برای اسرائیل، فلسطینیان یا «تروریست» هستند یا «افراطی‌‌زده» یا «سپر انسانی»! بنابراین در هر حال کشتن آن‌ها توجیه دارد!

مشوقی که بایدن به اسرائیل برای توافق آتش‌بس پیشنهاد می‌کند «توافق عادی‌سازی با عربستان سعودی» است که هدف آن مقابله با «تهدید ایران» باشد!

«شبکه امنیتی» که او در سخنرانی‌اش به آن اشاره می‌کند نیز شامل یک معاهده دفاعی دوجانبه بین ایالات متحده و عربستان سعودی است.

دوستان عرب ما باید از اشتباهات گذشته درس بگیرند و کوته‌فکری و بی تدبیری مستتر در تلاش برای ایجاد یک نظم جدید منطقه‌ای علیه همسایه خود ایران - از طریق همسویی با یک قدرت خارجی غیرقابل اعتماد و یک رژیم منفور نسل‌کش آپارتاید - را درک کنند.

پیشنهاد اسرائیل به حماس:

شما گروگان‌های ما را آزاد می‌کنید و در ازای آن می‌پذیرید شما را نابود کنیم. در این فاصله هم ما می‌توانیم غیرنظامیان بیش‌تری را قتل‌عام کنیم.

بسیاری از ایرانیان خارج از کشور متوجه شده‌اند که اپوزیسیونی که در رسانه‌ها و محافل سیاسیِ غرب خود را نماینده آن‌ها معرفی کرده جز زیان و بدنامی برای‌ خود آن‌ها - و جز تحریم و فشار بیش‌تر برای اقوام‌شان در ایران - هیچ دستاوردی نداشته است!

ایرانیان مفتخر هستند که علیه هیچ قوم و نژادی مرتکب نسل‌کشی نشده‌اند، برده‌داری نکرده‌اند، مرتکب پاکسازی قومی نشده‌اند و متعلق به کشوری هستند که حتی یک وجب آن از دیگران غصب نشده است.

اما اپوزیسیون بی خِرد و وابسته خارج از کشور حیثیت ایرانیان و نام بلند «ایران» را به منفورترین نسل‌کشان و اِشغالگران تاریخ پیوند زده و - در حالی که تمام جهان علیه اسرائیل به پا خاسته - با حمایت شرم‌آورش از جنایات نتانیاهو، موجب انزوا و بی آبرویی آن‌ها نزد جامعه میزبان شده است.

ایرانیان داخل و خارج از کشور بدانند - و می‌دانند - هیچ نسخه‌ای که اپوزیسیون اسرائیل‌زده برای آن‌ها می‌پیچد از سر‌ خِرد و خیرخواهی و دلسوزی و حسن‌نیت نیست!

نگاه می‌کنند مقامات اسرائیلی چه می‌خواهند، اندیشکده‌های و لابی‌های ایران‌ستیز چه می‌گویند، تحریم‌طلبان و جنگ‌طلبان واشنگتن و تل‌آویو چه مقاصدی دنبال می‌کنند و دقیقاً در راستای تحقق اهداف آن‌ها برای مردم ایران نسخه می‌پیچند!

ایران‌اینترنشنال را خاموش کنیم و در این روزهای سرنوشت‌ساز، برای آینده خود و فرزندان ایران‌زمین - با طمانیه و تفکر و عقلانیت - تصمیم بگیریم.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1797240050909901235?t=1SfX5wTH-oL0REumI4Xv3Q&s=19

موضع چین در قبال تایوان نشان می‌دهد چین برای حاکمیت و تمامیت ارضی خود اهمیت بسزایی قائل است. برای ایرانیان، حاکمیت و تمامیت ارضی ایران نیز حیاتی و غیرقابل مذاکره است و ما توقع داریم دوستان چینی‌مان این واقعیت را به‌رسمیت بشناسند.

می‌گویند آقای لاریجانی ظرف ۲۰ دقیقه برجام را به تصویب مجلس رساند!

