📚 آموزش پیشرفته Set در پایتون

ست‌ها در پایتون، مجموعه‌هایی بدون ترتیب و با عناصر منحصربه‌فرد هستن که به دلیل سرعت بالا در عملیات‌های مجموعه‌ای و حذف داده‌های تکراری، یک ابزار کارآمد برای تحلیل داده‌ها محسوب می‌شن.

🔵 یکی از ویژگی‌های پیچیده‌ در setها، توانایی انجام عملیات‌های ریاضی مجموعه‌ای‌، مثل اجتماع، تقاطع، تفاضل و تفاضل متقارن هست.

a = {1, 2, 3, 4}
b = {3, 4, 5, 6}
print(a | b)  # اجتماع
print(a & b)  # تقاطع
print(a - b)  # تفاضل
print(a ^ b)  # تفاضل متقارن
🔜 {1, 2, 3, 4, 5, 6}
{3, 4}
{1, 2}
{1, 2, 5, 6}

🔵 ست‌ها در پایتون از Comprehensions پشتیبانی می‌کنن، که با استفاده از شرط‌ها و حلقه‌ها، امکان ساخت setهای پیچیده‌تر فراهم می‌شه.

squared_primes = {x**2 for x in range(10) if is_prime(x)}
print(squared_primes)
🔜 {4, 9, 25, 49}

🔵 متد‌های پیشرفته setها مثل isdisjoint, issubset, و issuperset اجازه می‌دن روابط بین دو set رو بررسی کنیم.

c = {1, 2}
d = {1, 2, 3, 4}
print(c.isdisjoint(b))  # بررسی عدم اشتراک
print(c.issubset(d))    # بررسی زیرمجموعه بودن
print(d.issuperset(c))  # بررسی سوپرمجموعه بودن
🔜 False
True
True

🔵 برای افزودن یا حذف عناصر از ست‌ها، متدهای add, update, و discard کاربرد دارن که امکان مدیریت انعطاف‌پذیر عناصر رو می‌دن.

e = {1, 2, 3}
e.add(4)            # افزودن عنصر
e.update([5, 6, 7]) # افزودن چندین عنصر
e.discard(3)        # حذف عنصر
print(e)
🔜 {1, 2, 4, 5, 6, 7}

🔵 پایتون همچنین اجازه می‌ده ست‌های frozen ایجاد کنیم، که setهایی غیرقابل تغییر هستن و می‌توانن به عنوان کلید در دیکشنری‌ها استفاده شن.

f = frozenset([1, 2, 3])
print(f)
🔜 frozenset({1, 2, 3})

جواب:
تو حالت های دیگه مثلا زمانی که از context manager استفاده میکنیم دستور as درواقع همون کار assignment رو انجام میده. مثلا:
e = 10
with open("text.txt") as e:
pass
print(e)
اینجا دیگه e اشاره میکنه به فایل باز شده.

ولی اگه این اتفاق توی exception ها هم بیفته مشکل ساز میشه. آبجکت exception داخل خودش یه traceback آبجکتی داره که حاوی اطلاعاتی از exception ما هست. مثلا خود این traceback آبجکت یه رفرنس داره به frame ای که توش exception رخ داده و اون frame هم رفرنس داره به تمام متغیر های لوکال اون scope از جمله؟ e !
e -> traceback -> frame -> e
پس یک circular reference ایجاد میشه:


e = 10
try:
raise ZeroDivisionError("hiiiii")
except ZeroDivisionError as e:
print(e is e.__traceback__.tb_frame.f_locals["e"])

در نتیجه پایتون میاد بعد از اینکه بلاک except تموم شد اون اسمی که اشاره میکرد به آبجکت exception یعنی e رو پاک میکنه از namespace.

تو این مثال پایین ما میخوایم از قصد یک رفرنس ایجاد کنیم به e تا زنده بمونه، انگار که همچین مکانیزمی نداشته پایتون. ببینید چه اتفاقی میفته: (فرض کنید obj یک آبجکت خیلی بزرگ هست)

class A:
    def __del__(self) -> None:
        print("object is deleted")

def fn():
    obj = A()
    exc = None
    try:
        raise ZeroDivisionError()
    except ZeroDivisionError as e:
        exc = e

fn()
print("Object is still alive!")
input()

فانکشن تموم شده، obj فقط داخل فانکشن ساخته شده بوده باید رفرنسش صفر میشد و از بین میرفت ولی نرفت...

