- Ҳа, келиб турибди, лекин сиз шу ерда эканлигингизни билгач, дарров келиб-кетиб қоляпти, - деди.
Нодира хомуш бўлиб қолди. Опа-сингил бироз гаплашиб ўтиришгач, Шоҳида хайр
лашиб чиқиб кетди. Нодира яна ўз ўй-хаёллари билан ёлғиз қолди.
Унга эртага жавоб беришади. Кейин қаёққа бораркин? Онаси ҳаргиз уйга киритмайди. Бу ёқда эса эри уйланяпти. Эссиз, онасининг айтганини қилавермаган экан. Онасини норизо қилиб бўлса ҳам оиласини сақлаб қолмоқчи эди-я, эри нима қилди?! Фарзанд кўришмаётган бўлса, айб фақат ундами?
...Эртаси куни Жамшид келиб, ҳозирча ижарага уй гаплашганини, вақтинча ўша уйда яшаб туриш мумкинлигини айтиб, уйга олиб кетди. Қайнонаси келинни совуқ кутиб олган бўлса-да, эри уни ора йўлда ташлаб кетмаганидан бироз кўнгли хотиржам тортди.
Орадан ҳеч қанча вақт ўтмади. Нодира ҳовлида супур-сидир ишларини қилаётганди, бирдан боши гир айланиб кетди. Кўнгли беҳузур бўлиб, қайнонасини чақирди.
- Онажон, кўзларим тиниб кетяпти, менга ёрдам беринг!..
Қайнонаси югуриб келди-ю, унинг қўлидан супургини олиб, бир четга улоқтираркан:
- Қизим, бу яхшиликдан дарак бўлса керак?.. - деди қувониб.
Нодира букилмас иродаси билан оиласини сақлаб қолди, Яратган уларни фар-занддан қисмаган экан...
https://t.me/sinovlarihayot
Нодира хомуш бўлиб қолди. Опа-сингил бироз гаплашиб ўтиришгач, Шоҳида хайр
лашиб чиқиб кетди. Нодира яна ўз ўй-хаёллари билан ёлғиз қолди.
Унга эртага жавоб беришади. Кейин қаёққа бораркин? Онаси ҳаргиз уйга киритмайди. Бу ёқда эса эри уйланяпти. Эссиз, онасининг айтганини қилавермаган экан. Онасини норизо қилиб бўлса ҳам оиласини сақлаб қолмоқчи эди-я, эри нима қилди?! Фарзанд кўришмаётган бўлса, айб фақат ундами?
...Эртаси куни Жамшид келиб, ҳозирча ижарага уй гаплашганини, вақтинча ўша уйда яшаб туриш мумкинлигини айтиб, уйга олиб кетди. Қайнонаси келинни совуқ кутиб олган бўлса-да, эри уни ора йўлда ташлаб кетмаганидан бироз кўнгли хотиржам тортди.
Орадан ҳеч қанча вақт ўтмади. Нодира ҳовлида супур-сидир ишларини қилаётганди, бирдан боши гир айланиб кетди. Кўнгли беҳузур бўлиб, қайнонасини чақирди.
- Онажон, кўзларим тиниб кетяпти, менга ёрдам беринг!..
Қайнонаси югуриб келди-ю, унинг қўлидан супургини олиб, бир четга улоқтираркан:
- Қизим, бу яхшиликдан дарак бўлса керак?.. - деди қувониб.
Нодира букилмас иродаси билан оиласини сақлаб қолди, Яратган уларни фар-занддан қисмаган экан...
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Ризолик
Баҳорнинг сўнгги кунлари эди. Ўрнини ёзга бергиси келмаган кўкламнинг майин шамоли эсар, сочлари тақимини ўпган,шаҳло кўз қизнинг қаршисида турган кўркам йигитнинг сочлари шамолда тўзғир, Зулайҳо эса унинг сўзларига асир эди.
--Зулайҳо, ўқиш ҳам битди,энди сизни ҳеч кимга бериб қўёлмайман, шу ёзда уйингизга совчи жўнатаман.
--Отам рози бўлармиканлар, Жалол ака, сиз воҳадан, мен водийдан...
--Рози қиласизда энди,--табассум қилди йигит, кўзларида ўт ёниб.
Йигит ваъдасида турди. Ёзда Зулайҳонинг уйига навбатдаги совчилар келди. Отаси тушунди. Нимага қизи шундай обрўли хонадонларни рад этиб, осмонга сапчиганини. Ғазаби келди. Қайсарлиги тутди.
Қишлоқда қандай бош кўтариб юради. Обрўли одам бўлса. Туман тайёрлов идорасининг бошлиғи. У билан кимлар қуда бўлишни орзу қилган эди-я.
Совчиларни қайтариб юборди, яна келишди. Бу сафар қизи қайсарлик қилиб туриб олди. Унинг томирларида ҳам шу ўжар кишининг қони оқарди.
Тўй яқинлашди.
--Қизим, барибир сендан хафаман!
Отасининг айтган гапи шу бўлди. Зулайҳо падари сиртдан кулиб юрсада, дўст-душман олдида "қизини шаҳарда йигити бор экан" деган миш-мишларни кўтара олмаётганини биларди, шундай бўлсада қизининг сепини, куёвининг сарполарини аъло даражада қилиб берди.
Зулайҳо узатилиб кетди. Бир-икки йил ўтиб ёш оила Тошкентга кўчиб келди.
Энди ҳақиқий қийинчиликлар бошланди. Етишмовчиликлардан қийналиб, квартирама-квартира юрган кунлари отаси меҳмонга келди. Қизи дастурхонга ўзи олиб келган тўртта нондан бошқа ҳеч нарса қўя олмади. Чой дамлай деса қуруқ чойи ҳам йўқ эди.
Ота хаёлга чўмиб кетди. Бир хафтадан кейин қайтиб келди. Ёш оилага икки хонали уй олиб берди, бир ойга етадиган егулик ташлаб кетди.
Аста-секин Жалолнинг ишлари юра бошлади. Зулайҳонинг таклифи билан биллур ишлаб чиқарадиган завод чиқиндиларидан тақинчоқ ишлаб чиқара бошлади. Ўзбекистонда ҳеч ким менсимаган бу матоҳга Америкадан харидор чиқди.
Ишлари кундан-кун ривожланиб қуруқ ерга икки қаватлик уй кўтарди, чиройли уйнинг йўлагида қўша-қўша машиналар пайдо бўлди...
Бирин - кетин фарзандлар дунёга келди. Жалол кутганиданда меҳрибон, ғамхўр жуфт бўлди. Биргаликда янги лойиҳалар яратдилар. Қўлида ўқитувчилик дипломи бўла туриб Зулайҳо бир кун ҳам мактабда ишламади. Отасининг қонидан ўтган тадбиркорлик билан бир йигитга муносиб қанот бўла олди.
Кексайган отаси ҳам онда-сонда Тошкентга келар, барча фарзандлари қатори қизининг ҳам тўкин хаётидан розидек кўринарди. Мана тўрт йил бўлди, оламдан ўтди.
Ҳар йили бир марта дунёнинг энг гўзал жойларида дам оладиган жуфтлик бу йил ҳам гўзал Анталияга йўл олди.
Ҳар йили фарзандлари билан бирга дам олар эдилар. Уч йилдирки иккита келинлик, битта куёвлик бўлиб, фарзандлари ҳам ўзидан тиниб қолди. Қолган иккита ўғли ҳали ёш, уларни акаларининг қўлига топшириб,
бу йил ёлғиз саёҳат қилишни истадилар.
Соҳил бўйида турмуш ўртоғининг елкасига бош қўйиб ўтирган аёл секин сўз қотди
--Жалол ака, қаранг, умр ўтиб кетди-я, набира суйдик, куёв кўрдик, келинларнинг қўлидан чой ичдик, алҳамдулиллоҳ. Отамга қарши чиқиб бўлсада сизни танлагандим, адашмадим.
Жалол индамайди, табассум билан кафтидаги аёлининг қўлларини маҳкам ушлайди, меҳр билан елкаларини силайди.
Жалолнинг қўнғироғи жиринглади. Олиб гаплашди. Дўсти экан. Алоқа яхши бўлмадими, ўчиб қолди.
--Аваз ҳозир телеграмдан битта нарса жўнатади деди аёлига,- OLX га жойлаб бер.
Зулайҳо ҳар доимгидек меҳрли боқиб телефонни олди. Телегамга кирди. Бунгача жуфти иккинчи телефонида ким биландир гаплаша бошлади. T.me/sinovlarihayot
Зулайҳо телеграмдан келган хабарлар орқали Авазни изларкан, кўзи "ўғлим" деб ёзилган хабарга тушди. Беихтиёр очди.
"Ўғлим, ўн етти ёшинг муборак. Ёнингда бўлмасам ҳам билиб қўй ойинг иккимиз сени жуда яхши кўрамиз". Сал тепароққа чиқди.
" Ада, қачон келасиз? " "Ада, футболимга пул тўлашим керак экан"..
Кўзи тиниб, юраги гупиллаб ура бошлади. Бу унинг ўғли эмасди. Унда нимага Жалол уни ўғлим деди?.......
Баҳорнинг сўнгги кунлари эди. Ўрнини ёзга бергиси келмаган кўкламнинг майин шамоли эсар, сочлари тақимини ўпган,шаҳло кўз қизнинг қаршисида турган кўркам йигитнинг сочлари шамолда тўзғир, Зулайҳо эса унинг сўзларига асир эди.
--Зулайҳо, ўқиш ҳам битди,энди сизни ҳеч кимга бериб қўёлмайман, шу ёзда уйингизга совчи жўнатаман.
--Отам рози бўлармиканлар, Жалол ака, сиз воҳадан, мен водийдан...
--Рози қиласизда энди,--табассум қилди йигит, кўзларида ўт ёниб.
Йигит ваъдасида турди. Ёзда Зулайҳонинг уйига навбатдаги совчилар келди. Отаси тушунди. Нимага қизи шундай обрўли хонадонларни рад этиб, осмонга сапчиганини. Ғазаби келди. Қайсарлиги тутди.
Қишлоқда қандай бош кўтариб юради. Обрўли одам бўлса. Туман тайёрлов идорасининг бошлиғи. У билан кимлар қуда бўлишни орзу қилган эди-я.
Совчиларни қайтариб юборди, яна келишди. Бу сафар қизи қайсарлик қилиб туриб олди. Унинг томирларида ҳам шу ўжар кишининг қони оқарди.
Тўй яқинлашди.
--Қизим, барибир сендан хафаман!
Отасининг айтган гапи шу бўлди. Зулайҳо падари сиртдан кулиб юрсада, дўст-душман олдида "қизини шаҳарда йигити бор экан" деган миш-мишларни кўтара олмаётганини биларди, шундай бўлсада қизининг сепини, куёвининг сарполарини аъло даражада қилиб берди.
Зулайҳо узатилиб кетди. Бир-икки йил ўтиб ёш оила Тошкентга кўчиб келди.
Энди ҳақиқий қийинчиликлар бошланди. Етишмовчиликлардан қийналиб, квартирама-квартира юрган кунлари отаси меҳмонга келди. Қизи дастурхонга ўзи олиб келган тўртта нондан бошқа ҳеч нарса қўя олмади. Чой дамлай деса қуруқ чойи ҳам йўқ эди.
Ота хаёлга чўмиб кетди. Бир хафтадан кейин қайтиб келди. Ёш оилага икки хонали уй олиб берди, бир ойга етадиган егулик ташлаб кетди.
Аста-секин Жалолнинг ишлари юра бошлади. Зулайҳонинг таклифи билан биллур ишлаб чиқарадиган завод чиқиндиларидан тақинчоқ ишлаб чиқара бошлади. Ўзбекистонда ҳеч ким менсимаган бу матоҳга Америкадан харидор чиқди.
Ишлари кундан-кун ривожланиб қуруқ ерга икки қаватлик уй кўтарди, чиройли уйнинг йўлагида қўша-қўша машиналар пайдо бўлди...
Бирин - кетин фарзандлар дунёга келди. Жалол кутганиданда меҳрибон, ғамхўр жуфт бўлди. Биргаликда янги лойиҳалар яратдилар. Қўлида ўқитувчилик дипломи бўла туриб Зулайҳо бир кун ҳам мактабда ишламади. Отасининг қонидан ўтган тадбиркорлик билан бир йигитга муносиб қанот бўла олди.
Кексайган отаси ҳам онда-сонда Тошкентга келар, барча фарзандлари қатори қизининг ҳам тўкин хаётидан розидек кўринарди. Мана тўрт йил бўлди, оламдан ўтди.
Ҳар йили бир марта дунёнинг энг гўзал жойларида дам оладиган жуфтлик бу йил ҳам гўзал Анталияга йўл олди.
Ҳар йили фарзандлари билан бирга дам олар эдилар. Уч йилдирки иккита келинлик, битта куёвлик бўлиб, фарзандлари ҳам ўзидан тиниб қолди. Қолган иккита ўғли ҳали ёш, уларни акаларининг қўлига топшириб,
бу йил ёлғиз саёҳат қилишни истадилар.
Соҳил бўйида турмуш ўртоғининг елкасига бош қўйиб ўтирган аёл секин сўз қотди
--Жалол ака, қаранг, умр ўтиб кетди-я, набира суйдик, куёв кўрдик, келинларнинг қўлидан чой ичдик, алҳамдулиллоҳ. Отамга қарши чиқиб бўлсада сизни танлагандим, адашмадим.
Жалол индамайди, табассум билан кафтидаги аёлининг қўлларини маҳкам ушлайди, меҳр билан елкаларини силайди.
Жалолнинг қўнғироғи жиринглади. Олиб гаплашди. Дўсти экан. Алоқа яхши бўлмадими, ўчиб қолди.
--Аваз ҳозир телеграмдан битта нарса жўнатади деди аёлига,- OLX га жойлаб бер.
Зулайҳо ҳар доимгидек меҳрли боқиб телефонни олди. Телегамга кирди. Бунгача жуфти иккинчи телефонида ким биландир гаплаша бошлади. T.me/sinovlarihayot
Зулайҳо телеграмдан келган хабарлар орқали Авазни изларкан, кўзи "ўғлим" деб ёзилган хабарга тушди. Беихтиёр очди.
"Ўғлим, ўн етти ёшинг муборак. Ёнингда бўлмасам ҳам билиб қўй ойинг иккимиз сени жуда яхши кўрамиз". Сал тепароққа чиқди.
" Ада, қачон келасиз? " "Ада, футболимга пул тўлашим керак экан"..
Кўзи тиниб, юраги гупиллаб ура бошлади. Бу унинг ўғли эмасди. Унда нимага Жалол уни ўғлим деди?.......
Батафсил ўқишга юраги бетламади. Югуриб эрининг олдига борди. Хуш - ҳандон гапла
шаётган жуфтининг иккинчи телефонини деярли юлқиб олди.
--Бу ким?
Қўлидаги телефонни эрининг кўзига яқинлаштирди.
--Ўзинг ким деб ўйлайсан?-саволга савол билан жавоб берди Жалол.
--Қанақасига?
Тушунарли. Зулайҳо тез-тез юриб эридан узоқлашди. Деярли югуриб кетаркан, ўпкаси оғзига тиқилиб "Нега?", "Нима учун?" деб йиғлаб борарди. "Бир умр елкама-елка турдим, бешта фарзанд туғдим, боригаям, йўғигаям кўндим, нимага, нима учун?" Саволларнинг адоғи йўқ эди.
"Энди борар йўлим қорли, қировли,
Дарахтлар туради мармар кўйлакда..."
Қачонлардир шунчаки ёдлаган шеърини такрорларди у.
Юриб-юриб, йиғлаб-йиғлаб меҳмонхонага кириб келди.
--Менга ҳаммасини айтиб беринг, ўзингиз - деди у ҳамон йиғларкан.
--У синфдошим эди. Турмушидан ажраб Тошкентга, ёнимга ёрдам сўраб келди. Никоҳимга олганимга йигирма йил бўлди. Иккита боламиз бор.
Осмон билан ер баравар айлана бошлади.
-Шунча йил! Шунча йил наҳот сезмадим.
Эри бошини эгиб ўтирарди.
Бўлди. Ҳаммаси тугади. Саёҳат тугагунга қадар бир оғиз ҳам гаплашмадилар. Ёлғон билан яшаган ҳаётидан хафа эди аёл.
У Жалолдан бошқасига турмушга чиққанида ҳам истаган эркакни бахтли қила оларди.
Самолётда хаёл суриб ўтираркан, олдидаги қачонлардир энг яқин бўлган одами ҳиёнаткор душманига айланганини аллақачон сезган, энди ҳеч нарса аввалгидек бўлмаслигини билиб ич-ичидан эзилиб борарди.
