#آذرتاش_آذرنوش :
رساله‌ای دربارهٔ گزارش‌های #بیرونی از تاریخ و فرهنگ ایران باستان در کتاب آثارالباقیه

متن کامل گفت‌وگو را در کانال تلگرامی زیر بخوانید:
https://t.me/arbabi_m_r

#محمدرضا_اربابی :ترجمه هایی را که اخیرا حتی به شکل منظوم از قرآن ارائه شده است، چگونه ارزیابی می کنید؟ ترجمه های جدید را رصد می‌کنید؟ اینکه اینقدر ترجمه از قرآن باشد به نظر شما خوب است یا بد؟

#آذرتاش_آذرنوش : تا مدتی رصد می کردم. از جایی به بعد خیلی زیاد شد و رها کردم. من در یک مصاحبه ای به تفصیل گفته ام. در بررسی این موضوع همانطور که قبل از این هم گفتم ما با دو مکتب مواجهیم. در مکتب اول مترجم در تلاش است تا معادل صحیح و مناسبی برای واژگان بیابد و توجه زیادی به نحو فارسی ندارد. عرب ها می گویند «ذهب علی الی البیت»، مترجم این مکتب خودش را موظف می داند بگوید «رفت علی به خانه» چون صرفا به واژه ها و معادل گذاری آنها توجه می کند. اما در مکتب دوم مترجم به نحو فارسی توجه بیشتری دارد و تلاش می کند تا ترجمه ای به زبان و دستور فارسی ارائه کند. مکتب اول بیشتر در بین قدما بوده و مکتب دوم بیشتر در متأخرین. من نمی گویم کدام بهتر است. بلکه صرفا می گویم این دو مکتب در ترجمه قرآن بوده اند.
هر کسی از من می پرسد چرا قرآن ترجمه نکرده ای، به او می گویم این کار از من بر نمی آید. دلیل اینست که معتقدم قرآن هنوز در حد جامع مفهوم نشده است. روزی در مقابل علما و دانشمندان قم همین بحث را مطرح کردم. گفتم هنوز بسیاری از آیه های قرآن هست که ما نمی فهمیم. همان آیه های «تکویر» را متوجه می شوید؟ اصلا این واژه ها قرار نیست روشن شود. معنی این آیات در ریتم و کوبندگی آن است. در ضربه ای است که در لحظه اول به مغز خواننده یا شنونده می زند. هنرش در آنجاست. اینجا من قاطعانه می توانم بگویم که خدا در این آیات با احساس مردم حرف زده است. در اینگونه آیات آدم گیر می کند. هر چقدر از بعد زبانی به آن نزدیک می شوید به نتیجه نمی رسید. نقد هنری کم می آورد. اما وقتی می خوانید بدون اینکه به معنی فکر کنید شما را منقلب می کند. مترجمان ما اغلب با این مشکل مواجهند که هنوز زبان قرآن را درک نمی کنند.
#تاریخ_شفاهی_ترجمه_ایران #ترجمه #ترجمه_قرآن #مترجم_آفریننده_کتاب
https://www.instagram.com/p/CUvFJcaq3Rj/?utm_medium=share_sheet