خیلی از آدم‌ها دنیا را مثل بیرون کشیدن ناگهانی خرگوش از کلاه بلندی که تا چند لحظه قبل کاملا خالی بوده غیرقابل درک می‌دانند. درباره‌ی خرگوش همه می‌دانیم که شعبده باز باید ما را فریب داده باشد. ولی دوست داریم چگونگی انجام این کار را افشا کنیم. اما وقتی پای دنیا وسط می‌آید آن‌وقت موضوع کاملا فرق می‌کند. همه می‌دانیم دنیا فریب و نیرنگ نیست چون ما روی زمین زندگی می‌کنیم و خودمان هم جزئی از آن هستیم. در واقع ما خرگوش سفیدی هستیم که از آن کلاه بلند بیرون کشیده شده است. تنها فرق ما و آن خرگوش سفید این است که خرگوش کوچکترین درک و فهمی از شرکت در شعبده بازی ندارد. ولی ما فرق داریم. ما خودمان فکر می‌کنیم که در چیزی مرموز شرکت داریم و می‌خواهیم چگونگی این رمز و راز را درک و افشا کنیم.

📚 دنیای سوفی
👤 یوستین گردر

🌹

0⃣2⃣علامت بلوغ عاطفی به زبان آلن دو باتن

1⃣. میفهمید بیشتر بدرفتاری آدم های اطرافتون ریشه در اضطراب و ترسشون داره:‌ دنیا دیگه براتون پر از هیولا نیست
2⃣. یاد میگیرید آدما بطور خودکار از محتویات مغر شما اطلاع ندارند:‌ پس حرف میزنید و دیگران رو سرزنش نمیکنید که نمیفهمنتون
3⃣. یادمیگیرید که شماهم اشتباه میکنید:‌ پس معذرت خواهی میکنید
4⃣. اعتماد بنفس رو یاد میگیرید: نه که فوق العاده اید! نه. در واقع میفهمید هممون با آزمون و خطا زندگی میکنیم. عیبی هم نداره
5⃣. والدینتون رو میبخشید:اونا هم درگیر ترس و اضطراب های خودشونن

6⃣. میفهمید یه مسئله مهم رو پیش نکشید مگر خودتون و طرف مقابل استراحت کرده باشید مست نباشید غذا خورده باشید و استرس یا عجله نداشته باشید
7⃣. قهر نمیکنید:‌ یادتون نمیره که یه روز میمیرید. حرف میزنید و میبخشید
8⃣. دست از کمالگرایی برمیدارید:‌ هیچ چیزی بی نقص نیست. از به اندازه کافی خوب بودن قدردانی میکنید
9⃣. یاد میگیرید بد بین بودن در باره نتایج امور یه فضیلته
🔟. میفهمید نقاط ضعف آدما با نقاط قوتشون گره خورده:‌ مثلا دیگه از کسی که شلخته ست ناراحت نمیشید چون میدونین به جاش شاید خلاقه

1⃣1⃣. به آسونی عاشق نمیشید: همه هرچقدم از دور برازنده و دلپذیر باشند از نزدیک مشکلات خودشون رو دارن. پس وفادار میمونید
2⃣1⃣. میفهمید زندگی با شما آسون نیست
3⃣1⃣. یادمیگیرید خودتون رو بخاطر خطاها و حماقت هاتون ببخشید:‌ بیشتر با خودتون رفاقت میکنید. همه ما به نوعی احمقیم
4⃣1⃣. یادمیگیرید با کله شقی های بچگانتون که هرگز هم از بین نمیرن به صلح برسید: تلاش نمیکنید که همیشه بزرگسال باشید. همه ما بچه ایم
5⃣1⃣. برای شادی درازمدت به پروژه های بلندمدت دل نمیبندی: اگه دمی بی دردسر سپری بشه هم خوشحالتون میکنه

6⃣1⃣. دیگه برات مهم نیست بقیه راجع بهت چی فکر میکن
7⃣1⃣.بازخورد دیگران رو راحتتر میپذیرید: در برابر انتقاد ها زره نمیپوشید
8⃣1⃣.میفهمی باید دیدتو نسبت به درد هات وسیع کنی. بیشتر به طبیعت و آسمون شب و کهکشان های دور توجه میکنی
9⃣1⃣میفهمید گذشته ای که داشتید در پاسخ دادن شما به واقع تاثیر داشته:میپذیرید بدلیل وقایع کودکی مستعد خطا و افراط هستید. با شک به اولین برداشت و احساستون نگاه میکنید
0⃣2⃣دوست بهتری میشید چون میدونید دوستی یعنی به اشتراک گذاشتن آسیب پذیری ها

🍃

اولین گام در استفاده از وقت و زمان این است که بیاموزیم چگونه در واقعیت زمان حال زندگی کنیم. از دیدگاه روان‌شناختی لحظه و زمان حال تمام آن چیزی است که در اختیار داریم. گذشته و آینده از آن جهت که بخشی از زمان حال هستند معنی‌دار می‌باشند.

