🌹🌹🍀🍀🍀۳- نفس لوامه: دراین حالت، نفس هرگاه با الهام به بدی ها مواجه شد ویا کاری زشت ازاوسرزد، وجدان بیدار، وی را سرزنش می کند تا درصدد جبران برآید. این مرتبه از نفس ،نصیب عدّه خاصی می شود که خویش را بر کارهای بد ملامت می کنند وخودرا بتدریج بسوی عالم قدس ، بالامی کشند از آن جایی که نفس لوامه، نفسی هدایتگر است ؛خداوند به آن قسم یاد نموده است: « وَ لاَ أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ » (قیامت، 2) و سوگند به نفس لوّامه و و جدان بيدار و ملامتگر كه رستاخيز حقّ است.«نفس لوامه» رستاخیز کوچکی است در درون هر انسان که بعد از انجام یک کار نیک یا بد ،بلافاصله محکمه آن در درون جانش تشکیل می گردد و به حساب و کتاب او می رسد. این دادگاه عجیب درونی، شباهت زیادی با دادگاه رستاخیز دارد و نشانه دیگری بر فطری بودن مسأله معاد است. به همین دلیل است که امام صادق (ع) فرموده اند:" کسی که از نفس وی واعظی برای او فراهم نشده باشد، موعظه های مردمان هیچ دردی از او را درمان نتواند کرد." (مترجمان، 1377، ج 17 : 145) هر مرتبه ای از ایمان و تقوی در محور نیروی نفس لوامه دور می زند. چنانچه شدّ ت داشته و دائم تذکر دهد ، درجه ایمان و تقوی بالا را نشان میدهد. نفس لوامه،هر چند هنوز در برابرگناه مصونیت نیافته، گاه لغزشی پیدامی کند و در دامان گناه می افتد ؛اما، کمی بعد بیدار می شود وتوبه می کند و به مسیر سعادت باز می گردد که از آن به عنوان وجدان اخلاقی یاد می کنند ودرهمه انسان ها بنا به شدت وضعف وجود دارد. 🌹🌹🍀🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🍀🍀🍀۴- نفس مطمئنه : دراین حالت، نفس از صفات ناپسند کاملاً پاکیزه شده و به اخلاق حمیده متصف می گردد و یک حالت ثبات و خالی از لغزش پیدا می کند، زیرا آنان هوای نفس خویش را در بند کشیده و مسلط بر آن هستند واز طرفی، با علاقمندی و یاد پروردگارش آرامش یافته، بدانچه او راضی است رضایت می دهد. در نتیجه، خود را بنده ای می بیند که، دنیا را با داشتن و نداشتنش و نفع و ضررش محل امتحان الهی می بیند. اگر غرق در نعمت های دنیایی شود اورا به طغیان و فساد نمی کشاند و اگر دچار فقر ونداری گردد، این تهیدستی و ناملایمات او را به کفر و ترک شکر وانمی دارد، بلکه هم چنان در عبودیت پا برجاست و از صراط مستقیم منحرف نمی شود. وقتی بنده از خدا راضی باشد،حتماً خدای متعال هم از او راضی خواهد بود. چون هیچ عاملی به جز خروج بنده از بندگی، خدا را به خشم نمی آورد و بنده خدا وقتی در طریق عبودیت باشد، مستوجب رضای خدا خواهد بود و به همین دلیل،خداوند متعال درآیه 28 سوره فجر بدنبال « راضیه»، « مرضیه» را آورد. برگرفته از کتاب تربیت نفس در قرآن🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀برترین هدف تربیت نفس، رسیدن به دیدارحق در جهان آخرت است. بديهى است كه این ملاقات با پروردگارحسى نیست، زیرا لازمه‏اش جسم داشتن، محدود بودن، نيازمند بودن، و فناپذير بودن است. هر عاقلى مى‏داند، خداوند نمى‏تواند داراى چنين صفاتى باشد. بنابراين، بدون شك منظور ازملاقات يا رؤيت در آيات مختلف قرآن، هنگامى كه به خدا نسبت داده مى‏شود حسى نيست، بلكه شهود باطنى است. يعنى، انسان در قيامت آثار خدا را بيشتر و بهتر از هر زمانی مشاهده مى‏كند و او را با چشم دل آشكارا مى‏بيند و ايمان او نسبت به خدا کامل مى‏شود. به همين دليل، طبق آيات قرآن، حتى لجوج ترين منكران خدا در قيامت زبان به اعتراف مى‏گشايند. چرا كه، راهى براى انكار نمى‏بينند.خداوند درهمین مورد می فرماید:. «قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ کَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ» (انعام، 31) آنها كه لقاى پروردگار را تكذيب كردند. فضایل در نهاد آدمی ریشه دارد. انسان با سرمایه فطرت توحیدی آفریده شده است.( روم، 30) وبه همین سبب ، رذایل امری عارضی است و اگر زدوده شود آن فضایل فطری شکوفا می گردد و خود را بهتر نشان می دهد و در عین حال انسان می تواند آن را تحصیل و تکمیل کند. در اسلام، سرچشمه همه ارزش ها،ایمان است. بنابراین، باید برای تحصیل و تقویت آن کوشید و ازآفات و موانع آن گریخت. برگرفته از کتاب تربیت نفس در قرآن🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀د. خودسازی وتهذیب نفس نیز، مراحلی دارد که هریک را توضیح مختصری می دهیم.
