شماره‌ی جدید منتشر شد

«واجب آنست که عاشق کتاب کتابی ولو به طور تورق دست نگیرد و بنای خواندن نگذارد الّا وقتی که نفس او نیک محتاج گردد و گرسنه باشد. اگر تازه از خواندن کتابی فارغ شده باشید آن کتاب چون طعامی بر سر دل باشد و افزودن کتاب نو بر سر آن ضایع گرداندن فواید کتاب سابق و لذت کتاب حاضر باشد.»

از جستار «حدیث عشق هیچکاک و آغاباجی و در جستجوی بهنام دیانی» نوشته‌ی مانا روانبد

برای خرید شماره‌ی جدید به وب‌سایت ما سر بزنید
Radiotragedy.com

حالا سال‌هاست کتاب‌های «زمان» را تنها می‌توان در دست‌دوم‌فروشی‌ها یافت با همان جلدهای معروفش: دایره‌های متصل به خط‌هایی که هر یک به سویی می‌روند، در رنگ‌های قرمز و سبز. که کار طراحیش می‌گویند برای جهانگیر منصور بوده. بازماندگان مکتوبی که بسته به میزان کمیاب بودن و انصاف فروشنده قیمت‌شان سر به میلیون‌ها می‌گذارد. گاهی هم عناوین پرهوادارش را می‌شود در ردای اغلب کج‌ومعوج چاپ افست، افتاده بر بساط دستفروش‌های همان خیابان انقلاب یافت؛ ردی از آن نشر و فروشگاهی که دود شد و به هوا رفت.

می‌گفتند در آن ایام آخر عمرِ آل‌رسول، یکی از مدیران نشرهای تازه‌پاگرفته و جدید به سراغش می‌رود تا راضی‌اش کند به واگذاری کتاب فروشی. رضایت نمی‌دهد، علتش معلوم نیست، شاید امید داشته بار دیگر زمان را احیا کند.

از شماره‌ی جدید ماهنامه‌ی تراژدی، ویژه‌ی ادبیات

خرید از وب‌سایت ما
Radiotragedy.com 

رادیو تراژدی، اپیزود جدید
فیلسوف سایه‌ها؛ سید احمد فردید
@radiotragedy

فصل سوم شماره‌ی دوازدهم
فیلسوف سایه‌ها؛ سیداحمد فردید
بخش اول

تازه‌ترین شماره‌ی پادکست «رادیوتراژدی» به زندگی و کار سیداحمد فردید اختصاص دارد؛ مردی که برای اولین‌بار ایرانی‌ها را با فلسفه‌ی مارتین هایدگر آشنا کرد، مفهوم غرب‌زدگی را از بُعد فلسفی توضیح داد و تلاش کرد توضیح دهد انسان امروز در عصر نیست‌انگاری به‌سر می‌برد و باید راهی برای خروج از این سلطه پیدا کند. فردید دوست صادق هدایت، مظفر بقایی، پرویز ناتل خانلری بود و در دوره‌ای افرادی مثل داریوش شایگان، رضا داوری اردکانی، عباس امانت در جلسات او حاضر می‌شدند. او چهره‌ی بحث‌انگیزی است که نظراتش درباب تغییر تمدنی ایران هنوز هم نقل محافل است.

این شماره با حمایت اپلیکیشن «آچاره» تولید شده است.
برای استفاده از تخفیف ویژه‌ی رادیوتراژدی لطفا از کلمه‌ی
TRAGEDY
با حروف بزرگ
در سایت آچاره استفاده کنید.
آچاره، خدمات و تعمیرات در منزل


نویسنده و راوی: کریم نیکونظر | اصلاح صدا و میكس: رضا دولت‌زاده |ناشر: رادیو تراژدی

Radiotragedy.com

ما برای نگارش این شماره‌ی رادیوتراژدی از منابع مختلفی استفاده کرده‌ایم. در بخش اول شناسنامه‌ی کتاب‌های مورداستفاده را برای مطالعه‌ی بیشتر منتشر می‌کنیم:

۱.هایدگر در ایران/ نگاهی به زندگی، آثار و اندیشه‌های سیداحمد فردید/ بیژن عبدالکریمی/نشر نقد فرهنگ

