امرایی‌ها هر چهارنفرشان، نیلوفر و امیلی و آقا اسد و اکرم خانم در گرفتاری ها و درد دیگران کنارشان هستند. فلانی پول پیش خانه اش را ندارد, وامی جور کنیم. بهمانی عزیزش را از دست داده و با این مشکل رو به روست برطرفش کنیم. از فلانی خبر دارید؟ مدت هاست که بیکار است و کاری ندارد, کاری برایش جور کنیم. آن یکی مدت هاست افسرده است و از خانه بیرون نمی آید, فکری برایش کنیم. آن دیگری با ناشرش مشکل پیدا کرده واسطه شویم که رفع و رجوع شود و این فهرست تمامی ندارد و انی قدر آدم هایش با هم فرق دارد که آدم در وسعت مشرب آن ها شگفت زده می شود.... حالا این خانواده ی عزیز در غم نیلوفرشان که نیلوفر ما هم بود, خواهر کوچک ما هم بود, عزادارند. حالا ما آدم های بی دست و پا و نابلد باید به کسانی تسلی بدهیم که وجودشان تسلی بود و همیشه در دردها و گرفتاری ها پشتمان به آن ها گرم بود و حالا انگار پشتمان شکسته است.  

پیام تسلیت سید محمد خاتمی در‌پی درگذشت نیلوفر امرایی

بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای اسدالله امرایی
درگذشت تأسف آور دختر بزرگوارتان سرکار خانم نیلوفر امرایی را که از مترجمان و فرهیختگان گرانقدر بودند، صمیمانه به جنابعالی و همه بستگان داغدار تسلیت می‌گویم و از خداوند منان برای ایشان آمرزش و رحمت و برای بازماندگان معزز تندرستی، شکیبایی و پاداش نیکو مسأله می‌کنم.
یاد آن عزیز گرامی.

با احترام سید محمد خاتمی | ۱۴۰۳/۳/۵

♦️بازیابی رنج‌های کهنهٔ درون آدم‌ها

سوِتلانا الکسیویچ، روزنامه‌نگار و نویسنده برنده نوبل ادبیات، کتابی دارد به نام «زمان دست‌دوم» که حاصل مصاحبه با کسانی است که فروپاشی شوروی را در سال ۱۹۹۱ تجربه کرده‌اند.

کتاب «زمان دست دوم» مجموعه‌ای است از مصاحبه با افراد عادی ساکن شوروی سابق و روسیه بعدی، کاسب و معلم و نویسنده و آهنگساز و کارگر و خانه‌دار و نظایر آن‌ها، که تعریف می‌کنند چه فجایعی را در دوره تمامیت‌خواهی شوروی از سر گذرانده‌اند و چطور ناگهان همه آن مصیبت‌ها به رنج‌هایی پوچ و بی‌معنی بدل شدند و دود شدند و به هوا رفتند.

الکسیویچ تلاش می‌کند با قراردادن نظرات و تجربیات متفاوت افراد در کنار یکدیگر، یک دیوار آینه‌کاری‌شده متکثر از دگرگونی‌های حیرت‌انگیز کشور سابقش به نمایش بگذارد و نشان دهد چطور وفاداران رژیم سابق که دوستدار کارگران و سرخوشان روز اول ماه مه بودند، دلالان و تاجران و کلیسابروهای بعدی شدند، چگونه آدم‌ها به یکدیگر رحم نکردند و انسان گرگ انسان شد.

کتاب مثل زهر هلاهل تلخ است و نشان می‌دهد بشر چگونه می‌تواند در خشونت از وحشی‌ترین حیوانات سبقت بگیرد، آن هم نه‌فقط دیکتاتورهای خونخوار بلکه همچنین آدم‌های عادی کوچه و بازار. وقتی آن را می‌خوانی می‌توانی ببینی روزنامه‌نگاری همچون الکسیویچ چه ماهرانه توانسته با نور انداختن بر تاریکی‌ها و عذاب‌ها و رنج‌هایی که در جان هموطنانش رخنه کرده، روزگار گذشته و تاریخ یک کشور و یک جامعه را دوباره بازیابی کند و آن را جلوی روی جهانیان بگذارد.

