واقعا رواندرمانی چگونه اثر می‌کند ، آذرخش مکری
2

واقعا رواندرمانی چگونه اثر می‌کند ، آذرخش مکری
3

هیچ دستور العمل سری وجود ندارد

این را با خود تکرار کنید ؛ اکر میخواهید بدرخشید

این بهترین جمله ی عمر من است

وقتی این اهنگ‌‌رو گوش میدم و سلسله مباحث روان شناختی تو ذهنم میچرخه به این فکر میکنم‌که چقدر زندگی میتونه فرح بخش و درجه ۱ باشه به شرطی که وقتمان را با افراد والا و فرهیخته صرف کنیم

فروید گفت دقت کنید توسط یک‌مشت احمق محاصره نشده باشید...

درد و رنج بزرگترین استاد معنویست.

اکهارت تُله

@noktehaymanavi

امروز زادروز کسی است که صدایش همچنان در دل میلیون ها ایرانی هست و بعد از گذشت حدود ۳ دهه هنوز صدایش طراوت بخش دلها و جلا سنج است...
درست است نامش در تقویم ایران نیست اما در تقویم دل هر ایرانی حک شده است

هفتاد و هشتمین سالروز تولد تاج سر موسیقی ایران، بانو هایده گرامی

آیا موافقید هر روز برشی از مطالعات روزانه ام را در کانال ارسال کنم ؟

با کتاب جز از کل شروع خواهیم کرد
@hosseinazimiigivi

وقتی سقف کوتاه باشد آدم های بزرگ سرشان آنقدر به سقف میخورد که حذف میشوند، آدمهای کوتوله اما راحت جولان میدهند، مردم عوام هم برای بقا آنقدر سرشان را خم میکنند که کوتوله میشوند و سقفها پایین و پایین تر می آیند و مردم بیشتر و بیشتر قوز میکنند تا اینکه کمرشان خم میشود و دیگر نمیتوانند قد راست کنند.


فئودور داستایوفسکی

🔻 تقصیر تو نیست ...

آیا حاضری به کودک دردمندی که سراپای وجودش احساس رهاشدگی و طردشدگی است بگویی تقصیر تو نیست... تو گناهی نداری... اینقدر خودت را زجر نده... ؟

آیا اگر آن کودک «خودت» باشی، با همان همدلی و مهربانی می توانی او را در آغوش بکشی و زخمش را مرهم بگذاری؟

یا همانطور که عمری با خود رفتار کردی هنوز هم او را بی ارزش می دانی؟! هنوز هم محکومش می کنی و پا روی گلویش گذاشته ای؟!

آنچه در تمامی روان رنجوری ها مشترک است، ضعف شدید همدلی با خود است. کودک نادیده گرفته شدن هایش را دلیلی بر بی ارزش بودنش تلقی می کند و تا پایان عمر، خود را بصورت ناهشیار تنبیه کرده و همه جا کام خود را تلخ و لذت را بر خود حرام می سازد.

آرامش و آزادی درونی از مسیر «همدلی با خود» می گذرد.

🔶 @IRANIANDISTDP

من‌مردگانی را دیدم که با تزریق چاشنی محبت زنده شدند و سرپا ایستادند و شروعی دوباره کردند
محبت