🔶️نام شی: مجسمه مهاویرا (vira - maha)
محل نمایش:گالری اول ، موزه برادران امیدوار
پژوهشگر: ملیکا فتح الهی
عکس: جواد نجفعلی زاده


🔹️مجسمه ی مهاویرا از یادگارهای ارزشمند سفر برادران امیدوار به هند می باشد، سرزمینی که به گفته ی آنان سراسر شگفتی است که این دو برادر بر روی این مجسمه و آیین مرتبط به آن، به تحقیق و پژوهش پرداخته اند.

🔹️لازم به ذکر است که جنس این مجسمه از چوب می باشد و هم اکنون در موزه برادران امیدوار واقع در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد در معرض نمایش قرار گرفته است.

🔹️آیین هندو مانند درخت کهنسالی است که شاخه های نسبتا جوان خود را در سرزمینهای بزرگی گسترده است .

برخی از این شاخه ها در اوج اقتدار بر همنان و به عنوان اعتراض به سخت گیریهای آنان پدید آمده است .

🔹️از جمله شاخه های هندوئیسم آیین جین (Jaina) به معنای پیروز است که پنج قرن قبل از میلاد پایه گذاری شد. به اعتقاد جینها بنیانگذار این آیین مهاویرا (vira - Maha) یعنی بزرگ قهرمان ، نامیده می شود که بیست و سه پیشوا طی هزاران سال قبل از وی برخاسته اند و او بیست و چهارمین پیشواست .

🔹️ مهاویرا در قرن ششم قبل از میلاد در یک خانواده اشرافی هندوستان متولد شد. وی در سی سالگی دنیا را ترک کرد و پس از ریاضتهای طولانی به حقیقت دست یافت . او پس از گستردن آیین خود به سال 526 ق .م . قالب تهی کرد و به نیروانا پیوست .

شگفت آورترین سنت این قوم این است که پوشیدن لباس را حرام می دانند و معتقدند مهاویرا در حال ریاضت و ترک تعلقات نفسانی ، پس از مشاهده تعلق خاطر خود به حیا، همه لباسهای خود را بیرون آورد و تا آخر عمر برهنه به سر برد. در حدود سال 79 ق .م . میان پیروان این مذهب در مورد حدود برهنگی اختلاف و دودستگی پدید آمد: فرقه آسمان جامگاهان (amhbra - Dig) هیچ لباسی را نپذیرفتند، در حالی که فرقه سفید جامگان (Svetambara) گفتند استفاده از اندکی پارچه جایز است .

گاندی رهبر انقلاب هندوستان تحت تاءثیر این آیین لباسهای دوخته ایام جوانی را کنار نهاد و تنها از مقداری پارچه سفید استفاده می کرد.

آیین جین ، علاوه بر پذیرش معارف هندویی ، مسائل تازه ای را مطرح می کند بر قواعد اخلاقی شدیدی اصرار می ورزد.
به عقیده ی جینها رستگاری بر دو اصل استوار است یکی ریاضت کشی و دیگری اهمیسا یا پرهیز از آزار جانداران که تا نباتات و جمادات پیش می رود و کندن زمین برای کشاورزی ممنوع شمرده می شود. اما خوردن میوه درختان مجاز است. معمولا پارچه ای بر دهان می بندند، که مبادا حیوان ریزی ناخواسته به دهانشان وارد شود و نابود گردد. آنان آب را قبل از نوشیدن صاف می کنند که مبادا کرمی وارد دهان شود و جان بدهد.

همچنین جارویی از پر طاووس در دست می گیرند و حشرات ریز را از مسیر خود دور می کنند. خودکشی از طریق ترک طعام و شراب فضیلتی بسیار بزرگ به شمار می آید و خود مهاویرا نیز به این شیوه در گذشته است .

