#صرفا_جهت_اندیشیدن

بسیاری از افراد ازدواج میکنند تا همسرانشان را جایگزین مادرشان کنند و فرد قدرتمند دیگری را به جای الگوی مادر بنشانند.


#هنر_گوش_دادن
#اریک_فروم

🆔@Sayehsokhan

#صرفا_جهت_اندیشیدن

به همه باید احترام گذاشت،
اما عشق را باید تقدیم کسی کرد که لایق آن است…

#اریک_فروم
#هنر_عشق_ورزیدن

🆔@Sayehsokhan

‍🔹هفت دیدگاه نسبت به معنای زندگی

1⃣ #اریک_فروم: انسان موجودی است که زندگی‌اش را از رهگذر زیستن پربار، معنادار می‌کند. چنین انسانی می‌کوشد تا با خدمت گرفتن نیروهای عشق و منطق کامل‌ترین شکل نیروی درونی‌اش را متحقق کرده و به زندگی معنا بخشد.

2⃣ #آبراهام_مازلو: معنا از رهگذر خودشکوفایی تجربه می‌شود و چنین شخصی انگیزه‌ی معطوف به رشد دارد و برای رسیدن به معنا، قدرت‌های خلاقش را به سوی اهداف مذکور بسیج می‌کند.

3⃣ #رولو_می: او معنا را یک تجربه‌ی درونی شخصی می‌داند. کسی که بتواند با بالاترین ارزش‌هایش زندگی کند، قصدمندی خود را بفهمد، قدرت اراده‌اش را برای انتخاب بفهمد و قادر به عشق‌ورزی باشد به معنا دست یافته است.

4⃣ #کریشنا_مورتی: دنیا هنگامی با معنا، تجربه می‌شود که دانشی از خود، توسط خودمشاهده‌گری به دست آید. انسان خود را آزاد درک کند و حالت پذیرایی از آگاهی را تجربه کند.

5⃣ #پل_تیلیش: انسان زندگی معنادار را انتخاب می‌کند. شخص با انتخاب ایمان و عشق به عیسی مسیح معنای زندگی خود را برمی‌گزیند.

6⃣ #آبراهام_هسکل: اگر انسان به یاد خدا باشد زندگی را معنادار تجربه می‌کند. البته تجربه خدا به شکل ساده‌انگارانه مدنظر نیست بلکه خدا را بایستی در زندگی روزمره فهمید.

7⃣ #ویکتور_فرانکل: معنا از رهگذر پاسخگویی به خواسته‌های موقعیت پیش‌آمده کشف می‌شود در نتیجه با تعهد نسبت به تکلیف منحصربه‌فرد زندگی تجربه می‌شود. در اینجا بایستی به خود اجازه دهیم تا تجربه‌ی لحظه را درک کرده و به یک معنای نهایی اعتماد نماییم. معنای نهایی که ممکن است به مفهوم خدا باشد یا نباشد.

🆔 @Sayehsokhan

💠راز استاد شدن در هنر

فرآیند یادگیری یک هنر را می‌توان به‌راحتی به دو قسمت تقسیم کرد: یکی تسلط بر نظریه. دیگری، تسلط بر عمل.
اگر من می خواهم هنر پزشکی را یاد بگیرم، ابتدا باید حقایق مربوط به بدن انسان و بیماری‌های مختلف را بدانم. اگر تمام این دانش نظری را داشته باشم، به هیچ وجه در هنر پزشکی مهارت ندارم. من فقط پس از تمرین زیاد می‌توانم در این هنر استاد شوم، تا اینکه سرانجام نتایج دانش نظری من و تمرینم در هم ادغام شوند. شهود من، ذات تسلط بر هر هنر است.

