🌹🌹🌹🍀🍀د. خودسازی وتهذیب نفس نیز، مراحلی دارد که هریک را توضیح مختصری می دهیم.
مرحله اول) تخلیه: در این مرحله از تهذیب نفس، باطن انسان باید از اخلاق و اعمال زشت و ناپسند تخلیه شود.
مرحله دوم) تجلیه: در این مرحله باید فضای دل راکه پاک شده، زینت داده تا جلا پیدا کند تا بتواند نور و صفای معنویت را منعکس کند. انسان خود را با اعمال دینی باید متجلی ‌ساخته وزینت دهد.دراین صورت خداوند گناهانش رامی ریزد وقلب وباطن اورا به صلاح درمی آورد. «كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ» (محمد"ص"،2) خداوند گناهانشان رامى‏بخشد و كارشان را اصلاح مى‏كند! ودرواقع ،او را از ظلمت گمراهی ،به روشنایی هدایت می کند. «يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ» (بقره ،257 )
مرحله سوم) تحلیه: وقتی در مرحله دوم ،دل انسان پاک و نفس عاری از هرگونه آلودگی گردید و با عبودیت وبندگی به این مرحله رسید و راه هدایت برای او هموار شد. از این به بعد، تقوا و دوری از گناهان باعث می شود تا انسان از راه منحرف نشود. بنابراین تحلیه ، یعنی مزین کردن نفس به اوصاف پسندیده و فضائل اخلاقی است. نماز وروزه از جمله عبادت هایی است که رذایل رااز بین می برد وباطن انسان راپاک کرده وسبب آرامش وایجاد تقوی دراو می شود.خداوند می فرماید: « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» (بقره،183) اى افرادى كه ايمان آورده‏ايد! روزه بر شما نوشته شده، همان‏گونه كه بر كسانى كه قبل از شما بودند نوشته شد تا پرهيزكار شويد.
مرحله چهارم) فنای الی الله: هرکس که توانست خود را به این مرحله برساند، دنیا برایش پوچ و بیهوده می شود و در واقع همه چیز برای او در خداوند خلاصه می شود.برگرفته از کتاب تربیت نفس در قرآن🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀عوامل سقوط
عالمان علم اخلاق با استفاده از آیات قرآن کریم، موانع تکامل انسان ها و عوامل سقوط وی را در سه امر خلاصه کرده اند : الف- هوای نفس ب- شیطان ج- دنیا.
الف - هوای نفس: تمام عواملی را که موجب ضعف واز میان رفتن ایمان می گردد، ارتباطی با هوای نفس دارد. هوای نفس، دل آدمی را که جایگاه ایمان است، ویران می کند وآن تمامی خواسته ها و تمایلات انسانی است که خداوند در آن نقش ندارد و رنگ و بوی الهی در آن مشاهده نمی شود و ابلیس در آن، جا خوش کرده است. قرآن کریم ، پیروی از هوای نفس را از مهمترین عوامل سقوط دانسته و در آیات فراوانی در این باره سخن گفته است ودرجایی به پیامبر گرامی (ص) سفارش می کند:« وَ لاَ تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنَا وَ اتَّبَعَ هَوَاهُ وَ کَانَ أَمْرُهُ فُرُطاً » (کهف، 28) از آن کس که قلبش را از یاد خود غافل ساخته ایم و از هوای نفس خود پیروی کرده و اساس کارش بر زیاده روی است ؛ پیروی مکن ویا حضرت علی (ع) می فرماید: هر کس مشتاق بهشت است، باید خواسته های نفسانی را فراموش کند. (ورام بن ابی فراس، بی تا : 191).از نگاه قرآن در میان مردم کسانی هستند که هوی و هوس خویش را خدای خویش قرار داده اند و خداوند آنان را با آنکه آگاهند، گمراه ساخته و بر گوش و دل ایشان مهر نهاده و بر بینایی شان پرده افکنده است. « أَ فَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلٰهَهُ هَوَاهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً » (جاثیه، 23 ) چه گویا و پرمعنی است حدیثی که از پیغمبر اکرم نقل شده: «هرگز در زیر آسمان معبودی مبغوض تر نزد خدا از هوای نفس، پرستش نشده است. » (مکارم شیرازی، 1374، ج 21 : 264) خداوند درباره منافقان می فرماید: « أُولٰئِکَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ‌ » (محمد"ص"، 16) آن ها كسانى هستند كه