✔️ کلاس zip

ببینید zip یک کلاس هست که میاد به عنوان پارامتر های ورودی خودش، iterable (یا iterable هایی) رو به صورت postional argument میگیره و یک zip object به ما برمیگردونه!

شاید بگید iterable چیه؟ iterable میشه چیزی که شما توی پایتون بتونی مثلا روش for بزنی و به اصطلاح iterate کنی! مثل چی؟ مثل list - str - tuple و ...

خوب حالا این zip چطوری کار میکنه 🤔

این کلاس میاد و از iterable هایی که بهش داده شده، به تعداد اون Iterable ها (فرض کنیم n تا) tuple (هایی) به سایز n برامون yield میکنه! حالا اعضای اون tuple که سایزش n هست (یعنی n تا عضو داره) چی هستن؟ zip میاد و اولین عضو رو از اولین iterable و دومین عضو رو از دومین iterable و همینطوری تا آخر میگیره! این تا کی ادامه داره؟ تا زمانی که اعضای کوتاه ترین iterable تمام بشه!

نکته مهم ❗️

کلاس zip هم مثل filter و map و ... یک lazy iterator هست، یعنی چی؟ یعنی جواب رو درجا برای ما محاسبه نمیکنه و هر بار که روش next زده بشه، به ما یک چیزی yield میکنه.

مثال 🧪

names = [
    "Ali",
    "Mohsen",
    "Hassan",
]

last_names = [
    "Hassanzadeh",
    "Mohammadi",
]

z = zip(names, last_names)

الان هر بار که روی z ما next بزنیم به ما یک tuple به سایز 2 میده (چرا 2 ؟ چون 2 تا iterable بهش دادیم)

>>> next(z)
('Ali', 'Hassanzadeh')

به همین صورت میتونید به لیست، ست و ... این zip object رو تبدیل کنید:

>>> list(z)
[('Ali', 'Hassanzadeh'), ('Mohsen', 'Mohammadi')]

چرا هر tuple دوتا عضو بیشتر نداره؟ چون همونطور که بالا گفتم تعداد به اندازه کوتاه ترین iterable هست که در اینجا last_names کوتاه تر هست و فقط 2 عضو داره!

پس signature کلی کلاس zip به شکل زیر هست (از پایتون 3.10 پارامتر strict بهش اضافه شده که توضیحش میدم)

zip(*iterables, strict=False) —> zip object

خوب ی نکته میمونه، اینکه از پایتون 3.10 به این کلاس یک پارامتری اضافه شده به اسم strict ! کارش چیه؟ مقدارش به صورت پیشفرض False هست، ولی زمانی که شما اون رو True کنید، چک میکنه که همه iterable هایی که بهش دادید آیا طول یکسان دارند یا نه و اگر این شرایط برقرار نبود یک خطای ValueError به شما میده! مثال:

names = [
    "Ali",
    "Mohsen",
    "Hassan",
]

last_names = [
    "Hassanzadeh",
    "Mohammadi",
]
print(list(zip(names, last_names, strict=True)))

خروجی:

ValueError: zip() argument 2 is shorter than argument 1


#builtins

✔️ کلاس map

کلاس map یکی دیگه از تایپ‌های built-in پایتون است.
این تایپ برای اولین پارامتر یک Callable دریافت میکنه (مثلا یک تابع یا یک کلاس که داندر ____call____ رو پیاده‌سازی میکنه) و پارامتر بعدیش تعداد متغیری iterable هست که بعد از callable بهش پاس می‌دیم. signature عه تابع مپ به این شکل هست:

map(callable, *iterables) —> map object

اما map چه کاری انجام میده؟ 🤔
اول از همه تایپ‌ مپ درست مانند range و فیلتر lazy iterator هست، یعنی فوری نتایج رو محاسبه نمیکنه،
کاری که map میکنه اینه که میاد دونه دونه از اون iterable (یا iterableهایی) که بهش داده شده، به اون callable پاس میده و نتیجه ای که اون callable بهش داده (در واقع مقداری که از callable ما return شده) رو هر بار که ما next می‌زنیم به ما برمی‌گردونه!

