📽 فیلم کوتاه Zero
🎬 اطلاعات کلی:
🗓 محصول: 2010
⏰ مدت زمان: 13 دقیقه
🎞 ژانر: انیمیشن
🕴 کارگردان: Christopher Kezelos
🏆 بخشی از جوایز کسب شده:
➕بهترین انیمیشن جشنواره فیلم کوتاه لس آنجلس، نامزد بهترین انیمیشن کوتاه جشنواره AFI Awards
💬 خلاصه داستان : Zero که در دنیای اعداد به دنیا آمده، به این باور می رسد که چیزی به غیر از عزم جزم، شجاعت و عشق در این دنیا اهمیت ندارد...
✍️برای توضیح درباره ی این فیلم شاید بهتر باشد جمله های روایتگر داستان را نقل قول کنیم:
نحوه ی تولد انسان ها اتفاقی ست مشترک، اما همه ی ما شبیه به هم نیستیم.
که هستیم؟ چه خواهیم شد؟
برخی برای رهبری متولد شده اند، جوامع را دگرگون خواهند کرد. برخی هم در یک شرایط کاملا معمولی روزگار را سپری می کنند.
اما زندگی برای بعضی یک صحنه ی نبرد بی پایان است که هیچ فرصتی به انسان نخواهد داد.
چگونه وجود یک موجود می تواند نادیده گرفته شود؟
این انیمیشن در استودیوی Zealous Creative توسط 46 انیماتور و فیلمساز تولید شده که برای ساخت آن از 15 کیلو سیلیکون و 1931 متر کاموا استفاده کرده اند.
انیمیشن Zero به چهل زبان زنده ی دنیا ترجمه شده و در 50 جشنواره هم به نمایش درآمده است.
🔻 دانلود فیلم 👇
📽 #ShortFilm
👁🗨 @psychonstruct
🎬 اطلاعات کلی:
🗓 محصول: 2010
⏰ مدت زمان: 13 دقیقه
🎞 ژانر: انیمیشن
🕴 کارگردان: Christopher Kezelos
🏆 بخشی از جوایز کسب شده:
➕بهترین انیمیشن جشنواره فیلم کوتاه لس آنجلس، نامزد بهترین انیمیشن کوتاه جشنواره AFI Awards
💬 خلاصه داستان : Zero که در دنیای اعداد به دنیا آمده، به این باور می رسد که چیزی به غیر از عزم جزم، شجاعت و عشق در این دنیا اهمیت ندارد...
✍️برای توضیح درباره ی این فیلم شاید بهتر باشد جمله های روایتگر داستان را نقل قول کنیم:
نحوه ی تولد انسان ها اتفاقی ست مشترک، اما همه ی ما شبیه به هم نیستیم.
که هستیم؟ چه خواهیم شد؟
برخی برای رهبری متولد شده اند، جوامع را دگرگون خواهند کرد. برخی هم در یک شرایط کاملا معمولی روزگار را سپری می کنند.
اما زندگی برای بعضی یک صحنه ی نبرد بی پایان است که هیچ فرصتی به انسان نخواهد داد.
چگونه وجود یک موجود می تواند نادیده گرفته شود؟
این انیمیشن در استودیوی Zealous Creative توسط 46 انیماتور و فیلمساز تولید شده که برای ساخت آن از 15 کیلو سیلیکون و 1931 متر کاموا استفاده کرده اند.
انیمیشن Zero به چهل زبان زنده ی دنیا ترجمه شده و در 50 جشنواره هم به نمایش درآمده است.
🔻 دانلود فیلم 👇
📽 #ShortFilm
👁🗨 @psychonstruct
Telegram
نظرات خود را به فرد دیگری گفتن و اصلاح اشتباهات وی کاری است مهم. این کار نشانه ی دلسوزی است؛ اما شیوه ی انجام این کار بسیار دشوار است.
ساده است پیدا کردن نکات خوب و بد یک نفر و نظر خود را درباره آن بیان کردن.
مردم اغلب فکر میکنند با گفتن چیزهایی که دیگران آن را ناخوشایند می شمارند یا گفتن آن را سخت می پندارند کار خوبی انجام می دهند.
این کار چیزی جز عقده گشایی نیست. پیش از ایراد گرفتن از کسی باید ابتدا در نظر گرفت که آیا آن شخص ظرفیت پذیرش آن نکته را دارد یا خیر. باید ارتباطی صمیمی با او برقرار ساخت و اطمینان حاصل کرد که آن شخص همیششه به کلام تو اعتماد میکند.