۲.صادق هدایت/ گردآورنده: محمود کتیرایی/ سازمان انتشارات اشرفی، انتشارات فرزین

۳.در خشت خام/ گفت‌وگو با احسان نراقی/ سیدابراهیم نبوی/ شرکت حکایت قلم نوین

۴.فردیدنامه/ سیدمحمدرضا ضاد/ نشر موج نور

۵.روابط حکمت اشراق و فلسفه‌ی ایران باستان/ هانری کربن ترجمه‌ی احمد فردید و عبدالحمید گلشن/ موسسه‌ی پژوهشی فلسفه و حکمت ایران

۶.هویت‌اندیشان و میراث فکری احمد فردید/ محمدمنصور هاشمی/ انتشارات کویر

۷.غرب و غرب‌زدگی/ درس‌گفتارهای دکتر سیداحمد فردید/ بنیاد حکمی و فلسفی دکتر فردید

۸.سنجش پیامدهای هستی‌شناسی هایدگر؛ نقد خوانش احمد فردید/ احسان شریعتی، ترجمه‌ی امیر رضایی/ نشر نی

۹.ما و مدرنیت/ داریوش آشوری/ موسسه‌ی فرهنگی صراط

۱۰.دیدار فرهی و فتوحات آخرالزمان/ سیداحمد فردید به‌کوشش محمد مددپور/ موسسه‌ی فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر

۱۱.دوران داوری؛ روایتی از ۸۹ سال زندگی رضا داوری اردکانی/ حامد زارع/ نشر صاد

۱۲.زیر آسمان‌های جهان؛ گفت‌وگوی داریوش شایگان با رامین جهانبگلو/ ترجمه‌ی نازی عظیما/ نشر و پژوهش فرزان روز

۱۳.پرسه‌ها و پرسش‌ها/ (مجموعه مقالات)/ داریوش آشوری/ نشر آگه

۱۴.آفاق عرفان در سپهر ایران؛ گفت‌وگو با نصرالله پورجوادی/ حامد زارع/انتشارات روزنه

#پادکست

علیرضا میبدی: استاد من راضی نیستم شما این‌قدر عصبانی و متشنج باشید.

فردید: بنده عصبانی نیستم. وقتی می‌گوید «تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَب….» آیا او عصبانی است؟ وقتی حافظ می‌گوید «ریای زاهد و سالوس جان من فرسود» آیا او عصبانی است؟ وقتی انسان در مقابل جهالت و غفلت و گم‌گشتگی قرار بگیرد کلافه می‌شود. این را عصبانیت نگذارید. به این نام دیگری بدهید…

برنامه‌ی تلویزیونی «این سو و آن سوی زمان»، آبان ۱۳۵۶

اپیزود جدید رادیو تراژدی «فیلسوف سایه‌ها؛ سید احمد فردید» را می‌توانید در تلگرام ما بشنوید.
@radiotragedy

#پادکست

«با معنی غربزدگی که در غرب برای بنده طرح شد، تمام وجود من و معلومات من به تزلزل افتاد.»

کارت کتابخانه ملی، پاریس، ۱۹۴۶-۱۹۵۰

اپیزود جدید رادیو تراژدی «فیلسوف سایه‌ها؛ سید احمد فردید» قسمت اول را در همین کانال بشنوید. این شماره با حمایت اپلیکیشن «آچاره» تولید شده است.
برای استفاده از تخفیف ویژه‌ی رادیوتراژدی لطفا از کلمه‌ی TRAGEDY با حروف بزرگ در سایت آچاره استفاده کنید.

@radiotragedy

#پادکست

🎶

در شماره‌ی تازه‌ی پادکست رادیوتراژدی از موسیقی‌های متفاوتی، بسته به موضوع استفاده شده. فهرست زیر مشخصات هر ترانه است که ما دقایقی از آن‌ها بهره برده‌ایم:

۱.تصنیف رویای هستی/ ترانه: اسماعیل نواب صفا/ موسیقی: حسینعلی ملاح/ خواننده: غلامحسین بنان

۲.تصنیف جام جهان‌بین/ شعر: حافظ/ موسیقی: روح‌الله خالقی/ خواننده: غلامحسین بنان

۳.تصنیف اشک پرده‌در/ آلبوم آیین مستان/ گروه باباطاهر/ آهنگ‌ساز و خواننده: سیدخلیل عالی‌نژاد