--Отам раҳматликни рози қилмай турмуш қурганимнинг жазоси бу! Энди унинг тўловини тўлайман, -- пичирлади лаблари...Ўлгунимча..
Феруза Салходжаева
https://t.me/sinovlarihayot
шаётган жуфтининг иккинчи телефонини деярли юлқиб олди.
--Бу ким?
Қўлидаги телефонни эрининг кўзига яқинлаштирди.
--Ўзинг ким деб ўйлайсан?-саволга савол билан жавоб берди Жалол.
--Қанақасига?
Тушунарли. Зулайҳо тез-тез юриб эридан узоқлашди. Деярли югуриб кетаркан, ўпкаси оғзига тиқилиб "Нега?", "Нима учун?" деб йиғлаб борарди. "Бир умр елкама-елка турдим, бешта фарзанд туғдим, боригаям, йўғигаям кўндим, нимага, нима учун?" Саволларнинг адоғи йўқ эди.
"Энди борар йўлим қорли, қировли,
Дарахтлар туради мармар кўйлакда..."
Қачонлардир шунчаки ёдлаган шеърини такрорларди у.
Юриб-юриб, йиғлаб-йиғлаб меҳмонхонага кириб келди.
--Менга ҳаммасини айтиб беринг, ўзингиз - деди у ҳамон йиғларкан.
--У синфдошим эди. Турмушидан ажраб Тошкентга, ёнимга ёрдам сўраб келди. Никоҳимга олганимга йигирма йил бўлди. Иккита боламиз бор.
Осмон билан ер баравар айлана бошлади.
-Шунча йил! Шунча йил наҳот сезмадим.
Эри бошини эгиб ўтирарди.
Бўлди. Ҳаммаси тугади. Саёҳат тугагунга қадар бир оғиз ҳам гаплашмадилар. Ёлғон билан яшаган ҳаётидан хафа эди аёл.
У Жалолдан бошқасига турмушга чиққанида ҳам истаган эркакни бахтли қила оларди.
Самолётда хаёл суриб ўтираркан, олдидаги қачонлардир энг яқин бўлган одами ҳиёнаткор душманига айланганини аллақачон сезган, энди ҳеч нарса аввалгидек бўлмаслигини билиб ич-ичидан эзилиб борарди.
--Отам раҳматликни рози қилмай турмуш қурганимнинг жазоси бу! Энди унинг тўловини тўлайман, -- пичирлади лаблари...Ўлгунимча..
Феруза Салходжаева
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Eng gullagan yoshlik chog'imda
Farhod va Shirin
Дунёда гўзал туйғулар бор...Бу туйғулар бизни янада юксакроқ, гўзалроқ, самимийроқ қилади.Бутун дунё кўзингизга янгидай... Кўнглингиз бутун оламдай...Бир бирингизга меҳрли эканингизни, суюкли эканингизни билдиришдан ажойиб нарса йўқ😉
Барчангизга шундай туйғулар ҳамроҳ бўлсин, азизлар!!!😘🤗🙋🏻♀️
https://t.me/sinovlarihayot
Барчангизга шундай туйғулар ҳамроҳ бўлсин, азизлар!!!😘🤗🙋🏻♀️
https://t.me/sinovlarihayot
Омонат жон
Узоқ масофага йўлга чиққан автобус ўриндиқлари деярли тўлган эди. Ҳаво мусаффо, кўклам ўз тароватини ёйган. Ҳар бир йўловчи ўз хаёли билан банд. Текис йўлдан яхшигина тезлик билан кетаётган автобуснинг бирдан тўхташи барча йўловчиларнинг диққатини тортди.
Йўлнинг қоқ ўртасида уловнинг юришдан тўхташининг сабабини тушунмаган одамлардан бири хитоб қилди
—Шофёр ака, нима бўлди, нега тўхтадик?
—Қўл кўтарган чол чиқиб олсин, ҳозир юрамиз,-деди ҳайдовчи бамайлихотир.
—Қанақа чол, ҳеч ким йўқ-ку! Йўловчилар энди автобус ойнасидан қарай бошладилар.
—Ҳозиргина битта чол қўл кўтарди-ку,,-деди ҳайдовчи.
Энди ҳамма ўрнидан туриб олган, автобус ойнасига боқиб, уларни йўлдан қолдирган чолни изларди.
—Эйй, ҳеч ким йўқ, юраверинг,-деди кимдир.
Жавоб бўлмади.
—Ҳайдай қолинг, энди, норози оҳангда гапирди яна бири.
Ҳайдовчи жавоб бермади.
Олдинги ўриндиқда ўтирган йигит шофёрнинг олдига бориб елкасига туртган эди, ҳайдовчи бир томонга оғиб кетди.
—Ҳайдовчимиз бандаликни бажо қилибди! —деди йигит ҳам қўрқув, ҳам ҳаяжон билан.
Ҳозиргина ғала-ғовур қилаётганлар жим-жит бўлиб қолган эдилар.
Ўртароқда ўтирган кексароқ киши сукунатни бузди.
—Ҳайдовчимизнинг ажали етган экан, Азройил чол қиёфасида кўринибди. Бизнинг эса ҳали насибамиз узилмаган экан...
Феруза Салходжаева
T.me/sinovlarihayot
Узоқ масофага йўлга чиққан автобус ўриндиқлари деярли тўлган эди. Ҳаво мусаффо, кўклам ўз тароватини ёйган. Ҳар бир йўловчи ўз хаёли билан банд. Текис йўлдан яхшигина тезлик билан кетаётган автобуснинг бирдан тўхташи барча йўловчиларнинг диққатини тортди.
Йўлнинг қоқ ўртасида уловнинг юришдан тўхташининг сабабини тушунмаган одамлардан бири хитоб қилди
—Шофёр ака, нима бўлди, нега тўхтадик?
—Қўл кўтарган чол чиқиб олсин, ҳозир юрамиз,-деди ҳайдовчи бамайлихотир.
—Қанақа чол, ҳеч ким йўқ-ку! Йўловчилар энди автобус ойнасидан қарай бошладилар.
—Ҳозиргина битта чол қўл кўтарди-ку,,-деди ҳайдовчи.
Энди ҳамма ўрнидан туриб олган, автобус ойнасига боқиб, уларни йўлдан қолдирган чолни изларди.
—Эйй, ҳеч ким йўқ, юраверинг,-деди кимдир.
Жавоб бўлмади.
—Ҳайдай қолинг, энди, норози оҳангда гапирди яна бири.
Ҳайдовчи жавоб бермади.
Олдинги ўриндиқда ўтирган йигит шофёрнинг олдига бориб елкасига туртган эди, ҳайдовчи бир томонга оғиб кетди.
—Ҳайдовчимиз бандаликни бажо қилибди! —деди йигит ҳам қўрқув, ҳам ҳаяжон билан.
Ҳозиргина ғала-ғовур қилаётганлар жим-жит бўлиб қолган эдилар.
Ўртароқда ўтирган кексароқ киши сукунатни бузди.
—Ҳайдовчимизнинг ажали етган экан, Азройил чол қиёфасида кўринибди. Бизнинг эса ҳали насибамиз узилмаган экан...
Феруза Салходжаева
T.me/sinovlarihayot
Ёш гўдак кўзига кўринган манзара...
Ўша вактда жуда кимматчилик булиб, пул топишни узи кийин эди. Кизим жуда кийналганча кундан кун куз олдимда суниб борарди. Бир йилдан купрок вакт касалланиб ётиб колганди. Узимиз чеккарокда яшаганимиз учун туман марказига касалхонага бориш учун хам анча йул булиб, йул пулига, дори дармонга ва яхши врачларга бергани пулимиз йук эди. Кизимни отаси бизларни аллакачон ташлаб кетганди. Хозир каерда, нима иш билан банд, биз у хакда маълумотга эга эмасмиз.
Бугун тонгда кизимни ахволи янаям огирлашди. Нафас олиши кийинлашгани сабаб, хириллаб нафас ола бошлади. Мен эса уни бу огриклардан куткариш максадида огрик колдирувчи дорилардан укол килиши учун тез ёрдамни чакирдим. Духтирлар эса улимни охирги боскичига келиб колганини айтиб, кийналмаслик учун наркотик килишмокчи булганида, бечора кизим буни хохламади. Тез ёрдам хеч нарса килмасдан сергак туришимни айтиб жунаб кетишди. Мен эса бир узим турт ёшли набирачам билан ва улаётган кизим колдик.
Кизим бироз уз хушини йукотиб яна узига келганди. Бироз вакт булса хам биз билан бирга булмокчи сабаб наркотик дорилардан укол килишларини хохламаганди. Улишини сезган холда секин овозда мени ёнига чакириб, хаммаси учун миннатдорчилик билдириб розилигимни олишга уринар, мен эса уни хали куп яшашини айтиб овутишга харакат килардим. Кизим улимдан хеч хам куркмасди, факат угилчасини онасиз колишидан куркарди. Кизим узини яшаб турган хаётини кадрига етишини такрор айтарди.
Эртаси куни мени чакириб, аранг кулиб ковжираб колган лабларини тишлаган холда тепасига караб:
-- Ойи , вакт булди, мени жонимни олиш учун улим фаришталари келди! - деди.
Мени кафтларим музлаб кетди, танамдан совук тер чикиб кетди. Кизим эса огир ва чукур нафас олди. Шу махал кизимни юраги уришдан тухтаган эди. Мен эса кизимни куксига бошимни куйиб йигладим. Хатто уйга кириб келган набирамни кутариб келган кушнимизни хам пайкамабман. Бир пайт набирам бу манзарани кузатиб турган набирам жажжи бармокчаларини бигиз килиб, юкорига караб:
-- Бувижон, нега йиглаяпсиз, онам пастда эмас теппангиздаку!- деди чучук тили билан.
Мен эса кизимни нафас олмаётган жонсиз танасини набирам нигохидан чалгитишга харакат килардим. Аммо аклли набирам деярли тушуниб булганди нима булаётганига. Бир тепага карар бир онаси ётган краватга караб талпиниб йиглай бошлади. Кушнимиз хам куз ёшларини тийиб туролмасдан набирамни кутариб олиб чикиб кетди.
Кун кечрок булиб колганлиги сабаб, кизимни жонсиз танасини шу тун мехмон килиб эртасига чикаришни режалаштирдик. Мурдашов келиб махрам сувга олди кизимни танасини. Бечора кизим касалланиб ётиб колганидан жуда озгин булиб кетганини энди сездим. Унга караб йиглай йиглай ухлаб колибман. Кушни аёл хам биз билан бирга ётганди уша тунда. Тонгга якин кушни аёл шошилиб мени уйготди. Набирам йуклигини айтиб хавотирлана бошлади. Мен бу гапларни эшитиб куркиб кетдим. Чирокни ёкгач набирам кизимни кучогида ухлаб ётганини курдик.
Юрагим ёрулгудай булиб кетди, кушни аёл бу манзарадан куркиб кичкириб юборди. Мен секин бориб набирамни кизимни кучогидан кутариб олдим. Шу пайт набирам уйгониб кетди.
-- Бувижон, мени онам тонггача алла айтиб берди, шу учун онамни кучогида ухлаб колибман!- деди узининг чучук тилида.
Кизимга жаноза укилиб кабрга дафн килиб келишди. Эндигина йигирма етти ёшга тулган кизим бизни ташлаб кетди. Орадан ун йил вакт утибдики хали хам уша тундаги манзара куз олдимдан кетмайди. Набирам эса бу вокеани аллакачон унитиб юборган. Хозир у катта йигит булиб колган. Шу вакт оралигида набирамга гамгин ва куркинч хислари тугилиб колса онаси тушига кириб уни овутарди.
Жажжи болалар гунохсиз булганликлари сабаб кузларига фаришталар куриниши бу бор гаплигини билдим. Аллох хеч бир гудакни онасидан бевакт айирмасин.
КРИК ДУШИ ШУХРАТ.
T.me/sinovlarihayot
Ўша вактда жуда кимматчилик булиб, пул топишни узи кийин эди. Кизим жуда кийналганча кундан кун куз олдимда суниб борарди. Бир йилдан купрок вакт касалланиб ётиб колганди. Узимиз чеккарокда яшаганимиз учун туман марказига касалхонага бориш учун хам анча йул булиб, йул пулига, дори дармонга ва яхши врачларга бергани пулимиз йук эди. Кизимни отаси бизларни аллакачон ташлаб кетганди. Хозир каерда, нима иш билан банд, биз у хакда маълумотга эга эмасмиз.
Бугун тонгда кизимни ахволи янаям огирлашди. Нафас олиши кийинлашгани сабаб, хириллаб нафас ола бошлади. Мен эса уни бу огриклардан куткариш максадида огрик колдирувчи дорилардан укол килиши учун тез ёрдамни чакирдим. Духтирлар эса улимни охирги боскичига келиб колганини айтиб, кийналмаслик учун наркотик килишмокчи булганида, бечора кизим буни хохламади. Тез ёрдам хеч нарса килмасдан сергак туришимни айтиб жунаб кетишди. Мен эса бир узим турт ёшли набирачам билан ва улаётган кизим колдик.
Кизим бироз уз хушини йукотиб яна узига келганди. Бироз вакт булса хам биз билан бирга булмокчи сабаб наркотик дорилардан укол килишларини хохламаганди. Улишини сезган холда секин овозда мени ёнига чакириб, хаммаси учун миннатдорчилик билдириб розилигимни олишга уринар, мен эса уни хали куп яшашини айтиб овутишга харакат килардим. Кизим улимдан хеч хам куркмасди, факат угилчасини онасиз колишидан куркарди. Кизим узини яшаб турган хаётини кадрига етишини такрор айтарди.
Эртаси куни мени чакириб, аранг кулиб ковжираб колган лабларини тишлаган холда тепасига караб:
-- Ойи , вакт булди, мени жонимни олиш учун улим фаришталари келди! - деди.
Мени кафтларим музлаб кетди, танамдан совук тер чикиб кетди. Кизим эса огир ва чукур нафас олди. Шу махал кизимни юраги уришдан тухтаган эди. Мен эса кизимни куксига бошимни куйиб йигладим. Хатто уйга кириб келган набирамни кутариб келган кушнимизни хам пайкамабман. Бир пайт набирам бу манзарани кузатиб турган набирам жажжи бармокчаларини бигиз килиб, юкорига караб:
-- Бувижон, нега йиглаяпсиз, онам пастда эмас теппангиздаку!- деди чучук тили билан.
Мен эса кизимни нафас олмаётган жонсиз танасини набирам нигохидан чалгитишга харакат килардим. Аммо аклли набирам деярли тушуниб булганди нима булаётганига. Бир тепага карар бир онаси ётган краватга караб талпиниб йиглай бошлади. Кушнимиз хам куз ёшларини тийиб туролмасдан набирамни кутариб олиб чикиб кетди.
Кун кечрок булиб колганлиги сабаб, кизимни жонсиз танасини шу тун мехмон килиб эртасига чикаришни режалаштирдик. Мурдашов келиб махрам сувга олди кизимни танасини. Бечора кизим касалланиб ётиб колганидан жуда озгин булиб кетганини энди сездим. Унга караб йиглай йиглай ухлаб колибман. Кушни аёл хам биз билан бирга ётганди уша тунда. Тонгга якин кушни аёл шошилиб мени уйготди. Набирам йуклигини айтиб хавотирлана бошлади. Мен бу гапларни эшитиб куркиб кетдим. Чирокни ёкгач набирам кизимни кучогида ухлаб ётганини курдик.
Юрагим ёрулгудай булиб кетди, кушни аёл бу манзарадан куркиб кичкириб юборди. Мен секин бориб набирамни кизимни кучогидан кутариб олдим. Шу пайт набирам уйгониб кетди.
-- Бувижон, мени онам тонггача алла айтиб берди, шу учун онамни кучогида ухлаб колибман!- деди узининг чучук тилида.
Кизимга жаноза укилиб кабрга дафн килиб келишди. Эндигина йигирма етти ёшга тулган кизим бизни ташлаб кетди. Орадан ун йил вакт утибдики хали хам уша тундаги манзара куз олдимдан кетмайди. Набирам эса бу вокеани аллакачон унитиб юборган. Хозир у катта йигит булиб колган. Шу вакт оралигида набирамга гамгин ва куркинч хислари тугилиб колса онаси тушига кириб уни овутарди.
Жажжи болалар гунохсиз булганликлари сабаб кузларига фаришталар куриниши бу бор гаплигини билдим. Аллох хеч бир гудакни онасидан бевакт айирмасин.
КРИК ДУШИ ШУХРАТ.
T.me/sinovlarihayot
❤️❤️❤️🌹🌹🌹
Қалбингиз тубида яшайман ўзим.
Сиз менинг ягонам менинг ёлғизим.
Малол келмас сизга сўзлаган сўзим
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН...❤️
Кимдандур баландсиз, кимдандур пастроқ.