چند مثال کاربردی 🧪

تبدیل همه اعداد یک لیست به مربع خودشان:

lst = [2, 4, 6, 8]
print(list(map(lambda x: x ** 2, lst)))

Output: [4, 16, 36, 64]

تبدیل تمام استرینگ‌های یک لیست به شکل Uppercase خودشان:

lst = ["John", "David", "Mike"]
print(list(map(str.upper, lst)))

Output: ['JOHN', 'DAVID', 'MIKE']

نکته مهم ❗️

اگر به map چند تا iterable میدید، باید حواستون باشه که اون callable باید به تعداد iterableها پارامتر داشته باشه! مثال:

x = list(map(lambda x, y: x + y, [1, 2, 3], [4, 5, 6]))
print(x)

Output: [5, 7, 9]

در مثال بالا دو تا iterable به مپ پاس دادیم پس باید تابعی که به map می‌دیم دوتا آرگومان بگیره. حالا map میاد پارامتر اول (یعنی x) رو از اولین iterable و دومی رو (یعنی y) از دومین iterable میگیره! نکته قابل توجه دیگه اینکه، این فرایند توی تابع (یعنی جمع x و y) به تعداد اعضای کوتاه ترین iterable انجام میشه! یعنی اگر یکی از iterable ها 2 عضو داشت و بقیه 5 عضو، فقط روی 2 عضو اول هر iterable مپ کار انجام میده! مثال:

x = list(map(lambda x, y: x + y, [2, 3], [4, 5, 6, 4]))
print(x)

Output: [6, 8]

#builtins

هیچوقت نباید اسم ماژولی که داریم داخلش کد میزنیم رو اسم یکی از ماژول/پکیج های خود پایتون یا ماژول/پکیج هایی که نصب کردیمشون تا استفاده کنیم قرار بدیم...

مثال: من قرار هست با تاریخ کمی کار کنم و خب ماژول datetime رو که پایتون توی استاندارد لایبرری گذاشته رو import میکنم. ولی اسم فایل یا ماژولی که دارم کد میزنم داخلش رو میذارم datetime.py !
# datetime.py
import datetime
t = datetime.date(2020, 10, 10)
print(t)
اروری دریافت میکنم :
AttributeError: partially initialized module 'datetime' has no attribute 'date' (most likely due to a circular import)

این ارور تا حدی خوبه یه چیزایی داره بهمون راجع partially initialized شدن و همچنین circular import میگه...

سناریوی بد موقعی هست که اسم فایلی که دارم توش کد میزنم datetime نیست ولی کنار فایلم توی "همون پوشه" یه فایل به اسم datetime.py به اشتباه درست کردم و خالی هست... حالا چی :
# main.py
import datetime
t = datetime.date(2020, 10, 10)
print(t)
متن ارور :
AttributeError: module 'datetime' has no attribute 'date'

این جا دیگه نه تنها کمک نمیکنه بلکه باعث میشه اول فکر کنیم که خب آها حتما این ماژول قبلا attribute عه date رو داشته الان حذف کردن برم ببینم معادلش چیه! یا اگه مثلا datetime ماژولی بوده باشه که نصب کرده بودیم، حتما ما ورژن دیگه ای ازشو نصب کردیم... ما که عین کدی که مثلا توی ویدیو آموزشی هست رو داریم میزنیم چرا میگه date رو نداره ؟؟

ماجرا از این قرار هست که وقتی دارید یه ماژولی رو import میکنید ، پایتون یه مسیر های مشخصی رو برای پیدا کردن اون ماژول طی میکنه که میتونید با پرینت کردن sys.path ببینید :
import sys
for path in sys.path:
print(path)

