نشر سایه سخن

#از_شما📩

قرص‌ها

بچه که بودم و بیمار می‌شدم، بیچاره مادرم هزار بار قربان صدقه‌ام می‌رفت تا قرص‌هایی را که پزشک بداخلاق محله‌مان تجویز کرده بود بخورم.

خوردن که نه؛ انگار میوه کال تلخی را به زور به حلقم فرو می‌کردند و با اشک و آه و ناله آن گچ مدور رنگی را فرو می‌دادم. اگر بیشتر مقاومت می‌کردم کار به نیشگون‌های مادرانه می‌رسید یا بلندکردن دمپایی‌های لاستیکی که چون گرز رستم دور سرم چرخ می‌خورد و کمتر فرود می‌آمد.

حالا که خودم دنبال این قرص و آن قرص داروخانه‌ها را زیر پا می‌گذارم تا بالاخره با خواهش و تمنا چند تا از آن دایره گچی‌های معجزه‌گر را به دست آورم و با وسواس و مطابق دستور طبیب سروقت و خودخواسته راهی معده نمایم خنده‌ام می‌گیرد. از چه؟ از کار آدمیزاده!. اين که زمانی رخ از رخسار داروی تلخ برمی‌گرفتم و آن را مايه آزار خود می‌دیدم و حالا همچون سالکی که‌در پی یافتن اشیانه سیمرغ راهی راه دور و دراز شده، دربدر یافتن چند حب سفید یا رنگی می‌شوم تا شاید چند سالی بیشتر طلوع و غروب خورشید عالمتاب را نظاره کنم.

زندگی بیشتر آدم‌ها قرصی است، چون قرص نیستیم. منظورم این است که چون‌ گنجشک‌هایی تیزبال هی از این شاخه به آن شاخه می‌جهیم و حال ثابت نداریم. یک روز دل در کسی یا اندیشه‌ای یا سلوکی می‌بندیم و چندی بعد از آن روی بر می‌گردانیم. خدا نکند که دل از یار سابق ببُریم، ان وقت نام و خاطره آن چه روزی انیس و مونس روح و روان ما بود دلزده‌مان می‌کند و اگر شانس بیاوریم که کار به بالا اوردن نرسد.

روزی زنی که برای مشاوره طلاق به دفترم آمده بود با هزار افسوس و دریغ می‌گفت: "شوهری که حالا در نزد من اهریمنی پلید است، روزگاری فرهاد بیستون زندگی من بود. " و من از این سخن تعجب نکردم چون به اقتضای شغل وکالت از این دگرگونی‌های حال آدمی بسیار دیدم و شنیدم.

برگرديم به داستان قرص‌ها که نقشی بسزا در مقوله طول عمر ما دارند. اما من آرزوی قرص‌هایی را دارم که در طولانی‌کردن عرض عمر ما بکوشند. قرص‌هایی که ما را در مقابل باد حرص و شهوت و آز قرص کنند.

ان‌ها را کجا می‌توان جست؟

#دکتر_علی_رادان
#حقوقدان_و_استاد_دانشگاه_اصفهان

🆔 @Sayehsokhan

1.7K viewsHassan Malekian, 12:51