مرحله اول) تخلیه: در این مرحله از تهذیب نفس، باطن انسان باید از اخلاق و اعمال زشت و ناپسند تخلیه شود.
مرحله دوم) تجلیه: در این مرحله باید فضای دل راکه پاک شده، زینت داده تا جلا پیدا کند تا بتواند نور و صفای معنویت را منعکس کند. انسان خود را با اعمال دینی باید متجلی ‌ساخته وزینت دهد.دراین صورت خداوند گناهانش رامی ریزد وقلب وباطن اورا به صلاح درمی آورد. «كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ» (محمد"ص"،2) خداوند گناهانشان رامى‏بخشد و كارشان را اصلاح مى‏كند! ودرواقع ،او را از ظلمت گمراهی ،به روشنایی هدایت می کند. «يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ» (بقره ،257 )
مرحله سوم) تحلیه: وقتی در مرحله دوم ،دل انسان پاک و نفس عاری از هرگونه آلودگی گردید و با عبودیت وبندگی به این مرحله رسید و راه هدایت برای او هموار شد. از این به بعد، تقوا و دوری از گناهان باعث می شود تا انسان از راه منحرف نشود. بنابراین تحلیه ، یعنی مزین کردن نفس به اوصاف پسندیده و فضائل اخلاقی است. نماز وروزه از جمله عبادت هایی است که رذایل رااز بین می برد وباطن انسان راپاک کرده وسبب آرامش وایجاد تقوی دراو می شود.خداوند می فرماید: « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» (بقره،183) اى افرادى كه ايمان آورده‏ايد! روزه بر شما نوشته شده، همان‏گونه كه بر كسانى كه قبل از شما بودند نوشته شد تا پرهيزكار شويد.
مرحله چهارم) فنای الی الله: هرکس که توانست خود را به این مرحله برساند، دنیا برایش پوچ و بیهوده می شود و در واقع همه چیز برای او در خداوند خلاصه می شود.برگرفته از کتاب تربیت نفس در قرآن🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀عوامل سقوط
عالمان علم اخلاق با استفاده از آیات قرآن کریم، موانع تکامل انسان ها و عوامل سقوط وی را در سه امر خلاصه کرده اند : الف- هوای نفس ب- شیطان ج- دنیا.
