#تازه_های_کتاب
مقالات احمد تفضلی
گردآورنده ژاله آموزگار
نشر توس
چاپ سوم۱۴۰۲
قطع وزیری
جلد سخت
۴۷۰صفحه
۴۵۰۰۰۰تومان
@ketabeshahr578

https://www.instagram.com/ketabeshahr578?r=nametag

ایران و جنگ جهانی اول (میدان نبرد قدرت‌های بزرگ)
استفانی کرونین،منصوره اتحادیه،همایون کاتوزیان
گرداوری و تالیف تورج اتابکی
ترجمه مهدی حقیقت‌خواه
نشر ققنوس
چاپ پنجم۱۴۰۲
قطع رقعی
جلد نرم
۳۰۸صفحه
۱۷۰۰۰۰تومان
@ketabeshahr578

https://www.instagram.com/ketabeshahr578?r=nametag

کتاب آفاق عرفان در سپهر ایران
گفت‌وگوی حامد زارع مدیرمسئول و سردبیر مجله‌ی سیاست‌نامه با نصرالله پورجوادی
انتشارات روزنه


میهن‌نامه
T.me/mihannameh

گفت‌وگو با دکتر فتح‌الله مجتبائی به مناسبت زادروز دکتر حسین معصومی همدانی

🎥 نسخۀ کامل ویدئو را در وبگاه فرهنگستان به نشانی زیر ببینید:
🌐 https://apll.ir/?p=14138

🔶مستند تلویزیونی «در جستجوی فلسطین: بازگشتِ ادوارد سعید به خانه»(1998)
[با زیرنویس فارسی]

🔹ترجمۀ: سایرا رفیعی

از کانال
@SocioMedia

کانال مطالعات‌فرهنگی ایرانی
https://t.me/culturalstudies_usc

#ادوارد_سعید #فلسطین #سایرا_رفیعی #مستند

https://hammihanonline.ir/news/culture/az-dakhl-khzynh-ta-zyr-dwsh

✅ معرفی کتاب سرگذشت اجتماعی خزینه در ایران

▶️نقد و معرفی: رضا صائمی

کانال مطالعات فرهنگی ایرانی
https://t.me/culturalstudies_usc

ویدئویی کوتاه دربارۀ مصحف صنعاء1

دربارۀ مصحف صنعاء ۱ که از جهاتی مهم‌ترین سند قرآنی باقی‌مانده از سدۀ نخست هجری به شمار می‌آید، سخنان بسیاری در فضای مجازی گفته شده است.
این اثر تنها نسخۀ دولایۀ پوستی (پالیمسست) از قرآن به شمار می‌آید، و لایۀ زیرین و قدیمی‌تر آن متنی غیر عثمانی و غیررسمی از قرآن را دربر دارد که از سوی برخی محققان غربی و نیز عموم مخالفان قرآن دست‌آویز طعن در تاریخیت متن قرآن قرار گرفته است (کافیست عبارت مصحف صنعا یا قرآن صنعا را در یوتیوب جستجو کنیم)

دو سال پیش که متن کامل لایۀ زیرین این نسخه بر اساس خوانش بهنام صادقی و محسن گودرزی را همراه با مقدمه‌ای مفصل منتشر کردم (👈مصحف صنعاء1 و مسئلۀ خاستگاه قرآن، انتشارات هرمس، ۱۴۰۰، فهرست کتاب و مقدمۀ مترجم را از اینجا دریافت کنید)، این ویدئو را با همکاری دوستانم در مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام در قم ساختیم تا برای عموم خوانندگان کمک کننده باشد، اما انتشار آن در فضای مجازی به تاخیر افتاد. اکنون امید دارم این توضیحات ویدئویی برای علاقمندان تاریخ قرآن سودمند افتد.
برای فایل باکیفیت بهتر و توضیحات بیشتر، این لینک را در یوتیوب پیشنهاد می‌کنم
@kariminiaa

34 سال از انتشار نشریه آینه پژوهش می گذرد و همچنان این نشریه سرپا ایستاده است. در این شماره چند مقاله هم در باره خود آینه پژوهش هست.