Кимдандур кўркамсиз, кимдандур орриқроқ.
Мухаббат бизларга солмайди фироқ.
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН...❤️
Ёмон дейишса хам феъл атворингиз
Биламан шу асли сизнинг борингиз
Эшитинг мажнуним сўзлар ёрингиз
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН...❤️
Қимматли машина, саройлар керакмас
Сизданда тенгсиз чиройлар керакмас
Хавасда юришсин мен деган бойлар
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН..❤️
Сиз қалби осмоним тенгсиз инсоним
Сиз яхши деб юрган асли ёмоним
Сиз билан қолмагай қалбда армоним
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН...❤️
Унутманг хаётда сиз деб яшайман
Ўзимданда кўпроқ сизни ўйлайман
Ўлсам хам исмингиз айтиб олай ман
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН..❤️🍃
Jozibador ayollar 👉
T.me/sinovlarihayot
Қалбингиз тубида яшайман ўзим.
Сиз менинг ягонам менинг ёлғизим.
Малол келмас сизга сўзлаган сўзим
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН...❤️
Кимдандур баландсиз, кимдандур пастроқ.
Кимдандур кўркамсиз, кимдандур орриқроқ.
Мухаббат бизларга солмайди фироқ.
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН...❤️
Ёмон дейишса хам феъл атворингиз
Биламан шу асли сизнинг борингиз
Эшитинг мажнуним сўзлар ёрингиз
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН...❤️
Қимматли машина, саройлар керакмас
Сизданда тенгсиз чиройлар керакмас
Хавасда юришсин мен деган бойлар
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН..❤️
Сиз қалби осмоним тенгсиз инсоним
Сиз яхши деб юрган асли ёмоним
Сиз билан қолмагай қалбда армоним
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН...❤️
Унутманг хаётда сиз деб яшайман
Ўзимданда кўпроқ сизни ўйлайман
Ўлсам хам исмингиз айтиб олай ман
СИЗНИ БОРИНГИЗЧА ЯХШИ КЎРАМАН..❤️🍃
Jozibador ayollar 👉
T.me/sinovlarihayot
Шифокор қиз қиссаси (16-қисм)
Мусофирда ўқиш осон эмасди, айниқса қиз болага. Муслима оасининг насихатларини қулоққа тутиб, ўзбек аёллари билан бирга ётоқда яшай бошлади. Яна ўтган йилгидек кундузи ўқир, тунда ишларди. Иш жойида ватандошлари қаторида Тожикистондан, Қирғизистондан хам йигит-қизлар ишларди. Ишхонада аввалига хаммаси яхши эди. Ишчилар орасида дўстона муносабат шаклланган, цех хўжайини хам яхши одам экан. Муслима бошқа ишчилар билан салом-аликни жойига қўяр, аммо хечам сирлашиб, дардлашиб ўтирмасди. Иш орасидаги кичик танафус пайтлари ишчилар тўпланиб олиб дунё янгиликларида гаплашиб ўтирганда, у китобларини олиб мутоалага бериларди. Иш бошлаганига ўн кунча бўлганида кичик дилхиралик бўлиб ўтди. У ерда Хоразимлик Оғабек исмли 1979 йилда туғилган йигит хам ишларди. Ўзи озғиндан келган, кетмон сопни орқасига ўтса кўринмай қоладиган чиллашир йигит эди. Оғабек бону билан ишлар иккиси тайёр махсулотларни каробкаларга тахлаб-жойлашарди. Йигит доим қизга суқланиб қарар, илмоқли гаплар ташлаб турарди. Бир куни иш пайти коробкаларни тахлаётган йигитга Бонуни кўрсатиб тамшанди:
-Шундоқ хотининг бўлсами... ммм... 25 соат қучогимдан қўймасдим!
Бону индамаса гап болалаб кетаётгани учун бу сафар қаттиқроқ гапириб қўймоқчи бўлди.
- Ака нечинчи йилсиз?
-79 йилман,- деди йигит.
-Мусулмонмисиз?
-Ха,- деди йигит шамол қаёққа эсаётганини фахмламай.
-Мусофирдаги муслима кизлар мусулмон эркаклар химоясида бўлади унитманг! Биринчи бор огохлантирдим, яна кайта гапирсангиз, хафа булманг!- деди босиқлик билан.
Оғабек шеригига иршайиб қўйди. Бонунинг гаплари таъсир қилди шекилли бошқа гап очмади. Аммо, эртасига бир ёши каттароқ аёл олдида яна шунақа гап қилди. Бонунинг мияси кизиб унга яқинлашди. Бону хозир унга кучи етиш- етмаслигини ўйлайдиган ахволда эмасди. Анча йил спорт билан шугуллани учунми, хечам хайиқмасдан унинг кўкрагига кўрсаткич бармоғини бигиз қилиб деди:
-Сени огохлантиргандим-а?
Оғабек аёллар олдида бонуга ён беришни истамадими, ё ўзини кўрсаткиси келдими, қизни икки қўллаб туртиб юборди. Кейин ортига гандираклаб кетган қиз устига бостириб борди:
-Нима келади қўлингдан, сен кучингни тўшакда кўрсатасан, бу ерда эмас!
Энди бу муаммони гап билан хал этиш фурсати ўтганди. Бону эпчиллик билан машғулотларда ўрганган усулини қўллаб, қорнига тепди. Оғабек нафаси қайтиб букчайиб қолди. Бону пайтдан фойдаланиб тиззаси билан унинг юзига зарба берди. Кучли зарбадан сўнг йигит ортига бир қоп гўштдек шалоп этиб йиқилди. Хаммаси бир зумда содир бўлди. Бошқа ишчилар худди кино кўраётгандек жойларида анграйиб қолишганди. Шу ерда хозир бўлган йигитлар Бонуга қўрқув аралаш қарашса, аёллар “бопладинг!” дегандек жилмайиб туришарди.
Цех хўжайини камера орқали бу жангни кузатиб турган экан. Бир зумда ёрдамчиси билан етиб келди. Нима гаплигини суриштира бошлади. Бону бўлган гапни айтиб берди. Бошқалар хам уни тасдиқлашди. Хўжайин эшик орида турган швабрани кўтариб келди-да, қизга узатди.
- Ур!- деди йигитга имо қилиб. Бону индамай турганди, ўзи Оғабекни урди.
-Яна бир марта шу қиз олдига якин йулаганингни курсам ўша кун хайдайман,-деди ғазаб билан. Жанжалда йигитнинг бошига жарохат етган экан, 3 кунча ишга чиқмади. Ишга қайтганда хам пати юлинган товуқдек, Бонунинг олдида қисиниб юрадиган бўлди. Энди бону уни хурмат қилмас, иш бюрганда хам сенсираб гапирарди... Бир ўзбек аёл буни кўриб насихат қилгиси келди:
-Нега бунака муомила қиласан қизим. Нима қилсаям эркак кишику?
-Опа, бунга сабок булсин! Мусофирда ўзагини кесиш окибатини кўриб қўйсин! Шу воқедан кейин бону бошқа муоммоларга учрамади. Энди соғинч қийнарди холос. Тез-тез уйидагилар билан телефонда гаплашар, бунга сари ўғлини баттар соғинарди. Хафта-ўн кунда устози билан хам телефонлашар, иш юзасидан маслахатлашиб туришарди. T.me/sinovlarihayot
Кези келганда устози хақида хам тўхталиб ўтсам, азиз ўқувчим қарши бўлмаса керак. Мухаммадамин домла нафақат тиббиёт профессори, балки диний билимларни хам пухта эгаллаганди. Ёшига нисбатан малакаси ортиқ, қўли гул жаррох хам эди. Гапнинг очиғини айтганда устоз хам Бонуга бефарқ эмасди.
Мусофирда ўқиш осон эмасди, айниқса қиз болага. Муслима оасининг насихатларини қулоққа тутиб, ўзбек аёллари билан бирга ётоқда яшай бошлади. Яна ўтган йилгидек кундузи ўқир, тунда ишларди. Иш жойида ватандошлари қаторида Тожикистондан, Қирғизистондан хам йигит-қизлар ишларди. Ишхонада аввалига хаммаси яхши эди. Ишчилар орасида дўстона муносабат шаклланган, цех хўжайини хам яхши одам экан. Муслима бошқа ишчилар билан салом-аликни жойига қўяр, аммо хечам сирлашиб, дардлашиб ўтирмасди. Иш орасидаги кичик танафус пайтлари ишчилар тўпланиб олиб дунё янгиликларида гаплашиб ўтирганда, у китобларини олиб мутоалага бериларди. Иш бошлаганига ўн кунча бўлганида кичик дилхиралик бўлиб ўтди. У ерда Хоразимлик Оғабек исмли 1979 йилда туғилган йигит хам ишларди. Ўзи озғиндан келган, кетмон сопни орқасига ўтса кўринмай қоладиган чиллашир йигит эди. Оғабек бону билан ишлар иккиси тайёр махсулотларни каробкаларга тахлаб-жойлашарди. Йигит доим қизга суқланиб қарар, илмоқли гаплар ташлаб турарди. Бир куни иш пайти коробкаларни тахлаётган йигитга Бонуни кўрсатиб тамшанди:
-Шундоқ хотининг бўлсами... ммм... 25 соат қучогимдан қўймасдим!
Бону индамаса гап болалаб кетаётгани учун бу сафар қаттиқроқ гапириб қўймоқчи бўлди.
- Ака нечинчи йилсиз?
-79 йилман,- деди йигит.
-Мусулмонмисиз?
-Ха,- деди йигит шамол қаёққа эсаётганини фахмламай.
-Мусофирдаги муслима кизлар мусулмон эркаклар химоясида бўлади унитманг! Биринчи бор огохлантирдим, яна кайта гапирсангиз, хафа булманг!- деди босиқлик билан.
Оғабек шеригига иршайиб қўйди. Бонунинг гаплари таъсир қилди шекилли бошқа гап очмади. Аммо, эртасига бир ёши каттароқ аёл олдида яна шунақа гап қилди. Бонунинг мияси кизиб унга яқинлашди. Бону хозир унга кучи етиш- етмаслигини ўйлайдиган ахволда эмасди. Анча йил спорт билан шугуллани учунми, хечам хайиқмасдан унинг кўкрагига кўрсаткич бармоғини бигиз қилиб деди:
-Сени огохлантиргандим-а?
Оғабек аёллар олдида бонуга ён беришни истамадими, ё ўзини кўрсаткиси келдими, қизни икки қўллаб туртиб юборди. Кейин ортига гандираклаб кетган қиз устига бостириб борди:
-Нима келади қўлингдан, сен кучингни тўшакда кўрсатасан, бу ерда эмас!
Энди бу муаммони гап билан хал этиш фурсати ўтганди. Бону эпчиллик билан машғулотларда ўрганган усулини қўллаб, қорнига тепди. Оғабек нафаси қайтиб букчайиб қолди. Бону пайтдан фойдаланиб тиззаси билан унинг юзига зарба берди. Кучли зарбадан сўнг йигит ортига бир қоп гўштдек шалоп этиб йиқилди. Хаммаси бир зумда содир бўлди. Бошқа ишчилар худди кино кўраётгандек жойларида анграйиб қолишганди. Шу ерда хозир бўлган йигитлар Бонуга қўрқув аралаш қарашса, аёллар “бопладинг!” дегандек жилмайиб туришарди.
Цех хўжайини камера орқали бу жангни кузатиб турган экан. Бир зумда ёрдамчиси билан етиб келди. Нима гаплигини суриштира бошлади. Бону бўлган гапни айтиб берди. Бошқалар хам уни тасдиқлашди. Хўжайин эшик орида турган швабрани кўтариб келди-да, қизга узатди.
- Ур!- деди йигитга имо қилиб. Бону индамай турганди, ўзи Оғабекни урди.
-Яна бир марта шу қиз олдига якин йулаганингни курсам ўша кун хайдайман,-деди ғазаб билан. Жанжалда йигитнинг бошига жарохат етган экан, 3 кунча ишга чиқмади. Ишга қайтганда хам пати юлинган товуқдек, Бонунинг олдида қисиниб юрадиган бўлди. Энди бону уни хурмат қилмас, иш бюрганда хам сенсираб гапирарди... Бир ўзбек аёл буни кўриб насихат қилгиси келди:
-Нега бунака муомила қиласан қизим. Нима қилсаям эркак кишику?
-Опа, бунга сабок булсин! Мусофирда ўзагини кесиш окибатини кўриб қўйсин! Шу воқедан кейин бону бошқа муоммоларга учрамади. Энди соғинч қийнарди холос. Тез-тез уйидагилар билан телефонда гаплашар, бунга сари ўғлини баттар соғинарди. Хафта-ўн кунда устози билан хам телефонлашар, иш юзасидан маслахатлашиб туришарди. T.me/sinovlarihayot
Кези келганда устози хақида хам тўхталиб ўтсам, азиз ўқувчим қарши бўлмаса керак. Мухаммадамин домла нафақат тиббиёт профессори, балки диний билимларни хам пухта эгаллаганди. Ёшига нисбатан малакаси ортиқ, қўли гул жаррох хам эди. Гапнинг очиғини айтганда устоз хам Бонуга бефарқ эмасди.
Аммо, қизга бўлган мухаббатини яширар, муносабатлари самимий эди. Бону ўғлини охирги операция қилдирганда касалхона харажатларини ўз зиммасига олди. Гарчи бу бонунинг норозилигига сабаб бўлса хам, фикрида қатъий туриб, хамма чиқимларни тўлади. Бу хам етмагандек, Бону фарзандини уйига олиб кетгандан сўнг хам катта совға-саломлар олиб уйига борди. Дарвоза остида қизга қўнғироқ қилди.
-Кўчага чиқинг, Бонужон, мен келдим! Қўлимдагиларни қабул қилиб олинг!
Унинг келганини эшитиб қувонганча ўрнидан сакраб турган бону, сўнгги гапидан кейин иккиланиб қолди.
-Устоз, бекор қилибсиз! Сизнинг келганингизни ўзи байрам эди бизга! Келтирганларингизни фарзандларингизга олиб боринг!
-Бу қанақа гап Бонужон? Нима мени бехурмат қилмоқчимисиз, шуми хурматим? Тезда чиқиб олмасангиз, хаммасини ташлаб юбораман!
-Устоз, агар мени хурматим бўлганда аввал мени огохлантирардингиз. Сизга хурматим чексиз, аммо совғаларингизни қабул қилолмайман. Касалхона харажатларини қоплаганингизни хам хазм қилиб улгурмадим хали.
-Қайсар!!!-устози шундай деди-ю, қўлидагиларни ташлаб ортига қайтиб кетди.
Табиийки, бону хам чиқиб олмади. Муносабатларига бироз путур етгандек бўлиб, аразлашиб қолдилар. Бу вақтинча эди, қиз Россияга келиши билан мана яна хол сўраб қўнғироқ қилди. Бону билади, устозининг мухаббатига таъриф йўқ. Ўзи севган Шухрат эса... Шухрат хам тез-тез телефон орқали, интернет орқали қиз билан боғланишга уринар, ялиниб ёлборарди. Бону уни соғиниб яшар, телефони кутарди хам. Лекин, гаплаша бошлаши билан қалбини нафрат қоплаб олар, йигитни гап билан узиб-узиб оларди. Улар бир жанжаллашиб олардиларда, шу билан 5-6 ойгача жим бўлиб кетардилар. Тўғри, Шухрат уни кечиришини сўраб тинмай смслар ёзар, қайт ортингга, тўй қилайлик деб холи жонига қўймасди. Лекин, бону бу гапларни ўқимагандек бепарво бўлишга уринарди. Қиз аниқ қарор қабул қилди, энди хаётида Шухратга ўрин йўқ! Гарчи севса хам, соғинса хам йигитга сир бермас, оиласини тиклашни айтиб, хайрлашарди. Шухрат усиз яшай олмаслигини минг марта тайинласа хам, хамон никохидаги Жайрона билан алоқани узмаган, Россияда у билан яшаб юрарди. Жайрона телефон қилиб тўйни тўхтатганда, бонуга ёлғон гапирган экан. Хатто, бир йилдан кейинги қўнғироғида хам қизларимиз иккита бўлди деб алдаганди. Бу ёлғонларини охирги марта телефон қилганида ўзи тан олди. Йиғлаб узр сўради. Фарзандсизлик сабаб турмуши бузилганди, мана иккинчи турмушида хам фарзанд бўлмаётган экан. Бону гинеколог эмасми, Жайронага маслахатлар бериб, керакли дориларни хам ёзиб берди. Хамида биларди Шухрат бир кун бу аёлни ташлаб кетади! Шуни билгани учун бу аёлга бироз ачинди хам.
