▫️معنای عشق
«عشق‌ورزی» به یک چیز چه معنایی دارد؟ اگر مردی از زنی (یا بر عکس) سؤال کند که «آیا دوستم داری؟» و اگر زن پس از مکثی آزاردهنده و طولانی و تأملی نسبتاً زیاد، با چینی بر پیشانی، پاسخ دهد: «خوب، تا حدی مشخص، تحت شرایطی خاص و تا اندازه‌ای معین»، پس آنگاه می‌توانیم مطمئن باشیم هر احساسی که این زن نسبت به آن مردک بیچاره دارد، قطعاً احساس عشق نیست و این رابطه هم به جایی نخواهد رسید. زیرا اگر عشق معیار است؛ تنها معیار عشق، عشق بی‌معیار است. یکی از مفاهیمی که در پسِ پشت «عشق» نهفته است، این است که عشق، مظهر یک بخشش بی‌حدوحصر و یک سرسپردگی «بی‌قید و شرط» است. این همان علامت مشخصه‌ی عشق یعنی افراط آشکار است. پزشکان به ما توصیه می‌کنند که به میزانی متعادل تناول کرده و به تمرین‌های ورزشی بپردازیم، نه افراط کنیم و نه دچار تفریط شویم. اما معتدلانه، یعنی به میزانی مشخص عشق ورزیدن، در حالی که همه در پی بهترینند، امتیازی محسوب نمی‌شود.( و افسوس این همان چیزی است که روانشناسیِ تباهی‌زده‌ی عصر جدید، غالباً به ما توصیه می‌کند.)... عشق یک معامله نیست، بخششی بی‌قید و شرط است. یک سرمایه‌گذاری نیست، سرسپردگی است، تسلیم شدن است به هر آنچه که پیش می‌آید...
جهان بدون عشق، جهانی است که پیمان‌های خشک و تکالیف محتوم بر آن حکم می‌رانند. علامت عشق‌ورزی به کسی یا چیزی، بی‌قید و شرط بودن و افراط است. تعهد و سرسپردگی، آتش و شوریدگی. و نقطه‌ی مقابلش مردکی میان‌مایه است، او نه سرد است و نه گرم، فروکاسته تا حد میان‌مایگی. نه ارزش رهایی‌بخشی دارد و نه مایه‌ای از نمک.
📙اینک دین: سرشت ایمان در عصر مدرن
👤 #جان_دی_کپیوتو
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
«عشق‌ورزی» به یک چیز چه معنایی دارد؟ اگر مردی از زنی (یا بر عکس) سؤال کند که «آیا دوستم داری؟» و اگر زن پس از مکثی آزاردهنده و طولانی و تأملی نسبتاً زیاد، با چینی بر پیشانی، پاسخ دهد: «خوب، تا حدی مشخص، تحت شرایطی خاص و تا اندازه‌ای معین»، پس آنگاه می‌توانیم مطمئن باشیم هر احساسی که این زن نسبت به آن مردک بیچاره دارد، قطعاً احساس عشق نیست و این رابطه هم به جایی نخواهد رسید. زیرا اگر عشق معیار است؛ تنها معیار عشق، عشق بی‌معیار است. یکی از مفاهیمی که در پسِ پشت «عشق» نهفته است، این است که عشق، مظهر یک بخشش بی‌حدوحصر و یک سرسپردگی «بی‌قید و شرط» است. این همان علامت مشخصه‌ی عشق یعنی افراط آشکار است. پزشکان به ما توصیه می‌کنند که به میزانی متعادل تناول کرده و به تمرین‌های ورزشی بپردازیم، نه افراط کنیم و نه دچار تفریط شویم. اما معتدلانه، یعنی به میزانی مشخص عشق ورزیدن، در حالی که همه در پی بهترینند، امتیازی محسوب نمی‌شود.( و افسوس این همان چیزی است که روانشناسیِ تباهی‌زده‌ی عصر جدید، غالباً به ما توصیه می‌کند.)... عشق یک معامله نیست، بخششی بی‌قید و شرط است. یک سرمایه‌گذاری نیست، سرسپردگی است، تسلیم شدن است به هر آنچه که پیش می‌آید...
جهان بدون عشق، جهانی است که پیمان‌های خشک و تکالیف محتوم بر آن حکم می‌رانند. علامت عشق‌ورزی به کسی یا چیزی، بی‌قید و شرط بودن و افراط است. تعهد و سرسپردگی، آتش و شوریدگی. و نقطه‌ی مقابلش مردکی میان‌مایه است، او نه سرد است و نه گرم، فروکاسته تا حد میان‌مایگی. نه ارزش رهایی‌بخشی دارد و نه مایه‌ای از نمک.
📙اینک دین: سرشت ایمان در عصر مدرن
👤 #جان_دی_کپیوتو
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
ناتالی: چجوری تا حالا حتی به ذهنتم نرسیده که با کسی بخوای آینده ای داشته باشی؟
رایان: ساده ست، اون لحظه رو میشناسی که تو چشـم یکی نگاه میکنی و احساس میکنی اونم به روحت خیره شـده و هـمه ی دنیا یه لحظه ساکت و آروم میشه؟
ناتالی: آره
رایان:خوب من نداشتمش!