خداوند بر دلهای شان مُهر نهاده و از هواى نفس شان پيروى كرده‏اند. در این آیه، بوضوح خداوند بیان داشته است که لازمه غرور و خودستایی آن است که پروردگار قلب منافقان را تیره نماید تا مطلب حق را نفهمند. اندیشه شرک و کفر و عناد، وقتی در روان و نفس انسان رسوخ کند، زوال یا تغییرپذیر نخواهد بود. 🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀ب- شيطان: او پديد آورنده آرزوهاي دروغين و بلندبالايي است كه اجازه نمي دهد ، بشر خود را چنان كه هست بشناسد و عمل صالح، در حد توان و ظرفيت خود انجام دهد. خداوند می فرماید: « يَعِدُهُمْ وَ يُمَنِّيهِمْ وَ مَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلاَّ غُرُوراً » ( نساء،120) شيطان به آنها وعده‏ها ى دروغين مى‏دهد و به آرزوها، سرگرم مى‏سازد در حالى كه جز فريب و نيرنگ، به آنها وعده نمى‏دهد. وسوسه انگیزی شیطان، خاص انسان های سست ایمان و بی ‌دین و یا دین گریز نیست، بلکه شیطان سراغ انسان‏هاى با تقوا و مومن هم مى‏رود. لکن، پرهیزگاران هنگامى كه وسوسه‏هاى شیطانى آنها را احاطه مى‏كند به یاد خدا و نعمت هاى بى پایانش و عواقب شوم گناه و مجازات دردناك خدا مى‏افتند. در این هنگام ،ابرهاى تیره و تار وسوسه از اطراف قلب آنها كنار مى‏رود و راه حق را به روشنى مى‏بینند و انتخاب می کنند.🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀ج- دنيا: همچون نردباني است كه انسان را به سوي كمال در آخرت بالا مي برد، ولي اگر دل بستگي به آن و مظاهر فريبنده اش پيدا كرد، سبب لغزش و انحراف او از مسير الهي و مانع اصلي نيل به كمال و تقرب به خداوند متعال مي گردد و آثار جبران ناپذير در دنيا و آخرت نصيب او مي گردد. از ديدگاه قرآن، آنان كه به دنيا دل خوش كرده اند و از هر سو به چپاول و يغماگري آن اشتغال دارند، سخت در اشتباهند. اينان نمي دانند كه زندگي دنيا از آغاز تا انجام متاعي اندك و ناچيز است و اساساً با امور اخروي قابل قياس نيست.(رعد ،26)وقتي انسان فقط به ظاهر پديده هاي دنيا اكتفا كند و درباره سراي آخرت نينديشد از آن غافل میشود. « يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ » ( روم، 7) دنيا طلبان متاع پست دنيا را برمي گزينند.« يَأْخُذُونَ عَرَضَ هذَا الْأَدْنى» (اعراف، 169) در حالي كه جهان شناسی قرآن، جمع بين حسنات دنيا و آخرت است. دنیاطلبان معتقدند که پس از دنیا آخرتی وجود ندارد. ( یوسف، 37) و بر اساس این نگرش به مسخره کردن معتقدان به آخرت روی می آورند. ( بقره، 212) و وجود هر گونه قیامت و حشر و حساب و کتابی را یکسره منکر می شوند. ( انعام، 29). از این رو، از هیچ سعی و تلاشی برای به دست آوردن آن فروگذار نمی کنند. ( انسان، 27) و غیر از دنیا را خواهان نیستند. (نجم، 29) و پیوسته در طلب متاع ناپایدار دنیا هستند. ( انفال، 67)
انسان باید رابطه اش را با دنیا تصحیح کند وبه آن به عنوان وسیله ای برای رسیدن به سعادت نگاه کرده وبکار گیرد. طبق تعاليم اسلام ، راه سعادت ابدي انسان از متن دنيا مي‌گذرد و بدون بهره‌ برداري صحيح از دنيا، هرگز آدمي قادر نخواهد بود به سعادت ابدي خود در آخرت نائل شود. ازآنجاکه ریشه همه معاصی، نفس انسان است . از این رو، نفس را باید با تقوا و ایمان به خدا و ترس از پروردگار، تحت سیطره درآورد، زیرا خداوند می فرماید:« قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها » (شمس،9) كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده."🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🍀برگرفته از کتاب تربیت نفس در قرآن🌹🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀خودسازی وتهذیب نفس نیز، مراحلی دارد که هریک را توضیح مختصری می دهیم.
مرحله اول) تخلیه: در این مرحله از تهذیب نفس، باطن انسان باید از اخلاق و اعمال زشت و ناپسند تخلیه شود.
مرحله دوم) تجلیه: در این مرحله باید فضای دل راکه پاک شده، زینت داده تا جلا پیدا کند تا بتواند نور و صفای معنویت را منعکس کند. انسان خود را با اعمال دینی باید متجلی ‌ساخته وزینت دهد.دراین صورت خداوند گناهانش رامی ریزد وقلب وباطن اورا به صلاح درمی آورد. «كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ» (محمد"ص"،2) خداوند گناهانشان رامى‏بخشد و كارشان را اصلاح مى‏كند! ودرواقع ،او را از ظلمت گمراهی ،به روشنایی هدایت می کند. «يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ» (بقره ،257 )🌹🍀
مرحله سوم) تحلیه: وقتی در مرحله دوم ،دل انسان پاک و نفس عاری از هرگونه آلودگی گردید و با عبودیت وبندگی به این مرحله رسید و راه هدایت برای او هموار شد. از این به بعد، تقوا و دوری از گناهان باعث می شود تا انسان از راه منحرف نشود. بنابراین تحلیه ، یعنی مزین کردن نفس به اوصاف پسندیده و فضائل اخلاقی است. نماز وروزه از جمله عبادت هایی است که رذایل رااز بین می برد وباطن انسان راپاک کرده وسبب آرامش وایجاد تقوی دراو می شود.خداوند می فرماید: « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» (بقره،183) اى افرادى كه ايمان آورده‏ايد! روزه بر شما نوشته شده، همان‏گونه كه بر كسانى كه قبل از شما بودند نوشته شد تا پرهيزكار شويد. 🌹🍀
مرحله چهارم) فنای الی الله: هرکس که توانست خود را به این مرحله برساند، دنیا برایش پوچ و بیهوده می شود و در واقع همه چیز برای او در خداوند خلاصه می شود.🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀خودسازی دارای آثار معنوی بسیاری است، که به بعضی از آن ها اشاره می کنیم:
۱- فرد ، به دنیا و آن چه در او هست، پشت پا زده و تنها به آخرت خود می اندیشد وهمیشه به قضا و قدر الهی خشنود و راضی است.🌹🍀
۲- کسی که خودسازی کرده، در تمام کارهانظم وبرنامه ریزی داشته و خدا را ناظر بر اعمال خود می بیند و از این رو سعی می کند مرتکب گناهی نشود . در نتیجه ،جامعه ای سالم نیز به وجود خواهد آمد.🌹🍀
۳- معاشرت نیکو، اخلاق پسندیده، رویی باز و گشاده، از ثمرات تهذیب نفس است. اسلام ازما می خواهد نسبت به دیگران خیرخواه بوده وسعادت آنان رادرسر داشته باشیم. خوش خلقی آثار ارزنده ای دارد ازقبیل:عزّت آفرینی ،طول عمر،زیادشدن روزی،تحکیم پیوند دوستی، رشد ایمان دردنیا و زدودن لغزشها وگناهان ،آسانی حساب وبرتری درجه در آخرت رادرپی دارد.برگرفته از کتاب تربیت نفس در قرآن🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀آنچه که موجب تضمین سعادت انسان در حیات ابدی است این است که انسان در حرکت خود از دنیا به آخرت با خود قلب سلیم یا روح سالم ببرد. اخلاق نیز نقش تعیین کننده ای درسلامت روح انسان دارد. مسئله اخلاق و تهذیب نفس به قدری مهم است که در قرآن کریم، تنها راه رسیدن به سعادت ورستگاری انسان معرفی می شود.(شمس ،9-10) ودر جای دیگر، مهمترین هدف بعثت برمی شمارد.