#پزشکی ورزشی
✅علت بوجود آمدن صدا در مفاصل
چیست؟
برای بسیاری از ما در طول روز ممکن است صداهای متفاوتی از مفاصل بدن شنیده شود . در حین راه رفتن یا بعد از نشستن های طولانی و یا حتی هنگام انجام فعالیتی . گاهی این صداها شبیه تق تق هستند و گاهی بصورت خرت خرت و شبیه به ساییده شدن دو چیز بر روی هم .
آیا این وضعیت طبیعی است یا غیر طبیعی ؟
صدا در مفاصل علامت نگران کننده ای نیست مگر اینکه ضربه ای به آن وارد شده باشد . اگر صدا همراه با احساس درد نباشد ، کاملا طبیعی هستند ولی اگر همراه با درد باشند , بیماری است و باید به پزشک متخصص مراجعه کرد .
ممکن است علت آن عوامل مختلفی مانند ساییده شدن نسوج نرم اطراف مفصل بر روی برجستگی های استخوانی ، ضایعات منیسک ، ضایعات غضروفی و یا رباط های اطراف مفصل باشند .
آزاد شدن گاز : مفصل دارای مایعی است بنام "سینوویال" که میتواند تولید گاز نماید و آزاد شدن این گاز , صدایی مانند ترکیدن بادکنک ایجاد میکند . به احتمال زیاد کسانی رو دیده اید که انگشتان دست و پایشان را به اصطلاح میشکنند .
حرکت تاندون : وقتی مفاصل حرکت میکنند وضعیت تاندون ها و لیگامان های (رباط ها) اطراف آن مفصل تغییر میکنند . این تغییر موجب میشود تا آنها از روی برجستگی های استخوانی اطراف مفصل عبور کنند . با باز و بسته شدن مکرر مفصل ، هر کدام از این تاندون ها یا لیگامان ها , بارها به جلو و عقب حرکت کرده و با هر بار عبور از روی برجستگی استخوانی صدایی ایجاد میکنند .
درکل تا دردی در مفصل حس نکردید , مشکلی نیست و کاملا طبیعی هست.
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
✅علت بوجود آمدن صدا در مفاصل
چیست؟
برای بسیاری از ما در طول روز ممکن است صداهای متفاوتی از مفاصل بدن شنیده شود . در حین راه رفتن یا بعد از نشستن های طولانی و یا حتی هنگام انجام فعالیتی . گاهی این صداها شبیه تق تق هستند و گاهی بصورت خرت خرت و شبیه به ساییده شدن دو چیز بر روی هم .
آیا این وضعیت طبیعی است یا غیر طبیعی ؟
صدا در مفاصل علامت نگران کننده ای نیست مگر اینکه ضربه ای به آن وارد شده باشد . اگر صدا همراه با احساس درد نباشد ، کاملا طبیعی هستند ولی اگر همراه با درد باشند , بیماری است و باید به پزشک متخصص مراجعه کرد .
ممکن است علت آن عوامل مختلفی مانند ساییده شدن نسوج نرم اطراف مفصل بر روی برجستگی های استخوانی ، ضایعات منیسک ، ضایعات غضروفی و یا رباط های اطراف مفصل باشند .
آزاد شدن گاز : مفصل دارای مایعی است بنام "سینوویال" که میتواند تولید گاز نماید و آزاد شدن این گاز , صدایی مانند ترکیدن بادکنک ایجاد میکند . به احتمال زیاد کسانی رو دیده اید که انگشتان دست و پایشان را به اصطلاح میشکنند .
حرکت تاندون : وقتی مفاصل حرکت میکنند وضعیت تاندون ها و لیگامان های (رباط ها) اطراف آن مفصل تغییر میکنند . این تغییر موجب میشود تا آنها از روی برجستگی های استخوانی اطراف مفصل عبور کنند . با باز و بسته شدن مکرر مفصل ، هر کدام از این تاندون ها یا لیگامان ها , بارها به جلو و عقب حرکت کرده و با هر بار عبور از روی برجستگی استخوانی صدایی ایجاد میکنند .