*
Азиз дўстларим, мана шифокор синглимиз хақидаги хикоям хам поёнига етиб бормоқда. Кейинги қисм Якуний қисм бўлади назаримда. Чунки, сизларга етказишим керак бўлган маълумотларини деярли ёзиб бўлдим. Баъзи номалум қолган гапларни эса, синглимиздан аниқлаб олиб, кейин сизларга етказиш хақидаги ниятим амалга ошмай қолди. Шифокор синглимиз билан хеч алоқа қилолмадим. Бунга сабаб, гохида синглимизга аччиқроқ гапириб қўйганим бўлса, Хамида бонудан узр сўрайман! Кўпчилигингиз мендан унинг профилини сўраяпсиз, расмини сўраяпсиз! Афсус, хикояда исмларни ўзгартириб ёзганимга бўлган сабаб туфайли, синглимизни бу маълумотларини сир сақлаяппан. Қидирманглар, хозирда бу қиз друзямда йўқ. Баъзи сабабларга кўра уни друзямдан чиқаргандим. Агар Хамида қиз мени ўқиётган бўлсанг, Мохи рамазон сабаб менга қилган адолатсизлигингни кечирдим. Сен хам аччиқ гапирган бўлсам авф эт! Хозирда хатто, қора рўйхатимга тушган кимсаларни хам озодлика чиқаряаппан! Кечиримли бўлайлик дўстларим, Аллох кечиримли бандаларини суяркан! Охирги қисмда кўришгунча, қадрдонларим!
19-06-2017 Дониёр Ахмаджонов
https://t.me/sinovlarihayot
-Кўчага чиқинг, Бонужон, мен келдим! Қўлимдагиларни қабул қилиб олинг!
Унинг келганини эшитиб қувонганча ўрнидан сакраб турган бону, сўнгги гапидан кейин иккиланиб қолди.
-Устоз, бекор қилибсиз! Сизнинг келганингизни ўзи байрам эди бизга! Келтирганларингизни фарзандларингизга олиб боринг!
-Бу қанақа гап Бонужон? Нима мени бехурмат қилмоқчимисиз, шуми хурматим? Тезда чиқиб олмасангиз, хаммасини ташлаб юбораман!
-Устоз, агар мени хурматим бўлганда аввал мени огохлантирардингиз. Сизга хурматим чексиз, аммо совғаларингизни қабул қилолмайман. Касалхона харажатларини қоплаганингизни хам хазм қилиб улгурмадим хали.
-Қайсар!!!-устози шундай деди-ю, қўлидагиларни ташлаб ортига қайтиб кетди.
Табиийки, бону хам чиқиб олмади. Муносабатларига бироз путур етгандек бўлиб, аразлашиб қолдилар. Бу вақтинча эди, қиз Россияга келиши билан мана яна хол сўраб қўнғироқ қилди. Бону билади, устозининг мухаббатига таъриф йўқ. Ўзи севган Шухрат эса... Шухрат хам тез-тез телефон орқали, интернет орқали қиз билан боғланишга уринар, ялиниб ёлборарди. Бону уни соғиниб яшар, телефони кутарди хам. Лекин, гаплаша бошлаши билан қалбини нафрат қоплаб олар, йигитни гап билан узиб-узиб оларди. Улар бир жанжаллашиб олардиларда, шу билан 5-6 ойгача жим бўлиб кетардилар. Тўғри, Шухрат уни кечиришини сўраб тинмай смслар ёзар, қайт ортингга, тўй қилайлик деб холи жонига қўймасди. Лекин, бону бу гапларни ўқимагандек бепарво бўлишга уринарди. Қиз аниқ қарор қабул қилди, энди хаётида Шухратга ўрин йўқ! Гарчи севса хам, соғинса хам йигитга сир бермас, оиласини тиклашни айтиб, хайрлашарди. Шухрат усиз яшай олмаслигини минг марта тайинласа хам, хамон никохидаги Жайрона билан алоқани узмаган, Россияда у билан яшаб юрарди. Жайрона телефон қилиб тўйни тўхтатганда, бонуга ёлғон гапирган экан. Хатто, бир йилдан кейинги қўнғироғида хам қизларимиз иккита бўлди деб алдаганди. Бу ёлғонларини охирги марта телефон қилганида ўзи тан олди. Йиғлаб узр сўради. Фарзандсизлик сабаб турмуши бузилганди, мана иккинчи турмушида хам фарзанд бўлмаётган экан. Бону гинеколог эмасми, Жайронага маслахатлар бериб, керакли дориларни хам ёзиб берди. Хамида биларди Шухрат бир кун бу аёлни ташлаб кетади! Шуни билгани учун бу аёлга бироз ачинди хам.
*
Азиз дўстларим, мана шифокор синглимиз хақидаги хикоям хам поёнига етиб бормоқда. Кейинги қисм Якуний қисм бўлади назаримда. Чунки, сизларга етказишим керак бўлган маълумотларини деярли ёзиб бўлдим. Баъзи номалум қолган гапларни эса, синглимиздан аниқлаб олиб, кейин сизларга етказиш хақидаги ниятим амалга ошмай қолди. Шифокор синглимиз билан хеч алоқа қилолмадим. Бунга сабаб, гохида синглимизга аччиқроқ гапириб қўйганим бўлса, Хамида бонудан узр сўрайман! Кўпчилигингиз мендан унинг профилини сўраяпсиз, расмини сўраяпсиз! Афсус, хикояда исмларни ўзгартириб ёзганимга бўлган сабаб туфайли, синглимизни бу маълумотларини сир сақлаяппан. Қидирманглар, хозирда бу қиз друзямда йўқ. Баъзи сабабларга кўра уни друзямдан чиқаргандим. Агар Хамида қиз мени ўқиётган бўлсанг, Мохи рамазон сабаб менга қилган адолатсизлигингни кечирдим. Сен хам аччиқ гапирган бўлсам авф эт! Хозирда хатто, қора рўйхатимга тушган кимсаларни хам озодлика чиқаряаппан! Кечиримли бўлайлик дўстларим, Аллох кечиримли бандаларини суяркан! Охирги қисмда кўришгунча, қадрдонларим!
19-06-2017 Дониёр Ахмаджонов
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
📝ДАРД БИЛМАСНИНГ ДАРДМАНГИНА ЁРИ… (воқеа реал ҳаётдан олинган)
АЛАМИМ КЎП СЕНДА, ЖУВОНМАРГ!..
Матлуба ая истар-истамас ўрнидан турди-ю, қуёш аллақачон тиккага келиб қолганини кўриб оғир уф тортиб қўйди. «Оббо, яна намозга туролмабман-ку!.. — ўзича шивирлади у деразадан кўз узмай, — Худо кўнглимга солмаяпти шекилли-да!.. Қуриб кетсин, кўнглимга солган куни ўқирман…» Шундан сўнг оғир гавдасини базўр кўтарганча секин ҳовлига чиқди… Ҳм-м… Ҳовли супурилибди… «Ие, ахлатни тағин бурчакка тўплаб қўйибди-ку, бу отинг ўчгур!..»
— Ҳой, келин!.. — дея бақирди Матлуба ая девор остидаги бир тўп ахлатни оёғи билан титкилаб, — Қаерда қолдинг, ер юткур?!
Марғуба кўча супураётган экан. Қайнонасининг қичқириғини эшитди-ю, бир зумда ҳовлига чопди.
— Ҳа, ойижон, мен шу ердаман… Чақирдингизми?..
— Чақирдим… Чақирмай гўр қилдимми?.. Манавини қара… Бу ахлатни катта холанг келиб тозалайдими-а?.. «Қисир сигир»лигинг бир дард… Ҳеч бўлмаса, ҳовлимнинг корига ярасанг ўлиб қоласанми-а, ўлиб қоласанми?!
— Кошкийди тезроқ ўлсам… — йиғлаб юборди Марғуба, — Ҳаммасидан қутулардим… Қачонгача таъна эшитаман?.. Хизматингизни қўлимдан келганича қилаётган бўлсам… Жонимдан тўйиб кетдим-ку, ойижон!..
— Ҳе, жонингдан тўймай ҳар нарса бўл!.. Яна менга тилини бир қарич қилиб гапирадиям!.. Гапиргилигинг борми сени, қисир?! Ҳали ўғлим келсин…
Марғуба ортиқ ҳеч нарса демади. Қайнонаси титиб ташлаган ахлатни қайтадан тўплаб куракка олди-ю, йиғлаганича кўчага чиқиб кетди.
ЖАНЖАЛНИНГ БОШИ КИМ?..
Матлуба ая пича бўлса-да, гапириб ташлаб аламидан чиққандек айвонга чиқиб ўтирди. «Бунақа келиннинг бошида ёнғоқ чақиш керак, — хаёлидан ўтказди у қуруқ дастурхонни пайпаслаб кўраркан, — Индамасам, ўғлимнинг этагига бутунлай осилволади шекилли бу қанжиқ… Осилиб бўпсан… Бошингга ит кунини соларман…»
— Ҳой келин, нонушта қани?.. Ё қариган чоғимда ўзим чой дамлаб ичайми?.. Бу келинни нима учун олган эканман-а, нимага олган эканман?!
Марғуба кўз ёшларини арта-арта югуриб-елиб чой дамлади ва эндигина пиёлага чой қуйиб қайнонасига узатган ҳам эдики, Матлуба ая зарда билан унинг қўлини турткилаб юборди. Пиёла хонтахтага тушиб чил-чил синди.
— Сени ҳаром қўлингдан чой ичиб томоғим тушсинми?.. — тўнғиллаб берди Матлуба ая, — Чойни дамладингми, бор, ишингни қил!..
— Нонушта қилиб олсам…
— Нима?.. Индамаган сари ҳаддингдан ошавераркансан-да-а?! Шу бугундан бошлаб туғмагунингча бир тишлам нон емайсан, тузукми?.. Сени бу уйда ҳеч ким сўқимга боқаётгани йўқ…
Юраги зардобга тўлган Марғуба нима дейишни билмай каловланиб қолди. «Ахир… Бу яна нимаси?.. Қандай хўрлик бу?.. Шунча хизматини қилиб бир бурда нонга тишим ўтмаса…» Марғуба секин ўрнидан туриб хонасига кирди-ю, бир зумда кийиниб чиқди.
— Ҳа-а, ясан-тусан қилиб қаерга йўл олдинг?.. — ўтирган еридан туриб қичқирди Матлуба ая.
— Ойимникига…
— Нима?.. Бекорни бештасини ебсан… Қани, хонангга кир!.. — Матлуба ая ҳассасини қўлига олиб келинига яқин келди-да, оёғи аралаш ниқтади, — Кир, дедим яхшиликча!.. Ойисиникига эмиш-а?! Нон егинг келса, ана, мендан ортганини ейсан…
Марғуба бу кекса аёл билан тортишиб ўтиришни ўзига эп кўрмай яна хонасига қайтди ва эри Ҳошимжонни кута бошлади.
T.me/sinovlarihayot
СУЙМАГАНГА СУЙКАЛМА!
Ҳошимжон аслида Марғубага севиб уйланган эмас. Холалари топиб беришган. Қолаверса, ойиси: «Узоқ бўлсаям, қариндошлик жойи бор экан… Бундан яхшисини тополмайсан…» деб қисталанг қилавергач, розилик беришга мажбур бўлганди. Аммо беш йилдан бери фарзанд кўрмай ўртоқларининг олдида тили қисилиб қолди. Ҳар эсига тушганда бу хотинни тепкилаб ташлагиси келавериши ҳам шундан. Айниқса, тенгқурларининг бийрон тилли болаларини кўрганда ич-етини ейди, нафаси ичига тушиб билинар-билинмас боши эгилади. Нима қилсин?.. Қандай йўл билан ажрашсин?.. Бу сурбет ўзи билиб кетмаса…
Ҳошимжон кунботарда бозордан қайтиб эндигина ўз хонасига йўл олган ҳам эдики, уни айвонда ястаниб кутаётган Матлуба ая чақириб қолди.
АЛАМИМ КЎП СЕНДА, ЖУВОНМАРГ!..
Матлуба ая истар-истамас ўрнидан турди-ю, қуёш аллақачон тиккага келиб қолганини кўриб оғир уф тортиб қўйди. «Оббо, яна намозга туролмабман-ку!.. — ўзича шивирлади у деразадан кўз узмай, — Худо кўнглимга солмаяпти шекилли-да!.. Қуриб кетсин, кўнглимга солган куни ўқирман…» Шундан сўнг оғир гавдасини базўр кўтарганча секин ҳовлига чиқди… Ҳм-м… Ҳовли супурилибди… «Ие, ахлатни тағин бурчакка тўплаб қўйибди-ку, бу отинг ўчгур!..»
— Ҳой, келин!.. — дея бақирди Матлуба ая девор остидаги бир тўп ахлатни оёғи билан титкилаб, — Қаерда қолдинг, ер юткур?!
Марғуба кўча супураётган экан. Қайнонасининг қичқириғини эшитди-ю, бир зумда ҳовлига чопди.
— Ҳа, ойижон, мен шу ердаман… Чақирдингизми?..
— Чақирдим… Чақирмай гўр қилдимми?.. Манавини қара… Бу ахлатни катта холанг келиб тозалайдими-а?.. «Қисир сигир»лигинг бир дард… Ҳеч бўлмаса, ҳовлимнинг корига ярасанг ўлиб қоласанми-а, ўлиб қоласанми?!
— Кошкийди тезроқ ўлсам… — йиғлаб юборди Марғуба, — Ҳаммасидан қутулардим… Қачонгача таъна эшитаман?.. Хизматингизни қўлимдан келганича қилаётган бўлсам… Жонимдан тўйиб кетдим-ку, ойижон!..
— Ҳе, жонингдан тўймай ҳар нарса бўл!.. Яна менга тилини бир қарич қилиб гапирадиям!.. Гапиргилигинг борми сени, қисир?! Ҳали ўғлим келсин…
Марғуба ортиқ ҳеч нарса демади. Қайнонаси титиб ташлаган ахлатни қайтадан тўплаб куракка олди-ю, йиғлаганича кўчага чиқиб кетди.
ЖАНЖАЛНИНГ БОШИ КИМ?..
Матлуба ая пича бўлса-да, гапириб ташлаб аламидан чиққандек айвонга чиқиб ўтирди. «Бунақа келиннинг бошида ёнғоқ чақиш керак, — хаёлидан ўтказди у қуруқ дастурхонни пайпаслаб кўраркан, — Индамасам, ўғлимнинг этагига бутунлай осилволади шекилли бу қанжиқ… Осилиб бўпсан… Бошингга ит кунини соларман…»
— Ҳой келин, нонушта қани?.. Ё қариган чоғимда ўзим чой дамлаб ичайми?.. Бу келинни нима учун олган эканман-а, нимага олган эканман?!
Марғуба кўз ёшларини арта-арта югуриб-елиб чой дамлади ва эндигина пиёлага чой қуйиб қайнонасига узатган ҳам эдики, Матлуба ая зарда билан унинг қўлини турткилаб юборди. Пиёла хонтахтага тушиб чил-чил синди.
— Сени ҳаром қўлингдан чой ичиб томоғим тушсинми?.. — тўнғиллаб берди Матлуба ая, — Чойни дамладингми, бор, ишингни қил!..
— Нонушта қилиб олсам…
— Нима?.. Индамаган сари ҳаддингдан ошавераркансан-да-а?! Шу бугундан бошлаб туғмагунингча бир тишлам нон емайсан, тузукми?.. Сени бу уйда ҳеч ким сўқимга боқаётгани йўқ…
Юраги зардобга тўлган Марғуба нима дейишни билмай каловланиб қолди. «Ахир… Бу яна нимаси?.. Қандай хўрлик бу?.. Шунча хизматини қилиб бир бурда нонга тишим ўтмаса…» Марғуба секин ўрнидан туриб хонасига кирди-ю, бир зумда кийиниб чиқди.
— Ҳа-а, ясан-тусан қилиб қаерга йўл олдинг?.. — ўтирган еридан туриб қичқирди Матлуба ая.
— Ойимникига…
— Нима?.. Бекорни бештасини ебсан… Қани, хонангга кир!.. — Матлуба ая ҳассасини қўлига олиб келинига яқин келди-да, оёғи аралаш ниқтади, — Кир, дедим яхшиликча!.. Ойисиникига эмиш-а?! Нон егинг келса, ана, мендан ортганини ейсан…
Марғуба бу кекса аёл билан тортишиб ўтиришни ўзига эп кўрмай яна хонасига қайтди ва эри Ҳошимжонни кута бошлади.
T.me/sinovlarihayot
СУЙМАГАНГА СУЙКАЛМА!