(جمعه ،2)همان طور که پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم نیز، هدف بعثت خود را، تکمیل مکارم اخلاق معرفی فرمود: "انّی بعثت لا تمم مکارم الاخلاق." بنابراین، درباره نسبت دین و اخلاق با توجه به اینکه دین برای انسان آمده تا او را به مقام ویژه انسانیت وخلافت الهی برساند، باید بگوییم این امر، بدون تهذیب اخلاق ،هرگز صورت حقیقی خود را نمی یابد وبه عبارتی بهتر، اخلاق روح دین است. 🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀دین ،عامل و ضامن رسیدن انسان به هدفی است که، برای آن خلق شده است. بدون دین، زندگی انسان به کمالات محدود حیوانات و گیاهان منحصرمی شود. تنها دین است که، می تواند انسان را به زندگی و حیات شایسته آن برساند. قرآن کریم این حقیقت را با بیانی بسیار زیبا این گونه اعلام می کند:« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا يُحْيِيکُمْ » (انفال ،24) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! دعوت خدا و پيامبر را اجابت كنيد، هنگامى كه شما را به سوى چيزى مى‏خواند كه شما را حيات مى‏بخشد! مفهوم آیه این می شود که در اجابت خدا و رسول سعادت انسان وجود دارد. بنابراین کار دین، رساندن انسان ها به مرحله بالاتری از حیات است که بدون آن رسیدن به چنین جایگاهی غیر ممکن است. لذا، کسانی که دیندار و اهل اجابت دین نیستند دارای حیات هستند، ولی حیات مرحله حیوانی. اما حیات انسانی فقط ویژه اهل دین است. بنابراین دین، عامل اساسی که انسان بااجابت آن به حیات طیبه دست پیدا خواهد کرد. به عبارت دیگر، حیات طیبه مجموعه ای از عقاید، اخلاق و اعمال مطابق دستور خداوند (اعمال صالح) است.🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀اخلاق، به قدری مهم است که به تعبیر قرآن کریم اگر رعایت نشود به عقاید نیز لطمه وارد خواهد ساخت و عقاید را از بین می برد. خداوند می فرماید: « ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواى‏ أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ » (روم،10) سرانجام کار آنان که به اعمال زشت پرداختند؛ این شد که آیات الهی را تکذیب کردند وآنها را به تمسخر گرفتند. انسان با برخورداری از روح یا نفحه الهی، قدرت علمی نامحدود و نیز قدرت تربیت پذیری نامحدود دارد تا جایی که می تواند اسماء و صفات خداوند را در خود ایجاد و مستقر کند و مراتب کمال و تقرب به خدا را یکی پس از دیگری طی کند وآینه و مظهر کامل صفات خداوند شود. این همان مقام خلیفة اللهی است که، انسان برای وصول به آن خلق شده است. 🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀در قرآن کریم درتعداد زیادی از آیات، ایمان و عمل صالح ، قرین هم ذکر شده¬اند و از آن دو به عنوان دو بال برای رسیدن به سعادت در بهشت برین یاد شده است. ایمان مطلوب از دیدگاه اسلام، اجزاء و شرائط خاصی دارد. همانگونه که عمل صالح نیز، برای تأمین سعادت و رستگاری باید حائز ویژگی-هایی باشد. برای اینکه ایمان در درون انسان محقق شود و تقویت گردد، نیاز است انسان در دو زمینه تلاش و کوشش کند.🌹🍀
الف) کسب شناخت: برخی از آیات قرآن به کسب شناخت و معرفت در تحقق ایمان، دلالت دارند. « إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ » (فاطر،28) از ميان بندگان خدا، تنها دانشمندان از او مى‏ترسند. در این آیه، خشیت که از آثار ایمان است، برخاسته از علم و آگاهی به مقام خداوند معرفی شده است. لذا، کسب معرفت و آگاهی برای تحقق و تقویت ایمان، لازم است، زیرا ایمان بدون معرفت، متزلزل و ناپایدار خواهد بود.🌹🍀
ب) تقویت میل فطری به خداوند: ایمان به خدا، ریشه فطری دارد و در همه انسانها، قدرت وابستگی به قدرتی بی‌نهایت موجود است.خداوند می فر ماید: « فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتي‏ فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها، » (روم،30) پس روى خود را متوجّه آيين خالص پروردگار كن! اين فطرتى است كه خداوند، انسانها را بر آن آفريده است.
🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀. پیامبر رحمت حضرت ختمی مرتبت (ص) در مورد رابطه گفتار یا دانش با عمل می فرماید: من عمل بما علم، رزقه الله علم ما لم یعلم؛ هر که به آنچه می داند عمل کند خداوند دانش آنچه را که نمی داند به او می آموزد. (مجلسی، 1404 ق، ج 78 : 189)برگرفته از کتاب تربت نفس در قرآن🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀هرکس قرآن بخواند نشان نبوت برسینه اودرج میشود بااین فرق که به او وحی نمی شود(کنز العمال ح۲۳۴۷ و میزان الحکمه ج۹ص ۳۴۶) @sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀به طور کلی می‌توان گفت که ایمان به خداوند، برای انسان ثمراتی را به دنبال دارد و مایه سعادت او در دنیا و آخرت می‌شود و این آثار و ثمرات فقط مختص خود فرد نمی‌شود، بلکه در اجتماع نیز اثرات مطلوبی را بر جای می‌گذارد که با استناد به آیات در ادامه به آن خواهیم پرداخت.🌹🍀
از جمله آثار فردی ایمان می¬توان به توکل به خدا: « إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ زادَتْهُمْ إيماناً وَ عَلى‏ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ » (انفال،2) مؤمنان، تنها كسانى هستند كه هر گاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان ميگردد و هنگامى كه آيات او بر آنها خوانده مى‏شود، ايمانشان فزونتر مى‏گردد و تنها بر پروردگارشان توكل دارند. عفت و پاکدامنی: « وَ الَّذينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ » (مؤمنون،5) و آنها كه دامان خود را (از آلوده‏شدن به بى‏عفتى) حفظ مى‏كنند. روی گردانی از امور لغو و بیهوده: « وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ‌ » (مؤمنون،3)، محافظت بر ادای فرائض: « وَ الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ‌ » (مؤمنون،9) وخضوع در نماز: « الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاَتِهِمْ خَاشِعُونَ‌ » (مؤمنون،2) اشاره کرد.🌹🍀 همچنین در بعد اجتماعی نیز ایمان برکات و ثمراتی را برای جامعه اسلامی به همراه دارد که از جمله‌ی آنها می توان این موارد را نام برد: اصلاح اجتماع از طریق ترویج توسعه امر به معروف و نهی از منکر « يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ » (توبه،71)؛ ایجاد رقابت سالم از طریق پیشی گرفتن در امور خیر « أُولٰئِکَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَ هُمْ لَهَا سَابِقُونَ‌ » (مؤمنون،61) و تقویت پیوندهای اجتماعی از طریق تقویت روحیه پایبندی به تعهّدات و قراردادها « وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ‌«. (مؤمنون،8)🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀امّا رکن دیگر رسیدن به سعادت ،عمل صالح است که در حقیقت میوه درخت ایمان است و د و رکن اساسی دارد. یکی نیت پاک و دیگری کارمفید. بنابراین، عمل صالح منحصر در نماز و روزه، حج و زکات و... نیست، بلکه هر کار مفیدی که با نیت پاک انجام پذیرد. عمل صالح شمرده می‌شود، هر چند اندک و ناچیز باشد و آنچه در عمل صالح مهم است، قصد قربت و تقرّب به پروردگار است. خداوند درهمین مورد فر موده است: « مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً »( نحل، 97) هر کس کار شایسته‌ای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است؛ او را به حیاتی پاک زنده می‌داریم. قرآن کریم می فرماید: « إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ »)فاطر، 10) سخن درست و پاک به سوی او بالا می رود و عمل نیک است که آن را بالا می برد. 🌹🌹نقش عمل صالح را این می داند که باعث صعود و ارتقاء درجه سخن نیکو می شود . شاید بتوان گفت که این دو مکمل هم بوده و اثر مستقیم در نیل به زندگی سعادتمندانه دارند. پیامبر رحمت حضرت ختمی مرتبت (ص) در مورد رابطه گفتار یا دانش با عمل می فرماید: من عمل بما علم، رزقه الله علم ما لم یعلم؛ هر که به آنچه می داند عمل کند خداوند دانش آنچه را که نمی داند به او می آموزد. (مجلسی، 1404 ق، ج 78 : 189)🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀- قرب ولقاءالهی
مهمترین و اصلی ترین نتیجه ای که در دنیا و آخرت شخص مجاهد بدان دست می یابد، قرب به پروردگار است. مشاهده می کنیم که خداوند متعال در سوره واقعه، افراد را به سه دسته، مقربین ، اصحاب یمین و اصحاب شمال تقسیم می کند که گروه اول مقربین هستند و پیشی گیرندگان نامیده شده اند «وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ‌* أُولٰئِکَ الْمُقَرَّبُونَ‌ ».( واقعه، 11- 10)🌹🍀
مفسرین در تفسیر این آیه آورده اند:" مقربین را، بلندمرتبه ترین طبقات اهل سعادت دانسته اند که طاعت آنها به بالاترین مراتب رحمت پروردگار، نزدیکتر از دیگران است.” (طبرسی، 1372، ج 9 : 325) ویا مفسر دیگری فرموده است: " این مقام از تکمیل عبودیت، هنگامی حاصل می شود که بنده، تابع محض باشد و اراده و عملش را تابع اراده مولایش کند و هیچ چیز نخواهد و عمل نکند، مگر بر وفق اراده مولایش. جایگاه این افراد بالاترین مراتب بهشت در «فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيکٍ مُقْتَدِرٍ»(قمر، 55) است." (طباطبایی، 1417 ق، ج 19 : 120).🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀قرب، امری است اکتسابی، که با توسل به ایمان ، عبادت و عمل صالح محقق می شود. سپس، چون عبودیت و میزان کمال افراد متفاوت است، قرب نیزدارای مراتب است و درجاتی دارد که در آیه «لَهُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ »( انفال، 4) براى آنان درجاتى (مهم) نزد پروردگارشان است، به آن اشاره دارد .حال، این نزدیکی به خداچگونه است؟ درتفسیر این آیه آورده اند: "نزديك بودن خداى تعالى، قرب مكانى و زمانى و شرفى و رتبه‏اى نيست، بلكه قرب خداوند هيچ ماهيتى ندارد تا اينكه حدّ و تعريف داشته باشد و كيفيتى ندارد تا با رسم تعريف شود، بلكه قرب خداوند، نزديك بودن قيّومى است، مانند قرب آنچه كه قوام و استوارى اشيا به آن است، بلكه مانند قرب وحدت به مراتب اعداد است." (گنابادی، 1372، ج2 : 374)
منظوراز" درجات" در جمله« لَهُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ » مراتب قرب و منزلت و درجات كرامت معنوى است و مغفرت و بهشت از آثار مراتب قرب به خدا است. البته، درجاتى كه خداى تعالى در اين آيه، براى مؤمنين نامبرده اثبات مى‏كند، تمامى آن براى فرد فرد مؤمنين نيست، بلكه مجموع آن براى مجموع مؤمنين است، براى اينكه درجات مذكور از آثار و لوازم ايمان است و چون ايمان داراى مراتب مختلفى است، لذا درجات هم كه خداوند به ازاى آن مى‏دهد مختلف مى‏باشد. بعضى از مؤمنين كسانى هستند كه يكى از آن درجات را دارا مى‏شوند، بعضى ديگر دو درجه و بعضى چند درجه، برحسب اختلافى كه در مراتب ايمان ايشان است.🌹🌹🍀
نهایت قرب پروردگار، حضور در مجلس صدق است و قرار گرفتن در پناه و کفایت او: «إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ * فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيکٍ مُقْتَدِرٍ »( قمر، 55- 54) یقيناً پرهيزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند، در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر! پس نتیجه می گیریم، هر چه مجاهده با نفس بیشتر باشد ، ثمره اش ،قرب و نزدیکی بیشتر به خداوند عالمیان است ولذ ت قرب به خداوندآنقدر زیاداست كه رياضت و مجاهدت و شب زنده‏دارى و تشنگى نيمروزرا بر سالكان، آسان کرده است. خداوند درباره راه نزدیکی به خداوند می فرماید: « ‏وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُم » (توبه،99) گروهى (ديگر) از عربهاى باديه ‏نشين، به خدا و روز رستاخيز ايمان دارند و آنچه را انفاق مى‏كنند، مايه تقرّب به خدا و دعاى پيامبر مى‏دانند. آگاه باشيد، اينها مايه تقرّب آنهاست! برگرفته از کتاب تربیت نفس در قرآن🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96