🎞 Up In The Air
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
رایان: ساده ست، اون لحظه رو میشناسی که تو چشـم یکی نگاه میکنی و احساس میکنی اونم به روحت خیره شـده و هـمه ی دنیا یه لحظه ساکت و آروم میشه؟
ناتالی: آره
رایان:خوب من نداشتمش!
🎞 Up In The Air
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
حموم رفتن:
٪۲ شستشو
٪۸ آواز
٪۹۰ برنده شدن تو جرو بحثهای خیالی با کسایی که ازشون بدمون میاد☺️
#بازی_های_ذهن
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
٪۲ شستشو
٪۸ آواز
٪۹۰ برنده شدن تو جرو بحثهای خیالی با کسایی که ازشون بدمون میاد☺️
#بازی_های_ذهن
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#بوسه_تاریخی اسکار ۱۹۵۶
✍ترکیبِ معصومیت و شیطنت، ترکیبِ شرم و بی‌پروایی، ترکیبِ ظرافت و قدرت، ترس و شهامت، لطافت و خشونت، این بلاتکلیفیِ حسی همیشه برایم جذاب‌ترین بوده است. آدم غافلگیر می‌شود...
او انگار می‌گوید: «تو نمی‌توانی مرا بشناسی. تو نمی‌توانی مرا کشف کنی و پیش‌بینی کنی. من همه‌چیز هستم.».
صدای بوسه در سکوت سالن می‌پیچد و در جایی از تاریخ می‌پیچد و به اینجا می‌رسد. بوسه‌ای که #گستاخ است و همان‌قدر #کودک است و #پاک .☺️
🎥مراسم اسکار ۱۹۵۶ و جایزه‌ی #جری_لوییس
#آدری_هپبورن
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
✍ترکیبِ معصومیت و شیطنت، ترکیبِ شرم و بی‌پروایی، ترکیبِ ظرافت و قدرت، ترس و شهامت، لطافت و خشونت، این بلاتکلیفیِ حسی همیشه برایم جذاب‌ترین بوده است. آدم غافلگیر می‌شود...
او انگار می‌گوید: «تو نمی‌توانی مرا بشناسی. تو نمی‌توانی مرا کشف کنی و پیش‌بینی کنی. من همه‌چیز هستم.».
صدای بوسه در سکوت سالن می‌پیچد و در جایی از تاریخ می‌پیچد و به اینجا می‌رسد. بوسه‌ای که #گستاخ است و همان‌قدر #کودک است و #پاک .☺️
🎥مراسم اسکار ۱۹۵۶ و جایزه‌ی #جری_لوییس
#آدری_هپبورن
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
اما اگر هیچ چیز
نتواند ما را از مرگ برهاند،
لااقل عشق،
از زندگی نجاتمان خواهد داد…
👤 #پابلو_نرودا
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
نتواند ما را از مرگ برهاند،
لااقل عشق،
از زندگی نجاتمان خواهد داد…
👤 #پابلو_نرودا
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
▫️درست مانند خود شما، گاهي اوقات انسان ها به اين علت دچار آزار ديگران مي شوند كه در حال يادگيري و كامل شدن هستند. آنها را به واسطه ي نقصشان و اينكه انسانند، ببخشيد.
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
▫️بگذاريد بخشش به عنوان يك كاتاليزور در زنجيره واكنش هاي صحيح شما دخالت كند.
بخشش، زخم ها را ضدعفوني مي كند و اجازه مي دهد كه جراحت ها بهبود يابند و انرژي شما براي رشد و تعالي آزاد شود.
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
بخشش، زخم ها را ضدعفوني مي كند و اجازه مي دهد كه جراحت ها بهبود يابند و انرژي شما براي رشد و تعالي آزاد شود.
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
▫️بچه‌دارشویم یا نه
(قسمت اول)
#آلن_دوباتن و همکاران
ترجمهٔ #رشید_جعفرپور
🔹جوامع مدرن تا حد زیادی در این باره اتفاق نظر دارند که بچهدار شدن یکی از بامعناترین و لذت‌بخش‌ترین کارهایی است که آدم می‌تواند انجام دهد. انتظار می‌رود زوج‌هایی که-به هر دلیلی- بچه ندارند به صورت خودکار و تقریباً جهانی سزاوار ترحم و دلسوزی باشند زیرا فرض می‌شود که فرصت داشتن فرزندان خونی یا تنی را از دست داده‌اند. اینکه شخص ممکن است آزادانه انتخاب کند که بچه‌ای نداشته باشد و همچنان به طرز قابل‌قبولی از انتخابش راضی باشد، یکی از نگران‌کننده‌ترین و غیرقابل‌فهم‌ترین موضع‌گیری‌های معاصر است.
🔹سازوکار اصلی این تصمیم که بچهدار شویم یا نه، از همان الگویی تبعیت می‌کند که در مجموعه‌ای دیگر از به اصطلاح «تصمیم‌های بزرگ در زندگی عاطفی» مشاهده می‌کنیم: ازدواج کنیم یا نه، وفادار بمانیم یا نه، راه عقل را در پیش بگیریم یا به ندای قلبمان گوش دهیم...