Ҳошимжон аслида Марғубага севиб уйланган эмас. Холалари топиб беришган. Қолаверса, ойиси: «Узоқ бўлсаям, қариндошлик жойи бор экан… Бундан яхшисини тополмайсан…» деб қисталанг қилавергач, розилик беришга мажбур бўлганди. Аммо беш йилдан бери фарзанд кўрмай ўртоқларининг олдида тили қисилиб қолди. Ҳар эсига тушганда бу хотинни тепкилаб ташлагиси келавериши ҳам шундан. Айниқса, тенгқурларининг бийрон тилли болаларини кўрганда ич-етини ейди, нафаси ичига тушиб билинар-билинмас боши эгилади. Нима қилсин?.. Қандай йўл билан ажрашсин?.. Бу сурбет ўзи билиб кетмаса…
Ҳошимжон кунботарда бозордан қайтиб эндигина ўз хонасига йўл олган ҳам эдики, уни айвонда ястаниб кутаётган Матлуба ая чақириб қолди.
— Ҳой, Ҳошимжон!.. У ёққа кирма!.. Аввал мени олдимга кел, гап бор!..
Ҳошимжон ҳайрон бўлиб айвонга келиб ўтирди.
— Нима гап, ойи?..
— Э, анавинингни айтаман-да!.. — Матлуба ая ўғлининг хонасини кўрсатиб жаҳл билан гап бошлади, — Ўлар бўлсам ўлиб бўлдим бунингни дастидан… На ҳовлидаги ишларни ёлчитса, на хотин бўлиб туғишни эпласа… Тағин, гапирсам, менминан тенгма-тенг олишадиган чамаси бор бу қанжиқни…
— Ие, ҳали… Сизминан олишяптими?.. — Ҳошимжон зарда билан ўрнидан турди-ю, ичкарига кириб кетди. Бироздан сўнг уй ичида ниманингдир тарақлаб отилгани, Марғубанинг ув тортиб йиғлаши эшитилди.
«Ўл-а, бу кунингдан баттар бўлгин! — пичирлади Матлуба ая қулоғини динг қилиб, — Сени адабингни ўғлим бермаса, мени кучим етармиди?.. Кирай-чи, тағин ўлдириб-нетиб қўймасин тушмагур…» У ўғлининг хонасига кириб келганда Ҳошимжон хотинини аёвсиз тепкилар, оғриққа чидолмаган Марғуба унинг оёғига ёпишганча йиғлаб ёлворарди. Эри уришни бас қилавермагач, Марғуба унинг қўлини бир амаллаб ушлаб қолди-да, жонҳолатда тишлади ва тишлаганича тураверди.
— Қўйвор!.. Қўйвор деяпман сенга!.. — Ҳошимжон жон аччиғида бақира бошлади. Лекин қанча уринмасин, қўлини тортиб ололмасди.
— Дазмолни ол!.. Ана, қизиган дазмолни бос орқасига!.. — Матлуба ая ўғлини ҳам кутиб ўтирмай, токка уланган дазмолни ўзи бориб олди-ю, чопиб келиб келинининг белига босди. Дазмолни то Марғубанинг ҳайқириғи тиниб ҳушидан кетмагунча тортиб олмади.
ҲАДИК
Марғубанинг аҳволи она-болани анча чўчитиб қўйди. Икковлари ҳам елиб-югуриб куйиб, қонталаш ҳолга келган белига дори қилишди. Келин инграган сари Матлуба аянинг юраги ҳовлиқди. «Ишқилиб, бировга гуллаб қўймасин-да, ер юткур!.. — Ҳар сафар кўнглидан ўтказарди у, — Нақ шарманда бўламиз-а!..» Аммо Марғуба атиги уч-тўрт кунгина келиндек яшади. Сал ўзига келиб яралари бита бошлагач, жигар қисмида қаттиқ оғриқ сезди, қур-қур кўнгли айниб, қайт қила бошлади. Оғриқ кундан-кун кучайса кучаярдики, пасанда бўлмасди. Устига-устак, она-бола унинг устидан эшикни қулфлаб қўйишган, фақат кунда бир мартагина эшикни очиб, қолган-қутган овқатларни остонада қолдириб кетишарди, холос.
— Ўғлим, — деди бир куни кечқурун келинининг аҳволидан саросимага тушиб қолган Матлуба ая, — Бунингни отасиникига йўқотиб келмасанг бўлмайди шекилли… Ўлиб-нетиб қолса нима қиламиз?.. Аҳволи жа оғир, болам…
Ҳошимжон уйи тарафга бепарво қараб ўйчан жавоб қилди:
— Ўлса осонроқ қутулардим, ойи… Уйига оборсам яна гап-сўз кўпаяди-да!.. Адасини биласиз-ку!..
— Йў-ўқ… — ўғлининг сўзини кесиб ташлади Матлуба ая, — Обор уйига, нима бўлса ўша ерда бўлсин!.. Миршабма-миршаб югуришга кучим йўқ мени…
Ҳошимжон ойисининг гапи билан Марғубани алдаб-сулдаб кийинтирди. Кейин… Ҳар эҳтимолга қарши… Ойиси учун, ўзи учун узоқ вақт кечирим сўради… Дард ичида ўртанаётган Марғуба нима қилсин?.. Бир томони жон оғриғи, бу ёғи эрининг дафъатан қаршисида гуноҳкорларча бош эгиб туриши кўнглини бўшатиб юборди. У ҳеч нарса деёлмай Ҳошимжоннинг елкасига бошини қўйган кўйи ҳўнг-ҳўнг йиғлар, афсуски, бу «мулозамат»лар шунчаки йўлига эканини билмасди.
МЕҲРНИ МЕҲРИ БОРДАН СЎРА
— Вой, мен ўлиб қўя қолай!.. Ҳа, қизим, сенга нима бўлди?.. — Соҳиба опа озиб-тўзиб бир ҳолатда кириб келган Марғубани қучоқлаб диванга ётқизди. — Ё эринг ёмонроқ уриб қўйдими-а?.. Нега ўзи кўчадан қайтиб кетди?..
— Ургани йўқ, ойи, — дея олди зўрға Марғуба кўксини чангаллаб, — Шунчаки… Мазам бўлмаяпти…
— Ўлсин-а!.. Аксига олиб аданг ҳам ишдайди… Мен дарров дўхтир чақира қолай-а?..
Марғуба ҳатто дўхтирларга ҳам калтак егани ҳақида лом-мим демади. Зарур анализларни топширгач, уни аёллар шифокорига ҳам текширтириб кўришди… Йўқ… Йўқ… У сира кутмаган эди… Бундай бахтга муяссар бўлишини хаёлига ҳам келтирмаган… Шифокор аёлнинг кутилмаган гаплари Марғубанинг кўнглини тоғдек кўтариб юборди.
— Синглим, сиз… Ҳомиладор экансиз-ку!.. — деди кулиб шифокор аёл, — Тахминан икки ойлик бўпти… Аммо ё оғир нарса кўтариб қўйгансиз, ё қаттиқроқ йиқилгансиз… Яна бир-икки кун келмасангиз бола тушиб қолиши ҳам ҳеч гап эмасди… Сақланишга ётишингиз керак…
T.me/sinovlarihayot
Ҳошимжон ҳайрон бўлиб айвонга келиб ўтирди.
— Нима гап, ойи?..
— Э, анавинингни айтаман-да!.. — Матлуба ая ўғлининг хонасини кўрсатиб жаҳл билан гап бошлади, — Ўлар бўлсам ўлиб бўлдим бунингни дастидан… На ҳовлидаги ишларни ёлчитса, на хотин бўлиб туғишни эпласа… Тағин, гапирсам, менминан тенгма-тенг олишадиган чамаси бор бу қанжиқни…
— Ие, ҳали… Сизминан олишяптими?.. — Ҳошимжон зарда билан ўрнидан турди-ю, ичкарига кириб кетди. Бироздан сўнг уй ичида ниманингдир тарақлаб отилгани, Марғубанинг ув тортиб йиғлаши эшитилди.
«Ўл-а, бу кунингдан баттар бўлгин! — пичирлади Матлуба ая қулоғини динг қилиб, — Сени адабингни ўғлим бермаса, мени кучим етармиди?.. Кирай-чи, тағин ўлдириб-нетиб қўймасин тушмагур…» У ўғлининг хонасига кириб келганда Ҳошимжон хотинини аёвсиз тепкилар, оғриққа чидолмаган Марғуба унинг оёғига ёпишганча йиғлаб ёлворарди. Эри уришни бас қилавермагач, Марғуба унинг қўлини бир амаллаб ушлаб қолди-да, жонҳолатда тишлади ва тишлаганича тураверди.
— Қўйвор!.. Қўйвор деяпман сенга!.. — Ҳошимжон жон аччиғида бақира бошлади. Лекин қанча уринмасин, қўлини тортиб ололмасди.
— Дазмолни ол!.. Ана, қизиган дазмолни бос орқасига!.. — Матлуба ая ўғлини ҳам кутиб ўтирмай, токка уланган дазмолни ўзи бориб олди-ю, чопиб келиб келинининг белига босди. Дазмолни то Марғубанинг ҳайқириғи тиниб ҳушидан кетмагунча тортиб олмади.
ҲАДИК
Марғубанинг аҳволи она-болани анча чўчитиб қўйди. Икковлари ҳам елиб-югуриб куйиб, қонталаш ҳолга келган белига дори қилишди. Келин инграган сари Матлуба аянинг юраги ҳовлиқди. «Ишқилиб, бировга гуллаб қўймасин-да, ер юткур!.. — Ҳар сафар кўнглидан ўтказарди у, — Нақ шарманда бўламиз-а!..» Аммо Марғуба атиги уч-тўрт кунгина келиндек яшади. Сал ўзига келиб яралари бита бошлагач, жигар қисмида қаттиқ оғриқ сезди, қур-қур кўнгли айниб, қайт қила бошлади. Оғриқ кундан-кун кучайса кучаярдики, пасанда бўлмасди. Устига-устак, она-бола унинг устидан эшикни қулфлаб қўйишган, фақат кунда бир мартагина эшикни очиб, қолган-қутган овқатларни остонада қолдириб кетишарди, холос.
— Ўғлим, — деди бир куни кечқурун келинининг аҳволидан саросимага тушиб қолган Матлуба ая, — Бунингни отасиникига йўқотиб келмасанг бўлмайди шекилли… Ўлиб-нетиб қолса нима қиламиз?.. Аҳволи жа оғир, болам…
Ҳошимжон уйи тарафга бепарво қараб ўйчан жавоб қилди:
— Ўлса осонроқ қутулардим, ойи… Уйига оборсам яна гап-сўз кўпаяди-да!.. Адасини биласиз-ку!..
— Йў-ўқ… — ўғлининг сўзини кесиб ташлади Матлуба ая, — Обор уйига, нима бўлса ўша ерда бўлсин!.. Миршабма-миршаб югуришга кучим йўқ мени…
Ҳошимжон ойисининг гапи билан Марғубани алдаб-сулдаб кийинтирди. Кейин… Ҳар эҳтимолга қарши… Ойиси учун, ўзи учун узоқ вақт кечирим сўради… Дард ичида ўртанаётган Марғуба нима қилсин?.. Бир томони жон оғриғи, бу ёғи эрининг дафъатан қаршисида гуноҳкорларча бош эгиб туриши кўнглини бўшатиб юборди. У ҳеч нарса деёлмай Ҳошимжоннинг елкасига бошини қўйган кўйи ҳўнг-ҳўнг йиғлар, афсуски, бу «мулозамат»лар шунчаки йўлига эканини билмасди.
МЕҲРНИ МЕҲРИ БОРДАН СЎРА
— Вой, мен ўлиб қўя қолай!.. Ҳа, қизим, сенга нима бўлди?.. — Соҳиба опа озиб-тўзиб бир ҳолатда кириб келган Марғубани қучоқлаб диванга ётқизди. — Ё эринг ёмонроқ уриб қўйдими-а?.. Нега ўзи кўчадан қайтиб кетди?..
— Ургани йўқ, ойи, — дея олди зўрға Марғуба кўксини чангаллаб, — Шунчаки… Мазам бўлмаяпти…
— Ўлсин-а!.. Аксига олиб аданг ҳам ишдайди… Мен дарров дўхтир чақира қолай-а?..
Марғуба ҳатто дўхтирларга ҳам калтак егани ҳақида лом-мим демади. Зарур анализларни топширгач, уни аёллар шифокорига ҳам текширтириб кўришди… Йўқ… Йўқ… У сира кутмаган эди… Бундай бахтга муяссар бўлишини хаёлига ҳам келтирмаган… Шифокор аёлнинг кутилмаган гаплари Марғубанинг кўнглини тоғдек кўтариб юборди.
— Синглим, сиз… Ҳомиладор экансиз-ку!.. — деди кулиб шифокор аёл, — Тахминан икки ойлик бўпти… Аммо ё оғир нарса кўтариб қўйгансиз, ё қаттиқроқ йиқилгансиз… Яна бир-икки кун келмасангиз бола тушиб қолиши ҳам ҳеч гап эмасди… Сақланишга ётишингиз керак…
T.me/sinovlarihayot
Бу янгиликни эшитиб туриб Марғуба гўё танасидаги оғриқни ҳам, кўнгил айнишини ҳам унутди. Ортга қайтгач, ҳар томонини ўйлаб жигарига аниқ ташхис қўйган врачга ялинди:
— Жон дўхтир, бу эр-хотин ўртасидаги доимий жанжал, холос… Ҳаммаси шу… Фарзандсизликдан бўлувди… Энди туғарканман-ку!..
Уйдагиларимга калтае еганимни айтмай қўя қолинг, оилам бузилиб кетмасин…
— Эҳ, сиз, — норози бош чайқади врач, — кўнгилчанлик ҳам эви билан-да!.. Сал бўлмаса ўлдириб қўйишаёзибди-ю, сиз оилам дейсиз… Майли, сиз айтганча бўла қолсин… Энди ётиб дам олинг… Ҳозир ҳамшира куйган ерингизга дори қўяди…
Ўша кеча Марғуба кўз юммади. Йўқ… Оғриқдан эмас… Хаёлан ҳали туғилмаган фарзанди билан дардлашиб чиқди. Қур-қур ёнидаги кароватда унга безовта тикилиб ўтирган ойисига жилмайиб қўйди… Чунки у бахтиёр эди…
АДАШДИМ-А, АДАШДИМ!
Марғуба касалхонада икки ойдан ортиқроқ даволанди. Бу орада қорни ҳам анча билиниб қолди… Яхшиям, ота-онаси бор экан. Бетиним ҳолидан хабар олиб туришди. Лекин… Ҳошимжон бирон марта бўлсин қорасини кўрсатгани йўқ… Ҳа, майли… Марғуба буни хижолатпазликка йўйди… «Ҳали борай, қилмиши учун бир уялтирмасамми…» дея холис ният қилди. Касалхонадан чиқадиган куни ойисига ялинди:
— Ойижон, мен тўғри уйимга бора қолай… Юрагим ҳовлиқиб кетяпти…
— Борарсан ўша уйга, — деди норози оҳангда Соҳиба опа қовоғини уйиб, — Қочиб кетмас… Аввал бир-икки кун бизникида ётиб сал ўзингга келгин, қизим…
— Йўқ, ойи, худо хоҳласа куёвингизминан келамиз…
Соҳиба опа юраги ғаш тортганича қолаверди. Марғуба эса то Қумлоққа — келинлик ҳовлисига етгунча ҳам ширин хаёллар суриб чарчамади. Бундан икки ой бурун кўрган кунларининг барча-барчасини унутди. Энди, мана энди ҳаёти яхшиланиб кетишига ишонди…
Манзилга етгач, юраги қувончдан гуп-гуп уриб секин дарвозага яқинлашган эдики, ичкаридан қўлида супурги ушлаган, худди келинчаклардек кийинган ёшгина жувон чиқиб қолди.
— Келинг, сизга ким керак эди?.. — ҳайрон бўлиб сўради у Марғубага бошдан-оёқ разм солиб чиқаркан.
— Ўзингиз… Ўзингиз ким бўласиз?..
— Менми?.. — Жувон бироз уялиб ерга қаради, — Мен… Шу хонадоннинг келини бўламан…
Марғуба миясига кимдир гўё тош билан ургандек қалқиб кетди… Шунда ҳам сал ўзини йиғиштириб, «келин»ни саволга тутди:
— Ҳошим ака… Уйландими?..
— Ҳа, бир ой бурун тўйимиз бўлган… Опажон, кечирасиз-у, сизни таниёлмадим-да!.. Қариндошларимисиз ё танишларимисиз?.. Уйга кирсангиз бўларди…
Марғуба жавоб бермади. Худди биров ҳайдаётгандек кескин орқага бурилди-ю, тез-тез юриб, келган томонига кета бошлади. У шу тобда аламдан, фақат аламдан тиззалари букилиб, силкиниб-силкиниб йиғлар, ҳомиладорлигини айтишга улгурмагани, туғилмаган боласи бебахт бўлиб қолаётгани учун яна ўзини-ўзи койирди…
Олимжон ҲАЙИТ
https://t.me/sinovlarihayot
— Жон дўхтир, бу эр-хотин ўртасидаги доимий жанжал, холос… Ҳаммаси шу… Фарзандсизликдан бўлувди… Энди туғарканман-ку!..
