тамни қарори қатъий эди.
Биз ҳарчанд уринмайлик уни ўша аёлга уйланишдан қайтара олмадик. Отам ҳаммамизга эшиттириб ўз қарорини эълон қилди. Иккита укамгаку унча билинмас, аммо отамни бу қарорини эшитиб мени ичимдан қиринди ўтарди. Чунки отам фарзандлик бўлса энг оғир маъсулият менга тушарди-да.
Мен гумроҳ ўшанда Аллоҳ ҳар бир бандасини ўзини ризқи билан яратишини, бир банда иккинчи бандага минг уринмасин ризқ бера олмаслигини ўйламабман ҳам. Бўлмаса отам ҳам шу пайтгача "болаларимга оғирлигим тушмасин" деб доим ўзи пул топарди. Мен ҳам савдо ишлари билан шуғулланардим ва ҳоҳласам алоҳида уй қилиб чиқиб кетишим ҳам мумкин эди. Аммо ўша даврда мени ақлимни ҳам, нафсимни ҳам, қалбимни ҳам шайтон эгаллаб олган эди.
Отам ниҳоят ўша аёлга уйланди. Шу ондан бошлаб хотиним ва мени ҳаловатимиз бутунлай юқолди. Менку куни билан уйда бўлмасдим ва ишим билан бироз чалғирдим. Аммо хотинимни ҳаёти таҳлика ва азобда ўтаётган эди. У ҳам, мен ҳам "отамни яна фарзанд кўра олмасин" деб тинимсиз Худога нола қилардик.
Куни билан ишда бўлсамда кечки пайт хотинимни дийдиёларини эшитишга мажбур эдим.
Охири биз кутган нарса содир бўлди. Ўгай онам отамдан ҳомиладор бўлди. Шундан кейин мен ва хотинимни еганимизда ҳаловат қолмади. "Энди нима бўларкин?" деб иккимиз ҳам тинимсиз ўйловда қолдик. Хотиним энди ўгай онамни кўпроқ турткилайдиган бўлди. Аҳвол шу даражага етдики отам "хотиним қаровсиз қолса келиним бирон нарса қилмасин" деб ҳомиладор хотинини олдидан ҳеч қайерга чиқа олмай қолди. Кўча-кўйга чиқа олмай, тўй-маъракаларга бора олмай қолди. Буни асл сабабини билмаган ўртоқлари отамни кўриб қолишганда "Ҳа ёшига уйланиб кўчага ҳам чиқа олмай қолдингми?" деб изза беришар эди. Улар билишмас эди-ки отам "келиним хотинимни бир нима қилиб қўймасин" деган хавотир туфайли доим уйда ўтиришини.
Шу орада икки-уч марта отам билан баҳслашиб ҳам олдик. Отам менга "ўғлим хотинингни бироз йиғиб ол" дедилар. Мен эса ўшанда ўз отамга қарши бориб, умримда гап қайтармаган отамга "ўзингиз ҳам хотинчангизни йиғиб олинг" деб гап қайтариб роса гуноҳга ботдим.
Бу орада ўгай онам вақти соати етиб эгиз фарзандлар кўрди. Бир ўғил ва бир қиз. Отам яна фарзанд кўрганидан ниҳоятда хурсанд эди. Мен ва хотинимни эса чироқ ёқса ичимиз ёришмасди. Укаларим туғилгандан кейин отам ҳатто ҳовлидан бирровга ҳам чиқмайдиган бўлди. Отамни ҳам, бизни ҳам ҳолатимиз жуда асабий эди.
Бу орада хотиним қозон-ўчоғини алоҳида қилиб олди. Отам рўзғорга керакли нарсаларни укамни болаларига буюриб олиб келтирарди. Ўзи эса ўгай онам ва болаларини ёлғиз қолдириб чиқишни ҳоҳламасди.
Энди эсласам ўзимдан ўзим нафратланиб кетаман. Отам ва ўгай онамга шунча зулм ўтказибмиз-у, аммо улар бу ҳақда ҳеч кимга лом-лим дейишмабди.
Иккинчи укам ва унинг хотини рўзғорлари алоҳида бўлса-да уларнинг иккаласи ҳам зимдан биз тараф эди. Шу учун ҳам улар отамга ёрдам беришмас, ҳолидан анча-мунчада хабар олишмас эди.
Хотиним рўзғорни алоҳида қилганидан кейин энди отамни баъзида овқат пишираётганини ёки кийимларини юваётганига кўзим тушиб қоларди, аммо мен гумроҳ гапимизга кирмай "нарушения" қилган отам шу жазоларга лойиқ" деб ўйлардим.
Шу тарзда орадан икки-уч йил ўтди. Укаларимни тили чиқиб оёққа туриб юриб кетишди. Энди отам уларни кўчага олиб чиқадиган, айлантириб келадиган бўлди. Мен ва хотиним эса бу ҳолатни кўриб баттар асабийлашардик. Аммо отамни хурсанд кўриниши ҳам юзаки экан. Мазаси бўлмай ётиб қолди. Охирги тўрт-беш йилдаги доимий асабий ҳаёт отамни юрагини кемириб бўлган экан. Бироз муддат бетоб бўлиб ётган отам тўсатдан вафот этди. У вафот этганда ҳатто мен ёнида ҳам эмасдим. Кейинчалик билсам укаларим ҳам уни ёнида бўлишмаган. Отамни ёнида уни кўришга келган аммам бўлган холос. Отам васиятини ҳам шу аммамга айтибди. Жаноза ва ундан кейинги фотиҳахонликларда ҳеч нарса бўлмагандай "куюниб" ўтиравердим.
Биз ҳарчанд уринмайлик уни ўша аёлга уйланишдан қайтара олмадик. Отам ҳаммамизга эшиттириб ўз қарорини эълон қилди. Иккита укамгаку унча билинмас, аммо отамни бу қарорини эшитиб мени ичимдан қиринди ўтарди. Чунки отам фарзандлик бўлса энг оғир маъсулият менга тушарди-да.
Мен гумроҳ ўшанда Аллоҳ ҳар бир бандасини ўзини ризқи билан яратишини, бир банда иккинчи бандага минг уринмасин ризқ бера олмаслигини ўйламабман ҳам. Бўлмаса отам ҳам шу пайтгача "болаларимга оғирлигим тушмасин" деб доим ўзи пул топарди. Мен ҳам савдо ишлари билан шуғулланардим ва ҳоҳласам алоҳида уй қилиб чиқиб кетишим ҳам мумкин эди. Аммо ўша даврда мени ақлимни ҳам, нафсимни ҳам, қалбимни ҳам шайтон эгаллаб олган эди.
Отам ниҳоят ўша аёлга уйланди. Шу ондан бошлаб хотиним ва мени ҳаловатимиз бутунлай юқолди. Менку куни билан уйда бўлмасдим ва ишим билан бироз чалғирдим. Аммо хотинимни ҳаёти таҳлика ва азобда ўтаётган эди. У ҳам, мен ҳам "отамни яна фарзанд кўра олмасин" деб тинимсиз Худога нола қилардик.
Куни билан ишда бўлсамда кечки пайт хотинимни дийдиёларини эшитишга мажбур эдим.
Охири биз кутган нарса содир бўлди. Ўгай онам отамдан ҳомиладор бўлди. Шундан кейин мен ва хотинимни еганимизда ҳаловат қолмади. "Энди нима бўларкин?" деб иккимиз ҳам тинимсиз ўйловда қолдик. Хотиним энди ўгай онамни кўпроқ турткилайдиган бўлди. Аҳвол шу даражага етдики отам "хотиним қаровсиз қолса келиним бирон нарса қилмасин" деб ҳомиладор хотинини олдидан ҳеч қайерга чиқа олмай қолди. Кўча-кўйга чиқа олмай, тўй-маъракаларга бора олмай қолди. Буни асл сабабини билмаган ўртоқлари отамни кўриб қолишганда "Ҳа ёшига уйланиб кўчага ҳам чиқа олмай қолдингми?" деб изза беришар эди. Улар билишмас эди-ки отам "келиним хотинимни бир нима қилиб қўймасин" деган хавотир туфайли доим уйда ўтиришини.
Шу орада икки-уч марта отам билан баҳслашиб ҳам олдик. Отам менга "ўғлим хотинингни бироз йиғиб ол" дедилар. Мен эса ўшанда ўз отамга қарши бориб, умримда гап қайтармаган отамга "ўзингиз ҳам хотинчангизни йиғиб олинг" деб гап қайтариб роса гуноҳга ботдим.
Бу орада ўгай онам вақти соати етиб эгиз фарзандлар кўрди. Бир ўғил ва бир қиз. Отам яна фарзанд кўрганидан ниҳоятда хурсанд эди. Мен ва хотинимни эса чироқ ёқса ичимиз ёришмасди. Укаларим туғилгандан кейин отам ҳатто ҳовлидан бирровга ҳам чиқмайдиган бўлди. Отамни ҳам, бизни ҳам ҳолатимиз жуда асабий эди.
Бу орада хотиним қозон-ўчоғини алоҳида қилиб олди. Отам рўзғорга керакли нарсаларни укамни болаларига буюриб олиб келтирарди. Ўзи эса ўгай онам ва болаларини ёлғиз қолдириб чиқишни ҳоҳламасди.
Энди эсласам ўзимдан ўзим нафратланиб кетаман. Отам ва ўгай онамга шунча зулм ўтказибмиз-у, аммо улар бу ҳақда ҳеч кимга лом-лим дейишмабди.
Иккинчи укам ва унинг хотини рўзғорлари алоҳида бўлса-да уларнинг иккаласи ҳам зимдан биз тараф эди. Шу учун ҳам улар отамга ёрдам беришмас, ҳолидан анча-мунчада хабар олишмас эди.
Хотиним рўзғорни алоҳида қилганидан кейин энди отамни баъзида овқат пишираётганини ёки кийимларини юваётганига кўзим тушиб қоларди, аммо мен гумроҳ гапимизга кирмай "нарушения" қилган отам шу жазоларга лойиқ" деб ўйлардим.
Шу тарзда орадан икки-уч йил ўтди. Укаларимни тили чиқиб оёққа туриб юриб кетишди. Энди отам уларни кўчага олиб чиқадиган, айлантириб келадиган бўлди. Мен ва хотиним эса бу ҳолатни кўриб баттар асабийлашардик. Аммо отамни хурсанд кўриниши ҳам юзаки экан. Мазаси бўлмай ётиб қолди. Охирги тўрт-беш йилдаги доимий асабий ҳаёт отамни юрагини кемириб бўлган экан. Бироз муддат бетоб бўлиб ётган отам тўсатдан вафот этди. У вафот этганда ҳатто мен ёнида ҳам эмасдим. Кейинчалик билсам укаларим ҳам уни ёнида бўлишмаган. Отамни ёнида уни кўришга келган аммам бўлган холос. Отам васиятини ҳам шу аммамга айтибди. Жаноза ва ундан кейинги фотиҳахонликларда ҳеч нарса бўлмагандай "куюниб" ўтиравердим.
Бу орада бир кун аммам ҳаммамизни йиғиб отамни васиятини айтди. "Жиянларим, акамни омонат гапи шу бўлдики катталаринг шу ҳовлида қолади. Аммо ака-укалар биргалашиб онангга ва укаларингга қирдаги боғни бошидан иккитагина бўлса ҳам уй солиб, шароитини тўғирлаб берасизлар. Бунда ҳар биринг ҳолингга қ
араб ҳисса қўшасан. Кейинчалик ҳам уларни ёлғизлатиб қўймай, ҳолларидан хабар олиб ёрдам бериб турасизлар. Яна, ўша қирдаги боғдан юз туп токни уларга берасизлар. Акамни васиятлари шу" деб аммам гапларини тугатдилар. Отам "ҳолларингга қараб ҳисса қўшасанлар" деганларида мени назарда тутганлар. Чунки укаларимдан кўра мени иқтисодий ҳолатим яхши эканлигини билардилар. Ё аммам шунисини ўзлари қўшаётганмикинлар?
Ўшанда мен гумроҳ ҳатто отамни васиятларида ҳам гумонга бордим.
Укаларим аммамни гапларини индамай эшитишди, аммо хаёлларидан нималар ўтаётгани менга қоронғу эди. Мен эса аммамдан отамни васиятларини эшитар эканман кўнглимда "бу ишларни биттасини ҳам қилмайман" деб ўйлаётгандим.
Отамни вафотларидан кейин ўгай онамга бўлган зуғумларимиз ошкора ва шиддатли бўла бошлади.
Қирдаги боғдан уй қуриб бериш, кейинчалик аҳволларидан хабардор бўлиб ёрдам бериш уёқда турсин бизни ўгай онамизга талабимиз "болаларини олиб келган жойига қайтиб кетиш" эди. Ўгай онамиз ўшанда "Майли уйларинг ҳам, ерларинг ҳам керакмас, ишлаб болаларимни ўзим боқаман ёрдамларинг ҳам керакмас. Фақат болаларим сал улғайиб ўзларини ўнглаб олгунича муҳлат беринглар, кейин ўзим кетаман" деб роса ялиниб ёлворди. Аммо бизнинг кўзимиз кўр, қулоғимиз кар эди.
Охири уни болалари билан уйдан ҳайдаб чиқардик. Аммо у ота ҳовлисига қайтиб бордими ёки бошқа ёқларга кетдими буни билмадик.
"Энди қулоғимиз тинчиди, ташвишлардан қутилдик" деб ўйлагандим ўшанда.
Аммо ташвишларим энди бошланишини, Яратган мени кўп оғир синовларга рўпара қилишини билмаган эканман.
Синовларнинг биринчиси қўлимдаги давлатимни кетиши ва бир фирибгарга чув тушиб буни оқибатида каттагина маблағга қарз бўлиб қолганим билан бошланди. Мен қарз бўлиб қолган одам қарзини қистайвергани туфайли охири ноиложликдан унга ўзим яшаб турган ота ҳовлимни ҳисоблаб олиши ва қарздан ошган маблағни беришини таклиф қилдим. Аммо у кўнмади. Охири уй-жой ва ҳовлимни сотишим ҳақида маҳаллага эълон беришга мажбур бўлдим. Харидор ҳам тезда топилди. Уйни сотиб қарзимни тўлаб ундан ошган озгина маблағга ўша отам укаларингга иккитагина бўлса ҳам уй қуриб бер деган қирдаги боғимизда ўзим ва болаларим учун "иккитагина" уй қуриб кўчиб бордим.
Иккинчи синов бу савдо дўконимдан айрилиб отим "банкрот бўлган" деган қора рўйхатга тушиб ҳаммани ишончини юқотиб ишимдан айрилишим бўлди.
Учинчи синов эса ўзимни ҳам, хотинимни ҳам, болаларимни ҳам бошимиз турли дардлардан аримай қолди.
Шунда онамни "оталарингни уйлантиринглар ,уни оғринтирманглар, "Ота рози, Худо рози" дейишган" деб қилган васиятларини эсладим. Кейин отамни "укаларингга қаранглар, улар билан қонларинг бир" деб қилган васиятларини эсладим. Шунда кўзим мошдай очилди ва қилган ишларимни қанчалик ёвуз бўлганини, гуноҳ бўлганини,ота-онамга ва Яратганга нисбатан осийлик бўлганини тушуниб етдим.
Шундан сўнг зудлик билан ўгай онам ва укаларимни қидиришни бошладим. Аввал ўгай онамни ота ҳовлисига қидириб бордим. Аммо улар мени хушламай кутиб олишди ва ўгай онамни қайерда эканлигини айтишни умуман ҳоҳлашмади. "Астойдил йиғласа сўқир кўздан ҳам ёш чиқади" дейишганидай мен ҳам ўгай онамни яқинларига қилган ишларимдан афсусда эканим, астойдил тавба қилганимни йиғлаб-йиғлаб айтиб бердим. Шунда улар менга ўгай онам яна турмушга чиққанини ва укаларимни ҳам олиб кетганини айтишди ва уни безовта қилмаслигимизни сўрашди. Мен уларга ўгай онамдан кечирим сўраш ва укаларимни ҳолидан хабар олиб туриш учун қидираётганимни айтдим. Охири улар ўгай онамни манзилини беришди.
Ўгай онам қўшни тумандаги фарзанди йўқ бир кишига турмушга чиққан экан. Қидириб борганимда дастлаб мени кўриб қўрқиб кетди. Шунда мен унга астойдил тавба қилганимни ва уларга қилган зулмларимдан ниҳоятда афсусдалигимни айтиб ундан кечирим сўрадим.
араб ҳисса қўшасан. Кейинчалик ҳам уларни ёлғизлатиб қўймай, ҳолларидан хабар олиб ёрдам бериб турасизлар. Яна, ўша қирдаги боғдан юз туп токни уларга берасизлар. Акамни васиятлари шу" деб аммам гапларини тугатдилар. Отам "ҳолларингга қараб ҳисса қўшасанлар" деганларида мени назарда тутганлар. Чунки укаларимдан кўра мени иқтисодий ҳолатим яхши эканлигини билардилар. Ё аммам шунисини ўзлари қўшаётганмикинлар?
Ўшанда мен гумроҳ ҳатто отамни васиятларида ҳам гумонга бордим.
Укаларим аммамни гапларини индамай эшитишди, аммо хаёлларидан нималар ўтаётгани менга қоронғу эди. Мен эса аммамдан отамни васиятларини эшитар эканман кўнглимда "бу ишларни биттасини ҳам қилмайман" деб ўйлаётгандим.
Отамни вафотларидан кейин ўгай онамга бўлган зуғумларимиз ошкора ва шиддатли бўла бошлади.
Қирдаги боғдан уй қуриб бериш, кейинчалик аҳволларидан хабардор бўлиб ёрдам бериш уёқда турсин бизни ўгай онамизга талабимиз "болаларини олиб келган жойига қайтиб кетиш" эди. Ўгай онамиз ўшанда "Майли уйларинг ҳам, ерларинг ҳам керакмас, ишлаб болаларимни ўзим боқаман ёрдамларинг ҳам керакмас. Фақат болаларим сал улғайиб ўзларини ўнглаб олгунича муҳлат беринглар, кейин ўзим кетаман" деб роса ялиниб ёлворди. Аммо бизнинг кўзимиз кўр, қулоғимиз кар эди.
Охири уни болалари билан уйдан ҳайдаб чиқардик. Аммо у ота ҳовлисига қайтиб бордими ёки бошқа ёқларга кетдими буни билмадик.
"Энди қулоғимиз тинчиди, ташвишлардан қутилдик" деб ўйлагандим ўшанда.
Аммо ташвишларим энди бошланишини, Яратган мени кўп оғир синовларга рўпара қилишини билмаган эканман.
Синовларнинг биринчиси қўлимдаги давлатимни кетиши ва бир фирибгарга чув тушиб буни оқибатида каттагина маблағга қарз бўлиб қолганим билан бошланди. Мен қарз бўлиб қолган одам қарзини қистайвергани туфайли охири ноиложликдан унга ўзим яшаб турган ота ҳовлимни ҳисоблаб олиши ва қарздан ошган маблағни беришини таклиф қилдим. Аммо у кўнмади. Охири уй-жой ва ҳовлимни сотишим ҳақида маҳаллага эълон беришга мажбур бўлдим. Харидор ҳам тезда топилди. Уйни сотиб қарзимни тўлаб ундан ошган озгина маблағга ўша отам укаларингга иккитагина бўлса ҳам уй қуриб бер деган қирдаги боғимизда ўзим ва болаларим учун "иккитагина" уй қуриб кўчиб бордим.
Иккинчи синов бу савдо дўконимдан айрилиб отим "банкрот бўлган" деган қора рўйхатга тушиб ҳаммани ишончини юқотиб ишимдан айрилишим бўлди.
Учинчи синов эса ўзимни ҳам, хотинимни ҳам, болаларимни ҳам бошимиз турли дардлардан аримай қолди.
Шунда онамни "оталарингни уйлантиринглар ,уни оғринтирманглар, "Ота рози, Худо рози" дейишган" деб қилган васиятларини эсладим. Кейин отамни "укаларингга қаранглар, улар билан қонларинг бир" деб қилган васиятларини эсладим. Шунда кўзим мошдай очилди ва қилган ишларимни қанчалик ёвуз бўлганини, гуноҳ бўлганини,ота-онамга ва Яратганга нисбатан осийлик бўлганини тушуниб етдим.
