لطف ڪن آینه ام را به خیالت نڪشان
خواب و تنهایے من را به مجالت نڪشان
آسمان مرده ے من جاے پریدن ها نیست
این قفس را به هواے پر و بالت نڪشان
یا مرا دیگر از احساس خودت خالے ڪن
یا به این لحظه ڪُش وصل محالت نڪشان
دیگر از پنجره ے رو به رخت بیزارم
با نگاهت دل ما را به ڪسالت نڪشان
آرزو هاے مرا این همه بازیچه نڪن
یا به احساس دل رو به زوالت نڪشان
خسته از مڪر و دروغم ڪه بخوردم دادی
پاسخے را ڪه ندارم به سؤالت نڪشان
#مرتضی_روانخواه
🍃🥀🍃
خواب و تنهایے من را به مجالت نڪشان
آسمان مرده ے من جاے پریدن ها نیست
این قفس را به هواے پر و بالت نڪشان
یا مرا دیگر از احساس خودت خالے ڪن
یا به این لحظه ڪُش وصل محالت نڪشان
دیگر از پنجره ے رو به رخت بیزارم
با نگاهت دل ما را به ڪسالت نڪشان
آرزو هاے مرا این همه بازیچه نڪن
یا به احساس دل رو به زوالت نڪشان
خسته از مڪر و دروغم ڪه بخوردم دادی
پاسخے را ڪه ندارم به سؤالت نڪشان
#مرتضی_روانخواه
🍃🥀🍃
ای روزگار! من غم پنهان کیستم؟
از خویشتن جدایم و از آنِ کیستم؟
حتی خودم به حال خودم گریه میکنم
من سوگوار شام غریبان کیستم؟
من نیستم در آینه‌ی روبه‌روی خود؟
با آه خویش در پی کتمان کیستم؟
وقتی که من همیشه به پای تو مانده‌ام
فهمیده‌ام که دست به دامان کیستم
دستی نمی‌کشی به سر من، ولی بگو
با من بگو که موی پریشان کیستم
این زندگی نبود و فقط زنده مانده‌ام
آخر به غیر خویش پشیمان کیستم...؟
@sheroghazal124
از خویشتن جدایم و از آنِ کیستم؟
حتی خودم به حال خودم گریه میکنم
من سوگوار شام غریبان کیستم؟
من نیستم در آینه‌ی روبه‌روی خود؟
با آه خویش در پی کتمان کیستم؟
وقتی که من همیشه به پای تو مانده‌ام
فهمیده‌ام که دست به دامان کیستم
دستی نمی‌کشی به سر من، ولی بگو
با من بگو که موی پریشان کیستم
این زندگی نبود و فقط زنده مانده‌ام
آخر به غیر خویش پشیمان کیستم...؟
@sheroghazal124
شهر بی‌مستی شدم، می‌خانه‌هایم گم شده
عشق، گنجی بود در ویرانه‌هایم، گم شده
قبل تو در پیله‌ام دنیای خوبی داشتم
پیله پوسید و پر پروانه‌هایم گم شده
هر مسافر جاده‌ای می‌برد در آغوش خود
مقصدی در هر یک از پایانه‌هایم گم شده
خواستی حل کن مرا، اما سوالی هم نپرس
جدولی هستم که کلِ خانه‌هایم گم شده
مثل یک کودک، تو را چون قصه باور داشتم
کو پریِ آبیِ افسانه‌هایم... گم شده
از درونم رد شدی مثل نخ تسبیح که
تا ببری من تمام دانه‌هایم گم شده
@sheroghazal124
عشق، گنجی بود در ویرانه‌هایم، گم شده
قبل تو در پیله‌ام دنیای خوبی داشتم
پیله پوسید و پر پروانه‌هایم گم شده
هر مسافر جاده‌ای می‌برد در آغوش خود
مقصدی در هر یک از پایانه‌هایم گم شده
خواستی حل کن مرا، اما سوالی هم نپرس
جدولی هستم که کلِ خانه‌هایم گم شده
مثل یک کودک، تو را چون قصه باور داشتم
کو پریِ آبیِ افسانه‌هایم... گم شده
از درونم رد شدی مثل نخ تسبیح که
تا ببری من تمام دانه‌هایم گم شده
@sheroghazal124
دل بـارِ بـزرگـی اسـت بـدونِ تـو به دوشم
ای «خوب درون» بی نفست با که بجوشم؟!