از نظر تکنیکی هم کار سوتلانا الکسیویچ جالب توجه است. او تقریباً حضوری در کتاب ندارد، مگر در مواقع ضروری که باید توضیحی درباره موقعیت مصاحبه‌شونده‌ها بدهد. اما دست نامرئی او در انتخاب آدم‌ها و چینش موضوعات و دروازه‌بانی سخنان پرکار بوده است.

جالب است که این کتاب را که در سال ۲۰۱۳ منتشر شده دست‌کم چهار ناشر ایرانی با چهار ترجمه منتشر کرده‌اند، با عناوین متفاوت «زمان دست‌دوم»، «روزگار رفته» و «سرانجام انسان طراز نوین». گویی مخاطبان ایرانی با این کتاب‌های تلخ و آینه‌های زهرآلود ارتباط عمیقی برقرار می‌کنند و نیشرتر به زخم‌های خود می‌زنند.

🔸زمان دست‌دوم
ترجمۀ شهرام همت‌زاده (از روسی)
نشر نیستان
گوینده نسخه صوتی: مریم محبوب

🔸زمان دست‌دوم
ترجمۀ عبدالمجید احمدی (از روسی)
نشر چشمه

🔸روزگار رفته
ترجمۀ فروغ پوریاوری
نشر ثالث

🔸سرانجام انسان طراز نوین
ترجمۀ مهشید معیری، موسی غنی‌نژاد
نشر مینوی خرد

نقش تحریم در درگذشت یک مترجم و روزنامه‌نگار جوان

▫️خانم یگانه خدامی روزنامه‌نگاری که بیماری زمینه‌ای قند دارد با اشاره به مرگ نابهنگام نیلوفر امرایی که به همین دلیل درگذشت، نوشته است:

🔹برای ما که انسولین می‌زنیم و‌ نوسان قند خون داریم سنسورهای کنترل قند هست که به بازو وصل می‌شود و با تغییرات شدید قند آلارم می‌دهد. اما چرا نمی‌خریم؟ چون سنسور باید ۱۵ روز یک بار عوض شود و هر سنسور نزدیک ۶ میلیون است. تازه با دلار الان. بقیه دنیا با بیمه رایگان، است. ما سنسور نداریم و می‌میریم./ جماران

@hammihanonline

آلیس مونرو، داستان‌نویس برجسته‌ی کانادایی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات، در روز ۱۳ مه ۲۰۲۴ چشم از جهان فروبست. گفت‌وگویی که در ادامه می‌آید بخش‌هایی از مصاحبه‌ای است که استفن آسپرگ از تلویزیون سوئد در سال ۲۰۱۳ به مناسبت دریافت جایزه‌ی نوبل با او انجام داد. مونرو در مراسم دریافت این جایزه،‌ که روز ۷ دسامبر ۲۰۱۳ در فرهنگستان سوئد برگزار شد، حاضر نبود و ویدئوی ضبط‌شده‌ی این مصاحبه به‌جای سخنرانی او در مراسم دریافتِ جایزه پخش شد.

aasoo.org/fa/articles/4781
@NashrAasoo 🔻

شماره سی‌اُم در راه است

@goftemaann🦉

📖چه مطالبی در سیاست‌نامه ۳۰ می‌خوانیم؟

📰خبرنامه
مروری بر رویدادهای حقوق‌ و علوم و سیاسی ایران

🖌️سرمقاله
راه شرقی و معنویت آسیایی/ نقد آثار و اندیشه‌های داریوش شایگان پیش از انقلاب پنجاه و هفت: حامد زارع

🕯یادنامه ناصر کاتوزیان: مصطفی محقق‌داماد، لعیا جنیدی و تهمورث بشیریه

🕯یادنامه بهمن کشاورز: تهمورث بشیریه، علیرضا آذربایجانی و هما داوودی

🔖پرونده؛ صد سال از تدوین قانون اساسی افغانستان گذشت؛ سده حاکمیت قانون/ با مقالاتی از ذکیه عادلی، میرویس بلخی، محمد عثمان تره‌کی، احمد ولی مسعود و …