Шундан сўнг зудлик билан ўгай онам ва укаларимни қидиришни бошладим. Аввал ўгай онамни ота ҳовлисига қидириб бордим. Аммо улар мени хушламай кутиб олишди ва ўгай онамни қайерда эканлигини айтишни умуман ҳоҳлашмади. "Астойдил йиғласа сўқир кўздан ҳам ёш чиқади" дейишганидай мен ҳам ўгай онамни яқинларига қилган ишларимдан афсусда эканим, астойдил тавба қилганимни йиғлаб-йиғлаб айтиб бердим. Шунда улар менга ўгай онам яна турмушга чиққанини ва укаларимни ҳам олиб кетганини айтишди ва уни безовта қилмаслигимизни сўрашди. Мен уларга ўгай онамдан кечирим сўраш ва укаларимни ҳолидан хабар олиб туриш учун қидираётганимни айтдим. Охири улар ўгай онамни манзилини беришди.
Ўгай онам қўшни тумандаги фарзанди йўқ бир кишига турмушга чиққан экан. Қидириб борганимда дастлаб мени кўриб қўрқиб кетди. Шунда мен унга астойдил тавба қилганимни ва уларга қилган зулмларимдан ниҳоятда афсусдалигимни айтиб ундан кечирим сўрадим.
Ўгай онам "кечирдим" деди, аммо бу гапни чин кўнгилдан айтдими ёки мени юпатиш учун айтдими била олмадим. Синглим билан укам мени танишди, аммо ўртада барибир кўринмас чегара бор эди.
Бўлиб ўтган воқеалардан жудаям афсусда эдим.Аммо бўлар иш бўлиб бўлган эди. Мени кўр кўзларим очилган эди.
Отамга шунча зулм ўтказиб кейинчалик ота то вафот этгунча ўғилга ота хўжайин бўлишин
и, ўғилнинг мулки отанинг мулки ҳисобланишини билдим, аммо энди кеч эди. Ўгай онам ҳам менга она мақомида бўлишини, укам ва синглим ҳам ўзимни қондош укам ва синглим бўлишларини билдим, аммо энди кеч бўлганди.
Мен ота-онамга ва Яратганга осий бўлдим, бундан жудаям афсусдаман. Ва ҳоҳлардим бошқалар мен қилган хатоларни такрорламасалар, ўз ота-оналарини бошларида кўтарсалар.
Кейинчалик Яратган қалбимни очиб намоз ўқишни ўрганиб, жума маърузаларида динимизда ота-онанинг ҳурматларини жойига қўйиш, уларни парвариш қилиш, эъзозлаш муҳим ишлардан эканини, ҳатто Аллоҳ Таоло Қуръонда неча марталаб "Ота-онангизга яхшилик қилинг" деб таъкидлаб айтганини ёки ҳатто бир оятда "Ота-онангиз сизга хизмат буюрганда уларга озор етказиб "уфф" деманг дейилганини ҳаи билдим. Аммо энди кеч бўлганди. Мен отамга яхшилик қилиш уёқда турсин осийлик қилиб зулм қилиб бўлганман. Энг ёмони мен хатоларимни тўғирлай олмайман. Отамдан ёки онамдан кечирим сўрай олмайман. Энди бор умидим Яратганни раҳматидан, марҳаматидандир.
Ҳоҳлардим мени қилган хатоларимни бошқалар қилмасалар ва ота-оналарини бошга кўтариб юргудай ҳурмат қилсалар.
Азизлар репост килинг бошкалар хам укиб ибрат олишсин)
https://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz
Бўлиб ўтган воқеалардан жудаям афсусда эдим.Аммо бўлар иш бўлиб бўлган эди. Мени кўр кўзларим очилган эди.
Отамга шунча зулм ўтказиб кейинчалик ота то вафот этгунча ўғилга ота хўжайин бўлишин
и, ўғилнинг мулки отанинг мулки ҳисобланишини билдим, аммо энди кеч эди. Ўгай онам ҳам менга она мақомида бўлишини, укам ва синглим ҳам ўзимни қондош укам ва синглим бўлишларини билдим, аммо энди кеч бўлганди.
Мен ота-онамга ва Яратганга осий бўлдим, бундан жудаям афсусдаман. Ва ҳоҳлардим бошқалар мен қилган хатоларни такрорламасалар, ўз ота-оналарини бошларида кўтарсалар.
Кейинчалик Яратган қалбимни очиб намоз ўқишни ўрганиб, жума маърузаларида динимизда ота-онанинг ҳурматларини жойига қўйиш, уларни парвариш қилиш, эъзозлаш муҳим ишлардан эканини, ҳатто Аллоҳ Таоло Қуръонда неча марталаб "Ота-онангизга яхшилик қилинг" деб таъкидлаб айтганини ёки ҳатто бир оятда "Ота-онангиз сизга хизмат буюрганда уларга озор етказиб "уфф" деманг дейилганини ҳаи билдим. Аммо энди кеч бўлганди. Мен отамга яхшилик қилиш уёқда турсин осийлик қилиб зулм қилиб бўлганман. Энг ёмони мен хатоларимни тўғирлай олмайман. Отамдан ёки онамдан кечирим сўрай олмайман. Энди бор умидим Яратганни раҳматидан, марҳаматидандир.
Ҳоҳлардим мени қилган хатоларимни бошқалар қилмасалар ва ота-оналарини бошга кўтариб юргудай ҳурмат қилсалар.
Азизлар репост килинг бошкалар хам укиб ибрат олишсин)
https://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz
Telegram
📚 ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР 📚
ASSALOMU ALAYKUM KANALIMIZGA XUSH KELIBSIZ KANALDA:
📚BADIIY ASARLAR
📖IBRATLI HIKOYALAR
DETEKTIV JANRIDAGI ASARLARNI OʻQISHINGIZ MUMKIN Reklama uchun 👇
@Efnanim
📚BADIIY ASARLAR
📖IBRATLI HIKOYALAR
DETEKTIV JANRIDAGI ASARLARNI OʻQISHINGIZ MUMKIN Reklama uchun 👇
@Efnanim
📚ЎЗ ХАЁТИМНИ БАРБОД КИЛДИМ.
(хаётий вокейликга асосланган.)
Бисмиллахир Рохманир Рохийм...
Ассалому алейкум азизларим...
Келинг хозир сизга хавола этиладиган хаетий хикоя хам ибрат хам огохликка чакиради. Зеро мана шундай уз йулидан адашган сингилимизнинг аянчи хаети купчиликга дарс булсин.
Узига тук оиланинг ёлгиз киз фарзанди эдим. Отамнинг тижорат ишлари яхши,шу сабабли онамнинг ишлашига хожат йук эди. Хеч кимдан кам килмай устирдилар,тарбия бердилар. Спортга хам катнашиб,соглом улгайтирдилар. Урта таьлим муассасасини тамомлаб,нуфузли Университетларининг бирига хужжат топшириб имтихондан утдим. Шартнома асосида укишга кабул килиндим. Аьло бахоларга укиб таьлим ола бошладим.
Бир куни уйимизга мен танимайдиган ,авваллари умуман курмаган Отамнинг дусти келди. Улар узок вакт бахслашишдилар. Муросага келишди чоги жимиб колишди. У одам кетди. Биз Отамизнинг ишларига умуман аралашмасдик. Онам доим ※Бизни боеаяптими тамом ,шунинг узи етарли. Каердан пул топишини узи хал килади ※- дерлилар.
Отам эртасига ишдан келиб зудлик билан уйни бушатиб куйишимиз кераклигини буюрдилар. Савол беришга хакким сигмай ,буйрукларини сузсиз бажаришга киришиб кетдим. Онам эса шундай газабланардики,Отам билан бир соатларча каттик жанжаллашишди. Куз ешларим бугзимга келган,нима булаётганлигига аклим етмасди. Отам эса мик этмадилар. Бошларини чангаллаб куйи солган буйи утиравердилар. Онам эса тинимсиз йиглар,гох бакириб гох пичирлаб отамни койирдилар.
Уйимиздан кимматбахо такинчоклар,кийим кечаклар ва шахсий буюмларимиз жойлаб факатгина олти чемодан нарса олдик холос. Уй жихозларини олишга отам рухсат бермадилар.
Шу куниёк шахарнинг четрок кисмида жойлашган бир ховлига ижарага кучиб утдик. Отам ортикча суз гапирмас,онам хам койийвериб анча холдан тойган эдилар. Шу зайл кунлар кунга уланиб бораверди. Уша нотанищ киши уйимизга келган кундан буен барча нарсамизни йукотдик. Уй жой мол давлат...Хаттоки отам тижорат юритишдан хам махрум булдилар. Отам уша бегона кишидан карз олиб уйимизнимгаровга куйган эканлар,фоизи ортиб кетиб тулай олмабдилар.
Доим бадавлат булиб яшаган инсон бундай жудоликни кутара олмас экан. Юраклари хуруж килиб,фалаж булиб колдилар. Онам хар куни дод вой солиб отамамни силтардилар. Рузгор килиш юки менинг зиммамга юклатилди. Талабалик стипендиямни анча вактдан бери йигиб куйганим учун аввалига кийналмадим. Дори дармонлар ва ижаоа хакки учун эса кимматбахо такинчокларимизни бирин кетин сота бошладик.
Отамнинг дардлари узларига етарди. Мен эса укийман. Хуллас онам хеч каерда укимаганлари учун иш топа олмадилар. Махалладагииаёллардан бири уларга каерга бориб ердам сураш кераклигини уктирдилар. Шу куниёк онам шу хонадонга кетдилар. Алламахалгача кутдим. Тун яримлаб колганда онам хуш кайфият билан кириб келди,кулларидаги халтадан анвой егуликларни олиб,бирин кетин дастурхонга куйдилар.
Савол беришга хам улгурмадим. Хурсандчиликдан булган вокеани гапириб беришга тушдилар.
-- Кушни берган манзилга бордим. Ичкаридан узимни таништиришни сурашди. Кушни аёл тайинлаган гапларнимайтдим. Дарвоза эшиги очилиб,мени бир аёл очик чехра билан ичкарига таклиф килди. Оиламиз хакида сураб суриштирди,барчасини гапириб бердим. Тушунган аёл экан,узини Дилором деб таништирди. Мени хеч кандай гап сузсиз ишга кабул килди. Мнга уга хонадрн бекаси узига ёрдамчи булишимни тайинлади. Ва бугундан иш бошлашим мумкинлигини айтди. Киладиган юмушим жуда енгил булиб ,хонадонга келувчи мехмонларга хечмкандай саволларсиз чой ташиш эди. Уйга кайтадиган вактимда бир даста пул ва егуликлар солинган халтани ※аванс ※дея кулимга тутказиб юборди.- дея сузларини тамомлаб ,отам ётган хонага кириб кетдилар.
Мен анча енгил тортдим. Онамнинг кайфиятлари жойида,отамга хам бугун ушкирмадилар,хайрият. Яхши кунларимиз кайтаётгандек гуё....
Орадан икки кун утмасдан отамни ногиронлар уйига жойлаштирдик. Бунга уша онамни ишга олган хонадондагилар ёрдам беришди. Онам ишга тушганларига куп булмасада ,отам каровсиз колиб кетаетгандилар. Мен хам йил якуни имтихонларига тайергарлик куриб укишдан кеч кайтардим. Дам олиш куни Дилором опа мени хам онам билан бирга боришимни сурабди. Бирг
(хаётий вокейликга асосланган.)
Бисмиллахир Рохманир Рохийм...
Ассалому алейкум азизларим...
Келинг хозир сизга хавола этиладиган хаетий хикоя хам ибрат хам огохликка чакиради. Зеро мана шундай уз йулидан адашган сингилимизнинг аянчи хаети купчиликга дарс булсин.
Узига тук оиланинг ёлгиз киз фарзанди эдим. Отамнинг тижорат ишлари яхши,шу сабабли онамнинг ишлашига хожат йук эди. Хеч кимдан кам килмай устирдилар,тарбия бердилар. Спортга хам катнашиб,соглом улгайтирдилар. Урта таьлим муассасасини тамомлаб,нуфузли Университетларининг бирига хужжат топшириб имтихондан утдим. Шартнома асосида укишга кабул килиндим. Аьло бахоларга укиб таьлим ола бошладим.
Бир куни уйимизга мен танимайдиган ,авваллари умуман курмаган Отамнинг дусти келди. Улар узок вакт бахслашишдилар. Муросага келишди чоги жимиб колишди. У одам кетди. Биз Отамизнинг ишларига умуман аралашмасдик. Онам доим ※Бизни боеаяптими тамом ,шунинг узи етарли. Каердан пул топишини узи хал килади ※- дерлилар.
Отам эртасига ишдан келиб зудлик билан уйни бушатиб куйишимиз кераклигини буюрдилар. Савол беришга хакким сигмай ,буйрукларини сузсиз бажаришга киришиб кетдим. Онам эса шундай газабланардики,Отам билан бир соатларча каттик жанжаллашишди. Куз ешларим бугзимга келган,нима булаётганлигига аклим етмасди. Отам эса мик этмадилар. Бошларини чангаллаб куйи солган буйи утиравердилар. Онам эса тинимсиз йиглар,гох бакириб гох пичирлаб отамни койирдилар.
Уйимиздан кимматбахо такинчоклар,кийим кечаклар ва шахсий буюмларимиз жойлаб факатгина олти чемодан нарса олдик холос. Уй жихозларини олишга отам рухсат бермадилар.
Шу куниёк шахарнинг четрок кисмида жойлашган бир ховлига ижарага кучиб утдик. Отам ортикча суз гапирмас,онам хам койийвериб анча холдан тойган эдилар. Шу зайл кунлар кунга уланиб бораверди. Уша нотанищ киши уйимизга келган кундан буен барча нарсамизни йукотдик. Уй жой мол давлат...Хаттоки отам тижорат юритишдан хам махрум булдилар. Отам уша бегона кишидан карз олиб уйимизнимгаровга куйган эканлар,фоизи ортиб кетиб тулай олмабдилар.
Доим бадавлат булиб яшаган инсон бундай жудоликни кутара олмас экан. Юраклари хуруж килиб,фалаж булиб колдилар. Онам хар куни дод вой солиб отамамни силтардилар. Рузгор килиш юки менинг зиммамга юклатилди. Талабалик стипендиямни анча вактдан бери йигиб куйганим учун аввалига кийналмадим. Дори дармонлар ва ижаоа хакки учун эса кимматбахо такинчокларимизни бирин кетин сота бошладик.
Отамнинг дардлари узларига етарди. Мен эса укийман. Хуллас онам хеч каерда укимаганлари учун иш топа олмадилар. Махалладагииаёллардан бири уларга каерга бориб ердам сураш кераклигини уктирдилар. Шу куниёк онам шу хонадонга кетдилар. Алламахалгача кутдим. Тун яримлаб колганда онам хуш кайфият билан кириб келди,кулларидаги халтадан анвой егуликларни олиб,бирин кетин дастурхонга куйдилар.
Савол беришга хам улгурмадим. Хурсандчиликдан булган вокеани гапириб беришга тушдилар.
-- Кушни берган манзилга бордим. Ичкаридан узимни таништиришни сурашди. Кушни аёл тайинлаган гапларнимайтдим. Дарвоза эшиги очилиб,мени бир аёл очик чехра билан ичкарига таклиф килди. Оиламиз хакида сураб суриштирди,барчасини гапириб бердим. Тушунган аёл экан,узини Дилором деб таништирди. Мени хеч кандай гап сузсиз ишга кабул килди. Мнга уга хонадрн бекаси узига ёрдамчи булишимни тайинлади. Ва бугундан иш бошлашим мумкинлигини айтди. Киладиган юмушим жуда енгил булиб ,хонадонга келувчи мехмонларга хечмкандай саволларсиз чой ташиш эди. Уйга кайтадиган вактимда бир даста пул ва егуликлар солинган халтани ※аванс ※дея кулимга тутказиб юборди.- дея сузларини тамомлаб ,отам ётган хонага кириб кетдилар.
Мен анча енгил тортдим. Онамнинг кайфиятлари жойида,отамга хам бугун ушкирмадилар,хайрият. Яхши кунларимиз кайтаётгандек гуё....
Орадан икки кун утмасдан отамни ногиронлар уйига жойлаштирдик. Бунга уша онамни ишга олган хонадондагилар ёрдам беришди. Онам ишга тушганларига куп булмасада ,отам каровсиз колиб кетаетгандилар. Мен хам йил якуни имтихонларига тайергарлик куриб укишдан кеч кайтардим. Дам олиш куни Дилором опа мени хам онам билан бирга боришимни сурабди. Бирг
а бордим,уларни хеч бирини танимаганим учун ошхонадан чикмадим. Уларникига жуда куп аёллар ,кизлар келишаркан ,мен буни уша куниёк билиб олдим. Мен замонавий кийиниб олгандим,келувчилар мени куриб колишса галпти караб бир нималар дея пичирлаб утишарди. Кеч тушиб хамма тпркагач ,биз хам уйга кайтишга таергарлик кураетганимизда ,Дилором опа:
-- Кизингизни доим бирга олиб келаверинг. Маошингизни икки баробарикилиб бераман . Сизга хам ёрдамчи булади,истаса бизнинг жамоатга кушилиб таьлим олиши мумкин,факат илтимос мана бу уст бошини алмаштириб бизлардек кийиниб олсин. Куча куйда бундан юриш гунохи азим. Мен сизга диний китобларимиздан бераман укиб озгина булса хам тушунчага эга булинглар. Сизлардек гузал аелларимиз муслима булмоклиги керак,- деб бизга кийимлар,китоблар бир канча пул хам берди. Анча кеч булиб колгани учун бизни уйгача машинада Дилором опанинг укалари Рашид ака элтиб куйди.
Кизикувчанлик кучлилик килиб тонг отишини хам кутмасдан китобга куз югуртириб чикдим. Диний китоб экан. Бу хакда аввал тушунчага эга булмаганим учун ,менга кизик туюлди. Мукаддимани укиб ※Жаннатга йул※ олиш учун жамоатга кушилиб амирлар айтганиишни килиш кераклиги ёзилганига кузим тушди. Яхшилаб танишиб чикмокчи булдим. Укир эканман негадир бу ерда ёзилган нарсалар биз яшаётган хаётдан тубдан фарк килишини англадим. Китобдаги битиклар куркинчли туюлди менга . Ушбу китобда ※кизлар балогатга етган захотиек никохга бериш кераклиги,аёллар эса эрсиз юрмасликлари, ※ношарьий※таомлар истеьмол килмаслик,кофирларни кириб ташлаш ,бу ерда укиган нарсаларга амал килиб бошкаларни хам шунга даьват килиш таькидланган.
Бу нарсалар шунча чукур еритиб берилганки,шу ва ухшаш сузлар билан фикрни захарлайдиган даражага етакларди. Уша дамда буларни англаб етмаган эканман. Аксинча ,мен дин учун уз жонини фидо килиб, шахид булиб ,жаннатга йул олишни хаёлдан утказган эдим. Диний маьлумотлар дарсини эндиликда Дилором опанинг уйида ётиб колган холда ола бошладим. Бу дамда мен хижоб кия бошлагандим...
Энди уйласам ,узим билмаган холда таги пуч гояларга эргашиб ,чукурлашиб кетган эканман. Узига яраша замонавий хает кечирадиган киздан ,аллакандай диний либосга уранган, куштирнок ичидаги ※муслимага ※айланиб колганимни сезмай колибман.
Университетимдаги дарсларни куп колдирганим учун мени укишдан четлатишди. Онамни эса Рашид ака уз карамогига олди. Улар шаьрий никохдан утишди. Бунга каршилик килмадим. Чунки мен укиетган китобларда аёлнинг эрсиз юриши катьиян ман килиниб,албатта кимнингдир никохида булиши лозимлиги ёзилганди. Рашид ака Онамни олиб бошка бир давлатга уз сафдошларимизни кенгайтириш учун ※ жиход ※килгани кетишди.
