سید محسن دهنوی

🗃 مهم‌ترین موضوع لایحه امسال، ارز ترجیحی است. شاید ۲۰ جلسه در صحن مجلس راجع به ارز ترجیحی بحث‌های علنی و غیرعلنی شد و وزرا و کارشناس‌ها در جلسات حضور پیدا کردند. 🗳 این حرف اشتباهی است که بگویند مجلس ۵ دقیقه‌ای تصویب کرد؛ هر رای‌گیری یک دقیقه طول می‌کشد و…

🖌 تجربه خودم را بگویم: من تحقیق و تفحص از بانک‌های دولتی را امضاء و از آن دفاع کردم. به بانک‌های دولتی نامه می‌زدیم می‌گفتیم که گزارش تسهیلات کلان خود را بدهید که این تسهیلات را به چه کسانی اختصاص داده‌اید؟

📝 یا جواب نمی‌دادند یا جواب‌های خیلی سرکاری می‌دادند. مثلا لیست می‌فرستادند با ده اسم.

🔍 ما می‌گفتیم الان به ده هزار نفر وام کلان دادید اسم این‌ها را بدهید یا لااقل آن ۵۰۰ نفر اول را بدهید اما جوابی دریافت نمی‌کردیم. من نامه می‌زدم که به هر کسی بالای ۵۰ میلیارد تسهیلات داده‌اید، اسامی را بدهید اما سر کار می‌گذاشتند و یک سری لیست‌های دروغین می‌فرستادند.

🔐 چند بار پیگیری کردیم دیدیم که بیشتر از این به ما اطلاعات نمی‌دهند. این‌جا دیگر ناچار شدیم که به سراغ ابزار تحقیق و تفحص برویم چون تحقیق و تفحص اجازه این را به مجلس می‌دهد که یک گروه کارشناسی در آن سازمان و اداره مستقر کند و اطلاعات را دسته‌بندی و تحلیل کند.

🔓 چون اطلاعات دقیق به ما داده نمی‌شود، مجبوریم خودمان سر صحنه برویم و با عمق بیشتر، داده‌ها را تحلیل کنیم. البته یک بخش هم ضعف دستگاه‌های نظارتی است که اگر اطلاعات کامل بدهند، نیاز به تحقیق و تفحص در خیلی از جاها نداریم.

❌ مجلس وارد تحقیق و تفحص می‌شود و بعد فشار می آورند. وزرا و روسای دستگاه‌ها و رابطه‌های پارلمانی همگی وارد لابی می‌شوند.

⭕️ البته این‌گونه نیست که بگویم این‌ها حتما موثر هستند. علت به‌نتیجه‌نرسیدن تحقیق و تفحص‌ها این است که در یک موضوعی مثل بانک‌ها شما با حجم زیادی از داده روبرو می‌شوید و هزار ایراد.

🛑 بعد آخرش می‌گویید که من این سیستم را چکار کنم و چه گزارشی بدهم و چه پیشنهادی در گزارش اصلاحی بیاورم و کجای این را درست کنم. این‌گونه نیست که فقط بگویم ابرویش کج است و درستش می‌کنم.

❕ یکی از اشکالات ما در مجلس این است که چون دسترسی به اطلاعات وجود ندارد زود می‌رویم سراغ ابزار تحقیق و تفحص و لذا تعداد تحقیق و تفحص‌ها در مجالس بالا می‌رود. در اقتصاد دانش‌بنیان، مشکل فنّاورها و مشکل دانش‌بنیان‌ها این است که این شرکت‌ها نمی‌توانند محصولاتی را تولید کنند که مورد نیاز و پسند کشور باشد غیر از حوزه خدمات که ما مقداری در آن موفق بودیم مانند اپلیکیشن‌های تپسی و اسنپ.

⚠️ در شرایط کنونی، عموم مردم نسبت به سرویس‌هایی که قبلا داشتند رضایت‌مندی بیشتری دارند. اگر حوزه خدمات را کنار بگذاریم ما در سایر حوزه‌ها نتوانستیم در دانش‌بنیان موفق عمل کنیم.

🔰 شرکت‌های دانش‌بنیان در حوزه‌ای که نیاز واقعی مردم است ورود نمی‌کنند یا اگر ورود می‌کنند محصولی که برای مصرف‌کننده جذاب است را نمی‌توانند تولید کنند. گاهی شرکت‌های دانش‌بنیان، محصولی را تولید کرده‌اند که قیمت آن برای مردم بسیار بالا است در حالی که کیفیت و بهره‌وری آن پایین است.

✅ من فکر می‌کنم باید این نقطه را حل کنیم و این‌ها را به سمت رفع نیازهای واقعی مردم و تولید محصولی که قابلیت رقابت در بازار داشته باشد، سوق بدهیم. دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی، فرقی ندارد دولت و مجلس و قوه قضائیه، همه این‌ها باید سیاست‌های حمایتی خود را در مسیری بگذارند که شرکت‌ها در این مسیر حرکت کنند.

❇️ مثلا در حوزه کولر که تکنولوژی پیچیده‌ای ندارد و حتما می‌توانیم آن را تولید کنیم. خیلی وقت‌ها در خانه، مادرم یک سوالی می‌پرسد که من می‌مانم چه پاسخ بدهم. مثلا شما می‌گویید نانو و انرژی هسته‌ای، شما نمی‌توانید یک جارو برقی خوب هم تولید کنید که صدا نداشته باشد؟

✳️ دیدم راست می‌گوید. خوب این جارو برقی چه دارد که ما نمی‌توانیم یک جاروبرقی خوب بی‌صدا تولید کنیم؟

❎ سیاست‌های حمایتی غلط باید اصلاح شود. بسیاری از کشورهای دنیا این کار را کرده‌اند.

🌐 واردات اشکالی ندارد به شرط آن که همراه با انتقال فناوری باشد. مثلا شرکت‌های بزرگی که در دنیا تولیدکننده‌های بزرگی هستند و دانش فنی دارند ما از این‌ها وارد کنیم به شرط این‌که دانش فنی منتقل کنیم و به مرور دانش فنی خود را ارتقاء دهیم.

💠 مثلا در خودرو، اشکالی ندارد اگر خط تولید خودروی روز دنیا را به داخل کشور منتقل کنیم و دانش فنی کشور را بالا ببریم. این‌ها سیاست‌هایی است که دولت‌ها می‌توانند در پیش بگیرند.

234 views16:34