در این ۲۰ دقیقه – که مانند ۲۰ دقیقه‌ در سیاره‌ای از فیلم Interstellar کریستوفر نولان گذشت - تمام این بررسی‌ها توسط مجلس انجام شد:

- «کمیسیون بررسی برجام» در مجلس تشکیل شد؛

- کمیسیون ۴۰ روز جلسات متعددی برای بررسی و کارشناسی متن برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ برگزار کرد؛

- کمیسیون ۱۷۰ ساعت جلسه کاری داشت؛

- ۵۶ ساعت آن با مذاکره‌کنندگان وزارت امور خارجه و سازمان انرژی اتمی و منتقدان و موافقان و متخصصین اختصاص پیدا کرد؛

- ۵۰ ساعت نشست اعضای کمیسیون؛

- ۹ ساعت جلسات هیات رئیسه؛

- ۱۵ جلسه کمیته‌های تخصصی به میزان ۳۲ ساعت؛ و ۲۳ ساعت بازدید میدانی از سایت‌های غنی‌سازی و رآکتور تحقیقاتی و کارخانه آب سنگین اراک صورت گرفت.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1797346667663888426?t=VvnZsqgTY5Xwnx1R-gsXLA&s=19

‏در مورد آن ۲۰ دقیقه تصویب این را هم اضافه کنم قبل از تشکیل کمیسیون ویژه برجام ، کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ساعت‌ها متن را بررسی کرد و صدا و سیما هم بعضی جلساتش را پخش کرد. نهایتا کمیسیون امنیت ملی برجام را تصویب کرد ولی آقایان اعتراض کردند و گفتند باید کمیسیون «ویژه» تشکیل شود.

بعد آن کمیسیون ویژه - همانطور که در نوسته زیر تشریح شد - ساعت‌ها مجدداً بررسی کرد و دوباره ارجاع داد به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی.

چند جلسه دیگر در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی تشکیل شد و دوباره برجام به تصویب رسید.

بعد متن رسید به صحن عمومی. جلسه‌ای که کلیات را تصویب کرد از یک صبح تا ظهر طول کشید. جلسه دوم ولی کوتاه بود و بعد از استماع گزارش کمیسیون امنیت ملی رای گیری نهایی صورت گرفت.

این کجا و لاریجانی برجام را در ۲۰ دقیقه به تصویب رساند کجا؟

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1797365185398575571?t=tTxlWEoWGnop2RBU4cGh_Q&s=19

‏آقای قالیباف در سخنرانی بعد از ثبت‌نام پرسیده‌اند «چه کسی در این شرایط می‌تواند مسئولیت به سرانجام رساندن کارها را بپذیرد؟» و نتیجه می‌گیرند ««اگر داوطلب انتخابات نشوم کاری که در چند سال گذشته برای حل مساله اقتصادی مردم شروع کرده‌ایم و به زمان ثمردهی رسیده است، ناتمام می‌ماند».

منتها در جمع‌بندی سخنرانی‌شان موارد زیر از جمله مسائل «امروز» کشور می‌خوانند: «معیشت، کاهش قدرت خرید، محرومیت، فقر، تبعیض و نابرابری، هزینه‌های کمرشکن مسکن، گرانی‌ها و بازار نابسامان خودرو یا وضعیت اینترنت و یا عبور از تحریم‌ها»!

پرسش اینجاست اگر محصول تلاش چند سال گذشته مواردی است که برشمردند، چرا باید مردم برای ادامه همین راه به ایشان رای بدهند؟

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1797613666537263372?t=yWhxT_EYFzDnNawjRAHFzw&s=19