Уйдагиларимга калтае еганимни айтмай қўя қолинг, оилам бузилиб кетмасин…
— Эҳ, сиз, — норози бош чайқади врач, — кўнгилчанлик ҳам эви билан-да!.. Сал бўлмаса ўлдириб қўйишаёзибди-ю, сиз оилам дейсиз… Майли, сиз айтганча бўла қолсин… Энди ётиб дам олинг… Ҳозир ҳамшира куйган ерингизга дори қўяди…
Ўша кеча Марғуба кўз юммади. Йўқ… Оғриқдан эмас… Хаёлан ҳали туғилмаган фарзанди билан дардлашиб чиқди. Қур-қур ёнидаги кароватда унга безовта тикилиб ўтирган ойисига жилмайиб қўйди… Чунки у бахтиёр эди…
АДАШДИМ-А, АДАШДИМ!
Марғуба касалхонада икки ойдан ортиқроқ даволанди. Бу орада қорни ҳам анча билиниб қолди… Яхшиям, ота-онаси бор экан. Бетиним ҳолидан хабар олиб туришди. Лекин… Ҳошимжон бирон марта бўлсин қорасини кўрсатгани йўқ… Ҳа, майли… Марғуба буни хижолатпазликка йўйди… «Ҳали борай, қилмиши учун бир уялтирмасамми…» дея холис ният қилди. Касалхонадан чиқадиган куни ойисига ялинди:
— Ойижон, мен тўғри уйимга бора қолай… Юрагим ҳовлиқиб кетяпти…
— Борарсан ўша уйга, — деди норози оҳангда Соҳиба опа қовоғини уйиб, — Қочиб кетмас… Аввал бир-икки кун бизникида ётиб сал ўзингга келгин, қизим…
— Йўқ, ойи, худо хоҳласа куёвингизминан келамиз…
Соҳиба опа юраги ғаш тортганича қолаверди. Марғуба эса то Қумлоққа — келинлик ҳовлисига етгунча ҳам ширин хаёллар суриб чарчамади. Бундан икки ой бурун кўрган кунларининг барча-барчасини унутди. Энди, мана энди ҳаёти яхшиланиб кетишига ишонди…
Манзилга етгач, юраги қувончдан гуп-гуп уриб секин дарвозага яқинлашган эдики, ичкаридан қўлида супурги ушлаган, худди келинчаклардек кийинган ёшгина жувон чиқиб қолди.
— Келинг, сизга ким керак эди?.. — ҳайрон бўлиб сўради у Марғубага бошдан-оёқ разм солиб чиқаркан.
— Ўзингиз… Ўзингиз ким бўласиз?..
— Менми?.. — Жувон бироз уялиб ерга қаради, — Мен… Шу хонадоннинг келини бўламан…
Марғуба миясига кимдир гўё тош билан ургандек қалқиб кетди… Шунда ҳам сал ўзини йиғиштириб, «келин»ни саволга тутди:
— Ҳошим ака… Уйландими?..
— Ҳа, бир ой бурун тўйимиз бўлган… Опажон, кечирасиз-у, сизни таниёлмадим-да!.. Қариндошларимисиз ё танишларимисиз?.. Уйга кирсангиз бўларди…
Марғуба жавоб бермади. Худди биров ҳайдаётгандек кескин орқага бурилди-ю, тез-тез юриб, келган томонига кета бошлади. У шу тобда аламдан, фақат аламдан тиззалари букилиб, силкиниб-силкиниб йиғлар, ҳомиладорлигини айтишга улгурмагани, туғилмаган боласи бебахт бўлиб қолаётгани учун яна ўзини-ўзи койирди…
Олимжон ҲАЙИТ
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
ҳикоя
ҚИММАТГА ЎХШАМА ҚИЗИМ...
Қуйи қаватимиздаги хонадонни яқиндагина ижарага олиб, яшаётган аёлнинг овози баланд экан. Дамба-дам шанғиллагани шанғиллаган. Тонг демайди, тун демайди, “ижро”сини бошлайверади. “Ижро” ҳам узоқ давом этади, аввал чийилдоқ овозда минғирлайди, сўнг нолийди, қарғайди, кимнидир “одам бўлмасликда” айблайди, камситади...
Эшитмасликка, эътибор бермасликка ҳар қанча уринмай, бефойда. Менку, кун бўйи ишдаман, бошқа девордармиёнлари бунга қандай сабр қилаяпти экан, дейман. Тушиб, танобини тортгинг келади-ю, эр-хотин уруши бўлса, деб ўзингни босасан.
Бу сафар чидаб бўлмади, шанғиллашлар болачаларнинг чинқириғига уланиб кетди. Сабрга тоқатим етмади. Қия очиқ турган кўча эшикни чертдим, эшитмади, қаттиқроқ тақиллатганимдан сўнг ўта озғинлигидан кўзларининг соққаси ва бўйин кураклари бўртиб чиққан, қорача, қотмадан келган 30 ёшлардаги жувон қўлида 1,5 ёшли қизчани кўтариб олганча асабий чиқиб келди. Ортидан 4 яшарлар чамасидаги, кўзлари қизариб кетган қизалоқ ҳам кўринди.
– Узр, безовта қилганим учун, юқоридаги қўшнингизман, – гап бошладим салом-аликдан сўнг. – Овозингиз баландлиги бизгача эшитиляпти...
– Мана бу-да, – 4 яшарлисини кўрсатиб ёзғира кетди, – гапга кирмайди.
– Бу ёш бола-ку, алдаб-сулдасангиз бўлмайдими? Ўзингизни ҳам, буни ҳам чарчатиб нима қиласиз?
– Эй, ман алдаб-сулдамайман! – Сени нима ишинг бор дегандек юзлари норозиликдан баттар тиришиб, жағира кетди. – Бола бошидан, бу тирранча ҳозирдан айтганини қилдираман, дейдиган ахмоқ бўлаяпти (айбдорини бошига бир уради), кўнглига қарайверсам эртага мени шарманда қилади...
– Қизиқ экансиз, сиз ёзғираётган гапларга катталар ҳам дош беролмайди, бу кетишда бетини қотириб қўясиз-ку? Ахир, онаси бўлиб сизга эркалик қилмаса кимга қилади?
– Қайнонам буни айтганини қилавериб эрка қилди, ман бекорчи эмасман буни тилакларини бажариииб турадиган. Бувим бизни ройимизга қарамасди, мана ёмон бўлмадик. Манам барибир шунга ўргатаман бу эшшакни.
– Ишлайсизми?
– Ҳа, манов ёнбошдаги кафеда.
– Болаларга ким қарайди?
– Устидан қулфлаб кетаман, хабар олиб тураман, шундаям мана бу эшшак укасига жимгина қараб ўтирмай деразадан бошини чиқариб, “кўчага чиқаман”лайверади, гапга қулоқ солмайди.
– “Дом”да зерикади-да, боғчага берсангиз-чи? Ишингизниям бемалол қилаверар эдингиз.
– Биринчидан пропискамиз йўқ, олмайди барибир, иккинчидан ижара тўловларимиздан орттиролмаймиз тўловига.
Билдимки, аёлнинг ташвиши бошидан ортган, уни инсофга чақириш, гўдакларини суйиб, эркалаши чарчоқларига малҳам бўлишини тушунтириш бефойда. Чунки ўзи ҳам эркаланиб меҳр туймаган. Қаттиққўл оилада ўсган болалар бундан озор чексалар ҳам бир куни ўзлари ҳам шундай йўл тутишларини исботлаяпти бу ҳам.
Суҳбатимизни англаб-англамай термулиб турган қизалоқни чақирдим.
– Бугун нега хархаша қилдинг?
– Укам ҳув тепада турган туфличасини кўриб қолиб, олиб беринг деди, обердилар, аммо меникини обермадилар, манам кийгим келди, бувижоним обергандилар уни. Биттагина кийсам, кейин қайтариб берардим.
– Ойиси.., – дейман оберсангиз олам гулистон эдику, деган маънода аёлга қараб.
– Айтдимку, айтганини қилишга ўр-гат-май-ман...
– Юр, қизим бизникига чиқасанми? – қўлимни узатаман “айбдор”га. У онасининг нигоҳида қаршилик кўрмади шекилли, югуриб келиб қўлимни тутди.
Уйга чиқиб, бирга чучвара тугдик. Миттигина бармоқчалари билан ўзи ёйгани хамирчалар устига масаллиқларни бинойидек қилиб жойлар, мен эса тугиб баркашга теравердим. Ора-сира “баракалла қизим”ласам, хурсанд бўлиб кетар, кўзлари пирпираб, ўриндиқдан бир туриб, ўтирарди.
– Сен бўлмасанг мен буларни кечгача ҳам тугиб бўлмасдим, катта ёрдам бердинг, – дейман унга.
– Ростданми холажон? Қишлоқдаги бувим ҳам сиздек мақтардилар мени, – хаёлчан қувонади у.
– Ҳа, ростдан қизим. Жудаям чаққон ва меҳнаткаш экансан.
– Мен ҳам онамга ёрдам бергим келади, лекин унамайдилар, укангга қара дейдилар фақат. Унга қараш қийин жудаям.
T.me/sinovlarihayot
ҚИММАТГА ЎХШАМА ҚИЗИМ...
Қуйи қаватимиздаги хонадонни яқиндагина ижарага олиб, яшаётган аёлнинг овози баланд экан. Дамба-дам шанғиллагани шанғиллаган. Тонг демайди, тун демайди, “ижро”сини бошлайверади. “Ижро” ҳам узоқ давом этади, аввал чийилдоқ овозда минғирлайди, сўнг нолийди, қарғайди, кимнидир “одам бўлмасликда” айблайди, камситади...
Эшитмасликка, эътибор бермасликка ҳар қанча уринмай, бефойда. Менку, кун бўйи ишдаман, бошқа девордармиёнлари бунга қандай сабр қилаяпти экан, дейман. Тушиб, танобини тортгинг келади-ю, эр-хотин уруши бўлса, деб ўзингни босасан.
Бу сафар чидаб бўлмади, шанғиллашлар болачаларнинг чинқириғига уланиб кетди. Сабрга тоқатим етмади. Қия очиқ турган кўча эшикни чертдим, эшитмади, қаттиқроқ тақиллатганимдан сўнг ўта озғинлигидан кўзларининг соққаси ва бўйин кураклари бўртиб чиққан, қорача, қотмадан келган 30 ёшлардаги жувон қўлида 1,5 ёшли қизчани кўтариб олганча асабий чиқиб келди. Ортидан 4 яшарлар чамасидаги, кўзлари қизариб кетган қизалоқ ҳам кўринди.
– Узр, безовта қилганим учун, юқоридаги қўшнингизман, – гап бошладим салом-аликдан сўнг. – Овозингиз баландлиги бизгача эшитиляпти...
– Мана бу-да, – 4 яшарлисини кўрсатиб ёзғира кетди, – гапга кирмайди.
– Бу ёш бола-ку, алдаб-сулдасангиз бўлмайдими? Ўзингизни ҳам, буни ҳам чарчатиб нима қиласиз?
– Эй, ман алдаб-сулдамайман! – Сени нима ишинг бор дегандек юзлари норозиликдан баттар тиришиб, жағира кетди. – Бола бошидан, бу тирранча ҳозирдан айтганини қилдираман, дейдиган ахмоқ бўлаяпти (айбдорини бошига бир уради), кўнглига қарайверсам эртага мени шарманда қилади...
– Қизиқ экансиз, сиз ёзғираётган гапларга катталар ҳам дош беролмайди, бу кетишда бетини қотириб қўясиз-ку? Ахир, онаси бўлиб сизга эркалик қилмаса кимга қилади?
– Қайнонам буни айтганини қилавериб эрка қилди, ман бекорчи эмасман буни тилакларини бажариииб турадиган. Бувим бизни ройимизга қарамасди, мана ёмон бўлмадик. Манам барибир шунга ўргатаман бу эшшакни.
– Ишлайсизми?
– Ҳа, манов ёнбошдаги кафеда.
– Болаларга ким қарайди?
– Устидан қулфлаб кетаман, хабар олиб тураман, шундаям мана бу эшшак укасига жимгина қараб ўтирмай деразадан бошини чиқариб, “кўчага чиқаман”лайверади, гапга қулоқ солмайди.
– “Дом”да зерикади-да, боғчага берсангиз-чи? Ишингизниям бемалол қилаверар эдингиз.
– Биринчидан пропискамиз йўқ, олмайди барибир, иккинчидан ижара тўловларимиздан орттиролмаймиз тўловига.
Билдимки, аёлнинг ташвиши бошидан ортган, уни инсофга чақириш, гўдакларини суйиб, эркалаши чарчоқларига малҳам бўлишини тушунтириш бефойда. Чунки ўзи ҳам эркаланиб меҳр туймаган. Қаттиққўл оилада ўсган болалар бундан озор чексалар ҳам бир куни ўзлари ҳам шундай йўл тутишларини исботлаяпти бу ҳам.
Суҳбатимизни англаб-англамай термулиб турган қизалоқни чақирдим.
– Бугун нега хархаша қилдинг?
– Укам ҳув тепада турган туфличасини кўриб қолиб, олиб беринг деди, обердилар, аммо меникини обермадилар, манам кийгим келди, бувижоним обергандилар уни. Биттагина кийсам, кейин қайтариб берардим.
– Ойиси.., – дейман оберсангиз олам гулистон эдику, деган маънода аёлга қараб.
– Айтдимку, айтганини қилишга ўр-гат-май-ман...
– Юр, қизим бизникига чиқасанми? – қўлимни узатаман “айбдор”га. У онасининг нигоҳида қаршилик кўрмади шекилли, югуриб келиб қўлимни тутди.
Уйга чиқиб, бирга чучвара тугдик. Миттигина бармоқчалари билан ўзи ёйгани хамирчалар устига масаллиқларни бинойидек қилиб жойлар, мен эса тугиб баркашга теравердим. Ора-сира “баракалла қизим”ласам, хурсанд бўлиб кетар, кўзлари пирпираб, ўриндиқдан бир туриб, ўтирарди.
– Сен бўлмасанг мен буларни кечгача ҳам тугиб бўлмасдим, катта ёрдам бердинг, – дейман унга.
– Ростданми холажон? Қишлоқдаги бувим ҳам сиздек мақтардилар мени, – хаёлчан қувонади у.
– Ҳа, ростдан қизим. Жудаям чаққон ва меҳнаткаш экансан.
– Мен ҳам онамга ёрдам бергим келади, лекин унамайдилар, укангга қара дейдилар фақат. Унга қараш қийин жудаям.
T.me/sinovlarihayot
– Эртак айтиб берайми? – чучвараларни қозонга солиб бўлгач дейман унга.
– Ҳа, ҳа! – ўрнида чаққонгина сакрашга тушади у. – Сиз ростданам бувимга ўхшаркансиз, бувим кўп эртак айтиб берардилар, эшитиб ухлаб қолардим. Ойим айтмайдилар, чарчаб, ухлаб қоладилар доим.
– Айтиб бераман, фақат бир шартим бор, эртагимда иккита қиз бор, бири ақлли, бири ақлсиз. Сен ақллисига ўхшашга ваъда берасан.
Бошчасини иякчасига қайта-қайта эггач, унинг онаси билан суҳбатимиздан олган хулосам ва режамга биноан “Зумрад ва Қиммат”ни айтиб бердим, фақат сал ўзгартириб. Яъни Зумрад ақлли ва зийраклиги, сўраганини онаси бажармаса қайтиб сўрамаслиги, “хўп бўлади” дейиши, ана шу фазилатлари боис сеҳргар кампир уни қимматбаҳо либос ва тақинчоқлар тўлдирилган сандиқ билан сийлагани, Қиммат эса унинг акси экани, сўраганини онаси қилмаса кечгача йиғлаб, хархаша қилавериши, бунинг эвазига сеҳргар кампир аждарҳо солинган сандиқни совға қилгани, ваҳший уни ютиб юборгани, ўша зараркунанда ҳозир Қимматга ўхшаган қизларни излаб юргани, Зумрадларга зарар етказмаслигини айтдим...
– Овқатим қўлинг теккани учун бирам ширин бўлибди-ки, – кўзимни хиёл юмиб, бошимни чайқатиб дейман унга овқатланаётиб.
Хурсандлигини кўрсангиз. Сўнг фаромушроқ бўлиб сўрайди:
– Холажон, ростдан ҳам Қимматхўр илонлар борми?