🔹آنچه مشاهده می‌کنیم عطش و تلاش بسیار شدیدی است برای تشخیص انتخاب «درست»، که با باور آرمان‌گرایانهٔ ترسناکی همراه است و آن اینکه همین که این انتخاب را کشف کردیم، دیگر قادر خواهیم بود شکوفا شویم و به آرامش برسیم.
🔹اما واقعیت بسیار متفاوت است، بسیار حزن‌انگیزتر و جذاب‌تر: دو راهی‌های بزرگ زندگیِ عاطفی عموماً هیچ «جوابی» ندارند؛ جواب به معنای چیزی که-جایی در میانهٔ راه-مستلزم یک از دست دادن بزرگ و عنصری از ایثاری خارق‌العاده نباشد. هر انتخابی کنیم، به این معنا، اشتباه خواهد بود و ما را در حسرت می‌گذارد دربارۀ بعضی از جنبه‌های انتخابی که نکردیم. چیزی به اسم «انتخاب بدون هزینه» وجود ندارد. خط استدلالی که همچنان (به طرز عجیبی) در زندگی معاصر غافل‌گیری می‌آفریند.
🔹یک انتخاب خوب، خیلی ساده مستلزم آن است که فکر کنیم برای چه نوع رنج‌هایی مناسب هستیم-به جای آن‌که هدف‌مان این باشد که با شور و اشتیاقی آرمان‌گرایانه تلاش کنیم یکسره از غصه و حسرت اجتناب کنیم. برای مثال رنج‌هایی را که در دو طرف معادلۀ وفاداری/بی‌وفایی عرضه می‌شود در نظر بگیرید: لحظاتی وجود خواهد داشت که هر دو گزینه فلاکت‌بار خواهند بود. پس هرگاه دربارهٔ اینکه چگونه زندگی‌مان را پیش ببریم گزینه‌های‌مان را سبک سنگین می‌کنیم، باید تا جای ممکن روی آگاهی از سلیقه‌مان در بدبختی کار کنیم.
✳️تک همسری؛ بدبختی‌ها:
احساس محدود بودن
این فکرِ به حق که «زندگی جای دیگری است»
زودرنجی
داشتن افقی محدود
کنار گذاشتن رابطهٔ جنسی
✳️شرکای متعدد؛ بدبختی‌ها:
آشوب-شرکای سابق عصبانی
تنهایی بلندمدت
فرزندان آسیب‌دیده
احساس گناه
#کتاب_زندگی
#نشر_کرگدن
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
(قسمت اول)
#آلن_دوباتن و همکاران
ترجمهٔ #رشید_جعفرپور
🔹جوامع مدرن تا حد زیادی در این باره اتفاق نظر دارند که بچهدار شدن یکی از بامعناترین و لذت‌بخش‌ترین کارهایی است که آدم می‌تواند انجام دهد. انتظار می‌رود زوج‌هایی که-به هر دلیلی- بچه ندارند به صورت خودکار و تقریباً جهانی سزاوار ترحم و دلسوزی باشند زیرا فرض می‌شود که فرصت داشتن فرزندان خونی یا تنی را از دست داده‌اند. اینکه شخص ممکن است آزادانه انتخاب کند که بچه‌ای نداشته باشد و همچنان به طرز قابل‌قبولی از انتخابش راضی باشد، یکی از نگران‌کننده‌ترین و غیرقابل‌فهم‌ترین موضع‌گیری‌های معاصر است.
🔹سازوکار اصلی این تصمیم که بچهدار شویم یا نه، از همان الگویی تبعیت می‌کند که در مجموعه‌ای دیگر از به اصطلاح «تصمیم‌های بزرگ در زندگی عاطفی» مشاهده می‌کنیم: ازدواج کنیم یا نه، وفادار بمانیم یا نه، راه عقل را در پیش بگیریم یا به ندای قلبمان گوش دهیم...
🔹آنچه مشاهده می‌کنیم عطش و تلاش بسیار شدیدی است برای تشخیص انتخاب «درست»، که با باور آرمان‌گرایانهٔ ترسناکی همراه است و آن اینکه همین که این انتخاب را کشف کردیم، دیگر قادر خواهیم بود شکوفا شویم و به آرامش برسیم.
🔹اما واقعیت بسیار متفاوت است، بسیار حزن‌انگیزتر و جذاب‌تر: دو راهی‌های بزرگ زندگیِ عاطفی عموماً هیچ «جوابی» ندارند؛ جواب به معنای چیزی که-جایی در میانهٔ راه-مستلزم یک از دست دادن بزرگ و عنصری از ایثاری خارق‌العاده نباشد. هر انتخابی کنیم، به این معنا، اشتباه خواهد بود و ما را در حسرت می‌گذارد دربارۀ بعضی از جنبه‌های انتخابی که نکردیم. چیزی به اسم «انتخاب بدون هزینه» وجود ندارد. خط استدلالی که همچنان (به طرز عجیبی) در زندگی معاصر غافل‌گیری می‌آفریند.
