حیات اسرائیل چگونه ممکن شده است؟

کوروش علیانی

کوروش علیانی در این بخش از گفت‌وگو با سیمافکر به جنبه‌ای از روایت خود درباره رژیم صهیونیستی اشاره می‌کند که عموماً مغفول واقع شده است.
اینکه چگونه اسرائیل با ایجاد ساختاری اقتصادی و آزمایشگاه‌های کثیف برای منافع قدرت‌های منطقه، توانسته حاکمیت خود را تثبیت کند.

⭕️ فیلم کامل را در وبسایت سیمافکر ببینید:

simafekr.com/post/185

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

زن، زندگی، ایران
مرضیه برومند


در این گفت‌وگو که چند سال پیش به میزبانی احمد طالبی‌نژاد، منتقد سینما برگزار شده، مرضیه برومند از دیدگاه خود درباره زن ایرانی می‌گوید. روایت صادقانه‌ای که فارغ از فشارهای روانی رسانه‌ای مد روز، تجربه‌ای واضح و مکرر از زن ایرانی است.

بسیاری از سخن‌های اینچنین در سوءتفاهم فضای رسانه‌ای رسمی و ضدرسمی از دست می‌رود. برای پروژه‌ای که مطلقا فقط برهم زدن آرامش روانی را هدف گرفته است، تلقین اینکه جایی برای سخن گفتن و فکر کردن و حرف زدن باقی نمانده، بسیار حیاتی است. چرا که عرصه برای خشونت و تباهی مطلوب آن تنگ خواهد شد.
حال انکه دشوار نیست تشخیص اینکه؛ آنچه برای این جریان هیچ اهمیتی ندارد زن، انسان، تاریخ و آینده ایران است. و هرآنکس که طاقت‌اش دربرابر فشار روانی این پروژه تمام شود، ناگزیر به آنچه ناراستی و تباهی است تن داده است.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

تربیت اروپایی
روبان سفید، میشائیل هانکه

اروپایی‌ها در تاریخ مظهر خشونت و عریانی خشونت بوده‌اند. این دو صحنه از فیلم روبان سفید (میشائیل هانکه، ۲۰۰۹) از بی‌پرده‌ترین لحظه‌های فیلم است. آنچه می‌بینیم به تصویر کشیده شدن زندگی اهالی یک روستاست که انگار بی‌دلیل خشونت ورزیدن، در آن جزء مناسک طبیعی مردمان آن است. پسر بچه‌ای نی بچه دیگر را با خشونت و بی‌دلیل در آب می‌اندازد، صرفا چون خودش مالک آن نیست. پدر همان پسربچه، همینگونه با او رفتار می‌کند. چیزی که اینجا میبینیم عادی بودن پرخاش و دیگر ستیزی است؛ چه در بازی کودکان و چه در شیوه تربیت پدر و مادر.
شاید صحنه‌های زیادی در تاریخ سینما باشند که خشونت و پرخاش را به تصویر بکشند، اما این صحنه از روبان سفید به شکل بی‌واسطه‌ای ما را با بیهودگی انسان اروپایی و در نحوه عریانی و پرده‌دری خاص آن، مواجه می‌سازد، چیزی که اگرچه در شیوه اروپایی‌ها در جنگ و سیاست دیده‌ایم، اما به عنوان ایرانی درکی از میزان سبعیت، عریانی و خشونت آن نداریم.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

ما کیستیم؟

طاهره صفارزاده؛ از شاعری تا سیاست


💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

بین کسانی که در شب‌های شعر گوته، در سفارت آلمان در ایران شعر خواندند و سخنرانی کردند، تنها کسی که مثل صفارزاده در اشعارش مضامین مذهبی داشت، علی موسوی گرمارودی بود. تجربه شعرخوانی در شب‌های گوته باعث شد، صفارزاده به اتفاق موسوی گرمارودی و شاعران و نویسندگانی دیگر چون سید علی خامنه‌ای و محمود طالقانی اجتماعی مستقل برای خود تشکیل دهند به نام «کانون نهضت فرهنگی اسلامی». تشکیل کانون ریشه در درکی داشت که از سازمان‌دهی مستقل وجود داشت. شعر و جامعه شاعران مذهبی به این درک رسیده بود.