ز این قوم نیز فرهنگ دینی مکتوب دارد و تعداد 39 کتاب دینی به آنان نسبت داده اند. از جمله یادگارهای آنان در مسئله شناخت حقیقت وجود، داستان فیلی است که آن را در جای تاریکی قرار داده بودند و مردم می خواستند با دست مالیدن از شکل فیل آگاه شوند و هر کدام قضاوتی نادرست در این باب می کردند.

هم اکنون حدود دو میلیون پیرو آیین جین در هندوستان وجود دارد که روزگار بر تن آنان لباس کامل پوشانده و به جای گدایی سرگرم تجارت هستند و وضع اقتصادی خوبی دارند.
آنان آیین خود را نوسازی کرده اند و تنها قدیسان و اندکی از ایشان در زندگی به آن روشهای عجیب و غریب روی می آورند. مهاویرا موسس دین جین در 599 ق.م در ناحیه ای به نام «بهار» به دنیا آمد و مانند بودا در ثروت و جلال زندگی کرد ولی برای رهایی از تجدید ولادت در سلسله تناسخ به ترک دنیا رغبت پیدا کرد و لباس تارکان دنیا را پوشید پس از آن مدتی عریان زندگی کرد و پس از تحمل مشقات فراوان به «معرفت کامل» دست یافت.
رسیدن به این پیروزی موجب شد به او لقب جینا (پیروز) داده شود. پس از آن مریدان برای اخذ معرفت گرد او جمع شدند، سرانجام او در سن 72 سالگی در 527 ق.م در همان ناحیه درگذشت.

تعالیم مهاویرا بر دو اصل استوار است؛ یکی ریاضت کشیدن و دیگری اهیمسا یعنی خودداری از آزار موجودات جان دار. مومنان جین عهد می‌کنند که در زندگی 1ـ هیچ موجودی را نکشند، 2ـ دروغ نگویند، 3ـ چیزی که به آن‌ها داده نشده نگیرند 4ـ عفیف باشند و به لذت‌های جسمانی پشت پا بزنند 5ـ از دلبستگی به مال دنیا بپرهیزند. او نجات را برای زنان قابل حصول نمی‌دانست ولی با این حال تعداد زنانی که به طریقه او پیوستند زیاد بود.

کشاورزی در این دین، حرام است زیرا در هنگام آن ممکن است حیوانی کشته شود.