۴.ترانه‌ی مرگ قو/ ترانه‌سرا: مهدی حمیدی شیرازی/ موسیقی: عباس مهرپویا، اروین موره/ خواننده: عباس مهرپویا

۵.تک‌نوازی تار، قطعه‌ی ضربی شکسته/ آلبوم هجرانی (سه‌گاه و ماهور)/ حسین علیزاده

6.Solenzara/ 20 nouvelles chansons/ Enrico Macias

7.Yesterday Again/ Hier encore/ Charles Aznavour

#پادکست

خودآگاهی

گفت‌وگوی علیرضا میبدی با احمد فردید در برنامه‌ی تلویزیونی «این سو و آن سوی زمان»، آبان ۱۳۵۶

@Radiotragedy

نویسندگانی هم هستند که مثل کبابی گلپایگانی محله‌ی ما وظیفه‌شان این است که همان همیشگی را تحویل‌مان می‌دهند. حاشا که کار سبک و بی اجری باشد.

پلیسی‌نویسی کاردرست یا رمان‌نویس محبوب‌مان که اغلب کارهایش یک طرز دارد و دیگر ظرایفش شگفت‌زده‌مان نمی‌کند، همین که همان همیشگی را با کیفیت برساند صدجای شکر دارد.

به علاوه جا دارد یادی بکنیم از ویلیام هزلیت که می‌گفت دوباره‌خوانی کتاب مثل خوردن غذای محبوب است که دانستن این که انتظار چه را می‌کشی ابداً از لذت خوردنش کم نمی‌کند؛ کتاب جدید اما محل شک است درست مثل غذای غریب و جدید.

از شماره‌ی جدید ماهنامه‌ی تراژدی، ویژه‌ی ادبیات
خرید از وب‌سایت ما
Radiotragedy.com

مُفاوضه‌ی مولانا عقیل و جناب دکتر آلامد درباره‌ی خنیاگر کوهستان

این گزارش پرویز داریوش است از بحث جلال آل احمد و احمد فردید درباره‌ی شعر نو و شعر نیما در سال ۱۳۳۶.

از آنجا که این بحث ظاهرا باعث عصبانیت نیما شده بود، داریوش با تغییر اسامی افراد این گزارش را نوشت و در شماره‌ی ۹ دوره‌ی دوم مجله‌ی «اندیشه و هنر» منتشر کرد.

بخش اول اپیزود جدید رادیو تراژدی «فیلسوف سایه‌ها؛ سید احمد فردید» را در همین کانال بشنوید.
@RadioTragedy

#پادکست #تاریخ #فلسفه

بیژن الهی، قاسم هاشمی‌نژاد و فیروز ناجی

عکس از حمید شاهرخ، از کتاب «دیروز»
@Radiotragedy

لیلی بهشتی: جمع کوچک جمع‌وجوری بودند که چندان کاری به کار کسی نداشتند و کسی هم به آنها کاری نداشت، هرچند با خیلی‌ها دوستی می‌کردند و به خیلی از مهمانی‌ها دعوت می‌شدند. همه‌شان کم یا بیش شناخته‌شده بودند، در عرصه‌ی کاری خودشان افرادی صاحب‌سبک به حساب می‌آمدند، حال چه شاعری می‌کردند مثل بیژن الهی، چه داستان می‌نوشتند مانند شمیم بهار و قاسم هاشمی‌نژاد و چه اهل هنر بودند مانند آغداشلو و حمید شاهرخ، اما از طرف نحله‌ی اصلی ادبیات آن روز که چپ‌گرا و متعهد بودند و درگیر سیاست و در میدان اجتماع، طرد می‌شدند یا چندان جدی گرفته نمی‌شدند...

چپ‌ها این گروه را پولدار، بورژوا، تهران‌نشین بی‌درد و به دور از اجتماع، غیرمتعهد و هزاران چیز دیگر می‌دانستند. این‌ها هم ادعای دیگری نداشتند، هدفشان این نبود که آنطورها باشند اصلاً. گروهی افراد تحصیل‌کرده‌ی اکثراً فرنگ‌دیده بودند که شاید پیش و بیش از هم‌عصران‌شان مدرن شده بودند...

