نظری به دو اتفاق مهم کارگری!

در دو هفته گذشته شاهد اعتصاب کارگران ذوب آهن و اعتصاب کارگران ارکان ثالث بودیم که جنبش کارگری را تکان داد.
عقب افتادن حقوق ها، طبقه بندی که سالهاست وعده اش داده می شود، مدیران بی کیفیت و امنیتی کردن ذوب آهن اصفهان باعث اعتصاب این کارگران شد.
در پالایشگاه های ۲۲ گانه و سکوهای نفتی نیز ۳ هزار کارگر برای حذف شرکت های پیمانکاری، اجرا نشدن وعده های داده شده، مدیران دروغگو، دست به یک اعتصاب سراسری زدند.
این دو اتفاق از آن جهت مهم هستند که در دو واحد تولیدی بزرگ و پولساز و به لحاظ تجمع نیروی کار با همه بگیر و ببندها و تهدیدها، کارگران به میدان اعتراض آمدند.
هر چند که سعی شد اعتصاب در ذوب آهن را با امنیتی کردن فضای کارخانه و تهدیدها متوقف کنند اما کارگر بدون دستمزد مانده، همه اینها را به جان خرید و به میدان آمد. در اعتصاب کارگران ارکان ثالث این تهدیدها و فشارهای امنیتی کم سو بود چون کارگران بیش از یکسال است که اعتراضات هفتگی خود را سازمان داده با تجربه بیشتر قدم به میدان گذاشتند، همچنین بهره بردن از انجمن صنفی کم جان هم باعث هماهنگی بیشتر نیروها گردید، و قدرت دیگری به این اعتصاب داد.

جنبش سندیکایی ۴ تجربه مهم در اعتصابات کارگری دارد. اعتصاب شکوهمند کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی بهمن ۱۳۸۴، اعتصابات نیشکر هفت تپه، اعتصابات کارگران فولاد، اعتصابات کارگران پروژه ای که هر کدام دستاوردهای منحصر بفردی را برای جنبش کارگری به ارمغان آورد.
در اعتصاب کارگران شرکت واحد، سندیکا به عنوان ستاد مرکزی و هماهنگ کننده و برنامه ریز مهم بودن سندیکا را به طبقه کارگر نشان داد. در نیشکر هفت تپه با استفاده از این دستاورد، سندیکا تلاش کرد همه واحد‌های وابسته به هفت تپه را به میدان بیاورد و به توده‌ای کردن اعتصاب کمک شایانی کرد. در اعتصاب کارگران فولاد، کشاندن اعتصاب به شهر و آوردن خانواده کارگران به راهپیمایی، اعتصاب را برجسته کرد. در اعتصابات ۴ ساله پی در پی کارگران پروژه ای هم‌ ستاد مرکزی هماهنگ کننده (سندیکای کارگران فلزکار مکانیک) و هم آموزش چندین ساله سندیکا در میان کارگران و کادر سازی، ایجاد شورای مرکزی اعتصاب و خبررسانی هر روزه از اتفاقات اعتصاب، کارگران را نیرومند و پیروز میدان کرد و به تجربه جنبش کارگری افزود.
اما همچنان یک قاعده در جنبش کارگری به اجرا در نیامده است و آن همبستگی عملی کارگری است.
متاسفانه با آنکه چه در جنبش بازنشستگان، آموزگاران، مخابرات، پرستاران، فولاد شعار اتحاد داده می شود، اما در عمل وقتی با این دوستان وارد گفتگوی اتحاد می شویم، آنان به بهانه های مختلف به این امر تن نمی دهند. هرچند در هفته های اخیر حمایت از کارگران نفت و گاز در شعارهای بازنشستگان تهرانی و گیلانی و هفت تپه دیده می شود، اما موثر نیست.
شعور و آگاهی لازم در میان جنبش کارگری آنقدر رشد نیافته که اگر ذوب آهن اعتصاب می کند کارگران فولاد از آنان حمایت عملی و نه بیانیه ای کنند. اگر فولاد دست به اعتصاب می زند حداقل یکی از کارخانه های شهر اهواز به همبستگی برخیزند. یا اگر هفت تپه اعتصاب می کند کارخانه های همجوارش اعلام همبستگی کنند.

همبستگی عملی، اصل اساسی پیروزی در اعتصابات کارگری است والا همچون جزیره ای تنها مانده و سیل سرکوب آن را در خواهد نوردید.
اگر طبقه کارگر در کمون پاریس، اولین حکومت کارگری شکست خورد همین نبود همبستگی و حمایت از سوی اقشار دیگر مردم بود.
همبستگی را آموزش دهیم، یاد بگیریم و به کار ببندیم.

مازیار گیلانی نژاد
۲۴ آبان ۱۴۰۴

ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

یکشنبه های شور و شعور!

تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی قزوین امروز ۲۵ آبان در مقابل اداره تامین اجتماعی و آمدن مدیران این اداره برای گفتگو با بازنشستگان که بی حاصل بود

ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

یکشنبه های شور و‌ شعور!