@saadabadpalace
https://t.me/saadabadmultimedia/938

🔶معرفی اثر "سماع (رقص درویشان) "
پژوهشگر:اعظم دادپاس وزینب گودرزی کارشناس موزه استاد بهزاد
عکاس:جوادنجف علیزاده
در گالری سوم موزه استاد بهزاد اثری ناتمام به نام رقص درویشان (سماع) درابعاد 50 ×7/69 سانتیمتر با تکنیک گواش بر روی مقوا وجود دارد که در ابتدا لازم است توضیح مختصری در خصوص نام اثر داده شود :
سماع در لغت نامه ها به " وجد و سرور و پایکوبی صوفی" و یا "از به حرکت درآمدن گروه شیفتگان تحت تاثیر آوای دف ونی وتنبورو شعرهای آهنگین" معنی شده است.
سماع که نوعی رقص مذهبی برای خداوند است ، ریشه در تاریخ اساطیر دارد و از آنجایی که یک سالک باید درهر حرکت خود به یاد خدا باشد به همین دلیل استاد حسین بهزاد صحنه ای را به تصویر کشیده که درآن تعداد نه درویش رقص کنان با ندای دف و نی و تنبک در حال سماع ،از خود بیخود شده اند ودرحال گذر از شهری به شهر دیگر هستند.
حال این سوال پیش می آید چرا استاد ،نه درویش را تصویر نموده است .از دیدگاه علم ابجد که علمی است برای ارزش گذاری ومرتب کردن حروف عربی و درعین حال کاربردهای زیادی در علوم غریبه ،نجوم وعرفان داشته است ، حروف، معادل ِ عددی دارند و اعداد هر کدام دارای معانی هستند بطور مثال عدد ابجد کلمه "انسان" (الف=1 ) (ن=50) (س=60 ) (الف=1 ) (ن=50) مساویست با 162 که جمع ارقامش (2+6+1) می شود 9 . از طرفی عدد ابجد کلمه" سماع" مساوی است با 171 که جمع این سه عدد (9=1+7+1 ) نیز عدد 9 می شود که در اعجاز عددی این عدد بر تمام اعداد و ارقام سیطره دارد سلطان ، کل ، کامل و بلوغ اعداد است.
شاید به همین دلیل است استاد بهزاد 9 درویش را در راه قرب به خداوند در حال سماع نشان داده است چرا که در راه بلوغ وکمال می باشند . از این نه نفر دو نفر آنان بعنوان راهبر و حافظ گروه و هفت نفر دیگر از خود بی خود بوده وسماع کنان در حال طی طریق می باشند .
این مردان به ترتیب از سمت راست به چپ تصویر دارای پوششها وحرکات متفاوتی می باشند:
-مرد جوانی که در جلوی صف به عنوان راهنمای گروه با چشمانی باز ترسیم شده ،در حال نی زدن می باشد. او با پیراهنی گشاد به رنگ آبی که شالی سفید رنگ بر روی آن بسته شده و شلوار آجری تیره با ساق پوشی آبی ترسیم شده. این مرد پاپوشی به رنگ صورتی چرک به پا دارد و کلاهی قهوه ای با لبه های پشمی تیره بر سر دارد. سر و صورت این مرد به طور کامل کار شده در حالیکه قلمگیری ها و کامل نمودن خطوط مربوط به لباس وی ناتمام باقی مانده است.
-نفر دوم پیر مردیست با پیراهنی گشاد به رنگ بنفش که شالی سفید بر روی آن بسته وشلواری کرم رنگ پوشیده است. وی نعلینی لیمویی به پا و کلاهی سفید بر سر دارد و با چشمی بسته ،دو دست خود را در حال بشکن زدن به بالا برده است . قلمگیری های مرتبط با این شخص کاملا انجام شده است.
-نفر سوم مرد میانسالیست با پیراهنی سبز که قسمت هایی از آن قلمگیری شده و در زیر آن بلوزی آبی رنگ پوشیده و در حال دف زدن می باشد. صورت و لباس ها یش کامل کار شده و قسمت ناتمامی در طراحی این شخص دیده نمی شود.
-نفر چهارم مردی است با پیراهنی آبی که جلیقه قهوه ای طرح دار به تن دارد . نعلینی به رنگ سفید به پا دارد که فقط رنگ گذاری شده و قلمگیری نشده است . اوکلاه آبی رنگ منقوش به سر دارد و در حال زدن تنبک نگاهش به سمت گروه است ،گویا مراقب اوضاع و احوال آنان می باشد. صورت و لباس های این مرد کامل کار شده است.
-نفر پنجم مرد جوانیست که پیراهنی دو لایه به رنگ سفید و نارنجی به تن دارد. وی در زیر این پیراهن لباسی پوشیده که قسمت بالایش کرم رنگ و پایین آن به رنگ آبی می باشد وشالی سفید به دور کمر بسته است. برسر او کلاهی لیمویی رنگ که به روی آن شالی آبی بسته شده ، دیده می شود. او نعلینی به رنگ قهوه ای به پا دارد و درحالیکه دستانش را به سمت بالا برده و سرش به سمت پایین است با چشمانی بسته در حال سماع است. بجز قلمگیری دور یقه سایر قسمت های مرتبط با این شخص کامل شده است .
-نفر ششم مرد میانسالی است که پیراهن آبی منقوش با زیر پیراهنی سفیدی به تن دارد و شال سفید طرحداری به کمربسته و دستاری با همان طرح شالش به سر پیچیده است و نعلینی قهوه ای به پا دارد . در طراحی این شخص قسمتهای مختلف فقط رنگ گذاری شده و فاقد قلمگیریست. او با چشمانی بسته در حال سماع است.
-نفر هفتم مردی است که پیراهن نارنجی به تن دارد و ردای قهوه ای رنگش از بازو به سمت چپ آویزان وتا روی زمین ادامه دارد. دستان این مرد به سمت بالا ست و در حال سماع می باشد. او کفشی قهوای رنگ به پا دارد که بارنگ گذاری مشخص شده در طراحی این شخص فقط قسمت پاپوش وبخشی ازیقه قلمگیری نشده است.
-نفر هشتم جوانی است که پیراهن دو لایه جیب دار با آستین کوتاه به رنگ صورتی با لایه داخلی سفید به تن دارد. در زیر پیراهن او بلوز وشلواری سبز رنگ دیده می شود و شال سفید ی که بر کمربسته است و

در حال سماع است. صورت ولباسهای جوان قلمگیری نشده است.
-نفر نهم مردیست که پیراهنی بلند به رنگ قهوه ایبه تن دارد که نیم تنه این لباس با طرح پرنده طراحی شده. او شال سفید رنگی را به دور کمر بسته و دستاری به رنگ لیمویی از روی دستانش آویزان است. کلاه آبی رنگ با حاشیه ای سفید بر سر و نعلینی قهوه ای به پا دارد .کلیه قلمگیری های مربوط به طراحی این شخص بجز کفش و شالی انجام شده است . او دستانش را به پهلو باز نموده و در حال سماع می باشد.
این نه نفر از راهی خاکی عبور می کنند که در کنار آنها تپه وتل خاک هایی به رنگ کرم و قهوه ای دیده می شود. در پس زمینه و دور دست ، نمایی ازیک آبادی یا شهر با زمینه ای سبز رنگ و آسمان آبی ترسیم شده است . این اثر ناتمام ،نمونه بسیار جالبی از ترسیم یک تابلو و خلق یک اثر است وبررسی آن ، همانند آموختن دریک کلاس درس می باشد که نکات مختلفی رادر خصوص شیوه کاری و طرز فکر استاد حسین بهزاد در نگارگری بیان می کند.
از طرفی با اینکه این اثر ناتمام است ولی در وحله اول خیلی از بینندگان متوجه ناتمام بودن اثر نمی شوند و پس از مقداری دقت وتامل ، مطلب را درک می کنند چرا که به دلیل استفاده بجا از رنگ و کامل نمودن بخشهایی از طراحی، چشم بیننده فریب خورده و در اولین دیدار، جذب پیغام موضوع اثر شده و تابلو را علی رغم ناتمامی ،کامل می بینید.
منابع:
1- لغت نامه دهخدا
2- شفایی ، عذرا / مقاله لب الالباب (راز حروف)/

http:// Shafaie .blogfa.com 1391

@saadabadpalace

https://t.me/saadabadmultimedia/939

🔹دکتر مونسان در نخستین نشست هیئت امنای مجموعه‌های فرهنگی‌تاریخی خبر داد

🔷کاهش شدید درآمد موزه‌ها و اماکن تاریخی پس از شیوع کرونا

🔸وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گفت: «با شیوع ویروس کرونا درآمد موزه‌ها و اماکن تاریخی به شدت کاهش پیدا کرد به‌طوری که بر اساس گزارش معاون توسعه مدیریت، این عدد در سه ‌ماه اول سال جاری حدود 800میلیون تومان بود، در حالی که در مدت مشابه در سال گذشته حدود 30میلیارد تومان درآمد داشتیم که بیشتر آن مربوط به بازدیدهایی بود که مردم از موزه ها در ایام عید داشتند؛ امیدواریم با تشکیل هیئت امنای مجموعه‌های فرهنگی‌تاریخی بتوانیم علاوه بر درآمدهایی که اماکن تاریخی دارند درآمدهای جدیدی برای حفاظت و نگهداری آن‌ها اضافه کنیم.»

🔻ادامه خبر🔻

📎 chtn.ir/news/ID/158745

#مونسان
#میراث‌فرهنگی
#کرونا

@saadabadpalace

⛔️⛔️تعطیلی کاخ موزه‌ های مجموعه سعدآباد به مدت یک هفته ⛔️⛔️

🔹️پیرو بخشنامه صادره از سوی اداره کل موزه های کشور و بر اساس تصمیمات ستاد ملی مقابله با ویروس کرونا مبنی بر تعطیلی یک هفته ای مشاغل پر خطر در تهران، کاخ موزه های مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد به مدت یک هفته تعطیل شد.

🔹️به گزارش روابط عمومی مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد، با توجه به موج دوم شیوع ویروس کرونا و روند رو به رشد این بیماری در راستای اقدامات تمهیدی در جهت کنترل ، مهار و کاهش شیوع این بیماری، موزه های این مجموعه از روز چهار شنبه 25 تیر ماه 1399 به مدت یک هفته تعطیل، وپذیرای حضور گردشگران نخواهد بود.

🔺️🔺️شایان ذکر است ،حضور تمامی کارکنان مجموعه ،با توجه به شیفت کاری هر فرد و بر اساس ساعت اداری (7:30 تا 14:30 ) خواهد بود.


@saadabadpalace

✅ پيام بهداشت عمومي


📈🦠موج دوم كرونا ويروس را جدي بگيريم!!


🔴براي گذار نتيجه بخش از "موج دوم"بيماري "ويروس كرونا" ،هر روز ضمن آگاهي رساني مفيد به ديگران ، حفظ سلامت فردي و اجتماعي را سرلوحه قرار داده و توصيه هاي پيشگيرانه بهداشتي را با دقت رعايت نمائيم

☘️با آرزوي صحت و سلامتي كامل براي همگان

#سعدآباد
#من_ماسک_میزنم
#کرونا_را_شکست_میدهیم

🔹اداره روابط عمومي و اطلاع رساني مجموعه فرهنگي تاريخي سعدآباد

@saadabadpalace

🔸موزه‌هاي موضوعي

موزه‌ها را به لحاظ منظر مي‌توان در دسته‌بندي كلاسيك به 3 گونه: موزه‌هاي تاريخي، تكنولوژي و موضوعي تقسيم كرد كه اين تقسيم‌بندي منشا گرفته از نوعي مطالعه روي ميزان كاربست فرم و محتوا در طراحي و نمايش موزه‌اي است.  امروزه موزه‌ها در جايگاه مجري و مولف در اقتصاد خلاق تبيين‌گر مواضع هدايت‌گر و توليدكننده محتواست و اين به معناي گذار از گردآوري و فرآيندهاي كلاسيك شكل‌دهنده موزه‌هاست. در اين رويكرد به نوعي شاهد بروز و تاكيد بر جنبه‌هاي ديگري از موزه همچون سرگرمي هستيم، گسترش و الزام وجود بخش‌هايي مانند بازي يا كافه و رستوران نشانگر نفوذ اين ديدگاه به ماهيت كاركردي موزه‌هاست كه به ميزان زيادي متاثر از بسترهاي فرهنگي و جغرافيايي است. در ادامه مي‌توان تبديل شدن نمايشگاه‌ها به پروژه‌هاي نمايشي مبتني بر معماري به عنوان مثال(نمايشگاه «احساس» در موزه بروكلين) را در زمره اين تغيير ديدگاه دانست. علاوه بر اين شاهد هستيم كه موزه‌ها به سمت شيوه‌هاي نويني از ارايه محتوا گام برمي‌دارند و صرفا در جهت ايجاد برابري فرهنگي اقدام نمي‌كنند بلكه در آشفتگي ميان تمايزات فلسفي عينيت، ذهنيت و مفهوم زمان در رفت و آمد هستند و دايما نماد‌هاي اجتماعي و فرهنگي را بازتعريف مي‌كنند. فرآيندهاي حفاظت و معرفي از منظر ميراث فرهنگي بيانگر ايده‌ها و تلاش‌هايي است كه مي‌خواهند روايت‌هاي خود را در تبعيت از اثر معماري و اشياء منقول موجود بازگويي كند. اين درحالي است كه در ديدگاهي كه محتوا بر فرم تقدم مي‌يابد، تمامي موارد مذكور ابزاري جهت نمايش يك ايده هستند.  از اين رو موزه‌ها ‌بايد در نحوه ثبت تحولات دقت كرده تا در صورت جابه‌جايي و استخراج آنها از زمينه‌هاي‌شان، خطر بروز تحريف و اعمال ادراكات عجيب و غريب و غالبا اغراق شده، مسير بازگويي مبتني بر حقيقت را منحرف نكند. بينش و چشم‌انداز اين موزه‌هاي موضوعي در مكان‌ها و زمان‌هاي گوناگون متفاوت است. آنها در تقاطعات مهم زماني و مكاني ايستاده‌اند و يادآور تحولات موضوعي خاصي هستند كه چشم‌اندازهاي جديدي را ارايه مي‌دهد. اين ايده ابتدا در نمايشگاه‌هاي هنري بروز پيدا كرد. به عنوان مثال «انسان و دنياي او» موضوع نمايشگاه اكسپوي هنري 1967 در مونترال كانادا بود كه با همكاري غريب به 62 كشور و بازديد بيش از 500 هزار نفر برگزار شد. اين نمايشگاه داراي 17 زمينه مرتبط با زندگي انسان مثل زيست بوم، انسان و سلامتي، انسان و جامعه، انسان به عنوان سازنده، انسان و اكتشافات و... بوده است. همچنين بخش‌هاي مهمي از فضاي اين نمايشگاه برمبناي آب يا معماري ساخته شده از چوب است. هدف از اين نمايشگاه بازگويي مضامين مختلفي است كه زندگي بشر برمبناي آن شكل گرفته.  اين نمايشگاه نمونه مثال‌زدني از پردازش محتوا پيرامون موضوعات انساني بود كه با دسته‌بندي‌هايي بسيار هوشمندانه تحولات بنيادين انسان را مطرح كرده و صورتي نمايشي بخشيد. پيرامون آن رويدادهاي بسيار قابل تامل موسيقي و نمايش نيز اجرا شد. بعضا در چيدمان و ارايه آثار هنري موزه‌ها نيز مي‌توان از الگوي نمايشگاه و ترتيب موضوعي استفاده كرد علاوه بر آن بسياري از چيدمان‌ها و نمايشگاه‌هاي مفهومي نيز در راستاي پردازش موضوعي صورت مي‌پذيرند كه اين روش خود در توليد معنا و آموزش مفاهيم بسيار تاثيرگذار است. MoMa - موزه هنر مدرن در نيويورك و گالري ملي لندن را مي‌توان از موزه‌هايي نام برد كه در نمايشگاه‌هاي خود غالبا مقيد به طرح‌هاي موضوعي هستند. اهميت موضوع در طرح‌ريزي اين موزه‌ها موجب اقدام به ساخت و طراحي موزه‌هايي با معماري‌هاي بسيار ماندگار مي‌شود. با درنظر داشتن اينكه طراحي معماري بخش مهمي از موضوع و بار رواني مدنظر را به دوش مي‌كشد از اين رو بسياري از موزه‌هاي موضوعي در دوران معاصر با تاكيدات ويژه روي نسبت ميان معماري و محتوا طراحي شده‌اند. موزه بروكلين يا موزه جنگ امپريال لندن را مي‌توان جزو مظاهر اين تفكرو رويكرد در موزه‌داري و طراحي نمايشگاه دانست. همچنين موزه‌هايي با موضوعات: كشاورزي، فوتبال و قايقراني نيز در دسته موزه‌هاي موضوعي گنجانده مي‌شوند.

