Forwarded from пятое января
"В комментарии Азаттыку Молдабеков заявил, что расценивает случившееся как давление.
«Почему бы им не сходить в магазин и купить, когда книга выйдет? Конечно, я расцениваю это как давление. Это не первый раз. Еще в тот день, когда я в соцсетях сообщил, что открыт предзаказ и показал обложку, мне сказали, что позвонили и сказали "из КНБ", ну, мне так передали, может это был другой государственный орган", искали мой номер. А потом мне пришлось искать новое место для проведения презентации, так как то место, где изначально планировалось, решили не проводить (речь о владельцах того места - Ред.). И теперь эта ситуация: звонили из издательства, название сообщить не могу, эти люди вложили душу в мою книгу, перевели на казахский и много чем помогли. Я попросил их не давать мою книгу. Да и давать пока нечего, ее еще не начали печатать», ― сказал журналист.
Ранее Данияр Молдабеков анонсировал выход своей книги «Қаңтар жылы» (на русском называется «Год-январь») во вторую годовщину Январских событий.
Правоохранительные органы сообщение Молдабекова публично не комментировали"
https://www.google.com/amp/s/rus.azattyq.org/amp/32788464.html
«Почему бы им не сходить в магазин и купить, когда книга выйдет? Конечно, я расцениваю это как давление. Это не первый раз. Еще в тот день, когда я в соцсетях сообщил, что открыт предзаказ и показал обложку, мне сказали, что позвонили и сказали "из КНБ", ну, мне так передали, может это был другой государственный орган", искали мой номер. А потом мне пришлось искать новое место для проведения презентации, так как то место, где изначально планировалось, решили не проводить (речь о владельцах того места - Ред.). И теперь эта ситуация: звонили из издательства, название сообщить не могу, эти люди вложили душу в мою книгу, перевели на казахский и много чем помогли. Я попросил их не давать мою книгу. Да и давать пока нечего, ее еще не начали печатать», ― сказал журналист.
Ранее Данияр Молдабеков анонсировал выход своей книги «Қаңтар жылы» (на русском называется «Год-январь») во вторую годовщину Январских событий.
Правоохранительные органы сообщение Молдабекова публично не комментировали"
https://www.google.com/amp/s/rus.azattyq.org/amp/32788464.html
Менің Азаттықпен баяным баяғыдан басталды - атам Кеңес одағы кездерінде альтернативті жаңалықтарды Радио свободадан радио арқылы тыңдайтын.
Ал өзім болсам, 2010-2011 Азаттықты тауып алып, содан бері Қазақстанда болып жатқан саяси жаңалықтар жайлы ылғи сол жерден оқимын. 2011 жылдың жазда басталған мұнайшылар наразылығы туралы сол тек қана Азаттық жазатын. Сосын 16 желтоқсанда болған қырғын және одан бері Жаңаөзеннің белсенділерге көрсетілген қудалау жайлы Азаттықтан бір-екі апта бойы шықпай жаңалықтарды оқыдым.
Азаттық сияқты БАҚтар, жалпы журналистер, Қазақстанға ең керек зат сияқты, ал үкіметіміздің оларға репрессия көрсеткені - бүкіл қоғамға тиетін нәрсе.
Ал өзім болсам, 2010-2011 Азаттықты тауып алып, содан бері Қазақстанда болып жатқан саяси жаңалықтар жайлы ылғи сол жерден оқимын. 2011 жылдың жазда басталған мұнайшылар наразылығы туралы сол тек қана Азаттық жазатын. Сосын 16 желтоқсанда болған қырғын және одан бері Жаңаөзеннің белсенділерге көрсетілген қудалау жайлы Азаттықтан бір-екі апта бойы шықпай жаңалықтарды оқыдым.
Азаттық сияқты БАҚтар, жалпы журналистер, Қазақстанға ең керек зат сияқты, ал үкіметіміздің оларға репрессия көрсеткені - бүкіл қоғамға тиетін нәрсе.
Forwarded from журфак (ayan kalmurat)
Азаттық радиосына 2017 жылы, 20 жасымда келдім.
