🟥🟨🟩🟧🟦🟥🟨🟪🟧🟩🟦

گروه 5500 نفره پایتون

👇👇👇👇👇👇👇👇👇


💥💥💥💥💥💥💥

@python_QA

💥💥💥💥💥💥💥

خب دیگه جم کنید بریم
برنامه نویسی هم فردا پس فردا دیگه کار نیس

ی هوش مصنوعی نوشتن توش میای میگی من فلان چیزو میخوام، اونم اونو مینویسه برات 😶😐

مثال های توی این فیلم رو نگا کنید😕😕

https://youtu.be/81rBzfbFLiE


@raspberry_python

تفاوت str.format و f-string.

برای فرمت کردن استرینگ هامون کی باید از کدوم استفاده کنیم ؟

در جواب باید بگیم که هر دو برای فرمت کردن string ها به کار میرن و از Format specifications ها پشتیبانی میکنن ولی تفاوت هایی هم دارن.

مزیت های f-string :
1- چون expression ها داخل string قرار میگیرند ، خوانایی بالاتری دارند.

name = 'Mahdi'
print(f'Hello {name}')
print('Hello {}'.format(name))

2- اف استرینگ performance عه بالاتری داره ( نتایج در تصویر پایین)

معایب f-string :
1- اف استرینگ ها از پایتون ۳.۶ معرفی شدن و توی ورژن های قبلی نمیتونید ازشون استفاده کنید پس در نتیجه اگه script تون قراره روی دستگاهی ران بشه که از پایتون قدیمی تر استفاده میکنه ، کار نمیکنه.

2- اف استرینگ ها باید همون جایی که تعریف شدن،‌ در runtime مقدار بگیرند. اما استفاده از ()format. این مزیت رو داره که ما یک template تعریف کنیم و چند جا ازش استفاده کنیم:

template = '{i} squared: {n}'
for i in range(10):
    print(template.format(i=i, n=i ** 2))

3- یکی دیگه از تفاوت هاشون اینه:
مثلا میخواهید اسامی ماه ها رو همراه با تعداد روزشون چاپ کنید،

print('Far: {0}, Ord: {0}, Khor: {0}, Tir: {0}, Mord: {0}, Shah:{0}, Mehr: {1}, Aban: {1}, Azar: {1}, Day:{1}, Bah: {1}, Esf: {2}'.format(31, 30, 29))

با ()format. میشه این کار رو انجام داد, و از یک مقدار در چند placeholder استفاده کرد. اما با f string ها باید در هر {} شما مقداری که میخواید رو بنویسید.

4- استفاده از operator عه * :

person1 = ('John', 40, 'New York', 94)

print('Name is {}, Age is {}, City is {}, Weigth is {}KG'.format(*person1))

5- داخل بخش expression عه f-string نمیتونید از backslash استفاده کنید.
things = ['Thing one', 'Thing two', 'Thing three']
print(f"I have a list of things: \n{'\n'.join(things)}")

با تشکر از @LearnImplementEnjoy برای کمک در تهیه این مطلب.

https://stackabuse.com/abstract-factory-design-pattern-in-python/

برای توضیحات بیشتر میتونید اون لینک رو بخونید
ولی اگه حوصلشو ندارید یه خلاصه ای ابسترکت کلاس هارو براتون اینجا مینویسم:


منطق کلی کلاس‌های ابسترکت اینه که یک سری توابع رو معرفی کنیم ولی بدنش رو ننویسیم و اگر کلاس دیگری از اون کلاس ابسترکت ما ارث بری کنه "موظفه" تا اون توابع رو پیاده کنه.
کاربردش تو زندکی روزمره بیشتر تو مسائل شي گرایی پیش میاد.(خیلی اوقات میتونید بدون استفاده از اینا کارتون رو راه بندازید ولی اصولی تره که استفاده بشه)


مثلا فرض کنید تو یک بازی انواع بازیکن‌های مختلف پیاده شده ولی یقینا باید همشون توابع و کارایی های یکسان داشته باشن اما با پیاده سازی های متفاوت. تو این موقعیت میتونید یک کلاس ابسترکت بازیکن تعریف کنید و اجبار کنید که همه کلاس ها باید از اون کلاس ابسترکت ارث بری کنن


@raspberry_python

https://papers.labml.ai


مقاله هایی ک همه روزه توی توییتر ترند میشه رو میتونید اینجا ببینید

سایت قشنگیه برای هرمقاله علاوه بر چکیده و هم کامنت هاش،‌ لینک paperswithcode هاش رو هم میزاره


@raspberry_python

به نظر میاد که این کد هم باید مث اون کد بالایی خروجی بده
ولی نمیده
حالا بگید چرا؟😃
و یا ایده بدید که چطور حلش کنیم مشکلش رو

اینم کد نوشته اگه خواستید تست کنید:

row_num = 7
table = [['o'] * row_num] * row_num
for i in range(row_num):
    table[i][i] = 'x'
    table[i][-i] = 'x'
# @raspberry_python
print("\n".join(" ".join(i) for i in table))

@raspberry_python