Уларни кайтиб курмаслигим мумкин эди. Бу хонадондаги барча аеллар шундай килишарди. Хаттоки ,бирга яшаб турган турмуш уртоклари бу ерга келиб дарс олмасалар ,бошка бир эркак билан никохланиб ※жиход※га чикаришарди.
Бу хонадонга келганимга бир йилча вакт булганди. Дилором опа мени худди уз кизидек тарбия килиб ,кулимни сураганларнинг хеч бирига бермасди.
-- Бунга хали вакт бор !- деб куярди холос.
Менинг спорт билан шугулланганим Дилором опага жуда макул келганди. У бундан хурсанд булиб,менга мос турмуш урток танлаб куйганини айтди. Дилором опанинг олдига тез тез келиб турувчи Ёдгор исмли йигитга мени никохлаб куйиш режалаштирилган экан.
Биз тенгдош эдик. Бизнинг шаьрий никохимизни хам тезда укиб куйишди. Хеч кандай туйсиз,хурсандчиликсиз келин булдим. Эндиликда биз ※ жиход ※килиш учун бирга тайёргарлик кура бошладик.
Ёдгор хам мендек укишдан хайдалган,аммо аклли йигит эди. Бир неча тилни яхши билар,бу эса бизга ※жиход※килиб мусулмонлар сафини кенгайтиришда жуда катта аскотарди. Амиримиз буюрганларидек биз ,чамаси икки ойлардан кейин тунда йулга отландик. Кандайдир йуллар билан уч кун деганда айланма йуллар оркали чегарадан утиб кетдик. Айтилган манзилда бизни кутиб олишди.
-- Кизингизни доим бирга олиб келаверинг. Маошингизни икки баробарикилиб бераман . Сизга хам ёрдамчи булади,истаса бизнинг жамоатга кушилиб таьлим олиши мумкин,факат илтимос мана бу уст бошини алмаштириб бизлардек кийиниб олсин. Куча куйда бундан юриш гунохи азим. Мен сизга диний китобларимиздан бераман укиб озгина булса хам тушунчага эга булинглар. Сизлардек гузал аелларимиз муслима булмоклиги керак,- деб бизга кийимлар,китоблар бир канча пул хам берди. Анча кеч булиб колгани учун бизни уйгача машинада Дилором опанинг укалари Рашид ака элтиб куйди.
Кизикувчанлик кучлилик килиб тонг отишини хам кутмасдан китобга куз югуртириб чикдим. Диний китоб экан. Бу хакда аввал тушунчага эга булмаганим учун ,менга кизик туюлди. Мукаддимани укиб ※Жаннатга йул※ олиш учун жамоатга кушилиб амирлар айтганиишни килиш кераклиги ёзилганига кузим тушди. Яхшилаб танишиб чикмокчи булдим. Укир эканман негадир бу ерда ёзилган нарсалар биз яшаётган хаётдан тубдан фарк килишини англадим. Китобдаги битиклар куркинчли туюлди менга . Ушбу китобда ※кизлар балогатга етган захотиек никохга бериш кераклиги,аёллар эса эрсиз юрмасликлари, ※ношарьий※таомлар истеьмол килмаслик,кофирларни кириб ташлаш ,бу ерда укиган нарсаларга амал килиб бошкаларни хам шунга даьват килиш таькидланган.
Бу нарсалар шунча чукур еритиб берилганки,шу ва ухшаш сузлар билан фикрни захарлайдиган даражага етакларди. Уша дамда буларни англаб етмаган эканман. Аксинча ,мен дин учун уз жонини фидо килиб, шахид булиб ,жаннатга йул олишни хаёлдан утказган эдим. Диний маьлумотлар дарсини эндиликда Дилором опанинг уйида ётиб колган холда ола бошладим. Бу дамда мен хижоб кия бошлагандим...
Энди уйласам ,узим билмаган холда таги пуч гояларга эргашиб ,чукурлашиб кетган эканман. Узига яраша замонавий хает кечирадиган киздан ,аллакандай диний либосга уранган, куштирнок ичидаги ※муслимага ※айланиб колганимни сезмай колибман.
Университетимдаги дарсларни куп колдирганим учун мени укишдан четлатишди. Онамни эса Рашид ака уз карамогига олди. Улар шаьрий никохдан утишди. Бунга каршилик килмадим. Чунки мен укиетган китобларда аёлнинг эрсиз юриши катьиян ман килиниб,албатта кимнингдир никохида булиши лозимлиги ёзилганди. Рашид ака Онамни олиб бошка бир давлатга уз сафдошларимизни кенгайтириш учун ※ жиход ※килгани кетишди.
Уларни кайтиб курмаслигим мумкин эди. Бу хонадондаги барча аеллар шундай килишарди. Хаттоки ,бирга яшаб турган турмуш уртоклари бу ерга келиб дарс олмасалар ,бошка бир эркак билан никохланиб ※жиход※га чикаришарди.
Бу хонадонга келганимга бир йилча вакт булганди. Дилором опа мени худди уз кизидек тарбия килиб ,кулимни сураганларнинг хеч бирига бермасди.
-- Бунга хали вакт бор !- деб куярди холос.
Менинг спорт билан шугулланганим Дилором опага жуда макул келганди. У бундан хурсанд булиб,менга мос турмуш урток танлаб куйганини айтди. Дилором опанинг олдига тез тез келиб турувчи Ёдгор исмли йигитга мени никохлаб куйиш режалаштирилган экан.
Биз тенгдош эдик. Бизнинг шаьрий никохимизни хам тезда укиб куйишди. Хеч кандай туйсиз,хурсандчиликсиз келин булдим. Эндиликда биз ※ жиход ※килиш учун бирга тайёргарлик кура бошладик.
Ёдгор хам мендек укишдан хайдалган,аммо аклли йигит эди. Бир неча тилни яхши билар,бу эса бизга ※жиход※килиб мусулмонлар сафини кенгайтиришда жуда катта аскотарди. Амиримиз буюрганларидек биз ,чамаси икки ойлардан кейин тунда йулга отландик. Кандайдир йуллар билан уч кун деганда айланма йуллар оркали чегарадан утиб кетдик. Айтилган манзилда бизни кутиб олишди.
Сардорлар билан маьлумот алмашдик. Бизни эндиликда курол билан ишлашга ургатишни айтиб утишди. Ёдгорга мени талок килиши лозимлигини ,амир мени сураётганини тайинлашди. Ёдгор каттик каршилик килди. Мен шу дамда ичимдаги туйгуларимни исёнига чидай олмай,бор овозим билан уларга бакира кетдим.
Оркамдан кимдир мени бошимга уриб хушимдан кеткизди. Узимга келганимда менга энди озод эканимни ,эрим талок бериб узи жунаб кетганини билдиришди.
Шу дамда мен уз эримдан нафратлана бошладим,хаммасини уйлаб олишимга сабаб булди бу вокеа.
Аслида мен хатони уша илк бор Дилором опанинг хонадонига борган кунимда килганимни тушуниб етдим. Йиглаган куйи бир хафталар чамаси хонадан чикмадим. Кунглим айниб узимни бехол сеза бошладим.
Уша ердаги аёллардан бирига буни айтган захотим,томир уришимни текшириб,урнидан сакраб туриб,лабларини тишлаб у ёкдан бу ёкка юра кетди. Менга хомиладор эканимни айтганда,нафас олишни унитаёздим. Миямга бир фикр ялт этиб келди. Халиги аёлга :
-- Опа илтимос буни хеч кимга айтманг бу хомиламни йукотмокчиман,иложи булса менга ёрдам беринг шу ишда!- дедим.
Аслида бундай килиш ниятим йук эди. Шунчаки бу аёлга ишониб булмаслигини билиб ,чалгитиш эди ниятим. Окшом пайти аёл менга кандайдир дамлама тайёрлаб келтирди.
-- Мана ичиб ол,хомиланг тонгача тушади,аммо бу огрикли булиши мумкин чида !- дея кулимга тутказиб чикиб кетди.
Мен эса уйлаганимни амалга ошириш пайига тушдим. Дамламани тукиб,бир оз вакт утиб худди уни ичгандек букчайиб олиб дод солиб бакириб йигладим. Буни аникки,хамма эшитди. Эшик тагида коровуллик килаётган аёл хеч кимни ичкарига киритмади. Аёл сохта эканини билмаган.
-- Бечора азоб чекяпди,уни тинч куйинглар. Узига келиб олсин!- деди.
Тонг ёришди. Энди ,хатто менга юклатилган жирканч буйрукларни уйламасдим хам. Бу ердан сог омон кочиш режасини туздим. Бунинг учун АМИРга эмас аксинча ,бизни кутиб олган лашкарбоши САРДОРга турмушга чикиш керак эди. У мени бу ердан узокка юбориши табиий эди. Сабаби, агар АМИР буни билса ,уни хам йукотиб юбориши еч гап эмасди. Бунинг учун САРДОРни
хонага киришини кутдим.
САРДОР келган захоти уни багрига узимни отдим.
-- САРДОРИМ ,илтимос мени АМИРга берманг. Мен биринчт кунимдаёк сизни ёктириб колганман. Мени уз никохингизга олинг. Дилором опа хам доим сизни мактардилар,сизни ёнингзга келиш учун анча вакт кутдим. Бизнинг шахардаги АМИРимизнинг урни буш,сизни уша ерга боришингизни тайинлагандилар. Лашкарбошиликдан АМИРликка утишингиз учун бу энг кулай вазият,- дедим ялинган куйи.
САРДОР хозирок бизни никохлаш учун дустини чакириб келишини айтиб чикиб кетди. ※ Аллох мени ноламни эшитди ※хитоб килдим. Беш дакика утиб САРДОР бир аёлни никохга тайёргарлик куриш учун менга ёрдамга юборибди. Ювинтириб ,кийимларимни алмаштириб юзимни бутунлай ёпиб куйди. Ярим соатлар чамаси эшикдан икки эркак билан САРДОР кириб келди.
Аёл менинг ёнимда утирди,бошимдан катта румол ташлаб юзимни бутунлай ёпиб куйди. Шаьрий никох укиб булинди. Биз иккимизни хонада колдириб,улар чикиб кетишди. Хона коронгу эди. Тонг ёришгандагина яна бир хато килганимни англадим. Ёнимда САРДОР урнига бошка бадбашара киши ётарди. Хона эшиги такиллаб,ичкарига САРДОР кирди.
-- АМИРни уйготиб юборасанми!- деди.
Уз туримга узим илинганлигимни билгач кеч эди. Узимни такдир хукмига топширишдан бошка илож колмаганди.
Тушлик вакти лашкарбоши келди. АМИР мендан воз кечганини , талок килиб юборганини айтди. Ичимдан нимадир узилгандек булди. Хурсанд булишни хохласамда негадир хавотирлик вокеа руй берадигандек дилим хира булди.
Эй вох Художонн....энди бу ёги ёлгиз Аллохга аён эди мени такдирим. Бекорга хавотирланмаган эканман. Мени яна бошка бир кишига никохлашди. Бу хол хар куни такрорланарди. Кулдан кулган утказиб САРДОРга килган таклифим учун мени каттик жазолашди. Мен ичимдаги фарзандимдан хавотирда эдим. Уларга буйсунишдан бошка иложим колмаганди.
Оркамдан кимдир мени бошимга уриб хушимдан кеткизди. Узимга келганимда менга энди озод эканимни ,эрим талок бериб узи жунаб кетганини билдиришди.
Шу дамда мен уз эримдан нафратлана бошладим,хаммасини уйлаб олишимга сабаб булди бу вокеа.
Аслида мен хатони уша илк бор Дилором опанинг хонадонига борган кунимда килганимни тушуниб етдим. Йиглаган куйи бир хафталар чамаси хонадан чикмадим. Кунглим айниб узимни бехол сеза бошладим.
Уша ердаги аёллардан бирига буни айтган захотим,томир уришимни текшириб,урнидан сакраб туриб,лабларини тишлаб у ёкдан бу ёкка юра кетди. Менга хомиладор эканимни айтганда,нафас олишни унитаёздим. Миямга бир фикр ялт этиб келди. Халиги аёлга :
-- Опа илтимос буни хеч кимга айтманг бу хомиламни йукотмокчиман,иложи булса менга ёрдам беринг шу ишда!- дедим.
Аслида бундай килиш ниятим йук эди. Шунчаки бу аёлга ишониб булмаслигини билиб ,чалгитиш эди ниятим. Окшом пайти аёл менга кандайдир дамлама тайёрлаб келтирди.
-- Мана ичиб ол,хомиланг тонгача тушади,аммо бу огрикли булиши мумкин чида !- дея кулимга тутказиб чикиб кетди.
Мен эса уйлаганимни амалга ошириш пайига тушдим. Дамламани тукиб,бир оз вакт утиб худди уни ичгандек букчайиб олиб дод солиб бакириб йигладим. Буни аникки,хамма эшитди. Эшик тагида коровуллик килаётган аёл хеч кимни ичкарига киритмади. Аёл сохта эканини билмаган.
-- Бечора азоб чекяпди,уни тинч куйинглар. Узига келиб олсин!- деди.
Тонг ёришди. Энди ,хатто менга юклатилган жирканч буйрукларни уйламасдим хам. Бу ердан сог омон кочиш режасини туздим. Бунинг учун АМИРга эмас аксинча ,бизни кутиб олган лашкарбоши САРДОРга турмушга чикиш керак эди. У мени бу ердан узокка юбориши табиий эди. Сабаби, агар АМИР буни билса ,уни хам йукотиб юбориши еч гап эмасди. Бунинг учун САРДОРни
хонага киришини кутдим.
САРДОР келган захоти уни багрига узимни отдим.
-- САРДОРИМ ,илтимос мени АМИРга берманг. Мен биринчт кунимдаёк сизни ёктириб колганман. Мени уз никохингизга олинг. Дилором опа хам доим сизни мактардилар,сизни ёнингзга келиш учун анча вакт кутдим. Бизнинг шахардаги АМИРимизнинг урни буш,сизни уша ерга боришингизни тайинлагандилар. Лашкарбошиликдан АМИРликка утишингиз учун бу энг кулай вазият,- дедим ялинган куйи.
САРДОР хозирок бизни никохлаш учун дустини чакириб келишини айтиб чикиб кетди. ※ Аллох мени ноламни эшитди ※хитоб килдим. Беш дакика утиб САРДОР бир аёлни никохга тайёргарлик куриш учун менга ёрдамга юборибди. Ювинтириб ,кийимларимни алмаштириб юзимни бутунлай ёпиб куйди. Ярим соатлар чамаси эшикдан икки эркак билан САРДОР кириб келди.
Аёл менинг ёнимда утирди,бошимдан катта румол ташлаб юзимни бутунлай ёпиб куйди. Шаьрий никох укиб булинди. Биз иккимизни хонада колдириб,улар чикиб кетишди. Хона коронгу эди. Тонг ёришгандагина яна бир хато килганимни англадим. Ёнимда САРДОР урнига бошка бадбашара киши ётарди. Хона эшиги такиллаб,ичкарига САРДОР кирди.
-- АМИРни уйготиб юборасанми!- деди.
Уз туримга узим илинганлигимни билгач кеч эди. Узимни такдир хукмига топширишдан бошка илож колмаганди.
Тушлик вакти лашкарбоши келди. АМИР мендан воз кечганини , талок килиб юборганини айтди. Ичимдан нимадир узилгандек булди. Хурсанд булишни хохласамда негадир хавотирлик вокеа руй берадигандек дилим хира булди.
Эй вох Художонн....энди бу ёги ёлгиз Аллохга аён эди мени такдирим. Бекорга хавотирланмаган эканман. Мени яна бошка бир кишига никохлашди. Бу хол хар куни такрорланарди. Кулдан кулган утказиб САРДОРга килган таклифим учун мени каттик жазолашди. Мен ичимдаги фарзандимдан хавотирда эдим. Уларга буйсунишдан бошка иложим колмаганди.
Эндиликда бизни бошка жойга кучиришди. Хар куни турли диний мавзуларда маьрузалар ташкил этарди. Бир куни тушлик вакти эди. Хамма овкатланиш билан оввора,бировнинг биров билан иши йук. Кулай вазиятдан фойдаланиб,бир аммалаб у ердан кочиб кетишга эришдим.
Йулда борар эканман хеч кимга ишонмайман. Кимга нима дейман,кимга дпрдимни айтаман.
Йулда бир куринишидан оддий кейинчалик билдим у хам сахий инсонни учратиб,унинг кумаги билан икки кун деганда шахар марказига етиб келдим. Уша мамлакатдаги Узбекистон элчихонасига бориб хамма бошдан кечирганларимни айтиб ,улардан ёрдам сурадим. Яхшиямки,улар мени тугри тушинишди ва мамлакатимизга кайтариб юборди.
Ватанимга келганимдан сунг хукукни мухофаза килиувчи орган ходимларига курган билганларим хакида батафсил баён килдим. Узбекистонда одиллик ,инсонпарварлик тамойиллари йукори эканлигидан келиб чикиб,давлатимиз мени кечирди. Лекин бир умр виждон азобида утсам керак. Мен хозир шундай афсусдаманки,буни шунчаки когозга тушириб тасвирлаб беролмайман...
Фарзандим мана шундай тинч осуда диёрда дунёга келгани менга таскин беради. Унга Умид дея исм куйдим. Уз юртимда эканимдан ,фарзандим борлигидан мамнунман. Ва бу мени яшашга ундайди.
Мана азизлар бу хикояда бир синглимизнинг эьтиборсизлиги натижасида адашганлиги ва шунча азоб чекганлиги баён этилди. Давлатимизга куз тегмасин. Шунчалар гунох килганларни хам кечиришиб уларга имкон берляпти. Зеро уша инсонлар тугри хулоса чикаришиб,ватанни ,тинчлик осудаликни хис килишиб яшашмокда эндиликда. Огох булинг,хар кимни гапига эргашманг. Сабрли булиш бу энг олий фазилат. Зеро сабрнинг таги олтин эканлигини унутманг азизларим.
Тамом.
https://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz
Йулда борар эканман хеч кимга ишонмайман. Кимга нима дейман,кимга дпрдимни айтаман.
Йулда бир куринишидан оддий кейинчалик билдим у хам сахий инсонни учратиб,унинг кумаги билан икки кун деганда шахар марказига етиб келдим. Уша мамлакатдаги Узбекистон элчихонасига бориб хамма бошдан кечирганларимни айтиб ,улардан ёрдам сурадим. Яхшиямки,улар мени тугри тушинишди ва мамлакатимизга кайтариб юборди.
Ватанимга келганимдан сунг хукукни мухофаза килиувчи орган ходимларига курган билганларим хакида батафсил баён килдим. Узбекистонда одиллик ,инсонпарварлик тамойиллари йукори эканлигидан келиб чикиб,давлатимиз мени кечирди. Лекин бир умр виждон азобида утсам керак. Мен хозир шундай афсусдаманки,буни шунчаки когозга тушириб тасвирлаб беролмайман...
Фарзандим мана шундай тинч осуда диёрда дунёга келгани менга таскин беради. Унга Умид дея исм куйдим. Уз юртимда эканимдан ,фарзандим борлигидан мамнунман. Ва бу мени яшашга ундайди.
Мана азизлар бу хикояда бир синглимизнинг эьтиборсизлиги натижасида адашганлиги ва шунча азоб чекганлиги баён этилди. Давлатимизга куз тегмасин. Шунчалар гунох килганларни хам кечиришиб уларга имкон берляпти. Зеро уша инсонлар тугри хулоса чикаришиб,ватанни ,тинчлик осудаликни хис килишиб яшашмокда эндиликда. Огох булинг,хар кимни гапига эргашманг. Сабрли булиш бу энг олий фазилат. Зеро сабрнинг таги олтин эканлигини унутманг азизларим.
Тамом.
https://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz
Telegram
📚 ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР 📚
ASSALOMU ALAYKUM KANALIMIZGA XUSH KELIBSIZ KANALDA:
📚BADIIY ASARLAR
📖IBRATLI HIKOYALAR
DETEKTIV JANRIDAGI ASARLARNI OʻQISHINGIZ MUMKIN Reklama uchun 👇
@Efnanim
📚BADIIY ASARLAR
📖IBRATLI HIKOYALAR
DETEKTIV JANRIDAGI ASARLARNI OʻQISHINGIZ MUMKIN Reklama uchun 👇
@Efnanim
СИЗНИ ЖУДА СОҒИНДИМ ДАДА
Юрагимда оғриқли титроқ,
Меҳрингизни соғиндим шундоқ,
Олисдасиз менданда йироқ,
Сизни жуда соғиндим дада.
