین خود موجب تازه‌ای برای تسریع در کشتن او می‌شود. سیاوش از همهٔ مردان شاهنامه آراسته‌تر است، در دلیری و زیبائی و جوانمردی و فرهنگ هیچکس به پایهٔ او نمی‌رسد.

🔸رفتار او در خاک بیگانه با متانت و بزرگ منشی همراه است. رستم پس از مرگش در حق او می‌گوید:

ز شاهان کسی چون سیاوش نبود چو او راد و آزاد و خامُش نبود
چو بر گاه بودی بهاران بُدی
به بزم افسر شهریاران بُدی
به رزم اندرون شیر و ببر و پلنگ ندیده است کسی همچو او تیز چنگ

( مرگ سیاوش 51-54)

🔹رستم که تربیت او را بر عهده داشته هم به او آئین رزم می‌آموزد و هم آئین بزم ( نشستنگه و مجلس میگسار)، همچنین تشخیص خوب از بد و داد از بیداد، و آئین سخن گفتن و فرمانروائی را (85-90) و اینها چیزهائی بوده‌اند که یک شاهزاده می‌بایست فرا گیرد.
اگر سیاوش بی هیچ مقاومتی تن به کشته شدن می‌دهد، برای آن است که نمی‌خواهد با افراسیاب که پادشاه و پدرزن و میزبان اوست به پیکار پردازد.
برای او هم امکان جنگیدن هست و هم امکان فرار، ولی به هیچیک توسل نمی‌جوید، و در وضعی شبیه به وضع ایرج، و با روحیه ای سقراط وار به مرگ تسلیم می شود نظر او نیز آن است که از سرنوشت راه گریزی نیست.
🔺🔻🔺
‎ادامه دارد...

@sobhosher

‍ ‍ #شاهنامه_به_لالایی

#سیاوش

لالا لالا گل طاووس
سیاوش پور کی کاووس

از ایران شد دل آزرده
به توران شد پناهنده

سرش ، افراسیاب افکند
*فریگیس موی خود را کند

سیاوش چون که بی جان شد
تهمتن ، پیل پیچان شد

به کین خواهی کمر بستیم
ز توران پشت بشکستیم

بر و بومش به هم کندیم
به زیر پای افکندیم

بدین سان تا به سال هفت
به توران بر ، تباهی رفت

رها کردیمشان زان پس
کلاه و تختشان بی کس

سروده: #محمدناصرمودودی
آواى: #مريم_رضوى
پانوشت:
*فرنگيس ، دختر افراسياب تورانى همسر سياوش

@sobhosher

‍ #موسيقى_خوب_بشنويم🎧🎼🎶🎵❄️
#شعر_خوب_بخوانیم

بهار می شود
یکی دو روز دیگر از پگاه
چو چشم باز می کنی
زمانه زیر و رو
زمینه پرنگار می شود
زمین شکاف می خورد
به دشت سبزه می زند
هر آنچه مانده بود زیر خاک
هر آنچه خفته بود زیر برف
جوان و شسته رفته آشکار می شود
به تاج کوه
ز گرمی نگاه آفتاب
بلور برف آب می شود
دهان دره ها پر از سرود چشمه سار می شود
نسیم هرزه پو
ز روی لاله های کوه
کنار لانه های کبک
فراز خارهای هفت رنگ
نفس زنان و خسته می رسد
غریق موج کشتزار می شود
در آسمان
گروه گله های ابر
ز هر کناره می رسد
به هر کرانه می دود
به روی جلگه ها غبار می شود
درین بهار… آه
چه یادها
چه حرف های ناتمام
دل پر آرزو
چو شاخ پر شکوفه باردار می شود
نگار من
امید نوبهار من
لبی به خنده باز کن
ببین چگونه از گلی
خزان باغ ما بهار می شود

شعر: #سیاوش_کسرائی
فراخور زادروزش گرامى و مانا نام و يادش💐
آواى : #نسرین_حبی

با مهربانى و اميد از پس كرونا هم برمى آييم
و بهار كه بيايد هفت سين خانه هامان با سلامتى و امنيت خاطر پر ميشود 🙏🏻🥰
@sobhosher