درکل تا دردی در مفصل حس نکردید , مشکلی نیست و کاملا طبیعی هست.
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#پزشکی_ورزشی
✏️ کشیدگی عضله چهارسر در جلوی ران چه عللی دارد ؟
کشیدگی و رگ به رگ شدن عضله چهار سر ران در فعالیت های شدید بدنی و ورزشی ایجاد می شود. این کشیدگی معمولا همراه با درد شدیدی در عضلات جلوی ران است.
آناتومی
عضلات چهارسر چهار عضله در کنار هم هستند که در جلوی ران قرار داشته و قسمت اعظم حجم عضلانی جلوی ران را تشکیل می دهند. چون این دسته عضلانی کار تقریبا یکسانی انجام داده و در کنار هم هستند به آنها عضله چهارسر ران (بجای عضلات چهار سر ران) یا عضله کوادری سپس Quadriceps femoris muscle هم میگویند. این چهار عضله عبارتند از :
رکتوس فموریس(عضله راست رانی)
واستوس مدیالیس(عضله پهن درونی)
واستوس لترالیس(عضله پهن بیرونی)
واستوس اینترمدیوس(عضله پهن میانی)
عضله چهارسر چگونه آسیب میبیند؟
وظیفه اصلی ومهم عضله چهارسر ران صاف کردن مفصل زانو است.(بلند کردن ساق پا) در حین انقباض، فیبرهای عضله چهار سر تحت نیروهای کششی زیادی قرار میگیرند. در این حال اگر نیرویی از خارج سعی در خم کردن مفصل زانو کند فیبرهای عضلانی درمعرض کشش باز هم بیشتری قرار میگیرند (این وضعیت بطور مثال در حین محکم لگد زدن و یا رسیدن به زمین بعد از جهیدن اتفاق میفتد).
اگر این کشش بیش از حد تحمل عضله باشد در فیبرهای عضلانی پارگی های میکروسکوپی همراه با خونریزی ایجاد میشود که میتواند منجر به درد و تورم عضله شود. این وضعیت را کشیدگی یا استرین Strain عضله چهارسر ران میگویند.
علل کشیدگی عضله چهارسر ران چیست؟
مهمترین علت کشیدگی عضله چهارسر ران افزایش ناگهانی طول آن بیش از حد تحمل عضله و در حین فعالیت های ورزشی است. این آسیب بیشتر موقعی ایجاد میشود که فرد بدون آمادگی قبلی ورزشی را که بیش از حد تحملش است انجام میدهد. این وضعیت به چند علت ایجاد میشود :
عضلات جلوی ران فرد به اندازه کافی قوی نیست و نمی تواند نیروهای وارده را تحمل کند و در نتیجه بر اثر وارد شدن نیروهای کششی زیاد به یک عضله ضعیف عضله دچار کشش شده و فیبرهای عضلانی آن دچار پارگی های ظریف میشوند
فرد قبل از شروع ورزش نرمش های کششی را به اندازه کافی انجام نداده و عضله سفت بوده و قدرت انعطاف و خاصیت کششی به اندازه کافی ندارد. در این موارد عضله نمیتواند در مقابل نیروهای زیادی که در حین ورزش به آن وارد میشوند به اندازه لازم کش بیاید و در نتیجه دچار آسیب کششی بصورت پارگی فیبرهای عضلانی میشود.
انجام ورزش طولانی مدت که عضله چهارسر را خسته میکند
ضربه مستقیم به عضله چهارسر
کشیدگی عضله چهارسر در ورزش های دو، دو با مانع، پرش طول، بسکتبال و فوتبال بیشتر دیده میشود.
در هوای سرد احتمال کشیدگی عضله چهارسر بیشتر است.
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
✏️ کشیدگی عضله چهارسر در جلوی ران چه عللی دارد ؟
کشیدگی و رگ به رگ شدن عضله چهار سر ران در فعالیت های شدید بدنی و ورزشی ایجاد می شود. این کشیدگی معمولا همراه با درد شدیدی در عضلات جلوی ران است.