لـبـخـنـد نـقـابی اسـت کـه بـدفهم نبیند
تا کی غمِ دل را من از این شهر بپوشم؟!
خاموشم اگر در شبِ تنهایی ام ای ماه
ماندم برسد نورِ سلامِ «تو» به گوشم
آزادترین آدمِ شهرم ولی ای خوب
زندانِ تنت را به رهایی نفروشم
بی تو دلِ یکدنده فریبم نخورد هیچ
هر قدر برای خوشیِ خویش بکوشم
@sheroghazal124
ای «خوب درون» بی نفست با که بجوشم؟!
لـبـخـنـد نـقـابی اسـت کـه بـدفهم نبیند
تا کی غمِ دل را من از این شهر بپوشم؟!
خاموشم اگر در شبِ تنهایی ام ای ماه
ماندم برسد نورِ سلامِ «تو» به گوشم
آزادترین آدمِ شهرم ولی ای خوب
زندانِ تنت را به رهایی نفروشم
بی تو دلِ یکدنده فریبم نخورد هیچ
هر قدر برای خوشیِ خویش بکوشم
@sheroghazal124
نگارم رفتنت دیوانه ام کرد...❤
هوای دیدنت پروانه ام کرد...
شدم آواره تا یابم نشانت...
هوای هجر تو بی خانه ام کرد...
دلم می از نگاهت نوش می کرد...
فراقت راهی میخانه ام کرد...
نگشتم مست هرگز از شرابی...
می چشمان تو مستانه ام کرد...
رفیقم عشق بود و خاطراتت...
جدایی همدم پیمانه ام کرد...
دلم آباد بود از وصلت ای یار...
ولی هجران تو ویرانه ام کرد...
@sheroghazal124
هوای دیدنت پروانه ام کرد...
شدم آواره تا یابم نشانت...
هوای هجر تو بی خانه ام کرد...
دلم می از نگاهت نوش می کرد...
فراقت راهی میخانه ام کرد...
نگشتم مست هرگز از شرابی...
می چشمان تو مستانه ام کرد...
رفیقم عشق بود و خاطراتت...
جدایی همدم پیمانه ام کرد...
دلم آباد بود از وصلت ای یار...
ولی هجران تو ویرانه ام کرد...
@sheroghazal124
رســم دنــیــا درهمــیــن اســت آنــڪــه آمــد رفــتــنــے ســتــ
بــعــدِ رفــتــن نــام نــیــڪــت بــر زبــانــها مــانــدنــے ســتــ
تــا تــوانــے خــلــق را ازخــود مــرنــجــان بــا ســخــنــ
آنــڪــه بــالــاتــر نــشــیــنــد ، آخــرش افــتــادنــے ســتــ
عــمــر و جــانــت گــرچــه عــمــر نــوح هم بــاشــد ولــیــ
شــیــشــه ے عــمــر گــرانــم عــاقــبــت بــشــڪــســتــنــے ســتــ
تــڪــیــه بــر ایــمــان خــود ڪــن هم رهِ شــیــطــان مــشــو
ریــســمــانــِ دســت شــیــطــان ظــاهراً پــوســیــدنــے ســتــ
ثــروتــت بــنــد اســت بــرشــب شــهرتــت بــا یــڪ تــبــیــ
عــاقــبــت ثــروت بــه دســت وارثــان بــســپــردنــے ســتــ
دل مــبــنــد بــرمــال دنــیــا ، مــالــِ دنــیــا بــے وفــاســتــ
خــرقــه ے زرهم بــپــوشــے ســیــم و زرنــابــردنــے ســتــ
بــشــنــو یــڪ پــنــد از دلــِ دلــخــســتــه ے ایــن روزگــار
رســم دنــیــا درهمــیــن اســت پــنــد مــن بــشــنــفــتــنــیــ
@sheroghazal124
بــعــدِ رفــتــن نــام نــیــڪــت بــر زبــانــها مــانــدنــے ســتــ
تــا تــوانــے خــلــق را ازخــود مــرنــجــان بــا ســخــنــ
آنــڪــه بــالــاتــر نــشــیــنــد ، آخــرش افــتــادنــے ســتــ