🔹یک انتخاب خوب، خیلی ساده مستلزم آن است که فکر کنیم برای چه نوع رنج‌هایی مناسب هستیم-به جای آن‌که هدف‌مان این باشد که با شور و اشتیاقی آرمان‌گرایانه تلاش کنیم یکسره از غصه و حسرت اجتناب کنیم. برای مثال رنج‌هایی را که در دو طرف معادلۀ وفاداری/بی‌وفایی عرضه می‌شود در نظر بگیرید: لحظاتی وجود خواهد داشت که هر دو گزینه فلاکت‌بار خواهند بود. پس هرگاه دربارهٔ اینکه چگونه زندگی‌مان را پیش ببریم گزینه‌های‌مان را سبک سنگین می‌کنیم، باید تا جای ممکن روی آگاهی از سلیقه‌مان در بدبختی کار کنیم.
✳️تک همسری؛ بدبختی‌ها:
احساس محدود بودن
این فکرِ به حق که «زندگی جای دیگری است»
زودرنجی
داشتن افقی محدود
کنار گذاشتن رابطهٔ جنسی
✳️شرکای متعدد؛ بدبختی‌ها:
آشوب-شرکای سابق عصبانی
تنهایی بلندمدت
فرزندان آسیب‌دیده
احساس گناه
#کتاب_زندگی
#نشر_کرگدن
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
👶🏻❤️🐴کودکی که بازی می‌کند در بازی‌اش بیشتر از قدیسین در دعاهایشان یا فرشته‌ها در آوازهایشان نور منتشر می‌کند. کودکی که بازی می‌کند مایه‌ی تسلی خاطر خداست.
👤 #کریستین_بوبن
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
👤 #کریستین_بوبن
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«کودکی که به خواب می‌رود صورتی است از زندگی ابدی، رهاشده، مطمئن، در دستان خداوند. درختی که می‌لرزد نماد زندگی گذرا و تابع خلقیات فصل‌هاست. کودکی که به خواب می‌رود و درختی که می‌لرزد هر دو نمادهای اعلای زندگی جاری هستند.»
👤 #کریستین_بوبن
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
👤 #کریستین_بوبن
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
«صد شتر زین علم نزد من دو جو»
💢استهزای دین است یا افسوسِ دانش؟
[یادداشت دکتر محمدعلی موحد در روزنامه «اطلاعات»، دوشنبه ۲۶ تیر ۱۳۹۶]
کفاره کسی که با خوردن آب یا با خوردن خاک روزه خود را عمداً باطل کرده، چه تفاوتی با هم دارد؟
۱) «اولی باید برای هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد و دومی باید برای هر روز به شصت فقیر طعام دهد»
۲) «اولی نیاز به قضای روزه ندارد و دومی باید هم قضا کند و هم کفاره بدهد»
۳) «اولی در انتخاب نوع کفاره آزاد است و دومی باید کفارة جمع بدهد»
۴) «اولی باید دو ماه روزه بگیرد و دومی باید به شصت فقیر اطعام دهد»
***
اینکه در بالا خواندید، آخرین سؤال از بیست و پنج سؤال زیر عنوان «فرهنگ و معارف اسلامی» است (شمارة ردیف ۷۵) که همین امسال ـ صبح پنجشنبه ۵ ۱ /۴/ ۹۶ ـ در آزمون عمومی کنکور برای «گروه آزمایشی علوم ریاضی و فنی» [آزمون سراسری ورودی دانشگاه‌های کشور ـ سال ۱۳۹۶] مطرح گردیده است.
و این عبارت از قول «امام خمینی(ره)» بر گوشه سمت راست بالای صفحه اول دفترچه شماره ۱ مشتمل بر آن سؤالات نقش بسته است:
«اگر دانشگاه اصلاح شود، مملکت اصلاح می‌شود.»
ظاهر امر دلالت دارد بر اینکه به نظر طرّاحان این سؤالات، که مدیران و مدبّران نظام آموزشی کشور و متولیان نظارت بر صحّت و سلامت آن نظام می‌باشند، اصلاح دانشگاه متوقف است بر اینکه دانش‌آموز پیش از ورود در ساحت مقدس دانشگاه باید با حداقلی از فرهنگ و معارف اسلامی آشنا باشد و این سؤالات نموداری از آن حداقل است.
اینکه گفتم «حداقل»، مبتنی بر این ملاحظه است که سؤالات برای «گروه آزمایشی علوم ریاضی و فنی» طرح شده است و نه برای مثلاً گروهی که بخواهد در علوم اسلامی توغل داشته باشد و متخصص و صاحب‌نظر در این علوم به شمار آید.
