София Темурга майли отамни юртига борамиз,айтиши буйича жуда зур жойлар экан,бир куриб у ердагилар кандай яшашаини куриб келамиз хамма нарса у ерда хакикий экан. Узим хам яна иккта акам борлигига ва улар билан танишини хохалайман,бораколайлик деб кундиради биргаликда ёз ойининг июлида учиб отасини юртига келадилар..
* * *
ХОТИМА.
Журабекни хотини Зулфия эри уз кизини уйларига олиб келаётканлигини катта углидан эшитганидан бери утиришида ё ётишида ё еб ичишида халоват колмайди.
Зулфия нега энди,нега нима гунохим бор экан,эй Худойим дея, сикилиб
ич -этини еб булади улар келгунича уйдаги келинлар ва угуларига хам яхши гапирмай куйлагини умуман тескари килиб кийиб олиб муомила кила бошлади.
Уйдагилари хам хайрон,угуллари бир-бирларига отамга нима жин урди,кариган чогларида хаммага бизни кулгуга колдириб. Бир камимиз энди,махалла ва кариндошлар ичида руссда оиласи ва кизи булгани рост экан деган маломатлар колувди эшитмаганимиз деб,хафа булиб утирардлар.
Нихоят улар уйларига кириб келдилар,уларни кутиб олишга чикан катта
угил хайрат билан,Софияга карар отаси олдида индамай танишиб сурашди ва мошинасида уларни уйларига олиб келди.
Зулфия Журабекни рус кизини бошкача тасаввур килганлиги учун,хайратланиб караб колади,чунки Софияни кош кузлари шундок
отасини кизи эканлигини исботлаб турар.
У Софиянинг онаси бошка эр килганини эштиб бир оз кунгли жойига тушади,
у бирга келади деб.уйлаб росса хавотир олганидан узини койиб яниб куярди.
Софияни Зулфия ва иккта акаси,келинлар хам унчалик яхши карши олмайдилар хушламайрок, сал ёктирмай совук кутиб олдлар.
Журабекни Россиядаги кизи борлиги рост экан уни топиб бирга олиб келибди, хатто куёви хам бор кизи худди узиги ухшар эмиш деган хабар бутун кишлок
ва кариндош уругларга етиб бориб, хаммалари кизикиб куришга кела бошлдилар... Уйларида мехмондорчилик авжида,Софияни келганлар
билан, таништиришар у хам уялиб утирмай упишиб кул бериб
сурашарди.
Хар куни шахарга бориб айланиб келиш,бозорларга бориб хакикий ширин мевалардан татиб куриб,сотиб олишни София яхши куриб колди. Каерга бориб бир нарса олиб еса уйга отасига хам олиб келар, эрталаб турганида узи бирон хил яхши нарса пишириб отасини ноништа килдирарди.
Русда тугулган кизи София чиндан отасини яхши куришини,узи гамхорлик килиб хатто кийимларигача эътибор беришини курган угай онаси Зулфия
ва уйдагилари унга бошка индолмай колдилар.
София акалари билан хам яхши чикишар,тортиниб ёки бегонасираб утирмасди, хазилашиб эркаланиб гаплашиб кулдириб юрарди.. Зулфия ва Журабек кизбола барибир бошкача мехрибон булишини ва уни урнини угил келинлар хам боса олмаслигини тушуниб эдилар.
Темур балик тутишни яхши курганлиги учун,купинча Софияни уртанча акаси ва уни дустлари билан,балик тутишга боради.Кунларини жуда мазмунли утказади.
Тез кунда Софиянинг яхши хулки, хушчакчаклиги,ёш боладай бегубор кунгли, муомилалари уларни узига ром этади,бу ажойиб хушчакчак кизни сингиллари урнида кабул килиб уз жигарларидай яхши кура бошладилар.
Зулфия бу хамма нарсага аралашиб хазил килиб хар кучага чикиб келганидан кейин,узини мама деб упиб куядиган рус тилида ва оз-моз ширин килиб узбек тилида хам бир-иккта сузларни гапириб куядиган кизга кунгли исийди. Узига узи бу кизда нима гунох,хаммасига эримни узи сабабчи деб,уйлаб уша ондан бошлаб муомиласини узгартирди.
T.me/sinovlarihayot
Бизни узбек халкимиз одатига кура ким булмасин миллатидан каттий
назар мехмони жуда яхши куришади,мехмондуст булишади .Софияни
хам хар куни кариндошлар мехмонга чакиришар совга килиб узимизни миллий кийимларимиздан ва курук мевалардан беришади.
Зулфия Софияга энг чиройли атласдан куйлак тикдириб беради,бу
куйлак унга шунчалик ярашкан эдики,купинча уша куйлакни мехмондорчиликларга кийиб борар,курганлар уни хакикий узбек
кизидан фарклай олишмасди..
София нихояда хурсанд, бу ерда шунча кариндош уругларимиз бор
* * *
ХОТИМА.
Журабекни хотини Зулфия эри уз кизини уйларига олиб келаётканлигини катта углидан эшитганидан бери утиришида ё ётишида ё еб ичишида халоват колмайди.
Зулфия нега энди,нега нима гунохим бор экан,эй Худойим дея, сикилиб
ич -этини еб булади улар келгунича уйдаги келинлар ва угуларига хам яхши гапирмай куйлагини умуман тескари килиб кийиб олиб муомила кила бошлади.
Уйдагилари хам хайрон,угуллари бир-бирларига отамга нима жин урди,кариган чогларида хаммага бизни кулгуга колдириб. Бир камимиз энди,махалла ва кариндошлар ичида руссда оиласи ва кизи булгани рост экан деган маломатлар колувди эшитмаганимиз деб,хафа булиб утирардлар.
Нихоят улар уйларига кириб келдилар,уларни кутиб олишга чикан катта
угил хайрат билан,Софияга карар отаси олдида индамай танишиб сурашди ва мошинасида уларни уйларига олиб келди.
Зулфия Журабекни рус кизини бошкача тасаввур килганлиги учун,хайратланиб караб колади,чунки Софияни кош кузлари шундок
отасини кизи эканлигини исботлаб турар.
У Софиянинг онаси бошка эр килганини эштиб бир оз кунгли жойига тушади,
у бирга келади деб.уйлаб росса хавотир олганидан узини койиб яниб куярди.
Софияни Зулфия ва иккта акаси,келинлар хам унчалик яхши карши олмайдилар хушламайрок, сал ёктирмай совук кутиб олдлар.
Журабекни Россиядаги кизи борлиги рост экан уни топиб бирга олиб келибди, хатто куёви хам бор кизи худди узиги ухшар эмиш деган хабар бутун кишлок
ва кариндош уругларга етиб бориб, хаммалари кизикиб куришга кела бошлдилар... Уйларида мехмондорчилик авжида,Софияни келганлар
билан, таништиришар у хам уялиб утирмай упишиб кул бериб
сурашарди.
Хар куни шахарга бориб айланиб келиш,бозорларга бориб хакикий ширин мевалардан татиб куриб,сотиб олишни София яхши куриб колди. Каерга бориб бир нарса олиб еса уйга отасига хам олиб келар, эрталаб турганида узи бирон хил яхши нарса пишириб отасини ноништа килдирарди.
Русда тугулган кизи София чиндан отасини яхши куришини,узи гамхорлик килиб хатто кийимларигача эътибор беришини курган угай онаси Зулфия
ва уйдагилари унга бошка индолмай колдилар.
София акалари билан хам яхши чикишар,тортиниб ёки бегонасираб утирмасди, хазилашиб эркаланиб гаплашиб кулдириб юрарди.. Зулфия ва Журабек кизбола барибир бошкача мехрибон булишини ва уни урнини угил келинлар хам боса олмаслигини тушуниб эдилар.
Темур балик тутишни яхши курганлиги учун,купинча Софияни уртанча акаси ва уни дустлари билан,балик тутишга боради.Кунларини жуда мазмунли утказади.
Тез кунда Софиянинг яхши хулки, хушчакчаклиги,ёш боладай бегубор кунгли, муомилалари уларни узига ром этади,бу ажойиб хушчакчак кизни сингиллари урнида кабул килиб уз жигарларидай яхши кура бошладилар.
Зулфия бу хамма нарсага аралашиб хазил килиб хар кучага чикиб келганидан кейин,узини мама деб упиб куядиган рус тилида ва оз-моз ширин килиб узбек тилида хам бир-иккта сузларни гапириб куядиган кизга кунгли исийди. Узига узи бу кизда нима гунох,хаммасига эримни узи сабабчи деб,уйлаб уша ондан бошлаб муомиласини узгартирди.
T.me/sinovlarihayot
Бизни узбек халкимиз одатига кура ким булмасин миллатидан каттий
назар мехмони жуда яхши куришади,мехмондуст булишади .Софияни
хам хар куни кариндошлар мехмонга чакиришар совга килиб узимизни миллий кийимларимиздан ва курук мевалардан беришади.
Зулфия Софияга энг чиройли атласдан куйлак тикдириб беради,бу
куйлак унга шунчалик ярашкан эдики,купинча уша куйлакни мехмондорчиликларга кийиб борар,курганлар уни хакикий узбек
кизидан фарклай олишмасди..
София нихояда хурсанд, бу ерда шунча кариндош уругларимиз бор
экан, лекин биз бир узимиз уша ерларда ёлгиз юраверган эканмиз
дада деб кувониб гапирди.
Софияни кайтиб кетишида хаммалари багрларига босиб йиглаб
юзларидан кайта кайта упиб хайрлашдилар,бу ажойиб икки хил миллатдан тугулган чиройли киз барча узбек кариндошлари ва жигарлари калбидан
оз муддат ичида чукур жой олиб улгурган эди.
София хаммаларини Россияга мехмонга албатта боринглар деб, таклиф килиб турмуш уртоги Темур билан.биргаликда бу гузал ва мехмондуст иккинчи ота юрти билан хам хайрлашиб учиб кетади.
* * *
Йил утиб София отаси ва акалари билан ,борди келди килиб туради,
хатто онаси Наташани хам угай отасига кушиб Узбекистонга олиб бориб отасини оиласи ва кариндошлари билан таништириб бир ой дам олиб келишади..
Хозирда София Темур билан бахтли оила булиб бирга яшамокда, фарзандли булган,угулчасини суннат туйларини отаси Журабек уз невараларига кушиб катта туй томоша килиб утказиб беради.
Россияда уз кондош сингиллари борлиги учун,акалари хам бемалол келиб ишлаб Софияни ёрдами билан хатто узлари хохишлари билан фукаролик олган кичик акаси Акром бу йил уйланмокда. Софияни айтиши буйича акаси Акромни туйига албатта хаммалари бориб бирга утказиб Бухоро ва Самарканд шахрини томошага хам боришни ният килиб куйишган.