Митинг ортасынан хабар тараттым, мақала жаздым, құқығы бұзылған адамдарды сөйлеттім, аз-маз зерттеу жасадым. Сосын Қаңтар болды... Азаттықтың қанды қырғын кезіндегі, одан кейінгі азды-көпті еңбегіне куәсіздер. Менің бар арман-мақсатым сөз бостандығы жоқ елде басқа әріптес ерікті де еріксіз көрсетпей отырған жайттарды көрсету еді.
Осы жұмысымды Қазақстан билігі «елдің ұлттық қауіпсіздікке қатер төндіру» деп санап отырған сияқты. Маған сыртқы істер министрлігі биыл аккредитация берген жоқ. Мен өз елімде заңды түрде журналист ретінде жұмыс істей алмаймын. Журналист ретінде билік өкілдеріне, полиция мен сотқа сұрақ қоя алмаймын.
Мен ғана емес, Азаттықтағы 35 әріптесіме министрлік аккредитация беруден бас тартты. Аккредитациясыз, мәселен, бейбіт митинг ортасынан тілші ретінде хабар тарата алмаймыз. Ешбіріміз мәжіліске кіре алмаймыз, ресми органдардың баспасөз жиынына қатыса алмаймыз. Кіруге рұқсат сұрап хабарлассақ, баспасөз хатшылары «Азаттықта аккредитация жоқ қой» деп (кейбірі) мәз боп жатыр.
Аккредитация неге бермей отыр, мақсаты не дейсіз ғой... Кеше мәжілістің екі депутаты — Никита Шаталов пен Анас Баққожаев ұсыныс айтты. Олар айтқан норма бойынша, бұдан былай Қазақстан билігі шетелдік БАҚ пен оның журналистері «елдің ұлттық қауіпсіздігіне қатер төндірді» деп тапса, басылым мен ондағы журналистерге аккредитация бермей қоя алады. Артынша аккредитациясы жоқ басылым мен оның тілшілеріне журналистік қызметпен айналысуға тыйым салады. Мен шок боп, ес жия алар емеспін жүрмін. Қазіргі билік Қазақстанды қандай елге айналдырмақ?
Азаттық радиосы сыртқы істер министрлігінің шешіміне арыз жазып, сотта дауламақ. Мен өз елімде өзім сүйетін мамандықта өзім қалаған басылымда еркін жұмыс істегім келеді. Бірақ тәуелсіз журналист болу үшін күресетін кез келген сияқты, өкінішке қарай.
Митинг ортасынан хабар тараттым, мақала жаздым, құқығы бұзылған адамдарды сөйлеттім, аз-маз зерттеу жасадым. Сосын Қаңтар болды... Азаттықтың қанды қырғын кезіндегі, одан кейінгі азды-көпті еңбегіне куәсіздер. Менің бар арман-мақсатым сөз бостандығы жоқ елде басқа әріптес ерікті де еріксіз көрсетпей отырған жайттарды көрсету еді.
Осы жұмысымды Қазақстан билігі «елдің ұлттық қауіпсіздікке қатер төндіру» деп санап отырған сияқты. Маған сыртқы істер министрлігі биыл аккредитация берген жоқ. Мен өз елімде заңды түрде журналист ретінде жұмыс істей алмаймын. Журналист ретінде билік өкілдеріне, полиция мен сотқа сұрақ қоя алмаймын.
Мен ғана емес, Азаттықтағы 35 әріптесіме министрлік аккредитация беруден бас тартты. Аккредитациясыз, мәселен, бейбіт митинг ортасынан тілші ретінде хабар тарата алмаймыз. Ешбіріміз мәжіліске кіре алмаймыз, ресми органдардың баспасөз жиынына қатыса алмаймыз. Кіруге рұқсат сұрап хабарлассақ, баспасөз хатшылары «Азаттықта аккредитация жоқ қой» деп (кейбірі) мәз боп жатыр.