توی ویندوز حدودا(ممکنه بسته به نسخه پایتون و platform ترتیبش فرق کنه یا کم و زیاد باشه ما کاری به این قضیه نداریم) به این شکل هست: (اون فولدر test فولدری هست که ماژولی که داره ران میشه داخلش هست)
C:\Users\usr\Desktop\test
C:\Users\usr\...\Python39\python39.zip
C:\Users\usr\...\Python39\DLLs
C:\Users\usr\...\Python39\lib
C:\Users\usr\...\Python39
C:\Users\usr\...\Python39\lib\site-packages

پایتون این مسیر هارو "به ترتیب" از بالا تا پایین چک میکنه تا ماژولی که اسمشو جلوی import statement زدیم رو پیدا کنه و "به محض" اینکه بهش برسه همون رو برای ما import میکنه.

به مسیر ها نگاه کنید: اولین مسیر همیشه مسیری هست که script شما داخلش هست. (اگه PYTHONPATH رو set کرده باشید به عنوان مسیر دوم بعد از current directory اضافه میشه به sys.path. ) یه مسیر دیگه اون folder عه site-packages هست که میبینید. این دقیقا همونجایی هست که پکیج هایی که نصب میکنید داخلش میرن. باقی مسیر ها هم برای ماژول های دیگه ی پایتون هستند.

حالا میتونیم دلیلشو متوجه بشیم چرا پایتون توی هر دو مثالی که اول پست زدیم اول پکیج مارو پیدا کرد... site-package و فولدر های دیگه ای که ماژول های خود پایتون داخلش هستن "بعد" از اولین مسیری که داخل لیست دیدیم سرچ میشن پس در نتیجه اینجا datetime داره اشاره میکنه به همین ماژولی که داریم توش کد میزنیم(مثال اول) یا اون ماژول datetime ای که کنار فایمون ساختیم (مثال دوم)... اونو پایتون پیدا میکنه و میاره و خب طبیعتا ما چیزی به عنوان "date" تعریف نکرده بودیم !!

اگه کمی کلی تر بخوایم بگیم در واقع "هرجا" از این مسیرها یه فایل datetime.py قرار بدیم که نسبت به اونی که پایتون توی استاندارد لایبرری قرار داده جلوتر باشه این مشکل رو داریم...

سوال: همه ی ماژول ها به همین صورت هستن ؟ نه ! اون هایی که داخل مفسر compile شدن شامل موارد بالا نمیشن یعنی اگه اسم فایلتون رو این اسامی بذارین باعث نمیشه پایتون اونارو پیدا کنه اول. اینجوری ببینینشون :
import sys
for i in sys.builtin_module_names:
print(i)
هیچوقت مثلا gc.py شما زود تر پیدا نمیشه.

درود.
میخواستم درباره ی آبجکت معروف و شناخته شده ی generator حرف بزنیم ولی با نگاه کمی متفاوت‌تر تا به این برسیم که دقیقا چطور کار میکنه و چطور پیداش شد. نیاز هست که کمی حرف های پیش نیاز بزنیم صبور باشید.

قبل از هر چیزی درباره ی خود فانکشن حرف بزنیم؛ ولی نه تو پایتون بلکه تو C:
وقتی یه فانکشنی کال میشه، توی call stack یک frame جدید میاد که برای اون فانکشن هست. این frame شامل تمام متغیر های لوکال و پارامتر های اون فانکشنه. وقتی فانکشن تموم میشه چه اتفاقی میفته؟ اون frame از stack پاپ میشه (یا دقیق ترش stack pointer کم میشه)
و نکته اینجاس که هرچی که توی اون frame هست دیگه قابل دسترس نیست و اگر استفادشون کنیم، undefined behavior هست. چرا؟ چون توی "مموری استک" این frame قرار داده شده بود و اون فضا الان آزاد شده و قابل استفاده هست برای بقیه (توی پرانتز، در C که مدیریت حافظه نداره، باید آبجکت هایی که توی heap میسازیم رو خودمون مدیریت کنیم نه استک):

int *returnArray() {
    int arr[3] = {11, 22, 33};
    printf("%p\n", arr);
    printf("%d\n", arr[1]);
    return &arr;
}
int main(void) {
    int *arr;
    arr = returnArray();
    printf("%p\n", arr);
    printf("%d\n", arr[1]); // ???
}