پس برمی‌گردیم به سؤالی که متن آن را در صدر مقال آوردیم: سؤال مبتنی است بر این فرض که ماهِ رمضان است و شخصی مسلمان در
۳۷ درجه حرارت طبیعی بدن، که به لحاظ فیزیکی در کمال صحت و سلامت است، تصمیم می‌گیرد که عمداً روزه‌خواری کند. این شخص محترم یک بشقاب خاک و یک قدح آب در جلوی خود دارد و می‌خواهد روزه واجب را با خوردن یکی از آنها بشکند و چون در عین ارتکاب به معصیتِ روزه‌خواری هم مقیّد به احکام شرع است و هم ذهنیّتی حسابگر دارد، می‌خواهد ببیند کدام یک بیشتر صرفه می‌کند: اول آب را بخورد بعد خاک را؟ یا بالعکس روزه را با تناول مُشتی از خاک بشکند و آنگاه قدح آب را سر بکشد؟ ارتکاب کدام یک از دو شقِ معصیت، برایش سهل‌تر و مقرون به صرفه‌تر خواهد بود؟
دانش‌آموزی که در برابر چنین مسأله‌ای قرار می‌گیرد، قاعدتاً باید در سلامت عقل چنین آدمی شک بکند؛ کسی که عالماً و عامداً می‌خواهد خاک بخورد تا به شرف عظیم روزه‌خواری نائل آید! همچو آدمی مسلماً دیوانه است و دیوانه مرفوع القلم است. شرع برای عقلاست و نه برای مجانین.
آری، آن شخصِ مفروض، آن معصیت‌کارِ سیه‌روزگار را دیوانه باید خواند؛ اما کسانی را که چنین مسائلی را به نام «فرهنگ و معارف اسلامی» قالب می‌زنند و آن را شرط ورود نوجوانان به دانشگاه قرار می‌دهند، چه باید نامید؟
خامه چون اینجا رسید ای مرد هوش
خون درون سینه‌ام آمد به جوش
زانکه گفتم‌‌هاتفی در گوش جان
تو از آن ابله‌تری ای مستهان
مایة عمری گرامی داشتی
هین بیاور تا چه زآن برداشتی
عمرِ خود دادی، گرفتی ای حزون
جزو دانی پر ز تخییل و ظنون
علم اگر این است، بگذار و برو
صد شتر زین علم نزد من دو جو
این شعرها از من نیست، از عالمِ مجتهدِ صاحب‌نظر علامه‌الفقها ملا احمد نراقی صاحب مثنوی معروف «طاقدیس» است. او شکایت دارد که چرا «علم فقه احکام» دستخوش تخیلات شده و به «سدّ» و مانعی در راه کمال مبدل گشته است. چرا وقت و عمر طلبه‌ها را با طرح این قبیل مسائل تباه می‌کنند؟
نراقی قرن نوزدهم می‌زیست و ضایع کردن عمر با این ترهّات را برنمی‌تافت؛ چرا فقهای عصر کامپیوتر و الکترونیک دم برنمی‌زنند و اجازه می‌دهند این نوع مسائل به عنوان «فرهنگ و معارف اسلامی» مطرح شود و نسل جوان را بیش از آنچه هست، از دین و دانش بیزار گرداند؟
استاد #محمد_علی_موحد 👤
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
💢استهزای دین است یا افسوسِ دانش؟
[یادداشت دکتر محمدعلی موحد در روزنامه «اطلاعات»، دوشنبه ۲۶ تیر ۱۳۹۶]
کفاره کسی که با خوردن آب یا با خوردن خاک روزه خود را عمداً باطل کرده، چه تفاوتی با هم دارد؟
۱) «اولی باید برای هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد و دومی باید برای هر روز به شصت فقیر طعام دهد»
۲) «اولی نیاز به قضای روزه ندارد و دومی باید هم قضا کند و هم کفاره بدهد»
۳) «اولی در انتخاب نوع کفاره آزاد است و دومی باید کفارة جمع بدهد»
۴) «اولی باید دو ماه روزه بگیرد و دومی باید به شصت فقیر اطعام دهد»
***
اینکه در بالا خواندید، آخرین سؤال از بیست و پنج سؤال زیر عنوان «فرهنگ و معارف اسلامی» است (شمارة ردیف ۷۵) که همین امسال ـ صبح پنجشنبه ۵ ۱ /۴/ ۹۶ ـ در آزمون عمومی کنکور برای «گروه آزمایشی علوم ریاضی و فنی» [آزمون سراسری ورودی دانشگاه‌های کشور ـ سال ۱۳۹۶] مطرح گردیده است.
و این عبارت از قول «امام خمینی(ره)» بر گوشه سمت راست بالای صفحه اول دفترچه شماره ۱ مشتمل بر آن سؤالات نقش بسته است:
«اگر دانشگاه اصلاح شود، مملکت اصلاح می‌شود.»
ظاهر امر دلالت دارد بر اینکه به نظر طرّاحان این سؤالات، که مدیران و مدبّران نظام آموزشی کشور و متولیان نظارت بر صحّت و سلامت آن نظام می‌باشند، اصلاح دانشگاه متوقف است بر اینکه دانش‌آموز پیش از ورود در ساحت مقدس دانشگاه باید با حداقلی از فرهنگ و معارف اسلامی آشنا باشد و این سؤالات نموداری از آن حداقل است.
اینکه گفتم «حداقل»، مبتنی بر این ملاحظه است که سؤالات برای «گروه آزمایشی علوم ریاضی و فنی» طرح شده است و نه برای مثلاً گروهی که بخواهد در علوم اسلامی توغل داشته باشد و متخصص و صاحب‌نظر در این علوم به شمار آید.
