دلتنگی هایم را
شعر نمیفهمد
بغض است و بغض
گفتم دلتنگیم را بر باد بنویسم
اما ترسیدم باد رویم را زمین بیندازد
گفتم دلتنگیم را به شمع بگویم
در هراس شدم که شاید شمع
دلتنگیم را بسوزاند
گفتم دلتنگیم را در گوش شب
نجوا کنم
اما نه شبِِ بی رحم آخر
دلتنگیم را به گوش صبح می رساند
گفتم به ماه بگویم که دلتنگم
اما افسوس ماه هم مسافر است

چاره ای نیست
دلتنگیم را شعر میکنم
گوشه به گوشهء شعرم را
پُر از چشمان آبی تو میکنم
تو دریای شعر منی
بیا تا دریای شعرم را
پیوند بزنم به ساحل
نگاهِ ارغوانیت
من‌ و شعرم اینجا
پشتِ حصار سنگی فاصله
ته کوچهء خیال تو
در رویای سبز با تو بودن
روزگار می‌گذرانیم


#سیامک_جعفری
#برای انکس که خودش میداند

بیا زیبا صنم بیا
دَمی با ما باش
آتش به پا کن
خرمن بسوزان
موی پریشان کن
جملگی جانم را
تو شیدا کن

چشمانت را شراب کن
پیاله اش با من
مستم کن خرابم کن
مدهوش و بت و پرستم کن

زِ شهد لبت مرا سیراب کن
دستم بگیر تو مرا پیدا کن
آهسته و پیوسته برقصان مرا
ناز کم کن با عشوه بیداد کن
همه هستیم را تو ویران کن

محشر به پا کن
تو عاشقان را به صف کن
میان عاشقان تو مرا جستجو کن

خرامان خرامان بیا
پشتِ پنجرهء شبِ من
تو پنجره را بشکن
شبم را اهورایی کن


مرا تنگ در آغوش بگیر
گُر گرفتن جانم را آرزوست
تو مرا تا به سحر در بند کن
گلِ جانم را پَرپَر کن

ای وای که سپیده سر زند
روشنی عیان شود
آغوش من بهر آغوش تو
من زِ مستی تو
خنده کنی به حال پريشان من
گریه کنم زِ شوق ، که شبم سر شد
حوالی داشتن تو زیبا صنم

#سیامک_جعفری
#برای انکس که خودش میداند