سلام جناب دکتر لاریجانی،
‎#ازلاریجانی

کشورهای منطقه با شتاب در حال توسعه هستند. به عنوان مثال، فقط در سال گذشته، عربستان سعودی ۴۰ میلیارد دلار برای توسعه «هوش مصنوعی» اختصاص داده و احتمالا ظرف چند سال آینده یکی از پیشروترین کشورها‌ در این حوزه خواهد شد. امارات متحده عربی در حال ساختن بزرگ‌ترین فرودگاه جهان (با ظرفیت پذیرش سالانه ۲۶۰ میلیون مسافر) است و قطر نیز به تدریج به یکی از مهمترین کانون‌های جذب سرمایه در جهان تبدیل خواهد شد. این کشورها - ضمن آماده‌سازی زیرساخت‌ها برای مواجهه با جهان نوین - سالانه میلیون‌ها دلار صرف اعزام دانشجو به بهترین دانشگاه‌های جهان می‌کنند با این اطمینان که جوان‌هایشان برای خدمت به وطن بازخواهند گشت!

از طرف دیگر، ایران ما سیاستی مبتنی بر «بقا» پیش گرفته و به جایی رسیده که آزادسازی مشروط ۶ میلیارد دلار دارایی آن برای کشور یک «اتفاق بزرگ» به حساب می‌آید!

با همین منطقِ «بقا»، عده‌ای توقع جامعه را در حد سوار شدن خودروی دست دوم دیگر کشورها پایین آورده‌اند؛ اعتقاد دارند در عصر مدرن باید از اینترنت «صیانت» کرد؛ «تهاتر» را راه توسعه کشور می‌خوانند و گمان می‌برند فروش نفت (با تخفیف) به چین به معنی خنثی‌شدن تحریم‌هاست!

بیم آن می‌رود که تداوم این وضعیت ایران را در سال‌های نه چندان دور چنان از «قافله توسعه» عقب بیندازد که دیگر قابل جبران نباشد و شاهد کمرنگ شدن هرچه بیش‌تر نقش ایران در مناسبات منطقه و جهان شویم!

آیا شما «توسعه» و «رضایتمدی مردم» را از مولفه‌های قدرت می‌دانید و معتقدید باید برای نقش‌آفرینی در منطقه مسیر را تغییر داد یا - مانند برخی جریان‌های سیاسی - توسعه کشورهای منطقه را «واقعی» نمی‌دانید و باور دارید با همین فرمان به مقاصد و اهداف راهبردی‌مان خواهیم رسید؟

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1798351398012113395?t=BnaORcdDY-3lUm7H8-ND3w&s=19

قطعنامه ضد ایرانی در شورای حکام آژانس مبتنی بر این پیش‌فرض غلط است که ایران تحت فشار تسلیم می‌شود، درست مانند سیاست فاجعه‌بار «فشار حداکثری» ترامپ!

کشورهای غربی هرگز یاد نمی‌گیرند!

بیانیه تحلیلی ۱۵۱ فعال سیاسی و مدنی دغدغه‌مند توسعه و مردمسالاری درباره انتخابات ریاست‌جمهوری
⭕️راه‌گشایی کنیم
از شهروندان متکثر ایران دعوت می‌کنیم؛ برای ایران و بسط تدریجی خیر همگانی و تمهید دولت ملی و ایران پایدار متحد شوند. پای ایران در میان است

♦️التزام به اصلاح‌طلبی
شروط "سیدمحمد خاتمی" برای کاندیدای نهایی اصلاح‌طلبان و حمایت از وی

♦️دبیرکل جدید
"محمدحسین بنی‌اسدی" دبیرکل نهضت شد

♦️تکرار یک ادعا
تروئیکای اروپایی علیه ایران

♦️علیه منتقدان
"افعی تهران" به پایان رسید

♦️مساله جانشینی
ابهام کاندیداتوری "زاکانی"

♦️سرمقاله: هشدار اول
سخت‌ترین مرحله انتخابات، جذب آرای مردم است و نمی‌توان بدون برنامه واقع‌بینانه و قابل لمس برای مردم، از نامزد جمهور به رئیس‌جمهور تبدیل شد
به‌قلم؛ محسن‌ هاشمی‌‌رفسنجانی؛ رئیس‌ شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران


🔺️در شماره ۱۷۱۲ #سازندگی بخوانید



@Saazandeginews

‏«رای بی رای» استدلال نیست، هشتگی است که برای مسدود کردن راه گفت‌وگو و تبادل نظر طراحی شده! «سگ زرد برادر شغال‌است» استدلال نیست، یک ضرب‌المثل است که گوینده را از تحلیل عمیق‌تر و درک دقیق‌تر شرایط باز می‌دارد و مانع دستیابی به مناسب‌ترین گزینه در دسترس می‌شود. «خانه از پایبست ویران است» استدلال نیست؛ اصطلاحی است که منجر به انفعال می‌شود و شهرواندان را از کنش‌گری و تلاش ناامید می‌سازد. عبارات موهنی مثل «عرزشی» و «سرطان اصلاحات» و «ذلیل» و «علیل»، استدلال نیستند؛ مصادیق مغالطه «توسل به شخص» است که رقابت را به دشمنی تبدیل می‌کند و مانع «شنیدن» دغدغه‌های واقعی طرف مقابل می‌شود.

بهبود شرایط پیچیده کشور با این ادبیات و عبارات سهل‌الوصول و دم‌دستی میسر نخواهد بود.

بیایید تعامل سازنده را جایگزین هشتگ و ضرب‌المثل و تخریب و توهین کنیم تا برای آینده‌ خود و فرزندان‌مان راه‌حل پیدا کنیم.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1798648404567875785?t=sx3EmOQwqVlfEiAlJr4gfg&s=19

پاسخ به موسسه «اتحاد علیه ایران هسته‌ای»:

This is nonesense!

First, the US in no longer a participant to the #JCPOA and is not in a position to trigger to so-called "snapback" mechanism. It tried once under the Trump administration and was strongly rebuffed at the UN.

Secondly, the possibility to revive past UNSC resolutions was solely provided in anticipation of a situation where Iran would be the initial defector. With US defection in May 2018 and the remaining parties inability or unwillingness to stick to their obligations, Iran can no longer, under any circumstances, be deemed as the party that initially violated its obligations.

Third, even assuming that the so-called "snapback" mechanism is still relevant, the fact remains that in order for European participants to the JCPOA to trigger the process, the agreement provides that they must notify the Security Council of of “an issue that the JCPOA participant State BELIEVES constitutes significant non-performance of commitments” by Iran.

Truth is that the remaining parties to the JCPOA would have no good-faith basis to "believe" Iran to be in “significant non-performance of commitments” as they are fully aware that Iran's scaling back on its commitments stems from a lawful reaction to other parties' non-compliance, justified under Article 26 and 36 of the JCPOA.

In other words, since Iran's measures are conducted within the framework of the conflict-resolution mechanism in-built within the deal, E3 cannot - in good faith - believe them to constitute significant non-performance but only as lawful remedial measures provided to Iran by the deal.

Unless, of course, it takes advice from hawkish think tanks in Washington and displays an absolute disregard for the agreement, UNSC resolution 2231, principle, fairness and procedure! Something they still accuse the Trump administration to have done!

It would be a mockery of international law and the UN collective security system for European countries even to try subjecting Iran again to Security Council sanctions. By attempting this, Europe would be effectively trying to punish Iran for using a leverage it was duly given by an international agreement in view of compelling other parties to remain in compliance!

There's just one real and sustainable solution to this: Lift sanctions, fulfill your commitments and all this tension would subside!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1799003529887240411?t=jy7_ynXQlCaabux5wFdLnA&s=19

According to Israel:

- The UN Secretary-General;
- The ICC prosecutor;
- The HRC Special Rapporteur;
- The UNRWA general commissioner and staff;
- ICJ judges (except one);
- UN Women;
- Human Rights Watch;
- Amnesty international;
- Save the Children;
- Anti-genocide student protesters;
- Millions of protesters in the streets of London, Paris, New York, etc.
- All UN member-states, except a few;
- Joe Biden if he stops the shipment of arms;
- Spain, Ireland, Norway;
...
Are all antisemitic for opposing the mass slaughter of Gazans! And Josep Borrell is in the making!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1799132407712338415?t=mdkbUIeQMz16qaRmjWVrag&s=19