Ифорингиз меҳридан тотиб,
Бағрингизда эркалаб ётиб,
Қани имкон бўлсайди бориб,
Қучоқлардим соғиндим дада.
Алам дардда бу кўнглим кезиб,
Соғинчингиз юрагим эзиб,
Ўзимдан ҳам, гоҳ ўзим безиб,
Сизни жуда соғиндим дада.
Босиб олди оғриқли тугун,
Оромим йўқ, ахтариб ҳар кун,
Жудоликни тан олмай юкун,
Сизни жуда соғиндим дада.
Қалбимда бор бир умр армон,
Сиз бўлсангиз малҳамим, дармон,
Сиқилиб бўлмасдим, пушаймон,
Сизни жуда соғиндим дада.
Ҳаётда мен йиқилиб турдим,
Фақат онам жигарим кўрдим,
Ким дўст менга, ким душман билдим,
Сизни жуда соғиндим дада.
✍Солиҳабегим
(Дилафруз Шаҳирхоний
https://t.me/sinovlarihayot
Юрагимда оғриқли титроқ,
Меҳрингизни соғиндим шундоқ,
Олисдасиз менданда йироқ,
Сизни жуда соғиндим дада.
Ифорингиз меҳридан тотиб,
Бағрингизда эркалаб ётиб,
Қани имкон бўлсайди бориб,
Қучоқлардим соғиндим дада.
Алам дардда бу кўнглим кезиб,
Соғинчингиз юрагим эзиб,
Ўзимдан ҳам, гоҳ ўзим безиб,
Сизни жуда соғиндим дада.
Босиб олди оғриқли тугун,
Оромим йўқ, ахтариб ҳар кун,
Жудоликни тан олмай юкун,
Сизни жуда соғиндим дада.
Қалбимда бор бир умр армон,
Сиз бўлсангиз малҳамим, дармон,
Сиқилиб бўлмасдим, пушаймон,
Сизни жуда соғиндим дада.
Ҳаётда мен йиқилиб турдим,
Фақат онам жигарим кўрдим,
Ким дўст менга, ким душман билдим,
Сизни жуда соғиндим дада.
✍Солиҳабегим
(Дилафруз Шаҳирхоний
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
📚ҚИСМАТНИНГ ҚИНҒИР ХАЗИЛИ
Самира қизи айтган совчиларни унча хушламади:
- Қўй, қизим, ҳеч кўнглим бўй бермаяпти. Ўзимиз томондан ҳам яхши йигитларга сўрашяпти. Узоқнинг донидан, яқиннинг сомони яхши, дейдилар. Уларингни ҳали бир марта ҳам кўрмаганману, негадир ҳар сафар айтганингда юрагимни алланечук ғашлик қоплайди. Болам, ўшалар келмай қўяверишсин-а?..
- Ойижон, нега унақа дейсиз? Элбек ака жуда ҳам яхши инсон. Шундай яхши йигитнинг оиласи ёмон бўлармиди? Ойижоним, илтимос, йўқ деманг. Улар келишсин, ойилари билан танишинг, кейин бирорта холам билан бориб Элбек акамларнинг маҳалласидан сўраб-суриштиринг, ана ундан кейин бирор гап айтарсиз. Балки, фикрингиз ўзгарар... Ахир мен ҳар қанақа одамни ёқтириб, ҳар қанақа одам билан етаклашиб кетавермайман. Сизнинг, дадамнинг орзулари билан ўйнашишга ҳаққим йўқ менинг, буни яхши биламан.- Самодил онасига илтижоли тикилди. Самира чуқур “уҳ” тортди:
- Майли, қизим, келаверишсин-чи, қолгани бир гап бўлар. Биласан-а, мен сенга мен учун ҳам бахтли бўлишни уқтирганман, мен учун ҳам бахтли бўлишга ваъда бергансан. Шу ваъдангни, қулоғингга қуйганларимни унутмасанг, кимни севсанг ҳам, энг аввало онангни эсингдан чиқармасанг, бўлгани.
- Хавотирланманг, дедим-ку, ойижон. Кўнглингиз тўқ бўлсин, ҳамма айтганларингиз эсимда.- Самира қизининг гапларига ишонишни астойдил истаса-да, кўнглидаги ғуборлар аримас, аллақандай тушуниксиз ҳиссиётлар чангалида қийналар, ҳатто ярим тунда ҳам қизининг ётоғига кириб, унга узоқ термулиб ўтирар, сочларини силаб, бахтини сўраганча дуо қиларди.
Совчилар келадиган куни қизининг елиб-югураётгани, ҳали эшик-деразаларнинг ромларини қайта-қайта артса, бир қараса ойналарни артади. Дам қўли қўли тегмай яхна овқатларни дастурхонга мос ликопчаларга қўйса, дам соатдан кўз узмай ширинликлар пиширар, унинг жонсараклиги бир томондан Самиранинг ғашини келтирса, бир томондан қизининг улғайгани, янги ҳаётга қадам қўйишни астойдил истаётгани, юрагини орзиқтирарди. Қизи улғайибди, турмуш қуришни, оилали бўлишни хоҳлаяпти. Бунинг нимаси ёмон? Ҳар бир қиз вақти келиб оила қуриши, ота уйини тарк этиши керак. Бу- табиат қонуни, ҳаёт ҳақиқати. Бунда ҳеч қанақасига ғайритабиийлик йўқ, инсон бахт учун яратилган. Бахт эса – сени тушунадиган, ардоқлайдиган инсон билан яшаганингда. Бироқ ҳаётнинг ўзига хос мезонлари бўлади. Баъзан сени мени тушунади, деб ўйлаганинг бутунлай бегона, кўнглим талпинади, деганинг юрагингга терс бўлиб чиқиши ҳам мумкин. Шунинг учун, тақдирни тақдир қилган Яратганга таваккал қилганларнинг кўпчилиги бахтли яшайди. Ҳаёт – қарама қаршиликлар майдони, шахмат ўйинига ўхшайди. Бир томонда оқ доналар, бир томонда қора. Баъзан кетма кет қора доналар ўйинига дуч келинади, айримларнинг ҳаётида эса, аввал яхши кунлар нашъу намоси, сўнг эса қора кунларнинг имтиҳони бошланади. Энди Самиранинг қизига бахт кулиб боқсин-да. Бу дунёда уни боғлаб турган ягона инсон- қизи. Ҳамма орзу-умидлари, келажагининг истиқболи шу қизига боғлиқ. Яраланган юрагининг яккаю ягона малҳами. Ғамлардан, дунё ташвишларидан чарчаганида ҳаётга умид, муҳаббат уйғотадиган, уни яхши кунлар олдиндалигига астойдил ишонтирадиган шу- қизи. Мана шу қизи улғайиб, янги ҳаёт остонасида турибди энди. Боланг кўз ўнгингда тез катта бўларкан, билмай, уни бола хаёл қилиб юрар экансан...
- Ая, чиқинг, келишди, шекилли.- Самодил ташқаридан шундай деб овоз берди-ю, лип этиб ичкари уйга кириб яширинди. Самиранинг оёқ-қўли титраб, ҳаяжондан талмовсираган куйи дарвозахонага чиқди. Оппоқ машинани тўлдириб келган совчи хотинлар бирин-кетин тоғорасини қўлтиқлаб тушиб келаверишди. Тамойилига кўра, Самира уларни кўриб ҳайрон бўлгандай бўлди. Аммо... Меҳмонлар яқинлашиб, кўришишга икки-уч қадам қолганида ҳайратдан тош қотди. Аёлнинг боши айланиб, мияси ғувиллар, совчиларнинг бири-ёши кекса кампир Самиранинг ўтмишдан қолган юрак доғларини тирналишига сабаб бўлди. Бир оздан кейин, Самира ҳай-ҳайлашаётган хотинларни ичкарига бошлади-ю, ҳалиги кампирга қарамасликка уриниб тилини аранг
Самира қизи айтган совчиларни унча хушламади:
- Қўй, қизим, ҳеч кўнглим бўй бермаяпти. Ўзимиз томондан ҳам яхши йигитларга сўрашяпти. Узоқнинг донидан, яқиннинг сомони яхши, дейдилар. Уларингни ҳали бир марта ҳам кўрмаганману, негадир ҳар сафар айтганингда юрагимни алланечук ғашлик қоплайди. Болам, ўшалар келмай қўяверишсин-а?..
- Ойижон, нега унақа дейсиз? Элбек ака жуда ҳам яхши инсон. Шундай яхши йигитнинг оиласи ёмон бўлармиди? Ойижоним, илтимос, йўқ деманг. Улар келишсин, ойилари билан танишинг, кейин бирорта холам билан бориб Элбек акамларнинг маҳалласидан сўраб-суриштиринг, ана ундан кейин бирор гап айтарсиз. Балки, фикрингиз ўзгарар... Ахир мен ҳар қанақа одамни ёқтириб, ҳар қанақа одам билан етаклашиб кетавермайман. Сизнинг, дадамнинг орзулари билан ўйнашишга ҳаққим йўқ менинг, буни яхши биламан.- Самодил онасига илтижоли тикилди. Самира чуқур “уҳ” тортди:
- Майли, қизим, келаверишсин-чи, қолгани бир гап бўлар. Биласан-а, мен сенга мен учун ҳам бахтли бўлишни уқтирганман, мен учун ҳам бахтли бўлишга ваъда бергансан. Шу ваъдангни, қулоғингга қуйганларимни унутмасанг, кимни севсанг ҳам, энг аввало онангни эсингдан чиқармасанг, бўлгани.
- Хавотирланманг, дедим-ку, ойижон. Кўнглингиз тўқ бўлсин, ҳамма айтганларингиз эсимда.- Самира қизининг гапларига ишонишни астойдил истаса-да, кўнглидаги ғуборлар аримас, аллақандай тушуниксиз ҳиссиётлар чангалида қийналар, ҳатто ярим тунда ҳам қизининг ётоғига кириб, унга узоқ термулиб ўтирар, сочларини силаб, бахтини сўраганча дуо қиларди.
Совчилар келадиган куни қизининг елиб-югураётгани, ҳали эшик-деразаларнинг ромларини қайта-қайта артса, бир қараса ойналарни артади. Дам қўли қўли тегмай яхна овқатларни дастурхонга мос ликопчаларга қўйса, дам соатдан кўз узмай ширинликлар пиширар, унинг жонсараклиги бир томондан Самиранинг ғашини келтирса, бир томондан қизининг улғайгани, янги ҳаётга қадам қўйишни астойдил истаётгани, юрагини орзиқтирарди. Қизи улғайибди, турмуш қуришни, оилали бўлишни хоҳлаяпти. Бунинг нимаси ёмон? Ҳар бир қиз вақти келиб оила қуриши, ота уйини тарк этиши керак. Бу- табиат қонуни, ҳаёт ҳақиқати. Бунда ҳеч қанақасига ғайритабиийлик йўқ, инсон бахт учун яратилган. Бахт эса – сени тушунадиган, ардоқлайдиган инсон билан яшаганингда. Бироқ ҳаётнинг ўзига хос мезонлари бўлади. Баъзан сени мени тушунади, деб ўйлаганинг бутунлай бегона, кўнглим талпинади, деганинг юрагингга терс бўлиб чиқиши ҳам мумкин. Шунинг учун, тақдирни тақдир қилган Яратганга таваккал қилганларнинг кўпчилиги бахтли яшайди. Ҳаёт – қарама қаршиликлар майдони, шахмат ўйинига ўхшайди. Бир томонда оқ доналар, бир томонда қора. Баъзан кетма кет қора доналар ўйинига дуч келинади, айримларнинг ҳаётида эса, аввал яхши кунлар нашъу намоси, сўнг эса қора кунларнинг имтиҳони бошланади. Энди Самиранинг қизига бахт кулиб боқсин-да. Бу дунёда уни боғлаб турган ягона инсон- қизи. Ҳамма орзу-умидлари, келажагининг истиқболи шу қизига боғлиқ. Яраланган юрагининг яккаю ягона малҳами. Ғамлардан, дунё ташвишларидан чарчаганида ҳаётга умид, муҳаббат уйғотадиган, уни яхши кунлар олдиндалигига астойдил ишонтирадиган шу- қизи. Мана шу қизи улғайиб, янги ҳаёт остонасида турибди энди. Боланг кўз ўнгингда тез катта бўларкан, билмай, уни бола хаёл қилиб юрар экансан...
- Ая, чиқинг, келишди, шекилли.- Самодил ташқаридан шундай деб овоз берди-ю, лип этиб ичкари уйга кириб яширинди. Самиранинг оёқ-қўли титраб, ҳаяжондан талмовсираган куйи дарвозахонага чиқди. Оппоқ машинани тўлдириб келган совчи хотинлар бирин-кетин тоғорасини қўлтиқлаб тушиб келаверишди. Тамойилига кўра, Самира уларни кўриб ҳайрон бўлгандай бўлди. Аммо... Меҳмонлар яқинлашиб, кўришишга икки-уч қадам қолганида ҳайратдан тош қотди. Аёлнинг боши айланиб, мияси ғувиллар, совчиларнинг бири-ёши кекса кампир Самиранинг ўтмишдан қолган юрак доғларини тирналишига сабаб бўлди. Бир оздан кейин, Самира ҳай-ҳайлашаётган хотинларни ичкарига бошлади-ю, ҳалиги кампирга қарамасликка уриниб тилини аранг
аранг калимага келтирди:
- Қани, уйга марҳамат қилинглар-чи, йўлда уриниб қолмадиларингизми?..- Аёлнинг тили ўзига бўйсунмас, ўзига тобора итоат этмаётган кўзлари ҳалиги кампирга тортиб кетар, афтидан совчиларнинг каттаси ҳам уни таниди шекилли, ранг-рўйи ўзгариб, лаблари титрар, ниманидир сўрашга чоғланардию, гап бошламоқчи бўлганида дами ичига тушиб кетарди. Самира бир оз ўтиб ўзини ўнглади, шекилли, бу ёқимсиз меҳмондорчиликни тугатиш учун, қовоқ-тумшуғини очмай, совчиларни атай ясатиб қўйилган уйга эмас, ўзлари ўтириб овқатланадиган хонага чорлади:
- Қани, киринглар.- Бир бурчакда йиғиб қўйилган кўрпачаларни тўшай бошлади. Меҳмонлар ўрнашиб ўтиришгач, одатдагидек салом-алик, ҳол сўрашлар такрорланди. Самира чой опкелиш учун ташқарига чиққан эди, ошхонада қизига тўқнаш келди:
- Ойижон, нега меҳмонхонага эмас, ўзимизнинг уйга киргиздингиз? Тинчликми? Чойни мен киргизмайманми?..- Самира ғазабдан титраб қизига ўқрайди ва биринчи марта овозини баландлатди:
- Улар меҳмонхонага киргизадиган меҳмонлар эмас экан. Чойни ўзим олиб кираман, сен индамай хонангга кириб ўтир, кейин гаплашамиз!
Чой қайтариб қуйилгандан кейин, меҳмонлар бир-бирининг оғзига термулишар, ҳеч кимдан садо чиқмагач, ҳаммаси биргаликда кекса ҳамроҳларининг оғзини пойлашди.
- Биз остонангизга қулчиликка келдик, айланай...- Самира Худодан ўзига сабр, жаҳлига тўзим сўраб гап бошлади:
- Қаранг-а, тоғ тоғ билан учрашмайди, одам одам билан учрашади, деган гаплар қанчалик тўғри экан-а?! Биз сиз билан яна учрашиб турибмиз. Қизиқ, бу сафар кимга совчи бўлиб келдингиз? Ҳар ҳолда, неварангизга бўлса керак. Яна келинликка номзод қизнинг таг-тугини суриштирмай, келаверибсиз-да. Кимлигини билиб қолсангиз, тўйга бир ҳафта қолганда, ҳаммасини тўхтатасиз-да. Хуллас, омин Аллоҳу акбар. Мени узатадиган, сизларга берадиган қизим йўқ. Яхши боринглар.- Самира шундай деб, дастурхон чеккасини қайириб, аввал ўзи ўрнида қўзғалди-да, сўнг унга ҳайрон тикилаётганларга, ердан бош кўтаролмай ўтирган кампирга қаради. Самира йиғлаб юбормаслик учун ўзида куч топди. Меҳмонлар қайтганидан кейин алла-паллагача хонасида қамалиб ўтириб,оқшомда, ошхонада чироқни ҳам ёқмай, онасининг бугунги ишини тушунмай абгор ўтирган қизини ёнига чақирди:
- Самош, Самодил, буёққа кел, қизим. Ошхонада нега чироқни ёқмай ўтирибсан? Кел-чи, она бола бир гурунглашайлик.- Қиз қўрқа писа онасининг ёнига келиб ўтирди. Кўринишидан бир оғиз ортиқча гап гапирилса, йиғлаб юборадиган алпозда эди.
- Ҳайрон бўлиб ўтирибсанми, нега ойим совчиларга бунақанги қўполлик қилдилар, деб? Ўзим айбдорман, аввал бошдан ҳаммасини сенга айтиб беришим, тақдиримдан сени хабардор этишим керак эди...- Самира қизининг сочларини силаган куйи хаёл уммонига ғарқ бўлди...
Самира талабалик таҳсилини тамомлаган йили узатилди. Куёв бўлмишнинг обрўли даргоҳда ишлаши, қудаларнинг бой-бадавлатлиги ҳақидаги мақтовлар келинчакни ҳам, ота-онаси, амма-холаларни ҳам кўзини қувнатди. Қудалар қўшалоқ тўй қилиб, катта ўғлини қудағайнинг синглисининг қизига, кичик ўғлини Самирага уйлаб, орзу –ҳавасини элга намойиш этишди. Никоҳ оқшомидан олдин Самиранинг бошини қотириб ташлаган янгалар, қуда томоннинг эпчил аёлларининг саъй-ҳаракатлари натижасида, келиннинг ўзини қолдириб кетадиган бўлишди. Никоҳ оқшоми ясатиғлиқ гўшангада ёлғиз қолиб кетган Самира, ана шу ёлғизлик исканжасида нақ олтмиш куну тунни ўтказди. T.me/sinovlarihayot
То куёвнинг биринчи – ўзидан беш-олти ёш катта хотини келиб, тўполон қилгунича. Икки ойлик келинчак- бутасидан узилиб, бир марта ҳидланган гул бўлиб ота уйига қайтган Самира, иш билан ўзини овутиш учун шаҳарда ишлай бошлади. Одамларнинг гап-сўзлари, ҳали элликка кирганидан, ҳали олтмишга тўлганидан келаётган совчилар икки ойгина турмуш қурган жувоннинг юрагига ханжар бўлиб ботар, ўзи тортаётган ранжу изтироблар устига устак бўларди. Охири, таниш одамларнинг кўзидан четроқда бўлиш учун пойтахтга келди. Бир газетага ишга кириб, ўзи билан ўзи овора бўлиб юраверди.Шундай кунларнинг бирида ҳаётига у кириб келди. Ижара
- Қани, уйга марҳамат қилинглар-чи, йўлда уриниб қолмадиларингизми?..- Аёлнинг тили ўзига бўйсунмас, ўзига тобора итоат этмаётган кўзлари ҳалиги кампирга тортиб кетар, афтидан совчиларнинг каттаси ҳам уни таниди шекилли, ранг-рўйи ўзгариб, лаблари титрар, ниманидир сўрашга чоғланардию, гап бошламоқчи бўлганида дами ичига тушиб кетарди. Самира бир оз ўтиб ўзини ўнглади, шекилли, бу ёқимсиз меҳмондорчиликни тугатиш учун, қовоқ-тумшуғини очмай, совчиларни атай ясатиб қўйилган уйга эмас, ўзлари ўтириб овқатланадиган хонага чорлади:
- Қани, киринглар.- Бир бурчакда йиғиб қўйилган кўрпачаларни тўшай бошлади. Меҳмонлар ўрнашиб ўтиришгач, одатдагидек салом-алик, ҳол сўрашлар такрорланди. Самира чой опкелиш учун ташқарига чиққан эди, ошхонада қизига тўқнаш келди:
- Ойижон, нега меҳмонхонага эмас, ўзимизнинг уйга киргиздингиз? Тинчликми? Чойни мен киргизмайманми?..- Самира ғазабдан титраб қизига ўқрайди ва биринчи марта овозини баландлатди:
- Улар меҳмонхонага киргизадиган меҳмонлар эмас экан. Чойни ўзим олиб кираман, сен индамай хонангга кириб ўтир, кейин гаплашамиз!