بهترین راه صحبت کردن با او را جست و جو کن و به دنبال راهی باش که تو را به خوبی درک کند.
چنان رفتار کن که اشتباه خود را چنان پذیرد که گلوی مردی تشنه آب را پذیراست.
بدین سان نظر تو اشتباه او را اصلاح خواهد ساخت.
چگونه انتظار داری با سرافکنده ساختن یک فرد از او انسان بهتری بسازی؟
قلم: #هاگاکوره
نقش: #Robin_Isley | #saatchiart
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
ساده است پیدا کردن نکات خوب و بد یک نفر و نظر خود را درباره آن بیان کردن.
مردم اغلب فکر میکنند با گفتن چیزهایی که دیگران آن را ناخوشایند می شمارند یا گفتن آن را سخت می پندارند کار خوبی انجام می دهند.
این کار چیزی جز عقده گشایی نیست. پیش از ایراد گرفتن از کسی باید ابتدا در نظر گرفت که آیا آن شخص ظرفیت پذیرش آن نکته را دارد یا خیر. باید ارتباطی صمیمی با او برقرار ساخت و اطمینان حاصل کرد که آن شخص همیششه به کلام تو اعتماد میکند.
بهترین راه صحبت کردن با او را جست و جو کن و به دنبال راهی باش که تو را به خوبی درک کند.
چنان رفتار کن که اشتباه خود را چنان پذیرد که گلوی مردی تشنه آب را پذیراست.
بدین سان نظر تو اشتباه او را اصلاح خواهد ساخت.
چگونه انتظار داری با سرافکنده ساختن یک فرد از او انسان بهتری بسازی؟
قلم: #هاگاکوره
نقش: #Robin_Isley | #saatchiart
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
خلا روحی، علت عمده ی آن است که آدمیان به دنبال معاشرت، سرگرمی و انواع تجملاتی میروند که بسیاری از مردم را به اسراف و سرانجام به فقر میکشاند.
کسی که از نظر ذهنی پُر مایه است به دنبال زندگی آرام، با قناعت و درحد امکان بدون درگیری است. از این رو، پس از اندک آشنایی با کسانی که به اصطلاح همنوع او هستند، به انزوا کشیده میشود و اگر شعوری در حدّ کمال داشته باشد، تنهایی را برمیگزیند، زیرا آدمی هرچه در درونِ خود بیشتر مایه داشته باشد، از بیرون کمتر طلب میکند و دیگران هم کمتر می توانند چیزی به او عرضه کنند. انسانِ کم مایه از هیچ چیز به اندازه ی خود نمی گریزد. زیرا در تنهایی، هنگامی که هرکس به خویشتنِ خود باز می گردد، معلوم میشود که در خود چه دارد.
قلم: #آرتور_شوپنهاور | #در_باب_حکمت_زندگی
نقش: #Johnson_Tsang | #saatchiart
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
کسی که از نظر ذهنی پُر مایه است به دنبال زندگی آرام، با قناعت و درحد امکان بدون درگیری است. از این رو، پس از اندک آشنایی با کسانی که به اصطلاح همنوع او هستند، به انزوا کشیده میشود و اگر شعوری در حدّ کمال داشته باشد، تنهایی را برمیگزیند، زیرا آدمی هرچه در درونِ خود بیشتر مایه داشته باشد، از بیرون کمتر طلب میکند و دیگران هم کمتر می توانند چیزی به او عرضه کنند. انسانِ کم مایه از هیچ چیز به اندازه ی خود نمی گریزد. زیرا در تنهایی، هنگامی که هرکس به خویشتنِ خود باز می گردد، معلوم میشود که در خود چه دارد.
