پنج شنبه های #ادبیات_و_حاشیه , #مجله_ادبی و #جایزه_ادبی بوطیقا

نامزدهای جایزه گنکور معرفی شدند

هیئت داوران جایزه ادبی گنکور امروز نامزدهای مرحله‌ دوم این جایزه‌ معتبر فرانسوی را معرفی کردند.

 

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از لیورابدو- هیئت داوران جایزه گنکور امروز (اول اکتبر) 9 رمان فرانسوی را که به مرحله دوم داوری این جایزه راه یافته‌اند معرفی کردند. 

در مرحله اول 15 رمان معرفی شده بود که نویسندگان رمان‌اولی برخلاف سال گذشته حضور کم‌رنگ‌تری داشتند و فقط دو نویسنده بین نامزدها به چشم می‌خورد. سال 2018 میلادی 5 نویسنده رمان‌اولی به فهرست نامزدهای مرحله نخست این جایزه راه یافته بودند.

4 نامزد مرحله نهایی قرار است 27 اکتبر سال جاری میلادی معرفی شوند و برنده نهایی نیز 4 نوامبر طی مراسمی ویژه معرفی شود.

امسال مدیریت اعضای هیئت داوری را همانند سال‌های گذشته برنارد پیو بر عهده داشت و داوری رمان‌ها به عهده نویسنده‌هایی چون طاهر بن جلون، اریک امانوئل اشمیث، دیدیه دکوئن، پل کنستان، پاتریک رامبو، ویرجینیا دسپانته، فرانسوا شاندرناگور، فیلیپ کلودل و پیر آسولین بود. 

جایزه گنکور با بیش از صد سال فعالیت اولین بار سال 1903 میلادی به طور رسمی راه‌اندازی شد و هر ساله یک رمان فرانسوی را به عنوان بهترین رمان سال معرفی می‌کند. هر نویسنده فقط یک بار برنده این جایزه می‌شود. با این حال، رومن گاری یک استثناء بود. او یک بار سال ۱۹۵۶ برای رمان «ریشه‌های آسمان» و یک بار نیز سال ۱۹۷۵ برای رمان «زندگی پیش رو» با نام مستعار امیل آژار برنده شد. 

این جایزه ارزش مادی چندانی ندارد و فقط مبلغ ۱۰ یورو به برنده نهایی اهدا می‌کند. مارسل پروست، آندره مالرو، سیمون دوبوار، طاهر بن جلون، لوران گوده، عتیق رحیمی، میشل ولبک و پاتریک مودیانو از برندگان این جایزه بوده‌اند.

سال گذشته نیکولا متیو برای رمان «فرزندانشان پس از آن‌ها» برنده جایزه گنکور سال 2918 شد.

نامزدهای مرحله دوم جایزه ادبی گنکور: 
«گتوی داخلی» نوشته سنتیاگو اچ امیگورنا از انتشارات پل
«آسمان بالای بام» نوشته ناتاشا آپنا از انتشارات گالیمار
«یک یکشنبه در شهرک اوری» نوشته دومنیک باربریس از انتشارات آرلئا
«سهم پسران» نوشته ژان لوک کوتلمان از انتشارات استوک
«همه مردان به یک شیوه زندگی نمی‌کنند»  نوشته ژان پل دوبوا از انتشارات الیویه
 «امپراطور سرخ» نوشته لئونارو میانو از انتشارات گراسه
« سرزمین نامرئی» نوشته اوبرت مینگاری از انتشارات بوچه شاستل
« تشنه» نوشته املی نوتوم از انتشارات آلبن میشل
«جهان خارجی» نوشته الیویه رولین نوشته از انتشارات گالیمار

#شبکه_ادبی_بوطیقا

T.me/poetics_poetart

از شروع بخش داستان بهرام گور در شاهنامه تا امروز كه سرانجام او راشنيديم
داستانهاى زيادى مطرح شده است داستانهايي زيبا و شگفت انگيز كه هركدام ميتوانستند سوژه ى فيلم و نمايشى باشند.
بى اغراق يكى از معروف ترين پادشاهان شاهنامه بهرام گور است
چنان تاثير گذار كه #نظامى_گنجوى سالها بعد #هفت_پيكرش را به او اختصاص داده است.