با اینکه آدرسش رو return کردیم ولی باز هم نمیتونیم به آیتم های لیست دسترسی داشته باشیم.
حالا اینارو گفتم که موضوع مهمی رو بگم. اونم اینه که تو پایتون هم همین call stack و اینا هست ولی اون frame object توی heap ساخته میشه. این یعنی اگر بخوایم میتونیم اون رو ذخیره داشته باشیم و همیشه بمونه! مثلا مانع از نابود شدن خودش و آبجکت های درونش بشیم. تو مثال زیر global f  رو اگه از کامنت در بیارید obj از بین نمیره چون frame رو ذخیره کردیم:

from gc import collect
from sys import _getframe

class A:
    def __del__(self):
        print("del called")

def fn():
    # global f
    f = _getframe(0)
    obj = A()

fn()
collect()
input()

خب حالا که اینو گفتیم بریم سراغ خود آبجکت فانکشن تو پایتون. وقتی فانکشن کال میشه یه frame object ساخته میشه. این frame object داخلش آبجکت های زیادی هست (مستقیم یا غیرمستقیم) از جمله رفرنس داره به متغیر های داخل اون namespace و رفرنسی داره به code object که یک unit ئه executable هست. داخل این code object ما bytecode ها رو داریم که همون instruction ها هستن.

درواقع instruction ها هستن که اجرا میشن و این state ذخیره میشه. تو کد زیر lasti یعنی last instruction. (توی cpu هم اتفاق مشابهی میفته. اینجا pvm میخواد بدونه چی رو اجرا کرده و حالا نوبت چیه):

from sys import _getframe
def fn():
    print(_getframe(0).f_lasti)
    a = 10
    print(_getframe(0).f_lasti)

fn()

خب حالا بخش جالب ماجرا اینجاست. ما به عنوان طراحان فرضی زبان پایتون، میدونیم که frame ما میتونه خارج از موقع کال شدن هم زنده بمونه + از طرفی به state هم که دسترسی داریم. ( اینکه الان متغیر های local چیا هستن، اینکه الان تا instruction چندم اجرا شده و غیره)

فقط یه مشکلی هست، فانکشن های ما وقتی کال میشن از اولین instruction تا آخرینش رو اجرا میکنن و تموم میشن و همه ی آبجکت های داخل اون frame از بین میرن (اگر رفرنس دیگه ای نداشته باشن جای دیگه).

الان همه چیز محیا هست برای اینکه یه ساختار یا keyword جدیدی بیاریم تو زبان که هرجایی از execution فانکشن خواستیم بتونیم pause کنیم و اون رو با هر state ای که داره به حال خودش رها کنیم.
بیایم yield رو معرفی کنیم! هروقت yield اومد، کافیه اجرا رو متوقف کنیم و مثل فانکشن ها (که بعد از تموم شدنشون، frame شون از stack frame جدا میشن)  frame این generator ها رو هم جدا کنیم.

بعدا اگه خواستیم generator رو ادامه بدیم و روش next بزنیم (مستقیم خودمون یا غیر مستقیم توسط پایتون) تنها کاری که باید بکنیم اینه که frameش رو برداریم و بچسبونیم به stack frame ممون و از اون state ای که بودیم ادامه بدیم.

def gen():
    a = 1
    yield
    b = 1
    yield

g = gen()
next(g)
print(g.gi_frame.f_lasti, g.gi_frame.f_locals)
next(g)
print(g.gi_frame.f_lasti, g.gi_frame.f_locals)

این call stack با linked list پیاده سازی شده و frame ها نود های اون هستن. با f_back به frame قبلی اشاره میکنن به راحتی وصل میشن و جدا میشن.