Аккредитация неге бермей отыр, мақсаты не дейсіз ғой... Кеше мәжілістің екі депутаты — Никита Шаталов пен Анас Баққожаев ұсыныс айтты. Олар айтқан норма бойынша, бұдан былай Қазақстан билігі шетелдік БАҚ пен оның журналистері «елдің ұлттық қауіпсіздігіне қатер төндірді» деп тапса, басылым мен ондағы журналистерге аккредитация бермей қоя алады. Артынша аккредитациясы жоқ басылым мен оның тілшілеріне журналистік қызметпен айналысуға тыйым салады. Мен шок боп, ес жия алар емеспін жүрмін. Қазіргі билік Қазақстанды қандай елге айналдырмақ?
Азаттық радиосы сыртқы істер министрлігінің шешіміне арыз жазып, сотта дауламақ. Мен өз елімде өзім сүйетін мамандықта өзім қалаған басылымда еркін жұмыс істегім келеді. Бірақ тәуелсіз журналист болу үшін күресетін кез келген сияқты, өкінішке қарай.
Подъехала очень крутая возможность для "молодых профессионалок/-ов, заинтересованных в работе над улучшением качества воздуха.
Сам тоже подамся, но будет лучше, если будет как можно больше заявок из ЦА, чтобы кто-нибудь из региона смог воспользоваться программой.
The stipend is $2,000 over the ten months. This is a fully remote ambassador program.
Дедлайн - 21 февраля.
Больше информации по ссылке:
(Опен колл запостили на медиуме, а он у нас заблокирован - нужен будет ВПН)
Сам тоже подамся, но будет лучше, если будет как можно больше заявок из ЦА, чтобы кто-нибудь из региона смог воспользоваться программой.
The stipend is $2,000 over the ten months. This is a fully remote ambassador program.
Дедлайн - 21 февраля.
Больше информации по ссылке:
(Опен колл запостили на медиуме, а он у нас заблокирован - нужен будет ВПН)
Medium
[APPLICATIONS CLOSED] The 2024 OpenAQ Community Ambassador Program Is Now Accepting Applications!
The OpenAQ Community Ambassador Program: Fighting Air Inequality in Your Community and Beyond
У Совета по правам человека ООН есть механизм УПО (Универсальный периодический обзор), где каждое государство-член ООН проходит экспертную оценку по правам человека.
В этом документе приведена краткая выжимка основных замечаний, касающихся ситуации с правами человека в Китае.
Какие моменты мне показались особенно важными:
1) Хотя тревожные новости о положении Хуэй (дунгане, hui people) в Китае поступали и ранее, китайские правозащитники обратили внимание на то, что кроме уйгуров и тибетцев, задержаниям за мирное осуществление свободы выражения мнений и свободы вероисповедания и сохранение своей культурной идентичности подвергаются и представительницы(-и) дунган в рамках т.н. "контр-террористической" кампании. Для справки, Дунган в Китае больше 10.5 миллионов человек, в ЦА - около 120-130 тысяч.
2) Слово "Uyghur" в отчете упоминается 16 раз, "Xinjiang" - 6 раз. Все упоминания затрагивают грубейшие нарушения прав и свобод людей, населяющих Восточный Туркестан:
- Жительниц в Восточного Туркестана задерживают за религиозные и культурные практики.
- Жители Восточного Туркестана на протяжении уже 8 лет находятся в полной информационной блокаде и под постоянной слежкой.
- Абсолютно все гаджеты всех жительниц Восточного Туркестана населены шпионскими и вредоносными программами, которые отслеживают всю их цифровую деятельность, записывают её и, при необходимости, также служат подслушивающими устройствами. Люди там находятся под постоянной и очень инвазивной слежкой.
- Китай продолжает использовать практику принудительного труда, которая приняла систематичный характер, и получила широкое распространение.
- Уйгуры, казахи и представительницы других тюркских меньшинств преследуются за пропаганду культуры, дискриминируются по языку. В целом, Китай поставил своей целью искоренить уйгурские язык и культуру.
- Компартия Китая уделяет особое внимание преследованию имамов, активисток, журналистов, писательниц, ученых, культурных деятельниц.
Китайские власти также ответственны за преступления, включая массовые произвольные задержания, пытки, насильственные похищения, разлучение семей, принудительное возвращение в Китай, а также систематическое и институционализированное сексуальное насилие и нарушения репродуктивных прав.
В этом документе приведена краткая выжимка основных замечаний, касающихся ситуации с правами человека в Китае.
Какие моменты мне показались особенно важными:
1) Хотя тревожные новости о положении Хуэй (дунгане, hui people) в Китае поступали и ранее, китайские правозащитники обратили внимание на то, что кроме уйгуров и тибетцев, задержаниям за мирное осуществление свободы выражения мнений и свободы вероисповедания и сохранение своей культурной идентичности подвергаются и представительницы(-и) дунган в рамках т.н. "контр-террористической" кампании. Для справки, Дунган в Китае больше 10.5 миллионов человек, в ЦА - около 120-130 тысяч.
2) Слово "Uyghur" в отчете упоминается 16 раз, "Xinjiang" - 6 раз. Все упоминания затрагивают грубейшие нарушения прав и свобод людей, населяющих Восточный Туркестан:
- Жительниц в Восточного Туркестана задерживают за религиозные и культурные практики.
- Жители Восточного Туркестана на протяжении уже 8 лет находятся в полной информационной блокаде и под постоянной слежкой.
- Абсолютно все гаджеты всех жительниц Восточного Туркестана населены шпионскими и вредоносными программами, которые отслеживают всю их цифровую деятельность, записывают её и, при необходимости, также служат подслушивающими устройствами. Люди там находятся под постоянной и очень инвазивной слежкой.
- Китай продолжает использовать практику принудительного труда, которая приняла систематичный характер, и получила широкое распространение.
- Уйгуры, казахи и представительницы других тюркских меньшинств преследуются за пропаганду культуры, дискриминируются по языку. В целом, Китай поставил своей целью искоренить уйгурские язык и культуру.
- Компартия Китая уделяет особое внимание преследованию имамов, активисток, журналистов, писательниц, ученых, культурных деятельниц.
Китайские власти также ответственны за преступления, включая массовые произвольные задержания, пытки, насильственные похищения, разлучение семей, принудительное возвращение в Китай, а также систематическое и институционализированное сексуальное насилие и нарушения репродуктивных прав.
documents-dds-ny.un.org
ODS HOME PAGE
Multilingual interface of the UN Official Documents System
Недавно одна знакомая съездила в Кульджу - родной город моих бабушек и дедушки.
Все живут в тотальном страхе, оставлять гаджеты в соседней комнате стало нормой.
С начала геноцида (2016-2017) почти вся молодежь прошла через лагеря разного уровня строгости.
В мечеть ходят только взрослые - старики и бабушки.
Люди боятся встречаться с туристами и приезжающими родственниками - боятся.
Серьезные темы почти не обсуждаются, даже на кухнях.
Культуру и язык вытесняют на всех уровнях.
И это только бытовые вещи, не говоря о всех ужасах описанных выше - они, наверное, касаются только малой части населения и из-за информационной блокады, наверное, остаются вообще без внимания.
В Восточном Туркестане - в Уйгурстане нет своих Власть.кз, Азаттыка, Масы, ТКЖ, активистов, движений. Если тебя посадят, никто не вступится, никто не запустит кампанию, не соберут передачки, ты не будешь ругаться с ментами или дерзить ментам. Не можешь ты и уехать из этого ада.
И ты живёшь здесь, в Алматы, зная всё это, и чувствуешь тотальное бессилие.
Даже представить не могу, каково это - жить там.
Опуская многие детали, была ведь вероятность, что и я бы там родился. А мне просто повезло, что мои дедушки и бабушки бежали в Казахстан в первые волны репрессий, в 50-х.
Все живут в тотальном страхе, оставлять гаджеты в соседней комнате стало нормой.
С начала геноцида (2016-2017) почти вся молодежь прошла через лагеря разного уровня строгости.
В мечеть ходят только взрослые - старики и бабушки.
Люди боятся встречаться с туристами и приезжающими родственниками - боятся.
Серьезные темы почти не обсуждаются, даже на кухнях.
Культуру и язык вытесняют на всех уровнях.
И это только бытовые вещи, не говоря о всех ужасах описанных выше - они, наверное, касаются только малой части населения и из-за информационной блокады, наверное, остаются вообще без внимания.
В Восточном Туркестане - в Уйгурстане нет своих Власть.кз, Азаттыка, Масы, ТКЖ, активистов, движений. Если тебя посадят, никто не вступится, никто не запустит кампанию, не соберут передачки, ты не будешь ругаться с ментами или дерзить ментам. Не можешь ты и уехать из этого ада.
И ты живёшь здесь, в Алматы, зная всё это, и чувствуешь тотальное бессилие.
Даже представить не могу, каково это - жить там.
Опуская многие детали, была ведь вероятность, что и я бы там родился. А мне просто повезло, что мои дедушки и бабушки бежали в Казахстан в первые волны репрессий, в 50-х.
Недавно поговорили с журналистом Азаттык, обсудили активизм. У всех у нас, у кого взяли интервью свой взгляд, и на это интересно глянуть.
Конечно, не всё из часовых интервью вошло в текст, но получилось интересно, почитайте:
https://t.me/RadioAzattyq/17157
Конечно, не всё из часовых интервью вошло в текст, но получилось интересно, почитайте:
https://t.me/RadioAzattyq/17157
Telegram
Azattyq - Азаттык
«Война против гражданского общества». Отбывшие арест активисты — о своем времени и о себе
Двое активистов гражданского движения «Oyan, Qazaqstan» встретили 2024-й за решеткой. Еще четверых отправили под административный арест в первые дни января, вменив…
Двое активистов гражданского движения «Oyan, Qazaqstan» встретили 2024-й за решеткой. Еще четверых отправили под административный арест в первые дни января, вменив…
ravkat's
Вместе с Боранбаевым по этому кейсу проходил Тайыр Жанузак - один из "самых успешных" выпускников Назарбаев Университета. Он закончил НУ на два года раньше меня. Через три года после выпуска стал CFO и параллельно членом совета директоров в Казтрансгазе. Через…
Сегодня утром я вспоминаю Тайыра - одного из самых успешных выпускников Назарбаев Университета. Боранбаева выпустили за возвращение украденного, а что с подельниками?
Кто-нибудь знает?
Кто-нибудь знает?
К монументу в честь Желтоқсан, 86 собрались участники тех событий
Никаких публичных заявлений пока не прозвучало
Никаких публичных заявлений пока не прозвучало
Моё мнение: все митинги и акции в стране должны проходить таким же образом - без увеломления за 5 рабочих дней, без вмешательства акимата и полиции, без задержаний, чтобы полиция и медики стояли и охраняли безопасность участников.
То, как сегодня прошла акция - так должны проходить и митинги 16 декабря, марш 8 марта и др.
Ещё, представители ЛГБТК+ сообщества должны иметь такую же свободу в реализации своих прав на свободу слова и мирных собраний.
То, как сегодня прошла акция - так должны проходить и митинги 16 декабря, марш 8 марта и др.
Ещё, представители ЛГБТК+ сообщества должны иметь такую же свободу в реализации своих прав на свободу слова и мирных собраний.
Forwarded from Қазақ Бабыл
Қазақстан халқын да Ресейдегідей зомбиге айналдыру процесі басталғанға ұқсайды
Мына топтың ұят әрекеті — желтоқсаншыларды масқаралаудың амалы деп санаймыз. 1986 жылы алаңға шыққан жастар жұрттың төсектегі тірлігін аңдып отыратын ел боламыз деп шықпаған еді.
ЛГБТ-ға қатысы жоқ әр адам мынаны білуге тиіс: «ЛГБТ-ға қарсы» делінген заңдардың, саяси қозғалыстардың бірде-біреуі асылы ЛГБТ туралы емес. Өйткені табиғатта бар нәрсені бірде-бір қағазға жазылған заң құрта алмайды. Бұның бәрі халықты топас тобырға айналдырудың амалы ғана, болды. Халықтың шешілмей жатқан қыруар мәселеге деген ашуын, назарын жауапты тараптардан көрі осал азшылық топтарға аударту баяғы. Бір топты басқа топқа айдап салу.
Ресей ондаған жыл бойы «гейлермен күресіп, дәстүрлі құндылықтарды дәріптеп» әлек. Ал статистикаға қарасақ, АИТВ-ден (ВИЧ) әлем бойынша көш бастап келеді (оның өзі ЛГБТ емес, гетеросексуалдар арасында көп), туу көрсеткіштері «материнский капиталына» да, басқасына да қарамастан тек құлдырап бара жатыр. Сол ма «дәстүрлі құндылық»?