#ادبيات_سرزمينمان را بخوانيم چون
جامعه آزاد و دموکراتیک باید شهروندانی مسئول و اهل نقد داشته باشد، شهروندانی که می‌دانند ما نیاز به آن داریم که پیوسته جهانی را که در آنیم به سنجش درآوردیم و هرچند این وظیفه روزبه‌روز دشوارتر می‌شود، بکوشیم تا این جهان هرچه بیشتر شبیه دنیایی شود که دوست داریم در آن زندگی کنیم. باری، برای شعله‌ور کردن آتش این‌همه ناخشنودی از هستی، هیچ‌چیز کارآتر از مطالعه ادبیات خوب نیست. برای شکل‌بخشیدن به شهروندان اهل نقد که بازیچه دست حاکمان نخواهند شد و از تحرک روحی و تخیلی سرشار برخوردارند، هیچ راهی بهتر از مطالعه #ادبیات_خوب نیست. (کتاب چرا ادبیات اثر یوسا – صفحه ۱۸)

@sobhosher

━•··‏​‏​​‏•✦❁💟❁✦•‏​‏··•​​‏━

*خداوند بهترین یاور ماست*

━•··‏​‏​​‏•✦❁🧿❁✦•‏​‏··•​​‏━ 

#مشاهير

━•··‏​‏​​‏•✦❁✳️❁✦•‏​‏··•​​‏━
آنها صاحب فرزند می شوند و زندگی تغییر می‌کند. او نمی‌تواند بیرون برود و او نمی‌تواند در آنجا بماند.
او کلماتی را می‌نویسد که هیچ کس منتشر نمی‌کند ...
-"من نمی دانم که این چیست
-که همیشه اتفاقی را می‌اندازد
/ اما حتما باید فلانی باشد
/ چون همیشه اتفاقی می‌افتد
/ من نمی‌خواهم اتفاقی بیفتد
/ و بعدا یک اتفاق می‌افتد.

📚: شب آوازهایش را می خواند

✍🏻: ##یون_فوسه نویسنده نروژی برنده جایزه #نوبل #ادبیات ۲۰۲۳ شد. Jon Olav Fosse کارش را با نوشتن [رمان Raudt, svart (قرمز، سیاه)] در سال ۱۹۸۳ آغاز کرد. اولین اثر او، Og aldri skal vi skiljast، در سال ۱۹۹۴ اجرا و منتشر شد. فوسه رمان، داستان کوتاه، شعر، کتاب کودک، مقاله و نمایشنامه نوشته است. آثار او به بیش از چهل زبان ترجمه شده است. او را یکی از بزرگترین نمایشنامه نویسان معاصر جهان می‌دانندویژگی منحصربه‌فرد در آثار فوسه، زبان و فرم روایی اوست. او در نمایشنامه‌هایش از شیوه‌ای شاعرانه استفاده می‌کند، او کلمات را به‌صورت پلکانی و متقاطع می‌نویسد، تقریبا شبیه شعر نو، که همین ویژگی او را از بین دیگر نمایشنامه‌نویسان هم‌عصرش متمایز می‌کند.

🔸او #دربارهٔ سبک نوشتن‌اش می‌گوید: برای نوشتن هرگز از موضوع شروع نمی‌کنم. آن چیزی که برای من بیشتر از همه جالب است، داشتن فرم است: «نوشتن» از همه‌چیز مهم‌تر است. بعد از آن هرکسی، می‌تواند هرچه دوست دارد، از نوشته‌هایم برداشت و استنباط کند. فکر کنم دلیل اصلی اینکه چرا نوشته‌های من در همه جای دنیا کار شده‌اند، همین باشد: چون می‌شود از آنها به‌راحتی استنباط‌های مختلفی کرد.

━•··‏​‏​​‏•✦❁💟❁✦•‏​‏··•​​‏—

‏@sobhosher