Муаллифдан.
Хурматли азиз укувчим бу хикояни ёзишдан махсадимиз бировни
ёмонлаш ёки хаттоларини юзига солиш эмас,балким ибрат олиш.
Кимнидир узга юртларда фарзанди булса ишингизни битказиб олиб кейин,ташлаб куймасдан албатта хабар олинг..
Сизни уз конингиздан булган болангизни тирик етим килмасликни,
нима булганда хам шу ишни килдингизми албатта тан олиб болагизни оилангизга кабул килишигизни маслихат берган булардим.
Тугри жуда хам огир оилага хиёнат килиб,узга юртларда фарзанд ортириш, балким ноиложликдан хам булиши мумкин.. Аммо булар иш булганидан сунг, куркоклик килиб чекинманг, аёлингиз дунёдаги энг ёмон хулкли инсон булса хам болани гунохи йук барибир кабул килиб кунади, унга Аллохим аёллик
ва оналик мехрини кунглига солиб куйган. Уз фарзандингизни мехрга зор килиб,узингиздан нафратланадиган килиб куйманг,иложингиз булмаган такдирда тугулган кунларида кунгрок килинг,бирон совга жунатинг, оз
булса хам Яратган Роббимдан куркинг. Фарзандлар ота-она гунохига жавобгар эмас,улар сизга мехрингизга зор булиб албатта кутадилар,сиз унутсангиз хам улар унута олмайдилар..
Йиллар утса хам фалон жойда отам бор,келади мени яхши куради деб, уйлашади, улар тиканзорда колиб кетмасин,уларни асранг кайси миллатдан тугулган булса хам отаси ёки онаси булсангиз у сизни болангиз,юрагингизни бир парчасидир. Бир хатони килганингиздан кейин,кайта -кайта килманг,
ортга йул колмайди,кичик хатолар катталарини бошлаб келади.
Эртага Аллохни олдида ёлгиз узингиз жавоб берасиз,шуни унутмасангиз булди бола учун икки дунёда хам ота-она жавобгардир...Мабодо ташлаб куйсангиз охиратда ёкангиздан тутади.
Фаразандингиз узга юртларда ота мехри ё она мехрига зор булиб узлигини билмай катта гунох килиб куйса сиз хам Яраткани олдида жавоб берасиз.
Уз ватанингиздан бошка давлатларга борангиз сиз уша ватанингиз юзи буласиз,сизни куриб фикр килиб у ерни одамлари шунака экан деб айтишади,шунинг учун одоб чегарасидан чикмасдан узлигингизда туринг,уз
урф-одатларимиз мусулмон эканингизни асло унутманг, узга юртлардаги инсонлар калбида килган гунохингиз окибати бошка юртдошларингизга нисбатдан нафрат уйготиб куйманг.Улар ёмон булса сиз яхши булинг,сизга
ёмонлик килганларига уялиб колишсин,яхши инсонлар экан деб хавас килишсин.
Укиган инсонларга уз минадорчилигимни изхор этиб коламан, барчангизни оилангизга тинчлик,бахт ва мухаббат хамеша хамрох булсин, Яратган Эгам барчамизни тугри йулдан адаштирмасин...
Робиябегим шахсий ижоди.
15.05.2011 йиларда ёзилган.
Кундалик дафтаримдан кучириб киритдим, вактим озлиги сабабли хар
бир кучирилган харфларимни текшириб курмадим мабодо хатолари булса мухлисларимдан узур сурайман.
T.me/sinovlarihayot
дада деб кувониб гапирди.
Софияни кайтиб кетишида хаммалари багрларига босиб йиглаб
юзларидан кайта кайта упиб хайрлашдилар,бу ажойиб икки хил миллатдан тугулган чиройли киз барча узбек кариндошлари ва жигарлари калбидан
оз муддат ичида чукур жой олиб улгурган эди.
София хаммаларини Россияга мехмонга албатта боринглар деб, таклиф килиб турмуш уртоги Темур билан.биргаликда бу гузал ва мехмондуст иккинчи ота юрти билан хам хайрлашиб учиб кетади.
* * *
Йил утиб София отаси ва акалари билан ,борди келди килиб туради,
хатто онаси Наташани хам угай отасига кушиб Узбекистонга олиб бориб отасини оиласи ва кариндошлари билан таништириб бир ой дам олиб келишади..
Хозирда София Темур билан бахтли оила булиб бирга яшамокда, фарзандли булган,угулчасини суннат туйларини отаси Журабек уз невараларига кушиб катта туй томоша килиб утказиб беради.
Россияда уз кондош сингиллари борлиги учун,акалари хам бемалол келиб ишлаб Софияни ёрдами билан хатто узлари хохишлари билан фукаролик олган кичик акаси Акром бу йил уйланмокда. Софияни айтиши буйича акаси Акромни туйига албатта хаммалари бориб бирга утказиб Бухоро ва Самарканд шахрини томошага хам боришни ният килиб куйишган.
Муаллифдан.
Хурматли азиз укувчим бу хикояни ёзишдан махсадимиз бировни
ёмонлаш ёки хаттоларини юзига солиш эмас,балким ибрат олиш.
Кимнидир узга юртларда фарзанди булса ишингизни битказиб олиб кейин,ташлаб куймасдан албатта хабар олинг..
Сизни уз конингиздан булган болангизни тирик етим килмасликни,
нима булганда хам шу ишни килдингизми албатта тан олиб болагизни оилангизга кабул килишигизни маслихат берган булардим.
Тугри жуда хам огир оилага хиёнат килиб,узга юртларда фарзанд ортириш, балким ноиложликдан хам булиши мумкин.. Аммо булар иш булганидан сунг, куркоклик килиб чекинманг, аёлингиз дунёдаги энг ёмон хулкли инсон булса хам болани гунохи йук барибир кабул килиб кунади, унга Аллохим аёллик
ва оналик мехрини кунглига солиб куйган. Уз фарзандингизни мехрга зор килиб,узингиздан нафратланадиган килиб куйманг,иложингиз булмаган такдирда тугулган кунларида кунгрок килинг,бирон совга жунатинг, оз
булса хам Яратган Роббимдан куркинг. Фарзандлар ота-она гунохига жавобгар эмас,улар сизга мехрингизга зор булиб албатта кутадилар,сиз унутсангиз хам улар унута олмайдилар..
Йиллар утса хам фалон жойда отам бор,келади мени яхши куради деб, уйлашади, улар тиканзорда колиб кетмасин,уларни асранг кайси миллатдан тугулган булса хам отаси ёки онаси булсангиз у сизни болангиз,юрагингизни бир парчасидир. Бир хатони килганингиздан кейин,кайта -кайта килманг,
ортга йул колмайди,кичик хатолар катталарини бошлаб келади.
Эртага Аллохни олдида ёлгиз узингиз жавоб берасиз,шуни унутмасангиз булди бола учун икки дунёда хам ота-она жавобгардир...Мабодо ташлаб куйсангиз охиратда ёкангиздан тутади.
Фаразандингиз узга юртларда ота мехри ё она мехрига зор булиб узлигини билмай катта гунох килиб куйса сиз хам Яраткани олдида жавоб берасиз.
Уз ватанингиздан бошка давлатларга борангиз сиз уша ватанингиз юзи буласиз,сизни куриб фикр килиб у ерни одамлари шунака экан деб айтишади,шунинг учун одоб чегарасидан чикмасдан узлигингизда туринг,уз
урф-одатларимиз мусулмон эканингизни асло унутманг, узга юртлардаги инсонлар калбида килган гунохингиз окибати бошка юртдошларингизга нисбатдан нафрат уйготиб куйманг.Улар ёмон булса сиз яхши булинг,сизга
ёмонлик килганларига уялиб колишсин,яхши инсонлар экан деб хавас килишсин.
Укиган инсонларга уз минадорчилигимни изхор этиб коламан, барчангизни оилангизга тинчлик,бахт ва мухаббат хамеша хамрох булсин, Яратган Эгам барчамизни тугри йулдан адаштирмасин...
Робиябегим шахсий ижоди.
15.05.2011 йиларда ёзилган.
Кундалик дафтаримдан кучириб киритдим, вактим озлиги сабабли хар
бир кучирилган харфларимни текшириб курмадим мабодо хатолари булса мухлисларимдан узур сурайман.
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Тоға
Рислиғой турмуш ўртоғидан айрилиб, иккита қизи билан ота уйига қайтиб келганида отаси ҳам, онаси ҳам тирик эди. Бирин-кетин меҳрибонлари вафот этди. Онаси икки йилча тўшакка михланиб қолди. Кичик укаси алоҳида чиқиб кетди. Рислиғойдан кейингиси Салимжон ота ҳовлида қолди. Онаси ундан рози кетди. Ўлимидан олдин ҳам ўғлини узоқ дуо қилди. Салимжоннинг қўлини тутиб, Рислиғойни чақирди. Унинг кўзларида "Опангни ташлаб қўйма!" деган маъно бор эди. Ҳар ҳолда иккала фарзанднинг ҳам кўнглидан шу ўтди...
Йиллар йилларни етаклаб келди. Рислиғой чевар эди. Салимжон иккита жойда ишлаб ўзининг тўртта ўғлига қўшиб жиянларини ҳам катта қилди. Рислиғой укасига қараб ўтирмади, топган пуллари ўртада бўлди. Қизлар меҳнатдан қочмадилар, улғайиб онасидек чевар бўлди, парда тикдилар. Тошкентнинг мана ман деган уйлари қизларнинг моҳир қўллари билан янада кўркамлашди.
—Бу—жиянларингни топгани! —деди Рислиғой Салимжонга бир даста пул туқазиб. Отаси ўрнида ота бўлдинг, дуо қилиб қўй.
Салимжон ҳижолат бўлди, аммо Рислиғой қўймади. Кейин ҳам қизлар топганини тоғасига бердилар. Ёши ўтиб, тобора кучдан қолаётган Салимжоннинг ўғиллари ҳам секин-аста қанотига кира бошлади...
Жиянларига яхши жойлардан совчилар келди. Салимжон бир отадек қизларни сепини бадастир қилди. Юртга ош бериб узатди. Етимлигини сездирмади Қизларини пешонасидан ўпиб, дуо қилиб, кўзда ёш билан кузатиб қолди.
Бу эртак эмас, ҳикоя ҳам эмас қадрдон. Шу кунларда кўз олдимизда бўлган воқеа. Қайси уйда одамлар бир-бирини тўлдириб яшаса, бир-бирига ёрдам берса, бир-бирини қўллаб-қувватласа, бир-бирига ишонса, ўша уйда барака бўлади.