15 республиканы басқарып тұрған Мәскеуге кезінде қарсы шыққан қаһармандар облыстарынан айырыла жаздап отырған бүгінгі Мәскеудің сандырағын қазаққа насихаттайды дегенге сенбейміз.
Мына топтың ұят әрекеті — желтоқсаншыларды масқаралаудың амалы деп санаймыз. 1986 жылы алаңға шыққан жастар жұрттың төсектегі тірлігін аңдып отыратын ел боламыз деп шықпаған еді.
ЛГБТ-ға қатысы жоқ әр адам мынаны білуге тиіс: «ЛГБТ-ға қарсы» делінген заңдардың, саяси қозғалыстардың бірде-біреуі асылы ЛГБТ туралы емес. Өйткені табиғатта бар нәрсені бірде-бір қағазға жазылған заң құрта алмайды. Бұның бәрі халықты топас тобырға айналдырудың амалы ғана, болды. Халықтың шешілмей жатқан қыруар мәселеге деген ашуын, назарын жауапты тараптардан көрі осал азшылық топтарға аударту баяғы. Бір топты басқа топқа айдап салу.
Ресей ондаған жыл бойы «гейлермен күресіп, дәстүрлі құндылықтарды дәріптеп» әлек. Ал статистикаға қарасақ, АИТВ-ден (ВИЧ) әлем бойынша көш бастап келеді (оның өзі ЛГБТ емес, гетеросексуалдар арасында көп), туу көрсеткіштері «материнский капиталына» да, басқасына да қарамастан тек құлдырап бара жатыр. Сол ма «дәстүрлі құндылық»?
15 республиканы басқарып тұрған Мәскеуге кезінде қарсы шыққан қаһармандар облыстарынан айырыла жаздап отырған бүгінгі Мәскеудің сандырағын қазаққа насихаттайды дегенге сенбейміз.
Соңғы екі аптада мен сайлау құқығы туралы ойлап жүрмін.
Жалпыға ортақ сайлау құқығы - демократияның негізгі нүктесі болып табылады, ол жиырмасыншы ғасырдың соңына дейік дүниенің мемлекеттердің көбісінде орналастырылған болатын, ал орналастырылмаған ерекше мемлекеттердің бірі - Қазақстан Республикасы.
Сайлауды бақылауға қатысқандар, Қазақстандағы саясатқа назар аударатындар, 1991 жылдан бері бірде-бір сайлау адал өтпегенін біледі. Кезектен тыс сайлау жариялаудан және кандидаттар тізімін реттеуден бастап, дауыстарды санауға дейін мемлекетімізде бері бірде-бір сайлау әділетті өтпегені анық.
Сондықтан Тәуелсіз Қазақстанда азаматтардың сайлау құқығы ешқашан болған емес деп айтсам болады.
Отыз үш жылдың ішінде халқымыз өкінішті жағдайға жетіп алды.
Қазақстанға суфражизм қозғалысының жаңа толқыны керек сияқты.
Жалпыға ортақ сайлау құқығы - демократияның негізгі нүктесі болып табылады, ол жиырмасыншы ғасырдың соңына дейік дүниенің мемлекеттердің көбісінде орналастырылған болатын, ал орналастырылмаған ерекше мемлекеттердің бірі - Қазақстан Республикасы.
Сайлауды бақылауға қатысқандар, Қазақстандағы саясатқа назар аударатындар, 1991 жылдан бері бірде-бір сайлау адал өтпегенін біледі. Кезектен тыс сайлау жариялаудан және кандидаттар тізімін реттеуден бастап, дауыстарды санауға дейін мемлекетімізде бері бірде-бір сайлау әділетті өтпегені анық.
Сондықтан Тәуелсіз Қазақстанда азаматтардың сайлау құқығы ешқашан болған емес деп айтсам болады.
Отыз үш жылдың ішінде халқымыз өкінішті жағдайға жетіп алды.
Қазақстанға суфражизм қозғалысының жаңа толқыны керек сияқты.