قلم: #آرتور_شوپنهاور | #در_باب_حکمت_زندگی
نقش: #Johnson_Tsang | #saatchiart
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
تیغ جهل و جفا بر گریبان افسردهها
#افسردگی چیست؟ آیا افسردگی همان نارضایتی و دلخوری از وضعیت موجود است؟ یا بیبرنامگی و بادی به هر جهت بودن در زندگی است؟ یا بیهدف دانستن جهان و پوچ و بیدلیل خواندن آن است؟ آیا افسردگی همان پشت پا زدن به دنیا، گوشهنشینی و اعتکاف است؟ یا دل به دنیای دیگر داشتن و بیاهمیت دانستن لذتهای این جهانی؟ آیا غم داشتن همان افسردگی است؟ دلتنگ یک دوست بودن یا دوری یار را تحمل نکردن همان افسردگی است؟
نه! هیچکدام به تنهایی معادل افسردگی نیست. آنچه در اینجا افسردگی نامیده میشود یک بیماری است و بیماری آن است که مانع زندگی روان روزمره شود، عامل زجر و عذاب گردد، مخرب باشد و مایه فروگذاری از اجرای منویات شخصی و وظایف جمعی. هر یک از نمونههای بالا حالتی است از احوال ما یا دیگران که در زندگی روزمره به آن شکل رفتار میشود، حس میگردد یا به اندیشه میآید. هیچیک از این موارد یا موارد دیگر تا به آشفتگی زندگی فردی یا اجتماعی ما نیانجامد بیماری به حساب نمیآید. افسردگی یک ژست اجتماعی نیست، یک دلتنگی گذرا نیست، یک تأسف سطحی نیست. پس افسردگی به چه میگوییم؟
امروزه از برخی میشنویم که «همه افسردهاند، مگر شما خودتان افسرده نیستید» یا «مگر میشود در این اوضاع اقتصادی با اجبار به چند شیفت کار روزانه، بدهکاری، آلودگی هوا، ترافیک و ناسالم بودن مواد غذایی افسرده نبود». آنچه به عنوان افسردگی در کلام معمول روزانه ما میآید همیشه همانی نیست که در یک بحث تخصصی مراد است. افسردگی یک بیماری است با همه مشخصات یک بیماری. افسردگی مجموعهای از نشانههاست. شاید به جای تعریف علمی و پیچیده افسردگی، نگاهی به نمونه زیر روشنگرتر باشد.
خانم الف ۳۸ ساله، از زمانی که به یاد دارد غمزده و پریشان است. در بیشتر اوقات خود را بیحوصله و کمانگیزه میداند. او که دارای دو فرزند و کارمند یک شرکت است، تمام وقت خود را صرف کارهای منزل یا کار در شرکت میکند و میگوید با غرقشدن در کارها غمهایش را از یاد میبرد. با این همه تلاش، خود را کاملاً ناکارآمد میپندارد و از اینکه تواناییهای خود را دستکم میگیرد واقعاً ناراحت است. سالهاست که در بهخوابرفتن مشکل دارد ولی اشتهای عادی و تمرکزی نسبتاً مناسب دارد، انرژی خود را کافی میداند و نسبتاً امیدوار است که بتواند با معالجه به وضعیت بهتری برسد.»
این خانم دچار یک افسردگی خفیف ولی مزمن است. غمگینی او دائمی و آزارنده است و لذت کار و زندگی را از او گرفته. اعتماد به نفس خود را از دست داده و خود را ناتوان میداند. در واقع، افسردگی دارای سه دسته نشانه است که در این مثال، فرد مورد نظر بعضی از آنها را دارد: ۱- آنچه حس میکند [غم- بیانگیزگی- خستگی- بیحواسی]؛ ۲- آنچه رفتار میکند [کمحرفی- کنارهگیری از دیگران- خیره شدنهای طولانی- سستی در انجام وظایف- کمخوابی یا پرخوابی- کمخوری یا پرخوری]؛ و ۳- آنچه باور دارد [ناتوان بودن- به درد نخور بودن- اضافه بودن- بیارزش بودن زندگی- پُررنگی ناکامیهای گذشته- تیره و تار بودن آینده]. ادامه درپست بعدى
قلم: دکتر امیر شعبانی | #روانپزشک
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
#افسردگی چیست؟ آیا افسردگی همان نارضایتی و دلخوری از وضعیت موجود است؟ یا بیبرنامگی و بادی به هر جهت بودن در زندگی است؟ یا بیهدف دانستن جهان و پوچ و بیدلیل خواندن آن است؟ آیا افسردگی همان پشت پا زدن به دنیا، گوشهنشینی و اعتکاف است؟ یا دل به دنیای دیگر داشتن و بیاهمیت دانستن لذتهای این جهانی؟ آیا غم داشتن همان افسردگی است؟ دلتنگ یک دوست بودن یا دوری یار را تحمل نکردن همان افسردگی است؟