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، یکشنبه های اعتراضی ۲۵ آبان با شور بیشتری هر هفته اوج می گیرد. بازنشستگان فولادی در اصفهان و بازنشستگان تامین اجتماعی در اهواز، تهران، قزوین، شوش، رشت شهرشان را به صحنه اعتراض علیه فساد، نبود معیشت مناسب، درمان حقیرانه و دست اندازی مافیا به اندوخته هایشان، تبدیل کردند.
روز گذشته کارگران نفت رسمی تازه استخدام شده در پالایشگاه هفتم میدان گازی پارس جنوبی، حراستی ها در میدان نفتی یادآوران غرب کارون، پالایشگاه های نهم و دوازدهم و امروز هم کارگران عملیاتی در خارک و در محل کار خود اعتراض را ادامه دادند چون مافیا برای دستبرد زدن به سفره های اینان با توسل به پیمانکاران نقشه های دور و درازی کشیده است.
با به میدان آمدن کارگران ذوب آهن و اعتراض سراسری کارگران ارکان ثالث صحنه نبرد مزدبگیران با مافیای لانه کرده در دولت، شکل دیگری یافت.
یکشنبه های اعتراض که از ۲۵ تیرماه ۱۳۹۹ در تهران کلید خورد امروز به ستون محکمی برای اعتراضات بازنشستگان تبدیل شده است که حق خود را از ثروت عمومی و اندوخته های ۳۰ سال کارکردشان، می خواهند.
دستبردهایی که مافیا با اجیر کردن مدیران بی عرضه و نصب آنان در راس صندوق بازنشستگی جز درد و حرمان و سرگردانی در سر پیری نگذاشته است.
در قزوین تلاش مسوولین اداره تامین اجتماعی برای قانع کردن بازنشستگان و فرستادن آنان به خانه با شکست روبرو شد. در رشت تلاش نیروهای انتظامی برای سر ندادن شعار:«نه به اعدام» به این دلیل که صنفی نیست و یا اینکه این اعتراضات نتیجه ای نخواهد داشت با پاسخ قاطع بازنشستگان روبرو شد که:«اگر شما هم به ما بپیوندید اعتراضات به نتیجه خواهد رسید وگرنه بعد از بازنشستگی شما هم مجبورید کنار ما بایستید چون درآمدتان هزینه ها را پوشش نخواهد داد»
در شهرهای دیگر نیروهای امنیتی به بازنشستگان می گویند:«به خانه بروید ما خواسته های شما را پیگیری خواهیم کرد» که با پاسخ شعورمندانه بازنشستگان روبرو شدند که:«اگر شما دنبال رسیدگی به خواسته های ما بودید امروز وضع کشور و مردم این چنین نبود»

ظلم و ستم فراوان/ ما را کشاند خیابان
تا حق خود نگیریم/ یکشنبه ها همین جا

بازنشستگان متحد تهرانی


ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

سرنوشت یارانه های قطع شده!!

با اعلام قطع یارانه ۱۸ میلیون هموطن ایرانی توسط وزیر کار ضد کارگری که از مرداد ماه آغاز گشته است مبلغی بالغ بر ۵۴۰۰ میلیارد تومان در حداقل ترین شکل آن است. همچنین از اول سال جاری ۱ درصد بر مالیات بر ارزش افزوده اضافه کردند که همسان سازی حقوق بازنشستگان را با آن سر و سامان بدهند که دروغ از آب درآمده است. با فرض اینکه از ۹۰ میلیون ایرانی روزانه فقط ۵ هزار تومان یک درصد ارزش افزوده کسر شود مبلغی در حدود بیش از ۱۳ هزار میلیارد تومان در ماه خواهد شد که با مبلغ ۵۴ هزار میلیارد تومان جمعن می شود ۶۷ هزار میلیارد تومان. پرسش این است این پول کجا قرار است هزینه شود بی تردید برای مردم محروم در نظر گرفته نشده است.
حذف تاکنون ۱۸ میلیون نفر از لیست یارانه بگیران و محروم شدن از یارانه های آب، برق، نان، شیر، کره، دارو و درمان و...از زندگی و معیشت مردم کارگر و زحمتکش جامعه است، ولی این پایان داستان نیست.
سازمان "هدفمند سازی یارانه ها"، سازمانی از زیرمجموعه‌ های وزارت امور اقتصادی و دارایی و سازمان برنامه و بودجه که نقش کلیدی در "مدیریت منابع و مصارف یارانه‌ای" کشور دارد از همین الان چگونگی مصرف این مبالغ را تعیین کرده است.
فرشاد مومنی، اقتصاددان در یکی از سخنرانهای خود به لیستی اشاره می کند که قرار است این ۶۷ هزار میلیارد تومان منابع مالی بدست آمده از قطع یارانه ها به مصرف برسد. او در این لیست به موارد زیر اشاره می کند.
۱- کمک به تولید آثار فاخر!!! صدا و سیما
۲- تقویت فرهنگ دینی در شهرستانها
۳- نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاهها
۴- صندوق اعتباری هنر
۵- جامعه المصطفی
۶- شبکه جهانی ثقلین
۷- شبکه جهانی تقلید
فرشاد مومنی می گوید:«بقیه اش رو نمیخونم که دیگه خیلی بی ریخته!!!.»
واقعیت آنست از این سیستم که دزد پرور و چپاولگری و فساد که از ارکان پایه ای آنست توقع بیشتری هم نیست. به لیست بالا نگاه کنیم تا متوجه شویم مافیای در قدرت که همیشه از خالی بودن صندوق دولت شکوه و ناله می کنند ولی با لیست کردن شبکه های مشکوک و یا کاغذی نظیر شبکه جهانی ثقلین و شبکه جهانی تقلید و با حذف یارانه میلیون ها نفر از مکیدن آخرین شیره جان مردمی که دیگر جانشان به لب رسیده است نمی گذرند.