آناتومی
عضلات چهارسر چهار عضله در کنار هم هستند که در جلوی ران قرار داشته و قسمت اعظم حجم عضلانی جلوی ران را تشکیل می دهند. چون این دسته عضلانی کار تقریبا یکسانی انجام داده و در کنار هم هستند به آنها عضله چهارسر ران (بجای عضلات چهار سر ران) یا عضله کوادری سپس Quadriceps femoris muscle هم میگویند. این چهار عضله عبارتند از :
رکتوس فموریس(عضله راست رانی)
واستوس مدیالیس(عضله پهن درونی)
واستوس لترالیس(عضله پهن بیرونی)
واستوس اینترمدیوس(عضله پهن میانی)
عضله چهارسر چگونه آسیب میبیند؟
وظیفه اصلی ومهم عضله چهارسر ران صاف کردن مفصل زانو است.(بلند کردن ساق پا) در حین انقباض، فیبرهای عضله چهار سر تحت نیروهای کششی زیادی قرار میگیرند. در این حال اگر نیرویی از خارج سعی در خم کردن مفصل زانو کند فیبرهای عضلانی درمعرض کشش باز هم بیشتری قرار میگیرند (این وضعیت بطور مثال در حین محکم لگد زدن و یا رسیدن به زمین بعد از جهیدن اتفاق میفتد).
اگر این کشش بیش از حد تحمل عضله باشد در فیبرهای عضلانی پارگی های میکروسکوپی همراه با خونریزی ایجاد میشود که میتواند منجر به درد و تورم عضله شود. این وضعیت را کشیدگی یا استرین Strain عضله چهارسر ران میگویند.
علل کشیدگی عضله چهارسر ران چیست؟
مهمترین علت کشیدگی عضله چهارسر ران افزایش ناگهانی طول آن بیش از حد تحمل عضله و در حین فعالیت های ورزشی است. این آسیب بیشتر موقعی ایجاد میشود که فرد بدون آمادگی قبلی ورزشی را که بیش از حد تحملش است انجام میدهد. این وضعیت به چند علت ایجاد میشود :
عضلات جلوی ران فرد به اندازه کافی قوی نیست و نمی تواند نیروهای وارده را تحمل کند و در نتیجه بر اثر وارد شدن نیروهای کششی زیاد به یک عضله ضعیف عضله دچار کشش شده و فیبرهای عضلانی آن دچار پارگی های ظریف میشوند
فرد قبل از شروع ورزش نرمش های کششی را به اندازه کافی انجام نداده و عضله سفت بوده و قدرت انعطاف و خاصیت کششی به اندازه کافی ندارد. در این موارد عضله نمیتواند در مقابل نیروهای زیادی که در حین ورزش به آن وارد میشوند به اندازه لازم کش بیاید و در نتیجه دچار آسیب کششی بصورت پارگی فیبرهای عضلانی میشود.
انجام ورزش طولانی مدت که عضله چهارسر را خسته میکند
ضربه مستقیم به عضله چهارسر
کشیدگی عضله چهارسر در ورزش های دو، دو با مانع، پرش طول، بسکتبال و فوتبال بیشتر دیده میشود.
در هوای سرد احتمال کشیدگی عضله چهارسر بیشتر است.
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#پزشکی_ورزشی
اصول اولیه برخورد با آسیب های ورزشی
⚽️ آسیب، جزئی از ورزش حرفه ای است. با این حال اگر اصول درست برخورد با آسیب را نشناسید، ممکن است مجبور شوید برای همیشه از ورزش کناره گیری کنید. گاهاً به علت عدم داشتن آگاهی، آسیبهای ساده را به آسیبهای جدی تبدیل می کنید.
یکی از بهترین تکنیک های توصیه شده در برخورد با یک آسیب به جهت جلوگیری از التهاب و کنترل اولیه آسیب، استفاده از تکنیک P.R.I.C.E است.