Шунчаки, ибрат учун илиндим...
Феруза Салходжаева
T.me/sinovlarihayot
Рислиғой турмуш ўртоғидан айрилиб, иккита қизи билан ота уйига қайтиб келганида отаси ҳам, онаси ҳам тирик эди. Бирин-кетин меҳрибонлари вафот этди. Онаси икки йилча тўшакка михланиб қолди. Кичик укаси алоҳида чиқиб кетди. Рислиғойдан кейингиси Салимжон ота ҳовлида қолди. Онаси ундан рози кетди. Ўлимидан олдин ҳам ўғлини узоқ дуо қилди. Салимжоннинг қўлини тутиб, Рислиғойни чақирди. Унинг кўзларида "Опангни ташлаб қўйма!" деган маъно бор эди. Ҳар ҳолда иккала фарзанднинг ҳам кўнглидан шу ўтди...
Йиллар йилларни етаклаб келди. Рислиғой чевар эди. Салимжон иккита жойда ишлаб ўзининг тўртта ўғлига қўшиб жиянларини ҳам катта қилди. Рислиғой укасига қараб ўтирмади, топган пуллари ўртада бўлди. Қизлар меҳнатдан қочмадилар, улғайиб онасидек чевар бўлди, парда тикдилар. Тошкентнинг мана ман деган уйлари қизларнинг моҳир қўллари билан янада кўркамлашди.
—Бу—жиянларингни топгани! —деди Рислиғой Салимжонга бир даста пул туқазиб. Отаси ўрнида ота бўлдинг, дуо қилиб қўй.
Салимжон ҳижолат бўлди, аммо Рислиғой қўймади. Кейин ҳам қизлар топганини тоғасига бердилар. Ёши ўтиб, тобора кучдан қолаётган Салимжоннинг ўғиллари ҳам секин-аста қанотига кира бошлади...
Жиянларига яхши жойлардан совчилар келди. Салимжон бир отадек қизларни сепини бадастир қилди. Юртга ош бериб узатди. Етимлигини сездирмади Қизларини пешонасидан ўпиб, дуо қилиб, кўзда ёш билан кузатиб қолди.
Бу эртак эмас, ҳикоя ҳам эмас қадрдон. Шу кунларда кўз олдимизда бўлган воқеа. Қайси уйда одамлар бир-бирини тўлдириб яшаса, бир-бирига ёрдам берса, бир-бирини қўллаб-қувватласа, бир-бирига ишонса, ўша уйда барака бўлади.
Шунчаки, ибрат учун илиндим...
Феруза Салходжаева
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
.КУНДОШИМНИНГ ЁРИ, ЁРИМНИНГ ЗОРИ…
Улар чироқлари ўчирилган, зулматдан-да даҳшатлироқ, қўрқинчлироқ, совуқроқ хонада икки кишилик юмшоқ диван четида ўтирганча сукут сақлашарди. Ҳар бири ўз хаёллари билан банд. Ҳеч ким биринчи бўлиб гап бошлашга шошилмасди…
Салтанат ёнида қунишибгина ўтирган эри Шавкатнинг ичга ботган юзларини ўзгача меҳр билан силарди. Шу аснода муҳаббат денгизининг ҳукмрони бўлмиш умидвор нигоҳлари ёна-ёна Шавкатга қадалганди.
«Майли, индамаса ҳам розиман, — дерди хаёлан Салтанат. — Ёнимда ўтирибдилар-ку бегим! Мана, ҳасми ҳалолимнинг юзларини силаш бахтидан ҳам мосуво эмасман. Шўрлигим, бу шафқатсиз, золим ҳаётнинг оғир юкларини орқалайвериб озиб кетдилар. Ҳатто, юзларигача ичга ботди. Кўзлари киртайди. У мараз Ҳалима ёқаси тоза кўйлак ҳам кийдириб қўймабди. Шуям хотинми? Шундай Шавкатим, арслонимни ҳам кир кўйлакда кўчага чиқарадими? Эҳ, кундош, кундош! Ишқилиб сенга худойимнинг ўзи инсоф берсин! Агар келаси сафар ҳам Шавкатимни шу аҳволда кўрсам, билиб қўй, икки қўлим ёқангда бўлади…»
— Нега жимсиз, бегим? — ниҳоят ортиқ сукут сақлашга бардоши етмай, Салтанат Шавкатнинг икки елкасидан тутди. — Қандай ташвишки, сизни шунчалар индамасга айлантирди, бегим? Арслоним! Кундошим дилингизни сиёҳ қиляптими ё? Айтинг, кундош экан-у, валломати кўнглингизни оғритсаям аяб ўтирмайман!.
— Жиннимисан? — Шавкат ижирғаниброқ Салтанатнинг қўлини юзидан олиб нари сурди-да, афтини бужмайтирди. — Ҳеч ким мени ранжитгани йўқ. Ҳалима жуда меҳрибон, дидли аёл.
— Нега унда ёқаси кир кўйлакда уйдан чиқарди? — сўради Салтанат қовоқ уйиб. — Дидли хотин шунақа бўладими? Эрининг устидаги кийимларга қарамайдими? Ечинг, ҳозир ўзим ювиб қуритиб, дазмоллаб бераман.
— Эсинг жойидами? — уни жеркиб берди Шавкат. — Менга яна ортиқча ташвиш туғдирмоқчимисан? Ҳозир бориб алмаштирволаман кўйлагимни. Ишинг бўлмасин!..
— Бўпти, бегим, — Салтанат қайтадан Шавкатнинг юзларини силаш учун қўл чўзди-ю, аммо иккиланиб, истамайгина қўлини тортиб олди…
Орадан ярим соатча вақт ўтгач, Шавкат аста ўрнидан қўзғалди.
Салтанатнинг икки кўзи жавдирарди.
Шавкатнинг яна бироз ўтиришини жуда-жуда хоҳларди-ю, истагини тилига кўчиришдан аранг тийилиб турарди.
Маҳрамини ранжитиб қўйишдан чўчирди.
У ранжиса, юраги ғаш тортиб, юзлари тундлашини ўйлагани сайин ич-этини ерди.
— Қизим Шалола боғчадан келса, ўпиб қўярсан, — деди Шавкат бош қашиб. — Мен… Кетдим энди…
— Бўпти, — деди Салтанат йиғлагудек бўлиб. — Албатта ўпиб қўяман. Даданг сени сўради деб айтаман. Ўзингизни эҳтиёт қилинг! Вақтида нонушта қилинг ҳар куни. Биласиз-ку, нонушта қилмасангиз, бошингиз оғриб қолади. Сизнинг бошингиз оғриса, мен чидолмай кетаман.
— Бўпти, ҳадеб ғалчалик қилаверма, — дўқлаган оҳангда сўз қотиб эшик томон йўналди Шавкат. — Яхши ўтиринглар!
— Яхши боринг, бегим! Илойим сизни худонинг ўзи асрасин!..
* * *
Шавкат кетди. Аммо Салтанатнинг юрагини узиб олиб кетгандек бўлди. Аёл энтика-энтика, ўпкаси тўла-тўла, кўзларидан аччиқ ёшлар оқа-оқа анча пайтгача йўл четида эри кетган тарафга жавдираб боққанча қараб қолди. Шунчаки қараб қолмади. Бўғзига тиқилганча туриб қолган фарёд вужуд-вужудига сингиб, Салтанатни титрашга, чайқалишга, телбаларча сўзланишга ундайверди.
— Йўқ, мен бундай қилмаслигим керак, — дея ниҳоят ўзини сал қўлга олган бўлиб ўзига ўзи сўз қотди Салтанат. — Шавкат акамнинг чеҳраси очиқ. Кўзларида ҳаётдан миннатдорлик аломатларини кўрдим. Мана шу кўзларим билан ўзим кўрдим. Хурсанд бўлишим керак-ку! Хўш, ўша хотинга уйланиб олган бўлса нима қипти? Эркак киши- ит киши деб бекорга айтишмаган. Лекин Шавкат акамни ҳеч қачон ит киши демайман. У шунчаки… Ҳаётда адашди холос. Эртами-кечми, барибир бир кун хатосини англаб етади ва менинг бағримга қайтади. Ҳой, шайтон, мени йўлдан ураман деб ўйлама. Сендақаларни Шавкат акамнинг босиб кетган изларигаям олмайман. Ҳе башаранг қурсин шайтон бўлмай! Илойим тракторларнинг тагида қолгин!..
Шу пайт узоқдан ўзига таниш аёл юриб келаётганини кўрди-ю, Салтанат шоша-пиша кўз ёшларини енгига артиб, маъюс жилмайди.
Улар чироқлари ўчирилган, зулматдан-да даҳшатлироқ, қўрқинчлироқ, совуқроқ хонада икки кишилик юмшоқ диван четида ўтирганча сукут сақлашарди. Ҳар бири ўз хаёллари билан банд. Ҳеч ким биринчи бўлиб гап бошлашга шошилмасди…
Салтанат ёнида қунишибгина ўтирган эри Шавкатнинг ичга ботган юзларини ўзгача меҳр билан силарди. Шу аснода муҳаббат денгизининг ҳукмрони бўлмиш умидвор нигоҳлари ёна-ёна Шавкатга қадалганди.
«Майли, индамаса ҳам розиман, — дерди хаёлан Салтанат. — Ёнимда ўтирибдилар-ку бегим! Мана, ҳасми ҳалолимнинг юзларини силаш бахтидан ҳам мосуво эмасман. Шўрлигим, бу шафқатсиз, золим ҳаётнинг оғир юкларини орқалайвериб озиб кетдилар. Ҳатто, юзларигача ичга ботди. Кўзлари киртайди. У мараз Ҳалима ёқаси тоза кўйлак ҳам кийдириб қўймабди. Шуям хотинми? Шундай Шавкатим, арслонимни ҳам кир кўйлакда кўчага чиқарадими? Эҳ, кундош, кундош! Ишқилиб сенга худойимнинг ўзи инсоф берсин! Агар келаси сафар ҳам Шавкатимни шу аҳволда кўрсам, билиб қўй, икки қўлим ёқангда бўлади…»
— Нега жимсиз, бегим? — ниҳоят ортиқ сукут сақлашга бардоши етмай, Салтанат Шавкатнинг икки елкасидан тутди. — Қандай ташвишки, сизни шунчалар индамасга айлантирди, бегим? Арслоним! Кундошим дилингизни сиёҳ қиляптими ё? Айтинг, кундош экан-у, валломати кўнглингизни оғритсаям аяб ўтирмайман!.
— Жиннимисан? — Шавкат ижирғаниброқ Салтанатнинг қўлини юзидан олиб нари сурди-да, афтини бужмайтирди. — Ҳеч ким мени ранжитгани йўқ. Ҳалима жуда меҳрибон, дидли аёл.