عــمــر و جــانــت گــرچــه عــمــر نــوح هم بــاشــد ولــیــ
شــیــشــه ے عــمــر گــرانــم عــاقــبــت بــشــڪــســتــنــے ســتــ
تــڪــیــه بــر ایــمــان خــود ڪــن هم رهِ شــیــطــان مــشــو
ریــســمــانــِ دســت شــیــطــان ظــاهراً پــوســیــدنــے ســتــ
ثــروتــت بــنــد اســت بــرشــب شــهرتــت بــا یــڪ تــبــیــ
عــاقــبــت ثــروت بــه دســت وارثــان بــســپــردنــے ســتــ
دل مــبــنــد بــرمــال دنــیــا ، مــالــِ دنــیــا بــے وفــاســتــ
خــرقــه ے زرهم بــپــوشــے ســیــم و زرنــابــردنــے ســتــ
بــشــنــو یــڪ پــنــد از دلــِ دلــخــســتــه ے ایــن روزگــار
رســم دنــیــا درهمــیــن اســت پــنــد مــن بــشــنــفــتــنــیــ
@sheroghazal124
قربان لبت دلبر لبخند اناری!
سرچشمه اشعار من از چشم تو جاری
ای آنکه دهانت دهن تنگ شراب است
لب باز بکن کشت مرا درد خماری
در حسرت آغوش تو پاییزترینم
ای تاک که سرمست در آغوش بهاری !
هر کس به نگاهت نظری کرد دلش رفت
دو مهره ی مارند دو چشمی که تو داری
گل هستی و گلدان من ازعطر تو خالیست
حیف است به هرخار و خسی دل بسپاری
در سینه دلم میتپد انگار که از رنج
کوبیده خودش را به قفس باز قناری
سخت است که تنها شوی آنقدر که حتی
بر شانه هر رهگذری سر بگذاری
رفتی و پس از تو نفسم رفت دلم رفت
هر بار که از ریل گذر کرد قطاری
@sheroghazal124
سرچشمه اشعار من از چشم تو جاری
ای آنکه دهانت دهن تنگ شراب است
لب باز بکن کشت مرا درد خماری
در حسرت آغوش تو پاییزترینم
ای تاک که سرمست در آغوش بهاری !
هر کس به نگاهت نظری کرد دلش رفت
دو مهره ی مارند دو چشمی که تو داری
گل هستی و گلدان من ازعطر تو خالیست
حیف است به هرخار و خسی دل بسپاری
در سینه دلم میتپد انگار که از رنج
کوبیده خودش را به قفس باز قناری
سخت است که تنها شوی آنقدر که حتی
بر شانه هر رهگذری سر بگذاری
رفتی و پس از تو نفسم رفت دلم رفت
هر بار که از ریل گذر کرد قطاری
@sheroghazal124
.
خــنــده هاے تــو
دل ضــربــه هاے فــرامــوش شــده ے مــن اســتــ
مــجــبــور نــیــســتــے بــخــنــدیــ
مــجــبــور نــیــســتــے دلــم را
هر بــار از جــا بــڪــنــیــ
بــبــیــنــ!
خــنــده هاے تــو مــرا پــرت مــے ڪــنــد تــوے گــردبــاد دوســت داشــتــنــ...
مــن از ایــن گــردبــاد مــے تــرســمــ
بــے زحــمــت نــخــنــد!
لــبــخــنــد هم نــزنــ!
اصــلــا چــرا زل زده اے بــه دلــهره هاے مــنــ!؟
خــنــده هاے تــو بــذر شــعــر اســتــ
تــو ڪــه شــعــرهاے گــره خــورده بــه مــرا نــمــے بــیــنــیــ...
نــمــے خــوانــیــ...
نــمــے دانــیــ...
لــبــخــنــد هایــت را تــوے دامــنــم مــے ریــزے ڪــه چــه!؟
هر چــه آتــش اســتــ
از گــور همــیــن شــعــرهاســتــ!
مــن نــمــے خــواهم از نــو شــاعــر شــومــ!