📝یادداشت
ایرانشناسی؛ کدام ایران؟
فرهنگ رجایی
گروه‌های فکر و رسالت دانشگاه
حبیب‌الله فاضلی


⚖️جستار/ ایران و ویژگی‌های قانون اساسی آن: ناصر سلطانی



📕داستان جلد(داریوش شایگان)

📑سه‌گانه و پنج‌گانه شایگانی
صادق حقیقت

📑اندیشمند ضد انقلاب
احمد بستانی

📑انقلاب دینی چیست؟
داریوش شایگان/ ترجمه رضا کوهکن

📑اندیشمند راست‌اندیش
رضا کوهکن

📑ورطه نهیلیسم نیچه
رضا یادگاری

📑بر بال فلسفه و ادبیات
موسی اکرمی

📑از ضدروشنگری تا پساروشنگری
محسن عباس‌زاده

📑فیلسوف هویت‌اندیش
مهدی روزخوش

📑سنت در مدار مدارا
مهدی سیمایی


📋مقاله/ علم چگونه «اسلامی» شد؟ محمد منصور هاشمی

📚پژوهش
▫️انجمن علوم سیاسی پیش از انقلاب اسلامی: عبدالامیر نبوی
▫️تنگنای دوره گذار: مهدی سنایی

📖روایت
رستم و اسفندیار: مهراد محمدی
ایران به روایت حمیدی شیرازی: ثنا کاکاوند
پیشانی‌بند ادبیات سیاسی: سارا متقی

🧳سفرنامه
▫️برلین: مهدی راستی
▫️سلیمانیه: مختار نوری
▫️ونکوور: محدثه جزایی

📇ترجمه
بحران حق عمومی اروپایی: کارل اشمیت 〰️ رضا محمدی
ناسیونالیسم اسرائیلی: خلدون سامان 〰️ مهدی فولادگر
مخاطرات سیاست هویتی: پی‌یرمنان 〰️ محسن قائم‌مقامی

🖍️جوابیه
🔖ناآشنایی و‌ ناشی‌گری: مصطفی نصیری
🔖مهدی گلشنی: شعار یا شعور

📖کتاب‌نامه
➖مفهوم سیاسی قانون: حسین فراستخواه
➖پیامدهای مشروطیت: رضا یعقوبی
➖اسناد شورایعالی امتیت ملی ۱۳۵۷: داود غرایاق زندی
➖سابقا کمونیست‌ها: حمیده امیریزدانی
➖کافه‌های روشنفکری: آیدا فریدی


📮 سیاست‌نامه ۳۰ را از طریق لینک زیر تهیه کنید:
گروه مطبوعاتی هم‌میهن

📩همچنین می‌توانید با تلگرام زیر در تماس باشید:
+98 933 655 4529


@goftemaann🦉

پیشنهادِ کتاب برای نخواندن

انتشاراتِ «مؤسسه‌ی پژوهشی حکمت و فلسفه‌ی ایران» در سال ۱۴۰۳ کتابی منتشر کرده است با عنوانِ «مباحثی در فلسفه‌ی منطق و زبان: دلالت‌شناسی» به قلم «سیدمحمدعلی حجتی»، در شمارگان ۵۰۰ نسخه و به قیمتِ ۲۵۰ هزار تومان.

اگر به مباحثِ فلسفه‌ی زبان و به ویژه مبحثِ ارجاع (reference) علاقه‌مندید، توصیه می‌کنم نهایتِ تلاش خود را بکنید تا این کتاب را نخرید و نخوانید، مگر آن که مشتاق باشید به نحوی از انحاء از شرِ آن علاقه خلاص شوید. آن چه به من اجازه می‌دهد چنین پیشنهادی بکنم تجربه‌ی تلخِ چند ساعتی است که مصروفِ خواندنِ فصلِ اولِ آن، با عنوانِ «دلالت‌شناسی اوصاف معیّن»، کردم. در آینده‌ی نزدیک احتمالاً وقتی بگذارم و فقط در موردِ یک نمونه از کج‌فهمی‌های نویسنده در این فصل مبسوط‌تر بنویسم. توضیح خواهم داد که چطورِ تقریباً هر چیزِ اساسی‌ای که مؤلف درباره‌ی یکی از موضوعاتی اصلی این فصل، یعنی تمایزِ دانلان میانِ کاربردهای اسنادی (attributive) و ارجاعی (referential) وصف‌های معین، می‌گوید یا مغشوش و پریشان است یا به وضوح دچارِ اشتباهات ابتدایی. و البته ادعا نمی‌کنم مباحثِ اساسی و غیراساسیِ دیگرِ این فصل وضعِ بهتری دارند.