فرح پهلوی در دوره‌ای که شعر صفارزاده با اقبال نشریات و برخی روشنفکران مواجه شده بود، چاپ شعر «کودک و قرن» از مجموعه «رهگذر مهتاب» را ممنوع کرد و علیه آن یادداشت نوشت. در برخی بندهای این شعری که اینجا می‌شنویم، با همه حزن و نهیبی که دارد گویا فردای ملت ایران را مخاطب خود قرار داده و به سوی اجتماع و سیاست در حرکت است.
آنچه صفارزاده بدان ایمان داشت و به آن رسید، شاعرانگی و مسئولیتی بود اینکه او به فکر ایجاد تشکیلاتی مستقل از کانون نویسندگان ایران بیافتد، شاید همه در شعر بودن خود «شعر» جمع می‌شد.

این قسمت «سپید و سیاه» درباره طاهره صفارزاده و ویژگی شعر اوست.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

هامون و کارزار نقد فیلم
داریوش مهرجویی، مسعود فراستی

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

وقتی فیلم هامون در جشنواره سال ۶۸ اکران شد، منتقدان غالبا آن را دوست داشتند. مناقشات وقتی درباره محبوب‌ترین فیلم جشنواره بالا گرفت که مسعود فراستی و سید مرتضی آوینی به شکل صریحی فیلم را نقد کردند. در فضایی که عمدتا هامون شفاف‌ترین تصویر روشنفکری و زمانه انتهای دهه ۶۰ شناخته می‌شد، چند منتقد معدود فیلم را هم از حیث سینمایی و هم مضمونی سطحی و آشفته دانستند. آنچه در آن سال‌ها در مراوده نقد فیلم و سینما رخ ‌می‌داد یادآور سالهای اوج نقد فیلم جهان همچون کایه دو سینما در فرانسه و حضور چهره‌های شاخص نقد فیلم در آمریکا مثل پالین کیل و اندرو ساریس است.
در این بخش از مستند مهرجویی کارنامه چهل ساله به کارگردانی مانی حقیقی که پس از مرگ دلخراش داریوش مهرجویی منتشر شد، مهرجویی، ستیزِ فراستی با هامون را با شوخ‌طبعی دست می‌اندازد. شاید گمان کنیم این صحنه صرفا یک شوخی توخالی با نقد فیلم است، اما این صحنه شاید در زمره آخرین نشانه‌های دورانی باشد که منتقدان به معنای حقیقی نقد فیلم می‌نوشتند و سینماگران به نقدهای آن‌ها واکنش می‌دادند. مهمتر از شوخی‌ای که در پس صحنه هست، آنچه باید اینجا دیده شود کارزار فرهنگی سینمایی است که زنده است و تاثیر دارد.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

چرا کوچ‌دادن مردم فلسطین، به نفع اسرائیل است؟

سیدباقر نبوی ثالث - #ماجرا ۱

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

روز و شب شمال و جنوب غزه بمباران می‌شود و حملات زمینی اسرائیل به طور پراکنده در حال انجام است. نزدیک ۹هزار فلسطینی شهید شده‌اند و این عدد هر لحظه ممکن است افزایش پیدا کند. غزه عملاً با یک عملیات تمام عیار پاکسازی قومی مواجه است و در این میان برخی کشورها از جمله خود اسرائیل به غزه‌ای‌ها توصیه می‌کنند که برای حفظ سلامت و امنیت‌شان به خارج از غزه بروند.
سیدباقر نبوی در این ویدئو توضیح می‌دهد که چرا این پیشنهاد بیش از آن چیزی که تصور می‌شود فریبکارانه است. اهالی غزه هیچ‌گاه با ترک خانه و سرزمین خود، به سلامت و امنیت نمی‌رسند. تاریخ حیات مخرب اسرائیل شاهد این دروغ است. از همان ابتدا تا امروز به طور مستمر اعراب ساکن فلسطین به ترک خانه‌هایشان فراخوانده شده‌اند و سرنوشت کسانی که رفتند و کسانی که ماندند چندان تفاوتی ندارد. اسرائیل به امنیت هیچکدام اهمیتی نمی‌دهد اما مدام با طرح انسان‌دوستی، افراد را به خروج از خاک تاریخی خودشان فرامی‌خواند. این دعوت تنها قرار است هزینه جنایت و قتل عام اسرائیل را در صحنه جهانی کاهش دهد.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