— Нега унда ёқаси кир кўйлакда уйдан чиқарди? — сўради Салтанат қовоқ уйиб. — Дидли хотин шунақа бўладими? Эрининг устидаги кийимларга қарамайдими? Ечинг, ҳозир ўзим ювиб қуритиб, дазмоллаб бераман.
— Эсинг жойидами? — уни жеркиб берди Шавкат. — Менга яна ортиқча ташвиш туғдирмоқчимисан? Ҳозир бориб алмаштирволаман кўйлагимни. Ишинг бўлмасин!..
— Бўпти, бегим, — Салтанат қайтадан Шавкатнинг юзларини силаш учун қўл чўзди-ю, аммо иккиланиб, истамайгина қўлини тортиб олди…
Орадан ярим соатча вақт ўтгач, Шавкат аста ўрнидан қўзғалди.
Салтанатнинг икки кўзи жавдирарди.
Шавкатнинг яна бироз ўтиришини жуда-жуда хоҳларди-ю, истагини тилига кўчиришдан аранг тийилиб турарди.
Маҳрамини ранжитиб қўйишдан чўчирди.
У ранжиса, юраги ғаш тортиб, юзлари тундлашини ўйлагани сайин ич-этини ерди.
— Қизим Шалола боғчадан келса, ўпиб қўярсан, — деди Шавкат бош қашиб. — Мен… Кетдим энди…
— Бўпти, — деди Салтанат йиғлагудек бўлиб. — Албатта ўпиб қўяман. Даданг сени сўради деб айтаман. Ўзингизни эҳтиёт қилинг! Вақтида нонушта қилинг ҳар куни. Биласиз-ку, нонушта қилмасангиз, бошингиз оғриб қолади. Сизнинг бошингиз оғриса, мен чидолмай кетаман.
— Бўпти, ҳадеб ғалчалик қилаверма, — дўқлаган оҳангда сўз қотиб эшик томон йўналди Шавкат. — Яхши ўтиринглар!
— Яхши боринг, бегим! Илойим сизни худонинг ўзи асрасин!..
* * *
Шавкат кетди. Аммо Салтанатнинг юрагини узиб олиб кетгандек бўлди. Аёл энтика-энтика, ўпкаси тўла-тўла, кўзларидан аччиқ ёшлар оқа-оқа анча пайтгача йўл четида эри кетган тарафга жавдираб боққанча қараб қолди. Шунчаки қараб қолмади. Бўғзига тиқилганча туриб қолган фарёд вужуд-вужудига сингиб, Салтанатни титрашга, чайқалишга, телбаларча сўзланишга ундайверди.
— Йўқ, мен бундай қилмаслигим керак, — дея ниҳоят ўзини сал қўлга олган бўлиб ўзига ўзи сўз қотди Салтанат. — Шавкат акамнинг чеҳраси очиқ. Кўзларида ҳаётдан миннатдорлик аломатларини кўрдим. Мана шу кўзларим билан ўзим кўрдим. Хурсанд бўлишим керак-ку! Хўш, ўша хотинга уйланиб олган бўлса нима қипти? Эркак киши- ит киши деб бекорга айтишмаган. Лекин Шавкат акамни ҳеч қачон ит киши демайман. У шунчаки… Ҳаётда адашди холос. Эртами-кечми, барибир бир кун хатосини англаб етади ва менинг бағримга қайтади. Ҳой, шайтон, мени йўлдан ураман деб ўйлама. Сендақаларни Шавкат акамнинг босиб кетган изларигаям олмайман. Ҳе башаранг қурсин шайтон бўлмай! Илойим тракторларнинг тагида қолгин!..
Шу пайт узоқдан ўзига таниш аёл юриб келаётганини кўрди-ю, Салтанат шоша-пиша кўз ёшларини енгига артиб, маъюс жилмайди.
«Вай, синглим Сабина-ку, — ўйлади жонланиб. — Хайрият-эй! Келаркан-ку!.. Ўргилиб кетай ўзимнинг сариқсоч синглимдан!..»
Орадан ҳеч қанча ўтмай, синглиси унга яқинлашиб келди-да, Салтанатни маҳкам бағрига босди.
— Ўзимнинг «лох» опамдан айланай, — деди Сабина киноя аралаш. — Тағин анави «шестёрка» эрчангиз кеп кетганга ўхшайди-а? Шунга кўчага чиқволиб телбадай турибсизми? Нега индамайсиз, опа?
— Ҳадеб ўзингнинг ўрисча гапларингни гапираверма-да, — деди синглисининг икки юзига кафтларини босиб Салтанат. — Биласан-ку, мен унақа гапларни тушунмайман! Юр, уйга кирайлик! Ўзим ҳам зерикиб ўтиргандим. Яхши бўлди келганинг!..
* * *
Ичкарига киришгач, Сабина опасининг киртайган кўзларига, йиғлайвериб шишган қовоқларига ачиниш аралаш тикилиб турди-да, яна ўзи биринчи бўлиб сўз бошлади.
— Опа, қачонгача ўша ҳезалакни кутиб яшайсиз? — деди куйинчаклик билан. — Устингизга хотин олволди. «Нагло» олдингизга похол соп кетди. Барибир ўшани деяверасизми? Сизда ғурур борми ўзи? Хафа бўлманг-у, сизнинг ўрнингизда бўлсам, Шавкатни аллақачон судга бериб адабини бердиртирардим. Қаранг, қизи Шалоланиям ташлаб кетди. Бир тийин бермаётганини кўрмасам ҳам биламан. Фақат тонманг!
— Бу нима деганинг? — Салтанат синглисининг қўлларини юзларидан олиб ташлади-да, нари сурилди. — Поччанг-а, поччанг!
— Поччамас у, қаро ер! — дея қўл силтади Сабина. — Нега тушунмайсиз. Қайси дунёда туғилгансиз ўзи, опа? Наҳотки, кўрмаяпсиз? Наҳотки, қалбингиз азобланмаётган бўлса? Кўзингизни каттароқ очинг мундай, опа!..
Бу гаплардан сўнг Салтанат дафъатан ўрнидан туриб кетди. Бирпас гезарганча Сабинага тикилиб турди-да, нарига ташланган сумкачани қўлига олиб синглисига тутқазди.
— Жон синглим, кетақол энди, — деди бошини сарак-сарак қилиб. — Агар мени яхши кўрсанг, кетақол! Уйингдагилар, эринг қидириб қолишади. Мўйдинжонни бунақа кутдирма! Хафа бўлади-я! Қайнонанг қариб қолган. Туртиниб-суртиниб ўзи овқат пиширадими сен бўлмасанг? Йўқ, кетмасанг бўлмайди. Мени… Мени қўявер!.. Мен-чи, яхшиман! Ана, боягина Шавкат акам кеп кетди. Шалоламни сўради. Мендан ҳол сўради. Ёнимда ярим соатданам кўпроқ ўтирди. Гаплашиб ўтирдик… Сен… Поччангни ҳақорат қилмагин, сингилжон! У сени жуда яхши кўради. Нуқул Сабинахон яхшими деб сўрагани сўраган.
— Яхши кўрмай ҳар бало бўлсин ўша бузуқи, — дея аста ўрнидан турди Сабина. — Сизга ачинаман холос. Шунинг учун гапириб ташладим-да, опа! Мендан ранжиманг! Жигарингизман, ахир! Жияним Шалолага ачинаман!
— Хавотирланма, — деди Салтанат унинг икки елкасига қўлларини қўйиб. — Биз жуда яхшимиз. Бирор кун қоладиган бўлиб келсанг, роса гаплашиб ўтирамиз!
— Майли, яхши қолинг! — дея кетишга чоғланди Сабина. — Ўзингизни эҳтиёт қилинг!.. Эҳ, ўзимнинг «лох» опам-эй! Дўст-душманнинг фарқига бормайдиган опам-эй!..
Сабина сўзлана-сўзлана ташқарига чиқиб кетди. Салтанат эса жойидан жилмади.
Тиззаларигача дағ-дағ титраб кўзлари қайтадан жиққа ёшга тўлганча хона деворига суяниб қолди.
У йиғларди. Ўкириб-ўкириб фарёд чекишни хоҳларди. Аммо тўсатдан Шавкат келиб қолса, саннаб йиғлаётганини эшитиб қолишидан, ранжишидан, кўнгли озор чекишидан қўрқарди.
* * *
Орадан уч кун ўтди. Дам олиш куни бўлгани боис Шалола қизи боғчага бормаганди.
Салтанат қизалоғини чўмилтириб, сочларини ҳавас билан турмаклади. Худди сезган каби ўзи олиб берган харир кўйлагини кийдирди. Шундан кейин нари борса бир соатча вақт ўтди-да!
Кутилмаганда ташқари эшик тақиллай бошлади. Салтанат юраги ҳовлиққанча йўлакка чопқиллади ва эшикни очди.
Очди-ю, кўнгли ёришиб кетгандек бўлди.
Рўпарасида Шавкат кулимсираб турганига кўзи тушди-ю, ўзининг ҳам юз-кўзларига табассум югургилади.
Лекин Шавкат ёлғиз эмасди.
Уйланиб олган аёли билан бирга келганди.
Салтанат лаб бурибгина турган бу аёлга кўзи тушгани ҳамоно ўзи сезмаган ҳолда чеҳраси тундалшди. Бироқ бу ҳолат узоққа чўзилмади. Мажбуран бўлса-да, Шавкатга қараб жилмайди.
— Таниш, Салтанат, — деди Шавкат орқароқда турган аёлга ишора қилиб. — Бу Ҳалима. Ҳалима, бу Салтанат!
Орадан ҳеч қанча ўтмай, синглиси унга яқинлашиб келди-да, Салтанатни маҳкам бағрига босди.
— Ўзимнинг «лох» опамдан айланай, — деди Сабина киноя аралаш. — Тағин анави «шестёрка» эрчангиз кеп кетганга ўхшайди-а? Шунга кўчага чиқволиб телбадай турибсизми? Нега индамайсиз, опа?
— Ҳадеб ўзингнинг ўрисча гапларингни гапираверма-да, — деди синглисининг икки юзига кафтларини босиб Салтанат. — Биласан-ку, мен унақа гапларни тушунмайман! Юр, уйга кирайлик! Ўзим ҳам зерикиб ўтиргандим. Яхши бўлди келганинг!..
* * *
Ичкарига киришгач, Сабина опасининг киртайган кўзларига, йиғлайвериб шишган қовоқларига ачиниш аралаш тикилиб турди-да, яна ўзи биринчи бўлиб сўз бошлади.