در اینجا اما می‌خواهم، بدونِ این که بحثی محتوایی کنم، اشاره‌ای کنم به ترجمه‌ی نویسنده از عنوانِ چهار مقاله‌ی اصلی‌ای که کلاسیک‌های بحث‌های فلسفی درباره‌ی اوصافِ معین اند:

۱. مقاله‌ی راسل: «درباره‌ی دلالت» (عنوانِ اصلی: On Denoting).
۲. مقاله‌ی استراوسن: «در بابِ دلالت» (عنوانِ اصلی: On Referring).
۳. مقاله‌ی دانلان: «دلالت و توصیف‌های معین» (عنوانِ اصلی: Reference and Definite Descriptions)
۴. مقاله‌ی کریپکی: «دلالت گوینده و دلالت سمانتیکی» (عنوانِ اصلی: Speaker's Reference and Semantic Reference)

همچنین می‌توان ذکری هم کرد از ترجمه‌ی نویسنده از عنوانِ پاسخِ راسل به استراوسن:

۵. پاسخ راسل به استراوسن: «دلالت نزدِ آقای استراوسن» (عنوانِ اصلی: Mr. Strawson on Referring)

بخشِ مهمی از اختلاف‌ استراوسن با راسل، از یک سو، و دانلان با هر دوی راسل و استراوسن، از سوی دیگر، در عنوانِ مقاله‌های آن‌ها منعکس می‌شود. در واقع، این که نقشِ‌ وصف‌های معین Denotation است (و اگر هست در چه معنایی) یا Reference (و اگر هست در چه معنایی) را می‌توان یکی از محل‌های اصلی نزاع در کلِ موضوعِ معناشناسی این الفاظ دانست. عبارتی که هر کدام از این فیلسوفان در عنوانِ‌ مقاله‌شان برگزیده‌اند، دست‌کم به صورت جزئی، منعکس‌کننده‌ی موضعِ آنها در این نزاع است (در موردِ کریپکی موضوع کمی پیچیده‌تر و مبهم‌تر است).* نویسنده اما ظاهراً معتقد است که این اختلافِ عبارات صرفاً تزئیناتِ بی‌اهمیتِ کلام است و تصمیم گرفته است با نشاندنِ «دلالت» به‌جای همه‌ی این عبارت‌ها در متنِ فارسی خواننده را درگیرِ بحثِ لفظی بیهوده نکند!

اغتشاش در معادل‌های فارسی عبارت‌های کلیدی در همین فصلِ اول البته بسیار گسترده‌تر است. فقط به عنوانِ یک نمونه‌ی دیگر: دانلان از جمله به همان دلایلی که در عنوانِ مقاله‌اش از reference استفاده می‌کند، کاربردهای خاصی از وصف‌های معین را کاربردهای referential می‌خواند تا روشن کند در این کاربردها وصف نقش یا کارکردِ reference را دارد. نویسنده اما گمان کرده انتخابِ عبارت‌های دانلان صرفاً بوالهوسانه بوده است و ترجیح داده است referential uses دانلان را به «استعمال‌های اشاره‌ای» برگرداند. او به این ترتیب به خوبی موفق می‌شود ربطِ میانِ عنوان و متنِ مقاله‌ی دانلان را از دید خواننده‌ی فارسی‌زبان پنهان کند.

*نویسنده در ص. ۴۰ کتاب گذرا به این اختلاف میانِ راسل و استراوسن اشاره کرده است ولی اینجا هم تقریباً به کلّی نکته را اشتباه فهمیده است و توضیحاتی گمراه‌کننده می‌دهد. شرح‌اش بماند برای وقت دیگر.