جنریتور ها با وجود سرعت خوبی که دارن، برای سرعت بیشتر ساخته نشدن بلکه برای استفاده بهینه‌تر از مموری ساخته شدن. داشتن همچین آبجکتی (به اضافه ساختار هایی مثل yield from) میتونه زمینه خیلی چیز ها رو فراهم کنه. از جمله فریموورک هایی مثل asyncio :)

پارو، aur helper ای که ما پیشفرض توی پارچ داریمش و یک aur helper نوشته شده در راست، یک ابزار شخص ثالثی براش هست به نام paruz که میاد و با fzf همچین چیزی میسازه.


اینطوری خیلی راحت تر میتونید دنبال بسته هاتون با paru بگردید.
نصبش:

paru -S paruz

به زودی paruz رو توی پارچ به همراه چندتا بسته دیگه به صورت پیشفرض قرار خواهم داد.

مثل که vscode ساپورت از چند مانیتور رو روی نسخه بتاش اضافه کرده.

https://github.com/microsoft/vscode/issues/10121

🔘 پاک‌سازی داده ها با پایتون

🔻چرا داده‌های تمیز بسیار مهم هستند، چه چیزی می‌ تواند باعث خطا شود و چگونه خطا ها را شناسایی، پیشگیری و رفع کنیم تا داده‌ های خود را تمیز نگه داریم. مبارزه با دیتاهای آلوده و دسترسی به دیتاهای تمیز یکی از بزرگترین دغدغه های دیتاساینتیست هاست برای آموزش این موضوع از چیت شیت های پاک سازی داده با پایتون که در کانال منتشر میشه استفاده کنید .

✔️دوتا دوره خوب هم با همین موضوع معرفی میکنم استفاده کنید
1️⃣ آموزش پاک سازی داده با پایتون از یودمی : لینک
2️⃣ آموزش ضروری پاکسازی داده‌ ها در پایتون با زیرنویس فارسی : لینک



Cheat Sheet 1 : #Data_Cleaning

#علم_داده #cheat_sheet #pdf

🔘 پاک‌سازی داده ها با پایتون

🔻چرا داده‌های تمیز بسیار مهم هستند، چه چیزی می‌ تواند باعث خطا شود و چگونه خطا ها را شناسایی، پیشگیری و رفع کنیم تا داده‌ های خود را تمیز نگه داریم. مبارزه با دیتاهای آلوده و دسترسی به دیتاهای تمیز یکی از بزرگترین دغدغه های دیتاساینتیست هاست برای آموزش این موضوع از چیت شیت های پاک سازی داده با پایتون که در کانال منتشر میشه استفاده کنید .

✔️ویدیو ها :
1️⃣ آموزش پاک سازی داده با پایتون از یودمی  : لینک
2️⃣ آموزش ضروری پاکسازی داده‌ ها در پایتون با زیرنویس فارسی : لینک
چیت شیت ها:
1️⃣ چیت شیت شماره ۱ :https://t.me/pythonlearnme/191


Cheat Sheet 2 : #Data_Cleaning

#علم_داده #cheat_sheet #pdf

🕹 بازی تتریس در ترمینال
بازسازی تتریس الکسی پاژیتنوف با زبان بش.

این نسخه از تتریس، بازسازی بازی تتزیس اورجینال است که به دست Alexey Pajitnov در سال 1985 ساخته شد.

👈 📹 ویدیو تتریس اورجینال

🔸 برای دانلود دستور زیر را اجرا کنید:

curl -O -L https://raw.githubusercontent.com/kt97679/tetris/master/tetris.sh

🔹سپس:

chmod +x tetris.sh
./tetris.sh

و از بازی تتریس در ترمینال لذت ببرید.
این بازی هیچ dependency جز خود بش نداره و همه‌جا بدون اشکال اجرا میشه.

خوندن کد بازی هم جذابیت خودش رو داره و می‌تونین ببینین چطوری مهره‌های تتریس با آرایه ساخته شدن و اینکه کل اسکریپت بدون استفاده از curses  داره توی ترمینال گرافیک ایجاد می‌کنه.