در پرتو اتحاد و همبستگی همه مزدبگیران و ایجاد سندیکاهای کارگری و دیگر اقشار اجتماعی است که می توان و باید سد محکمی در مقابله این همه بی عدالتی و استثمار برده وار این دزدان زندگی و معیشت مردم ایجاد نمود؛ بسوی تغییرات بنیادی در کشور حرکت کرده، بر بحرانهای متعدد فایق آمد و جامعه‌ای بر مبنای آزادی و برابری و رفاه همگانی ایجاد نمود.

تصمیم با ماست!

هیات تحریریه نشریه کارگری پیام سندیکا


ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

چرا عملکرد مالی کانون ها شفاف سازی نمی شود؟؟ !!

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، با آنکه نزدیک به یکسال است که بخشی از بازنشستگان تهرانی طی نامه نگاری هایی با هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران و اداره کار تهران درخواست بیلان مالی کانون را بطور کتبی خواهانند، متاسفانه تاکنون پاسخ منطقی و قانونی نه از سوی اداره کار به عنوان داور نهایی و نه از سوی کانون بازنشستگان تهران دریافت ننموده اند.
آقای رجبی بازرس کانون بارها رسمن به اعضای خواهان بیلان مالی کانون به صورت کتبی، عنوان کرده است:«بیلان محرمانه است!!!»
اینکه کجای اساسنامه کانون های بازنشستگی دریافت بیلان به صورت کتبی را محرمانه تلقی نموده است که آقای رجبی به آن استناد می کند، تعجب آور است.
بازنشستگان کانون های بازنشستگی به همت و لیاقت هیات مدیره هایشان به شغل دوم و جمع آوری زباله و نگهبانی و دستفروشی مشغول هستند، امروزه خواهان شفاف سازی هزینه های کانونی که از حقوق های آنان پا گرفته می باشند.
هر چند هیات مدیره کانون ها مدعی هستند که بیلان مالی را در مجمع به تصویب رسانده اند و درخواست دریافت بیلان بطور کتبی غیرقانونی می باشد.
آیا گزارش نیم ساعته از یک عملکرد مالی چند صد میلیاردی را می توان با یک صلوات و یا دست بلند کردن های مشکوک به شمارش آرا، مصوب نمود؟؟
یکی از سوالات عادی بازنشستگان از هیات مدیره های کانون ها و کانون عالی مبالغ دریافتی حقوق، پاداش، حق جلسه، هدایای هیات مدیره و بازرسان و دیگر هزینه های جاری است.
بازنشستگان تهرانی می پرسند خودروی ۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومانی زیر پای کیست؟؟ و شبانه روز با آن چه می کنند؟؟ در ضمن هیات مدیره حتمن نشیمن گاهشان فقط باید خودروی ۲۷۰۰ میلیارد تومانی را لمس کند و خودروی پراید کسر و شأن این آقایان است؟؟
شایع است که برخی از اعضای هیات مدیره و بازرسان تجدید فراش کرده و صیغه ای دارند. آیا این شایعه صحیح است؟؟ آن هم در حالی که ۹۰ درصد بازنشستگان به نان شب و دارو و درمان و پزشک، با دریافتی های حقیرانه شان محتاج هستند، این افراد چه درآمدهایی و از کجا دارند که تجدید فراش نموده اند؟؟

شفاف سازی عملکرد مالی کانون های بازنشستگی چه شهری و چه شهرستانی و به ویژه کانون عالی بازنشستگان تامین اجتماعی، حق مسلم عموم بازنشستگان می باشد.

منتظر پاسخگویی کانون عالی و هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران هستیم.

بازنشستگان متحد تهرانی


ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

در امتداد یک زخم قدیمی!


آغاز بحران
تأخیر طولانی در پرداخت معوقات فروردین ۱۴۰۴ تنها یک «اختلال اداری» نیست؛ بلکه نشانه‌ای از شکاف عمیق‌تر در ساختار تأمین اجتماعی است. شواهد موجود ــ از جمله گزارش‌های متعدد رسانه‌ای و اعتراضات سراسری بازنشستگان ــ نشان می‌دهد که منابع صندوق به دلیل بدهی‌های انباشته و فزاینده دولت به سازمان و فقدان سیاست‌گذاری پایدار، تحت فشار مزمن قرار دارد.

طبقات فراموش‌شده
بحران نقدینگی صندوق، برای کارگران و مستمری‌بگیران یک واقعیت عینی است: قبض‌ها، هزینه درمان، اجاره، و سفره‌ای که هر ماه کوچک‌تر می‌شود.
اما از سوی دیگر، این تأخیرها برای ساخت قدرت سیاسی چیز دیگری‌اند:
«اولویت‌گذاری بودجه‌ای»
«مدیریت منابع در شرایط دشوار اقتصادی»
«تعدیل موقت پرداخت‌ها»
این دو زبان متفاوت، بازتاب دو جایگاه متفاوت در ساختار طبقاتی است؛ زبانی که بالادستان می‌گویند، و در برابر آن، تجربه زیسته‌ای که فرودستان ناگزیر به تحملش هستند.