— Опа, қачонгача ўша ҳезалакни кутиб яшайсиз? — деди куйинчаклик билан. — Устингизга хотин олволди. «Нагло» олдингизга похол соп кетди. Барибир ўшани деяверасизми? Сизда ғурур борми ўзи? Хафа бўлманг-у, сизнинг ўрнингизда бўлсам, Шавкатни аллақачон судга бериб адабини бердиртирардим. Қаранг, қизи Шалоланиям ташлаб кетди. Бир тийин бермаётганини кўрмасам ҳам биламан. Фақат тонманг!
— Бу нима деганинг? — Салтанат синглисининг қўлларини юзларидан олиб ташлади-да, нари сурилди. — Поччанг-а, поччанг!
— Поччамас у, қаро ер! — дея қўл силтади Сабина. — Нега тушунмайсиз. Қайси дунёда туғилгансиз ўзи, опа? Наҳотки, кўрмаяпсиз? Наҳотки, қалбингиз азобланмаётган бўлса? Кўзингизни каттароқ очинг мундай, опа!..
Бу гаплардан сўнг Салтанат дафъатан ўрнидан туриб кетди. Бирпас гезарганча Сабинага тикилиб турди-да, нарига ташланган сумкачани қўлига олиб синглисига тутқазди.
— Жон синглим, кетақол энди, — деди бошини сарак-сарак қилиб. — Агар мени яхши кўрсанг, кетақол! Уйингдагилар, эринг қидириб қолишади. Мўйдинжонни бунақа кутдирма! Хафа бўлади-я! Қайнонанг қариб қолган. Туртиниб-суртиниб ўзи овқат пиширадими сен бўлмасанг? Йўқ, кетмасанг бўлмайди. Мени… Мени қўявер!.. Мен-чи, яхшиман! Ана, боягина Шавкат акам кеп кетди. Шалоламни сўради. Мендан ҳол сўради. Ёнимда ярим соатданам кўпроқ ўтирди. Гаплашиб ўтирдик… Сен… Поччангни ҳақорат қилмагин, сингилжон! У сени жуда яхши кўради. Нуқул Сабинахон яхшими деб сўрагани сўраган.
— Яхши кўрмай ҳар бало бўлсин ўша бузуқи, — дея аста ўрнидан турди Сабина. — Сизга ачинаман холос. Шунинг учун гапириб ташладим-да, опа! Мендан ранжиманг! Жигарингизман, ахир! Жияним Шалолага ачинаман!
— Хавотирланма, — деди Салтанат унинг икки елкасига қўлларини қўйиб. — Биз жуда яхшимиз. Бирор кун қоладиган бўлиб келсанг, роса гаплашиб ўтирамиз!
— Майли, яхши қолинг! — дея кетишга чоғланди Сабина. — Ўзингизни эҳтиёт қилинг!.. Эҳ, ўзимнинг «лох» опам-эй! Дўст-душманнинг фарқига бормайдиган опам-эй!..
Сабина сўзлана-сўзлана ташқарига чиқиб кетди. Салтанат эса жойидан жилмади.
Тиззаларигача дағ-дағ титраб кўзлари қайтадан жиққа ёшга тўлганча хона деворига суяниб қолди.
У йиғларди. Ўкириб-ўкириб фарёд чекишни хоҳларди. Аммо тўсатдан Шавкат келиб қолса, саннаб йиғлаётганини эшитиб қолишидан, ранжишидан, кўнгли озор чекишидан қўрқарди.
* * *
Орадан уч кун ўтди. Дам олиш куни бўлгани боис Шалола қизи боғчага бормаганди.
Салтанат қизалоғини чўмилтириб, сочларини ҳавас билан турмаклади. Худди сезган каби ўзи олиб берган харир кўйлагини кийдирди. Шундан кейин нари борса бир соатча вақт ўтди-да!
Кутилмаганда ташқари эшик тақиллай бошлади. Салтанат юраги ҳовлиққанча йўлакка чопқиллади ва эшикни очди.
Очди-ю, кўнгли ёришиб кетгандек бўлди.
Рўпарасида Шавкат кулимсираб турганига кўзи тушди-ю, ўзининг ҳам юз-кўзларига табассум югургилади.
Лекин Шавкат ёлғиз эмасди.
Уйланиб олган аёли билан бирга келганди.
Салтанат лаб бурибгина турган бу аёлга кўзи тушгани ҳамоно ўзи сезмаган ҳолда чеҳраси тундалшди. Бироқ бу ҳолат узоққа чўзилмади. Мажбуран бўлса-да, Шавкатга қараб жилмайди.
— Таниш, Салтанат, — деди Шавкат орқароқда турган аёлга ишора қилиб. — Бу Ҳалима. Ҳалима, бу Салтанат!
Икки аёл бир-бири билан ёвқараш орқали сўзсиз салом-алик қилган бўлди. Гарчи Ҳалима ҳамон лаб буришдан тийила олмаётган бўлса-да, Салтанат эътибор бермасликка интиларди. Аёлнинг ўзига қур-қур масхараомуз назар ташлаб қўяётганини ҳам кўрганди. Кўр эмас-ку!..
Бироқ кўрмасликка оларди холос. Шавкат акасининг хижолатда қолишига, мулзам тортишига сира йўл қўя олмасди. Шу сабабли ҳам ўзини босарди. Ясама жилмайишлардан тийилмасди.
Шу аҳволда бир зумда стол устига топган-тутганини келтириб қўйиб, Шавкат ёқтирган аччиқ кўк чойни ҳам дамлаб келди.
— Салтанат, сенга бир илтимосим бор, — деди Шавкат Ҳалима тарафга ўғринча қараб олиб. — Агар… Йўқ демасанг…
— Вай, бу нима деганингиз, дадаси? — Салтанат бирдан маъюсланиб, гоҳ Шавкат, гоҳ Ҳалимага жавдираб боқди. — Илтимос қилманг! Буюринг! Ахир…
Уёғини айта олмади. Аслида «хотинингизман-ку» демоқчи эди. Худо кўрсатмасин, шу сўзни тилига кўчирса, Ҳалима кейинчалик таъна қиладигандек, Шавкат акаси мулзам тортадигандек, икки ўт орасида куядигандек туюлиб, тилини тишлади…
Бунинг ўрнига нимадир эсига тушган каби дарров гапни бошқа ёққа бурди.
— Вай, Шалолангиз ҳалиям чиқмаганини қаранг! Ҳозир опчиқай! Жудаям уятчан-да қизингиз!..
Салтанат югурганча залга ўтиб бир зумда Шалолани етаклаганча Шавкатнинг ёнига олиб чиқди.
— Ў, асал қизим катта бўп қопти-ку! — дея Шалолани кўтариб олишга тутинди Шавкат. Аммо қизалоқ дарҳол ўзини орқага олди. Қора кўзларидан бир нечта томчи ёш думалаб юзларига тушди.
— Шалола, даданг-ку бу одам! — дея танбеҳ берган бўлди Салтанат. — Нега ётсирайсан? Кўриш даданг билан!..
— Йўқ, — дея янада орқароққа тисарилиб олди Шалола. — Бу одам менинг дадаммас! Менинг дадаммас! У ҳов анави… Ҳов анави хотиннинг дадаси!..
Шундай деб қизалоқ қайсарларча залга кириб кетди ва эшикни ичкаридан тамбалаб олди.
Бу ҳолат Салтанатни адо қилаёзганди. Айниқса, Шавкатнинг туси ўзгарганини кўргач, саросималаниб қолди.
— Х-хафа бўлманг, дадаси, — дея Шавкатнинг атрофида гирдикапалак бўлиб айлана бошлади Салтанат. — Билиб-билмай гапираверади-да! Бола-да ҳали!..
— Майли, хижолат чекма, — деди Шавкат аста Ҳалиманинг ёнидаги курсига чўкиб. — Сендан бир илтимосимиз бор. Майлими?
— Вай, илтимос деганингиз нимаси? Буюринг дедим-ку!
— Биз… Бугун сеникида… Қолсак девдим… Шунга… Нима дейсан?..
Аёл-ку! Салтанатнинг бу гапдан кейинги аҳволини тушунса бўларди. Ичида қайсидир томирчаси узилиб кетгандек, дили оғриганди. Фақат… Яна ўша ёвқур ва қайсар муҳаббати тинчланишга, чидашга, мажбуран бўлса-да, жилмайишга ундайверди. Мабодо қовоғи уйилса, Шавкат акаси ранжишидан, кўнгли хира тортишидан чўчиди.
— М-майли, ўз уйингиз-ку, — дея олди зўрға. — Шалолаям хурсанд бўлади қолсангизлар. Ана, залга жой тўшаб бераман! Ош дамлайман!
Бу гапларни айтмаса, Шавкатдан шундай таклифни эшитмаса бўларкан.
Қалби баттар азобда қолди. Рашкми, аламми, ишқилиб нимадир кўксини худди ёввойи мушукдек тирмалаб азоб бера бошлади. Кўксининг туб-тубидан отилиб чиқаётган аламни базўр жиловлай олди. Мана-мана ҳозир фарёд чека бошлайдигандек, билинар-билинмас титраб-қақшаб аста ошхонага ўтиб кетди. Ҳалима эса бу ҳолатига масхарали боқар, ҳадеганда Шавкатни туртар, кулиб юборишдан аранг ўзини тийиб турарди.
* * *
Эртаси куни тушга яқин Шавкат негадир кўнгли ғаш торта бошлаганини ҳис этди. Кўз ўнгида Салтанатнинг маъюсланганча кузатиб қолгани гавдаланиб, асабий лаб тишлади. Қилиб қўйган ишидан надоматлар чекиб, ўзини қўярга жой топа олмай қолди. Энди-энди бу иши гуноҳи азим экани, бир бегуноҳ аёлнинг кўнглини оғритганидан, шафқатсизликка эрк бериб қўйганидан куйди…
Бора-бора бу куйиклар Шавкатни оёққа турғазди. Ҳалимага айтиб ҳам ўтирмай, кийинди-ю, машинасига ўтириб газни босди…
Ўз уйи, Салтанат ва қизи Шалолани ташлаб кетган кулбаси Ҳалиманикидан нари борса ўн беш дақиқалик йўл.
Кўз очиб юмгунча уйига етиб келди.
Кўп қаватли уй атрофида сукунат ҳукмрон эди.
Юраги баттар ғашланиб ичкарига ўзини урди.
Квартира эшиги негадир очиқ экан.
Ҳовлиққанча залга ўтди.
Ҳеч ким йўқ. Жимжитлик.
Жонҳолатда ётоққа ўтди.
Бироқ кўрмасликка оларди холос. Шавкат акасининг хижолатда қолишига, мулзам тортишига сира йўл қўя олмасди. Шу сабабли ҳам ўзини босарди. Ясама жилмайишлардан тийилмасди.