از شماره‌ی جدید ماهنامه‌ی تراژدی، ویژه‌ی ادبیات
خرید از وب‌سایت ما
Radiotragedy.com

رمان‌نویس
درباره‌ی فهیمه رحیمی

سوسن سیرجانی: با ورود به دهه هفتاد، شرایط فرهنگی ایران تغییر پیدا کرد و روشنفکرانی که سال‌های پس از انقلاب و دوران جنگ را در سکوت بودند، فرصتی دوباره پیدا کردند که بنویسند. بازگشایی کانون نویسندگان ایران هم باعث شد که آنها دوباره دور هم جمع شوند. در این میان ظهور پدیده‌ای مانند فهیمه رحیمی که توانسته بود در کمتر از 5 سال، آمار فروش کتاب‌فروشی‌ها را جا به جا کند، برای روشنفکران و نخبگان فرهنگی ایران تبدیل به علامت سوال بزرگی شده بود.

همزمان با فروش کتاب‌های فهیمه در اوایل دهه هفتاد، کتاب‌هایی از نویسندگان مشهور و بزرگ هم منتشر می‌شد. بخشی از فهرست آثار منتشر شده در آن دوران، بدون در نظر گرفتن عناوین ترجمه شده، نشان می‌دهد که اتفاقا سال‌های 1372 تا 1377 سال‌هایی بوده که از نظر فرهنگی ایران در یک بازه زمانی قابل توجه قرار داشته. «آیینه‌های دردار» نوشته هوشنگ گلشیری، «سال‌ بلوا» دومین کتاب عباس معروفی، «مدار صفر درجه» احمد محمود، «خانه ادریسی‌ها» نوشته غزاله علیزاده، «جزیره سرگردانی» اولین کتاب سیمین دانشور پس از انقلاب و... تنها تعدادی از آثار مهم ادبیات ایران هستند که در همان دوران منتشر شدند. اما در میان این نام‌های بزرگ و آثاری که بیشترشان فراتر از قصه، راوی اتفاقات تاریخی و تحولات اجتماعی بودند، رمان‌های ملودرام و ساده‌ی فهیمه رحیمی به فروش بالا و چاپ مکرر می‌رسید. همین موضوع باعث شده بود، شک عده‌ای از روشنفکران و نویسندگان مشهور برانگیخته شود و تصور کنند که فهیمه رحیمی نام مستعار است و یا حتی یک جمع یا جریان در پشت این نام قرار دارد که کتاب می‌نویسند تا آمار فروش کتاب و ذایقه مخاطب را تغییر بدهند.

بخشی از روایت زندگی و نویسندگی فهمیه رحیمی که در شماره ۱۳ مجله تراژدی ویژه ادبیات منتشر شده.

خرید از وب‌سایت ما
‏Radiotragedy.com

محسن آزرم: فکر کردن به پایان می‌تواند روی کیفیت کار اثر بگذارد؛ در واقع می‌تواند روی همه‌چی اثر بگذارد. دایِر می‌نویسد که یک بار از جان برجر پرسیده که چطور ممکن است آدم همچه عمر طولانی خلاقانه‌ای داشته و در طول همه‌ی این سال‌های زندگی بنویسد و منتشر کند.  جواب برجر ظاهراً کوتاه بوده: هر کتابی ممکن است آخرین کتابی باشد که می‌نویسم. در این صورت نوشتن بدل می‌شود به راهی برای به تعویق انداختن آن روزی که نویسنده دیگر نخواهد یا نتواند یک کلمه هم روی کاغذ بیاورد؛ روزی که به قول دایر در چنان افسردگی عمیقی فرو برود که نشود فرقش را با سعادت کامل تشخیص داد.

داشتم این چند خط را می‌نوشتم که یاد آخرین سطر «شب‌های روشن» داستایفسکی افتادم. رفتم سراغ کتاب‌خانه و پیدایش کردم «خدای من، یک دقیقه‌ی تمام شادکامی! آیا این نعمت برای سراسر زندگی یک انسان کافی نیست؟»
نمی‌دانم. کسی ممکن است بداند؟

از ماهنامه‌ی تراژدی، شماره‌ی جدید، ویژه‌ی ادبیات
Radiotragedy.com

دهه بیست است و مصطفی فرزانه دانش آموز مقطع متوسطه. فرزانه مقاله‌ای را به مجله «امید» تحویل داد. از مقاله او استقبال فراوانی شد و سه ماه آبونمان مجله به رایگان در اختیارش قرار گرفت اما این همه داستان نیست.

فرزانه برای تحویل نوشته دوم به دفتر مجله رفت. سردبیر مجله نصرالله فلسفی است. راهنمایی فلسفی به فرزانه عجیب بود: «زبان خارجی یاد بگیر و ترجمه کن. اتفاقاتی که در ایران می‌افتد جالب نیست و کافی است آدم دور شهر پاریس بگردد تا انبوهی چیز برای نوشتن بیابد، پس ترجمه کن.» پاسخ فرزانه البته دور از انتظار فلسفی بود. فرزانه گفته بود: «همه نوشته‌های فرنگی‌ها که جالب نیست.»

«مثلاً کدام یک؟»
«خیلی‌ها مثلاً کتاب‌های میشل زواکو.»
«شما از کتاب‌های میشل زواکو خوشتان نمی‌آید؟»
«راستش خیلی مبتذل است.»

و پایان این دیالوگ پایان همکاری فرزانه‌ی نوجوان با مجله امید بود چرا که مترجم کتاب‌های زواگو کسی نبود جز نصرالله فلسفی.

از ماهنامه‌ی تراژدی، شماره‌ی جدید، ویژه‌ی ادبیات
Radiotragedy.com

کافکا در نامه‌ی معرفی خودش به فلیسه بوئر - که بعدا نامزدش شد -  ادعا می‌کند: «من نامه‌نویسی نامنظم هستم… از طرفی هیچ‌وقت انتظار ندارم به نامه‌ام پاسخ داده شود… هیچ‌وقت از دریافت نکردن پاسخ نامه ناراحت نمی‌شوم.»

خلاف این امر درست است: کافکا با وسواس و فت‌وفراوان نامه می‌نوشت و اگر بی‌درنگ پاسخی دریافت نمی‌کرد به وحشی‌ای بی‌اعصاب بدل می‌شد، با تلگرام و اعتراض به جان فلیسه می‌افتاد. 
کافکا دیوانه‌وار فلیسه را دنبال می‌کرد و بعد سعی می‌کرد از دستش فرار کند…

ف. کافکا، یکی مثل همه
نوشته‌ی زیدی اسمیت، ترجمه‌ی حسین عیدی‌زاده

از ماهنامه‌ی تراژدی، شماره‌ی جدید، ویژه‌ی ادبیات
Radiotragedy.com

از مقدمه‌ی شماره‌ی جدید کتاب تراژدی، ویژه‌ی ادبیات
Radiotragedy.com

«صادق هدایت» مثل همه‌ی ما موجودی بود دیروزی و امروزی و فردایی. دیروزش «سنن تاریخی» و مخصوصاّ سنن خانوادگی او بود که هیچگاه در وجود او کاملا نسخ نگردید،‌ و فردایش سنن ادبی گندیده و پوسیده میان دو جنگ مخصوصاّ ادبیات فرانسوی این دوره بود.

«صادق هدایت» ظاهراّ به سبب شیفتگی نسبت به «سنن تاریخی» غرب به پرخاش و منازعه با سنن شرقی برخاسته بود، ولی هیچگاه نتوانست خود را از چنگال سنن خانوادگی شرقی خویش برهاند. بنابراین در وجود او همواره تضاد خانه داشت. «هدایت» به تمام «سنن» گذشته بد و بیراه می‌گفت و به آداب و رسوم خانوادگی بدون اینکه از این آداب و رسوم گذشته باشد، دشنام می‌داد. اگر «هدایت» واقعاّ از آداب و رسوم «حاجی آقا» گذشته بود هیچوقت با آن حالت غیر عادی کتاب «حاجی آقا» را نمی‌نوشت.

از «سقوط هدایت در چال هرز ادبیات فرانسه» نوشته‌ی احمد فردید
روزنامه اطلاعات، در دوم اسفند ۱۳۵۲

بخش دوم اپیزود فردید به زودی منتشر می‌شود. بخش اول را می‌توانید در همین کانال بشنوید.
@RadioTragedy