‌بر سر درِ "آتشگاهِ باکو" به زبانِ شیرین پارسی‌ نگاشته شده است:

آتشی صف کشیده همچون دک
جیی بِوانی رسیده تا بادک
سال نو نُزل مبارک باد گفت
خانۀ شد رو سمبلِ (؟) سنة ۱۱۵٨

ātaši saf kešide hamčon dak
jey bovāni reside tā bādak
sāl-e nav-e nozl mobārak bād goft
xāne šod ru *sombole sane-ye hazār-o-sad-o-panjāh-o-haštom

برگردان:

آتشی بر رویِ یک خط ، صف کشیده است.
از دهکده یِ "بوانی" (نزدیک به اصفهان) تا شهرِ "بادک"
(شهرِ "بادکوبه" قدیم، "باکو" ی امروزی)
سالِ نو یِ پر برکت ، را تبریک گفت
(خط پایانی کمی‌ گنگ است) این خانه در سالِ ۱۱۵۸ (۱۷۴۵ ترسایی)
در ماهِ امرداد - شهریور (آگوست - سپتامبر) در بُرجِ سُنبُله (دوشیزه) Virgo ساخته شد.

آتشگاه باکو ساختمانی قلعه مانند در منطقه سوراخانی شهر باکو #جمهوری جعلی #آذربایجان می‌باشد.
#سوراخانی نام شهریست که این آتشگاه اطراف آن قرار گرفته است؛واژه سوراخانی ریشه #پارسی دارد و به احتمالاً به معنای محل سوراخ‌ها و یا به رنگ سرخ (یا سرخانی) آتش اشاره می‌کند.
آتشگاه باکو روی میدان گازی طبیعی بنا شده بنابراین از ابتدا گاز بطور طبیعی از هفت دریچه طبیعی در این محل بیرون می‌آمده و سبب آتش‌های طبیعی می‌گشته‌است.
امروزه از شهر باکو صرفاً برای افزایش جاذبه #گردشگری به این محل گاز طبیعی کشیده شده‌است و #آتش این آتشگاه به وسیله این گاز روشن می‌شود.
این محل از مجتمع پنجگانه‌ای تشکیل می‌شود که دارای یک حیاط است که توسط خانه‌های روحانیان #زرتشتی محاصره شده‌است. در وسط حیاط محرابی وجود دارد که در قرن‌های ۱۷ و ۱۸ بنا شده‌است.
این جایگاه در سال ۱۸۸۳ هنگامی که تاسیسات #نفت و #گاز طبیعی در مجاورت آن تاسیس شد، بحال متروکه درآمد. این مجتمع در سال ۱۹۷۵ به #موزه تبدیل شد و امروزه هر سال ۱۵۰۰۰ #گردشگر به دیدن این محل می‌آیند. آتشگاه باکو در سال ۱۹۹۸ نامزد رفتن به فهرست #میراث جهانی #یونسکو شد.

پاینده ایران