Чой қайтариб қуйилгандан кейин, меҳмонлар бир-бирининг оғзига термулишар, ҳеч кимдан садо чиқмагач, ҳаммаси биргаликда кекса ҳамроҳларининг оғзини пойлашди.
- Биз остонангизга қулчиликка келдик, айланай...- Самира Худодан ўзига сабр, жаҳлига тўзим сўраб гап бошлади:
- Қаранг-а, тоғ тоғ билан учрашмайди, одам одам билан учрашади, деган гаплар қанчалик тўғри экан-а?! Биз сиз билан яна учрашиб турибмиз. Қизиқ, бу сафар кимга совчи бўлиб келдингиз? Ҳар ҳолда, неварангизга бўлса керак. Яна келинликка номзод қизнинг таг-тугини суриштирмай, келаверибсиз-да. Кимлигини билиб қолсангиз, тўйга бир ҳафта қолганда, ҳаммасини тўхтатасиз-да. Хуллас, омин Аллоҳу акбар. Мени узатадиган, сизларга берадиган қизим йўқ. Яхши боринглар.- Самира шундай деб, дастурхон чеккасини қайириб, аввал ўзи ўрнида қўзғалди-да, сўнг унга ҳайрон тикилаётганларга, ердан бош кўтаролмай ўтирган кампирга қаради. Самира йиғлаб юбормаслик учун ўзида куч топди. Меҳмонлар қайтганидан кейин алла-паллагача хонасида қамалиб ўтириб,оқшомда, ошхонада чироқни ҳам ёқмай, онасининг бугунги ишини тушунмай абгор ўтирган қизини ёнига чақирди:
- Самош, Самодил, буёққа кел, қизим. Ошхонада нега чироқни ёқмай ўтирибсан? Кел-чи, она бола бир гурунглашайлик.- Қиз қўрқа писа онасининг ёнига келиб ўтирди. Кўринишидан бир оғиз ортиқча гап гапирилса, йиғлаб юборадиган алпозда эди.
- Ҳайрон бўлиб ўтирибсанми, нега ойим совчиларга бунақанги қўполлик қилдилар, деб? Ўзим айбдорман, аввал бошдан ҳаммасини сенга айтиб беришим, тақдиримдан сени хабардор этишим керак эди...- Самира қизининг сочларини силаган куйи хаёл уммонига ғарқ бўлди...
Самира талабалик таҳсилини тамомлаган йили узатилди. Куёв бўлмишнинг обрўли даргоҳда ишлаши, қудаларнинг бой-бадавлатлиги ҳақидаги мақтовлар келинчакни ҳам, ота-онаси, амма-холаларни ҳам кўзини қувнатди. Қудалар қўшалоқ тўй қилиб, катта ўғлини қудағайнинг синглисининг қизига, кичик ўғлини Самирага уйлаб, орзу –ҳавасини элга намойиш этишди. Никоҳ оқшомидан олдин Самиранинг бошини қотириб ташлаган янгалар, қуда томоннинг эпчил аёлларининг саъй-ҳаракатлари натижасида, келиннинг ўзини қолдириб кетадиган бўлишди. Никоҳ оқшоми ясатиғлиқ гўшангада ёлғиз қолиб кетган Самира, ана шу ёлғизлик исканжасида нақ олтмиш куну тунни ўтказди. T.me/sinovlarihayot
То куёвнинг биринчи – ўзидан беш-олти ёш катта хотини келиб, тўполон қилгунича. Икки ойлик келинчак- бутасидан узилиб, бир марта ҳидланган гул бўлиб ота уйига қайтган Самира, иш билан ўзини овутиш учун шаҳарда ишлай бошлади. Одамларнинг гап-сўзлари, ҳали элликка кирганидан, ҳали олтмишга тўлганидан келаётган совчилар икки ойгина турмуш қурган жувоннинг юрагига ханжар бўлиб ботар, ўзи тортаётган ранжу изтироблар устига устак бўларди. Охири, таниш одамларнинг кўзидан четроқда бўлиш учун пойтахтга келди. Бир газетага ишга кириб, ўзи билан ўзи овора бўлиб юраверди.Шундай кунларнинг бирида ҳаётига у кириб келди. Ижара
Уйининг биринчи қаватидаги дўкондан кунда кунора егулик харид қиладиган қиз, одатий навбатчи мулоқотлардан бошлаган танишуви оқибатида йигирма беш йил ҳеч кимга ишонмаган кўнглини, дўкон эгасига ишониб топширди. Акбарали исмли асли келиб чиқиши водийлик, ота-онаси пойтахтда ишлаб қолиб кетгану учун шу ерлик бўлиб қолган йигит билан аҳду паймон қилди. Тўғрироғи, йигит қизнинг ўтмишидан хабардор бўлса-да, ўша “камчилик”ни қабул қилиб, унга уйланишни астойдил истаган эди.
- Қарор қабул қилишингиздан аввал, ота-онангиз билан маслаҳат қилинг. Менинг ўтмишимни уларга маълум қилинг, бусиз бўлмайди,- деб ҳарчанд йигитга уқтирмасин, Акбарали:
-Кейин айтамиз. Ҳаёт меники, бизники, ўзимизнинг сиримиз ўзимиз билан қолгани маъқул. Вақти келганда, ўзлари билиб олишади. Мени режам бўйича улар бундан бир умр хабар топишмайди. Бу сир фақат иккимизгагина тегишли бўлиб қолаверади!..- Ана шу қатъий ваъдадан сўнг, Самиранинг ота-онаси қизлари айтган совчиларни кутиб олишди. Худди қиз истагандай, уқтириб қўйганидай ота-она бояқишлар ҳам лом-мим дейишмади. Унаштирув бўлди, кетидан кўп ўтмай дабдабали фотиҳа тўй бўлиб ўтди. Тўй куни белгиланиб, тўйхоналарга буюртма берилган, бўлажак келин-куёв никоҳ оқшомида кийиладиган либосларни танлаб юрган пайтларида, кутилмаган қўнғироқ Самиранинг ҳаётини яна бир маротаба чилпарчин қилди. Куёв бўлмишнинг онаси, Самиранинг ўтмишидан хабар топиб, тўйни тўхтатишни айтди.
- Ёшлар-ку, ёш ҳиссиётга берилган десам, сиз катталарнинг кўзингиз қаёқда эди?! Бизни алдаб, бева, суюқоёқ қизингизни тиқиштирмоқчи бўлибсиз-да?! Ким билади, аввалги эри ҳам нима сабабдан ҳайдаворган экан?..- Қудағай оғзига келган ҳақоратни қайтармади. Самиранинг ота-онаси, совчиликка келишингиздан олдин, ўғлингиз келиб, қизимизнинг ўтмиши ҳақида сизларга оғиз-очмаслигимизни қаттиқ тайинлаган эди, аслида бу никоҳни биз ҳам хоҳламаган эдик, дейишолмади. Йигит томон унаштирув ва фотиҳа тўйга кетган пулларни тийин-тийини билан ҳисоблаб олишди. Ҳатто буюртма қилинган тўйхоналар учун ҳам жарима тўлаган, Самиранинг ота-онаси уят ва исноддан бош кўтаролмай қолишди. Шундан кейин Самира бошқа қишлоғига қадам босмади. Орадан уч-тўрт йил ўтиб, ёши каттароқ, бойвачча бир кишининг никоҳига кирди. Эри уй-жой, бошпана қилиб берди, оҳлари Аллоҳга етиб, ширингина қизалоқ кўрди. Бахтига эрининг биринчи никоҳидан фақат ўғил болалар туғилгани учун, қизчасининг туғилиши икки томонни ҳам бирдай қувонтирди. Самира кундоши билан худди опа-сингилдек бўлиб кетди. Кейин эшитишича, эри кундошига, агар Самирага кундошлик қилсанг, кун бермасанг, ўзингга қийин бўлади, сени ташлаб кетаман, агар бир-бирингни тушуниб, келишиб кетсаларинг, икковингга ҳам бирдек муносабатда бўламан, деб шарт қўйган экан. Самира кўпда эридан пул сўрайвермайди, муҳими, мени уй-жой билан таъминлаб қўйгани, қўлимда дипломим бор, ишлай оламан, ўзимдан қўймасин, деб меҳнатдан тортинмайди. Қизи бу йил Университетни тамомлаш арафасида. Самодилни сўраб келган совчилар- уни бир пайтлар аввал осмонга кўтариб, бахт ваъда қилиб, сўнг ерпарчин қилиб, абгор ҳолда ташлаб кетган кишининг ўғлига сўраб келишган эди. Совчиларнинг ёши кексаси-бир пайтлари Самирани оғзига келган ҳақоратлар билан «тақдирлаган» аёл эди...
...- Мени кечиринг, ойижон... Нега шунча қийинчилик кўрганингизни айтмадингиз?
- Қўявер болам, сенда нима айб? Айтганим билан, у йигитнинг айнан ўшаларга тегишли эканини қаердан ҳам билардинг. Фақат сўз бер, куйинма, энди у билан ҳеч қачон учрашма. Сени бахтли қиладиган йигит-ҳали олдинда! Сен менга ҳам аталган бахтни кўришинг керак!
- Албатта, ойижон...- Самира қизини бағрига босди. Аёлнинг юраги ҳапқириб, чеҳрасида қувонч балқди...
https://t.me/sinovlarihayot
- Қарор қабул қилишингиздан аввал, ота-онангиз билан маслаҳат қилинг. Менинг ўтмишимни уларга маълум қилинг, бусиз бўлмайди,- деб ҳарчанд йигитга уқтирмасин, Акбарали:
-Кейин айтамиз. Ҳаёт меники, бизники, ўзимизнинг сиримиз ўзимиз билан қолгани маъқул. Вақти келганда, ўзлари билиб олишади. Мени режам бўйича улар бундан бир умр хабар топишмайди. Бу сир фақат иккимизгагина тегишли бўлиб қолаверади!..- Ана шу қатъий ваъдадан сўнг, Самиранинг ота-онаси қизлари айтган совчиларни кутиб олишди. Худди қиз истагандай, уқтириб қўйганидай ота-она бояқишлар ҳам лом-мим дейишмади. Унаштирув бўлди, кетидан кўп ўтмай дабдабали фотиҳа тўй бўлиб ўтди. Тўй куни белгиланиб, тўйхоналарга буюртма берилган, бўлажак келин-куёв никоҳ оқшомида кийиладиган либосларни танлаб юрган пайтларида, кутилмаган қўнғироқ Самиранинг ҳаётини яна бир маротаба чилпарчин қилди. Куёв бўлмишнинг онаси, Самиранинг ўтмишидан хабар топиб, тўйни тўхтатишни айтди.
- Ёшлар-ку, ёш ҳиссиётга берилган десам, сиз катталарнинг кўзингиз қаёқда эди?! Бизни алдаб, бева, суюқоёқ қизингизни тиқиштирмоқчи бўлибсиз-да?! Ким билади, аввалги эри ҳам нима сабабдан ҳайдаворган экан?..- Қудағай оғзига келган ҳақоратни қайтармади. Самиранинг ота-онаси, совчиликка келишингиздан олдин, ўғлингиз келиб, қизимизнинг ўтмиши ҳақида сизларга оғиз-очмаслигимизни қаттиқ тайинлаган эди, аслида бу никоҳни биз ҳам хоҳламаган эдик, дейишолмади. Йигит томон унаштирув ва фотиҳа тўйга кетган пулларни тийин-тийини билан ҳисоблаб олишди. Ҳатто буюртма қилинган тўйхоналар учун ҳам жарима тўлаган, Самиранинг ота-онаси уят ва исноддан бош кўтаролмай қолишди. Шундан кейин Самира бошқа қишлоғига қадам босмади. Орадан уч-тўрт йил ўтиб, ёши каттароқ, бойвачча бир кишининг никоҳига кирди. Эри уй-жой, бошпана қилиб берди, оҳлари Аллоҳга етиб, ширингина қизалоқ кўрди. Бахтига эрининг биринчи никоҳидан фақат ўғил болалар туғилгани учун, қизчасининг туғилиши икки томонни ҳам бирдай қувонтирди. Самира кундоши билан худди опа-сингилдек бўлиб кетди. Кейин эшитишича, эри кундошига, агар Самирага кундошлик қилсанг, кун бермасанг, ўзингга қийин бўлади, сени ташлаб кетаман, агар бир-бирингни тушуниб, келишиб кетсаларинг, икковингга ҳам бирдек муносабатда бўламан, деб шарт қўйган экан. Самира кўпда эридан пул сўрайвермайди, муҳими, мени уй-жой билан таъминлаб қўйгани, қўлимда дипломим бор, ишлай оламан, ўзимдан қўймасин, деб меҳнатдан тортинмайди. Қизи бу йил Университетни тамомлаш арафасида. Самодилни сўраб келган совчилар- уни бир пайтлар аввал осмонга кўтариб, бахт ваъда қилиб, сўнг ерпарчин қилиб, абгор ҳолда ташлаб кетган кишининг ўғлига сўраб келишган эди. Совчиларнинг ёши кексаси-бир пайтлари Самирани оғзига келган ҳақоратлар билан «тақдирлаган» аёл эди...
...- Мени кечиринг, ойижон... Нега шунча қийинчилик кўрганингизни айтмадингиз?
- Қўявер болам, сенда нима айб? Айтганим билан, у йигитнинг айнан ўшаларга тегишли эканини қаердан ҳам билардинг. Фақат сўз бер, куйинма, энди у билан ҳеч қачон учрашма. Сени бахтли қиладиган йигит-ҳали олдинда! Сен менга ҳам аталган бахтни кўришинг керак!
- Албатта, ойижон...- Самира қизини бағрига босди. Аёлнинг юраги ҳапқириб, чеҳрасида қувонч балқди...
