МОХЛАРОЙИМ ГУЛИМ🌹🌹

⚜⚜⚜

УНИ ЎҒЛИМДЕК КЎРАРДИМ

Ўзбекистон халқ шоири Муҳаммад Юсуфнинг отаси Юсуфжон тоға (Аллоҳ ҳар иккисининг охиратини обод қилсин) дадам билан тенгқур, кўнгил яқин биродар эдилар. Тасодифни қарангки, улар бир кунда биринчи ўғилларини кўрадилар ва икковига ҳам деярли бир хил исм қўйишади. Юсуфжон ота Муҳаммаджон деб, менинг дадам Муҳаммадиброҳим деб атайди ўғилларини.
Акамиз – Муҳаммадиброҳим 7 ёшга кирганида терлама касали тегиб, вафот этади. Дадам раҳматли умрининг охиригача мана шу фарзандининг хотираси билан яшади, десам муболаға бўлмас. Муҳаммаджон акани телевизор орқали кўрса ҳам дадамнинг кўзига ёш келарди. Газета ёки журналларда босилган шеърларини ўқиб берсак, ширин хотираларга берилиб, шоирнинг болалиги ҳақида бизга сўзлаб берарди.
“Аканг вафот этган йиллари колхозда юк машинаси минар эдим. Юсуфжоннинг уйи олдидан ўтиб қолсам, тўхтатиб, Муҳаммаджонни чақириб кўриб ўтардим. Шу тариқа соғинчим оз бўлса-да босилгандай, юрагим таскин топгандай бўларди. Баъзан уни кабинага чиқариб, қишлоқни бир айлантириб чиқардим. Худди акангдек шўх, серсавол эди. Кунларнинг бирида “полвонтоға, менгаям шунақа катта машина олиб беринг”, деб қолди кўзларини пориллатиб.
- Бўпти, ўғлим, обераман – дедим мен унинг кўнглига қараб.
- Қачон оберасиз?
- Машинам туғса, боласини сенга бераман, - дедим ҳазилга олиб. Шу-шу Муҳаммаджон мени кўрди, дегунча “тоға, “машинангиз қачон туғади” деб сўрайдиган бўлди”.
Тошкентда ўқиб юрган пайтларимда шоир билан кўп учрашдим. Ҳамқишлоқ эканлигимизни билгач, “кимнинг ўғлисиз” деб сўради.

- Мадаминжон тоғанинг, халиги шофёр бор-ку, - дедим дадам айтган воқеани эслатиб.
- Ие, полвон тоғанинг ўғлиман, денг, - деди у қувончини яширолмай.
– Ҳаммаси эсимда, Шоматов Муҳаммаджонни танийсиз-а, ўша иккаламиз катта йигит бўп қолганимизда ҳам “полвонтоға, “машинангиз қачон туғади ўзи”, деб ҳоли жонига қўймас эдик”, - деб роса яйраб кулди.
... Муҳаммад аканинг бевақт ўлими дадамга жуда қаттиқ таъсир қилди. Эрталаб олдига кирсам, хомуш ўтирган экан. Ҳол-аҳвол сўрашгач, “қара, Муҳаммадиброҳимнинг дўстиям омонатини топширибди”, деди кўзлари ёшланиб.- Уни худди ўғлимдек яхши кўрардим. Мени таъзияга олиб бор...
Дадам иккимиз шоирникига кириб, яқинларига ҳамдардлик билдириб чиқдик. Уйга қайтатаётиб, дадамга мен шоирнинг машҳур боксчи, жаҳон чемпиони Муҳаммадқодирга атаб ёзган шеъридан бир парчасини айтиб, унинг фикрини бир оз чалғитмоқчи бўлдим:
- Бобурдан меросми, кўзингдаги чўғ,
Эй, сен, мушти қаттиқ, кўнгли бўш бола.
Яшил ўрмонларда улғайганинг йўқ,
Сенинг ҳам кўз очиб, кўрганинг дала.
Ўзи яйрамаган, сени яйратиб,
Отанг саҳар келиб, кетган саҳарда,
Онанг пахта терган сени ухлатиб,
Толларга осилган беланчакларда...
- Қара-я, худди акангга атаб ёзибди-я. Аканг болаликдан полвонкелбат эди. Тирик бўлганида, балки, ўзимга ўхшаб зўр курашчи бўлармиди?! Бу ёғи ҳам тўғри келаётгани-чи. Болагинам ухлаётганида ишга кетиб, ухлаётганда қайтардим. Тирикчилик билан бўлиб, эркалатгани ҳам вақт тополмас эканман-а. Эссиз. Балки онанг далага чиқмай, уйда ўтирса, аканг касалликка чалинмасмиди... Шоир чиндан ҳам менинг дардимни ёзибди. Афсус, шундай ижодкор эрта кетди. Отасига раҳмат, зўр шеър ёзибди, деди дадам йиғламсираб, унинг кўзларидан ёш оқарди.
Дадам шоир вафотидан қаттиқ куйди. Шоирнинг ўлимидан роппа-роса ўн бир кун ўтиб, дадам ҳам омонатини топширди...
Ҳа, Муҳаммад Юсуф ўзининг қисқагина умри давомида кўпчиликнинг меҳрини қозона олган эди. Қуйма, содда, лек, маъно тўла сатрлари билан одамларнинг юрак-юрагига етиб борган эди. Шу боис, у қазо қилганида каттаю кичик, кексаю ёш бирдек йиғлади.

[][][]Шукурулло Неьматов[][][]

Бизлардан узоқлашманг🍃🌹
Кунингизни биз билан бирга мароқли ў т қ а з и н г🫶

Реакция босамиз ❤️

⬇️Линкни босиб каналга обуна бўлинг!
❤️СИЗ ҚИДИРГАН КАНАЛ
┄┅┅✿🍃❀🌺❀🍃✿┅┅┄
Мохларойим Гулим Канали
https://t.me/joinchat/AAAAAFTHOz5ReZeUiwwLMA

9.8K viewsОИЛАМ МЕНИНГ БАХТИМДИР, 03:36