– Албатта, қизим.
– Мен энди ойимдан туфлимни олиб беринг, деб бир мартагина сўрайман (кўрсатгич бармоқчани кўрсатади), йўқ, десалар, хўп бўлади ойижон, дейман.
– Баракалла қизим! Бошқа истакларингни ҳам бир мартагина сўра хўпми?
– Хўп бўлади!
Иккимиз оватланиш сўнггида дастурхонга тўкилган ушоқларни териб-териб едик-да, неъматларимизга шукр қилиб, юзимизга фотиҳа тортдик. Биргалашиб идиш-товоқларни ювдик. Сўнг митти ёрдамчимнинг онасига ҳам бир косагина таом олиб тушдик.
Аммо негадир эртаси, индин ва кейинги кунлар ҳам ўтдики, уларни овози чиқмади. Кўчиб кетишганга йўйдим.
Адашган эканман, кечагина ишдан қайтишда ёнбош кафени ёнидан ўтаётсам бўйчасидан баланд супурги билан йўлакларни тозалаётган қизалоққа кўзим тушди. Қарасам, ўша қизалоқ! Ишига берилиб кутганидан атрофга қарамас, ўзига ўзи сўзларди: “Бир бор экан, бир йўқ экан, Зумрад билан Қиммат бўлган экан. Зумрад ақлли, одобли, сўраганини онаси бермаса қайтиб сўрамас, аксинча қўлини кўксига қўйиб, мана бундай эгилиб, (супургига таяниб, етти букилди) хўп бўлади, деркан...”.
Нурхон ЭЛМИРЗАЕВА.
T.me/sinovlarihayot
– Ҳа, ҳа! – ўрнида чаққонгина сакрашга тушади у. – Сиз ростданам бувимга ўхшаркансиз, бувим кўп эртак айтиб берардилар, эшитиб ухлаб қолардим. Ойим айтмайдилар, чарчаб, ухлаб қоладилар доим.
– Айтиб бераман, фақат бир шартим бор, эртагимда иккита қиз бор, бири ақлли, бири ақлсиз. Сен ақллисига ўхшашга ваъда берасан.
Бошчасини иякчасига қайта-қайта эггач, унинг онаси билан суҳбатимиздан олган хулосам ва режамга биноан “Зумрад ва Қиммат”ни айтиб бердим, фақат сал ўзгартириб. Яъни Зумрад ақлли ва зийраклиги, сўраганини онаси бажармаса қайтиб сўрамаслиги, “хўп бўлади” дейиши, ана шу фазилатлари боис сеҳргар кампир уни қимматбаҳо либос ва тақинчоқлар тўлдирилган сандиқ билан сийлагани, Қиммат эса унинг акси экани, сўраганини онаси қилмаса кечгача йиғлаб, хархаша қилавериши, бунинг эвазига сеҳргар кампир аждарҳо солинган сандиқни совға қилгани, ваҳший уни ютиб юборгани, ўша зараркунанда ҳозир Қимматга ўхшаган қизларни излаб юргани, Зумрадларга зарар етказмаслигини айтдим...
– Овқатим қўлинг теккани учун бирам ширин бўлибди-ки, – кўзимни хиёл юмиб, бошимни чайқатиб дейман унга овқатланаётиб.
Хурсандлигини кўрсангиз. Сўнг фаромушроқ бўлиб сўрайди:
– Холажон, ростдан ҳам Қимматхўр илонлар борми?
– Албатта, қизим.
– Мен энди ойимдан туфлимни олиб беринг, деб бир мартагина сўрайман (кўрсатгич бармоқчани кўрсатади), йўқ, десалар, хўп бўлади ойижон, дейман.
– Баракалла қизим! Бошқа истакларингни ҳам бир мартагина сўра хўпми?
– Хўп бўлади!
Иккимиз оватланиш сўнггида дастурхонга тўкилган ушоқларни териб-териб едик-да, неъматларимизга шукр қилиб, юзимизга фотиҳа тортдик. Биргалашиб идиш-товоқларни ювдик. Сўнг митти ёрдамчимнинг онасига ҳам бир косагина таом олиб тушдик.
Аммо негадир эртаси, индин ва кейинги кунлар ҳам ўтдики, уларни овози чиқмади. Кўчиб кетишганга йўйдим.
Адашган эканман, кечагина ишдан қайтишда ёнбош кафени ёнидан ўтаётсам бўйчасидан баланд супурги билан йўлакларни тозалаётган қизалоққа кўзим тушди. Қарасам, ўша қизалоқ! Ишига берилиб кутганидан атрофга қарамас, ўзига ўзи сўзларди: “Бир бор экан, бир йўқ экан, Зумрад билан Қиммат бўлган экан. Зумрад ақлли, одобли, сўраганини онаси бермаса қайтиб сўрамас, аксинча қўлини кўксига қўйиб, мана бундай эгилиб, (супургига таяниб, етти букилди) хўп бўлади, деркан...”.
Нурхон ЭЛМИРЗАЕВА.
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Икки ўт ораси......
- Аҳмоқсан болам, аҳмоқсан, қандай қилиб бу фикр миянгга келди, ахир бу ҳам гуноҳ-ку!
- Ойи, нима деяпсиз, Куръонда руҳсат этилган нимага гуноҳ бўлади, мен суннат амалини бажаряпман ахир, нима билмасмидингиз?
- Ҳа эшитганман, лекин, аёлингизнинг розилигини олиб кейин бошқа аёлга розилик берса уйланинг деган, сенчи, яширинча яшаб келаяпсан, ана қўшнинг кўрди энди боради айтади, катта жанжал бўлади.
- Э ойи, чидаса шу чидамаса катта кўча,
- Ҳой аҳмоқ иккита ўғлингчи, у нима бўлади, отасиз етим қилиб ўстирмоқчимисан, ўгай ота қўлида хор қилмоқчимисан?
- Хўп нима қил дейсиз?
- Ҳаммасини тушунтириб айт, ўзингдан эшитсин, мен ҳам олдингда тураман.
- Эшитгандан кейин аниқ кетади-ку уйига ойи.
- Ялинасан, ёлворасан, болларингни ўйласанг оилангни сақлаб қоласан.
- Э Худо, бир ками аёл кишини оёғига ялинишим қолганди.
- Ялинасан, уни кетқазсанг, билиб қўй мен сени оқ қиламан. Нима оила сенингча ўйинми? Бу ҳали бошланиши, нима осонгина яшашни ният қилганмидинг.
- Уффф ойи, яхши мен айтмайман сиз ўзингиз тушунтириб айтинг, мен йиғлаб бошласа асабим бузилиб бақириб бекор жанжал чиқаришим мумкин.
- Яхши мен ўзим айтаман.
- Агар аёлингиз мендан ажрашасан деса нима бўлади?
-сендан ажрашмайман, кўчага ташлаб қўймайман сенларни!
- Мабода бизни қувиб солса дейманда,
- Қувиб солса, мени тушунмаса мен унақа аёлдан воз кечаман, у билан ажрашаман.
- Ростдан бизни ҳимоя қиласизми?
- Ҳа унда бориб ўзимиз ўша ҳовлингизда тинчитиб келайлик, кўнадиган бўлса кўндириб, жанжал кўтарса ҳам ўша ҳовлида ҳал қилиб келайлик, бу ерда қўшнилар ҳам бор, гапга қолиб кетмай, ҳар ҳолда дом бўлса бу ер.
Яхши, тўғри айтасан, тайёрлан борамиз.
«Қандай айтаман, мени тушунармикан, ахир «эр бермоқ, жон бермоқ» дейишган лекин айтишим керак, қандай қилиб бўлмасин айтишим шарт.»
- Қизим ҳамма нарсангиз етарлими?
- Ҳа ойижон, бор ҳамма нарса, йўқ бўлса ана магазин боллар мени пластигимга бориб олиб келишади. Нима бирор нима керакмиди ойижон?
- Ҳа йўға, шунчаки мабода камингиз бўлса олиб келиб берай дегандимда.
- Қўйсангизчи ойижон, ўзимизда ҳамма нарсамиз етарли.
«Тавба қайнонамга нима бўлди, гапни узоқдан олиб гапиряпти, ўзи ҳам тинч эмас, ҳар доим нимадир бўлса шунақа бўлиб очиқ айтолмайдилар, мени жуда аяйдилар, ўзим ичидан суғириб олмасам гапирмайдилар.»
- Ойижон нима бўлди, яна одатдагидек бўлиб қолдингиз, нимадир бўлса доим шунақа қиласиз, нима бирор яқиним оламдан ўтибдими? Айтолмаяпсиз?
- Вой, йўғе болам тинчлик.
- Мени баттар қўрқитаяпсиз ойи?
- Йўқ, йўқ қўрқманг болам ҳеч ким ўтмаган, бошқа иш бўлди, шуни қандай бошлашни билмаяпман.
- Айтаверинг, тинчликми?
- Ҳалиги..., эр-эрингиз..., эрингиз..., бошқа..., эрингизнинг бошқа турмуши ҳам бор экан болам?!...,Тўхтанг болам кечиринг.
Шахноз жойидан туриб деворнинг олдига бориб ўтирди-ю ичида пичирлаб нимадир деб бошини ерга қўя бошлади. Йиғлаганини эса олдига бориб кўрдиМ қайнонаси.
-Болам, илтимос ўғлимни қарғаманг, ўғлимда айб йўқ, ҳамма айб менда, мени қарғанг, мени тўғри бермаган тарбиямни касофати бу. Мени кечиринг болам, ўғлимни кечиринг. Йиғламанг жон болам, йиғламанг.
Юзига қўлини тортиб омийн қилгач. Кўз ёшларини ҳам артиб гап бошлади қайнонасига.
- Ойижон нега ўғлингизни қарғайман, ахир у менинг яримпирим-ку, аксинча иккимизнинг ҳам гуноҳларимизни кечиришини сўраб Аллоҳимга нола қилдим.
- Қандай гуноҳ, боламнинг гуноҳими? Ростдана..., мен..., ҳалиги..., вой болама, нотўғри тушунибман кечиринг.
- Ҳеч қиси йўқ ойи. Шунчаки, жуфтимнинг мендан сўрамай қилган иши, гуноҳми, савобми, билмаганим учун
гуноҳ бўлса кечирсин дедим.
- Лекин бу ерда сизни нима гуноҳингиз бор?
- Мен ўзимни айбдор деб билаяпман, ахир билишим керак эди, бу ишларни, эрим суннат амали учун шундай иш қилишини олдиндан сезмаганим учун гунох бўлса кечиришини сўрадим.
Ҳой ким бор? Ойи бормисиз?
- Ана эрингиз келди, у аёли билан келибди, болам бунисини билмасдим.
-майли қачондир барибир шундай бўлиши керак эди. Кеттик олдига чиқайлик........
T.me/sinovlarihayot
- Аҳмоқсан болам, аҳмоқсан, қандай қилиб бу фикр миянгга келди, ахир бу ҳам гуноҳ-ку!
- Ойи, нима деяпсиз, Куръонда руҳсат этилган нимага гуноҳ бўлади, мен суннат амалини бажаряпман ахир, нима билмасмидингиз?
- Ҳа эшитганман, лекин, аёлингизнинг розилигини олиб кейин бошқа аёлга розилик берса уйланинг деган, сенчи, яширинча яшаб келаяпсан, ана қўшнинг кўрди энди боради айтади, катта жанжал бўлади.
- Э ойи, чидаса шу чидамаса катта кўча,
- Ҳой аҳмоқ иккита ўғлингчи, у нима бўлади, отасиз етим қилиб ўстирмоқчимисан, ўгай ота қўлида хор қилмоқчимисан?
- Хўп нима қил дейсиз?
- Ҳаммасини тушунтириб айт, ўзингдан эшитсин, мен ҳам олдингда тураман.
- Эшитгандан кейин аниқ кетади-ку уйига ойи.
- Ялинасан, ёлворасан, болларингни ўйласанг оилангни сақлаб қоласан.
- Э Худо, бир ками аёл кишини оёғига ялинишим қолганди.
- Ялинасан, уни кетқазсанг, билиб қўй мен сени оқ қиламан. Нима оила сенингча ўйинми? Бу ҳали бошланиши, нима осонгина яшашни ният қилганмидинг.
- Уффф ойи, яхши мен айтмайман сиз ўзингиз тушунтириб айтинг, мен йиғлаб бошласа асабим бузилиб бақириб бекор жанжал чиқаришим мумкин.
- Яхши мен ўзим айтаман.
- Агар аёлингиз мендан ажрашасан деса нима бўлади?
-сендан ажрашмайман, кўчага ташлаб қўймайман сенларни!
- Мабода бизни қувиб солса дейманда,
- Қувиб солса, мени тушунмаса мен унақа аёлдан воз кечаман, у билан ажрашаман.
- Ростдан бизни ҳимоя қиласизми?
- Ҳа унда бориб ўзимиз ўша ҳовлингизда тинчитиб келайлик, кўнадиган бўлса кўндириб, жанжал кўтарса ҳам ўша ҳовлида ҳал қилиб келайлик, бу ерда қўшнилар ҳам бор, гапга қолиб кетмай, ҳар ҳолда дом бўлса бу ер.
Яхши, тўғри айтасан, тайёрлан борамиз.
«Қандай айтаман, мени тушунармикан, ахир «эр бермоқ, жон бермоқ» дейишган лекин айтишим керак, қандай қилиб бўлмасин айтишим шарт.»
- Қизим ҳамма нарсангиз етарлими?
- Ҳа ойижон, бор ҳамма нарса, йўқ бўлса ана магазин боллар мени пластигимга бориб олиб келишади. Нима бирор нима керакмиди ойижон?
- Ҳа йўға, шунчаки мабода камингиз бўлса олиб келиб берай дегандимда.
- Қўйсангизчи ойижон, ўзимизда ҳамма нарсамиз етарли.
«Тавба қайнонамга нима бўлди, гапни узоқдан олиб гапиряпти, ўзи ҳам тинч эмас, ҳар доим нимадир бўлса шунақа бўлиб очиқ айтолмайдилар, мени жуда аяйдилар, ўзим ичидан суғириб олмасам гапирмайдилар.»
- Ойижон нима бўлди, яна одатдагидек бўлиб қолдингиз, нимадир бўлса доим шунақа қиласиз, нима бирор яқиним оламдан ўтибдими? Айтолмаяпсиз?
- Вой, йўғе болам тинчлик.
- Мени баттар қўрқитаяпсиз ойи?
- Йўқ, йўқ қўрқманг болам ҳеч ким ўтмаган, бошқа иш бўлди, шуни қандай бошлашни билмаяпман.
- Айтаверинг, тинчликми?
- Ҳалиги..., эр-эрингиз..., эрингиз..., бошқа..., эрингизнинг бошқа турмуши ҳам бор экан болам?!...,Тўхтанг болам кечиринг.
Шахноз жойидан туриб деворнинг олдига бориб ўтирди-ю ичида пичирлаб нимадир деб бошини ерга қўя бошлади. Йиғлаганини эса олдига бориб кўрдиМ қайнонаси.
-Болам, илтимос ўғлимни қарғаманг, ўғлимда айб йўқ, ҳамма айб менда, мени қарғанг, мени тўғри бермаган тарбиямни касофати бу. Мени кечиринг болам, ўғлимни кечиринг. Йиғламанг жон болам, йиғламанг.
Юзига қўлини тортиб омийн қилгач. Кўз ёшларини ҳам артиб гап бошлади қайнонасига.
- Ойижон нега ўғлингизни қарғайман, ахир у менинг яримпирим-ку, аксинча иккимизнинг ҳам гуноҳларимизни кечиришини сўраб Аллоҳимга нола қилдим.
- Қандай гуноҳ, боламнинг гуноҳими? Ростдана..., мен..., ҳалиги..., вой болама, нотўғри тушунибман кечиринг.
- Ҳеч қиси йўқ ойи. Шунчаки, жуфтимнинг мендан сўрамай қилган иши, гуноҳми, савобми, билмаганим учун
гуноҳ бўлса кечирсин дедим.
- Лекин бу ерда сизни нима гуноҳингиз бор?
- Мен ўзимни айбдор деб билаяпман, ахир билишим керак эди, бу ишларни, эрим суннат амали учун шундай иш қилишини олдиндан сезмаганим учун гунох бўлса кечиришини сўрадим.
Ҳой ким бор? Ойи бормисиз?
- Ана эрингиз келди, у аёли билан келибди, болам бунисини билмасдим.
-майли қачондир барибир шундай бўлиши керак эди. Кеттик олдига чиқайлик........
T.me/sinovlarihayot
- Мана биз кел болам,
Ҳамма хавотир билан Шахнозга қараб турарди. Йўқ кулган чеҳра билан Шаҳноз эрини кутиб олди.
- Шаҳноз.