بعد از سه سال که دوستان در رسانه ملی و تریبون‌های رسمی روزانه مذاکره‌کنندگان برجام را «غربگرا» خواندند، دولت ایران و روسیه و چین در بیانیه‌ای مشترک در واکنش به تصویب قطعنامه ضد ایرانی اخیر در آژانس، از برجام به عنوان یک توافق «بُرد-بُرد» یاد کردند!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1799144543545094212?t=Q-juG5EEBsyWnGA4NHGz6g&s=19

In its letter to the Security Council, E3 paints Iran's remedial measures as "violations" of JCPOA, adding that these "violations notwithstanding, the E3 have consistently upheld our JCPoA commitments"!

That's a total distortion of reality!

After the US withdrew from the JCPOA in May 2018, EU/E3 made 11 commitments to Iran to try to salvage the agreement and mitigate the impact of U.S. unlawful and unilateral sanctions.

It did so in accordance to the terms of the JCPOA which provides that EU/E3 have an obligation of "effect", meaning that they have the responsibility to ensure that the benefits promised to Iran under the agreement are realized in practice.

These 11 commitments include:

1. Continuation of Iran's Oil and Gas Exports;

2. Effective Banking Transactions;

3. Continuation of Transportation Links;

4. Further Provisions of Export Credit;

5. Promotion of Investments in Iran;

6. Protection of Companies from U.S. Sanctions;

7. Development of Special Purpose Vehicle (SPV);

8. Encouragement of Further Investments in Iran;

9. Support for Dialogue and Cooperation;

10. Promotion of Sectoral Cooperation;

11. Support for Iran’s Accession to the World Trade Organization (WTO);

Not only did EU/E3 renege on these commitments but it took domestic legislative measures to ensure that Iran would not benefit from UNSC restrictions that were supposed to be lifted on Transition Day!

E3 should first explain why it did not live up to its side of the agreement and its obligations under Resolution 2231 - causing billions of dollars in damages to Iran's economy - before writing letters to the UNSC!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1799218195305242699?t=rxAH3bOWoUAHkAE3m5o1Bg&s=19

در پاسخ به آقای دکتر فریدون عباسی:

مذاکرات با این منطقِ مکانیکی پیش نمی‌رود! در شرایط فعلی چه یک گام عقب بکشیم و چه یک گام جلو بریم، طرف مقابل جلو می‌آیند! باید منافع طرفین شناسایی شود تا راه‌حل میانی پیدا شود.

برای ساده‌سازی مسئله، تصور کنید دو نفر در کتابخانه‌ای نشسته‌اند و مشغول مطالعه هستند. یکی می‌خواهد پنجره را باز کند و دیگری می‌خواهد پنجره را ببندد. ظاهر امر این است که راه‌حل میانی دست نیافتنی است چرا که - اگر طرفین «مکانیکی» به قضیه نگاه کنند - پنجره باید یا باز باشد یا بسته و حالت وسط وجود ندارد. با چنین منطقی تنها گزینه جنگ و دعوا و غلبه کردن یک نفر بر دیگری است یا مبادرت به دعوایی فرسایشی تا هر دو از پا درآیند!

اما اگر طرفین صحبت کنند و دریابند که یکی از آن‌ها می‌خواهد پنجره باز باشد تا هوای تازه بخورد و دیگری می‌خواهد پنجره را ببندد تا باد کاغذهایش را بهم نریزد، راه‌حل میانی می‌تواند این باشد که پنجره‌ای را در اتاقی دورتر باز کنند تا هم منافع اولی تأمین شود و هم منابع دومی!

در کتب کلاسیک مذاکره به این دو رویکرد متضاد می‌گویند مذاکرات موضع‌محور (یا همین نگاه مکانیکی که منجر به افزایش فزاینده تنش می‌شود) و مذاکرات منافع‌محور که در آن هر دو طرف در حد ممکن منافع‌شان تامین می‌شود.