نه! هیچکدام به تنهایی معادل افسردگی نیست. آنچه در اینجا افسردگی نامیده میشود یک بیماری است و بیماری آن است که مانع زندگی روان روزمره شود، عامل زجر و عذاب گردد، مخرب باشد و مایه فروگذاری از اجرای منویات شخصی و وظایف جمعی. هر یک از نمونههای بالا حالتی است از احوال ما یا دیگران که در زندگی روزمره به آن شکل رفتار میشود، حس میگردد یا به اندیشه میآید. هیچیک از این موارد یا موارد دیگر تا به آشفتگی زندگی فردی یا اجتماعی ما نیانجامد بیماری به حساب نمیآید. افسردگی یک ژست اجتماعی نیست، یک دلتنگی گذرا نیست، یک تأسف سطحی نیست. پس افسردگی به چه میگوییم؟
امروزه از برخی میشنویم که «همه افسردهاند، مگر شما خودتان افسرده نیستید» یا «مگر میشود در این اوضاع اقتصادی با اجبار به چند شیفت کار روزانه، بدهکاری، آلودگی هوا، ترافیک و ناسالم بودن مواد غذایی افسرده نبود». آنچه به عنوان افسردگی در کلام معمول روزانه ما میآید همیشه همانی نیست که در یک بحث تخصصی مراد است. افسردگی یک بیماری است با همه مشخصات یک بیماری. افسردگی مجموعهای از نشانههاست. شاید به جای تعریف علمی و پیچیده افسردگی، نگاهی به نمونه زیر روشنگرتر باشد.
خانم الف ۳۸ ساله، از زمانی که به یاد دارد غمزده و پریشان است. در بیشتر اوقات خود را بیحوصله و کمانگیزه میداند. او که دارای دو فرزند و کارمند یک شرکت است، تمام وقت خود را صرف کارهای منزل یا کار در شرکت میکند و میگوید با غرقشدن در کارها غمهایش را از یاد میبرد. با این همه تلاش، خود را کاملاً ناکارآمد میپندارد و از اینکه تواناییهای خود را دستکم میگیرد واقعاً ناراحت است. سالهاست که در بهخوابرفتن مشکل دارد ولی اشتهای عادی و تمرکزی نسبتاً مناسب دارد، انرژی خود را کافی میداند و نسبتاً امیدوار است که بتواند با معالجه به وضعیت بهتری برسد.»
این خانم دچار یک افسردگی خفیف ولی مزمن است. غمگینی او دائمی و آزارنده است و لذت کار و زندگی را از او گرفته. اعتماد به نفس خود را از دست داده و خود را ناتوان میداند. در واقع، افسردگی دارای سه دسته نشانه است که در این مثال، فرد مورد نظر بعضی از آنها را دارد: ۱- آنچه حس میکند [غم- بیانگیزگی- خستگی- بیحواسی]؛ ۲- آنچه رفتار میکند [کمحرفی- کنارهگیری از دیگران- خیره شدنهای طولانی- سستی در انجام وظایف- کمخوابی یا پرخوابی- کمخوری یا پرخوری]؛ و ۳- آنچه باور دارد [ناتوان بودن- به درد نخور بودن- اضافه بودن- بیارزش بودن زندگی- پُررنگی ناکامیهای گذشته- تیره و تار بودن آینده]. ادامه درپست بعدى
قلم: دکتر امیر شعبانی | #روانپزشک
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
چنین فردی نیاز به درمان دارد. اما ادامه داستان او را ببینید:
خانم الف تصمیم میگیرد برای درمان به روانپزشک مراجعه کند. بنابراین با همسرش مشورت میکند. اما در حین مشورت، با واکنشی بسیار غیر منتظره روبهرو میشود. همسرش با عصبانیت میگوید: «مگه تو دیوونهای که پیش روانپزشک بری. سابقه نداشته که هیچ کدوم از اقوام ما همچین کاری کنند. اصلاً افسردگی یعنی چه؟ این حرفا مال توی کتاباست. سعی کن به خودت مسلط بشی. اینقدر به خودت تلقین نکن که افسردهای! پیش روانپزشک هم که بری یه مشت قرص خوابآور تجویز میکنه که به جای این که سرحال بشی باید دائم بخوابی! یعنی دیگه از کار و زندگی میافتی. مگه چند سالته که باید از حالا قرص اعصاب بخوری؟».