B2n.ir/h40548
#معرفی_کتاب
تازه‌های کتابخانه تخصصی ادبیات، با پی‌دی‌اف برخی صفحات:
پیچیدگی های شناخت فرهنگ و هنر ایران: پژوهشی در مباحث هخامنشی، اوستایی و ساسانی
ابوالعلاء سودآور
مترجم: علیرضا بهارلو و کیانوش معتقدی
تهران: خانه فرهنگ و هنر مان
سال ۱۴۰۲
@eliteraturebook

B2n.ir/s14043
#معرفی_کتاب
تازه‌های کتابخانه تخصصی ادبیات، با پی‌دی‌اف برخی صفحات:
تاریخ چوب در ایران باستان:
از دوره نوسنگی تا تمدن ایلام
پریناز خبیر
تهران: پیله
سال ۱۴۰۲
@eliteraturebook

#تازه_های_کتاب
با عین‌القضات و آیین فرافرقه‌ای
اکبر ثبوت
نشر سینا
چاپ اول۱۴۰۳
قطع رقعی
جلد نرم
۱۶۵صفحه
۱۶۰۰۰۰تومان
@ketabeshahr578

https://www.instagram.com/ketabeshahr578?r=nametag

#تازه_های_کتاب
از آتروپاتن باستان تا آذربایجان و کردستان (بخش‌هایی از تاریخ کهن ایران)
دکتر عباس جوادی
نشر مروارید
چاپ اول۱۴۰۳
قطع رقعی
جلد نرم
۱۶۹صفحه
۱۷۵۰۰۰تومان
@ketabeshahr578

