چایی دبش 😍


@sange3abur

یه زوج ۶۰ ساله به مناسبت سی و پنجمین سالگرد ازدواجشون رفته بودند بیرون كه یه جشن كوچیك دو نفره بگیرن.

وقتی توی پارك زیر یه درخت نشسته بودند یهو یه فرشته كوچیك خوشگل جلوشون ظاهر شد و گفت: به خاطر اینكه شما همیشه یه زوج فوق العاده بودین و تمام مدت به همدیگه وفادار بودین من برای هر كدوم از شما یه دونه آرزو برآورده میكنم.

زن از خوشحالی پرید بالا و گفت:
اوه! چه عالی!
من میخوام همراه شوهرم به یه سفر دور دنیا بریم. فرشته چوب جادوییش رو تكون داد و پوف!
دو تا بلیط درجه اول برای بهترین تور مسافرتی دور دنیا توی دستهای زن ظاهر شد!

حالا نوبت شوهر بود كه آرزو كنه.
مرد چند لحظه فكر كرد و گفت:
خب… این خیلی رمانتیكه.
ولی چنین بخت و شانسی فقط یه بار توی زندگی آدم پیش میاد.
بنابراین خیلی متاسفم عزیزم…
آرزوی من اینه كه یه همسری داشته باشم كه ۳۰ سال از من كوچیكتر باشه!

زن و فرشته جا خوردند و خیلی دلخور شدند. ولی آرزو آرزوئه.
و باید برآورده بشه.
فرشته چوب جادوییش رو تكون داد و پوف! مرد ۹۰ سالش شد!

 نتیجه ی اخلاقی: 
مردها ممكنه زرنگ باشند ،
ولی فرشته ها زن هستند!😉😂😁🙃😬😘☺️😍💃🏻👱🏻‍♀️


🤟@sange3abur

آن زمان که در آغوشت بگیرم
پایان میلیون ها ثانیه دلتنگی است.
پایان نبودن ها، نشدن ها،نداشتن ها.

محبوب من
هرچیز و هرکسی
برای کاری آفریده شده است
و من برای دوست داشتنت.

دوست داشتن تو
که زیبایی، که بی نهایتی
درست مثل عشق،مثل خدا.❤️🎼

#سپهر_آهنگی
‌ ‎‌‌
@sange3abur

ادامه بده
حتی اگر هیچ‌کس حواسش به زانوهای خسته و ابرهای گرفته‌ی آسمان تو نبود. حتی اگر هیچ‌کس نفهمید که چقدر کم‌ آورده‌ای و داری لابلای لبخندهات، چه اندوه عظیمی را حمل می‌کنی. حتی اگر خودت را تنها و آسیب‌پذیر حس می‌کردی و دیگران فقط نگاه می‌کردند. ادامه بده، چون این مسیر توست و در انتها؛ این تویی که طعم رضایت و خوشبختی را می‌چشی و دیگران فقط نگاه می‌کنند.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@sange3abur

به کیا وابسته ای؟

آهنگ جدید و شاد محسن ابراهیم زاده 🌸💝👇

ظهرتون شاد وپر انرژی
عمرتون پایدار
دلتون شاد
تنتون سلامت

@sange3abur

هميشه يه نفر هست كه شنيدن صداش،
مثل گوش دادن به يه آهنگ، می‌تونه آرومت كنه.
شايد هيچوقت نفهمه چقدر دوستش داری، شايد هيچوقت نفهمی چقدر دوستش داری.
اما هيچكدوم از اين «هيچوقتها» مهم نيست...
مهم اينه كه يه نفر باشه تا بهش بگی؛
«از اينجايی‌ كه الان هستم، آخرتری وجود نداره. حرف بزن باهام، می‌خوام به زندگی برگردم»...
🤟@sange3abur

چند روز پیش مدرسه‌ پسرم‌ جشن خودکار داشتند. جشنی در روزهای پایانی کلاس سوم به مناسبت اینکه‌ دیگر انقدر بزرگ شده‌اند که به‌جای مداد، با خودکار بنویسند.
نفری ۲۵ تومن از والدین گرفته‌ بودند برای خرید‌خودکار.
عکس‌های جشن را که نگاه کردم برایم جالب بود که چقدر تعداد دانش آموز‌ها کم است.
بعد مشخص شد که همه‌ بچه‌ها توی جشن نبوده‌اند. به بچه‌هایی که ۲۵ تومن پرداخت کرده بودند، خودکار و‌ آبمیوه داده بودند.
ولی بچه هایی که والدینشان پول نریخته‌اند را اصلا نبرده‌اند به‌ جشن. بعد از جشن فقط یک آبمیوه به آنها داده‌اند.