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
ФАРИШТАМ СИНГЛИМ... (ҳаётий ҳикоя) [ HIKOYA ]
Кўпинча ишдан ярим кечада, ҳамма ширин уйқуга кетганда келаман уйга. Шу сабабли эрталаб ҳаммадан кейин уйғонаман ва ҳаммадан кейин нонушта қиламан. Уйқудан туриб кўчага чиқсам синглим ҳовлидаги супада мани уйғонишимни кутиб ўтирган бўлади. Мани кўриши билан ўрнидан туриб ошхона тарафга кетади. Ювиниб дастурхон қаршисига келгунимча нонуштам тайёр туради ҳар сафар. Ёлғиз овқатланишимни ҳоҳламасдан нонушта қилиб бўлгунимча ҳеч нарса емаса ҳам ман билан бирга ўтиради. Меҳрим жўшиб кетади ҳар сафар. Овқатланиб бўлишим билан дастурхонни йиғиштиришга тушади. -Ўзим йиғиштирволаман,- дейишимга қарамай бир зумда супадаги стол усти саранжомланади. -Мусичага ўхшайсан-а...?- дея ўйлайман ҳаёлан. Ишга кетаётиб эса "Пул керакми, Гавхар?” деб сўрасам: -Йўқ, берган пуллариз йиғилиб ётибди, пулим бор. -Ёқтирган нарсаларинга ишлат дедимку, ишлатавермайсанми? -Сиз ярим кечагача қийналиб топган пулизни бир неча минутда ишлатиб юборишга кўзим қиймайди, -деб жавоб беради. -Ҳа майли, ман кетдим. -Яхши бориб келинг... Ҳар куни шу сўзлар билан ишга кузатиб қўяди мани... Беш ўғил ичида ягона қиз бўлгани учун дадамлар Гавҳарой деб исм қўйганлар. Кўчага чиқарканман беихтиёр ҳаёлим бир йил аввалги хотиралар сари кетади... *** -Ойи, нимагадир шу кунларда бошим қаттиқ оғрияпти,- деди синглим бир куни кечки овқатдан кейин. -Нимага оғрийди, қуёшда кўп юрмадингми? -Йўқ, чиқмаяпман офтобга. -Ҳа майли, эртага докторга бориб келамиз... Эртасига ишдан келсам онамлар ухламай ўтирган эканлар. -Ассаломалейкум, нега ухламай ўтирибсиз? -Ваалейкум ассалом... Уйқим келмади. Тушкун ҳолатда эдилар. -Нима бўлди, докторга бордингизми? -Ҳа, бордик... -Хўш, нима дейишди? -Жиддийроқ қаратинглар деб шаҳар поликлиникасига қогоз ёзиб беришди. Эртага ўша ёққа борамиз, шунга юрагим ғаш бўлиб ўтирибман. Кириб ухлай қол, чарчагансан... Юрагимга қўркув ўрмалади. Анча вақтгача ухлолмай ётдим. Эртасига онам барвақт уйғотдилар: -Турақол, бугун ҳамма қатори овқатлан, Гавҳар билан шифохонага кетаяпмиз... Ўша куни ишхонада қўлим ишга бормади. Кун бўйи "Ишқилиб яхши хабар билан келишсинда..." деб юрдим. Кечқурун ҳар доимгидек алламаҳалда уйга келсам, ҳамма уйғоқ! Бувимлар хам келган. "Эй, Худо!" дея кўришдим ҳамма билан. -Тинчликми, доктор нима деди? -биринчи берган саволим шу булди. Эътибор берсам онамнинг кўзлари ёшланган. Йўк! Ҳаммани кўзида ёш кўринди. Қўрқиб кетдим: -Нима бўлди ойи?! Ойим тутила-тутила: -Синглингни бошида ўсимта бор экан...-дедилар. Синглимни хонаси томон шайландим. -Кирма! Ухлаяпти. Хали ўзига билдирмадим, - деб тўхтатдилар. Кўзимдан ёш қуйилиб келарди... -Ўзингни бос болам, ҳаммаси яхши бўлади, ҳаммаси қодир Аллоҳдан, -дея қалтироқ товушда юпанч бердилар бувижоним. Тилим сўзга келмасди. Оёқларим кўчага бошлади. Ҳоли жойга бориб алам билан йиғладим: -Қайси гуноҳлари учун??? Ёлгиз синглимни қайси гуноҳлари учун бу дардни бердинг, эй Худо??? Қанча синовинг бўлса мани синамайсанми? Синглим ҳали очилмаган ғунчаку!!! Ўн еттига қадам қўйдику Худойим! Илтимос ундай қилма... Ҳали умримда бунчалик йиғламагандим йигит бошим билан. Уйга қайтсам укаларим ухлаб қолган. Дадам, онам ва бувижоним эса ҳалиям уйғоқ. -Эртагаёқ Гавҳарни шифохонага ётқизишни ҳаракатини қиламиз, -дедилар онам. Ўша кундан бошлаб ман ташқи дунёдан узилиб қолдим гўёки. Ишхонадагилар ҳайрон, ҳазилкаш, қитмир Файзуллоҳ қандайдир бир кун ичида ғойиб бўлганди. Бу орада синглимни шифохонага ёткиздик. Уни операция қилишадиган бўлишди! Даҳшат эди бу! Эндигина ўн еттига қадам қўйган қизалоқни бошига тиғ теккизишади! Бунчалар бешафқатсан ҳаёт?! Операцияга қадар муолажа олиши керак эди. Бир кун ишдан қолиб синглимни кўргани бордим... Касалхонани ҳайбатидан одамни танаси жимирлар эди. ТТЗдаги Нейрохирургия маркази. Қўнғироқ қилиб келганимни айтдим синглимга. -Ҳозир чиқаман,- деди. Юрак уришим тезлашди. "Қаерларга келиб қолдинг, Фариштам" дея ҳаёлимдан ўтказдим. Касалхона эшигидан синглим кўринди. Ичимдан нимадир тошиб келарди. Ёнимга келиб манга кулиб салом берди. Ўзимни тутиб туролмадим... Кўзимдаги ёшни яширмоқчи бўлиб маҳкам бағримга босдим Гавҳаримни... Сезиб қолди
Кўпинча ишдан ярим кечада, ҳамма ширин уйқуга кетганда келаман уйга. Шу сабабли эрталаб ҳаммадан кейин уйғонаман ва ҳаммадан кейин нонушта қиламан. Уйқудан туриб кўчага чиқсам синглим ҳовлидаги супада мани уйғонишимни кутиб ўтирган бўлади. Мани кўриши билан ўрнидан туриб ошхона тарафга кетади. Ювиниб дастурхон қаршисига келгунимча нонуштам тайёр туради ҳар сафар. Ёлғиз овқатланишимни ҳоҳламасдан нонушта қилиб бўлгунимча ҳеч нарса емаса ҳам ман билан бирга ўтиради. Меҳрим жўшиб кетади ҳар сафар. Овқатланиб бўлишим билан дастурхонни йиғиштиришга тушади. -Ўзим йиғиштирволаман,- дейишимга қарамай бир зумда супадаги стол усти саранжомланади. -Мусичага ўхшайсан-а...?- дея ўйлайман ҳаёлан. Ишга кетаётиб эса "Пул керакми, Гавхар?” деб сўрасам: -Йўқ, берган пуллариз йиғилиб ётибди, пулим бор. -Ёқтирган нарсаларинга ишлат дедимку, ишлатавермайсанми? -Сиз ярим кечагача қийналиб топган пулизни бир неча минутда ишлатиб юборишга кўзим қиймайди, -деб жавоб беради. -Ҳа майли, ман кетдим. -Яхши бориб келинг... Ҳар куни шу сўзлар билан ишга кузатиб қўяди мани... Беш ўғил ичида ягона қиз бўлгани учун дадамлар Гавҳарой деб исм қўйганлар. Кўчага чиқарканман беихтиёр ҳаёлим бир йил аввалги хотиралар сари кетади... *** -Ойи, нимагадир шу кунларда бошим қаттиқ оғрияпти,- деди синглим бир куни кечки овқатдан кейин. -Нимага оғрийди, қуёшда кўп юрмадингми? -Йўқ, чиқмаяпман офтобга. -Ҳа майли, эртага докторга бориб келамиз... Эртасига ишдан келсам онамлар ухламай ўтирган эканлар. -Ассаломалейкум, нега ухламай ўтирибсиз? -Ваалейкум ассалом... Уйқим келмади. Тушкун ҳолатда эдилар. -Нима бўлди, докторга бордингизми? -Ҳа, бордик... -Хўш, нима дейишди? -Жиддийроқ қаратинглар деб шаҳар поликлиникасига қогоз ёзиб беришди. Эртага ўша ёққа борамиз, шунга юрагим ғаш бўлиб ўтирибман. Кириб ухлай қол, чарчагансан... Юрагимга қўркув ўрмалади. Анча вақтгача ухлолмай ётдим. Эртасига онам барвақт уйғотдилар: -Турақол, бугун ҳамма қатори овқатлан, Гавҳар билан шифохонага кетаяпмиз... Ўша куни ишхонада қўлим ишга бормади. Кун бўйи "Ишқилиб яхши хабар билан келишсинда..." деб юрдим. Кечқурун ҳар доимгидек алламаҳалда уйга келсам, ҳамма уйғоқ! Бувимлар хам келган. "Эй, Худо!" дея кўришдим ҳамма билан. -Тинчликми, доктор нима деди? -биринчи берган саволим шу булди. Эътибор берсам онамнинг кўзлари ёшланган. Йўк! Ҳаммани кўзида ёш кўринди. Қўрқиб кетдим: -Нима бўлди ойи?! Ойим тутила-тутила: -Синглингни бошида ўсимта бор экан...-дедилар. Синглимни хонаси томон шайландим. -Кирма! Ухлаяпти. Хали ўзига билдирмадим, - деб тўхтатдилар. Кўзимдан ёш қуйилиб келарди... -Ўзингни бос болам, ҳаммаси яхши бўлади, ҳаммаси қодир Аллоҳдан, -дея қалтироқ товушда юпанч бердилар бувижоним. Тилим сўзга келмасди. Оёқларим кўчага бошлади. Ҳоли жойга бориб алам билан йиғладим: -Қайси гуноҳлари учун??? Ёлгиз синглимни қайси гуноҳлари учун бу дардни бердинг, эй Худо??? Қанча синовинг бўлса мани синамайсанми? Синглим ҳали очилмаган ғунчаку!!! Ўн еттига қадам қўйдику Худойим! Илтимос ундай қилма... Ҳали умримда бунчалик йиғламагандим йигит бошим билан. Уйга қайтсам укаларим ухлаб қолган. Дадам, онам ва бувижоним эса ҳалиям уйғоқ. -Эртагаёқ Гавҳарни шифохонага ётқизишни ҳаракатини қиламиз, -дедилар онам. Ўша кундан бошлаб ман ташқи дунёдан узилиб қолдим гўёки. Ишхонадагилар ҳайрон, ҳазилкаш, қитмир Файзуллоҳ қандайдир бир кун ичида ғойиб бўлганди. Бу орада синглимни шифохонага ёткиздик. Уни операция қилишадиган бўлишди! Даҳшат эди бу! Эндигина ўн еттига қадам қўйган қизалоқни бошига тиғ теккизишади! Бунчалар бешафқатсан ҳаёт?! Операцияга қадар муолажа олиши керак эди. Бир кун ишдан қолиб синглимни кўргани бордим... Касалхонани ҳайбатидан одамни танаси жимирлар эди. ТТЗдаги Нейрохирургия маркази. Қўнғироқ қилиб келганимни айтдим синглимга. -Ҳозир чиқаман,- деди. Юрак уришим тезлашди. "Қаерларга келиб қолдинг, Фариштам" дея ҳаёлимдан ўтказдим. Касалхона эшигидан синглим кўринди. Ичимдан нимадир тошиб келарди. Ёнимга келиб манга кулиб салом берди. Ўзимни тутиб туролмадим... Кўзимдаги ёшни яширмоқчи бўлиб маҳкам бағримга босдим Гавҳаримни... Сезиб қолди
тушмагур. -Йиғламанг ака, нимага йиғлайсиз. Манга нима обкелдиз, -дея қўлимдаги елим халтага ишора килди. -Булар санга, ёқтирган нарсаларингни олиб келгандим. Икки кундан кейин туғилган кунинг, биринчи ўзим табриклагим келди. Илохим тезрок соғайиб чиқ, -дея қўлимдагиларни тутказдим унга. Касалхона боғида анча гаплашиб ўтирдик. Кетар чоғим эса: -Ўзингни йўқотиб қўймагин Гавҳар! Кучли бўл. Аллоҳ сани синаяпти. Шукр қил, чунки фақат яхши кўрган бандасига дард беради Аллоҳ, эсингдан чиқарма шуларни, -дея бағримга босиб ҳайрлашдим синглим билан. Икки кун ўтиб ҳамма қариндошларимиз йиғилишиб Гавҳаройни туғилган кунини нишонлашди касалхонада. Ман эса боришга имкон тополмаслигимни билиб сал аввалроқ табриклаб келишга қарор қилгандим. Ўша куни ишда эдим, ММС орқали расмлардан жўнатиб турди синглим. Операция куни ҳам етиб келганди бу орада. Яна кўпчилик қариндошлар йиғилишдик касалхонада. Онам эса қандайдир дадил эдилар. Ичимдагини ўқигандек манга қараб: -Гавҳарим албатта эсон-омон чиқади операциядан мана кўрасан! Сочини қирқишаётганда кўзидан бир томчи ёш чиқмади. Ман она бўлиб туриб қизим бунчалик кучли эканлигини билмагандим...- дедилар. Шу вақтда ҳамширалар жарроҳлик аравасида синглимни олиб чиқишди: -Гавҳар операцияга тайёр, гаплашиб олишингиз мумкин, -дея синглимни олдимизга олиб келишди. Онам бағрига босиб кўз ёш тўкдилар: -Эсингдан чиқарма қизим, ман шу ерда кутаман сани. Аллоҳимга омонат, -дедилар. Атайин охирида синглимни кузатиш учун бир чекада тишимни тишимга босиб турардим. Дадамлар, холаларим, аммамлар, амаким, тоғам, келинойимлар оқ йул тилаб дуо қилишди синглимга. Ё Тангрим!!! Синглим йиғламасди! Ҳамма билан кулиб ҳайрлашди. Ман эса кўз ёшларимни тия олмасдим. Ниҳоят ҳайрлашиш навбати манга келди. Қўлидан маҳкам тутиб пешонасидан ўпдим. Шундагина кўзларига ёш келди Фариштамни: -Йиғламанг ака...- деди аста. -Айтган гапларим эсингдами? -Ҳа, эсимда ҳаммаси. Сизлар учун курашаман ман. Худо ҳоҳласа ўзим юриб чиқиб кетаман шу касалхонадан. Мана кўрасиз... -Борақол, Аллох паноҳида сақласин, -дея ҳайрлашдим синглим билан. Уни секин операция хонаси томон олиб кетишди. Онам эса... Онам, Онажоним! Нима деб юпатай сизни? Кўзларингиздаги ёшни кўриб қандай тилим сўзга келсин Онажон?! Минг азобда олти фарзанд ўстирганингиз каммиди Она?! Онамнинг кўзларидаги ёшга, касалхона деворларини титратиб юбораётган фарёдига ман қандай чидай??? Операция бошланди. Ҳар бир сония соатдек ўтарди назаримда. Ўша кун атрофимдаги баъзи одамларни асли қандайликларини кўрсатди манга... Телефоним жиринглади. Сардор акам! -Ассаломалейкум Сардор ака. -Ваалейкум ассалом, биз келдик! -дердилар кулиб. -Қаерга келдинглар, ким билан келдинглар? -сўрадим ҳайрон бўлиб. -Ҳа дарвоза олдига чиқ ахир кўрасан ким билан қаерга келганимизни. Югуриб ташқарига чиқсам Сардор акам билан Нурали акамлар туришарди. Ўша дамда қанчалик хурсанд бўлиб кетганимни сўз билан баён этиб бера олмайман. Улар билан кўришарканман, бирма-бир таскин бера бошлашди. Шунақа кунда ёнимда бўлиш учун келишибди улар. Шу атрофдаги кафега кириб ўтирдик. Мани чалғитиш учун, кўнглимни кўтариш учун бири олиб, бирлари қўйиб гапиришарди ҳар ёқдан. Улар билан вақт ўтиши осон кечди. Тўрт соат ўтирибмиз гаплашиб. Онамга юпанч бериш мақсадида касалхонага йўл олишди улар ҳам ман билан. Бу инсонларнинг бу яхшилигини ҳеч қачон унутмайман. Улар билан шу сайт орқали танишганмиз. Лекин иккаловини ҳам туғишган акаларимдек кўраман... Операция салкам етти соатга чўзилди ва ичкаридан бир ҳамшира чиқиб дадамларни чақирди ичкарига. Орадан беш дақиқа ўтар-ўтмас дадамлар онамга қўнғироқ қилиб: -Ичкарига киринглар, ҳаммаси яхши тугади, -дедилар. Онамнинг хурсандлигини кўрсангиз эди... Ҳаммани бир-бир бағриларига босиб чиқдилар қувонч ёшлари билан: -Айтмаганмидим? Айтмаганмидим ҳаммаси яхши тугайди деб?! Бу МАНИ ГАВҲАРИМ, МАНИ ГАВҲАРИМ!!! - дея севинардилар... *** Шу хотираларни эслаб ишим ҳам якунига етганини сезмай қолибман. Тезроқ уйга борсам эди деган ҳаёлда йўлга чиқдим. Уйга етиб келсам ҳар доимгидек ҳамма ухлаган. Айвондаги столда эса устига сочиқ ёпилган косада бироз совуброқ қолган бўлсада овқат турарди.
Бу аниқ с
инглимнинг, меҳрибон Фариштамнинг иши эди!!! Хулоса ўрнида: Эҳ, шуларни ўйласам ўзимни ишонгим келмайди, оиламиз шу кунлани кўрганига. Лекин ҳаётда хамма нарса бўларкан. Мухими – инсон ҳар қандай ҳолатда Аллоҳни унутиб қўймаслиги, ҳамма нарса ёлғиз Аллоҳданлигини унутиб қўймаслиги керак. Балки бу ҳикояни ўқиганлардан биронтаси ҳозир шифохонададир. Дард бергувчи ҳам, шифо бергувчи ҳам ёлғиз Аллоҳдир. Нолиманг, умидни сўндирманг, чин дилдан шифо сўранг. Албатта ижобат қилади Аллох!.
https://t.me/sinovlarihayot
инглимнинг, меҳрибон Фариштамнинг иши эди!!! Хулоса ўрнида: Эҳ, шуларни ўйласам ўзимни ишонгим келмайди, оиламиз шу кунлани кўрганига. Лекин ҳаётда хамма нарса бўларкан. Мухими – инсон ҳар қандай ҳолатда Аллоҳни унутиб қўймаслиги, ҳамма нарса ёлғиз Аллоҳданлигини унутиб қўймаслиги керак. Балки бу ҳикояни ўқиганлардан биронтаси ҳозир шифохонададир. Дард бергувчи ҳам, шифо бергувчи ҳам ёлғиз Аллоҳдир. Нолиманг, умидни сўндирманг, чин дилдан шифо сўранг. Албатта ижобат қилади Аллох!.
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
#драбл
ЎКИНЧ
Иккаласи ногиронларни реаблитация қилиш марказида учрашиб қолди. Суҳбат асносида бири сўради:
- Оёқ кийим неччи киясиз, опа?
- Ўттиз етти кияман, айланай.
Савол берган аёл ўкинди:
- Эсиз, бир жойдан эмасмизда. Битта пойафзал сотиб олсак, иккимизгаям етарди. Сизга ўнги, менга чапи...
Наргиза Усанбоева
https://t.me/sinovlarihayot
ЎКИНЧ
Иккаласи ногиронларни реаблитация қилиш марказида учрашиб қолди. Суҳбат асносида бири сўради:
- Оёқ кийим неччи киясиз, опа?
- Ўттиз етти кияман, айланай.
Савол берган аёл ўкинди:
- Эсиз, бир жойдан эмасмизда. Битта пойафзал сотиб олсак, иккимизгаям етарди. Сизга ўнги, менга чапи...
Наргиза Усанбоева
https://t.me/sinovlarihayot
Сизга бир гап айтайми?
Эртанги Арафа куни олдидан бир инсонга Жаннатни тиладим, топинг-чи, у ким экан? 😊
Қизиқ бўлса...
Каъбани устига босиб кўринг!
🕋
T.me/sinovlarihayot
Эртанги Арафа куни олдидан бир инсонга Жаннатни тиладим, топинг-чи, у ким экан? 😊
Қизиқ бўлса...
Каъбани устига босиб кўринг!
🕋
T.me/sinovlarihayot
📚ЎЗИМНИКИСАН
— Майли, гапни қисқа қиламиз. Менга ўша ҳайвонни қаердалигини айтсанг бўлди. Сен билан ора очиқ. — Йўқ десамчи, ўлдирасанми? Худди ўғлимни ўлдиргандек. — Ўғлингни ўлими тасодиф эди. Мен унга шунчаки мен билан ўйин қилгани учун сабоқ бериб қўймоқчи эдим. — Аммо, қизимчи? Унда нима айб эди? — Қизинг? — Аюб бир нималарни эслашга уруниб кўзларини юмиб очаркан, — қизингни исми Анора эди шунақами? — Ҳа, уни ҳам ўша беҳаё Севинчга ўхшаб ҳаётини барбод қилдинг. — Адашасан. Унга қўлимни учини ҳам теккизмаганман. Аммо, сенга ваъда бераман, бу ишларни ҳал қилгач, Анорани хўрлаганларни топиб, гўштини нимталаб итларга едираман. — Сенга ишонмайман.— Аюб Агзамов битта гапиради. Менга ўша итни
қаердалигини айтасан, мен қизинг учун қасос олиб
бераман.
— Мен сенга ҳаммасини айтдим ҳам дейлик, сен бу
ердан қандай чиқасан?
— Буёғини менга қўйиб бер. Сен айт, қолганини
ўзим ҳал қиламан, — Игор ундан қанчалик
нафратланмасин қизининг қасоси учун ҳаммасини
айтиб берди.
— Сенга бир таклифим бор, — Игор ҳаммасини
айтиб бўлгач гап бошлади. — Яхшиси мени гаров
олиб дарвоза ёнигача борасан. Йўқса Нишонов сени
бу ердан тирик чиқармайди.
— Мен кетар олдидан бу ерни кулини кўкка
совурмоқчиман.
— Мен сенга ёрдам бераман, — Игор ёнидан қурол
чиқариб узатаркан, — тонгга яқин хожатхона
томонда учрашамиз. — Унгача ишларингни ҳал қил.
— Аюб бош силкиб қўйганча қуролни олдию,
камерадан чиқиб кетди.* * *
— Ёнғин, қамоқхонада ёнғин, — Нишонов шу
овоздан уйғониб кетди. Уст - бошини апил - тапил
илдириб чиқаркан, ҳамма жой тутун, нафас олиб
бўлмасди.
— Ким қилди буни? — жон ҳолатда бақирди. —
Ҳозироқ оловни ўчиринглар. Аюб Агзамовни
топинглар, уни ёнимга олиб келинглар, — жазавага
тушганча бақирарди у.
Аюб ўйлаганларини битиргач хожатхона томонга
борди. Игор келишилгандек ўша ерда экан.
— Тайёрмисан?
— Албатта.
— Унда кеттик, — Аюб Игорнинг бошига қуролни
тираганча у ердан чиқди. У ердан тўғри катта
майдонга, ҳамма тўпланган жойга чиқди.
— Бу нима қилганинг, — Нишонов Аюбни кўриши
билан бақирди. — Қуролни таша.— Ҳеч қачон. Мени кетишимга қўйиб берсангина
одаминг тирик қолади. Йўқса, мен бу ердаги
ҳаммани ўлдириб бўлса ҳам бу ердан кетаман.
— Сен бу ердан тирик чиқмайсан. Мен бор эканман,
бунга йўл қўймайман, — шу пайт ҳодимлардан бири
югуриб келиб унинг қулоғига бир нарсалар деб
пичирлади. Унинг гапларини тинглаб бўлгач, —
дарвозани очинг, — Нишонов буйруқ берди. Ҳамма
ҳайрон, аммо, бир сўз айта олишмагани боис,
жимгина дарвозани очиб беришди. — Кетишинг
мумкин, — Нишонов дарвоза томонга ишора қилди.
— Мен ҳеч қандай айби йўқ одамни бу ерда ушлаб
тура олмайман. — Аюб Игорни итариб юбордида,
қуролни маҳкам ушлаганча дарвоза томонга юрди.
Шунда ҳам хушёрликни унутмади. Аммо, ҳеч бир
ҳодим, ҳеч бир қурол кўтаркан қўриқчи унга
тўсқинлик қилмади. Аюб қамоқхонадан чиқиши
билан, югуриб кетди.
— Нима деб ўйлайсан, Шокир ўша айтилган
манзилга борганмикин? — Игор маъноли кулганча
Нишоновга қаради.— Буниси менга қизиқ эмас. Менга нима қизиқ
биласанми?
— Албатта, ҳақиқатни билган Ҳошим Агзамовнинг
ҳолати, — иккаласи бир - бирига қараб кулиб
қўйишди. Ҳа, Игор Аюб чиқиб кетгач тўғри
Нишоновни олдига бориб бор гапни айтиб берди.
Нишонов эса, Шокир Ҳошим Агзамовни буйруғи
билан Девилни излаётганини биларди. Аюб ўзини -
ўзи сотиб қўймаганда балки, ҳаммаси бундай тус
олмасмиди.
* * *
Катта йўлга чиққан Аюб, биринчи учраган машинани
тўхтатиб Игор айтган манзилга борди. Аммо, у ерда
Ҳасан йўқ эди. Албатта, уни ҳам Игор олдиндан
огоҳлантириб қўйгани боис жуфтакни ростлаган эди.
