پروردگارا ! سپاس که قدرت سکوت را بر من عیان ساختی، آرامشی که در هر گامش بر من پدیدار می شود را سپاسگزارم،
 یاریم کن بر کلامم مسلط باشم . حرفی راکه بر زبان میرانم ناحق و خارج از عدل نباشد، آبرویی را بر آب و کاشانه ای را بر باد ندهم.
 تو یاریم کن تا با کنایه غبار ناراحتی بر روابطم و با بی حرمتی چراغ دلی را خاموش نکنم !!

متعهد می شوم ،به عاشقانه زیستن و طلب خیر و برکت برای مردم سرزمینم.

ﺯﻳﺎﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ
ﺯﻳﺎﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻛﻦ
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ،
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﻜﻨﺪ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮﻛﻠﺖ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ،
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺍﻧﺼﺎﻓﯽ ﻛﻨﻨﺪ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻣﻴﺪﺕ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ،
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ
ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﺕ ﻛﻨﻨﺪ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﻳﺎﺭﺕ ﺧﺪﺍﺳﺖ،
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ
ﻧﺎﺭﻓﻴﻖ ﺷﻮﻧد،،،
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﻤﺎﻥ
ﭼﺘﺮِ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ،
ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﭼﺘﺮِ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ

آسمان آغوش بگشا مرد خدمت آمد

تا خدا هست ؛
پریشان نشود خاطر من ...

در جستجوی
قلب زیبا باش نه صورت زیبا؛
زیرا هر آنچه زیباست،
همیشه خوب نمی ماند؛
اما آنچه خوب است، همیشه زیباست.

باید کسی باشد
برای دوست داشتن
کسی باشد
که وقتی تمامت را
گوشه ای گم ‌می کنی
بیاید...
پیدایت کند

هنرمند حقیقی کسی است که بتواند انسانی را خوشبخت کند.
سلما_لاگرلوف

قول دادم به خودم دل نسپارم به کسی

همه دانند که من در همه جا بد قولم

ش م

امام علی علیه‌السلام:

هرکس عنان چشم خود را رها کند،
حسرت و اندوهش بسیار شود.
کافی؛ ج۸، ص۲۳
حدیث_گرافی

قول دادم به خودم دل نسپارم به کسی

همه دانند که من در همه جا بد قولم

این شعر زیبا از استاد فرهیخته وارجمندجناب آقای شهرام مولایی گرامی می باشد

وقتی تو را دوست می دارم
ماه از من طلوع می کند
و تابستانی زاده می شود
گنجشکان مهاجر باز می آیند
 وچشمه ها سرشار می شوند
نزار قبانی

می‌گفت آدم‌ها که دلشان زنده باشد
هر خانه‌ای در دنیا آباد می‌شود...
خانه‌ی دلت آباد رفیق

مرد فقیری از خدا سوال کرد:
چرا من اینقدر فقیر هستم؟
خدا پاسخ داد:
چون یاد نگرفته ای که بخشش کنی!
مرد پاسخ داد: من چیزی ندارم که ببخشم...
خدا پاسخ داد: چرا!!!
محدود چیزهایی داری!
یک صورت که میتوانی
لبخند بر آن داشته باشی!
یک دهان که می توانی از دیگران
تمجید کنی وحرف خوب بزنی!
یک قلب که می توانی بروی دیگران بگشایی!
چشمانی که میتوانی با آنها به دیگران
با نیت خوب نگاه کنی!
فقر واقعی فقر روحــــی ست.
دل آدم ها خیلی ساده گرم میشود...

اگر دیدید یک مردی با درآمد کم، سربلند و شاده، بدونید که یک زن قانع و باتدبیر داره...

روزی لقمان در كنار چشمه‌ای نشسته بود. مردی كه از آنجا می گذشت. از لقمان پرسيد: «چند ساعت ديگر به ده بعدی خواهم رسيد؟» لقمان گفت: «راه برو.»
آن مرد پنداشت كه لقمان نشنيده است. دوباره سوال كرد: «مگر نشنيدی؟ پرسيدم چند ساعت ديگر به ده بعدی خواهم رسيد؟» لقمان گفت: «راه برو.»
آن مرد پنداشت كه لقمان ديوانه است و رفتن را پيشه كرد. زمانی كه چند قدمی راه رفته بود، لقمان به بانگ بلند گفت: «ای مرد، يک ساعت ديگر بدان ده خواهی رسيد.»
مرد گفت: «چرا اول نگفتی؟» لقمان گفت: «چون راه رفتن تو را نديده بودم، نمی دانستم تند می‌روی يا كُند. حال كه ديدم دانستم كه تو يک ساعت ديگر به ده بعدی خواهی رسيد.»
دوست من ، تو راه رفتن دیگران را ببین و بعد در موردشان قضاوت کن !

انسان_ها
به ميزان "حقارتشان" "توهين" ميكنند
به ميزان "فرهنگشان" "عشق ميورزند"
و به ميزان "كمبودهايشان" "آزارت  ميدهند"
هرچه "حقيرتر" باشند
بيشتر "توهين ميكنند"تا حقارتشان را جبران كنند
هر چه "فرهنگشان غني تر باشد"
بيشتر به ديگران "عشق هدیه ميدهند"
وهرچه "هويّتشان عميق تر باشد"
"محترمانه تر رفتار ميكنند"
به اندازه "دركشان" , ميفهمند
و به اندازه "شعورشان" به "باورها و حرف هايشان عمل ميكنند.

یک گل بدون نور خورشید
شکوفا نمیشود
و انسان بدون عشــــــــــــــــق