رویدادهای گذشته از دو جهت، در زمان حال، برای ما مهم و معنی‌دار می‌باشند: یکی اینکه ما در زمان حال به آنها می‌اندیشیم و دیگر اینکه باعث شده‌اند تا ما، به عنوان موجودی زنده، در زمان حال چنان باشیم که هستیم و با گذشته فرق داشته باشیم.

واقعیت گذشته در این است که انسان می‌تواند در زمان حال آن را به یاد بیاورد. گذشته در زمانی حال بوده است و آینده نیز در زمانی حال خواهد شد. به سر بردن در موقعیت گذشته يا آینده جدا کردن خود از واقعیت است و حالت مصنوعی دارد.

واقعیت این است که در هر لحظه و در هر زمان در موقعیت اکنون نفس می‌کشیم و به سر می‌بریم. گذشته تا حدی که «اکنون» را تبیین می‌کند، موجودیت دارد و آینده تا جایی که بتواند «اکنون» را هدف‌دار و معنی‌دار بسازد.

رولو می، از کتاب انسان در جستجوی خویشتن

🍃

این که احساس‌تان درباره کیستی خودتان چگونه است عزت‌نفس شماست. در راس این عزت‌نفس هویت اجتماعی قرار دارد - شما به گونه‌ای که خود را به دیگران عرضه می‌کنید، هویت اجتماعی دارید. گاهی هویت اجتماعی افراد با خودپنداره آنها هماهنگ نیست و خودهایی که به دیگران عرضه می‌کنند همان خودهایی که از خویش می‌شناسند نیست موضوعی که موجب می‌شود تا افراد در روابط خود با دیگران احساس کاذب یا دروغینی از خود داشته باشند.

[…] این که ما که هستیم، یعنی خودپنداره ما، رابطه ما با رویدادهای جهان خارج و شیوه ارزیابی آنها را معین می‌سازد. وقتی افراد به درون خود می‌نگرند و به ارزیابی خودپنداره‌شان می‌پردازند ممکن است همواره آنچه را که می‌بینند دوست نداشته باشند و برایش ارزش قائل نباشند. دوست داشتن و ارزش قائل شدن عزت‌نفس است.

رندی لارسن و دیوید باس، از کتاب روان‌شناسی شخصیت

🍃

ما نمى‌توانيم جلوى افكار منفی‌مان را بگيريم كه از ذهنمان رد نشوند ولى می‌توانيم مثل پرنده‌هاى در گذر نگاهشان كنيم و غرقشان نشويم و برايشان در ذهنمان لانه نسازيم كه جا خوش كنند !

مثلا وقتى افكارمنفى شرايط روزمره، از ذهنمان عبور مى‌كنند از آنها فاجعه‌سازى نكرده و با آن از آينده تصويرسازى نكنيم، بطوريكه اين افكار تمام فكرمان را اشغال كنند و بيرون نروند !

وقتى مسئله اى از اختيار ما خارج است با غرق شدن در آن، فقط خودمان و ذهنمان را براى پيدا كردن راه حل هاى احتمالى ضعيف مى‌كنيم و خلاقيتمان را از بين مى‌بريم !

بهتر است در اين مواقع فرض كنيم كه اين مسئله نباشد و به اين فكر كنيم كه در آن شرايط چه كارهايى مى‌توانيم انجام دهيم و سپس در جهت اقدام به انجام كارهاى مورد نظر تلاش كنيم و صبور باشيم !

🍃

همهٔ آدم‌ها در تجربه‌شان از جهان تنهایند. وقتی به سخنرانیِ کسی گوش میدهید، در حالی‌که صدها نفر اطرافتان هستند، شما در شنیدن کلمات به نوعی تنهایید. در یک کنسرت بزرگ، گرچه در میان هزاران نفرید، باز هم با موسیقی تنهایید، چون آنچه اهمیت دارد تجربهٔ شما از موسیقی است. واضح است که ما این تجربه‌ها را با دیگران هم در میان می‌گذاریم - واکنش‌هایشان را تحلیل می‌کنیم و از واکنش‌های خودمان هم در قالبِ کلمات به آنها می‌گوییم، حتی می‌کوشیم تجربه‌مان از کنسرت یا سخنرانی را با ژست و ادا اطوار بیان کنیم‌ - امّا بخشی از تجربه‌مان همیشه خصوصی و شخصی می‌ماند چون نمی‌توان آن را کاملاً با دیگران در میان گذاشت.

📚 فلسفهٔ تنهایی
👤 لارس اسوندسن

🌹

با رویاهات بخواب
و با اهدافت از خواب بیدار شو...

صبحتون بخیر و شادی

🍃

در سکوت پیش برو؛
فقط زمانی‌ صحبت کن که وقتش شده باشه بگی:
"کیش و مات!"

🍃

۱۰ رفتار اشتباهی که باعث کم شدن جذابیت تان می شود.