در پیشنهاد موضع‌محور آقای دکتر عباسی ما غنی‌سازی را افزایش می‌دهیم، آن‌ها هم تحریم‌های شورای امنیت را احیا می‌کنند، سپس ما از ان‌پی‌تی خارج می‌شویم، بعد آن‌ها فشار‌های امنیتی و عملیات خرابکارانه را تشدید می‌کنند، بعد ما «دکترین عوض می‌کنیم» و آن‌ها منطقه را علیه ما بسیج می‌کنند و دور تا دور ما سامانه پدافندی کار می‌گذارند و ائتلاف تشکیل می‌دهند و الی آخر!

هر دو طرف آنقدر «گام رو به جلو» برمی‌داریم تا نه از تاک نشان ماند و نه از تاک‌نشان!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1799340954740052053?t=LNxf9uLHFjeEpLxMYA2hpw&s=19

یکی از آسیب‌های ما در سیاست خارجی - که به سیاست داخلی‌مان برمی‌گردد - دست‌کم گرفتن چالش‌های بین‌المللی است. در واقع، کسانی که نسبت به وقوع و عواقب چالش‌ها از پیش هشدار می‌دهد معمولا یا با انگ «وادادگی» یا با اتهام تلاش برای «ارعاب مسئولین» به حاشیه رانده می‌شوند و صدای‌شان به جایی نمی‌رسد. 

در زمان تسخیر سفارت آمریکا، در قضیه جنگ با عراق، در پرونده هسته‌ای، در ماجرای ارجاع پرونده هسته به شورای امنیت و موارد متعدد دیگر، تصورِ غالب این بود که بحرانی در پیش نیست یا - اگر هم بحرانی هست - به زودی برطرف خواهد شد!

منتها تسخیر سفارت، به جای یک سالی که گمان می‌رفت، تا به امروز گریبان کشور را گرفته است؛ جنگ با عراق، به جای چند هفته، هشت سال به طول انجامید و هنوز برخی از شهروندان با عواقب آن دست و پنجه نرم می‌کنند؛ پرونده هسته‌ای ۲۲ سالی است در جریان است و هنوز در شورای امنیت نیز موضوع آن در دستور کار قرار دارد!

امروز هم که عده‌ای نسبت به احتمال ارجاع مجدد ایران به شورای امنیت‌، یا احیای قطعنامه‌های قبلی یا عواقب به قدرت رسیدن دوباره ترامپ هشدار می‌دهند، باز با سیلی از اتهامِ وادادگی و ارعاب مسئولین مواجه می‌شوند!

گویی از تاریخ معاصری که خودمان شاهدش بودیم و هستیم قرار نیست درس و تجربه‌ای حاصل شود!

معتقدم رئیس‌جمهور بعدی باید فردی باشد که اولاً درک دقیق و واقع‌بینانه‌ای از تهدیدها و چالش‌های بین‌المللی داشته باشد؛ و ثانیاً مایل و قادر باشد آن‌ها را به درستی مدیریت و حل‌وفصل کند.

انکار چالش‌ یا نعمت دانستن آن هیچ کمکی به مردم و توسعه کشور نخواهد کرد!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1799471120933941569?t=rVsr42VoCG25A93cRRA3VQ&s=19

این ادعا که دیوان کیفری بین‌المللی نمی‌تواند در ماجرای غزه مداخله کند «چون اسرائیل یک قوه قضاییه مستقل دارد» مضحک است!

بارزترین نمونه از مواجه شدن یک مقام اسرائیلی با عواقب قانونی مرتبط با جنایات جنگی، در قضیه قتل‌عام صبرا و شتیلا صورت گرفت.

در این مورد، «کمیسیون کاهان» آریل شارون را مسئول در وقوع این جنایت تشخیص داد که متعاقب آن شارون از وزارت دفاع استعفا داد و نهایتاً به عنوان «وزیر سیار» در کابینه باقی ماند!

بعدها هم به سیاست برگشت و نخست‌وزیر شد!