پسرم گفت چند تا از بچه‌هایی که به جشن‌ راهشان نداده‌ بودند، از ناراحتی گریه کردند.

داشتم به این فکر می‌کردم که احتمالا چقدر حس تحقیر و تبعیض و‌ نفرت در وجود این طفل معصوم‌ها شکل گرفته است به‌ خاطر نرفتن به جشن.
آن هم به خاطر ۲۵ تومن‌ ناقابل.

حسی که شاید تا آخر عمر فراموشش نکنند.
اینکه‌ والدین این‌ مبلغ را نداشته‌اند، یا داشته‌اند و نداده‌اند یا نخواسته‌اند بدهند موضوع بحثم نیست.
منظورم‌ مدیریت جشن است.

مسئول برگزاری این جشن‌ قطعا بودجه‌ای برای این کار داشته که به بچه‌هایی که به جشن نرفته‌ بودند آبمیوه داده . توقع ندارم دست بکند توی جیبش و برای مدرسه هزینه بکند.

ولی واقعا نمی شد طور بهتری مدیریت‌ کرد داستان را؟ نمی‌شد اصلا جشن نگرفت؟ یا خودکار ارزان‌تری برای همه بچه‌‌ها می‌خرید؟
نمی‌شد باعث ناراحتی و‌ دلشکستگی کسی نمی‌شد؟

مدیریت یک علم است.
تقوا و اخلاقیات و عدل خیلی خوب است‌ ولی مدیریت سواد می‌خواهد. دانش و شعور می‌خواهد که متاسفانه آقای مدیر مدرسه پسرم با اینکه ظاهرا انسان‌ مودب و‌ فرهیخته ای هم است، در واقع از این دانش و شعور بی بهره مانده.

فکر‌ کن یک آدم به ظاهر فرهیخته و تحصیلکرده از مدیریت یک مدرسه و‌ یک‌ مساله به این‌ سادگی برنمی‌آید.

حالا به جای یک مدرسه کوچک یک کشور بزرگ را تصور‌ کنید و به جای چند دانش آموز دبستانی، مثلا ۸۰ میلیون انسان را.

اگر مدیریت اقتصاد و معیشت این مردم‌ را بسپرید به یک آدم‌ کم سواد و بی‌تجربه، به نظر شما چه اتفاقی بزای مردم آن‌ کشور خواهد افتاد؟

🤟@sange3abur

‌

عشق؟ تو رفیق‌ترینِ منی،
عزیزِ منی، صبوری و آرام . عشق؟ تو مهربان‌ترینِ منی، دوست‌داشتنی‌ترینِ منی، ارزشمندی و قابل اعتماد.عشق را نمی‌دانم، ولی به نام تو که می‌رسم، سلول به سلول، لبریز اشتیاق می‌شوم. تو را که می‌بینم، به هیجان می‌آیم و کنارت که می‌نشینم، هزاران هزار پروانه‌ی عاشق، میان هزارتوی قلبم، پرواز می‌کنند.بی‌اختیار به تو فکر می‌کنم هر لحظه و دلم می‌خواهد تمام فیلم‌های خوبِ جهان را با تو ببینم، تمام موسیقی‌های خوبِ جهان را با تو بشنوم، تمام کتاب‌های خوبِ جهان را کنار تو بخوانم و تمام رازهای پنهان دلم را با تو بگویم.نامت را چه بگذارم؟ وطن؟ رفیق؟ عشق؟تو واقعا کیستی؟
تو کیستی و از اهالیِ کدامین
جهانی که اینهمه
دوستت دارم؟!
🤟@sange3abur

زمان چیز عجیبیست ؛ می دود...
جلو میرود...🍂

آدمهای دوست داشتنی زندگیت را عوض میکند !🍂

بعضی ها یا تغییر می کنند یا حقیقت درونشان مشخص می شود!🍂

زمان ؛ دیر یا زود به تو ثابت خواهد کرد که کدامشان ماندنی اند و کدامشان رفتنی!🍂

من دعا می کنم...
زمان بگذرد و دنیا پر شود از آدمهای واقعی...🍃

آدمهایی که نه زمان آنها را عوض می کند نه زمین!🍃

@sange3abur

"ﺩﻝ " ﺑﻪ ﻫﺮﮐﺲ ﻣﺴﭙﺎﺭ ﺍﮔﺮﭼﻪ

" ﻋﺎﺷﻖ " ﺑﺎﺷﺪ ...

ﺣﮑﻢ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ،ﻓﻘﻂ ﻋﺸﻖ

ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ؛

ﺍﻭ ﺑﺠﺰ ﻋﺸﻖ،
🤟@sange3abur
ﺑﺎﯾﺪ ﻻﯾﻖ ﻋﻤﻖ " ﻧﮕﺎﻫﺖ " ﺑﺎﺷﺪ