‍ #زروان در #شاهنامه

🔸در کهن ترین نوشته ایرانی؛ #گاهان دو عنصر خیر و شر در برابر یکدیگر قرار گرفته و در همه ویژگی ها با هم ناسازگار بوده اند. روشنی و تاریکی دو نماد برجسته اندیشه خیر و شر است. اگرچه تاریکی و روشنی هر دو آفریده #اهورامزدا هستند با دگرگونی ای که در جایگاه اهورامزدا صورت می گیرد، او از یگانگی خود پایین آمده و در جایگاه سپندمینو، نقطه مقابل انگره مینو(اهریمن) قرار می گیرد.
🔹بنابراین اندیشه یگانه باوری گاهانی به اندیشه دوگانه باوری دگرگون می شود. آموزه های دوگانه باوری به کردارهای دوگانه آفرینی می انجامد؛ یعنی اهورامزدا تنها آفریننده نور به شمار می رود و در برابر آن، آفرینش تاریکی از اهریمن سرچشمه می گیرد
🔸اندیشه دوگانه باوری هرچند عقلانی باشد، باز هم نیاز اعتقادی انسان برای یافتن سرچشمه ای یگانه برای دو بن خیر و شر را برآورده نمی کند، اما زروانی گری پاسخی برای برآورده کردن این نیاز انسان است.


⏰ #زروان یا زمان در آیین ایرانی تاریخی مبهم و طولانی دارد.
🔹در لوحه‌های بابِلی مربوط به سدهٔ پانزدهم پیش از میلاد از ایزدی به نام «زُروان» سخن رفته‌است.
🔸در اوستا نیز به‌اختصار از این ایزد یاد شده و در متون پهلوی هم دربارهٔ آن سخن رفته‌است.
▪️زروان دراصل فرشتهٔ زمان است و با صفت اَکرانه (#بی‌کرانه) از او یاد شده‌است.
🔻از صفات زروان چنین پیداست که برای زمان، آغاز و انجامی تصور نشده و آن را همیشه پایدار و قدیم و جاودانی دانسته‌اند.
🔺از این زمان بی‌کرانه است که زمان کران‌مند آفریده شد و ادامهٔ خلقت از طریق توالد و تناسل میسر گردید.
🔹در آیین مهرپرستی نیز زمانِ بی‌کرانه در رأس قرار دارد و زروان معمولاً به‌صورت موجودی با سر شیر و جسمی که ماری دورِ آن پیچیده،
تجسم یافته‌است.

ادامه دارد..
@sobhosher