بــے زحــمــت نــخــنــد!
@sheroghazal124
خــنــده هاے تــو
دل ضــربــه هاے فــرامــوش شــده ے مــن اســتــ
مــجــبــور نــیــســتــے بــخــنــدیــ
مــجــبــور نــیــســتــے دلــم را
هر بــار از جــا بــڪــنــیــ
بــبــیــنــ!
خــنــده هاے تــو مــرا پــرت مــے ڪــنــد تــوے گــردبــاد دوســت داشــتــنــ...
مــن از ایــن گــردبــاد مــے تــرســمــ
بــے زحــمــت نــخــنــد!
لــبــخــنــد هم نــزنــ!
اصــلــا چــرا زل زده اے بــه دلــهره هاے مــنــ!؟
خــنــده هاے تــو بــذر شــعــر اســتــ
تــو ڪــه شــعــرهاے گــره خــورده بــه مــرا نــمــے بــیــنــیــ...
نــمــے خــوانــیــ...
نــمــے دانــیــ...
لــبــخــنــد هایــت را تــوے دامــنــم مــے ریــزے ڪــه چــه!؟
هر چــه آتــش اســتــ
از گــور همــیــن شــعــرهاســتــ!
مــن نــمــے خــواهم از نــو شــاعــر شــومــ!
بــے زحــمــت نــخــنــد!
@sheroghazal124
تویی آن موج سرگردان ، منم آن ساحل تنها
که میکوبی به قلب من ، ز خشمت هر زمان تیری
گریزم نیست از عشقت ، که هم دوری و هم نزدیک
دل من قاب تنهایی ، تو در این قاب تصویری
هنوزم تو برای من ، همون عشق نفسگیری
اگر چه یک نفس دیگر ، سراغم را نمیگیری
تو با من نیستی ، اما جدا هم نیستی از من
نه می مانی کنار من ، نه در قلبم تو میمیری
منم خو کرده ی دردی ، که درمانش نمی بینم
یقین در سرنوشت من ، تو دست سرد تقدیری
@sheroghazal124
که میکوبی به قلب من ، ز خشمت هر زمان تیری
گریزم نیست از عشقت ، که هم دوری و هم نزدیک
دل من قاب تنهایی ، تو در این قاب تصویری
هنوزم تو برای من ، همون عشق نفسگیری
اگر چه یک نفس دیگر ، سراغم را نمیگیری
تو با من نیستی ، اما جدا هم نیستی از من
نه می مانی کنار من ، نه در قلبم تو میمیری
منم خو کرده ی دردی ، که درمانش نمی بینم
یقین در سرنوشت من ، تو دست سرد تقدیری
@sheroghazal124
باز هم از این دلِ دیوانه تصویری بیار
از خراباتی که این دنیاست تفسیری بیار
نقش کن پستی بلندیهای دل را روی بوم
بعدازآن خطی بکش بربوم و تحریری بیار
وسعت قلب تو و این صفحه های پاک پاک
پلکها سنگین نمود از خواب تعبیری بیار
زیر و رو کردم همه دنیای پیرامونِ خود
نیست تصویری به دنیا قفل و زنجیری بیار
تا نمی دانم که فردا چون کنم در این زمان
هر چه پیش آید خوش آمد نام تقدیری بیار
@sheroghazal124
از خراباتی که این دنیاست تفسیری بیار
نقش کن پستی بلندیهای دل را روی بوم
بعدازآن خطی بکش بربوم و تحریری بیار
وسعت قلب تو و این صفحه های پاک پاک
پلکها سنگین نمود از خواب تعبیری بیار
زیر و رو کردم همه دنیای پیرامونِ خود
نیست تصویری به دنیا قفل و زنجیری بیار
تا نمی دانم که فردا چون کنم در این زمان
هر چه پیش آید خوش آمد نام تقدیری بیار
@sheroghazal124