در باب اخلاق و سیاست نوشتن:

۱. برای آن‌که منظور خود را بهتر بفهمانید، نخست درباره‌ی آن‌چه بدیهی به نظرتان می‌آید پرسش کنید، و بکوشید پاسخی قانع‌کننده برای آن‌ بیابید.
۲. پیش از آن‌که درباره‌ی ایده‌ای بنویسید، از خود بپرسید چرا باید کسی به خواندن نوشته‌ی شما ترغیب شود؟ این ایده چه نیازی را برمی‌آورد؟ چه جای خالی را پر می‌کند؟ چه ابهامی را می‌زداید؟ چه گرهی را می‌گشاید؟ یا دست‌کم، اگر هیچ کدام نیست، آیا خواندن آن می‌تواند به خواننده لذّتی ذهنی و روحی ببخشد؟ آیا خودتان فکر می‌کنید آن‌چه می‌نویسید ارزش زیبایی‌شناختی، ادبی یا معنوی خواهد داشت؟
۳. تا جای ممکن شفاف و روشن بنویسید، و کلمات و ترکیبات غریب یا آرایه‌های ادبی نامعمول و نامفهوم را آگاهانه کنار بگذارید. اطمینان حاصل کنید که خواننده با یک بار خواندنِ متن شما آن را به خوبی درمی‌یابد و نیازی به برگشت مکرّر، و دوباره‌خوانی جملات و عبارات نخواهد داشت.
شفافیت مطلوب یعنی به اقتضای مقام و فراخور فهم مخاطب خود سخن گفتن.
۴. برای دستیابی به تشخص ویژه‌ای برای خود در سبک و شکل نثر نباشید، و برای این هدف سعی تصنعی نورزید. تشخّص سبک‌شناختی چیزی نیست که بتوان آن را با برنامه‌ریزی و اراده‌ی آگاهانه به دست آورد. تشخصّ سبک‌شناختی، خود، به نحوی طبیعی، شکل می‌گیرد، آن‌هم طی مدّت مدید ممارست در نوشتن، و به طور نامحسوس و نرم‌نرم. برای رسیدن به سبک شاخصی برای خود در نثر باید پشتکاری جدّی در خواندن و نوشتن داشت. با این همه، هیچ تضمینی نیست که هرگز به تشخّص مطلوب خود برسید.
در عین حال، نوشتن طبیعی مانند دیگران، بسیار بهتر از نوشتن تصنعی به رغم آنان است.
۵. از خودتان کلمه نسازید، و تا جای ممکن در واژه‌سازی طبع خود را نیازمایید. در عوض، به جای جعل کلمات جدید، برای خلق جمله‌های بدیع بکوشید، بدون آن‌که نحو زبان فارسی را زیرپا گذاشته، و آشنازداییِ نابجا کرده باشید.
۶. غنای یک نثر - از جمله - به بیشترین بهره‌گیریِ آن از «فعل» وابسته است. تا جای ممکن افعال بیشتری را در متن خود به کار برید، و هم‌چنین، از افعال کمکی کمتر بهره بگیرید؛ در عوض، فعل‌ها را در دستگاه اشتقاق صرف کنید: مثلاً به جای «رقص کردن»، «رقصیدن» را به کار برید.
۷. به جای توضیح، توصیف کنید. نگویید، نشان دهید.
۸. چه در روایت کردن چه در بیان ایده و استدلال، آن‌چه را می‌گویید به تجربه‌ی زیسته‌ی خود پیوند زنید، و آن را به موقعیت (situation) خاص و جزئی ارتباط دهید. هرچه محتوای نوشته از circumstantiality بیشتری برخوردار باشد، و situational به نظر آید، خلّاقانه‌تر و قانع‌کننده‌تر می‌نماید. نوشته‌ی خود را با ارجاع به موقعیت فردی و وقایعی خاص به متنی خاص بدل کنید، و از شباهت آن با مضامین و درون‌مایه‌های نوشته‌های دیگران بکاهید.
۹. نوشته‌ی خود را با نوشته‌های مشابه مقایسه کنید، وجوه تمایز آن را با آفریده‌های دیگران بازشناسید، و قوت و ضعف آن‌ها را بسنجید. تنها در مقایسه است که می‌توانید به خصوصیات نوشتاری خود بیشتر پی ببرید، و برای بهبود آن از کژی‌ها و کاستی‌ها چاره بسازید.
۱۰. بکوشید تا نوشته‌تان تصویر نویسنده‌ای پرشور و شوق از شما در ذهن خواننده نقش زند، اما نه کسی که عقائدی جزمی و ذهنی متعصب دارد، و از شنیدن دقیق و توجه عمیق به دیدگاه مخالف خود ناتوان است. نویسنده‌ی ایده‌آل کسی است که نسبت به ایده‌ها و اندیشه‌ها شورمندی و اشتیاق نشان می‌دهد، بدون آن‌که به قضاوت‌های مشخصی غیرت و حسّاسیّت استثنایی داشته باشد.
.ادامه در فرسته‌ی بعد
https://t.me/khalajich