— Минг лаънат, — Аюб деворни бир тепди. —
Демак, ўзларича мен билан ўйин қилмоқчи
бўлдинглар. Яхши, ўйин бўлса ўйин, — Аюб
асабийлашганча эндигина эшикдан чиққанди ҳамкиелкасидан ўқ еди. Химояланиш учун уйга қайтиб
кирар экан, демак гап буёқда дегин? Аюб атрофга
яхшилаб назар солар экан, уйни тўрт тарафидан 7-8
тача одам ўраб олганлигини билди. Салкам бир
T.me/sinovlarihayot
— Майли, гапни қисқа қиламиз. Менга ўша ҳайвонни қаердалигини айтсанг бўлди. Сен билан ора очиқ. — Йўқ десамчи, ўлдирасанми? Худди ўғлимни ўлдиргандек. — Ўғлингни ўлими тасодиф эди. Мен унга шунчаки мен билан ўйин қилгани учун сабоқ бериб қўймоқчи эдим. — Аммо, қизимчи? Унда нима айб эди? — Қизинг? — Аюб бир нималарни эслашга уруниб кўзларини юмиб очаркан, — қизингни исми Анора эди шунақами? — Ҳа, уни ҳам ўша беҳаё Севинчга ўхшаб ҳаётини барбод қилдинг. — Адашасан. Унга қўлимни учини ҳам теккизмаганман. Аммо, сенга ваъда бераман, бу ишларни ҳал қилгач, Анорани хўрлаганларни топиб, гўштини нимталаб итларга едираман. — Сенга ишонмайман.— Аюб Агзамов битта гапиради. Менга ўша итни
қаердалигини айтасан, мен қизинг учун қасос олиб
бераман.
— Мен сенга ҳаммасини айтдим ҳам дейлик, сен бу
ердан қандай чиқасан?
— Буёғини менга қўйиб бер. Сен айт, қолганини
ўзим ҳал қиламан, — Игор ундан қанчалик
нафратланмасин қизининг қасоси учун ҳаммасини
айтиб берди.
— Сенга бир таклифим бор, — Игор ҳаммасини
айтиб бўлгач гап бошлади. — Яхшиси мени гаров
олиб дарвоза ёнигача борасан. Йўқса Нишонов сени
бу ердан тирик чиқармайди.
— Мен кетар олдидан бу ерни кулини кўкка
совурмоқчиман.
— Мен сенга ёрдам бераман, — Игор ёнидан қурол
чиқариб узатаркан, — тонгга яқин хожатхона
томонда учрашамиз. — Унгача ишларингни ҳал қил.
— Аюб бош силкиб қўйганча қуролни олдию,
камерадан чиқиб кетди.* * *
— Ёнғин, қамоқхонада ёнғин, — Нишонов шу
овоздан уйғониб кетди. Уст - бошини апил - тапил
илдириб чиқаркан, ҳамма жой тутун, нафас олиб
бўлмасди.
— Ким қилди буни? — жон ҳолатда бақирди. —
Ҳозироқ оловни ўчиринглар. Аюб Агзамовни
топинглар, уни ёнимга олиб келинглар, — жазавага
тушганча бақирарди у.
Аюб ўйлаганларини битиргач хожатхона томонга
борди. Игор келишилгандек ўша ерда экан.
— Тайёрмисан?
— Албатта.
— Унда кеттик, — Аюб Игорнинг бошига қуролни
тираганча у ердан чиқди. У ердан тўғри катта
майдонга, ҳамма тўпланган жойга чиқди.
— Бу нима қилганинг, — Нишонов Аюбни кўриши
билан бақирди. — Қуролни таша.— Ҳеч қачон. Мени кетишимга қўйиб берсангина
одаминг тирик қолади. Йўқса, мен бу ердаги
ҳаммани ўлдириб бўлса ҳам бу ердан кетаман.
— Сен бу ердан тирик чиқмайсан. Мен бор эканман,
бунга йўл қўймайман, — шу пайт ҳодимлардан бири
югуриб келиб унинг қулоғига бир нарсалар деб
пичирлади. Унинг гапларини тинглаб бўлгач, —
дарвозани очинг, — Нишонов буйруқ берди. Ҳамма
ҳайрон, аммо, бир сўз айта олишмагани боис,
жимгина дарвозани очиб беришди. — Кетишинг
мумкин, — Нишонов дарвоза томонга ишора қилди.
— Мен ҳеч қандай айби йўқ одамни бу ерда ушлаб
тура олмайман. — Аюб Игорни итариб юбордида,
қуролни маҳкам ушлаганча дарвоза томонга юрди.
Шунда ҳам хушёрликни унутмади. Аммо, ҳеч бир
ҳодим, ҳеч бир қурол кўтаркан қўриқчи унга
тўсқинлик қилмади. Аюб қамоқхонадан чиқиши
билан, югуриб кетди.
— Нима деб ўйлайсан, Шокир ўша айтилган
манзилга борганмикин? — Игор маъноли кулганча
Нишоновга қаради.— Буниси менга қизиқ эмас. Менга нима қизиқ
биласанми?
— Албатта, ҳақиқатни билган Ҳошим Агзамовнинг
ҳолати, — иккаласи бир - бирига қараб кулиб
қўйишди. Ҳа, Игор Аюб чиқиб кетгач тўғри
Нишоновни олдига бориб бор гапни айтиб берди.
Нишонов эса, Шокир Ҳошим Агзамовни буйруғи
билан Девилни излаётганини биларди. Аюб ўзини -
ўзи сотиб қўймаганда балки, ҳаммаси бундай тус
олмасмиди.
* * *
Катта йўлга чиққан Аюб, биринчи учраган машинани
тўхтатиб Игор айтган манзилга борди. Аммо, у ерда
Ҳасан йўқ эди. Албатта, уни ҳам Игор олдиндан
огоҳлантириб қўйгани боис жуфтакни ростлаган эди.
— Минг лаънат, — Аюб деворни бир тепди. —
Демак, ўзларича мен билан ўйин қилмоқчи
бўлдинглар. Яхши, ўйин бўлса ўйин, — Аюб
асабийлашганча эндигина эшикдан чиққанди ҳамкиелкасидан ўқ еди. Химояланиш учун уйга қайтиб
кирар экан, демак гап буёқда дегин? Аюб атрофга
яхшилаб назар солар экан, уйни тўрт тарафидан 7-8
тача одам ўраб олганлигини билди. Салкам бир
T.me/sinovlarihayot
ярим соат давом қилган отишмада Аюб ҳаммасини
йўқ қилди. Ўзи ҳам яхшигина яраланди. Шунга
қарамасдан Муяссарга берган ваъдасини бажариш
учун йўлга тушди.
* * *
— Ало, — Муяссар боядан буён асабий
жиринглаётган телефонига қўрслик билан жавоб
берди.
— Муяссар, — нариги тарафдан Аюбнинг овози
эшитилди.
— Аюб, — унинг овозини эшитиши билан Муяссар
йиғлаб юборди. — Қаердасиз? Нега шунча пайтдан
бери йўқсиз?— Уйдан уч бекат узоқликдаги масофадаман, —
негадир Аюб қийналиб гапирар, зўрға нафас оларди.
— Сени соғиндим. Кўргим келаяпти.
— Мен ҳозир бораман, — Муяссар телефонни
қўймасдан хонадан югуриб чиқди. Зиналардан учиб
тушгандек бўлди гўё. Дарвоза олдидаги тўғри келган
машиналардан бирига ўтириб газни босди. — Мен
ёнингизга кетаяпман. Ҳозир бир зумда ёнингизда
бўламан.
— Сени севаман, — Аюбнинг овози паст эшитилдию,
кейин умуман эшитилмай қолди.
— Мен ҳам сизни севаман. Аюб эшитяпсизми сизни
севаман, — Муяссар йиғлаганча тинмай гапирар,
аммо, Аюбдан жавоб йўқ эди. Машинани катта
тезликда ҳайдаб кетар экан, икки кўзи ташқарида
Аюбни изларди. — Аюуууб, — ана кўрди. Аюб
бекатда ўтирар, негадир юз - кўзи, уст - боши қон
эди. — Аюб, — Муяссар машинани тўхтатиши билан
ундан тушиб у томонга юрди. Аммо, катта тезликдаўтаётган машиналар унга йўл бермасди. — Аюуууб,
—уни чақирди. Аюб кўзларини очди,
— Муяссар, — пичирлаганча ён томонга йиқилди.
— Аюуууууууууб, — Муяссар жон ҳолатда
бақирганча у томонга югурди. Етиб келиб, унинг
бошини тиззасига олар экан, тинмай йиғлар, унинг
юзларини силаб уйғотишга ҳаракат қиларди. —
Туринг, кўзларизни очинг илтимос, — Аюбдан садо
ҳам чиқмасди. — Аюууууууб, — Муяссар беҳуш
ётган Аюбни қучиб йиғлар, Аюбнинг тана ҳарорати
тушиб борарди.
Аюбнинг ўлганига салкам бир ой бўлди.
Муяссарнинг ичига чироқ ёқса ёришмайди. Ҳамма
нарсани унутган. Ҳеч нарса билан иши йўқ. Ейиш -
ичишнику айтмаса ҳам бўлади.
— Келинойи, нимадир еб олинг, — Аюбнинг
жанозаси куни Ўзбекистонга қайтган Санам
Муяссарга овқат едириш билан овора. Муяссар
унинг қўлини итатди. — Келинойи ҳеч бўлмаса
вужудингиздаги митти жонни ўйланг. Ахир, унданима айб? Тўғри акам ўлди, уларсиз қийналаяпсиз.
Аммо, бу дегани акамдан қолган ёдгорини ҳам
қийнашингиз керак деганимаску. Бунақа ўтириш
яхши эмас. Қайтанга кучли бўлиб, бундан буёғига
фарзандингиз учун яшашингиз керак, — Муяссар
унинг гапларини эшитар экан, йиғлаб юборди.
— Чидолмаяпман, уларсиз хатто нафас ҳам
ололмаяпман. Бутун умр қандай яшайман? —
Муяссар кўксига муштлаганча йиғларди.
— Келинойи, — Санам келиб уни авайлабгина
бағрига босаркан, — ҳали ҳаммаси яхши бўлади. Сиз
ўзингизни қўлга олинг. Энди ҳаётингизда
жажжигина жиянчам бор. — Худди шу пайт хонага
Ҳошим Агзамов ўзгача важоҳат билан кириб
келдида,
— Ҳозироқ бу ердан йўқол, — Муяссарни қўлидан
ушлаб судраб хонадан олиб чиқиб кета бошлади.
— Амаки бу нима қилганингиз? Келинойимни қўйиб
юборинг.
— Сен аралашма, — Санамга еб қўйгудек қарадида,
зинадан пастка туша бошлади.— Қойил, — эшик олдида қарсак чалганча Гулҳаё
опа турарди.— Ғурурли Ҳошим Агзамов яна
қандайдир ёлғонларга ишонибдиларда.
— Бу ерга қайси юз билан келдинг? — Ҳошим
аканинг юз - кўзида нафрат ва ғазаб акс этарди.
— Сенга ҳисоб беришга мажбур эмасман. Мен бу
ерга қизимни ва раҳматли жиянимдан қолган
омонатни олиб кетгани келдим. Чунки, сен бу
омонатни яхши асрай олмайсан.
— Мана бу суюқоёқни айтаётган бўлсанг бемалол
олиб кетишинг мумкин, — Муяссарни Гулҳаё опа
томонга итариб юборди.
— Санам, — Муяссарни қучиб олган Гулҳаё опа
қизига қараб, — келинойингни зарур нарсаларини
олиб чиқ. Бугундан у бизникида яшайди.
— Олиб кет ҳаммасини. Бу суюқоёқни ҳеч нимаси
қолмасин. Уйимни булғамасин ҳеч нимаси. —
Муяссар қайнотасига ҳеч нима демас, фақат
йиғларди.
— Юра қол гўзалим, — Гулҳаё опа унинг сочларидан
силаганча машинага олиб чиқаркан, — ҳалиҳаммаси яхши бўлиб кетади. Муяссар бир сўз
демасдан йиғлаганча машинага чиқар экан, уни
T.me/sinovlarihayot
йўқ қилди. Ўзи ҳам яхшигина яраланди. Шунга
қарамасдан Муяссарга берган ваъдасини бажариш
учун йўлга тушди.
* * *
— Ало, — Муяссар боядан буён асабий
жиринглаётган телефонига қўрслик билан жавоб
берди.
— Муяссар, — нариги тарафдан Аюбнинг овози
эшитилди.
— Аюб, — унинг овозини эшитиши билан Муяссар
йиғлаб юборди. — Қаердасиз? Нега шунча пайтдан
бери йўқсиз?— Уйдан уч бекат узоқликдаги масофадаман, —
негадир Аюб қийналиб гапирар, зўрға нафас оларди.
— Сени соғиндим. Кўргим келаяпти.
— Мен ҳозир бораман, — Муяссар телефонни
қўймасдан хонадан югуриб чиқди. Зиналардан учиб
тушгандек бўлди гўё. Дарвоза олдидаги тўғри келган
машиналардан бирига ўтириб газни босди. — Мен
ёнингизга кетаяпман. Ҳозир бир зумда ёнингизда
бўламан.
— Сени севаман, — Аюбнинг овози паст эшитилдию,
кейин умуман эшитилмай қолди.
— Мен ҳам сизни севаман. Аюб эшитяпсизми сизни
севаман, — Муяссар йиғлаганча тинмай гапирар,
аммо, Аюбдан жавоб йўқ эди. Машинани катта
тезликда ҳайдаб кетар экан, икки кўзи ташқарида
Аюбни изларди. — Аюуууб, — ана кўрди. Аюб
бекатда ўтирар, негадир юз - кўзи, уст - боши қон
эди. — Аюб, — Муяссар машинани тўхтатиши билан
ундан тушиб у томонга юрди. Аммо, катта тезликдаўтаётган машиналар унга йўл бермасди. — Аюуууб,
—уни чақирди. Аюб кўзларини очди,
— Муяссар, — пичирлаганча ён томонга йиқилди.
— Аюуууууууууб, — Муяссар жон ҳолатда
бақирганча у томонга югурди. Етиб келиб, унинг
бошини тиззасига олар экан, тинмай йиғлар, унинг
юзларини силаб уйғотишга ҳаракат қиларди. —
Туринг, кўзларизни очинг илтимос, — Аюбдан садо
ҳам чиқмасди. — Аюууууууб, — Муяссар беҳуш
ётган Аюбни қучиб йиғлар, Аюбнинг тана ҳарорати
тушиб борарди.
Аюбнинг ўлганига салкам бир ой бўлди.
Муяссарнинг ичига чироқ ёқса ёришмайди. Ҳамма
нарсани унутган. Ҳеч нарса билан иши йўқ. Ейиш -
ичишнику айтмаса ҳам бўлади.
— Келинойи, нимадир еб олинг, — Аюбнинг
жанозаси куни Ўзбекистонга қайтган Санам
Муяссарга овқат едириш билан овора. Муяссар
унинг қўлини итатди. — Келинойи ҳеч бўлмаса
вужудингиздаги митти жонни ўйланг. Ахир, унданима айб? Тўғри акам ўлди, уларсиз қийналаяпсиз.
Аммо, бу дегани акамдан қолган ёдгорини ҳам
қийнашингиз керак деганимаску. Бунақа ўтириш
яхши эмас. Қайтанга кучли бўлиб, бундан буёғига
фарзандингиз учун яшашингиз керак, — Муяссар
унинг гапларини эшитар экан, йиғлаб юборди.
— Чидолмаяпман, уларсиз хатто нафас ҳам
ололмаяпман. Бутун умр қандай яшайман? —
Муяссар кўксига муштлаганча йиғларди.
— Келинойи, — Санам келиб уни авайлабгина
бағрига босаркан, — ҳали ҳаммаси яхши бўлади. Сиз
ўзингизни қўлга олинг. Энди ҳаётингизда
жажжигина жиянчам бор. — Худди шу пайт хонага
Ҳошим Агзамов ўзгача важоҳат билан кириб
келдида,
— Ҳозироқ бу ердан йўқол, — Муяссарни қўлидан
ушлаб судраб хонадан олиб чиқиб кета бошлади.
— Амаки бу нима қилганингиз? Келинойимни қўйиб
юборинг.
— Сен аралашма, — Санамга еб қўйгудек қарадида,
зинадан пастка туша бошлади.— Қойил, — эшик олдида қарсак чалганча Гулҳаё
опа турарди.— Ғурурли Ҳошим Агзамов яна
қандайдир ёлғонларга ишонибдиларда.
— Бу ерга қайси юз билан келдинг? — Ҳошим
аканинг юз - кўзида нафрат ва ғазаб акс этарди.
— Сенга ҳисоб беришга мажбур эмасман. Мен бу
ерга қизимни ва раҳматли жиянимдан қолган
омонатни олиб кетгани келдим. Чунки, сен бу
омонатни яхши асрай олмайсан.
— Мана бу суюқоёқни айтаётган бўлсанг бемалол
олиб кетишинг мумкин, — Муяссарни Гулҳаё опа
томонга итариб юборди.
— Санам, — Муяссарни қучиб олган Гулҳаё опа
қизига қараб, — келинойингни зарур нарсаларини
олиб чиқ. Бугундан у бизникида яшайди.
— Олиб кет ҳаммасини. Бу суюқоёқни ҳеч нимаси
қолмасин. Уйимни булғамасин ҳеч нимаси. —
Муяссар қайнотасига ҳеч нима демас, фақат
йиғларди.
— Юра қол гўзалим, — Гулҳаё опа унинг сочларидан
силаганча машинага олиб чиқаркан, — ҳалиҳаммаси яхши бўлиб кетади. Муяссар бир сўз
демасдан йиғлаганча машинага чиқар экан, уни
T.me/sinovlarihayot
узоқдан бир одам қалби оғриганча кузатиб турарди.
— Оз қолди Муяссарим. Ҳаммаси тугаши билан
ёнинга қайтаман. Биргаликда бахтли ҳаёт
кечирамиз, — Муяссардан кўз узмаганча ўзига - ўзи
гапирарди.
Санам ҳам Муяссар учун зарур деб билган
нарсаларини сумкага жойлаб олиб чиқдию, унинг
ёнига ўтирди. Санам ўтириши билан Гулҳаё опа
машинани юргизар экан,
— Булар ҳали жуда қаттиқ афсусланишади, —
деганча каттагина ҳовлига нафрат билан қараб
қўйди.
*
*
*
— Маржона, — Камрон эрталаб ишга отланар экан
аёлини чақирди.— Лаббай Камрон ака, — Маржона шошиб унинг
ёнига келди.
— Шу кунларда менга бееътибор бўлиб
қолганингизни сезаяпсизми хоним? — аёлининг
белидан қўлини ўтказиб ўзига тортар экан бироз
хафа бўлгандек гапирди.
— Биламан, лекин, —эркаланди Маржона, —
биласизу, эртага Сожидага совчи келадиган. Шунга
ойижон билан ҳаракатдамизда.
— Майликуя, — Камрон бурнини Маржонанинг
бурнига тираб, — лекин бизни ҳам унутиб
қўймангда. Уч кундан буён васлингизга муштоқмиз.
Соғинчдан адо бўлмоқдамизку.
— Камрон акааааа, — эркаланганча, —
сизлашлариздан маълумки, мендан яхшигина хафа
бўлибсиз.
— Ҳа энди, — Камрон бир қошини учириб қўйди.
— Хўп тушундим, — Маржона секингина эрининг
юзидан ўпиб қўяркан, — бугундан бор эътиборим
сизда бўлади.— Гўзалим ўзимни, — Камрон аёлининг
пешонасидан ўпиб қўяркан, — мен энди ишга борай.
Эрталабдан бунақа эркаланмангда хоним,
ҳаёлларим ўтлаб кетаяпти.
— Эеее борингеее, — Маржона уялиб эрининг
бағридан чиқди. — Шу кунларда жуда одобсиз
бўлиб кетаяпсиз, — ёлғондакам қош чимирди.
— Энди сизга ҳаддимиз сиғиб эркалик қиламизда
хоним, — Камрон келиб уни ортидан қучаркан, —
сени севаман, — бўйнига лаб босди.
— Қани келақол қизим, — Гулҳаё опа Муяссарни
ичкарига олиб кирди. — Бугундан бу уй сенинг ҳам
уйинг.