اما، جدا از یادگیری تئوری و عمل، سومین عاملی که برای استاد شدن در هر هنری ضرورت دارد، این است که تسلط بر این هنر باید مورد توجه نهایی قرار گیرد. هیچ چیز دیگری در دنیا مهم‌تر از هنر وجود ندارد. این در مورد موسیقی، پزشکی، تجارت و عشق صدق می‌کند و شاید، در اینجا پاسخ این سؤال نهفته باشد که چرا مردم فرهنگ ما به رغم ناکامی‌های آشکارشان، به ندرت سعی در یادگیری این هنر می‌کنند.

#هنر_عشق_ورزیدن

#اریک_فروم

📚 @labelaye_satrha
🆔 @Sayehsokhan

اگر آدم واقعأ و صمیمانه کسی را دوست داشته باشد، حتمأ همه‌ی مردم، دنیا و زندگی را دوست می‌دارد. اگر من بتوانم به کسی بگویم "تو را دوست دارم" باید توانایی این را هم داشته باشم که بگویم «من در وجود تو همه کس را دوست دارم، با تو همه دنیا را دوست دارم، در تو حتی خودم را دوست دارم.»

#هنر_عشق_ورزیدن

#اریک_فروم
📚 @labelaye_satrha
🆔 @Sayehsokhan

💠نثار کردن

🔹برای کسی که دارای منش بارور و سازنده است، نثار کردن مفهوم کاملا متفاوتی دارد. نثار کردن، برترین مظهر قدرت آدمی است. در حين نثار کردن است که من قدرت خود و ثروت خود و توانایی خود را تجربه می‌کنم. تجربه نیروی حیاتی و قدرتی درونی که بدین وسیله به حد اعلای خود میرسد و مرا غرق شادی می‌کند. من خود را لبريز، فياض، زنده و در نتیجه شاد احساس می‌کنم.

🔸نثار کردن از دریافت کردن شیرین‌تر است، نه به سبب اینکه ما به محرومیتی تن در می‌دهیم، بلکه به این دلیل که شخص در عمل نثار کردن زنده بودن خود را احساس می‌کند.

#هنر_عشق_ورزیدن
#اریک_فروم
📚 @labelaye_satrha
🆔 @Sayehsokhan

💠تفاوت عشق مادر با عشق پدر

عشق مادر بدون قید و شرط است اما عشق پدر، نیاز به کسب شایستگی دارد.

#هنر_عشق_ورزیدن

#اریک_فروم

برخوانی: دریا

پ.ن: تابحال به این شکل، به تفاوت عشق مادر و پدر نگاه نکرده بودم. در واقع، به این نکته اشاره می‌کند که این دو عشق، متفاوتند، اما در مقابل یکدیگر نیستند، بلکه مکمل هم هستند 👌🌷

📚 @labelaye_satrha
🆔 @Sayehsokhan

اگر جزء سوم عشق، یعنی احترام، وجود نداشته باشد، احساس مسئولیت می‌تواند به میل به سلطه‌جویی و تملک دیگری سقوط کند. احترام به معنای ترس و وحشت داشتن نیست؛ بلکه به معنای نگاه کردن، توانایی دیدن یک شخص همان‌طور که هست و آگاهی از فردیت منحصر‌به‌فرد او است. احترام به معنای نگرانی از این بابت است که فرد مقابل باید همان‌طور که هست رشد و گسترش یابد.

بنابراین احترام به معنای عدم بهره‌برداری است. من می‌خواهم که آن عزیز به خاطر خودش و به روش‌های خودش رشد کند و نه به منظور خدمت به من. اگر شخص مقابل را دوست داشته باشم، احساس می‌کنم با او یکی هستم، اما بدون تغيير او و هما‌ طور که هست، نه آنطور که نیاز دارم او به عنوان شیئی برای استفاده من باشد. روشن است که احترام فقط در صورت دستیابی به استقلال امکان‌پذیر است؛ در صورتی که بتوانم بدون نیاز به عصا بایستم و راه بروم، بدون اینکه مجبور به بهره‌برداری از دیگران شوم. احترام فقط بر اساس آزادی وجود دارد.
یک ضرب‌المثل فرانسوی می‌گوید:
"عشق فرزند آزادی است و نه سلطه"