https://www.instagram.com/ketabeshahr578?r=nametag

چند پیشنهاد ابتدایی برای نوشتن

 * یادداشت بردارید، ژورنال، نوت‌بوک، از هر آن‌چه در ذهن‌تان می‌گذرد، چیزهای جالبی که می‌شنوید، نکته‌های چشم‌گیری که می‌خوانید، اتّفاقاتی که مشاهده می‌کنید، احساساتی که اسیر آن‌ها هستید، اندیشه‌هایی که دوست دارید بپرورید، آرزوهایی که نمی‌خواهید به خاک برید، و گفت‌وگوی لاینقطعی که درون شما، میان شما و خودتان در جریان است، و یک دم بازنمی‌ایستد، حدیث نفس، یا مکالمه‌ی درونی.
 * یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌نگاری‌ها و حسب حال‌های نویسندگان بزرگ را بخوانید، و از مطالعه‌ی شیوه‌ای که آن‌ها با خودشان زندگی می‌کردند، و با خودشان رفتار می‌کردند، و در همزیستی با خود به نوشتن و خلق کردن می‌پرداختند، الهام بگیرید. هیچ راهی برای یادگیری آسان‌تر و نزدیک‌تر از خیره‌شدن طولانی به نمونه‌ها و الگوها نیست. از راه خواندن زندگی‌نامه‌ها یا زندگی‌نامه‌های خودنوشت آن‌ها غرق نگاه به آن‌ها بشوید، و سعی کنید خودتان را جای آن‌ها بگذارید و به جای آن‌ها حسّ کنید، فکر کنید، رنج بکشید، بخندید، و بیافرینید.
 * از دیگران، نویسنده و جز آن، اقتباس کنید، اما تقلید نه. در نهایت باید خودتان باشید، آن‌طور که وجدان شما آسوده است، و آن‌گونه که روان شما راحت‌تر است رفتار کنید. با پاهای خودتان راه بروید و با چشم‌های خودتان بنگرید. سرِ آخر باید بدانید که نویسنده‌ی خلاق، یعنی انسان متفاوت. پس از این‌که در کار نویسندگی هم عادت‌های خودتان را داشته باشید، و برای نوشتن موقعیت مطلوب خود را فراهم آورید، باکی نورزید. انوره بالزاک، عادت داشت که وقت نوشتن پاهایش را تا نزدیک زانو در طشت پرآبی زیر میز تحریرش فروکند، و تمام مدت نوشتن جفت پاهایش را در آب نگه دارد. ویرجینیا وولف، همیشه میز تحریرش را روبه‌روی پنجره قرار می‌داد و به نوشتن می‌نشست، سارتر به قهوه‌خانه‌ی فلور در نزدیکی آپارتمان‌اش می‌رفت و سال‌ها روی همان صندلی و پشت همان میز همیشگی می‌نشست و می‌نوشت. فاکنر خشم و هیاهو را طی سه هفته، در حالی که نزدیک کوره‌پزخانه‌ای روشن و دود و دم دوزخی‌اش، با زیرپوشی نازک و خوی‌کرده می‌نشست، به روی کاغذ آورد. فلوبر می‌گفت جز نشسته نمی‌توان اندیشید و نوشت. ببینید چطور راحت‌اید، و در چه حالتی بهتر و بیشتر می‌نویسید، و روی کار نوشتن تمرکز دارید. همان را برگزینید. نظم و بی‌نظمی هم اهمیتی ندارد، پشتکار و پیوستگی است که رستگاری می‌آورد، و به فرجام چیزی می‌زاید و تازه‌ای به جهان می‌افزاید. باید حالت و هیأت و عمل نوشتن را دوست داشته باشید. باید به کار نوشتن عشق بورزید.
 * علاوه بر داشتن دفتر یادداشت‌های روزانه، ژورنال، یا «روزنامه» - به معنایی که قدمای پیش از مشروطه به کار می‌بردند - که در آن از گذر روزگار و رفتار خود و کردوکار مردمان می‌نویسید، یک «ژورنال فکر»، یا «روزنامه‌ی افکار» هم کنار آن فراهم کنید، جایی که نه از کارهای کرده و وقایع رخ‌داده، که از اندیشه‌ها و تأملات خود درباره‌ی زندگی به طور عام می‌نویسید، و از طریق نقل‌قول‌های دیگران با آن‌ها وارد گفت‌وگو و بحث و جدل می‌شوید. یکی از بهترین ژورنال‌های فکر از پل والری به نام «دفترها»ست، یا ژورنال فلسفی هانا آرنت، که جز تاریخ بالای هر درآیه‌ای کمتر نشانی از گذشت زمان بر نوشته‌های آن پیداست. برخی نویسندگان برای خود «فرهنگ‌»های اختصاصی درست می‌کنند، مثلاً فرهنگ لغاتی خاص که در آن واژگانی برگزیده به معناهای تازه و خلاقانه‌ای تعریف می‌شوند: کار گوستاو فلوبر و میلان کوندرا از بهترین‌هاست. گوستاو فلوبر، طی کار بر روی رمان‌های خود، به تدریج لغتنامه‌ای از عقائد عامه و مشهورات تدوین کرد و نام آن را لغتنامه‌ی مقبولات (Dictionaire des idées reçues) گذاشت؛ تعریف‌هایی که او برای واژگان برگزیده‌ی خود آورده‌، درست همان پیش‌داوری‌هایی است که درباره‌ی هر یک از آن مقولات در جامعه جریان دارد. فلوبر با برجسته‌کردن پیش‌داوری‌ها پوچی و بی‌مبنایی آن‌ها را به نمایش می‌گذارد. نویسندگانی نیز هستند که فرهنگ‌های دیگری برای خود تدوین می‌کنند که شما در جای دیگری جز قوطی عطاری آنان نمی‌یابید، مثل فرهنگ جاهایی که وجود ندارند، یا فرهنگ تاریخی تخیلی و مانند آن که فقط در داستان‌ها و افسانه‌ها نام و نشانی به جای گذاشته‌اند. گاهی خود این فرهنگ‌ها در مقام اثری ادبی استقلال می‌یابند و در خور اعتنا و انتشار جداگانه می‌شوند. 
 * به تاریخ چیزها و کلمات حسّاس شوید، و بَدو و بُن گذشته، و سیر دگرگونی‌هایش را بجویید. نویسنده‌ی حرفه‌ای تا حدودی یک تاریخ‌نگار غیرحرفه‌ای نیز هست. حقیقت همیشه در گذشته است، نه در آینده، که هرگز نمی‌آید. تا گذشته را ندانید امروز و فردای معناداری را نمی‌توانید تصور کنید. سرنوشت هر یک از شخصیت‌های داستان شما می‌تواند به محض کشف نکته‌ای در گذشته‌ی او سراپا دگرگون شود…