احتمالاً تا به حال در مورد کاریزما شنیده اید. کاریزما جاذبه ای فردی است که اثری اجتماعی دارد. به بیان ساده تر آن که ، افراد کاریزماتیک جذابیت زیادی برای اطرافیان شان دارند. راز این جذابیت در ویژگی های رفتاری این افراد نهفته است و در حقیقت، افراد کاریزماتیک با رفتارهای خود دیگران را مجذوب می کنند. اما کاریزما نوعی توانایی صرفاً ذاتی نیست و اگر بخواهید می توانید با کار کردن روی خود، آن را به دست آورید.

در ادامه به اشتباهات رفتاری رایجی می پردازیم که مانع از جذب شدن دیگران به سمت ما می شوند.

*خود را قاطعانه معرفی نمی کنید.

*همراه خود را به کسی که با او صحبت می کنید معرفی نمی کنید.

*اسم دیگران را فراموش می کنید.

*درباره ی چیزهایی که برای بقیه جذابیتی ندارد پرحرفی می کنید.

*فقط در مورد خودتان حرف می زنید.

*غیبت دیگران و آشناها را می کنید.

*آرام یا بدون اعتماد به نفس صحبت می کنید.

*با یک یا دو کلمه جواب می دهید.

*نق می زنید.

*اصول خود را زیر پا می گذارید.

🍃

از امروز شروع می کنم، باید آنچه را که رفته فراموش کنم، قدر آنچه را که هنوز باقی مانده است بدانم و مشتاقانه منتظر اتفاقات بعدی باشم.

صبحتون بخیر و شادی

🍃

چیزی که باعث بلوغ ما میشه گذشت سال ها نیست،
رنج هایی هست که متحمل میشیم...

📚

ما انسان‌ها اغلب گله می‌کنیم چرا روزهای خوب زندگی‌مان کم است و روزهای بدمان زیاد. ولی به‌گمان من حق چنین گله‌ای نداریم. چه، اگر در قبال خوبی‌هایی که خداوند همه‌روزه ارزانی‌مان می‌کند گشاده‌رو بودیم، سختی‌ها هم برای‌مان تحمل‌پذیر می‌شد.

پس بیایید کج‌خلقی را هم نوعی بیماری بدانیم و بپرسیم آیا درمان دارد؟ تندخویی مثل تنبلی‌ست و جا دارد آن را نوعی تنبلی بدانیم. طبع ما به تنبلی می‌کشد. با این حال یک‌بار که زحمت کشیدیم و نیرو و توان‌مان را به اراده‌ی خودمان درآوردیم، کار برای‌مان آسان می‌شود و در هر تلاشی آن ناب‌ترین شادی را می‌یابیم. یادآوری می‌کنم که بحث ما بر سر خلق‌وخویی‌ست که هرکس دوست دارد وجودش از آن پاک باشد؛ و تا وقتی که امتحان نکرده‌ایم، از بُرد نیروی‌مان هم خبر نداریم. آدم ناخوش شک نیست که به هر پزشکی سر می‌زند و محض رسیدنِ دوباره به سلامتیِ مطلوبش به هر آن پرهیز سخت‌گیرانه و یا داروی تلخ تن در می‌دهد.

آن خویی که باعث خودآزاری و دیگر آزاری می‌شود، غیر از عادتی زشت نیست. مگر همین بس نیست که از خوشبخت کردن همدیگر عاجزیم؟ دیگر چرا از اطرافیان و معاشران‌مان آن شادی را هم بگیریم که گاهی از خود دل‌مان می‌جوشد و بیرون می‌ریزد. شما به من نشانی آدمی را بدهید که تندخوست، ولی در عین تندخویی آن‌قدر هم شریف که این خوی خودش را مهار کند و اگر خودش از آن رنج می‌برد، به اطرافیان‌اش رنجی نرساند!

آیا به راستی تندخویی خودش نشان ناخشنودی درونی ما از بی‌مایگی خودمان نیست، نشان آن از خودبیزاری‌ای که همیشه با حسادتی همراه است و این حسادت هم خود از خودپسندی‌ای ابلهانه ناشی می‌شود. ما در زندگی انسان‌هایی را می‌بینیم که خوشبخت‌اند، بی‌آن‌که ما در خوشبختی‌شان دخیل بوده باشیم، و چنین چیزی تحمل‌ناپذیر است!

بدا به حال کسی که از تسلطش بر قلبی دیگر برای گرفتن آن شادی‌ای استفاده می‌کند که از خود این قلب تراويده است. تمامی هدیه‌ها و مهربانی‌های جهان برای یک لحظه هم جای آن شادی درونی ما را، که رشک خودکامگی ما بر ما حرامش کرده، نمی‌گیرند.

کاش هر آدمی روزانه با خود می‌گفت بهترین کار تو در حق دوستانت این است که چشم دیدن شادی آن‌ها را داشته باشی و با شرکت در این شادی، شادمانی آن‌ها را افزون کنی. آیا اگر روزی دیدی جان و دل آن‌ها از حسی هولناک در عذاب است و دل‌شان از غصه پریشان، عرضه داری که ذره‌ای از رنج‌شان بکاهی؟

👤گوته
📗 ورترجوان

🍃