پس برمی‌گردیم به سؤالی که متن آن را در صدر مقال آوردیم: سؤال مبتنی است بر این فرض که ماهِ رمضان است و شخصی مسلمان در
۳۷ درجه حرارت طبیعی بدن، که به لحاظ فیزیکی در کمال صحت و سلامت است، تصمیم می‌گیرد که عمداً روزه‌خواری کند. این شخص محترم یک بشقاب خاک و یک قدح آب در جلوی خود دارد و می‌خواهد روزه واجب را با خوردن یکی از آنها بشکند و چون در عین ارتکاب به معصیتِ روزه‌خواری هم مقیّد به احکام شرع است و هم ذهنیّتی حسابگر دارد، می‌خواهد ببیند کدام یک بیشتر صرفه می‌کند: اول آب را بخورد بعد خاک را؟ یا بالعکس روزه را با تناول مُشتی از خاک بشکند و آنگاه قدح آب را سر بکشد؟ ارتکاب کدام یک از دو شقِ معصیت، برایش سهل‌تر و مقرون به صرفه‌تر خواهد بود؟
دانش‌آموزی که در برابر چنین مسأله‌ای قرار می‌گیرد، قاعدتاً باید در سلامت عقل چنین آدمی شک بکند؛ کسی که عالماً و عامداً می‌خواهد خاک بخورد تا به شرف عظیم روزه‌خواری نائل آید! همچو آدمی مسلماً دیوانه است و دیوانه مرفوع القلم است. شرع برای عقلاست و نه برای مجانین.
آری، آن شخصِ مفروض، آن معصیت‌کارِ سیه‌روزگار را دیوانه باید خواند؛ اما کسانی را که چنین مسائلی را به نام «فرهنگ و معارف اسلامی» قالب می‌زنند و آن را شرط ورود نوجوانان به دانشگاه قرار می‌دهند، چه باید نامید؟
خامه چون اینجا رسید ای مرد هوش
خون درون سینه‌ام آمد به جوش
زانکه گفتم‌‌هاتفی در گوش جان
تو از آن ابله‌تری ای مستهان
مایة عمری گرامی داشتی
هین بیاور تا چه زآن برداشتی
عمرِ خود دادی، گرفتی ای حزون
جزو دانی پر ز تخییل و ظنون
علم اگر این است، بگذار و برو
صد شتر زین علم نزد من دو جو
این شعرها از من نیست، از عالمِ مجتهدِ صاحب‌نظر علامه‌الفقها ملا احمد نراقی صاحب مثنوی معروف «طاقدیس» است. او شکایت دارد که چرا «علم فقه احکام» دستخوش تخیلات شده و به «سدّ» و مانعی در راه کمال مبدل گشته است. چرا وقت و عمر طلبه‌ها را با طرح این قبیل مسائل تباه می‌کنند؟
نراقی قرن نوزدهم می‌زیست و ضایع کردن عمر با این ترهّات را برنمی‌تافت؛ چرا فقهای عصر کامپیوتر و الکترونیک دم برنمی‌زنند و اجازه می‌دهند این نوع مسائل به عنوان «فرهنگ و معارف اسلامی» مطرح شود و نسل جوان را بیش از آنچه هست، از دین و دانش بیزار گرداند؟
استاد #محمد_علی_موحد 👤
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
❌ ۱۴ نوع خوردنی حلال که روزه را باطل نمی کند:
۱. بیت المال
۲. دارایی بانکها
۳. مال مردم
۴. مال من
۵. مال شما
۶. مال صغیر
۷. مال فقیر
۸. مال یتیم
۹. سه هزار میلیارد
۱۰. بیست و پنج هزار میلیارد
۱۱. شصت هزار میلیارد
۱۲. صد هزار میلیارد
۱۳. چهار پنج نفتکش پر از سوخت
۱۴. دکل حفاری نفت
و.....
🔴 لازم به ذکر است خوردن آب، نان و حتی کشیدن یک نخ سیگار و خوردن خاک☺️ موجب ابطال روزه گردیده و پیگرد شدید قانونی را به دنبال دارد...
به مناسبت ماه رمضان و محض اطلاع دوستان عرض شد؛ مبادا که روزشان باطل شود.
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
۱. بیت المال
۲. دارایی بانکها
۳. مال مردم
۴. مال من
۵. مال شما
۶. مال صغیر
۷. مال فقیر
۸. مال یتیم
۹. سه هزار میلیارد
۱۰. بیست و پنج هزار میلیارد
۱۱. شصت هزار میلیارد
۱۲. صد هزار میلیارد
۱۳. چهار پنج نفتکش پر از سوخت
۱۴. دکل حفاری نفت
و.....
🔴 لازم به ذکر است خوردن آب، نان و حتی کشیدن یک نخ سیگار و خوردن خاک☺️ موجب ابطال روزه گردیده و پیگرد شدید قانونی را به دنبال دارد...
به مناسبت ماه رمضان و محض اطلاع دوستان عرض شد؛ مبادا که روزشان باطل شود.
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
بیایید این ماهِ رمضان را
روزه ی "حق" بگیریم...