▫️سارا كريمان
پژوهشگرموزه وهنر

🔹مجموعه فرهنگي تاريخي سعدآباد
@saadabadpalace

🔹گل رز چینی سرامیکی

کاربرد اثر : جاشمعی

🔸محل نمایش : کاخ موزه ملت، سرسرای اول ، اتاق انتظار بزرگ


@saadabadpalace

🔹گل رز چینی سرامیکی


پژوهشگران: سیده کبری پارسا سادات - ناهید زندی
عکاس: جواد نجفعلی زاده
اثر: گل رز چینی سرامیکی
کاربرد اثر : جاشمعی
🔸محل نمایش : کاخ موزه ملت، سرسرای اول ، اتاق انتظار بزرگ
مشخصات اثر:
جنس: سرامیکی
تاریخچه:
بنیان گذار سرامیک ایتالیایی کاپودیمنته Capodimonte ، چارلز بوربون  هفتمCharles of Bourbon پادشاه ناپل وسیسل Sicily (مدت سلطنت 1738 تا 1759 میلادی) ، پس از ازدواج با  پرنسس ماریا آمِلیا کریستینا Maria Amelia Christina دختر پادشاه لهستان ، ساکسونی اگوستوس سوم               Augustus Saxony به تولید سرامیک در ناپل علاقه مند گردید. لازم به ذکر است پادشاه لهستان ، بنیان گذار اولین کارخانه سرامیک خمیرشیشه ای مقاوم اروپایی در میسن Meissen ، جزء ایالت خودمختار ساکسونی – آلمان  درسال1710میلادی بود. در سال 1743 م. در زمین های کاخ سلطنتی ناپل ایتالیا Naple برروی تپه بلندی به نام تپه کاپودیمونته(بالای کوه) Capodimonte) کارخانه سرامیک سلطنتی به دستور چالز هفتم  ،احداث گردید . لازم به ذکر است در حال حاضر این کارخانه به صورت موزه ، قابل بازدید است.
چارلز هفتم یک مدرسه به نام آکادمی دِل مودِلوModello  The Academia del  به منظور تربیت هنرمندان جوان مستعد، به منظور یادگیری ساخت و نقاشی سرامیکی تاسیس کرد. وی به علت آلرژی که داشت قادر نبود زیبایی شکوفه ها و گل ها را ببیند به همین دلیل، علاقه مند بود  که در کارگاهش ، سرامیک های با نقوش گل و برگ ساخته و تولید شوند. درواقع از این زمان روش وشیوه ساخت گلهای کاپودیمنته آغاز می گردد.
درسال1803میلادی، پس از خلع  فردیناند چهارمFerdinand از تاج و تخت توسط ناپلئون بناپارت ، کارخانه کاپودیمنته بدون حمایت وپشتیبانی خانواده سلطنتی مقروض گردیده وسرانجام به یک بنگاه فرانسوی فروخته شد وپیرو این شرایط، هنرمندانی که دانش آموخته این کارخانه بودند ، روح هنر ومهارتی که آموخته بودند را با خود به روستاها و شهرهای کوچکشان بردند وبه زودی صدها مغازه وکارگاه کوچک در سرتاسرایتالیا قادر بودند کارهای هنری ارایه دهند که شایسته پادشاهان وملکه ها بوده است . از جمله خانواده ویس کونتی مولیکا Visconti Mollica به تولیدات محصولات سرامیکی کاپادیمونته Capodimonte ، ادامه دادند. 
معرفی اثر:
گل رَز چینی - سرامیکی  دست ساز با کاربری جاشمعی ، تولید شده توسط خانواده ویس کونتی مولیکا           Visconti Mollica  از زیر مجموعه های مارک کاپادیمونته Capodimonte است. بر زیر اثر مذکور، علامت تاج و N  به صورت نقاشی و  نوشته کاپادیمونته Capodimonte و ویس کونتی مولیکا Visconti Mollica ، چینی – سرامیکی و ساخت ایتالیا به صورت نقاشی و برچسبی موجود است که نشان بر بالابودن کیفیت و تولید این محصول در اواسط قرن نوزدهم میلادی به بعد است

@saadabadpalace