#معرفی #بازی #بش #لینوکس

-اصل Use Pronounceable Names در کلین کد

این اصل میگه که شما باید اسم هایی که برای متغیر هاتون انتخاب میکنید قابل تلفظ باشه اگه نتونید تلفظش کنید نمیتونید در بارش بحث کنید بدون این که صدای احمقانه در بیارید این مهمه چون برنامه نویسی یه فعالیت اجتماعیه

ما برنامه نویسا باید اسم هارو جوری انتخاب کنیم که وقتی در بارش توضیح میدیم راحت باشیم مثلا این دوتا کد رو ببینید اولی اسم های غیر قابل تلفظ داره و دومی اسم های درست درمون

کد زیر :

class DtaRcd102 {
      private Date genymdhms;
      private Date modymdhms;
      private final String pszqint = "102";
};

میتونه با متغیر های بهتر  زیر نوشته باشه :

class Customer {
      private Date generationTimestamp;
      private Date modificationTimestamp;
      private final String recordId = "102";
};

حالا وقتی میخوایم به رفیقمون بگیم بیا یه نگاه به این کد بنداز دیگه راحت تلفظ میکنیم و صدای احمقانه در نمیاریم

درخت مرکل (Merkle Tree) یا درخت هش Hash Tree
‌ٰکاربرد:
Git, Blockchain , ...
توضیح:
نوعی ساختمان داده شامل یک درخت که خلاصهٔ اطلاعات یک دادهٔ بزرگتر نگه میدارد و برای تشخیص محتویات

ابزار:
با merkdir میتوانید از دایرکتوری سیستم خودتان Merkle tree بسازید

https://github.com/makew0rld/merkdir

@DevTwitter | <MehrdadLinux/>

یک خبر عالی: دیگه نوشتن کد توی Jupyter رو به ChatGPT بسپار

✅ با Jupyter AI به طور مستقیم میتونی کدهات رو با نوشتن prompt مناسب تولید کنی

✅ توی لینک های زیر یاد بگیرین چطور ازش استفاده کنین:
گیت هاب: https://lnkd.in/gKWbZTwR
داکیومنت: https://lnkd.in/gN5zYxtx

ایراد کد زیر چیست؟ فکر کنید این تابع قراره یک جایی از سیستم بک اندتون استفاده شه. قراره آدرس یوزر رو از یکی از سرویس های اینترنالتون از طریق پروتکل http بگیره. چه ایرادی میتونید تو این کد پیدا کنید؟

from httpx import AsyncClient, HTTPError
from some_module import AddressNotFoundError, UserServiceException, UserId
from pydantic import BaseModel

class Address(BaseModel):
     location: str
     house_num: int

async def get_address(user_id: UserId) -> Address:
     client = AsyncClient()
     try:
           resp = await client.get("http://user_service/v1/user-address", params={"user_id": user_id})
           if resp.status_code == 404:
                raise AddressNotFoundError(text=resp.text)
           return Address(**resp.json())
      except Exception as error:
            raise UserServiceException

(resp.text)

 from error

یکی از بهترین منبع های یادگیری گیت, خوده داکیومنتشه .

https://git-scm.com/book/en/v2

یک از سرفصل هاش submodule هست که واقعا میتونه مفید باشه براتون مخصوصا برای فرانت کارا و کسایی که js میزنن.

It often happens that while working on one project, you need to use another project from within it. Perhaps it’s a library that a third party developed or that you’re developing separately and using in multiple parent projects. A common issue arises in these scenarios: you want to be able to treat the two projects as separate yet still be able to use one from within the other.

https://git-scm.com/book/en/v2/Git-Tools-Submodules

با سلام و وقت بخیر این گروه به هدف پرسش و پاسخ  مسیر راه و رفع اشکال در تمام حوزه های برنامه نویسی ساخته شده و تمامی دوستانی که در حوزه های مختلف برنامه نویسی کار میکنید و دوستان تازه کاری که سعی دارن به طور کلی رفع اشکال های خودشان را انجام بدن میتوانند اشکال های خود راه رفع کنند و از دوستانی که سابقه کار در حوزه های برنامه نویسی را داشته اند تجربه کسب کنند موفق و موید باشید ❤️

https://t.me/+PMg6KSn2PQI1NzFk