#هنر_عشق_ورزیدن

#اریک_فروم
🆔 @Sayehsokhan

💠رابطه بین عشق ورزیدن و رشد شخصیت

تاکید بر این واقعیت که توانایی دوست داشتن به منزله عمل بخشیدن، به رشد شخصیت فرد بستگی دارد، به شدت لازم است.  در این حالت، فرد بر میل خود به وابستگی، قدرت مطلق، خودشیفتگی، تمایل به سوء‌استفاده از دیگران یا احتکار، غلبه کرده و ایمان به قدرت‌های انسانی‌اش را بدست می‌آورد و توانایی خویش را،  باور می‌کند و در راه رسیدن به اهدافش، از آن استفاده می‌کند. اگر او چنین ویژگی‌هایی را نداشته باشد، از بخشیدن خود و از این‌رو، از دوست داشتن، خواهد ترسید.
#هنر_عشق_ورزیدن
#اریک_فروم

🆔 @Sayehsokhan

"عشق باید درخور معشوق باشد"

یک قاعده‌ی کلی در مورد هرگونه عشقی وجود دارد،
چه عشق به زندگی باشد،
چه عشق به یک انسان دیگر،
به یک حیوان، و یا یک گل...
من هنگامی میتوانم دوست بدارم که عشق من «درخور» معشوق باشد و با نیازها و طبیعت او «همخوانی» داشته باشد.

عشق من به گیاهی که به آب کم نیاز دارد، خود را در این نشان می‌دهد که تنها همانقدر که نیاز دارد به آن آب بدهم.
اگر درباره ی «آنچه که برای گیاهان سودمند است» یک پیش‌باوری دارم، مثلا این که همه‌ی گیاهان به آب فراوان نیاز دارند، گیاه را خراب خواهم کرد و از بین خواهم برد، چون نمی‌توانم آن را چنان که بایسته‌یِ اوست دوست بدارم.

پس فقط دوست داشتن و «بهترین آرزوها» را برای یک موجود زنده‌ی دیگر داشتن، كافی نيست.
تا ندانم «نیاز» یک گیاه، یک حیوان، یک کودک، یک مرد، و یا یک زن چیست، و تا نتوانم خود را از پیش فرض‌ام در این باره، که بهترین چیز برای دیگران چیست و از «میل‌ام به کنترل دیگران»، رها کنم، "عشق من ویرانگر است."

#اریک_فروم

🆔 @Sayehsokhan

یک قاعده کلی در مورد هرگونه عشقی وجود دارد، چه عشق به زندگی باشد، چه عشق به یک انسانِ دیگر، به یک حیوان و یا یک گل.

من هنگامی می‌توانم دوست بدارم که عشق من"درخور" معشوق باشد و با نیازها و طبیعت او "هم‌خوانی" داشته باشد. #عشق من به گیاهی که به آب کم نیازدارد، خود را در این نشان می‌دهد که تنها همان‌قدر که نیاز دارد به آن آب بدهم. اگر درباره‌ آنچه که برای گیاهان سودمنداست، یک پیش‌باوری دارم، مثلاً اینکه همه گیاهان به آب فراوان نیازدارند، گیاه را خراب خواهم کرد و از بین خواهم برد، چون نمی‌توانم آن را چنان که بایسته‌ اوست دوست بدارم.

پس فقط دوست داشتن و "بهترین آرزوها" را برای یک موجود زنده‌ دیگر داشتن، کافی نیست. تا ندانم نیاز یک گیاه، یک حیوان، یک کودک، یک مرد و یا یک زن چیست و تا نتوانم خود را از پیش‌فرض‌ام در این‌‌باره که بهترین چیز برای دیگران چیست و از "میلم به کنترل دیگران"، رها کنم، عشق من ویرانگر است.

#اریک_فروم
برگرفته از کتاب #هنر_عشق_ورزیدن


🆔 @sayehsokhan