P.R.I.C.E مخفف کلمات زیر است:
Protection: حفاظت از اندام آسیب دیده
Rest: استراحت دادن به اندام آسیب دیده
Ice: یخ گذاری روی اندام آسیب دیده
Compression: بانداژ فشاری اندام آسیب دیده
Elevation: بالاتر قرار دادن اندام آسیب دیده به نسبت قلب
⚽️این تکنیک در آسیب های عضلانی، آسیب بافت نرم و درد های مفصلی بسیار بهتر از خود یخ گذاری، به تنهایی به شما کمک می کند. این تکنیک باعث کاهش درد، کاهش التهاب، کاهش اسپاسم عضلانی، کاهش تورم و کاهش خون ریزی می گردد. همه ی این موارد سبب کاهش آسیب به بافت و جلوگیری از گسترش و تشدید آسیب و از همه مهم تر تسریع در شروع ترمیم بافتی در منطقه استسیب دیده می شود.
⚽️در ادامه هر یک از اجزا را به تفکیک توضیح می دهیم:
Protection:
حفاظت از اندام آسیب دیده به شکلی که مانع از آسیب دیدگی بعدی شویم. بسته به ورزش ها متفاوت است. خارج کردن فرد از زمین، یکی از انواع آن است.
Rest:
سریعا باید به اندام آسیب دیده استراحت بدهید و آن را بی حرکت کنید. وقتی انجام حرکات برای شما دردناک است، به این پیغام مغزتان که به شما هشدار می دهد که اندام شما در خطر است، اهمیت بدهید و از اندام آسیب دیده تان بیش از این کار نکشید.
Ice:
روی منطقه آسیب دیده یخ بگذارید. جهت جلوگیری از آسیب به پوست، حتما بین کیسه ی یخ و پوستتان از یک پارچه استفاده کنید. بهترین فرم یخ، فرم خرد شده ی آن است تا بتوانید سطح مقطع منطقه ی آسیب را به خوبی پوشش دهد.
Compression:
با استفاده از یک بانداژ کشی، میزان تورم را کاهش دهید. بانداژ نباید آنقدر سفت باشد که شما احساس درد بکنید. هدف از بستن بانداژ، کاهش تورم منطقه درد است، نه قطع خون رسانی به اندام.
Elevation:
اندام آسیب دیده باید بالاتر از سطح قلب قرار گیرد. مثلا وقتی که مچ پایتان آسیب می بیند و شما روی نیمکت می نشینید، درست نیست. باید دراز بکشید و با گذاشتن وسیله ای زیر مچ پا آن را بالاتر از سطح قلب قرار دهید.
⚽️سؤال مهم: چقدر یخ بر روی محل آسیب دیدگی بگذاریم؟
در مورد زمان یخ گذاری، توصیه های متفاوتی اعم از ۲۰ دقیقه، ۳۰ دقیقه، ۴۵ دقیقه و… وجود دارد. اما توصیه من به شما این است که: این مدت زمان بسته به محل آسیب و مشخصات فیزیکی بدنتان متفاوت است و این شما هستید که زمان را تعیین می کنید.
بدنبال استفاده از یخ شاهد ۴ مرحله خواهید بود :
احساس سرما
احساس سوزش یا گزگز
احساس درد
بی حسی کامل
وقتی دچار بی حسی کامل شدید ، دقیقا زمان برداشتن یخ برای شما فرا رسیده است.
قبل از یخ گذاری مجدد لازم است که دمای منطقه به دمای عادی بدنتان برسد تا دوباره بتوانید یخ گذاری کنید. رسیدن به احساس بی حسی در افراد مختلف متفاوت است. معمولا بین ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد. توصیه می شود که یخ گذاری بیش از ۳۰ دقیقه طول نکشد که خود می تواند همراه با آسیب بافت های زیرین باشد. توصیه می شود طی ۴۸ ساعت اول هر ۴-۶ ساعت یخ گذاری تکرار شود.
گرما در برخی آسیب ها می تواند کمک کننده باشد اما اکیدا توصیه می کنم تا زمان بر طرف شدن کامل التهاب و قبل از ۷۲ ساعت بعد از آسیب به هیچ وجه از آن استفاده نشود.