— Лекин, у уй...
— Қизим, оппоғим, — Гулҳаё опа Муяссарнинг
сочларидан меҳр билан силаркан, — озгина чида.
Ҳаммаси изга тушсин. Кейин, ўз уйинга қайтасан. —
Муяссар "хўп" дегандек бош чайқади. — Санам,
келинойингни хонасига ётқизиб чиққунимча қаҳватайёрлаб тур, сен билан иш юзасидан гаплашиб
олишимиз керак.
— Хўп бўлади ойижон, — Санам қўлидаги сумкани
бир четга қўйдию ошхона томонга кетди. Гулҳаё опа
Муяссарни олдиндан тайёрлаб қўйилган хонага
олиб кириб ётқизиб чиқди. Йиғлайвериб ҳолдан
тойгани учунми дарҳол ухлаб қолди.
* * *
— Хабарингиз бор, эртага сафимизга яна бир одам
келиб қўшилади, — Абрам йиғилганларга
тушунтириш бера бошлади. — Олдин ҳам
айтганимдек модалар уйи очмоқчиман. Янги
келадиган одам, аслида ҳамкоримиз шу соҳа бўйича
мутахассис.
— Менда битта савол бор, — Зуфар қўлини кўтарди,
— келадиган ҳамкоримиз ким, яъни эркак кишими
ёки аёл?— Бунисини мен ҳам билмайман. Эртага келса
танишиб оламиз. Ҳамкоримиз учун шу ердан битта
хона ажратиш сизнинг бўйнингизда, — Шоҳсанамга
ўзгача меҳр билан қараб гапирди.
— Хўп бўлади, негадир — юзлари қизарди.
— Ҳамкор эртага соат 10:00 да шу ерда бўлади.
Ҳамма шу ерда бўлиши шарт.
— Менда битта таклиф бор, — Дилноза ўрнидан
турди. — Яхшиси эртага ноодатий нимадир
уюштирайлик. Баҳонада Зуфар аканинг, —
қаршисидаги Зуфарга жилмайиб қараб қўйди, —
туғилган куни ҳам шу ерда коллектив даврасида
кичикроқ қилиб нишонлардик. Ҳамкоримиз билан
ҳам кўтаринки кайфиятда танишардик. Шунга нима
дейсизлар?
— Менга маъқул, — Абрамга бу таклиф ёқди. —
Қолганларнинг ҳам фикрини эшитайлик.
— Менга ҳам маъқул, — боядан буён жим ўтирган
Юсуф ўз фикрини билдиришди. Қолганларга ҳам бу
фикр маъқул келди.— Унда ташкилий ишларга Дилнозахон сиз
маъсулсиз.
— Хўп бўлади, — Дилноза бошқача хурсанд бўлиб
кетди.
* *
*
— Ойи, мен боришим шартми? — Санам бўлажак
ҳамкорларининг исмини эшитиши билан эски
хотиралари эсига тушиб, юзида қандайдир
хомушлик пайдо бўлди.
— Ҳа шарт. У ерга бориб нимадир қилишинг шарт
эмас, ҳаммасини Далернинг ўзи ҳал қилади. Сен
бориб, мени номимдан имзо қўйиб келсанг бўлди.
— Лекин, ойииии.
T.me/sinovlarihayot
— Оз қолди Муяссарим. Ҳаммаси тугаши билан
ёнинга қайтаман. Биргаликда бахтли ҳаёт
кечирамиз, — Муяссардан кўз узмаганча ўзига - ўзи
гапирарди.
Санам ҳам Муяссар учун зарур деб билган
нарсаларини сумкага жойлаб олиб чиқдию, унинг
ёнига ўтирди. Санам ўтириши билан Гулҳаё опа
машинани юргизар экан,
— Булар ҳали жуда қаттиқ афсусланишади, —
деганча каттагина ҳовлига нафрат билан қараб
қўйди.
*
*
*
— Маржона, — Камрон эрталаб ишга отланар экан
аёлини чақирди.— Лаббай Камрон ака, — Маржона шошиб унинг
ёнига келди.
— Шу кунларда менга бееътибор бўлиб
қолганингизни сезаяпсизми хоним? — аёлининг
белидан қўлини ўтказиб ўзига тортар экан бироз
хафа бўлгандек гапирди.
— Биламан, лекин, —эркаланди Маржона, —
биласизу, эртага Сожидага совчи келадиган. Шунга
ойижон билан ҳаракатдамизда.
— Майликуя, — Камрон бурнини Маржонанинг
бурнига тираб, — лекин бизни ҳам унутиб
қўймангда. Уч кундан буён васлингизга муштоқмиз.
Соғинчдан адо бўлмоқдамизку.
— Камрон акааааа, — эркаланганча, —
сизлашлариздан маълумки, мендан яхшигина хафа
бўлибсиз.
— Ҳа энди, — Камрон бир қошини учириб қўйди.
— Хўп тушундим, — Маржона секингина эрининг
юзидан ўпиб қўяркан, — бугундан бор эътиборим
сизда бўлади.— Гўзалим ўзимни, — Камрон аёлининг
пешонасидан ўпиб қўяркан, — мен энди ишга борай.
Эрталабдан бунақа эркаланмангда хоним,
ҳаёлларим ўтлаб кетаяпти.
— Эеее борингеее, — Маржона уялиб эрининг
бағридан чиқди. — Шу кунларда жуда одобсиз
бўлиб кетаяпсиз, — ёлғондакам қош чимирди.
— Энди сизга ҳаддимиз сиғиб эркалик қиламизда
хоним, — Камрон келиб уни ортидан қучаркан, —
сени севаман, — бўйнига лаб босди.
— Қани келақол қизим, — Гулҳаё опа Муяссарни
ичкарига олиб кирди. — Бугундан бу уй сенинг ҳам
уйинг.
— Лекин, у уй...
— Қизим, оппоғим, — Гулҳаё опа Муяссарнинг
сочларидан меҳр билан силаркан, — озгина чида.
Ҳаммаси изга тушсин. Кейин, ўз уйинга қайтасан. —
Муяссар "хўп" дегандек бош чайқади. — Санам,
келинойингни хонасига ётқизиб чиққунимча қаҳватайёрлаб тур, сен билан иш юзасидан гаплашиб
олишимиз керак.
— Хўп бўлади ойижон, — Санам қўлидаги сумкани
бир четга қўйдию ошхона томонга кетди. Гулҳаё опа
Муяссарни олдиндан тайёрлаб қўйилган хонага
олиб кириб ётқизиб чиқди. Йиғлайвериб ҳолдан
тойгани учунми дарҳол ухлаб қолди.
* * *
— Хабарингиз бор, эртага сафимизга яна бир одам
келиб қўшилади, — Абрам йиғилганларга
тушунтириш бера бошлади. — Олдин ҳам
айтганимдек модалар уйи очмоқчиман. Янги
келадиган одам, аслида ҳамкоримиз шу соҳа бўйича
мутахассис.
— Менда битта савол бор, — Зуфар қўлини кўтарди,
— келадиган ҳамкоримиз ким, яъни эркак кишими
ёки аёл?— Бунисини мен ҳам билмайман. Эртага келса
танишиб оламиз. Ҳамкоримиз учун шу ердан битта
хона ажратиш сизнинг бўйнингизда, — Шоҳсанамга
ўзгача меҳр билан қараб гапирди.
— Хўп бўлади, негадир — юзлари қизарди.
— Ҳамкор эртага соат 10:00 да шу ерда бўлади.
Ҳамма шу ерда бўлиши шарт.
— Менда битта таклиф бор, — Дилноза ўрнидан
турди. — Яхшиси эртага ноодатий нимадир
уюштирайлик. Баҳонада Зуфар аканинг, —
қаршисидаги Зуфарга жилмайиб қараб қўйди, —
туғилган куни ҳам шу ерда коллектив даврасида
кичикроқ қилиб нишонлардик. Ҳамкоримиз билан
ҳам кўтаринки кайфиятда танишардик. Шунга нима
дейсизлар?
— Менга маъқул, — Абрамга бу таклиф ёқди. —
Қолганларнинг ҳам фикрини эшитайлик.
— Менга ҳам маъқул, — боядан буён жим ўтирган
Юсуф ўз фикрини билдиришди. Қолганларга ҳам бу
фикр маъқул келди.— Унда ташкилий ишларга Дилнозахон сиз
маъсулсиз.
— Хўп бўлади, — Дилноза бошқача хурсанд бўлиб
кетди.
* *
*
— Ойи, мен боришим шартми? — Санам бўлажак
ҳамкорларининг исмини эшитиши билан эски
хотиралари эсига тушиб, юзида қандайдир
хомушлик пайдо бўлди.
— Ҳа шарт. У ерга бориб нимадир қилишинг шарт
эмас, ҳаммасини Далернинг ўзи ҳал қилади. Сен
бориб, мени номимдан имзо қўйиб келсанг бўлди.
— Лекин, ойииии.
T.me/sinovlarihayot
— Эътирозлар қабул қилинмайди. Қани ўрнингдан
тур, ҳозир Далер келади. Тезда тайёрлан, — Гулҳаё
опа қизини мажбурлаб хонасига киритиб юборди.
Санам истамайгина тайёрланиб чиқди. У тайёр
бўлгунча Далер ҳам келиб улгурганди.— Салом хонимлар, — ўзгача тавозе билан
енгилгина таъзим қилиб қўйдида, Гулҳаё опанинг
қўлини ўпди. Санамнинг ҳам қўлини ўпмоқчи эди,
— Керакмас, — қўлини тортиб олди. — Кеттикми?
— Гул хоним, — жилмайиб қўяркан, — қизингиз
бирам ишчанки, Гулҳаё опа унга шунчки жилмайиб
қўя қолди.
*
*
*
Эрталабдан корхона тайёргарлик авжида. Ҳаммаси
соат 10:00 гача тайёр бўлиши керак. Ниҳоят, ҳамма
тайёргарлик тугади. Энди бўлажак ҳамкор келса
бўлди.
— Бу Санамми? — кириш эшиги тарафга қараб
ўтирган Зуфар ҳаёл суриб ўтирган Юсуфни туртди. —
Қара, бу чиндан ҳам Санам.
— Бўлиши мумкин э....— Юсуф ортига ўгирилар экан
тили айланмай қолди. Санам мағрур қадам ташлаб
кириб келар экан, Юсуф эндигина бир қадамташлаганди ҳамки, Санамнинг ортидан кириб келган
Далер унга етишиб олиб, Санамнинг белидан қўлини
ўтқазиб олганча у билан ёнма - ён кела бошлади.
— Бу нимаси? — Санам ўқрайганча Далерга қараб,
қўлини чимдиб олди.
— Сени бир ўзингни бу бўрилар олдида, ёлғиз
қолдириш бу аҳмоқлик, — Далер унинг белидан
янаям маҳкам ушлаб ўзига яқинроқ тортаркан,
жилмайиб қўйди.
— Сен билан кейин гаплашамиз, — Санам унинг
қўлини силтаб ташладида улар томонга келаётган
Абрамга жилмайиб қўйганча Далердан узоқлашди.
— Кимларни кўраяпман? — Абрам хурсанд бўлганча
Санамга пешвоз чиқди.
— Ассалому алайкум, — Санам салом берди.
— Хуш келибсиз, демак янги ҳамкоримиз сизсиз.
— Тўғрироғи ойим. Мен уларнинг номидан келдим.
Булар эса, — Далерга қаради, — ойимнинг
ёрдамчиси Далер.— Танишганимдан хурсандман, — Далерга қўл
узатди. — Менинг исмим Абрам.
— Бағоят хурсандман, — Далер ҳам унга қўл узатиб,
қўл сиқишиб қўйишди.
— Сизларни яна бир ҳамкорим билан таништирсам.
Аслида, Санам уларни танийди. Шундай экан, сизни
таништирсам Далер, — деганча уларни Юсуф ва
Зуфарнинг ёнига бошлади. — Танишинг, бу
ҳамкоримиз Юсуф ва Зуфар. Булар эса янги
ҳамкоримиз Санамнинг ёрдамчиси Далер.
— Танишганимдан хурсандман, — Далер Юсуфга
қўл узатди.
— Мен ҳам, — Юсуф унинг қўлини қаттиқ сиқди,
икки кўзи эса Санамда.
*
*
*
— Мен қандай бўлмасин ўша уйга киришим керак,
— тоқацизланди.— Ҳозирча буни иложи йўқ. Ўзингдан - ўзинг у уйга
кира олмайсан. Қачонки, уй эгалари хизматкор
керак деса, ана ундагина кира олишинг мумкин.
— Унда сен яхшилаб гаплаш. Мен ўша уйга киришим
жуда ҳам зарур. Ҳаёт - мамот масаласи.
— Ваъда бера олмайман, лекин бир ҳаракат қилиб
кўраман.
* * *
Санам Дилноза билан мазза қилиб суҳбатлашаркан,
уларнинг ёнига Юсуф келди.
— Дилноза бизни бир дақиқага, — пешонасини
қашлаганча қизга илтимос оҳангида гапирди.
— Мен торт буюртиргандим, хабар олай, — Дилноза
тезда у ердан кетди.
— Ҳалиги, — Юсуф энди гап бошлаганди,— Сиз билан гаплашадиган гапим йўқ, — Санам
бурилиб кетаётганди, Юсуф унинг билагидан ушлаб
қолди.
— Санам балки қайсарликни бас қиларсан?
— Қўлимни қўйиб юборинг, ҳамма бизга қараяпти,
— Санам Юсуфга еп қўйгудек қаради.
— Санам, — Юсуф эндигина гап бошлаганди ҳамки,
кўзи улардан икки стол нарида синглисига гап
отаётган Далерга тушди. — Бу тарбиясиз синглимни
ёнида нима қилаяпти? — шарт бордида уни
елкасидан ушлаб ўзига қаратиб битта мушт
туширди. Ҳеч нимани англай олмай қолган Далер
эндигина даврага олиб кирилаётган торт устига
йиқилди.
— Юсуф, — Далерга яна ташланмоқчи бўлган
Юсуфни Абрам ва Зуфар ушлаб қолди, — ўзингни
бос.
— Синглимни атрофида яна бир бор ўралашадиган
бўлсанг, келаси сафар аяб ўтирмайман.
— Хўп - хўп, — юзидаги кремни артаётган Далер
кулди, — ўзингни бос акаси. Синглинга энди умуманяқин йўламайман, — ортга икки қадам юрди. Далер
Юсуф нега асабийлашаётганини, шунчаки оддий
ҳазил учун бунчалик асабийлашаётганининг асл
сабабини жуда яхши англаб турарди.
T.me/sinovlarihayot
тур, ҳозир Далер келади. Тезда тайёрлан, — Гулҳаё
опа қизини мажбурлаб хонасига киритиб юборди.
Санам истамайгина тайёрланиб чиқди. У тайёр
бўлгунча Далер ҳам келиб улгурганди.— Салом хонимлар, — ўзгача тавозе билан
енгилгина таъзим қилиб қўйдида, Гулҳаё опанинг
қўлини ўпди. Санамнинг ҳам қўлини ўпмоқчи эди,
— Керакмас, — қўлини тортиб олди. — Кеттикми?
— Гул хоним, — жилмайиб қўяркан, — қизингиз
бирам ишчанки, Гулҳаё опа унга шунчки жилмайиб
қўя қолди.
*
*
*
Эрталабдан корхона тайёргарлик авжида. Ҳаммаси
соат 10:00 гача тайёр бўлиши керак. Ниҳоят, ҳамма
тайёргарлик тугади. Энди бўлажак ҳамкор келса
бўлди.
— Бу Санамми? — кириш эшиги тарафга қараб
ўтирган Зуфар ҳаёл суриб ўтирган Юсуфни туртди. —
Қара, бу чиндан ҳам Санам.
— Бўлиши мумкин э....— Юсуф ортига ўгирилар экан
тили айланмай қолди. Санам мағрур қадам ташлаб
кириб келар экан, Юсуф эндигина бир қадамташлаганди ҳамки, Санамнинг ортидан кириб келган
Далер унга етишиб олиб, Санамнинг белидан қўлини
ўтқазиб олганча у билан ёнма - ён кела бошлади.
— Бу нимаси? — Санам ўқрайганча Далерга қараб,
қўлини чимдиб олди.
— Сени бир ўзингни бу бўрилар олдида, ёлғиз
қолдириш бу аҳмоқлик, — Далер унинг белидан
янаям маҳкам ушлаб ўзига яқинроқ тортаркан,
жилмайиб қўйди.
— Сен билан кейин гаплашамиз, — Санам унинг
қўлини силтаб ташладида улар томонга келаётган
Абрамга жилмайиб қўйганча Далердан узоқлашди.
— Кимларни кўраяпман? — Абрам хурсанд бўлганча
Санамга пешвоз чиқди.
— Ассалому алайкум, — Санам салом берди.
— Хуш келибсиз, демак янги ҳамкоримиз сизсиз.
— Тўғрироғи ойим. Мен уларнинг номидан келдим.
Булар эса, — Далерга қаради, — ойимнинг
ёрдамчиси Далер.— Танишганимдан хурсандман, — Далерга қўл
узатди. — Менинг исмим Абрам.
— Бағоят хурсандман, — Далер ҳам унга қўл узатиб,
қўл сиқишиб қўйишди.
— Сизларни яна бир ҳамкорим билан таништирсам.
Аслида, Санам уларни танийди. Шундай экан, сизни
таништирсам Далер, — деганча уларни Юсуф ва
Зуфарнинг ёнига бошлади. — Танишинг, бу
ҳамкоримиз Юсуф ва Зуфар. Булар эса янги
ҳамкоримиз Санамнинг ёрдамчиси Далер.
— Танишганимдан хурсандман, — Далер Юсуфга
қўл узатди.
— Мен ҳам, — Юсуф унинг қўлини қаттиқ сиқди,
икки кўзи эса Санамда.
*
*
*
— Мен қандай бўлмасин ўша уйга киришим керак,
— тоқацизланди.— Ҳозирча буни иложи йўқ. Ўзингдан - ўзинг у уйга
кира олмайсан. Қачонки, уй эгалари хизматкор
керак деса, ана ундагина кира олишинг мумкин.
— Унда сен яхшилаб гаплаш. Мен ўша уйга киришим
жуда ҳам зарур. Ҳаёт - мамот масаласи.
— Ваъда бера олмайман, лекин бир ҳаракат қилиб
кўраман.
* * *
Санам Дилноза билан мазза қилиб суҳбатлашаркан,
уларнинг ёнига Юсуф келди.
— Дилноза бизни бир дақиқага, — пешонасини
қашлаганча қизга илтимос оҳангида гапирди.
— Мен торт буюртиргандим, хабар олай, — Дилноза
тезда у ердан кетди.
— Ҳалиги, — Юсуф энди гап бошлаганди,— Сиз билан гаплашадиган гапим йўқ, — Санам
бурилиб кетаётганди, Юсуф унинг билагидан ушлаб
қолди.
— Санам балки қайсарликни бас қиларсан?
— Қўлимни қўйиб юборинг, ҳамма бизга қараяпти,
— Санам Юсуфга еп қўйгудек қаради.
— Санам, — Юсуф эндигина гап бошлаганди ҳамки,
кўзи улардан икки стол нарида синглисига гап
отаётган Далерга тушди. — Бу тарбиясиз синглимни
ёнида нима қилаяпти? — шарт бордида уни
елкасидан ушлаб ўзига қаратиб битта мушт
туширди. Ҳеч нимани англай олмай қолган Далер
эндигина даврага олиб кирилаётган торт устига
йиқилди.
— Юсуф, — Далерга яна ташланмоқчи бўлган
Юсуфни Абрам ва Зуфар ушлаб қолди, — ўзингни
бос.
— Синглимни атрофида яна бир бор ўралашадиган
бўлсанг, келаси сафар аяб ўтирмайман.
— Хўп - хўп, — юзидаги кремни артаётган Далер
кулди, — ўзингни бос акаси. Синглинга энди умуманяқин йўламайман, — ортга икки қадам юрди. Далер
Юсуф нега асабийлашаётганини, шунчаки оддий
ҳазил учун бунчалик асабийлашаётганининг асл
сабабини жуда яхши англаб турарди.
T.me/sinovlarihayot