🌹صدرا🌹

ابوالجواد

قسمت سوم

بسم رب الشهدا

ازکنارخاکریز حرکت میکردیم بچه هایی که کمی وضع جسمی بهتری داشتن به بقه کمک میکردن
ازکنارشهدایی که پشت سرما بودن عبورکردیم
بعدها متوجه شدیم دوگردان که قراربودبه کمک مابیان توسط هوانیروزعراق با بالگرد وهواپیما بشهادت رسیدن
ومتاسفانه به خط هم نرسیدن
حدودا پانزده یاشانزده نفربودیم خیلی راه امدیم دیگه ازتشنه گی و خسته گی وخونریزی نای حرکت نداشتم
کمی کنار جاده که توسط یه خاکریزکوتا پناه داشت نشستیم
بچه هامیگفتم زودترحرکت کنیم احتمال داره دوباره واسه اسیرکردن مابیان که احتمالش زیادبود چون مارو دیده بودن

شش الی هفت کیلومتر راه امدیم بین مادوسه نفر چند قبضه کلاش وچندتا فشنگ داشتن که اگر درگیرهم میشدیم بکارمون نمیامد
چندبارازحال رفته بودم
حدودا نزدیک ظهرشده بود
وامیدما فقط خدابود
وباهمه این اتفاقا نمیدونم چطور ازاون درگیری شدید تونستیم بیرون بیایم حتما خواست خدابود
والا من هم میبایست جنازه هم کنار اون شهدا جامیموند

یکی ازبچه هاگفت یه ماشین ازسمت عراقیها باسرعت بالا داره میاد طرف ما
به اتفاق گفتیم پیدامون کردن ودارن میان واسه اسیرکردن ما
چون عراق اخرهای جنگ بیشتر ترجیح میداداسیربگیره

واوایل صبح وقتی خط ماشکست بافاصله خیلی کم دیدم که دوستای مارو دارن میبرن سمت قایق واسه تخلیه
اما تویوتای وانت باسرعت خیلی زیادتواون چاله های که توسط خمپاره ایجادشده بود بالاوپایین میرفت و به ما نزدیک میشد
وچپ وراست ماشین ارپیجی بودکه منفحرمیشد وبطورمعجزه اسایی بسمت ماامد به همین خاطر گفتیم شایدایرانی باشه اما شک داشتیم
همه مون به اتفاق دوست داشتیم درگیربشیم تاراحت اسیرشیم
اما چندتا فشنگ بیشترنداشتیم وچندتا کلاش

یهوتصمیم گرفتم وازدست یکی ازبچه ها کلاش شو گرفت و کشان کشان رفتم وسط جاده که شاید بتونم جلوشونوبگیرم ویا اگرعراقیها هست به عقب برگردن

اما انگار پشت فرما وکنارش تیپ و قیافه ایرانیهارو داره

کمی صبرکردم وتویوتای وانت نزدیک شد
خیلی جالب بود
خط که خیلی وقته دست دشمنه وکاملا هرکی که توخط بود یاشهیدویااسیرشد
مرتضی قربانی و کمیل فرمانده لشکروجانشین لشکر25 کربلا
هردوتاشونوشناختم
وانت نه شیشه جلوداشت نه لاستیک سالم
چطورتااینجا اندن و چطور تااین لحظه توخط وسط عراقیهابودن خدامیدونه
درتمام دنیا فرماندهان لشکر درعقبه ودرسنگر مستحکم فرمانده ای نبرد رو هدایت وفرمانده ای میکنن اما اینجا فرق میکنه
واقعا دفاع مقدس ادامه قیام کربلا و وصل به سالارشهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام
هردونفرشون دست بلندکردن که شلیک نکن ماییم وخودشونومعرفی کردن
وسریع بچه هاروسوارکردن
شهدا ومجروحین همه روهم ومنو یکی از دوستان گرگانی بلندم کردوسواروانت کرد وسریع حرکت کردیم
چون همونجا زیردیدواتیش بودیم
کسی که منوکمک کرد وسواروانت گرد بعداز سه دهه دریکی ازهمایشهای گردان مسلم باهم روبروشدیم والانم درارتباطیم

دیگه وقتی که سواروانت شدیم کمی خاطرجمع شدیم
اما ما و پیکرمطهرشهدا کنارهم کمی باعث ناراحتی ودلتنگی میشد
البته اون زمان من یک نوجوان بیشترنبودم حدودا شانزده سال داشتم یعنی باراول که بادست کاری شناسنامه تونستم خودموبه منطقه برسونم هنوز13 سالم تمام نشده بود
تویوتای وانت تا جاده امام رضا امدو کنارستادفرماندهی ایستاد
گفت شمااگرتونستین باهروسیله ای بریدعقب
ماباید مدارک واسنادروجمع کنیم
ازتشنگی خودمو رسوندم به تانکرابی که کنارسنگربود کلی اب خوردم که یکی ازپشت منوکشیدواجازنداد دیگه اب بخورم
وبلصدای بلندمیگفت اینجاالوده هست منظور شیمایی بود
اول درگیری عراق عقبه وخط رو باشیمایی درهجم بالا مورداثابت قرارداده بود

باهمه خونی که ازبدنم رفته بود والودگی منطقه وخوردن اب الوده
دیگه ازحال رفتم
کمی بهترشدم دیدم کسی اطرافم نیست
یه وانت و چندتا بسیجی کنارجاده بودن
هیج کدوم راننده نبودن
رفتیم طرف وانت لاستیکهاش پنچربوداما روشن میشد
بنده خدابهم گفت رانتدگی بلدی گفتم اره گفت زودتربریم که نزدیک ماهستن
فقط صدای کلاش میامد
نشستم پشت وانت تا حرکت کنیم
دیگه نفهمیدم چی شد و همه مون به هواپرت شدیم انگار با تفنگ 106 و یا ارپیجی مارو زدن
تااین لحظه به بعد نمیدونم چطورازاونجا نجات پیداکردم وبهوش امدم روی تخت بیمارستان امام رضاعلیه السلام بودم واز انجا با بالگرد ماروبه اهواز وبعدباهواپیما به بیمارستانی درتهران اوردن
4ماه بستری بودم وچندتا جراحی انجام دادن کمی بهترشدم خانواده ما اصلا خبری ازمن نداشتن بعداین مدت یه شب تماس گرفتم وخبرسلامتیموبهشون دادم
انگار خونه ما مجلس ختم هم گرفته بودن ومنتظر بودن جنازه منو بیارن
البته اینجوراتفاقاواسه خیلی ازنیروهاافتاده بود،
بعدازترخیص شدن ازبیمارستان رویی نداشتم به خونه برگردم
اخه همه موندن یااسیر ویاشهیدشدن نمیدونستم جواب خانواده هاشون روچی بدم اگرازم ازسلامتی عزیزشون بپرسن
راوی ذکریااحمدی اشرفی بهشهر

20 views15:52