اگر آسیب شما با انجام پروتکل P.R.I.C.E پاسخ نداد. لازم است که حتما سراغ متخصص پزشکی ورزشی خود بروید.
بدانید که این پروتکل معادل درمان آسیب شما نمی باشد و جایگزین نظرات پزشک شما نیست. در هر صورت بدنبال آسیب های جدی، حتما با پزشک متخصص پزشکی ورزشی مشاوره کنید.
✍ به سراغ پروتکل NO H.A.R.M میرویم. این پروتکل تکمیل کننده ی پروتکل P.R.I.C.E است و عمل به آن طی ۴۸ ساعت اولیه آسیب بسیار اهمیت دارد.
⚽️اجزای پروتکل no H.A.R.M ، عبارتند از عدم استفاده از:
Heat: گرما
Alcohol: الکل
Running/Exercising The Injured Area: دویدن یا ورزش دادن به منطقه آسیب دیده
Massage : ماساژ
⚽️استفاده از گرما و نوشیدن الکل ، عروق منطقه را گشاد کرده و خون ریزی در منطقه آسیب را تشدید می کنند.
ورزش دادن منطقه درد یا ماساژ منطقه آسیب دیده نیز باعث افزایش جریان خون به منطقه و تشدید ورم و خون ریزی و درد منطقه ی آسیب خواهند شد. از آنجا که پروسه ی ترمیم بافتی تا زمان بر طرف شدن التهاب شروع نخواهد شد. عدم استفاده از ۴ مورد فوق طی ۴۸ ساعت اولیه ی آسیب در کنار پروتکل P.R.I.C.E بسیار حائز اهمیت است
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
اصول اولیه برخورد با آسیب های ورزشی
⚽️ آسیب، جزئی از ورزش حرفه ای است. با این حال اگر اصول درست برخورد با آسیب را نشناسید، ممکن است مجبور شوید برای همیشه از ورزش کناره گیری کنید. گاهاً به علت عدم داشتن آگاهی، آسیبهای ساده را به آسیبهای جدی تبدیل می کنید.
یکی از بهترین تکنیک های توصیه شده در برخورد با یک آسیب به جهت جلوگیری از التهاب و کنترل اولیه آسیب، استفاده از تکنیک P.R.I.C.E است.
P.R.I.C.E مخفف کلمات زیر است:
Protection: حفاظت از اندام آسیب دیده
Rest: استراحت دادن به اندام آسیب دیده
Ice: یخ گذاری روی اندام آسیب دیده
Compression: بانداژ فشاری اندام آسیب دیده
Elevation: بالاتر قرار دادن اندام آسیب دیده به نسبت قلب
⚽️این تکنیک در آسیب های عضلانی، آسیب بافت نرم و درد های مفصلی بسیار بهتر از خود یخ گذاری، به تنهایی به شما کمک می کند. این تکنیک باعث کاهش درد، کاهش التهاب، کاهش اسپاسم عضلانی، کاهش تورم و کاهش خون ریزی می گردد. همه ی این موارد سبب کاهش آسیب به بافت و جلوگیری از گسترش و تشدید آسیب و از همه مهم تر تسریع در شروع ترمیم بافتی در منطقه استسیب دیده می شود.
⚽️در ادامه هر یک از اجزا را به تفکیک توضیح می دهیم:
Protection:
حفاظت از اندام آسیب دیده به شکلی که مانع از آسیب دیدگی بعدی شویم. بسته به ورزش ها متفاوت است. خارج کردن فرد از زمین، یکی از انواع آن است.
Rest:
سریعا باید به اندام آسیب دیده استراحت بدهید و آن را بی حرکت کنید. وقتی انجام حرکات برای شما دردناک است، به این پیغام مغزتان که به شما هشدار می دهد که اندام شما در خطر است، اهمیت بدهید و از اندام آسیب دیده تان بیش از این کار نکشید.
Ice:
روی منطقه آسیب دیده یخ بگذارید. جهت جلوگیری از آسیب به پوست، حتما بین کیسه ی یخ و پوستتان از یک پارچه استفاده کنید. بهترین فرم یخ، فرم خرد شده ی آن است تا بتوانید سطح مقطع منطقه ی آسیب را به خوبی پوشش دهد.