سکوت میکنم و حرف می‌زنم با تو
در این مباحثه دیوانه‌تر منم یا تو؟
من و تو پس زده‌ی روزگار امروزیم
تو عشق بی سرو پایی و من سراپا تو
شبیه بوته‌ی خاری اسیر صحرا، من
شبیه قایق دوری غریق دریا، تو
چقدر حادثه با خود کشانده‌ای تا من
چقدر آینه در خود شکسته‌ام تا تو
به چشم من که اگر زنده‌ام بخاطر توست
تمام اهل جهان مرده اند الا تو
#هوشنگ_ابتهاج
در این مباحثه دیوانه‌تر منم یا تو؟
من و تو پس زده‌ی روزگار امروزیم
تو عشق بی سرو پایی و من سراپا تو
شبیه بوته‌ی خاری اسیر صحرا، من
شبیه قایق دوری غریق دریا، تو
چقدر حادثه با خود کشانده‌ای تا من
چقدر آینه در خود شکسته‌ام تا تو
به چشم من که اگر زنده‌ام بخاطر توست
تمام اهل جهان مرده اند الا تو
#هوشنگ_ابتهاج
✍✍✍
چـه کنم با دلِ خـود، با تـو بمانم یا نه؟
با صـدای غـزلـم از تـو بخـوانـم یا نه؟
گفته اند قصهٔ هرعشق جدایی و غم است
چـه کنـم ایـن غـمِ تـو قصه بدانم یا نه؟
در نبـودِ تـو اگـر شخـصِ غـریبـی آمـد
من بـه امیـدِ تـو از خویش برانم یا نـه؟
مانده ام بـارِ دگـر بـاز شـوی همدم من؟
می دهی بـاز بـه انـگشت نشـانم یا نه؟
یک قدم پیش و یکی پس به جنونم آری
می کنی در طلـبِ بـوسـه کمـانم یا نـه؟
وقـتِ دلتنـگی و مـاتـم بغـلم می آیی؟
میشوی مـونـسِ تنهـایی جـانم یا نـه؟
یک معما شدی از بس که عجیبی تو بگو
چه کنم بـا دلِ خود بـا تـو بمانم یا نـه؟
❀┅═══•❀♥️❀•═══┅❀
چـه کنم با دلِ خـود، با تـو بمانم یا نه؟
با صـدای غـزلـم از تـو بخـوانـم یا نه؟
گفته اند قصهٔ هرعشق جدایی و غم است
چـه کنـم ایـن غـمِ تـو قصه بدانم یا نه؟
در نبـودِ تـو اگـر شخـصِ غـریبـی آمـد
من بـه امیـدِ تـو از خویش برانم یا نـه؟
مانده ام بـارِ دگـر بـاز شـوی همدم من؟
می دهی بـاز بـه انـگشت نشـانم یا نه؟
یک قدم پیش و یکی پس به جنونم آری
می کنی در طلـبِ بـوسـه کمـانم یا نـه؟
وقـتِ دلتنـگی و مـاتـم بغـلم می آیی؟
میشوی مـونـسِ تنهـایی جـانم یا نـه؟
یک معما شدی از بس که عجیبی تو بگو
چه کنم بـا دلِ خود بـا تـو بمانم یا نـه؟
❀┅═══•❀♥️❀•═══┅❀
بیا، که خانهٔ دل پاک کردم از خاشاک
درین خرابه تو خود کی قدم نهی؟ حاشاک
به لطف صید کنی صدهزار دل هر دم
ولی نگاه نداری تو خود دل غمناک
کدام دل که به خون در نمی‌کشد دامن؟
کدام جان که نکرد از غمت گریبان چاک؟
دل مرا، که به هر حال صید لاغر توست
چو می کشیش، میفگن، ببند بر فتراک
کنون اگر نرسی، کی رسی به فریادم؟
مرا که جان به لب آمد کجا برم تریاک؟
دلم که آینه‌ای شد، چرا نمی‌تابد
درو رخ تو؟ همانا که نیست آینه پاک
چو آفتاب بهر ذره می‌نماید رخ
ولیک چشم عراقی نمی‌کند ادراک
#عراقى
❤️☕️❤️
درین خرابه تو خود کی قدم نهی؟ حاشاک
به لطف صید کنی صدهزار دل هر دم
ولی نگاه نداری تو خود دل غمناک
کدام دل که به خون در نمی‌کشد دامن؟
کدام جان که نکرد از غمت گریبان چاک؟
دل مرا، که به هر حال صید لاغر توست
چو می کشیش، میفگن، ببند بر فتراک
کنون اگر نرسی، کی رسی به فریادم؟
مرا که جان به لب آمد کجا برم تریاک؟
دلم که آینه‌ای شد، چرا نمی‌تابد
درو رخ تو؟ همانا که نیست آینه پاک
چو آفتاب بهر ذره می‌نماید رخ
ولیک چشم عراقی نمی‌کند ادراک
#عراقى
❤️☕️❤️
چه خوش بودی دلا گر روی او هرگز نمی‌دیدی
جفاهای چنین از خوی او هرگز نمی‌دیدی
ز اشک ناامیدی کاش ای دل کور می‌گشتی
که زینسان غیر را پهلوی او هرگــز نمی‌دیدی
#وحشی_بافقی
جفاهای چنین از خوی او هرگز نمی‌دیدی
ز اشک ناامیدی کاش ای دل کور می‌گشتی
که زینسان غیر را پهلوی او هرگــز نمی‌دیدی
#وحشی_بافقی
در روزهای بی‌نفسی هم‌نفس کجاست
یک عشق یک تبسم دور از هوس کجاست
من خسته از رهایی و بی‌سرپناهی‌ام
بال و پری نمانده برایم قفس کجاست
گفتی مگو به هیچ‌کسی راز خویش را
من حاضرم بگویم آن هیچکس کجاست
برگرد ای جوانی از دست رفته‌ام
ای عمر اشتیاق قدیم تو پس کجاست؟
فریاد می‌زنیم و به جایی نمی‌رسد
نشنیده ماند ناله‌ی ما دادرس کجاست
عطیه‌سادات_حجتی
یک عشق یک تبسم دور از هوس کجاست
من خسته از رهایی و بی‌سرپناهی‌ام
بال و پری نمانده برایم قفس کجاست
گفتی مگو به هیچ‌کسی راز خویش را
من حاضرم بگویم آن هیچکس کجاست
برگرد ای جوانی از دست رفته‌ام
ای عمر اشتیاق قدیم تو پس کجاست؟
فریاد می‌زنیم و به جایی نمی‌رسد
نشنیده ماند ناله‌ی ما دادرس کجاست
عطیه‌سادات_حجتی
.
با دوست بگذرد نفسی هم، غنیمت است
پروانه شو؛ بسوز و بگو دَم غنیمت است
بسیار گو مباش عتابِ نگاهی‌اش
هرچند لطف اوست به ما کم، غنیمت است
تنها همین وجود تو ای دل، عزیز نیست
انصاف اگر دهی، همه عالم غنیمت است
شد گردباد از تپش دل، نظاره‌ام
آهوی جلوه گر نکند رَم، غنیمت است
کردی به عکس آینه اسکندر این خطاب
در زیر آسمان، دل بی‌غم غنیمت است...
#سالم_کشمیری
با دوست بگذرد نفسی هم، غنیمت است
پروانه شو؛ بسوز و بگو دَم غنیمت است
بسیار گو مباش عتابِ نگاهی‌اش
هرچند لطف اوست به ما کم، غنیمت است
تنها همین وجود تو ای دل، عزیز نیست
انصاف اگر دهی، همه عالم غنیمت است
شد گردباد از تپش دل، نظاره‌ام
آهوی جلوه گر نکند رَم، غنیمت است
کردی به عکس آینه اسکندر این خطاب
در زیر آسمان، دل بی‌غم غنیمت است...
#سالم_کشمیری
چشم وا کردم و دیدم خبر از رویا نیست
هیچکس اینهمه اندازه‌ی من تنها نیست
بی‌تو این خانه چه سلول بزرگی شده‌است
که دگر روشنی از پنجره‌اش پیدا نیست
مرگ، آن قسمت دوری که به ما نزدیک است
عشق، این فرصت نزدیک که دور از ما نیست
چشم در چشم من انداخته‌ای می‌دانی
چهره‌ای مثل تو در آینه‌ها زیبا نیست
هیچ دیوانه‌ای آنقدر که من هستم نیست
چون که این‌گونه شبیه تو کسی شیدا نیست
مردم سربه‌هوا را چه به روشن‌بینی؟!
ماه را روی زمین دیده‌ام؛ آن بالا نیست...
#مهدی_فرجی
هیچکس اینهمه اندازه‌ی من تنها نیست
بی‌تو این خانه چه سلول بزرگی شده‌است
که دگر روشنی از پنجره‌اش پیدا نیست
مرگ، آن قسمت دوری که به ما نزدیک است
عشق، این فرصت نزدیک که دور از ما نیست
چشم در چشم من انداخته‌ای می‌دانی
چهره‌ای مثل تو در آینه‌ها زیبا نیست
هیچ دیوانه‌ای آنقدر که من هستم نیست
چون که این‌گونه شبیه تو کسی شیدا نیست
مردم سربه‌هوا را چه به روشن‌بینی؟!
ماه را روی زمین دیده‌ام؛ آن بالا نیست...
#مهدی_فرجی
دیری است از خود، از خدا، از خلق دورم
با این همه در عین بی تابی صبورم
پیچیده در شاخ درختان، چون گوزنی
سر شــاخه های پیچ در پیچ غـــرورم
هر سوی سرگردان و حیران در هوایت
نــیلوفـــرانــه پیچــکی بــی تاب ِنــورم
بادا بیفــتد ســایه‌ی برگی به پایت
باری، به روزی روزگاری در عبورم
از روی یکــرنگی شب و روزم یـکـی شد
همرنگ بختم تیره رخت سوگ و سورم
خط می خورد در دفتــر ایـام، نامم
فرقی ندارد بی تو غیبت یا حضورم
در حســــرت پـــرواز با مرغــابیانم
چون سنگ پشتی پیر در لاکم صبورم
آخـــر دلم با ســربلنـدی می گذارد
سنگ تمام عشق را بر خاک گورم.
قیصر امین پور
با این همه در عین بی تابی صبورم
پیچیده در شاخ درختان، چون گوزنی
سر شــاخه های پیچ در پیچ غـــرورم
هر سوی سرگردان و حیران در هوایت
نــیلوفـــرانــه پیچــکی بــی تاب ِنــورم
بادا بیفــتد ســایه‌ی برگی به پایت
باری، به روزی روزگاری در عبورم
از روی یکــرنگی شب و روزم یـکـی شد
همرنگ بختم تیره رخت سوگ و سورم
خط می خورد در دفتــر ایـام، نامم
فرقی ندارد بی تو غیبت یا حضورم
در حســــرت پـــرواز با مرغــابیانم
چون سنگ پشتی پیر در لاکم صبورم
آخـــر دلم با ســربلنـدی می گذارد
سنگ تمام عشق را بر خاک گورم.
قیصر امین پور
.
آوازه‌ی جمال تو مُلکِ جهان گرفت
دستِ غم تو دامن آخرْ زمان گرفت
از عکس طلعتِ تو توان یافتن حیات
وز پرتو جمال تو چون می‌توان گرفت
ماری‌ست طُرّه‌ی تو که بر ماه حلقه زد
مرغی‌ست خال تو که ز مهر آشیان گرفت
در هر زمین که طلعت او جلوه‌ای نمود
آب و هواش رنگ گل ارغوان گرفت
جایی که عاشق تو برآورْد آهِ گرم
آنجا هوا ز مهر و محبت نشان گرفت
آیا چه بود حال «محمد» که صبحدم
آهی چنان کشید که در آسمان گرفت...
#صوفی_مازندرانی
آوازه‌ی جمال تو مُلکِ جهان گرفت
دستِ غم تو دامن آخرْ زمان گرفت
از عکس طلعتِ تو توان یافتن حیات
وز پرتو جمال تو چون می‌توان گرفت
ماری‌ست طُرّه‌ی تو که بر ماه حلقه زد
مرغی‌ست خال تو که ز مهر آشیان گرفت
در هر زمین که طلعت او جلوه‌ای نمود
آب و هواش رنگ گل ارغوان گرفت
جایی که عاشق تو برآورْد آهِ گرم
آنجا هوا ز مهر و محبت نشان گرفت
آیا چه بود حال «محمد» که صبحدم
آهی چنان کشید که در آسمان گرفت...
#صوفی_مازندرانی