ساختار قدرت و زنجیر بدهی‌ها
بررسی‌ها نشان می‌دهد که بخش بزرگی از بحران فعلی نتیجه بدهی تاریخی دولت به تأمین اجتماعی است؛ بدهی‌ای که طی سال‌ها هم انباشته شده و هم تهاترهایی با ارزش‌گذاری‌های مشکوک یا ناکامل انجام شده است.
از منظر طبقاتی، این الگو تکراری است:
دولت برای پر کردن کسری‌های خود از ثروت کارگران استفاده می‌کند،
سپس پرداخت حق قانونی آنها را به «گروگان» کسری‌ها و بدهی‌های خود تبدیل می‌کند.
عدم شفافیت مالی و وابستگی مدیریتی سازمان به دولت نیز این چرخه را تحکیم می‌کند.
وقتی کارگران در مدیریت صندوقِ متعلق به خودشان قدرت ندارند، «تاخیر» نه یک حادثه، بلکه نتیجه طبیعی این ساختار می‌شود.

خشمِ خاموش، سازماندهیِ ناتمام
بازنشستگان در سال‌های اخیر بارها در خیابان، مقابل شعب سازمان یا در مقابل وزارتخانه‌ها تجمع کرده‌اند؛ اما هر بار، بدون تشکل‌های قدرتمند و سراسری، اعتراض‌ها پراکنده و کم‌اثر باقی مانده است.
در این میان، دولت و نهادهای رسانه‌ای وابسته تلاش می‌کنند اعتراضات را کوچک، پراکنده یا مقطعی نشان دهند. این شکاف اطلاعاتی، بخشی از فرایند «بی‌قدرت‌سازی» طبقه کارگر است.

  چشم‌انداز و پرسش اصلی
تأخیر در پرداخت معوقات، یک نشانه است؛ نشانه‌ای از سیستمی که منابع کارگران را مصرف می‌کند اما قدرت و حق نظارت به آنان نمی‌دهد. پرسش محوری برای کارگران و بازنشستگان امروز این است:
آیا بدون تشکل‌یابی مستقل و ریشه‌دار، می‌توان این چرخه را شکست؟
این بحران، تنها یک مسئله مالی نیست؛ یک مسئله قدرت طبقاتی است.
و تا زمانی که نقش کارگران در اداره صندوق ها تقویت نشود، هر تأخیری ــ از فروردین ۱۴۰۴ تا هر ماه دیگری ــ دوباره تکرار خواهد شد.

ناصر اسالو از بازنشستگان متحد تهرانی

ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

در جنگ پنهان پیروز می شویم؟؟!

با تحریم هایی که از سوی دولت های غربی به سرکردگی آمریکا و اروپا صورت گرفته و می گیرد و خرابکاری های عمدی و نارضایتی تراشی حساب شده و برنامه ریزی توسط مافیایی که ستون پنجم دشمن است، آیا کشور روی آبادانی را خواهد دید؟
با کم کردن بودجه ۳ میلیارد دلاری دارو و غذا و اختصاص آن به وارد کردن خودرو برای ثروتمندان، اجازه دادن به پیمانکاران برای بالا کشیدن حقوق کارگران و دور زدن قانون، عقب انداختن حقوق کارگران در مجتمع های بزرگ کارگری همچون ذوب آهن اصفهان و کم کردن حقوق کارگران نفت با آیین نامه های غلط، گماردن وزیران مافیایی که برای ۳ روز گشت و گذار در کیش ۵ میلیارد تومان هزینه می کند و یا دیگری برای رفتن به برزیل ۵۰ میلیارد تومان درخواست پول می کند، و یا با گفتار درمانی رییس دولت در این جنگ پنهان پیروز می شویم؟؟ با قاطعیت می گوییم: خیر. از هم اکنون شکست در جامعه چهره خود را نشان داده است.
در مراکز تولیدی چون نفت و ذوب آهن که ثروت عمومی تولید می شود شکست را نه تنها در میان نیروی انسانی افسرده و سرخورده با تصمیمات غلط مدیران و ناراضی کردن هرچه بیشتر این نیروی متخصص مشاهده می کنیم بلکه در تجهیزات فرسوده ای که باید ثروت و کار تولید کند به شدت به چشم می زند. بخش بزرگی از تجهیزات مناطق نفت‌خیز و ناوگان دکل‌های حفاری، عمر بالای ۲۰ تا ۳۰ سال دارند. چاه‌های قدیمی، پمپ‌های فرسوده، خطوط لوله‌ای که بارها وصله‌ خورده‌اند و دکل‌هایی که مدت‌هاست با کمبود قطعه فعالیت می‌کنند، چالشی جدی است برای بحران کنونی. فرسودگی تجهیزات یعنی: افزایش ریسک حادثه، افزایش هزینه‌های نگهداری و کاهش راندمان تولید و حفاری.
تأخیر در پروژه‌ها، کاهش چابکی مدیریتی، و وابستگی بیش از حد به فرآیندهای زمان‌ بر.
مشکلی که سال‌هاست عملیات میدانی از آن می‌نالد و برای باز کردن این گره ساختاری چاره‌ای اندیشیده نمی شود.
بی تردید نیروی انسانیِ خسته، تجهیزات فرسوده، قوانین ناکارآمد و مدیران بی عرضه نمی توانند ما را در این جنگ پنهان پیروز گرداندند.
به جای دستگیری کوشندگان کارگری و آموزگاران، پرستاران، به جای اعدام های هر روزه جوانانی که محصول سیستم ۴۷ ساله هستند، به جای توهین و تحقیر زنان کشور، به جای اجازه ندادن به برگزاری مراسم بزرگداشت مفاخری چون سیدحسین فاطمی، وزیر دلیر دوران ملی شدن نفت، مافیا را که ۱۶۷ هزار میلیارد تومان نفت قاچاق می کردند و می کنند و خواهند کرد و یا به گفته رییس پلیس امنیت اقتصادی ۵/۲ میلیارد دلار
قاچاق فرآورده های نفتی که روزانه ۲۱ میلیون لیتر می شود را مردم هادی انجام نمی دهند.
وزیر ضد کارگری با افتخار از قطع امید ۲۷ میلیون یارانه بگیر حرف می زند، نباید به دادگاه سپرده شود؟؟ و دیگر مافیاهایی که برای کمک به دشمن و نابودی ایران مردم را ناراضی و زیر تصمیمات عمدی و غلط اقتصادی و سیاسی می خواهند له کنند را از سیستم های حاکمیتی حذف نمی شوند.
دزدها در کشور جولان می دهند. بانک پاسارگاد به اندازه بودجه عمرانی کشور به خودش وام داده است. رقم واقعی وام‌های پاسارگاد به زیر مجموعه‌های خود، ۶۴۹ هزار میلیارد تومان یعنی ۴۳ برابر رقم اعلام‌شده است. کل بودجۀ عمرانی کشور در بودجۀ سال ۱۴۰۴، برابر ۶۰۰ هزار میلیارد تومان است. فقط شرکت میدکو ۲۸۸.۵ هزار میلیارد تومان یعنی به اندازه نیمی از کل بودجه عمرانی کشور از این بانک تسهیلات کلان گرفته، اما ردی از آن در آمارهای بانک مرکزی نیست. تا این دزدها آزادانه می گردند و به غارت مشغولند شکست در مقابل مان قرار دارد.

پیروزی در این جنگ پنهان ۲ وجه دارد:۱- اعتماد ملی مردم ۲- تقویت زیر ساخت های صنعتی و کشاورزی.
متاسفانه امروز هر دو وجه بیش از بیش از دست می رود. اعتماد عمومی با برنامه های عمدی گرسنه سازی و کشتن بیماران بی پول و بیکاری مفرط و پول ها و ارزهایی که باید در خدمت نوسازی و بهسازی و ایجاد کارخانه های پول ساز شود ولی با تصمیمات مالی و سفته بازی و قمار در بورس و آزاد گذاشتن دست اختلاس گران همچون بانک آینده و دیگر بانک های خصوصی و دولتی، صرف دزدی های با برنامه مافیا و خرج عیاشی های فرزندان مافیا می گردد، اعتماد سازی به بار نمی آورد.
به جنگ‌۱۲ روزه غره نشویم، ما را همبستگی ملی برای حفظ تمامیت ارضی کشور پیروز میدان نبرد کرد، نه موشک و پهباد.

امروز میهن ما در یک پیچ تاریخی قرار دارد که هر کسی باید نقش خود را ایفا کند. زحمتکشان و مردم محروم ایران در جنگ ۱۲ روزه نشان دادند که کدام سو ایستاده اند ولی مدیران جامعه کارنامه ای جز رفوزگی نداشتند.

متحد باشیم و در انجمن ها و سندیکاهای کارگری جمع شویم تا در شرایط بحرانی به کمک میهن بشتابیم تا سیلی سخت زحمتکشان را به هر آنکس که نابودی ایران را می خواهد، بزنیم.

تحریریه ماهنامه کارگری پیام سندیکا


ارتباط با ادمین
@S_felezkar
کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

با خط فقر ۵۵ میلیون تومانی، اعلام جنگ به زندگی ما

صبح، حسن مثل همیشه با صدای زنگ ساعت بیدار می‌شود؛ اما امروز یک چیز فرق دارد:
خبر خط فقر ۵۵ میلیون تومانی درست وسط صورتش می‌کوبد — مثل سیلی‌ای که سال‌ها منتظرش مانده بودیم تا شاید بیدار شویم.
حسن زیر لب می‌گوید:«یعنی من که ۱۰ میلیون می‌گیرم، رسمن زیر پا له شده‌ام؟»
نه.
سیستم دقیقن همین را می‌خواست:
یک کارگرِ زنده اما تهی؛ یک نیروی کار ارزان، قابل‌تغییر، بدون قدرت چانه‌زنی.

زهرا صبحانه را می‌گذارد.
می‌گوید:«برنج خوب دیگه تموم شد؛ این یکی، برنج هندی ست…»
نه برنج، نه گوشت، نه لبنیات.
سلامت؟
یک شوخی تلخ.
رفتن پیش دکتر؟
از سر اجبار
درمان معدهٔ حسن؟
غیرممکن.

وقتی فقر این‌قدر فراگیر می‌شود، بیماری فقط یک اتفاق نیست؛ سیاست است.

در راه کارخانه
مینی‌بوس پر از کارگر است. همه خبر ۵۵ میلیونی را بلندبلند برای هم می‌خوانند، نه برای اطلاع، برای خالی‌کردن بغض.
عباس آقا داد می‌زند: «اگه خط فقر ۵۵ تومنه، پس حقوق ما توهینه، نه حقوق! یعنی ما رو با برنامه بردن زیر خاکِ فقر.»
حسن چیزی نمی‌گوید.
از خشم، زبانش خشک شده.

بخش غذاخوری
کارگرها دور میز ناهارخوری فلزی نشسته‌اند.
لقمه‌هایی که طعم کار زیاد و طعم لذت زندگی را اندک می‌دهد. رضا، جوان‌تر و خشمگین‌تر، می‌گوید:«اونا می‌گن کارگر باید با ۱۰ میلیون زنده بمونه. یعنی یا حساب کتاب بلد نیستن یا دارن به ما دروغ می‌گن. که البته معلومه: دارن دروغ می‌گن.»

حسن: و این همان نقطهٔ مهم است:
خط فقر ۵۵ میلیونی یعنی دستمزد رسمیِ ما با دقتِ علمی تنظیم شده تا فقیر بمانیم.
نه فقر تصادفی؛ فقر برنامه‌ریزی‌شده!

شب، در خانه
حسن برمی‌گردد. خبر کامل را می‌خواند:«خط فقر کلان‌شهرها: ۸۰ میلیون تومان.»
۸۰ میلیون.
چهار برابر حقوق او.
چهار برابر نفس‌کشیدن.
چهار برابر فاصله با زندگی.
رو می‌کند به زهرا:«این یعنی چی؟ یعنی ما رو عمدن تو فقر نگه می‌دارن. یعنی می‌خوان کارگرا که زنده بمونن، ولی زندگی نکنن.»

زهرا آرام می‌گوید:«تا وقتی تنها باشیم همین می‌مونه.»
این جمله مثل چکش روی آهن داغ فرود می‌آید.
ماجرا فقط یک عدد نیست
۵۵ میلیون یعنی:
کارگری که چرخ اقتصاد را می‌چرخاند و سفره‌اش خالی است.
زنی که با دست‌های پینه‌بسته خانه را اداره می‌کند و هر شب حساب می‌کند «چه چیزی را حذف کنیم؟»
سالمندی که ۳۰ سال بیمه داده، امروز توان رفتن به دندان‌پزشکی ندارد.
بچه‌هایی که رشدشان در گرو قیمت گوشت است.
این عدد یعنی یک تصمیم سیاسی:
کارگر باید فقیر بماند تا سود بماند.
اما این عدد، یک چیز دیگر هم می‌گوید—
چیزی که قدرت دارد:
«وقتی فاصلهٔ زندگی و دستمزد این‌قدر زیاد می‌شود، سکوت دیگر ممکن نیست.»
ترس آن‌ها از همین است
از کارگری که بفهمد فقرش تصادفی نیست.
از سفره‌ای که بفهمد چرا خالی شده.
از کارگرانی که کنار هم بایستند، نه تنها در یک کارخانه، که در همهٔ کارگاه‌ها، بیمارستان‌ها، انبارها. مدارس و دانشگاه ها
وقتی خط فقر ۵۵ میلیون اعلام می‌شود، سیستم ناخواسته اعتراف می‌کند: «ما سال‌ها حقوق کارگران را زیرِ هزینهٔ زندگی تعیین کرده‌ایم.»
و این اعتراف یعنی یک چیز:
مشروعیت دستمزد رسمی فرو ریخته.

حسن می‌گوید:«اگه این عدد حقیقت داره، پس تنها راه اینه که ما همدیگه رو پیدا کنیم. تشکل، جمع، شورا… هرچی هست. تنها بمونیم، له می‌شیم.»
و این‌جا، درست در تاریکی شب، همان‌جایی که اخبار تلخ می‌ریزد روی سرت،
یک نور کوچک روشن می‌شود.
نور آگاهی و همبستگی زحمتکشان!

راه چاره در اتحاد و همبستگی و متشکل شدن در سندیکاهای کارگری و مبارزهٔ مشترک جمعی برای کسب حقوق از دست رفته است.

ناصر اسالو عضو سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران



ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

عدالت خواهی متوقف شدنی نیست!

از همان ابتدای انقلاب بهمن ۱۳۵۷ تفکری چهره نشان داد که انسان ها را همتراز و برابر نمی دانست. تفکر عقب مانده ای که ریشه در حکومت های قبلی داشت و ‌انسانها را درجه بندی می کرد. در این تفکر اعتراض، اعتصاب، عدالت خواهی، برابری طلبی جایی ندارد و باید سرکوب شود.
اگر کارگر ذوب آهن که دستمزدش عقب افتاده است طبق قانون اساسی و مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار (ILO) دست به اعتراض بزند نه تنها باید نیروهای امنیتی را به سراغش فرستاد بلکه دستگیری، تهدید به اخراج، پرونده سازی را هم باید چاشنی سرکوب کرد تا بداند گرسنگی حق اوست و اعتراض نباید بکند.
همین تفکر، بازنشسته هایی را که در قزوین در مراسم ورود رییس دولت آقای پزشکیان به قزوین، شناسایی کرده و وادار به ترک محوطه نموده که مبادا فریاد اعتراض بازنشستگان را سر دهد.
این تفکر حذف فیزیکی جوانانی که در ۴۷ سال این سیستم بالیده اند چه معترض سیاسی به این سیستم و چه جوانانی که با سیاست های غلط اقتصادی و سیاسی به راههای تباهی کشانده شده اند را خواهان است. حتا به میان بازنشستگان گیلانی رفته از آنان اکیدن می خواهد که شعار:« نه به اعدام» سر ندهند.
اما همین تفکر دست دزدان را در بانک آینده و پاسارگاد و دیگر مراکز مالی و اقتصادی باز می گذارد که به اندازه بودجه کشور بدزدند و راست راست راه بروند. و یا وزیر نفت کشور در چشمان مردم ایران نگاه کند و بگوید:«بنزین را از قاچاقچیان می خرد»
این تفکری است که دزدی های خود از ثروت عمومی را برداشتن حق خود از سفره انقلاب می داند و دختران و پسرانش وقیحانه با این پول حق عیاشی و حرامزادگی دارند.
پرفسور موسی غنی نژاد استاد دانشگاه امام صادق و مشاور اتاق بازرگانی حامل اینگونه تفکر و مدرس آن است. از جمله معتقد است یارانه نان، آموزش رایگان، درمان رایگان، مسکن مناسب و ارزان قیمت کمونیستی است. او در همه جا اعلام می کند:«کشور ایران با سیستم کمونیستی اداره می شود» چون خدمات اجتماعی مانند سازمان تامین اجتماعی دارد، یارانه نان می دهد. این تفکر معتقد است:« پول پیدا کن و اگر نمی توانی بی عرضه ای» اگر پول داری می توانی غذای مناسب، درمان خوب، آموزش عالی، کاخ های سر به فلک کشیده داشته باشی در غیر این صورت مرگ حق توست.
این تفکر عدالت خواهی و برابری طلبی را امری کمونیستی می داند چرا که قرار نیست انسانها با هم برابر باشند. کارگر باید در بیغوله زندگی کند و حق اعتراض هم ندارد.

جنبش عدالت‌خواهانه ایران از همان اوایل سالهای ۱۲۵۰ شمسی بذر برابرطلبی و عدالت خواهی را آن چنان در جسم و روح محرومان ایران نشاند که اکنون این بذر رشد یافته و به درختی تنومند تبدیل شده و در سلول های مردم ایران جاخوش کرده است.
ثروت عمومی متعلق به همه آحاد مردم ایران است، کارگر ذوب آهن و موسی غنی نژاد، کارگر نفت و میدری وزیرکار، بازنشسته تامین اجتماعی و محمد اسدی رییس کانون عالی، سخنگوی دولت و فرد معتاد هم ندارد.
مردم ایران حق خود را از ثروت عمومی که با دسترنج شان در مقابل کوره ذوب تا سکوهای توفانی نفت و.... بدست آمده را می خواهند و از هیچ تهدید، پرونده سازی، اعدام هم هراسی نداشته، ندارد، و نخواهد داشت.
طبق اصل ۱۹ و ۲۰ قانون اساسی از رییس دولت گرفته تا کارتن خواب همه با هم برابرند و از ثروت ملی یکسان باید بهره ببرند.
سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران ضمن ستایش و همراهی با کارگران ذوب آهن و نفتگران جنوب از خواسته‌های آنان حمایت کرده و هرگونه محدودیت علیه کارگران حق طلب را محکوم می کند.
جنبش عدالت خواهی ۱۲۰ سال مبارزه کرده و متوقف شدنی نیست.
بردبار باشیم و امیدوار. حق را یاری کنیم گرچه در این راه استخوانی از ما بشکند.

سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران
۳۰ آبان ۱۴۰۴

ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

نقشه شوم مافیا را دریابیم!!

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، در حالی که وضعیت زندگی مردم هر روز در همه زمینه ها وخیم تر می شود، هر روز گرانی هم راستا با دزدی ها هم اوج می گیرد.
مدیر دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت می گوید:«برخی اقلام خوراکی به حدی گران شده که دسترسی دهک های یک تا پنج به مواد غذایی محدود و سخت شده است»
محمد فرید سخنگوی انجمن صنایع فراورده های لبنی ایران می گوید:«نرخ شیر خام از ۲۳ هزار تومان در خرداد به ۳۵ هزار تومان در دامداری ها رسیده است» یعنی ۵۰ درصد گرانی طی شش ماه.
این خبرها در کنار افزایش ۲۰ درصدی نان در آبان ماه برای بار چهارم طی ۷ ماهه گذشته نشان دهنده کوچکتر شدن سفره های زحمتکشان می باشد.
مافیا با همدستی دشمن به دنبال بستر سازی برای غارت هرچه بیشتر ثروت ملی و جیب مردم ایران با وقاحت و قلدری است.
در همین رابطه سخنگوی انجمن لبنی در پرسش به سوال گرانی های پی در پی لبنیات در یک فیلم با قلدری تمام می گوید:«گرون می کنیم، به کسی هم ربط ندارد. دولت هم حق دخالت در قیمت گذاری را ندارد» یعنی این مافیا حتا دولت را هم کاره ای برای گرانی های بی ضابطه خود نمی داند و پشیزی برای دولت ارزش قایل نیست. حالا به این خبر توجه کنید تا قدرتمندی مافیا را متوجه شویم.
رییس پلیس امنیت اقتصادی فراجا در فیلم منتشره ای می گوید:« هفته پیش بعد از یک سال دویدن تونستیم با حکم دادگاه یه قاچاقچی رو ۱۱ هزار میلیارد تومن جریمه کنیم. منتظر بودیم بیاد اعتراض کنه یا سند بزاره؛ دیدیم در عرض کمتر از ۱ ساعت همه پول رو واریز کرد.»