Compression:
با استفاده از یک بانداژ کشی، میزان تورم را کاهش دهید. بانداژ نباید آنقدر سفت باشد که شما احساس درد بکنید. هدف از بستن بانداژ، کاهش تورم منطقه درد است، نه قطع خون رسانی به اندام.
Elevation:
اندام آسیب دیده باید بالاتر از سطح قلب قرار گیرد. مثلا وقتی که مچ پایتان آسیب می بیند و شما روی نیمکت می نشینید، درست نیست. باید دراز بکشید و با گذاشتن وسیله ای زیر مچ پا آن را بالاتر از سطح قلب قرار دهید.
⚽️سؤال مهم: چقدر یخ بر روی محل آسیب دیدگی بگذاریم؟
در مورد زمان یخ گذاری، توصیه های متفاوتی اعم از ۲۰ دقیقه، ۳۰ دقیقه، ۴۵ دقیقه و… وجود دارد. اما توصیه من به شما این است که: این مدت زمان بسته به محل آسیب و مشخصات فیزیکی بدنتان متفاوت است و این شما هستید که زمان را تعیین می کنید.
بدنبال استفاده از یخ شاهد ۴ مرحله خواهید بود :
احساس سرما
احساس سوزش یا گزگز
احساس درد
بی حسی کامل
وقتی دچار بی حسی کامل شدید ، دقیقا زمان برداشتن یخ برای شما فرا رسیده است.
قبل از یخ گذاری مجدد لازم است که دمای منطقه به دمای عادی بدنتان برسد تا دوباره بتوانید یخ گذاری کنید. رسیدن به احساس بی حسی در افراد مختلف متفاوت است. معمولا بین ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد. توصیه می شود که یخ گذاری بیش از ۳۰ دقیقه طول نکشد که خود می تواند همراه با آسیب بافت های زیرین باشد. توصیه می شود طی ۴۸ ساعت اول هر ۴-۶ ساعت یخ گذاری تکرار شود.
گرما در برخی آسیب ها می تواند کمک کننده باشد اما اکیدا توصیه می کنم تا زمان بر طرف شدن کامل التهاب و قبل از ۷۲ ساعت بعد از آسیب به هیچ وجه از آن استفاده نشود.
اگر آسیب شما با انجام پروتکل P.R.I.C.E پاسخ نداد. لازم است که حتما سراغ متخصص پزشکی ورزشی خود بروید.
بدانید که این پروتکل معادل درمان آسیب شما نمی باشد و جایگزین نظرات پزشک شما نیست. در هر صورت بدنبال آسیب های جدی، حتما با پزشک متخصص پزشکی ورزشی مشاوره کنید.
✍ به سراغ پروتکل NO H.A.R.M میرویم. این پروتکل تکمیل کننده ی پروتکل P.R.I.C.E است و عمل به آن طی ۴۸ ساعت اولیه آسیب بسیار اهمیت دارد.
⚽️اجزای پروتکل no H.A.R.M ، عبارتند از عدم استفاده از:
Heat: گرما
Alcohol: الکل
Running/Exercising The Injured Area: دویدن یا ورزش دادن به منطقه آسیب دیده
Massage : ماساژ
⚽️استفاده از گرما و نوشیدن الکل ، عروق منطقه را گشاد کرده و خون ریزی در منطقه آسیب را تشدید می کنند.
ورزش دادن منطقه درد یا ماساژ منطقه آسیب دیده نیز باعث افزایش جریان خون به منطقه و تشدید ورم و خون ریزی و درد منطقه ی آسیب خواهند شد. از آنجا که پروسه ی ترمیم بافتی تا زمان بر طرف شدن التهاب شروع نخواهد شد. عدم استفاده از ۴ مورد فوق طی ۴۸ ساعت اولیه ی آسیب در کنار پروتکل P.R.I.C.E بسیار حائز اهمیت است
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick