نشر سایه سخن

#از_شما📩

رجوع‌الدوله(۳)

فردای آن روز که حاج اسماعيل محضردار من را دید که برای ثبت رجوع رفته‌ام، خنده‌اش گرفت. گفت: "حواست را جمع کن پسر. دوتا کوپن‌هات سوخته. اگر یکبار دیگه سراغ طلاق بری، زنت برای همیشه از دستت رفته‌ها...گفته باشم ". درست نفهمیدم چی میگه.هیچ‌وقت تو زندگیم نه حرف‌های قلنبه سلنبه زدم و نه ازش سر در اوردم. زندگی‌ام باز افتاد روی چرخ سابق. هی روز و شب چرخید و من چرخیدم. به لطف اوستا کریم زندگی‌ام بد نبود. درآمدم خوب شد.اوستاکار درجه یک بودم و کارگاه و چند شاگرد داشتم. همه جا اسم اوستا جواد تراشکار اعتبار داشت. فقط این آدم‌ها هستند که ثابت هستند و گاهی مثل سنگ، خشک و نچسب. پری هم با همون عادت‌هاش و خلق و خوی تند و تیزش کنار من زندگی می‌کرد. بچه بزرگ می‌شد و دل من شاد بود به قدی که بالا می‌اومد . پارسال مادرم مُرد؛ بیچاره پیره زن راحت شد از مریضی و زمینگری. چقدر زجر کشید و دم نیاورد. برادری دارم که با زن و دوتا بچش با مادرم زندگی می‌کرد. از اول بچه لوس عزیزم بود. اینقدر خدا بیامرز براش تاقچه بالا گذاشت که پاک هوایی شد. درس نخوند، تن به کار نداد و عاطل و باطل می‌گشت. بابام گفت زنش بدیم کره خر را شاید آدم بشه. زنش دادند، آدم نشد. فقط اون زن بیچاره را بدبخت کرد. معلوم نشد قبل یا بعد از ازدواج گرفتار اعتیاد شد. گل بود به سبزه هم آراسته شد. اوردمش تراشکاری. زیر کار ‌در می‌رفت.، یا دنبال مواد بود، یا خمار. اییی..دق داد عزیزم را. مادرم که مرد. من با خواهرام نشستیم و تصمیم گرفتیم از این چارتا خشت ارث پدری بگذریم تا زن و بچه‌های ناصر، برادرم را می‌گم، الاخون نشند. قرار شد ماها سهممون را به نام بچه‌های ناصر سند بزنیم. قیم بچه‌ها را دادگاه مادرشون تعیین کرده بود.گفتیم اگر سند به نام ناصر بشه همه را دود می‌کنه و می‌فرسته آسمون. خدا را شکر وضع شوهر خواهرهام بد نبود و چشم به اون خونه کلنگی نداشتند. سند که زدیم جنگ تو خونه ما شروع شد. پری مثل شیر ماده می‌غرید که: "برای چی حق من و بچم را ریختی تو حلق اون مفنگی؟ چرا اینقدر بی‌فکر و نادونی....". هرچی گفتم زن! سند بنام بچه‌هاشده. خدا را خوش نمی‌آد اون‌ها آواره و سلندر کوچه و خیابون بشند. پری هرچی فحش و فضیحت بود بود به من و ناصر داد. گفتم دوسه روز جيغ و داد می‌کنه و می‌گذره اما ول کن نبود.
یک شب هرچی داد بود سر من گذاشت و من که نمی‌تونستم دست رو پری بلند کنم، از خونه زدم بیرون. آخر شب که برگشتم پری نبود. قهر کرده بود و بازم بچه را برده بود. دخترم دیگه ده سالش شده بود. خوب می‌فهمید و رنج می‌کشید.
دیگه خسته شده بودم. هر سه چهار سال یکبار پری خانم برام آشی می‌پخت با یک وجب روغن اعلا روش. همشم جنگ و دعوا سر مال بود.پدر مال و منال بسوزه که زندگی‌ها را می‌سوزونه. پری افتاد روی دندنه لج که یا مرگ یا کباب برگ.....
نخندید آقای وکیل!
روزم شده بود شب تار.گفتم پری! خوب گوشاتو واکن. این بار پام رفته روی بیل. اگه رفتيم برا طلاق، کار برای همیشه تمومه. اون درازگوش که با یک شب ناز و ادا خر بشه و رجوع کنه، رفته. جاش آدم عاقل نشسته. مگه به کتش می‌رفت. نه اون کوتاه اومد و نه من. خیلی خودخواهی کرد؛خیلی.
گفتم پری! خدا پول و مایه داده مهریه‌ات را تموم و کمال می‌دم، فقط دست از سرم بردار گفت: "توخونت پیر و کور شدم، تا بری دست یک لکاته خانم را بگیری بیاری سر آشیونه من". چیکار باید می‌کردم. به کدوم سازش باید می‌رقصیدم؟ آخرش راضی به طلاق شد. تو دادگاه یک شیخی قاضی بود. سوابق را که خوند گفت: "می‌دونید دارید چیکار می‌کنید؟ این کوچه بن‌بست است، راه درو ندارد. دیگه امکان رجوع نیست. نمی‌شود با قانون شوخی کرد. کار به محلل می‌رسد و....". قیافه هاج و واج منو و پری را که دید گفت: "عجله نکنید .برا طلاق همیشه وقت هست. ولی معلومه که شما ابن‌الوقت هستید. برید با یک وکیل مشورت کنید "بازم نفهمیدم چی میگه. اومدیم بیرون. پری غرغری کرد و رفت.
حالا اومدم تا ببينيم اون آشیخ چی می‌گفت. "
من تقریبا روصندلی رها شده بودم. مرد مراجع‌کننده مثل یک نقال قصه گفته بود و من را دنبال خودش کشیده بود.کم داشتم طعم یک چای دیشلمه داغ و بوی تنباکوی معطر وقُل قُل آب زلال قلیان تا عیش من کامل شود .درست نشستم و گفتم: "اگر این بار طلاق بدهی، حق رجوع نداری. سه طلاقه شده،؛ می فهمی؟".
خندید که:" آره. بابای خدابیامرزم گاهی که خیلی عصبانی میشد به عزیزم می‌گفت سه طلاقت می‌کنم که بری دیگه برنگردی". گفتم:
"اگه خواستی پری خانم بار دیگر زن زندگی‌ات شود، باید حتما شوهر جدید کند و....". صورتش مثل لبو سرخ شد که: "لا اله الله...خدا لعنتت کنه پری. منو به کجاها کشیدی. چه حرف‌هایی باید بشنوم ". معلوم بود که مرد کاملا متوجه مخاطرات کارش شده است. گفت:"

1.5K viewsHassan Malekian, 14:08