https://raahak.com/?p=17828

امنیت غذایی در ایران / اداره ارزاق ۱۹۳۵-۱۹۱۰ میلادی
ویلم فلور
ترجمه مسعود کثیری - متین‌سادات اصلاحی
چاپ اول ۱۴۰۳، انتشارات ایران‌شناسی
قطع رقعی، ۲۴۰صفحه، جلد شومیز
قیمت: ۴۲۰۰۰۰تومان
خرید اینترنتی:
toosbook.ir/p/امنیت-غذایی

مردم‌شناسی دین / مناسک و آیین‌های مذهبی در ایران
علی بلوکباشی
چاپ اول ۱۴۰۲، بنیاد موقوفات افشار
قطع وزیری، ۶۴۳صفحه، جلد سخت
قیمت: ۶۳۰۰۰۰تومان
خرید اینترنتی:
toosbook.ir/p/مردمشناسی-دین

□ یک واژه یک اثر

فرهنگ‌های دوزبانه‌ای که مبنایشان فرهنگ تکزبانه است غالباً بر اساس منبعی عمل می‌کنند که زبان و فرهنگ خود ما را هدف نگرفته است و در نتیجه برخی از معادل‌های لازم برای زبان و فرهنگ ما را ندارند. یکی از معانی profession که به ایمان و اعتقاد و امثال آن مربوط می‌شود اقرار و اعلام و اذعان به عقیده است. فرهنگ فشردۀ نشرنو معنی اسلامی این کلمه را هم ذکر کرده است: شهادتین، تَشَهُّد.
Profession


□  فرهنگ فشرده نشرنو | تألیف و ترجمۀ محمدرضا جعفری | نشرنو، چاپ هجدهم ۱۳۹۵، قطع وزیری، جلد سخت، ۱۷۲۰ صفحه، #یک‌واژه_یک‌اثر.

@nashrenow

اهدای کتابخانۀ شخصی «علی بلوکباشی» به مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی

♦️دبا: «علی بلوکباشی»، مدیر بخش مردم‌شناسی و عضو شورای عالی علمی مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، کتابخانه و مجموعۀ اسناد و مدارک شخصی اعم از چاپی، دست‌نویس، تصویری و صوتی خود را به این مرکز اهدا کرد.

🔹او در معرفی این کتابخانه نوشته است: «حدود تخمینی پنج‌هزار مجلد کتاب و مجله به زبان‌های فارسی، انگلیسی و عربی است که آن‌ها را در طول حدود هفتادسال دوران تحصیلی و پژوهشی خود فراهم کرده‌ام. این کتاب‌ها که در موضوعات گوناگون تاریخ، ادبیات، هنر، دانش و فنون و مردم‌شناسی و فرهنگ عامه می‌باشند، مادة‌المواد پژوهش‌های نگارنده در فرهنگ‌شناسی ایران و مردم‌نگاری فرهنگ‌های قومی، ایلی-روستایی و شهری در مناطق مختلف این سرزمین بوده‌اند و بی‌تردید مورد استفاده پژوهشگران علاقه‌مند به فرهنگ ایران قرار خواهد گرفت.»