همسر خانم الف تنها کسی نیست که چنین باورهایی دارد. این باورها ریشه در تاریخ و فرهنگ ما دارد و تغییر آنها در میان بسیاری از مردم کار سادهای نیست. به هر حال، کار هر روزه روانپزشکان آموزش افراد برای اصلاح باورهایی این چنین است؛ باورهایی که رسیدن به یک زندگی مثبت، کارآمد و بارور را با یک حیات ناکام، فرصتسوز و در مواردی خانمانبرانداز تاخت میزند. و ادامه داستان:
همسر خانم الف موفق میشود. خانم الف که به دلیل افسردگی توان و انگیزه زیادی برای به کرسی نشاندن خواستههایش ندارد، سرانجام تسلیم میشود. با این حال در ماههای آینده به تدریج بیحوصلهتر و بیحوصلهتر میشود تا جایی که دیگر رمقی برای حاضر شدن در محل کارش ندارد. یک سال بعد شغلش را رها میکند و خانه نشین میشود. بیشتر وقتش را روی تختخواب در حالی که به نقطهای خیره شده و بدترین خاطرات زندگیاش را با خود مرور میکند میگذراند. شبها خواب اندکی دارد و به دلیل اشتهای اندک، در حال از دست دادن وزن است. دیگر امیدی به بازگشت به سالهای قبل ندارد و فکر میکند که باقی عمرش نیز با همین عذاب غیرقابل تحمل خواهد گذشت. همسرش اغلب او را سرزنش میکند؛ گاهی با فریاد از او میخواهد که بلند شود و به زندگیاش برسد. گاهی نیز او را تهدید میکند که با این رفتارهایش، شاید مجبور به تجدید فراش شود! چند بار هم با زدن ضرباتی سعی میکند خانم الف را به خود آورد ولی این ضربات تنها به کبودی صورت بیمار میانجامد و وخامت حس بدبختی او. دو سال پس از آن و در حالی که خانم الف از زبان اطرافیان زمزمههایی از ازدواج دوباره همسرش میشنود، به اصرار بستگان، توسط همسرش نزد روانپزشک برده میشود.
ادامه در پست بعدى
قلم: دکتر امیر شعبانی | #روانپزشک
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
خانم الف تصمیم میگیرد برای درمان به روانپزشک مراجعه کند. بنابراین با همسرش مشورت میکند. اما در حین مشورت، با واکنشی بسیار غیر منتظره روبهرو میشود. همسرش با عصبانیت میگوید: «مگه تو دیوونهای که پیش روانپزشک بری. سابقه نداشته که هیچ کدوم از اقوام ما همچین کاری کنند. اصلاً افسردگی یعنی چه؟ این حرفا مال توی کتاباست. سعی کن به خودت مسلط بشی. اینقدر به خودت تلقین نکن که افسردهای! پیش روانپزشک هم که بری یه مشت قرص خوابآور تجویز میکنه که به جای این که سرحال بشی باید دائم بخوابی! یعنی دیگه از کار و زندگی میافتی. مگه چند سالته که باید از حالا قرص اعصاب بخوری؟».
همسر خانم الف تنها کسی نیست که چنین باورهایی دارد. این باورها ریشه در تاریخ و فرهنگ ما دارد و تغییر آنها در میان بسیاری از مردم کار سادهای نیست. به هر حال، کار هر روزه روانپزشکان آموزش افراد برای اصلاح باورهایی این چنین است؛ باورهایی که رسیدن به یک زندگی مثبت، کارآمد و بارور را با یک حیات ناکام، فرصتسوز و در مواردی خانمانبرانداز تاخت میزند. و ادامه داستان:
همسر خانم الف موفق میشود. خانم الف که به دلیل افسردگی توان و انگیزه زیادی برای به کرسی نشاندن خواستههایش ندارد، سرانجام تسلیم میشود. با این حال در ماههای آینده به تدریج بیحوصلهتر و بیحوصلهتر میشود تا جایی که دیگر رمقی برای حاضر شدن در محل کارش ندارد. یک سال بعد شغلش را رها میکند و خانه نشین میشود. بیشتر وقتش را روی تختخواب در حالی که به نقطهای خیره شده و بدترین خاطرات زندگیاش را با خود مرور میکند میگذراند. شبها خواب اندکی دارد و به دلیل اشتهای اندک، در حال از دست دادن وزن است. دیگر امیدی به بازگشت به سالهای قبل ندارد و فکر میکند که باقی عمرش نیز با همین عذاب غیرقابل تحمل خواهد گذشت. همسرش اغلب او را سرزنش میکند؛ گاهی با فریاد از او میخواهد که بلند شود و به زندگیاش برسد. گاهی نیز او را تهدید میکند که با این رفتارهایش، شاید مجبور به تجدید فراش شود! چند بار هم با زدن ضرباتی سعی میکند خانم الف را به خود آورد ولی این ضربات تنها به کبودی صورت بیمار میانجامد و وخامت حس بدبختی او. دو سال پس از آن و در حالی که خانم الف از زبان اطرافیان زمزمههایی از ازدواج دوباره همسرش میشنود، به اصرار بستگان، توسط همسرش نزد روانپزشک برده میشود.