که "حق"
بی رحمانه ترین خوردنیِ این روزهاست...
ما به حق خوری،
خو گرفته ایم!
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
روزه ی "حق" بگیریم...
که "حق"
بی رحمانه ترین خوردنیِ این روزهاست...
ما به حق خوری،
خو گرفته ایم!
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
خیلی عـجیب است:
در کـشور مـسلمان دنبال روزه خوار میـگردند تا او را شـلاق بزننـد!
اما در طـول سال سراغـی از گرسـنه ها نمیگـیرند تا لقـمه نانـی به او دهـند!
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
در کـشور مـسلمان دنبال روزه خوار میـگردند تا او را شـلاق بزننـد!
اما در طـول سال سراغـی از گرسـنه ها نمیگـیرند تا لقـمه نانـی به او دهـند!
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
🔹من بر این باورم که در #عبادات هم باید #تجدید_نظرهایی بشود *
▫️1- من بر این باورم که در عبادات هم باید تجدیدنظرهایی بشود ، ... به نظر من در عبادات باید مفهوم « #وجوب » را کنار گذاشت و به‌جای آن، مفهوم « #توصیه » را باید قرار داد.
مفهوم وجوب که واجب است ظهر چنین نماز بخوانید و واجب است که روزه بگیرید . این مفهوم به باور من اعتبار خود را از دست داده است.
🌹#عبادات را به‌عنوان یک سلسله اعمال بدنی- روحی روانی که به منظور #تعالی_روحی مفیدند، می‌توان «توصیه» کرد.
این عبادات (اگر) با مراعات اصول اخلاقی و زیستن اخلاقی باشد، برای عدّه‌ی زیادی بهداشت روانی به‌دنبال داشته و آنان را تعالی می‌بخشد.
من عرض می‌کنم: آنچه اصل و اساس تقرّب انسان به خداست، #فضیلت‌های اخلاقی و اعمال متناسب با آنها است .
«#خُلُق» شریف است نه #دولا راست شدن.
باید توصیه کرد که خُلق عوض شود و ساختار فضیلتی تغییر یابد.
اگر آن ساختار فضیلتی تغییر نکند هزار بار هم آدمی عبادت کند، به هیچ جایی نمی‌رسد.
یعنی درست برعکس آنچه اکنون رایج است که به عبادات اصالت داده می‌شود. من با این رویّه کاملاً مخالفم.
توصیه باید به کسب فضایل اخلاقی و متزیّن شدن به خلق‌های انسانی باشد.
2- من از تعابیری که از آنها تکلیف در زمینه‌ی عبادات بر‌می‌آید، اجتناب می‌کنم.
با یک مثال این را روشن کنم. وقتی بچّه‌ای #بدغذا است و غذا نمی‌خورد، پدر و مادرش می‌گویند: فرزندم اگر فلان غذا را نخوری، وقتی بزرگ شدی، بیماری پوکی استخوان می‌گیری.
همین معنا را هم می‌توان برای کسب تعادل روحی روانی و تعالی به عبادات #توصیه کرد نه آن معنایی که در وجوب هست، نوعی تکلّف و رنج در آن موجود است.
🌹به مخاطبان باید گفت اگر می‌توانید این اعمال را آنطور که در طبیعت افعال عبادی هست، ...، توصیه می‌کنیم که این کارها را انجام دهید؛
امّا اگر به هر علّت نتوانستید چنین کنید، به #قدر_مقدور این اعمال را به‌جا آورید.
.... هر قدر که می‌توانید #ارتباط خود را با خداوند قطع نکنید و کارهایی در این زمینه انجام دهید.
به نظر من دستور از بالا ، تغییری در این وضعیت ایجاد نمی‌کند.
🌹باید به آنان گفت اگر نمی‌توانید مثلاً نمازهای یومیّه را یا روزه‌ی سی روز ماه رمضان را با آن شرایط و آمادگی‌های لازم روحی و اخلاقی انجام دهید، اعمال سبک‌تری را به‌عنوان جایگزین انجام دهید نه اینکه اگر نمازها را نخوانی و روزه‌ها را نگیری گناه دارد و معذَّب خواهی شد!
نکته‌ی دیگر این است که من نوع رایج در دعوت به عبادات رسمی با برچسپ و خطاب تکلیفی را کاملاً در بحران می‌بینم. افراد بسیاری هستند که در رودربایستی گیر کرده‌اند و این اعمال را انجام می‌دهند ولی در خلوت خود آنها را انجام نمی‌دهند و این وضع موجب شیوع #نفاق و #ریا شده است.
آنطور که گفتم اگر عبادات جنبه‌ی توصیه‌ای پیدا کنند، در خانواده‌ها اختلاف پیدا نمی‌شود و تفاوت‌های فردی و سنخ روانی اعضای آن که از همدیگر متفاوت است، در نظر گرفته می‌شود.
▫️3- به نظر من #آیاتی که در قرآن از مادّه‌ی تکلیف به کار گرفته شده است، به هیچ‌وجه به معنای #تکلیف کلامی و #فقهی نیست.
🌹واژه‌ی تکلیف در معنای کلامی و فقهی ،#تاریخ_پیدایش دارد.
