گاهی کلمات و نوشته ها نا توان تر از اون چیزی هستند که بتونیم به کمکشون حسی که تو قلبمون هست رو انتقال بدیم . اما باز هم به قلم پناه می برم و از دردی می گم که شاید تازه نیست اما بیشتر از تمام خبر های بدی که در سال جدید شنیدیم ، قلبم رو آزرده کرده . خبری که قطعاً اکثر شما از اون مطلع شدین .
ورود نیروهای عراقی حشدالشعبی و .... به مرزهای ایران !!!! که نه تنها بر خلاف قانون اساسی تصویب شده ی کشوره بلکه خبر در همین نقطه خلاصه نمیشه .
چرا که علاوه بر ورود به خاک کشورمان به شهروندان ما حمله کرده ، در حالی که مجهز به سلاح بودند . چندی پیش که تب تند انتخابات ریاست جمهوری به راه بود خیلی ها حرف از سوریه شدن و ... می زدند . فقط سوال من از آن اشخاص این است که آیا الان حال و روزی بهتر از آن چه در کابوس شب هایتان می گذشت، داریم ؟!!!!!
سخن رو طولانی نمی کنم . چون همان طور که گفتم زبانم از بیان ماتم درونم قاصر است . و تنها با چند سوال متنم را خلاصه می کنم و خاتمه می دهم . از این پس چطور از قطعه ی شهدا در بهشت زهرا خواهیم گذشت ؟ و یا چطور با خانواده ی آن فرشتگان از دست رفته رو در رو خواهیم شد ؟ چطور از ناموس و خانواده ی ایثارگران تاریخ کشورمان محافظت خواهیم کرد ؟!!! من به عنوان یک ایرانی، تنها عرق شرم و اشک حسرت می ریزم با کورسویی از امید که شاید روزی وجدانمان بیدار شود .

با درود فراوان خدمت یاران عزیزم ، دوستانی که همیشه در فضای مجازی ، کنارم بوده و پیگیر پست های من هستید ، یارانی که همیشه با حضور محبت آمیز خود به من انگیزه میدهید ، تا این زندگی سخت و غم انگیز را ادامه دهم . دوستان خوبم ، امشب سالگرد پرواز آندره ی نازنین منه . نه سال پیش در چنین شبی ساعت دو نیمه شب پرواز کرد و از پیشم رفت . نه سالی که برای من ، به عبارتی نه قرن به حساب میاد . بارها و بد و بیراه به زمین و زمان گفتم که چرا ما را از هم جدا کرد ؟ ولی حالا میفهمم خداوند چقدر دوستش داشت ، طبیعت بهش لطف کرد و نخواست در این روزهای غم انگیز حضور داشته باشه .
تعدادی از شما دوستانم با او آشنا بودید و عده ای دیگر هم دورادور او را میشناختید ، از هنر ذاتی او ، از پنجه های هنرمندانه ی او و مهمتر از همه ، انسانیت و صفای درون او ، تواضع و فروتنی او و قلب مهربانش ، آگاه بودید . انسانی بسیار والا بیست سال با عشق و عاطفه و محبت در کنارم بود . بعضی وقت ها فکر میکنم ، یک خواب شیرین طولانی بود که تمام شد . از اعماق وجودم میگم ، به راستی فراتر از انسان بود ، فرشته ای بود که فقط بال نداشت . یادش بخیر ترانه ی صدف و سنگ از زویا زاکاریان عزیزم به خوانندگی دوست قدیمی و عزیز من و آندره ، مارتیک که چقدر وصف عشق من و آندره بوده و هست و با آن خاطره داریم. همان بهتر که این دوری و دلتنگی فقط برای من باشد و مرا آزار دهد و تا زمانی که هستم آزارم خواهد داد . همین که جای او امن و بی خطر است و در این روزگارهای خاکسپاری وجدان ، در این رورهای اسارت و کشتار هموطنانم ، در این روزهای غم انگیز فقر و گرسنگی هموطنانم ، حضور ندارد ، برایم کافیست .
آندره ی نازنینم ، همیشه از خدای یکتا برایت آرامش طلب میکنم .
یاران عزیزم در این ایام که خواهان دشمنی ما با یکدیگر هستند ، ما باید با محبت و مهربانی در کنار هم باشیم و اتحاد داشته باشین . نباید اجازه داد ، مهر و عاطفه ی ما ایرانیان را دزدیده و ما را به سمت و سوی بی تفاوتی و بی اعتنایی بکشانند .
برای تمام خانواده های شهدا و جانبازان آرزوی سلامتی و عزت و برای تمامی رفتگان نازنین شادی و آرامش از ایزد مهر خواهانم .
دوستدار شما عزیزانم