Шу аҳволда бир зумда стол устига топган-тутганини келтириб қўйиб, Шавкат ёқтирган аччиқ кўк чойни ҳам дамлаб келди.
— Салтанат, сенга бир илтимосим бор, — деди Шавкат Ҳалима тарафга ўғринча қараб олиб. — Агар… Йўқ демасанг…
— Вай, бу нима деганингиз, дадаси? — Салтанат бирдан маъюсланиб, гоҳ Шавкат, гоҳ Ҳалимага жавдираб боқди. — Илтимос қилманг! Буюринг! Ахир…
Уёғини айта олмади. Аслида «хотинингизман-ку» демоқчи эди. Худо кўрсатмасин, шу сўзни тилига кўчирса, Ҳалима кейинчалик таъна қиладигандек, Шавкат акаси мулзам тортадигандек, икки ўт орасида куядигандек туюлиб, тилини тишлади…
Бунинг ўрнига нимадир эсига тушган каби дарров гапни бошқа ёққа бурди.
— Вай, Шалолангиз ҳалиям чиқмаганини қаранг! Ҳозир опчиқай! Жудаям уятчан-да қизингиз!..
Салтанат югурганча залга ўтиб бир зумда Шалолани етаклаганча Шавкатнинг ёнига олиб чиқди.
— Ў, асал қизим катта бўп қопти-ку! — дея Шалолани кўтариб олишга тутинди Шавкат. Аммо қизалоқ дарҳол ўзини орқага олди. Қора кўзларидан бир нечта томчи ёш думалаб юзларига тушди.
— Шалола, даданг-ку бу одам! — дея танбеҳ берган бўлди Салтанат. — Нега ётсирайсан? Кўриш даданг билан!..
— Йўқ, — дея янада орқароққа тисарилиб олди Шалола. — Бу одам менинг дадаммас! Менинг дадаммас! У ҳов анави… Ҳов анави хотиннинг дадаси!..
Шундай деб қизалоқ қайсарларча залга кириб кетди ва эшикни ичкаридан тамбалаб олди.
Бу ҳолат Салтанатни адо қилаёзганди. Айниқса, Шавкатнинг туси ўзгарганини кўргач, саросималаниб қолди.
— Х-хафа бўлманг, дадаси, — дея Шавкатнинг атрофида гирдикапалак бўлиб айлана бошлади Салтанат. — Билиб-билмай гапираверади-да! Бола-да ҳали!..
— Майли, хижолат чекма, — деди Шавкат аста Ҳалиманинг ёнидаги курсига чўкиб. — Сендан бир илтимосимиз бор. Майлими?
— Вай, илтимос деганингиз нимаси? Буюринг дедим-ку!
— Биз… Бугун сеникида… Қолсак девдим… Шунга… Нима дейсан?..
Аёл-ку! Салтанатнинг бу гапдан кейинги аҳволини тушунса бўларди. Ичида қайсидир томирчаси узилиб кетгандек, дили оғриганди. Фақат… Яна ўша ёвқур ва қайсар муҳаббати тинчланишга, чидашга, мажбуран бўлса-да, жилмайишга ундайверди. Мабодо қовоғи уйилса, Шавкат акаси ранжишидан, кўнгли хира тортишидан чўчиди.
— М-майли, ўз уйингиз-ку, — дея олди зўрға. — Шалолаям хурсанд бўлади қолсангизлар. Ана, залга жой тўшаб бераман! Ош дамлайман!
Бу гапларни айтмаса, Шавкатдан шундай таклифни эшитмаса бўларкан.
Қалби баттар азобда қолди. Рашкми, аламми, ишқилиб нимадир кўксини худди ёввойи мушукдек тирмалаб азоб бера бошлади. Кўксининг туб-тубидан отилиб чиқаётган аламни базўр жиловлай олди. Мана-мана ҳозир фарёд чека бошлайдигандек, билинар-билинмас титраб-қақшаб аста ошхонага ўтиб кетди. Ҳалима эса бу ҳолатига масхарали боқар, ҳадеганда Шавкатни туртар, кулиб юборишдан аранг ўзини тийиб турарди.
* * *
Эртаси куни тушга яқин Шавкат негадир кўнгли ғаш торта бошлаганини ҳис этди. Кўз ўнгида Салтанатнинг маъюсланганча кузатиб қолгани гавдаланиб, асабий лаб тишлади. Қилиб қўйган ишидан надоматлар чекиб, ўзини қўярга жой топа олмай қолди. Энди-энди бу иши гуноҳи азим экани, бир бегуноҳ аёлнинг кўнглини оғритганидан, шафқатсизликка эрк бериб қўйганидан куйди…
Бора-бора бу куйиклар Шавкатни оёққа турғазди. Ҳалимага айтиб ҳам ўтирмай, кийинди-ю, машинасига ўтириб газни босди…
Ўз уйи, Салтанат ва қизи Шалолани ташлаб кетган кулбаси Ҳалиманикидан нари борса ўн беш дақиқалик йўл.
Кўз очиб юмгунча уйига етиб келди.
Кўп қаватли уй атрофида сукунат ҳукмрон эди.
Юраги баттар ғашланиб ичкарига ўзини урди.
Квартира эшиги негадир очиқ экан.
Ҳовлиққанча залга ўтди.
Ҳеч ким йўқ. Жимжитлик.
Жонҳолатда ётоққа ўтди.
Не кўз билан кўрсинки, Салтанат каравотда чалқанча ётар, оғиз бурни, ёстиқ, чойшабларгача қонга ботганди.
— Салтанат, кўзингни оч, — дея уни турткилаб уйғота бошлади Шавкат. — Салтан, кўзингни очсанг-чи! Одам ҳам шунчалик қаттиқ ухлайдими? Уйғона қолсанг-чи!.. Сенга нима бўлди?..
Шавкат Салтанатни кўтариб ўтқазишга тутинди.
Афсуски, унинг боши пастга осилиб тушди.
Шундагина Салтанат оламдан ўтганини идрок этди. Ҳовлиққан кўйи Салтанатни қайтадан каравотга ётқизиб, атрофга аланглади.
Наридаги хонтахта устида оппоқ қоғоз ётарди. Шоша-пиша қоғозни қўлига олди.
Қоғозга шундай сўзлар битилганди:
«Шавкат ака, мени кечиринг! Ўзбошимчалик қип қўйдим. Сизнинг икки ўт орасида азобланишларингизга бардош қила олмадим. Ишонинг, юзларингиз маъюс тортса, кўзларингизда дард кўрсам, кўтара олмайман. Бу юкни ортмоқлаб юра олмайман. Сизни маза қилиб, яйраб-яшнаб яшашингизни хоҳлайман! Илтимос, мени қарғаманг! Шалолани ҳам ташлаб қўйманг! Ҳеч қачон сиқилманг. Дард чекманг! Маъюсланманг. Виждон азобида қийналманг! Шунда мен тинч бўламан! Сизни у дунё-ю бу дунё севиб қолувчи Салтанатингиз!..»
Шавкат бу жумлаларни ўқиб бўлгач, бирпас титраб Салтанатнинг жасадига жавдираб турди.
Кейин…
Бор овозда қичқириб юборди:
— Нима қип қўйдим, Салтанат? Нима қип қўйди-и-им???
Олимжон ҲАЙИТ
https://t.me/ibratlixikoyavaqissalaruz
— Салтанат, кўзингни оч, — дея уни турткилаб уйғота бошлади Шавкат. — Салтан, кўзингни очсанг-чи! Одам ҳам шунчалик қаттиқ ухлайдими? Уйғона қолсанг-чи!.. Сенга нима бўлди?..
Шавкат Салтанатни кўтариб ўтқазишга тутинди.
Афсуски, унинг боши пастга осилиб тушди.
Шундагина Салтанат оламдан ўтганини идрок этди. Ҳовлиққан кўйи Салтанатни қайтадан каравотга ётқизиб, атрофга аланглади.
Наридаги хонтахта устида оппоқ қоғоз ётарди. Шоша-пиша қоғозни қўлига олди.
Қоғозга шундай сўзлар битилганди:
«Шавкат ака, мени кечиринг! Ўзбошимчалик қип қўйдим. Сизнинг икки ўт орасида азобланишларингизга бардош қила олмадим. Ишонинг, юзларингиз маъюс тортса, кўзларингизда дард кўрсам, кўтара олмайман. Бу юкни ортмоқлаб юра олмайман. Сизни маза қилиб, яйраб-яшнаб яшашингизни хоҳлайман! Илтимос, мени қарғаманг! Шалолани ҳам ташлаб қўйманг! Ҳеч қачон сиқилманг. Дард чекманг! Маъюсланманг. Виждон азобида қийналманг! Шунда мен тинч бўламан! Сизни у дунё-ю бу дунё севиб қолувчи Салтанатингиз!..»
Шавкат бу жумлаларни ўқиб бўлгач, бирпас титраб Салтанатнинг жасадига жавдираб турди.
Кейин…
Бор овозда қичқириб юборди:
— Нима қип қўйдим, Салтанат? Нима қип қўйди-и-им???
Олимжон ҲАЙИТ
https://t.me/ibratlixikoyavaqissalaruz
Tilsim (Audio Hikoya)
@Creative_Group_official
1-Qism
#ТИЛСИМ
Hikoya muallifi- Shamsinur
Hikoya qilivchi - Zinnura
Montajchi -SarvarBek
https://t.me/ibratlixikoyavaqissalaruz
#ТИЛСИМ
Hikoya muallifi- Shamsinur
Hikoya qilivchi - Zinnura
Montajchi -SarvarBek
https://t.me/ibratlixikoyavaqissalaruz
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
5 та ФАРҚНИ ТОПИНГ ВА КОМЕНТАРИЯГА БИРИНЧИЛАРДАН БЎЛИБ ЖАВОБНИ ЮБОРИНГ🤔🤔🤔
@sinovlarihayot
@sinovlarihayot
MAROQLI XORDIQ JONLI EFIR SOATLARI TAQDIM ETILISHI BOSHLANDI AZIZLAR....
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
5 та ФАРҚНИ ТОПИНГ ВА КОМЕНТАРИЯГА БИРИНЧИЛАРДАН БЎЛИБ ЖАВОБНИ ЮБОРИНГ🤔🤔🤔
@sinovlarihayot
@sinovlarihayot
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
Nilufar Usmonova
@sinovlarihayot
@sinovlarihayot
#Мулоҳаза_учун
НАВБАТ
Ҳилола опа бугун вақтли турди. Ҳомиладор қизи Лобарни шаҳардаги касалхонага олиб бормоқчи эди.