🔸بخش‌های دیگر این مجموعه که «کتابخانه و مجموعۀ اسناد مردم‌نگاری علی بلوکباشی» نام خواهد گرفت، شامل «کتاب‌های تألیف‌ و ترجمه‌شده به قلم نگارنده، مجموعۀ یادداشت‌های پژوهشی میدانی و مقالات چاپ‌ و نشرنیافتۀ نگارنده در زمینۀ ایل‌شناسی و فرهنگ‌شناسی روستا و شهر، یادداشت‌های گردآوری‌شده در زمینۀ ادبیات شفاهی، نمونه‌برداری از مجموعۀ واژه‌های گویشی از ١٠ تا ١۵ زبان مردم ایلی و روستایی، مجموعۀ برگه‌نوشته‌ها از واژه‌ها و اصطلاح‌های زبان عامه و لغات پیشه‌ها، مجموعۀ عکس‌ها و فیلم‌های نگاتیو مردم‌نگارانه در پژوهش‌های میدانی، نوارهای کاست و سی‌دی‌های حاوی گفت‌وگو با مردم در میدان تحقیق و مصاحبه‌های رادیویی و تلویزیونی، مجموعه‌ای صفحه و نوارهای موسیقی فولکلوری، مجموعه‌ای روزنامه و هفته‌نامه و ماه‌نامۀ منتشره در اوایل انقلاب، مجموعۀ فتوزیراکس دربارۀ موضوعات گوناگون مردم‌شناسی، زبان‌شناسی و فرهنگ مردم ایران، یادداشت‌های استخراج‌شده به قصد تألیف در مدخل‌های دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، مکتوبات رسمی و اداری، نامه‌های شخصی نگارنده و نامه‌های دوستان، کارت ویزیت‌ها، کارت‌پستال‌ها و عکس‌ها، و مجموعه‌ای اسلاید از سفرهای تحقیقاتی با یک دستگاه کوچک نمایش اسلاید، و برخی وسایل شخصی و ابزار تحریر» می‌شود.

♦️بلوکباشی در این نوشتار، «کاظم موسوی بجنوردی و به نیابت او عنایت‌الله مجیدی، علی‌اشرف صادقی، سیدعلی آل‌داود، محمد جعفری قنواتی و جبار رحمانی» را به‌عنوان «اعضای هیأت ‌امنا» معین کرده است.
@cgie_org_ir

«در شش ماهی که از آغاز وقایع هولناک اخیر در غزه می‌گذرد، فعالیت دوستانِ غزه‌ای‌ام در فیس‌بوک برایم حکم سند زنده بودنشان را داشته است. وقتی چند روز مطلب جدیدی منتشر نمی‌کنند یا پیام‌های احوال‌پرسیِ خصوصی‌مان بی‌جواب می‌ماند نگران می‌شوم. حداقل تا امروز دوستانم همگی با پیام‌هایی از این دست جواب داده‌اند که «انشاءالله زنده می‌مانیم» یا «اوضاع بسیار هولناک و فجیع است» یا «هنوز زنده‌ایم، نمی‌دانیم تا کی می‌توانیم دوام بیاوریم اما تلاش‌مان را می‌کنیم». در یکی از پیام‌های صوتی صدای انفجار بمب‌ها در پس‌زمینه شنیده می‌شد و در پیام دیگری متوجه شدم که سلیم النفار، دوست شاعرم، جان باخته است.»

aasoo.org/fa/articles/4788
@NashrAasoo 🔻

‌
‌در دست انتشار
«برجام؛ هماوردی گفتمان‌های رسانه‌ای»
پویا نعمت‌اللهی, محمدرضا رسولی

پژوهش حاضر با هدف واکاوی برجام در کانتکست رسانه‌های داخلی صورت گرفته است. در این معنا یکی از حوزه‌هایی که به پدیده‌ی برجام به مفهوم عام گفتمانی آن واکنش نشان داده، رسانه‌ها هستند. رسانه‌ها که خود بازتاب‌دهنده‌ی جریان‌های مرتبط با مسئله‌ی برجام بودند در منازعه‌ای گفتمانی برجام را در دالّ مرکزی دیالوگ خود قرار داده و صحنه‌ای از معارضه را له یا علیه کنش‌های پیوستار برجام رقم زدند. در این میان مطالعه‌ای که بتواند این صحنه‌ی هماوردی گفتمانی را به تصویر بکشد، شاید از ضرورت‌های شناختی تام این پیوستار بود. در اثری که پیش روی شماست سعی شده تا همگرایی و واگرایی گفتمان رسانه‌ای برجام مورد توجه قرار گیرد.
کتاب حاضر پژوهشی آکادمیک است که، به مثابه‌ی یک ضرورت و اولویت و با دغدغه‌ی مطالعه‌ی کنش‌ها و واکنش‌های گفتمانی رسانه، از بدو خلق برجام تا مقطع خروج آمریکا از آن به منظور ثبت در تاریخ تعامل برجام و رسانه صورت گرفته است.