پ.ن : این ویدئو تازه با دستم رسیده از سازمان تحقیق و ترجمه ی هور
که همیشه به آندره ی نازنینم لطف داشته و دارند . ویدئو مربوط به چند ماه قبل از ازدواج ماست . سال ۷۱
در باشگاه آرارات که از آندره ی عزیزم و چند تن از هنرمندان ارمنی ایرانی نقدیر کردند.

🤖 Downloaded with @instasave_bot

🤖 Downloaded with @instasave_bot

🤖 Downloaded with @instasave_bot

🤖 Downloaded with @instasave_bot

🤖 Downloaded with @instasave_bot

🤖 Downloaded with @instasave_bot

🤖 Downloaded with @instasave_bot

🤖 Downloaded with @instasave_bot

.
به تابستان ۸۳ بیایید...
موسم ضبط موسیقی قطعه‌ی “خاطره”، استودیو پاپ، با هنرمندی آندره آرزومانیان
صدابردار: مهدی سوحانی
تصویربردار: داود محمدی
@andre.arzoomanian
@alimovassaghi
@sharareh_dolatabadi
@annie_arz93

🤖 Downloaded with @instasave_bot

🤖 Downloaded with @instasave_bot

آندره آرزومانیان زادهٔ ۱۵ آبان ۱۳۳۳ - درگذشتهٔ ۱۱ خرداد ۱۳۸۹) آهنگساز،نوازنده پیانو و ایرانی ارمنی‌تبار بود.
آندره آرزومانیان در ۱۵ آبان سال ۱۳۳۳ خورشیدی در تهران چشم به جهان گشود. وی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۵۶ با نوازندگی پیانو آغاز کرد.
او نوازندگی پیانو را در موسیقی فیلم‌های فراوانی از جمله از کرخه تا راین (موسیقی متن از مجید انتظامی)، بوی پیراهن یوسف، آژانس شیشه‌ای، آخرین پرواز، من ترانه پانزده سال دارم، زن امروز، سام و نرگس، دست‌های آلودهو مرسدس بر عهده داشت. آخرین کار آندره آرزومانیان در این زمینه آهنگسازی برای فیلم نطفه شوم در سال ۱۳۸۷ بود.
وی همچنین در آلبوم پاییز طلایی اثر فریبرز لاچینی،سمفونی ایثار اثر مجید انتظامی و آلبوم چیدن سکوت اثربابک بیات پیانو نواخته‌است.
شراره دولت‌آبادی بازیگر سینما و تلویزیون همسر وی بود.
آرزومانیان به دلیل ابتلا به سرطان مغز استخوان به مدت چهار هفته در بیمارستان میلاد بستری بود و در این مدت نیز سه بار نیز مورد عمل جراحی قرار گرفت. ضمناً چشم‌ها و ریه‌هایش نیز از این بیماری صدمه دیده بود. وی سرانجام در ۱۱ خرداد ۱۳۸۹ در سن ۵۶ سالگی در تهراندرگذشت. وی از مقابل تالار وحدت تشیع و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا ی تهران به خاک سپرده شد.
در سومین دوره مراسم سال‌نوای موسیقی ایران، بزرگداشت ۴ هنرمند درگذشته از جمله «آندره آرزومانیان» برگزار و از خانواده ایشان با اهداء تندیس یادبود قدردانی شد. این مراسم در آذر ۱۳۹۶ در تالار خلیج فارس بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران برگزار شد.
#یازدهم_خرداد_ماه#۱۱خرداد#سالروز_درگذشت#استاد_آندره_آرزومانیان#آندره_آرزومانیان#آرزومانیان#پیانیست#آهنگساز#شعر_و_موسیقی_کلاسیک#پیانو#پیانو_ایرانی
#andrearzoomanian#musician#pianist#iranianpianist#iraniaclassicalmusic#poem_classicalmusic#andrearzoomanian

🤖 Downloaded with @instasave_bot

با سلام خدمت یاران همیشگی
روزی که اینستاگرام و تلگرام رو توسط ادمین برای خود راه انداخته و در فضای مجازی فعال شدم، نه به دلیل شهرت و پیدا کردن فالوور بود و نه به دلیل خودنمایی . تنها دلیلی که برای این کار داشتم ، آگاهی و اطلاع رسانی برای هموطنانم بوده و هست چون همیشه فکر میکردم نسبت به مردم خود مسئولیت زیادی دارم ؛ چون در طی این سال ها اگر اسم کوچکی پیدا کردم و شناخته شدم ، به دلیل توجه و محبت شما عزیزان بوده . تقریباً یک ماه و نیم پیش پستی گذاشتم و بعد پاک شد! به دلایل مختلفی که خود میدانید و نیازی به بازگویی من نیست . تعداد زیادی از شما دوستان مرا از نزدیک میشناسید و میدانید به آن چه که ابراز میکنم اعتقاد دارم .
فکر کردم ، کلاً از فضای مجازی خداحافظی کنم وقتی نمیتوانم راحت حرف بزنم . بعد از تامل و فکر کردن ، گفتم نباید زود شانه خالی کنم . برای همین بعد از مدتی تمدد اعصاب ، با اتفاقات اخیر فکر کردم دوباره پستی باید گذاشت . اتفاق وحشیانه ای که از طرف ترکیه برای کردها افتاد و باعث از بین رفتن و یا آوارگی بسیاری از کردهای عزیز شد . با این که خودم از طرف مادری ، رگ کُرد کرمانشاهی دارم و به کردها علاقه ی زیادی دارم ولی نه از روی تعصب ( که در هیچ موردی تعصب بی جا را قبول نداشته و ندارم ) ولی به سهم خود این عمل را از طرف ترکیه بسیار محکوم کرده و وحشیانه میدانم . مثل این که بعد از گذر بالای صد سال از قتل عام ارامنه از طرف عثمانیان ، تاریخ تکرار شده و جناب اردوغان میخواهد خون خواری عثمانیان را به جهانیان یادآوری کند . جداً چقدر دنیای مزخرفی شده ؟!
چرا انسان برای به دست آوردن قدرت بیشتر ، دست به سرکوب و کشتار انسان های دیگر میزند ؟!
فکر میکنم همه ی ما انسان ها از هر قشر و طایفه ای در این کره ی زمین وحشیانه به دام افتاده و اسیر شدیم . شاید از من دلگیر شوید ولی به جایی رسیدیم که از خداوندم میخواهم هرچه زودتر این کره ی زمین را نابود سازد و کره ای دیگر ، با انسان هایی تازه و افکار منطقی و درست ، همراه با عشق و مهربانی و پاکی جایگزین سازد . نظر شما چیه ؟
در آخر پیامی برای جناب اردوغان و طرفداران و همفکران او دارم .
امثال شما ، یک قرن الگو و نمونه ی توحش در دنیا بودید . این بار هم برای یک قرن دیگر ، یاغیگری خود را در جهان و تاریخ ، یادآور شوید .