الف - هوای نفس: تمام عواملی را که موجب ضعف واز میان رفتن ایمان می گردد، ارتباطی با هوای نفس دارد. هوای نفس، دل آدمی را که جایگاه ایمان است، ویران می کند وآن تمامی خواسته ها و تمایلات انسانی است که خداوند در آن نقش ندارد و رنگ و بوی الهی در آن مشاهده نمی شود و ابلیس در آن، جا خوش کرده است. قرآن کریم ، پیروی از هوای نفس را از مهمترین عوامل سقوط دانسته و در آیات فراوانی در این باره سخن گفته است ودرجایی به پیامبر گرامی (ص) سفارش می کند:« وَ لاَ تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنَا وَ اتَّبَعَ هَوَاهُ وَ کَانَ أَمْرُهُ فُرُطاً » (کهف، 28) از آن کس که قلبش را از یاد خود غافل ساخته ایم و از هوای نفس خود پیروی کرده و اساس کارش بر زیاده روی است ؛ پیروی مکن ویا حضرت علی (ع) می فرماید: هر کس مشتاق بهشت است، باید خواسته های نفسانی را فراموش کند. (ورام بن ابی فراس، بی تا : 191).از نگاه قرآن در میان مردم کسانی هستند که هوی و هوس خویش را خدای خویش قرار داده اند و خداوند آنان را با آنکه آگاهند، گمراه ساخته و بر گوش و دل ایشان مهر نهاده و بر بینایی شان پرده افکنده است. « أَ فَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلٰهَهُ هَوَاهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً » (جاثیه، 23 ) چه گویا و پرمعنی است حدیثی که از پیغمبر اکرم نقل شده: «هرگز در زیر آسمان معبودی مبغوض تر نزد خدا از هوای نفس، پرستش نشده است. » (مکارم شیرازی، 1374، ج 21 : 264) خداوند درباره منافقان می فرماید: « أُولٰئِکَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ‌ » (محمد"ص"، 16) آن ها كسانى هستند كه خداوند بر دلهای شان مُهر نهاده و از هواى نفس شان پيروى كرده‏اند. در این آیه، بوضوح خداوند بیان داشته است که لازمه غرور و خودستایی آن است که پروردگار قلب منافقان را تیره نماید تا مطلب حق را نفهمند. اندیشه شرک و کفر و عناد، وقتی در روان و نفس انسان رسوخ کند، زوال یا تغییرپذیر نخواهد بود. 🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀ب- شيطان: او پديد آورنده آرزوهاي دروغين و بلندبالايي است كه اجازه نمي دهد ، بشر خود را چنان كه هست بشناسد و عمل صالح، در حد توان و ظرفيت خود انجام دهد. خداوند می فرماید: « يَعِدُهُمْ وَ يُمَنِّيهِمْ وَ مَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلاَّ غُرُوراً » ( نساء،120) شيطان به آنها وعده‏ها ى دروغين مى‏دهد و به آرزوها، سرگرم مى‏سازد در حالى كه جز فريب و نيرنگ، به آنها وعده نمى‏دهد. وسوسه انگیزی شیطان، خاص انسان های سست ایمان و بی ‌دین و یا دین گریز نیست، بلکه شیطان سراغ انسان‏هاى با تقوا و مومن هم مى‏رود. لکن، پرهیزگاران هنگامى كه وسوسه‏هاى شیطانى آنها را احاطه مى‏كند به یاد خدا و نعمت هاى بى پایانش و عواقب شوم گناه و مجازات دردناك خدا مى‏افتند. در این هنگام ،ابرهاى تیره و تار وسوسه از اطراف قلب آنها كنار مى‏رود و راه حق را به روشنى مى‏بینند و انتخاب می کنند.🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀ج- دنيا: همچون نردباني است كه انسان را به سوي كمال در آخرت بالا مي برد، ولي اگر دل بستگي به آن و مظاهر فريبنده اش پيدا كرد، سبب لغزش و انحراف او از مسير الهي و مانع اصلي نيل به كمال و تقرب به خداوند متعال مي گردد و آثار جبران ناپذير در دنيا و آخرت نصيب او مي گردد. از ديدگاه قرآن، آنان كه به دنيا دل خوش كرده اند و از هر سو به چپاول و يغماگري آن اشتغال دارند، سخت در اشتباهند. اينان نمي دانند كه زندگي دنيا از آغاز تا انجام متاعي اندك و ناچيز است و اساساً با امور اخروي قابل قياس نيست.(رعد ،26)وقتي انسان فقط به ظاهر پديده هاي دنيا اكتفا كند و درباره سراي آخرت نينديشد از آن غافل میشود. « يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ » ( روم، 7) دنيا طلبان متاع پست دنيا را برمي گزينند.« يَأْخُذُونَ عَرَضَ هذَا الْأَدْنى» (اعراف، 169) در حالي كه جهان شناسی قرآن، جمع بين حسنات دنيا و آخرت است. دنیاطلبان معتقدند که پس از دنیا آخرتی وجود ندارد. ( یوسف، 37) و بر اساس این نگرش به مسخره کردن معتقدان به آخرت روی می آورند. ( بقره، 212) و وجود هر گونه قیامت و حشر و حساب و کتابی را یکسره منکر می شوند. ( انعام، 29). از این رو، از هیچ سعی و تلاشی برای به دست آوردن آن فروگذار نمی کنند. ( انسان، 27) و غیر از دنیا را خواهان نیستند. (نجم، 29) و پیوسته در طلب متاع ناپایدار دنیا هستند. ( انفال، 67)
انسان باید رابطه اش را با دنیا تصحیح کند وبه آن به عنوان وسیله ای برای رسیدن به سعادت نگاه کرده وبکار گیرد. طبق تعاليم اسلام ، راه سعادت ابدي انسان از متن دنيا مي‌گذرد و بدون بهره‌ برداري صحيح از دنيا، هرگز آدمي قادر نخواهد بود به سعادت ابدي خود در آخرت نائل شود. ازآنجاکه ریشه همه معاصی، نفس انسان است . از این رو، نفس را باید با تقوا و ایمان به خدا و ترس از پروردگار، تحت سیطره درآورد، زیرا خداوند می فرماید:« قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها » (شمس،9) كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده."🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🍀برگرفته از کتاب تربیت نفس در قرآن🌹🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀خودسازی وتهذیب نفس نیز، مراحلی دارد که هریک را توضیح مختصری می دهیم.
مرحله اول) تخلیه: در این مرحله از تهذیب نفس، باطن انسان باید از اخلاق و اعمال زشت و ناپسند تخلیه شود.
مرحله دوم) تجلیه: در این مرحله باید فضای دل راکه پاک شده، زینت داده تا جلا پیدا کند تا بتواند نور و صفای معنویت را منعکس کند. انسان خود را با اعمال دینی باید متجلی ‌ساخته وزینت دهد.دراین صورت خداوند گناهانش رامی ریزد وقلب وباطن اورا به صلاح درمی آورد. «كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ» (محمد"ص"،2) خداوند گناهانشان رامى‏بخشد و كارشان را اصلاح مى‏كند! ودرواقع ،او را از ظلمت گمراهی ،به روشنایی هدایت می کند. «يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ» (بقره ،257 )🌹🍀
مرحله سوم) تحلیه: وقتی در مرحله دوم ،دل انسان پاک و نفس عاری از هرگونه آلودگی گردید و با عبودیت وبندگی به این مرحله رسید و راه هدایت برای او هموار شد. از این به بعد، تقوا و دوری از گناهان باعث می شود تا انسان از راه منحرف نشود. بنابراین تحلیه ، یعنی مزین کردن نفس به اوصاف پسندیده و فضائل اخلاقی است. نماز وروزه از جمله عبادت هایی است که رذایل رااز بین می برد وباطن انسان راپاک کرده وسبب آرامش وایجاد تقوی دراو می شود.خداوند می فرماید: « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» (بقره،183) اى افرادى كه ايمان آورده‏ايد! روزه بر شما نوشته شده، همان‏گونه كه بر كسانى كه قبل از شما بودند نوشته شد تا پرهيزكار شويد. 🌹🍀
مرحله چهارم) فنای الی الله: هرکس که توانست خود را به این مرحله برساند، دنیا برایش پوچ و بیهوده می شود و در واقع همه چیز برای او در خداوند خلاصه می شود.🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀خودسازی دارای آثار معنوی بسیاری است، که به بعضی از آن ها اشاره می کنیم:
۱- فرد ، به دنیا و آن چه در او هست، پشت پا زده و تنها به آخرت خود می اندیشد وهمیشه به قضا و قدر الهی خشنود و راضی است.🌹🍀
۲- کسی که خودسازی کرده، در تمام کارهانظم وبرنامه ریزی داشته و خدا را ناظر بر اعمال خود می بیند و از این رو سعی می کند مرتکب گناهی نشود . در نتیجه ،جامعه ای سالم نیز به وجود خواهد آمد.🌹🍀
۳- معاشرت نیکو، اخلاق پسندیده، رویی باز و گشاده، از ثمرات تهذیب نفس است. اسلام ازما می خواهد نسبت به دیگران خیرخواه بوده وسعادت آنان رادرسر داشته باشیم. خوش خلقی آثار ارزنده ای دارد ازقبیل:عزّت آفرینی ،طول عمر،زیادشدن روزی،تحکیم پیوند دوستی، رشد ایمان دردنیا و زدودن لغزشها وگناهان ،آسانی حساب وبرتری درجه در آخرت رادرپی دارد.برگرفته از کتاب تربیت نفس در قرآن🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀آنچه که موجب تضمین سعادت انسان در حیات ابدی است این است که انسان در حرکت خود از دنیا به آخرت با خود قلب سلیم یا روح سالم ببرد. اخلاق نیز نقش تعیین کننده ای درسلامت روح انسان دارد. مسئله اخلاق و تهذیب نفس به قدری مهم است که در قرآن کریم، تنها راه رسیدن به سعادت ورستگاری انسان معرفی می شود.(شمس ،9-10) ودر جای دیگر، مهمترین هدف بعثت برمی شمارد.