- «Лобар, тезроқ кийин, эртароқ бормасак, касалхонада навбат кўпайиб кетади» – деб қизини шоштирган бўлди.
Она-бола касалхонага кириб келишганида соат 10 дан ошган эди.
Касалхона коридори навбат кутиб ўтирган аёллар билан тўла эди.
Ҳилола опанинг хаёлидан, бу кетишда пешингача ҳам навбат келмайди... деган гап ўтди.
Қизига :
- «Сен ўтириб тур» - деб касалхона ҳовлисига чиқди.
Сумкасидан телефонини чиқариб таниши Жаҳонгирга қўнғироқ қилди.
- « Жаҳонгир, касалхонага келгандик, жуда навбат кўп экан, ҳалиги таниш докторингизга телефон қилиб тайинлаб қўйинг, бизни навбатсиз чақириб олсин.»
- « Опа, ахир неча марта ёрдам бераман? Ўтган гал ҳам шундай қилган эдингиз. Биласиз, бунақа ишларни ёмон кўраман. Ахир, навбат кутиб соатлаб ўтирганлар бор. Уларга нисбатан ҳурматсизликку бу! »
Ҳилола опа ялинавергач, Жаҳонгир бу сўнгги марта эканлигини таъкидлаб, рози бўлишга мажбур бўлди.
Таниш докторга телефон қилиб Ҳилола опанинг фамилиясини берди.
Ичида доктор унинг илтимосини рад этишидан умидвор эди.
Орадан беш дақиқа ўтар-ўтмас касалхона коридорида Ҳилола опанинг фамилияси янгради ва у қизини етаклаб доктор қабулига кириб кетди.
Одамларнинг норози нигоҳларига жавобан: -« Қўлингдан келса, сен ҳам шундай қил»- дегандай кўзларини сузиб қўйди.
Кейинги ҳафта Ҳилола опа иш билан банкга кирди.
Қараса, яна навбат.
Одатдагидек Жаҳонгирга телефон қилди. Лекин, минг уринса ҳам у билан боғлана олмади.
Ноилож навбат кутиб ўтирди.
Бир соат деганда навбат келиб, энди киришга шайланган эди ичкаридаги одам кимнингдир фамилиясини айтиб чақирди.
Фамилиясини эшитган одам эшик томон кела бошлади.
Ҳилола опа йиғи аралаш: -«Ахир, мен бир соатдан бери навбатда турибман» – деди.
Ҳалиги одам эса эшикни ёпар экан, унга бир қараб қўйди. Нотаниш одамнинг нигоҳларидан опага таниш бир гапни ўқиш мумкин эди:
-«Қўлингдан келса, сен ҳам шундай қил!»...
Қиссадан ҳисса шу-ки, пичоқни олдин ўзинга, оғримаса бошқага ур!
T.me/sinovlarihayot
НАВБАТ
Ҳилола опа бугун вақтли турди. Ҳомиладор қизи Лобарни шаҳардаги касалхонага олиб бормоқчи эди.
- «Лобар, тезроқ кийин, эртароқ бормасак, касалхонада навбат кўпайиб кетади» – деб қизини шоштирган бўлди.
Она-бола касалхонага кириб келишганида соат 10 дан ошган эди.
Касалхона коридори навбат кутиб ўтирган аёллар билан тўла эди.
Ҳилола опанинг хаёлидан, бу кетишда пешингача ҳам навбат келмайди... деган гап ўтди.
Қизига :
- «Сен ўтириб тур» - деб касалхона ҳовлисига чиқди.
Сумкасидан телефонини чиқариб таниши Жаҳонгирга қўнғироқ қилди.
- « Жаҳонгир, касалхонага келгандик, жуда навбат кўп экан, ҳалиги таниш докторингизга телефон қилиб тайинлаб қўйинг, бизни навбатсиз чақириб олсин.»
- « Опа, ахир неча марта ёрдам бераман? Ўтган гал ҳам шундай қилган эдингиз. Биласиз, бунақа ишларни ёмон кўраман. Ахир, навбат кутиб соатлаб ўтирганлар бор. Уларга нисбатан ҳурматсизликку бу! »
Ҳилола опа ялинавергач, Жаҳонгир бу сўнгги марта эканлигини таъкидлаб, рози бўлишга мажбур бўлди.
Таниш докторга телефон қилиб Ҳилола опанинг фамилиясини берди.
Ичида доктор унинг илтимосини рад этишидан умидвор эди.
Орадан беш дақиқа ўтар-ўтмас касалхона коридорида Ҳилола опанинг фамилияси янгради ва у қизини етаклаб доктор қабулига кириб кетди.
Одамларнинг норози нигоҳларига жавобан: -« Қўлингдан келса, сен ҳам шундай қил»- дегандай кўзларини сузиб қўйди.
Кейинги ҳафта Ҳилола опа иш билан банкга кирди.
Қараса, яна навбат.
Одатдагидек Жаҳонгирга телефон қилди. Лекин, минг уринса ҳам у билан боғлана олмади.
Ноилож навбат кутиб ўтирди.
Бир соат деганда навбат келиб, энди киришга шайланган эди ичкаридаги одам кимнингдир фамилиясини айтиб чақирди.
Фамилиясини эшитган одам эшик томон кела бошлади.
Ҳилола опа йиғи аралаш: -«Ахир, мен бир соатдан бери навбатда турибман» – деди.
Ҳалиги одам эса эшикни ёпар экан, унга бир қараб қўйди. Нотаниш одамнинг нигоҳларидан опага таниш бир гапни ўқиш мумкин эди:
-«Қўлингдан келса, сен ҳам шундай қил!»...
Қиссадан ҳисса шу-ки, пичоқни олдин ўзинга, оғримаса бошқага ур!
T.me/sinovlarihayot
🔥ПРЕМЕРА🔥
#БИЗ_ЙИҒЛАГАН_ОҚШОМЛАР:
Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм.
Ариқлар тўла сув, ташнаи зорим болам,
Сандиқлар тўла дон, оч, наҳорим болам
Ҳаёт, доим биз кутганимиздек бир текисда кетавермас экан. Бунга неча минг марталаб амин бўлдим.
Менинг исмим Эфнан. Балки исм тақдирга таъсир қилади деганлари ростдир. Эфнан маъноси жаннат боғларида очилган митти гул экан. Бир китобда ёзилишича Эфнан жаннатда етим болалар қасрини безаб турувчи гул ҳисобланаркан. Онам нима учун бу исмни менга танлаганлари ҳамон тушунмайман. Мен доим синфдошларим орасида ҳам ўз исмим билан ажралиб турганман. Яна мени улардан ажратиб турган бир жиҳатим, ёшлигимдан сочимни кестирмаганимдир. Мактабга чиққан вақтимдаям менчалик сочи узун қиз бўлмаган. Иккинчи синфда сочларим белларимга тушарди.
Биз оилада тўрт кишимиз. Дадам, онам, мен ва укам. Онам шифокор эдилар. Шифокорлар камчиликни ташкил қилгани учун, онам икки жойда ишлардилар. Туғруқхонада доя бўлиб ишлаганларидан ташқари, жонлантириш бўлимида ҳам ишлардилар. Онам кўпинча ишда бўладилар. Дадам эса... Дадам эса, топганини ичиб келадиган одам. Ичиб келиб тинч ўтирганда ҳам майли эди. Қилдан қийиқ ахтариш бу одатий ҳолга айланган.
Дадам кўп ичгани бир томон бўлса, онам дадамни ичишини ёмон кўриши бир томон эди. Улар шу масалада кўп тортишишарди. Онам дадам ичган вақтлари битта гапдан қолмай тенгма тенг гап талашарди. Табиийки бу дадамга ёқмай, онамга қўл кўтарарди.
Онамни ҳам тушунса бўлади, кечаси билан навбатчиликда беморларга қараб чарчаб келгач, дадамни ичиб олиб маза, бемаза гапларини айтишини кўтаролмасди.
Болалигим ана шундай ўтарди. Биз болалик нималигини ҳис қилмасдик. Уйдаги ҳар кунги жанжаллар, дадамнинг бизга ҳам қўл кўтариши руҳиятимизга таъсир қилмай қолмасди.
Дадам ичиб келганида биз стол тагига ёки шкафга беркинадиган ҳам бўлиб қолгандик.
Бугун ҳам шундай бўлди. Дадам ичиб келганди. Онам ишдан чарчаб келган. Дадамга бозорлик қилиб келинг деганди аммо дадам буни ўрнига улфатлари билан ичиб келишни афзал билган.
Ҳозирам уйга кириб битта ароқни ичиб ўтирибди.
-Қанақа одамсиз? Мен ишдан кеч келаман. Бозорлик қилиб келинг дегандимку.
-Ўчир овозингни. Керак бўлса ўзинг қилиб кел.
Дадам парво қилмай, яна ичишда давом этди.
-Жонга тегди шу ароқ ҳам. Уйи куйсин ароқни чиқарганни.
Онам ароқ шишасини олиб улоқтириб юборди. Дадам эса жахли чиқиб онамни ура кетди.
Онамни ураётган дадамга биз бас кела олармидик? Дадам ичиб келганида онамга қўшиб укам иккимизни ҳам аямай калтакларди.
Калтакланган юзини упа ёрдамида аранг бекитган онам зўрға қадам босганча ишга кетарди. Нариги уйда эса кечаги ишидан бехабар дадам ухлаб ётарди .
Онам туни билан йиғлаб чиқди. Қачонгача бу кунлар давом этади деб ўйласа керак...
#БИЗ_ЙИҒЛАГАН_ОҚШОМЛАР:
Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм.
Ариқлар тўла сув, ташнаи зорим болам,
Сандиқлар тўла дон, оч, наҳорим болам
Ҳаёт, доим биз кутганимиздек бир текисда кетавермас экан. Бунга неча минг марталаб амин бўлдим.
Менинг исмим Эфнан. Балки исм тақдирга таъсир қилади деганлари ростдир. Эфнан маъноси жаннат боғларида очилган митти гул экан. Бир китобда ёзилишича Эфнан жаннатда етим болалар қасрини безаб турувчи гул ҳисобланаркан. Онам нима учун бу исмни менга танлаганлари ҳамон тушунмайман. Мен доим синфдошларим орасида ҳам ўз исмим билан ажралиб турганман. Яна мени улардан ажратиб турган бир жиҳатим, ёшлигимдан сочимни кестирмаганимдир. Мактабга чиққан вақтимдаям менчалик сочи узун қиз бўлмаган. Иккинчи синфда сочларим белларимга тушарди.
Биз оилада тўрт кишимиз. Дадам, онам, мен ва укам. Онам шифокор эдилар. Шифокорлар камчиликни ташкил қилгани учун, онам икки жойда ишлардилар. Туғруқхонада доя бўлиб ишлаганларидан ташқари, жонлантириш бўлимида ҳам ишлардилар. Онам кўпинча ишда бўладилар. Дадам эса... Дадам эса, топганини ичиб келадиган одам. Ичиб келиб тинч ўтирганда ҳам майли эди. Қилдан қийиқ ахтариш бу одатий ҳолга айланган.
Дадам кўп ичгани бир томон бўлса, онам дадамни ичишини ёмон кўриши бир томон эди. Улар шу масалада кўп тортишишарди. Онам дадам ичган вақтлари битта гапдан қолмай тенгма тенг гап талашарди. Табиийки бу дадамга ёқмай, онамга қўл кўтарарди.
Онамни ҳам тушунса бўлади, кечаси билан навбатчиликда беморларга қараб чарчаб келгач, дадамни ичиб олиб маза, бемаза гапларини айтишини кўтаролмасди.
Болалигим ана шундай ўтарди. Биз болалик нималигини ҳис қилмасдик. Уйдаги ҳар кунги жанжаллар, дадамнинг бизга ҳам қўл кўтариши руҳиятимизга таъсир қилмай қолмасди.
Дадам ичиб келганида биз стол тагига ёки шкафга беркинадиган ҳам бўлиб қолгандик.
Бугун ҳам шундай бўлди. Дадам ичиб келганди. Онам ишдан чарчаб келган. Дадамга бозорлик қилиб келинг деганди аммо дадам буни ўрнига улфатлари билан ичиб келишни афзал билган.
Ҳозирам уйга кириб битта ароқни ичиб ўтирибди.
-Қанақа одамсиз? Мен ишдан кеч келаман. Бозорлик қилиб келинг дегандимку.
-Ўчир овозингни. Керак бўлса ўзинг қилиб кел.
Дадам парво қилмай, яна ичишда давом этди.
-Жонга тегди шу ароқ ҳам. Уйи куйсин ароқни чиқарганни.
Онам ароқ шишасини олиб улоқтириб юборди. Дадам эса жахли чиқиб онамни ура кетди.
Онамни ураётган дадамга биз бас кела олармидик? Дадам ичиб келганида онамга қўшиб укам иккимизни ҳам аямай калтакларди.
Калтакланган юзини упа ёрдамида аранг бекитган онам зўрға қадам босганча ишга кетарди. Нариги уйда эса кечаги ишидан бехабар дадам ухлаб ётарди .
Онам туни билан йиғлаб чиқди. Қачонгача бу кунлар давом этади деб ўйласа керак...
#БИЗ_ЙИҒЛАГАН_ОҚШОМЛАР:
2-қисм
МУАЛЛИФ ШАМСИНУР
Ёшлигимиз дадам ичиб келиб, жанжал қилиши билан ўтган десам адашмайман. Биз дадамни ичишидан шунчалар юрак олдириб қўйгандик-ки, ичмаган куни бизни уйда байрам эди гўё .
Ўнинчи синфимда онам қаттиқ оғриб қолдилар. Ўшанда бувим кўришга келгандилар.
-Қизим пиёлаларни ювиб кел.
Онам менга пиёлаларни бердилар. Мен ювиб тезда изимга қайтдим. Дастурхон ёзилган, укам бувимни қучоғида ўтирарди.
-Неча марта айтдим сенга ўзингга эътиборли бўл деб.
-Иссиқ жонни истмаси бор. Биласизку шу соҳани ичидаман. Бироз юпун кийиндим шекилли, буйрагим шамоллаб қолибди.
-Яна оёқда ўтказиб юборма. Таътил оласанми тезда даволаниб ол.
-Хўп ойи. Ҳаракат қиламан. Аммо ҳозирда касал кўп. Таътилга чиқолмасам ҳам керак.
-Рўзғорниям кўпроқ ўзинг тортасан, соғлиғингни эҳтиёт қил. Куёвга барибир.
Ўша куни бувим кетдилар. Эртасига онам урологга бориб зарур дори дармон ёздириб олдилар. Табиийки таътилга чиқмай ишлайвердилар.
Онам ўзича даволаниб юраверибди. Аммо асл касали бошқа экан. Онам билса-да, эътибор қилмай, ҳеч кимга билдирмай юраверган. Ахийри дард устунлик қилиб онамни аҳволи оғирлашди. Онамда миома бор экан. Вақтида даволанмагани учун аҳвол операциягача келибди.
Онамни бир ҳафта давомида операция учун дори дармон қилиб тайёрлашди. Кейин эса операция қилишди. Афсуслар бўлсинки, онам операциядан яхши чиқмади. Миома баттар авж олиб кетди. Операциядан кейин онамни аҳволи янада оғирлашиб кетди.
Онамни етти ой умри қолган дейишди. Касалхонадан келган онам, бир кун ҳам яхши яшамади. Куни докторма доктор юриш билан ўтарди.
Онам кимётерапия муолажаларини олиб келгандан кейин, янада аҳволи оғирлашиб қолди. Мен катта қиз эмасманми рўзғорни барча ишини ўз бўйнимга олгандим. Дадамга ҳам инсоф бериб ичмай қўйди. Тинмай ишлаб онамни даволатиш учун елиб югурарди.
-Қизим сочим оғирлашиб қолгандек бўляпти. Тараб юборасанми, мен тарайман десам ҳаракатим қолмади.
-Хўп ойижон.
Онамни сочларини тараяпманууу, тароқ сочдан тўлди. Жуда кўп сочлари тўкиларди ҳар тараганимда.
-Қизим нимага жимиб қолдинг?
-Она сочиз жудаям кўп тўкиляпти.
-Ҳа шунинг учун оғирлашибдида. Майли тарайвер.
Онамни кўзлари бунақа беморларни кўравериб пишиб кетгани учун ортиқча ҳавотир олмадилар.
Онам жуда озиб кетгандилар. Бир бурдагина қизини кўриб эса бувим тинмай йиғларди.
-Айтгандим-а? Айтгандим. Қулоқ солмадинг. Вақтида даволаниб юришинг керак эди.
Бувимни бир оёғи бизни уйда бўлиб қолган эмасми қизига жони ачирди.
Онам бир кун яхши бўлса, икки кун оғриб қоларди. Тортган азобини эса айтмаса ҳам бўлади. Тунлари ухлаёлмай инграб чиқади. Дадам пул етказолмай уйда сотгулик нарсани сотиб дори олиб келарди. Эртадан кечгача ишларди. Шунда ҳам пул етказиб бўлмасди.
T.me/sinovlarihayot
Тоғаларим, холаларим ҳам қараб туришмади. Аямни даволатиш учун қўлларидан келган ёрдамни аяшмади
2-қисм
МУАЛЛИФ ШАМСИНУР
Ёшлигимиз дадам ичиб келиб, жанжал қилиши билан ўтган десам адашмайман. Биз дадамни ичишидан шунчалар юрак олдириб қўйгандик-ки, ичмаган куни бизни уйда байрам эди гўё .
Ўнинчи синфимда онам қаттиқ оғриб қолдилар. Ўшанда бувим кўришга келгандилар.
-Қизим пиёлаларни ювиб кел.
Онам менга пиёлаларни бердилар. Мен ювиб тезда изимга қайтдим. Дастурхон ёзилган, укам бувимни қучоғида ўтирарди.
-Неча марта айтдим сенга ўзингга эътиборли бўл деб.
-Иссиқ жонни истмаси бор. Биласизку шу соҳани ичидаман. Бироз юпун кийиндим шекилли, буйрагим шамоллаб қолибди.
-Яна оёқда ўтказиб юборма. Таътил оласанми тезда даволаниб ол.
-Хўп ойи. Ҳаракат қиламан. Аммо ҳозирда касал кўп. Таътилга чиқолмасам ҳам керак.
-Рўзғорниям кўпроқ ўзинг тортасан, соғлиғингни эҳтиёт қил. Куёвга барибир.
Ўша куни бувим кетдилар. Эртасига онам урологга бориб зарур дори дармон ёздириб олдилар. Табиийки таътилга чиқмай ишлайвердилар.
Онам ўзича даволаниб юраверибди. Аммо асл касали бошқа экан. Онам билса-да, эътибор қилмай, ҳеч кимга билдирмай юраверган. Ахийри дард устунлик қилиб онамни аҳволи оғирлашди. Онамда миома бор экан. Вақтида даволанмагани учун аҳвол операциягача келибди.
Онамни бир ҳафта давомида операция учун дори дармон қилиб тайёрлашди. Кейин эса операция қилишди. Афсуслар бўлсинки, онам операциядан яхши чиқмади. Миома баттар авж олиб кетди. Операциядан кейин онамни аҳволи янада оғирлашиб кетди.
Онамни етти ой умри қолган дейишди. Касалхонадан келган онам, бир кун ҳам яхши яшамади. Куни докторма доктор юриш билан ўтарди.
Онам кимётерапия муолажаларини олиб келгандан кейин, янада аҳволи оғирлашиб қолди. Мен катта қиз эмасманми рўзғорни барча ишини ўз бўйнимга олгандим. Дадамга ҳам инсоф бериб ичмай қўйди. Тинмай ишлаб онамни даволатиш учун елиб югурарди.
-Қизим сочим оғирлашиб қолгандек бўляпти. Тараб юборасанми, мен тарайман десам ҳаракатим қолмади.
-Хўп ойижон.
Онамни сочларини тараяпманууу, тароқ сочдан тўлди. Жуда кўп сочлари тўкиларди ҳар тараганимда.
-Қизим нимага жимиб қолдинг?
-Она сочиз жудаям кўп тўкиляпти.
-Ҳа шунинг учун оғирлашибдида. Майли тарайвер.
Онамни кўзлари бунақа беморларни кўравериб пишиб кетгани учун ортиқча ҳавотир олмадилар.
Онам жуда озиб кетгандилар. Бир бурдагина қизини кўриб эса бувим тинмай йиғларди.
-Айтгандим-а? Айтгандим. Қулоқ солмадинг. Вақтида даволаниб юришинг керак эди.
Бувимни бир оёғи бизни уйда бўлиб қолган эмасми қизига жони ачирди.
Онам бир кун яхши бўлса, икки кун оғриб қоларди. Тортган азобини эса айтмаса ҳам бўлади. Тунлари ухлаёлмай инграб чиқади. Дадам пул етказолмай уйда сотгулик нарсани сотиб дори олиб келарди. Эртадан кечгача ишларди. Шунда ҳам пул етказиб бўлмасди.
T.me/sinovlarihayot
Тоғаларим, холаларим ҳам қараб туришмади. Аямни даволатиш учун қўлларидан келган ёрдамни аяшмади