ما می‌جنگیم
آکیرا کوروساوا، ۱۹۵۴

ایستادگی در سینمای ژاپن و علی الخصوص آثار کوروساوا وضع خاصی دارد. هفت سامورایی (۱۹۵۴، آکیرا کوروساوا) سرآمد این وضع داستانی است. وقتی قرار است راهزنان حمله‌ای را به مزارع کشاورزان روستا آغاز کنند، مردم عادی دچار یک ترس قدیمی می‌شوند: بمانند و بجنگند یا واگذار کنند و به طریق گذشته زندگی. درست در همین لحظه کشاورزی از میان مردم برمی‌خیزد و پیشنهاد ترس‌آوری می‌دهد: جنگ. مردم که تصمیم جنگ برایشان سخت شده است پیش کسی می‌روند که بیش از همه به او اعتماد دارند و در کمال ناباوری آن پیرمرد هم دستور به جنگ می‌دهد و این یعنی باید ماند.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

جایی برای فلسطینی‌ها نیست‌

بخشی از مستند والتیس با بشیر - ۲۰۰۸

امروز اهالی غزه به خروج از سرزمین‌شان فراخوانده می‌شوند. به آن‌ها گفته می‌شود که از غزه بیرون بروند و مثلاً در اردوگاهی امن زندگی کنند؛ اما تاریخ اشغالگری مستمر اسرائیل به خوبی فریب این وعده را نشان می‌دهد.
این فیلم که بخشی از مستند «والتس با بشیر» است، قطعه‌ای از همین تاریخ را روایت می‌کند: قتل عام در اردوگاه صبرا و شتیلا. مستند «والتس با بشیر» به کارگردانی آری فولمن، درباره‌ی یک سرباز اسرائیلی است که در زمان قتل عام فلسطینی‌ها در بیروت بوده اما سنگینی عذاب وجدانی سخت، باعث شده که این قتل عام از حافظه‌اش پاک شود. او در طول فیلم از طریق صحبت با دیگر افرادی که در آن قتل عام حضور داشتند، کم کم ماجرای صبرا و شتیلا را به یاد می‌آورد.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

پیمان‌های سیاسی چگونه استوار می‌مانند؟

سیدجواد طباطبایی - درس‌گفتار ماکیاوللی - مؤسسه پرسش

توجه به واقعیت‌ها در عرصه‌ی سیاست، توصیه‌ای است که مکرر به گوش می‌رسد و گاه، تا جایی پیش می‌رود که هرگونه خواست تغییر، نحوی محال‌اندیشی را تداعی می‌کند. گویی سیاست، موجودیتی پیش‌ساخته دارد و همانگونه که هست، باید به آن تن داد.

سیدجواد طباطبایی در این صوت که بخشی از درس‌گفتار‌هایش درباره‌ی ماکیاولی است، تصویر دیگری از مناسبات نیروها در واقعیت سیاسی ارائه می‌دهد که مستلزم قوی شدن یک واحد سیاسی است و در غیر آن صورت، هدف تهاجم خواهد بود. هر نیرویی که سیاسی باشد، خواستی دارد و ناچار، با بیرون از خودش مرزگذاری می‌کند و قوی بودن، لازمه‌ی پاسداری از این مرزهاست.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

از جنگ گریزی نیست

حسین کچویان

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

تنش و تغییر روزافزون در مناسبات قدرت، صحنه‌ی سیاست جهانی را با آینده‌ای مبهم مواجه کرده است. در این میان، گفتاری رواج یافته که از آینده‌ی نظم جهانی، تصویری خاص را پیش چشم‌ها می‌گذارد. به این صورت که روابط قدرت، طبیعتاً، در حال رفتن به سویی‌اند که همه‌ی واحد‌های سیاسی، دارای کارکردی در نظم جهانی خواهند بود و دیگر، کانون‌هایی از قدرت وجود نخواهند داشت که سیاست را عرصه‌ی تحقق سرنوشت مطلوب‌شان بدانند؛ این واحدها، در جغرافیایی نرم، بدون کمترین تعارضی به مبادله خواهند پرداخت؛ فقط کافی است که بی هیچگونه تقلایی خود را به جریان طبیعی قدرت بسپارند. چنین تحلیلی، ناچار، ما را به گونه‌ای خاص از حضور در جهان فرامی‌خواند.
دکتر حسین کچویان، در این گفتگو که توسط مجله‌ی سوره برگزار شده، درباره‌ی خام‌اندیشانه بودن چنین تصوری سخن گفته‌ است. او می‌گوید که تغییر قطب‌های قدرت، همواره همراه با جنگ خواهد بود؛ زیرا هر نظمی، حاملانی دارد که اساس حیات‌شان به آن وابسته است و در برابر تغییر‌اتش، منفعل نخواهند بود و تمام تلاش خود را برای حفظ‌اش به کار خواهند بست.

⭕️ متن کامل این گفت‌وگو، در شماره پنجم ماهنامه سوره (شهریور ۱۴۰۲)، منتشر شده است.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

درباره خشونت و جامعه

حسین کچویان

در جامعه کشاکش‌هایی وجود دارد که گاه و بی‌گاه، آشکار شده و فضای عمومی کشور را دچار انواع اختلاف‌ها می‌کند. به حدی که در مقاطعی، کار به خشونت کشیده می‌شود. چنین وضعی طاقت‌فرسا است؛ لذا دائما صداهایی از جهات مختلف بلند می‌شوند که ما را به کنار گذاشتن تضادها دعوت کرده و ضمنا، نوع خاصی از وحدت‌ را ممکن می‌دانند که در آن، افراد می‌توانند بدون در نظر گرفتن ضدیت‌ها، هم‌زیستی کنند.
دکتر حسین کچویان گفتگویی با ماهنامه‌ی سوره داشته‌ و در آن، چنین ادعاهایی را به کلی بی‌اساس دانسته‌ است؛ چراکه برپاشدن هرگونه مناسباتی در حیات انسانی، ضرورتا بر یکسری از تضادها مبتنی است و خشونت نیز دارای اقسامی است که برخی از آن‌ها واقعیتی گریزناپذیر در جامعه‌اند. بنابراین نادیده گرفتن این تضادها، نوعی فرار از واقعیت‌ است و نهایتا دردی را دوا نخواهد کرد.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

طوفان‌الاقصی با سیاست آمریکایی چه کرد؟

جان مرشایمر

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

منطقه‌ی غرب آسیا همواره جایگاهی راهبردی در سیاست جهانی داشته و به همین دلیل، نوع کنش بازیگران سیاسی این منطقه، برای قدرت‌های بین‌المللی، معنادار بوده است. از اینجاست که این قدرت‌ها همیشه خواهان تسلط بر روند سیاست این منطقه بوده‌اند؛ خواسته‌ای که البته همواره سرکوب نیروهای مستقل منطقه‌ای را در پی داشته است. خصوصا با توجه به تکاپوهای سالیان اخیر، در عرصه‌ی مناسبات جهانی قدرت، نظم بخشیدن به سیاست غرب آسیا، یکی از دغدغه‌های دولت ایالات متحده‌ی آمریکا بوده تا بتواند قدرت خود را در جهان، حفظ کرده و تداوم ببخشد.
جان مرشایمر، یکی از نظریه‌پردازان نامدار سیاست بین‌الملل است. او در این نشست که درباره‌ی وضعیت سیاست جهانی است، گفته است که حمله‌ی طوفان‌الاقصی ضربه‌ی تکان‌دهنده‌ای به اهداف آمریکا در عرصه‌ی جهانی وارد آورده است؛ چراکه آمریکا برای پیش بردن مقاصد خود، در منطقه‌ی غرب آسیا نوعی ثبات می‌خواهد که تأمین‌کننده‌ی منافعش باشد؛ اما این عملیات جنبش حماس، نه تنها آرامش منطقه را بر هم زده؛ بلکه موضع برخی بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای را نیز، در برابر آمریکا قرار داده است.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

ایثار

نیاز، رضا داوودنژاد، ۱۳۷۰


💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

در تاریخ سینمای ایران و جهان با آثاری رو به رو می‌شویم که هر کدام به نحوی قصد دارند نوعی ازخودگذشتگی را به تصویر بکشند، نیاز (۱۳۷۰، رضا داوودنژاد) یکی از همین آثار است.
فیلم درباره دو نوجوان است که برای به دست آوردن شغل در چاپخانه با هم رقابت می‌کنند. علی شخصیت اصلی فیلم تازه پدرش را از دست داده و قصد دارد هرطور شده در این کارگاه مشغول شود؛ رضا هم پسری است که هوش و ذکاوت علی را ندارد ولی به شغل احتیاج دارد.
در این دو صحنه علی و رضا برای تعیین تکلیف نهایی با هم قرار دعوا گذاشته‌اند. رضا زورش به علی می‌چربد، اما علی وقتی اوضاع بحرانی می‌شود برای نجات رضا می‌کوشد. در صحنه دوم، وقتی علی متوجه می‌شود که انگار اوضاع زندگی رضا وخیم‌تر از اوست تصمیم می‌گیرد با وجود تمام مشکلات، کارش را رها کند و این امتیاز را برای رضا باقی بگذارد. با اینکار علی در سن پایین تبدیل می‌شود به کسی که رضا او را (مرد) می‌نامد. ایثاری که نیاز نشان‌مان می‌دهد با روش طبیعی و انسانی و آشنای علی بر خلاف اغلب فیلم‌هایی که سعی می‌کنند اخلاق را ترویج کنند، دیگر نه آنقدر رویایی است که دست آدم معمولی به آن نرسد، نه آنقدر دم‌دستی و آسان که از هرکس برآید.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com

آمریکا از صلح چه می‌خواهد؟

سیدباقر نبوی ثالث - #ماجرا ۲

همین دیروز وزیر خارجه عربستان گفت که باید فرصتی برای احیای صلح و راه حل دو دولتی در سرزمین فلسطین مهیا شود. صحبت از صلح دائمی صهیونیست‌ها و فلسطینی‌ها همیشه بوده و امروز هم علی رغم تمام جنایت‌های غیر قابل کنترل اسرائیل، از طرف خیلی از کشورها از جمله آمریکا مطرح می‌شود.

سیدباقر نبوی در اینجا می‌گوید که آمریکا در وسط جنگ دائم از راه حل دو دولت حرف می‌زند و نوید صلح می‌دهد اما خبری از آتش‌بس و جلوگیری از جنایت‌های جنگی اسرائیل نیست. آمریکا می‌داند که با اعلام آتش‌بس انرژی جنگ در نیروهای مقاومت ذخیره می‌شود و هر گونه نزاعی در این منطقه به سود آمریکا نخواهد بود. صلحی که آمریکا وعده می‌دهد در واقع چیزی نیست جز حفظ نظم اقتصادی و سیاسی‌ای که آمریکا بزرگ‌ترین ذی‌نفع آن است.

💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست...
@simafekr_com