نقشه شوم مافیا را دریابیم!
مافیا با این حرف و حرکات تلاش دارد با دامن زدن به نارضایتی و گرسنگی دادن به مردم دست به کرخت کردن مردم زده و بستر را برای حضور دشمن مهیا کند. کاری که در سوریه کردند و اسراییل طی یک هفته بدون هیچگونه درگیری و اعتراضی از سوی مردم، سوریه را مال خود کرد.
هوشیار باشیم و متحد و با گرم کردن یکشنبه های اعتراضی نقشه شوم مافیا را خنثا کنیم. ایران سرزمین زحمتکشان ایران است.


ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

گران شدن بنزین، عددها چه می‌گویند؟

خبر کوتاه است، اما پیامدش بلند:
بنزین گران شد. در ظاهر یک عدد تغییر کرده، اما درون اقتصاد ایران این عدد به ۲۰–۳۰ شاخص دیگر گره خورده است. به خاطر اینکه افزایش قیمت بنزین فورن روی همه‌چیز تاثیر می گذارد.
براساس داده‌های رسمی اقتصاد ایران:
۳۵ تا ۴۵ درصد قیمت تمام‌شده کالاها، مستقیمن یا غیرمستقیم به حمل‌ونقل مربوط است.
بیش از ۷۰ درصد جابه‌جایی کالا در ایران جاده‌ای است؛ یعنی وابسته به سوخت.
ناوگان حمل‌ونقل فرسوده است، بنابراین مصرف سوخت بالا و حساسیت قیمت شدید است. به زبان ساده:
وقتی قیمت بنزین افزایش پیدا می کند، تمام زنجیره تولید تا مصرف تکان می‌خورد.
اثر مستقیم افزایش کرایه حمل‌ونقل به‌طور متوسط ۱۰ تا ۲۰ درصد روی قیمت کالاها اثر گذار است.
آنچه اتفاق می افتد این است که، تولیدکننده مواد اولیه را گران‌تر می‌خرد >
محصول نهایی گران‌تر می‌ شود >
خرده‌فروش قیمت را افزایش می‌دهد.
این موج معمولن ۲ تا ۳ ماه ادامه دارد.
نتیجه عملی برای کارگران: سقوط قدرت خرید.
یعنی:
قدرت خرید کارگر با هر شوک بنزینی ۱۰ تا ۳۰ درصد کم می‌شود.

راستی چرا مقامات فقط از «بنزین» حرف می‌زنند؟!
چون ورود به موضوع معیشت، درمان، مسکن، بیکاری خطرناک است
اگر دولت درباره زندگی مردم صحبت کند باید اعتراف کند که:
۷۰ درصد هزینه خانوارهای کارگری صرف مسکن + خوراک + حمل‌ونقل می‌شود؛
هر سه مورد مستقیم از افزایش بنزین ضربه می‌خورند؛
بیش از ۵۳ تا ۵۵ میلیون تومان هزینه حداقل معیشت خانوار ۴ نفره است؛
و حقوق کارگر ۱۰ میلیون.
نسبت دستمزد به معیشت = ۱۸٪
این یعنی فقر ساختاری، نه مقطعی.

به همین دلیل، دولت ترجیح می‌دهد دربارهٔ
«مصرف، قاچاق، یارانهٔ پنهان» حرف بزند،
اما دربارهٔ سفره مردم محروم، مسکن و کرامت انسانی کارگر سکوت کند.

ناصر اسالو

ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

یکشنبه های اعتراض همچنان پیشتاز!

بازنشستگان تامین اجتماعی در رشت و حمایت از کارگران نفتگر جنوب. امروز ۲ آذر


ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

یکشنبه های اعتراض همچنان پیشتاز!

بازنشستگان فولاد اصفهان امروز ۲ آذر

کشور ور در آمد/ چه بر سر تو آمد


ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸

 

یکشنبه های اعتراض همچنان پیشتاز!

بازنشستگان تامین اجتماعی قزوین امروز ۲ آذر .

بازنشسته داد بزن/ حقتو فریاد بزن


ارتباط با ادمین
@S_felezkar

کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

Telegram (https://telegram.me/sfelezkar)

#کانال_رسمی_سندیکای_کارگران_فلزکار_مکانیک_ایران

🌹🔨🌹🔧🍃🍀🌻🌺⚙️🌸