- Ҳа
- ҳаммасини эшитгандирсан,
- Ҳа хўжайин эшитдим, бу кишини исмлари нима экан танишиб қўяйлик
- исми Ситора, бу қизимиз, Сохиба,
- Танишганимдан хурсандман, мен Шахнозман, мени ҳам иккита ўғлим бор, бири Сарвар, иккинчиси Анвар, улар ҳозир мактабда, хуш келибсиз! Эрим шундай суннат амални бажариб юрган экан билмабман, билаганимда эримга ўзим ёрдамлашган бўлар эдим, розилигимни албатта берар эдим.
- ҳа ҳеч қиси йўқ, мен ҳам танишганимдан хурсандман,
- мен, энди кеч бўлсада бу амалини охиригача давом эттиришида ёрдамимни аямийман.
- Ҳа раҳмат.
Орадан бир қанча вақт ўтди, бу орада Хуршид ишдан кетиб оиласи қийин аҳволга тушиб қолди, бу орада эса икки оилани боқишни иложи йўқ эди, битта оилани боқишга қурби етмасди, уйига бир сўм пул келтирмагач Ситора жахил қиладиган одат чиқарди. Ситорани ўзи ҳам ишлайди, лекин барибир аёлнинг топган пулида барака йўқ дегани шу бўлса керак иккита қиз фарзандидан ортиролмай жаҳли чиқиб кетарди. Хуршид ҳам топган пулини биринчи оиласига олиб бормасада бу ерга олиб келарди. Лекин аёлнинг ҳам ҳисоблиси бўларкан менимча нарги оилада ҳам рўзғор шундай эди. Лекин улар отасига бир нолимасдан яшаяпти озирги уч йил ичида шунчаки бориб фарзандларини кўриб қайтаётган отасига бир оғиз ҳам «пул топмайсан»- деганлари йўқ, Охири Хуршид чидолмай биринчи оиласига қайтди. Эркак киши қайда бўлса қулоғи тинч жойни қидиради.
- дадаси, нима гап, Ситорахон яхшимилар?
- Яхшидир, тинч.
- нега унда кайфиятингиз йўқ, нима сизни бу ҳолга солди?
- Шунчаки, Ситоранинг жавобини берсамми деяпман?
- нега, бу қарорга келдингиз, ҳозир пулимиз йўқлигигами? Менга сиздан пул керакмас, ойлигингизни Ситорага беринг, унинг оиласига керак, бунақа тез қарор қабул қилманг.
- ҳа шундай қиляпман, ҳамма топганимни олиб бораман, ўзининг ишлагани ҳам бор, билмайман ҳамма пулни нима қилиб ишлатаяпти? Сенчи, сен ўзинг топган 500-Минг ойликка қандай кун кўраяпсан, унга мен 2-миллион ойлигимни берсам ҳам ўзининг пулини қўшса ҳам етқизаолмаяпти, шу ҳам яшашми?
- Балки бирор сабаби бордир, нимагадир керакдир, сиз ҳам тушунинг, осонмас аёл кишига. Мана бу менинг йиққан пулларим, Сарвар ўқишга кирса нимагадир яраб қоладими деб йиғаётгандим, ҳали ўғлимиз мактабни битиришига 4-йил бор, унгача яна йиғиб қўяман, буни олиб унга оборинг, бирор корига яраб қолар.
- Нима ҳали ойлигингдан орттириб йиғаяпсанми? Ололмайман керакмас,
- Ҳа йиққаним, олинг сизнинг жуфтингизман, оғир вазиятда сизни четдан томоша қилиб ўтиролмайман, ахир ваъда бергандим, бу савоб ишни охиригача амалга оширишингизга ёрдам бераман деб.
- раҳмат, шунақа хотиним борлигини билмаган эканман, яхши кунингда қайтарай, унда мен бориб хабар олай улардан.
- ҳмммм, келдингизми? Қисқаси мени эшитинг, бу уйга пул олиб келмасангиз келмай қўя қолинг,
-Яхши унда эшит, мана пул, мен қизларимни кўргани келдим, ҳа бу пулларга ўзим бозор қилиб келаман, қизларимни ҳам олиб келаман, уларга ҳам олиб берадиган нарсаларим бор.
- Вой адажониси бу пулларни қайдан олдиз? Бирор ёғликкина ишга кирдизми а?
- Худо суйган бир инсон берди, хавотир олма, мен кетдим боғчага.
- А, тўхтанг, мен ҳам борай, ҳеч бир айлантирмайсиз ҳам, айланиб келардим шу баҳона.
- Уйда ўтир, иш баҳона анча айланиб юрибсан, пулни бекор сарфлама.
- Э бўлди ажрашаман мен Ситор билан яшамайман, жавобини бераман.
- Бекорларни айтибсиз, буни уйланишдан олдин ўйланг эди, қанақа хотинга уйланаяпман деб, энди суннат амалдан ҳоҳлаган вақтингиз воз кечиб кетолмайсиз, яхшими, ёмонми чидайсиз, чунки орангизда никоҳли фарзандларингиз бор, уларни тирик етим қилишингизга асло йўл қўймайман, мен айтганман бу суннат амални охиригача қилишингизга ёрдам бераман деб, чидайсиз, қизлар отасиз етим бўлмаслиги шарт! Ажримни эса ҳаёлингиздан чиқариб ташланг........
T.me/sinovlarihayot
Ҳамма хавотир билан Шахнозга қараб турарди. Йўқ кулган чеҳра билан Шаҳноз эрини кутиб олди.
- Шаҳноз.
- Ҳа
- ҳаммасини эшитгандирсан,
- Ҳа хўжайин эшитдим, бу кишини исмлари нима экан танишиб қўяйлик
- исми Ситора, бу қизимиз, Сохиба,
- Танишганимдан хурсандман, мен Шахнозман, мени ҳам иккита ўғлим бор, бири Сарвар, иккинчиси Анвар, улар ҳозир мактабда, хуш келибсиз! Эрим шундай суннат амални бажариб юрган экан билмабман, билаганимда эримга ўзим ёрдамлашган бўлар эдим, розилигимни албатта берар эдим.
- ҳа ҳеч қиси йўқ, мен ҳам танишганимдан хурсандман,
- мен, энди кеч бўлсада бу амалини охиригача давом эттиришида ёрдамимни аямийман.
- Ҳа раҳмат.
Орадан бир қанча вақт ўтди, бу орада Хуршид ишдан кетиб оиласи қийин аҳволга тушиб қолди, бу орада эса икки оилани боқишни иложи йўқ эди, битта оилани боқишга қурби етмасди, уйига бир сўм пул келтирмагач Ситора жахил қиладиган одат чиқарди. Ситорани ўзи ҳам ишлайди, лекин барибир аёлнинг топган пулида барака йўқ дегани шу бўлса керак иккита қиз фарзандидан ортиролмай жаҳли чиқиб кетарди. Хуршид ҳам топган пулини биринчи оиласига олиб бормасада бу ерга олиб келарди. Лекин аёлнинг ҳам ҳисоблиси бўларкан менимча нарги оилада ҳам рўзғор шундай эди. Лекин улар отасига бир нолимасдан яшаяпти озирги уч йил ичида шунчаки бориб фарзандларини кўриб қайтаётган отасига бир оғиз ҳам «пул топмайсан»- деганлари йўқ, Охири Хуршид чидолмай биринчи оиласига қайтди. Эркак киши қайда бўлса қулоғи тинч жойни қидиради.
- дадаси, нима гап, Ситорахон яхшимилар?
- Яхшидир, тинч.
- нега унда кайфиятингиз йўқ, нима сизни бу ҳолга солди?
- Шунчаки, Ситоранинг жавобини берсамми деяпман?
- нега, бу қарорга келдингиз, ҳозир пулимиз йўқлигигами? Менга сиздан пул керакмас, ойлигингизни Ситорага беринг, унинг оиласига керак, бунақа тез қарор қабул қилманг.
- ҳа шундай қиляпман, ҳамма топганимни олиб бораман, ўзининг ишлагани ҳам бор, билмайман ҳамма пулни нима қилиб ишлатаяпти? Сенчи, сен ўзинг топган 500-Минг ойликка қандай кун кўраяпсан, унга мен 2-миллион ойлигимни берсам ҳам ўзининг пулини қўшса ҳам етқизаолмаяпти, шу ҳам яшашми?
- Балки бирор сабаби бордир, нимагадир керакдир, сиз ҳам тушунинг, осонмас аёл кишига. Мана бу менинг йиққан пулларим, Сарвар ўқишга кирса нимагадир яраб қоладими деб йиғаётгандим, ҳали ўғлимиз мактабни битиришига 4-йил бор, унгача яна йиғиб қўяман, буни олиб унга оборинг, бирор корига яраб қолар.
- Нима ҳали ойлигингдан орттириб йиғаяпсанми? Ололмайман керакмас,
- Ҳа йиққаним, олинг сизнинг жуфтингизман, оғир вазиятда сизни четдан томоша қилиб ўтиролмайман, ахир ваъда бергандим, бу савоб ишни охиригача амалга оширишингизга ёрдам бераман деб.
- раҳмат, шунақа хотиним борлигини билмаган эканман, яхши кунингда қайтарай, унда мен бориб хабар олай улардан.
- ҳмммм, келдингизми? Қисқаси мени эшитинг, бу уйга пул олиб келмасангиз келмай қўя қолинг,
-Яхши унда эшит, мана пул, мен қизларимни кўргани келдим, ҳа бу пулларга ўзим бозор қилиб келаман, қизларимни ҳам олиб келаман, уларга ҳам олиб берадиган нарсаларим бор.
- Вой адажониси бу пулларни қайдан олдиз? Бирор ёғликкина ишга кирдизми а?
- Худо суйган бир инсон берди, хавотир олма, мен кетдим боғчага.
- А, тўхтанг, мен ҳам борай, ҳеч бир айлантирмайсиз ҳам, айланиб келардим шу баҳона.
- Уйда ўтир, иш баҳона анча айланиб юрибсан, пулни бекор сарфлама.
- Э бўлди ажрашаман мен Ситор билан яшамайман, жавобини бераман.
- Бекорларни айтибсиз, буни уйланишдан олдин ўйланг эди, қанақа хотинга уйланаяпман деб, энди суннат амалдан ҳоҳлаган вақтингиз воз кечиб кетолмайсиз, яхшими, ёмонми чидайсиз, чунки орангизда никоҳли фарзандларингиз бор, уларни тирик етим қилишингизга асло йўл қўймайман, мен айтганман бу суннат амални охиригача қилишингизга ёрдам бераман деб, чидайсиз, қизлар отасиз етим бўлмаслиги шарт! Ажримни эса ҳаёлингиздан чиқариб ташланг........
T.me/sinovlarihayot
-Сен билмайсан Шахноз у иш жойида бошқа бой эркак топиб у билан юрибди, мен қандай уни аёлим дейман айт, қандай?
-анави иккита фарзандизни дунёга келтираётганингизда ўйланг эди буни, биз аёллар чидаймиз, фарзандларимиз учун сизлар нима учун чидамаслигингиз керак, чидайсиз, керак бўлса умрингизнинг охиригача чидайсиз, икки қизингиз учун ҳам чидайсиз ажрашмайсиз.
«Аллоҳим хато қилсам ўзинг кечир, жуфти ҳалолимга сабр бер, мен бирор йўли
ни топмагунимча илтимос уни гунох ишга йўл қўйишидан ўзинг асра.»
. . .
-Ҳой Ситора!
-Вой Шаҳноз опа нима гап тинчликми?
-Машинага чиқинг гап бор,
-нега?
-Чиқинг билас,
-Айтаверинг мени шеригим бор улар кутиб турибдилар,
-шерингиз эркак кишими? Хўжайин буни нотўғри тушунадилар деб қўрқаман.
-Хўжайин сизники, қолаверса бизни хўжайинингиз аллақачон билиб бўлган.
-чиқ машинага кейин гаплашаман сен билан.-
Мажбурлаб машинага тиқиб уйига олиб кетди.
-Нима сенларга оила ўйинчоқми? А? Ҳоҳласанг никоҳ ўқиб, ҳоҳламасанг ажрашиб кетадиган? Э аҳмоқ аёл бу ишни бошидан ўйла эди, иккита қизни туғиб уларни етим қилиб ўстиришми ниятинг, отасидан айириб а? Чидайсан, иккинчимисан, иккинчи бўлиб умрингни охиригача яшайсан, акс ҳолда эса сени енгилтакликда айблаб умрингни охиригача қаматиб қизларингни ҳам кўрсатмайдиган қиламан. Танла ё шу тақлид яшайсан ё қамоққа тушасан, ўйнашларингни ҳаммасини жавобини беришинг шарт ва шу ерда мен билан яшайсан. Қизларинг ҳам сен ҳам, Хуршид ака ҳам, ҳамма.
Тўрт кун шу таҳлидда яшаган Ситора, чидолмади, эридан ўз хохиши билан розилик сўради, Шахноз эса эрига ажрашмайсиз деб туриб олган, фарзандлар етим бўлади деб куйиб пишарди. Охири тилхат ёзиб қизларини отаси қарамоғига ташлаб Ситора жавобини олиб қонуний отасига қизларини расмийлаштириб Шахноз уйга келгунча қочиб кетишга ҳам улгурди. Шахноз чидолмади, топишга урунди, ҳамма жойга эълон берди, Хуршид эълонни қайтариб олди.
-биз имомдан сўрадик, ўз хохиши билан руҳсат сўраб кетаман десаю уни мен мажбурлаб ушлаб турсам ҳам гуноҳ экан шунинг учун уни кетишига қўйиб бердим.
Кейингина Шахноз қидиришдан тўхтади. Биларди бир кун албатта келишини қизларни ҳам онасини тушунадиган қилиб тарбиялади.
Тамом.
Лапасова Шаббона.
https://t.me/sinovlarihayot
-анави иккита фарзандизни дунёга келтираётганингизда ўйланг эди буни, биз аёллар чидаймиз, фарзандларимиз учун сизлар нима учун чидамаслигингиз керак, чидайсиз, керак бўлса умрингизнинг охиригача чидайсиз, икки қизингиз учун ҳам чидайсиз ажрашмайсиз.
«Аллоҳим хато қилсам ўзинг кечир, жуфти ҳалолимга сабр бер, мен бирор йўли
ни топмагунимча илтимос уни гунох ишга йўл қўйишидан ўзинг асра.»
. . .
-Ҳой Ситора!
-Вой Шаҳноз опа нима гап тинчликми?
-Машинага чиқинг гап бор,
-нега?
-Чиқинг билас,
-Айтаверинг мени шеригим бор улар кутиб турибдилар,
-шерингиз эркак кишими? Хўжайин буни нотўғри тушунадилар деб қўрқаман.
-Хўжайин сизники, қолаверса бизни хўжайинингиз аллақачон билиб бўлган.
-чиқ машинага кейин гаплашаман сен билан.-
Мажбурлаб машинага тиқиб уйига олиб кетди.
-Нима сенларга оила ўйинчоқми? А? Ҳоҳласанг никоҳ ўқиб, ҳоҳламасанг ажрашиб кетадиган? Э аҳмоқ аёл бу ишни бошидан ўйла эди, иккита қизни туғиб уларни етим қилиб ўстиришми ниятинг, отасидан айириб а? Чидайсан, иккинчимисан, иккинчи бўлиб умрингни охиригача яшайсан, акс ҳолда эса сени енгилтакликда айблаб умрингни охиригача қаматиб қизларингни ҳам кўрсатмайдиган қиламан. Танла ё шу тақлид яшайсан ё қамоққа тушасан, ўйнашларингни ҳаммасини жавобини беришинг шарт ва шу ерда мен билан яшайсан. Қизларинг ҳам сен ҳам, Хуршид ака ҳам, ҳамма.
Тўрт кун шу таҳлидда яшаган Ситора, чидолмади, эридан ўз хохиши билан розилик сўради, Шахноз эса эрига ажрашмайсиз деб туриб олган, фарзандлар етим бўлади деб куйиб пишарди. Охири тилхат ёзиб қизларини отаси қарамоғига ташлаб Ситора жавобини олиб қонуний отасига қизларини расмийлаштириб Шахноз уйга келгунча қочиб кетишга ҳам улгурди. Шахноз чидолмади, топишга урунди, ҳамма жойга эълон берди, Хуршид эълонни қайтариб олди.
-биз имомдан сўрадик, ўз хохиши билан руҳсат сўраб кетаман десаю уни мен мажбурлаб ушлаб турсам ҳам гуноҳ экан шунинг учун уни кетишига қўйиб бердим.
Кейингина Шахноз қидиришдан тўхтади. Биларди бир кун албатта келишини қизларни ҳам онасини тушунадиган қилиб тарбиялади.
Тамом.
Лапасова Шаббона.
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари