🔸احمد محمود، ۵۵ سال پیش در کتاب «همسایه‌ها» نوشت: «ناصر ابدی یک روز ظهر که می‌رود خانه، می‌بیند مادرش دلواپس است. می‌فهمد که خواهرش صبح زود رفته است بیرون و برنگشته است.تمام شهر را کوچه به کوچه می‌گردد تا عاقبت می‌بیند خواهرش تو خانه اکرم سیاه شاگردی می‌کند. بی‌ارس و پرس، چاقو را می‌کشد و سرتاسر شکم خواهرش را جر می‌دهد.بعد چاقو را تو روده‌ها می‌گرداند و یک جا همه را می‌کشد بیرون.تا مردم به صرافت بیفتند که ناصر چه کرده است،یک نفس خودش را می‌رساند به کلانتری که جناب سروان، من خواهرمو کشته‌م،از ناموسم دفاع کردم»


🔸۵۵ سال گذشته و #مردسالاری و زن کشی به اسم #غیرت و #ناموس ادامه دارد.
تا وقتی که قوانین قرون وسطایی حاکم بر کشور ما تغییر پیدا نکنند، فجایعی از این دست ادامه خواهد داشت.

#مونا_حیدری

🎨طرح از هنرمند ساناز باقری

@ShirinEbadiofficial

🔸«سرها بریده بینی بی‌جرم و بی جنایت»

✍️فاجعه‌‌ی رخ داده در #اهواز، همان طور که پیش‌تر نیز گفته شد اتفاق تازه‌ای نیست. بنا به پژوهشی که #انجمن_زنان_ریحانه اهواز منتشر کرده‌اند از سال ۹۸ تا تابستان ۱۴۰۰، شصت زن بنا به دلایل موسوم به «ناموسی» به قتل رسیده‌اند. در بین قربانیان کودکان ۱۱ تا ۱۵ ساله‌ هم حضور دارند که سرشان بریده شده، خفه شده یا به آتش کشیده شده‌اند.

چه کسی مقصر است؟ فرهنگ منطقه؟ آیا رومینا اشرفی را در تالش فراموش کرده‌ایم؟ آیا جنایاتی از این دست در کردستان، آذربایجان، تهران و اصفهان رخ نمی‌دهند؟

#مونا_حیدری، و قتل سبعانه‌اش نتیجه‌ی هم‌دستی یک خانواده با باورهای واپس‌گرایانه است که بدون حمایت #قوانین_قرون_وسطایی حاکم بر کشور ممکن نمی‌بود.

در کشوری که مردم با فقر و گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند تا حکومتش میلیاردها تومان هزینه‌ی باورهای «غیرت‌مندانه‌ی مردانه» کند، چنین فجایعی متاسفانه بدیهی است.

به چشمان معصوم این دختر ۱۷ ساله نگاه کنید که همراه پدرش از ترکیه به ایران برگشت. او به پدرش اعتماد کرد و به مسلخ خود بازگشت تا در کشوری که قانونی برای حمایتش وجود نداشت سلاخی شود.

@ShirinEbadiofficial

🎨اثری از هنرمند؛ مانا نیستانی

▪️اشاره‌ای به قتلی فجیع و دردناک در #اهواز.

🔸از سلسله جنایاتی که در #جمهوری_اسلامی و قوانین ضد انسانی‌اش چندان هزینه‌ای برای مرتکبانش ندارد.

#مونا_حیدری،

@ShirinEbadiofficial