👈البتّه من منکر این نیستم، ممکن است کسی در اثنای ارتباط معنوی با خدا در مراحل تعالی روانی خودش برای خودش، تکلیف تجربه کند. این غیر از آن تکلیف است که در بیان و خطاب دینی رایج ما حضور دارد و باید آنرا کنار گذاشت.
👤 #استاد_محمد_مجتهد_شبستری
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی
▫️1- من بر این باورم که در عبادات هم باید تجدیدنظرهایی بشود ، ... به نظر من در عبادات باید مفهوم « #وجوب » را کنار گذاشت و به‌جای آن، مفهوم « #توصیه » را باید قرار داد.
مفهوم وجوب که واجب است ظهر چنین نماز بخوانید و واجب است که روزه بگیرید . این مفهوم به باور من اعتبار خود را از دست داده است.
🌹#عبادات را به‌عنوان یک سلسله اعمال بدنی- روحی روانی که به منظور #تعالی_روحی مفیدند، می‌توان «توصیه» کرد.
این عبادات (اگر) با مراعات اصول اخلاقی و زیستن اخلاقی باشد، برای عدّه‌ی زیادی بهداشت روانی به‌دنبال داشته و آنان را تعالی می‌بخشد.
من عرض می‌کنم: آنچه اصل و اساس تقرّب انسان به خداست، #فضیلت‌های اخلاقی و اعمال متناسب با آنها است .
«#خُلُق» شریف است نه #دولا راست شدن.
باید توصیه کرد که خُلق عوض شود و ساختار فضیلتی تغییر یابد.
اگر آن ساختار فضیلتی تغییر نکند هزار بار هم آدمی عبادت کند، به هیچ جایی نمی‌رسد.
یعنی درست برعکس آنچه اکنون رایج است که به عبادات اصالت داده می‌شود. من با این رویّه کاملاً مخالفم.
توصیه باید به کسب فضایل اخلاقی و متزیّن شدن به خلق‌های انسانی باشد.
2- من از تعابیری که از آنها تکلیف در زمینه‌ی عبادات بر‌می‌آید، اجتناب می‌کنم.
با یک مثال این را روشن کنم. وقتی بچّه‌ای #بدغذا است و غذا نمی‌خورد، پدر و مادرش می‌گویند: فرزندم اگر فلان غذا را نخوری، وقتی بزرگ شدی، بیماری پوکی استخوان می‌گیری.
همین معنا را هم می‌توان برای کسب تعادل روحی روانی و تعالی به عبادات #توصیه کرد نه آن معنایی که در وجوب هست، نوعی تکلّف و رنج در آن موجود است.
🌹به مخاطبان باید گفت اگر می‌توانید این اعمال را آنطور که در طبیعت افعال عبادی هست، ...، توصیه می‌کنیم که این کارها را انجام دهید؛
امّا اگر به هر علّت نتوانستید چنین کنید، به #قدر_مقدور این اعمال را به‌جا آورید.
.... هر قدر که می‌توانید #ارتباط خود را با خداوند قطع نکنید و کارهایی در این زمینه انجام دهید.
به نظر من دستور از بالا ، تغییری در این وضعیت ایجاد نمی‌کند.
🌹باید به آنان گفت اگر نمی‌توانید مثلاً نمازهای یومیّه را یا روزه‌ی سی روز ماه رمضان را با آن شرایط و آمادگی‌های لازم روحی و اخلاقی انجام دهید، اعمال سبک‌تری را به‌عنوان جایگزین انجام دهید نه اینکه اگر نمازها را نخوانی و روزه‌ها را نگیری گناه دارد و معذَّب خواهی شد!
نکته‌ی دیگر این است که من نوع رایج در دعوت به عبادات رسمی با برچسپ و خطاب تکلیفی را کاملاً در بحران می‌بینم. افراد بسیاری هستند که در رودربایستی گیر کرده‌اند و این اعمال را انجام می‌دهند ولی در خلوت خود آنها را انجام نمی‌دهند و این وضع موجب شیوع #نفاق و #ریا شده است.
آنطور که گفتم اگر عبادات جنبه‌ی توصیه‌ای پیدا کنند، در خانواده‌ها اختلاف پیدا نمی‌شود و تفاوت‌های فردی و سنخ روانی اعضای آن که از همدیگر متفاوت است، در نظر گرفته می‌شود.
▫️3- به نظر من #آیاتی که در قرآن از مادّه‌ی تکلیف به کار گرفته شده است، به هیچ‌وجه به معنای #تکلیف کلامی و #فقهی نیست.
🌹واژه‌ی تکلیف در معنای کلامی و فقهی ،#تاریخ_پیدایش دارد.
👈البتّه من منکر این نیستم، ممکن است کسی در اثنای ارتباط معنوی با خدا در مراحل تعالی روانی خودش برای خودش، تکلیف تجربه کند. این غیر از آن تکلیف است که در بیان و خطاب دینی رایج ما حضور دارد و باید آنرا کنار گذاشت.
👤 #استاد_محمد_مجتهد_شبستری
@rahi_be_rahaei
#کانال_راهی_به_رهایی