(جمعه ،2)همان طور که پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم نیز، هدف بعثت خود را، تکمیل مکارم اخلاق معرفی فرمود: "انّی بعثت لا تمم مکارم الاخلاق." بنابراین، درباره نسبت دین و اخلاق با توجه به اینکه دین برای انسان آمده تا او را به مقام ویژه انسانیت وخلافت الهی برساند، باید بگوییم این امر، بدون تهذیب اخلاق ،هرگز صورت حقیقی خود را نمی یابد وبه عبارتی بهتر، اخلاق روح دین است. 🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀دین ،عامل و ضامن رسیدن انسان به هدفی است که، برای آن خلق شده است. بدون دین، زندگی انسان به کمالات محدود حیوانات و گیاهان منحصرمی شود. تنها دین است که، می تواند انسان را به زندگی و حیات شایسته آن برساند. قرآن کریم این حقیقت را با بیانی بسیار زیبا این گونه اعلام می کند:« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا يُحْيِيکُمْ » (انفال ،24) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! دعوت خدا و پيامبر را اجابت كنيد، هنگامى كه شما را به سوى چيزى مى‏خواند كه شما را حيات مى‏بخشد! مفهوم آیه این می شود که در اجابت خدا و رسول سعادت انسان وجود دارد. بنابراین کار دین، رساندن انسان ها به مرحله بالاتری از حیات است که بدون آن رسیدن به چنین جایگاهی غیر ممکن است. لذا، کسانی که دیندار و اهل اجابت دین نیستند دارای حیات هستند، ولی حیات مرحله حیوانی. اما حیات انسانی فقط ویژه اهل دین است. بنابراین دین، عامل اساسی که انسان بااجابت آن به حیات طیبه دست پیدا خواهد کرد. به عبارت دیگر، حیات طیبه مجموعه ای از عقاید، اخلاق و اعمال مطابق دستور خداوند (اعمال صالح) است.🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀اخلاق، به قدری مهم است که به تعبیر قرآن کریم اگر رعایت نشود به عقاید نیز لطمه وارد خواهد ساخت و عقاید را از بین می برد. خداوند می فرماید: « ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواى‏ أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ » (روم،10) سرانجام کار آنان که به اعمال زشت پرداختند؛ این شد که آیات الهی را تکذیب کردند وآنها را به تمسخر گرفتند. انسان با برخورداری از روح یا نفحه الهی، قدرت علمی نامحدود و نیز قدرت تربیت پذیری نامحدود دارد تا جایی که می تواند اسماء و صفات خداوند را در خود ایجاد و مستقر کند و مراتب کمال و تقرب به خدا را یکی پس از دیگری طی کند وآینه و مظهر کامل صفات خداوند شود. این همان مقام خلیفة اللهی است که، انسان برای وصول به آن خلق شده است. 🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀در قرآن کریم درتعداد زیادی از آیات، ایمان و عمل صالح ، قرین هم ذکر شده¬اند و از آن دو به عنوان دو بال برای رسیدن به سعادت در بهشت برین یاد شده است. ایمان مطلوب از دیدگاه اسلام، اجزاء و شرائط خاصی دارد. همانگونه که عمل صالح نیز، برای تأمین سعادت و رستگاری باید حائز ویژگی-هایی باشد. برای اینکه ایمان در درون انسان محقق شود و تقویت گردد، نیاز است انسان در دو زمینه تلاش و کوشش کند.🌹🍀
الف) کسب شناخت: برخی از آیات قرآن به کسب شناخت و معرفت در تحقق ایمان، دلالت دارند. « إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ » (فاطر،28) از ميان بندگان خدا، تنها دانشمندان از او مى‏ترسند. در این آیه، خشیت که از آثار ایمان است، برخاسته از علم و آگاهی به مقام خداوند معرفی شده است. لذا، کسب معرفت و آگاهی برای تحقق و تقویت ایمان، لازم است، زیرا ایمان بدون معرفت، متزلزل و ناپایدار خواهد بود.🌹🍀
ب) تقویت میل فطری به خداوند: ایمان به خدا، ریشه فطری دارد و در همه انسانها، قدرت وابستگی به قدرتی بی‌نهایت موجود است.خداوند می فر ماید: « فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتي‏ فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها، » (روم،30) پس روى خود را متوجّه آيين خالص پروردگار كن! اين فطرتى است كه خداوند، انسانها را بر آن آفريده است.
🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀. پیامبر رحمت حضرت ختمی مرتبت (ص) در مورد رابطه گفتار یا دانش با عمل می فرماید: من عمل بما علم، رزقه الله علم ما لم یعلم؛ هر که به آنچه می داند عمل کند خداوند دانش آنچه را که نمی داند به او می آموزد. (مجلسی، 1404 ق، ج 78 : 189)برگرفته از کتاب تربت نفس در قرآن🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀هرکس قرآن بخواند نشان نبوت برسینه اودرج میشود بااین فرق که به او وحی نمی شود(کنز العمال ح۲۳۴۷ و میزان الحکمه ج۹ص ۳۴۶) @sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀به طور کلی می‌توان گفت که ایمان به خداوند، برای انسان ثمراتی را به دنبال دارد و مایه سعادت او در دنیا و آخرت می‌شود و این آثار و ثمرات فقط مختص خود فرد نمی‌شود، بلکه در اجتماع نیز اثرات مطلوبی را بر جای می‌گذارد که با استناد به آیات در ادامه به آن خواهیم پرداخت.🌹🍀
از جمله آثار فردی ایمان می¬توان به توکل به خدا: « إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ زادَتْهُمْ إيماناً وَ عَلى‏ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ » (انفال،2) مؤمنان، تنها كسانى هستند كه هر گاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان ميگردد و هنگامى كه آيات او بر آنها خوانده مى‏شود، ايمانشان فزونتر مى‏گردد و تنها بر پروردگارشان توكل دارند. عفت و پاکدامنی: « وَ الَّذينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ » (مؤمنون،5) و آنها كه دامان خود را (از آلوده‏شدن به بى‏عفتى) حفظ مى‏كنند. روی گردانی از امور لغو و بیهوده: « وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ‌ » (مؤمنون،3)، محافظت بر ادای فرائض: « وَ الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ‌ » (مؤمنون،9) وخضوع در نماز: « الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاَتِهِمْ خَاشِعُونَ‌ » (مؤمنون،2) اشاره کرد.🌹🍀 همچنین در بعد اجتماعی نیز ایمان برکات و ثمراتی را برای جامعه اسلامی به همراه دارد که از جمله‌ی آنها می توان این موارد را نام برد: اصلاح اجتماع از طریق ترویج توسعه امر به معروف و نهی از منکر « يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ » (توبه،71)؛ ایجاد رقابت سالم از طریق پیشی گرفتن در امور خیر « أُولٰئِکَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَ هُمْ لَهَا سَابِقُونَ‌ » (مؤمنون،61) و تقویت پیوندهای اجتماعی از طریق تقویت روحیه پایبندی به تعهّدات و قراردادها « وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ‌«. (مؤمنون،8)🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96

🌹🌹🌹🍀🍀امّا رکن دیگر رسیدن به سعادت ،عمل صالح است که در حقیقت میوه درخت ایمان است و د و رکن اساسی دارد. یکی نیت پاک و دیگری کارمفید. بنابراین، عمل صالح منحصر در نماز و روزه، حج و زکات و... نیست، بلکه هر کار مفیدی که با نیت پاک انجام پذیرد. عمل صالح شمرده می‌شود، هر چند اندک و ناچیز باشد و آنچه در عمل صالح مهم است، قصد قربت و تقرّب به پروردگار است. خداوند درهمین مورد فر موده است: « مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً »( نحل، 97) هر کس کار شایسته‌ای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است؛ او را به حیاتی پاک زنده می‌داریم. قرآن کریم می فرماید: « إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ »)فاطر، 10) سخن درست و پاک به سوی او بالا می رود و عمل نیک است که آن را بالا می برد. 🌹🌹نقش عمل صالح را این می داند که باعث صعود و ارتقاء درجه سخن نیکو می شود . شاید بتوان گفت که این دو مکمل هم بوده و اثر مستقیم در نیل به زندگی سعادتمندانه دارند. پیامبر رحمت حضرت ختمی مرتبت (ص) در مورد رابطه گفتار یا دانش با عمل می فرماید: من عمل بما علم، رزقه الله علم ما لم یعلم؛ هر که به آنچه می داند عمل کند خداوند دانش آنچه را که نمی داند به او می آموزد. (مجلسی، 1404 ق، ج 78 : 189)🌹🌹🌹🍀🍀@sadrasadat96