ادامه در پست بعدى
قلم: دکتر امیر شعبانی | #روانپزشک
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
این یک داستان تخیلی نیست. بسیاری از افرادی که در جامعه ما از افسردگی رنج میبرند گرفتار باورهای نادرست خود یا اطرافیانشان هستند. ناآگاهی برخی از افراد از سویی، و انگ بیماریهای اعصاب و روان از سوی دیگر از موانع عمده تأخیر در درمان هستند. خانم الف در ابتدا دچار یک افسردگی خفیف بود که البته در همان زمان نیز میبایست تحت درمان قرار میگرفت. با این حال، در طول زمان نشانههای افسردگی شدت گرفتند و تا اینجای داستان به حدی رسیده که تداوم آن ممکن است مرگبار باشد. آری؛ جدا از عواقب فرصتسوزی چون «از دست دادن امکان پیشرفت و کیفیت زندگی» و عواقب خانمانبراندازی چون «ورشکستگی و از دست دادن جمع گرم خانواده»، «مرگ» نیز میتواند سرنوشت عدم درمان افسردگی باشد. ادامه داستان را در مطب روانپزشک ببینید:
همسر خانم الف: آقای دکتر به او بگویید که باید خودش سعی کند تا از این وضع درآید. به او بگویید هیچیاش نیست و همهاش این فکرهای بیخودی است که او را به اینجا رسانده. تا خودش نخواهد هیچ چیز درست نمیشود. همهاش به خودش تلقین میکند که افسرده است. شما خودتان یک چیزی به او بگویید.
روانپزشک: این بیماری مدتهاست که شروع شده. باید هر کاری از دستمان برمیآید برای بهبودی این افسردگی انجام دهیم. میفهمم که خانم الف چه اوقات سختی را میگذراند. به هر حال هنوز هم میتوان کاملاً به بهبودی امیدوار بود. باید همه به کمک هم به جنگ این بیماری برویم.
خانم الف (در حال بغض و با چشمانی پراشک): دیگر فایدهای ندارد. بهتر است کمکم کنید تا راحتتر از این دنیا بروم. میخواهم بمیرم. واقعاً اگر میخواهید کمکم کنید، یک جوری راحتم کنید. (سرش را پایین میاندازد و به شدت میگرید)
همسر خانم الف (با خشم): تمامش کن! این بازیها را در نیاور. مگر دست خودت است که خودکشی کنی. (رو به پزشک:) او اهل این حرفها نیست دکتر، شما جدی نگیرید.
بیماری که در چنین مرحله شدیدی از افسردگی است، بیتردید باید زیر نظر پزشک بستری شود. هنگام رؤیت عوامل خطر بروز خودکشی، نباید به سادگی از کنار موضوع رد شد و نگاه را به سویی دیگر انداخت. آری! «او هم ممکن است خودکشی کند. حتی او!». دست کم گرفتن چنین خطری در مورد بیمار افسرده، گاه سرنوشتی چون کوتاهی در پیگیری خطر سکته قلبی در فرد دچار تنگی عروق قلب مییابد. در شرح بالا، انواعی از باورهای نادرست یا مخرب دیده میشود که یک به یک از نگاه میگذرانیم:
الف- «این دیوانگان هستند که به روانپزشک مراجعه میکنند»!
ب- «افسردگی بیماری نیست، بلکه با تلقین فرد به خودش ایجاد میشود»!
پ- «روانپزشکان برای درمان افسردگی قرص خوابآور تجویز میکنند و باعث میشوند فرد از کار و زندگی بیفتد»!
ت- «خوردن قرص اعصاب برای جوانان و میانسالان زود است»!
ث- «با فریاد و تهدید و زور میتوان فرد افسرده را به زندگی برگرداند»!
ج- «اینها افسرده نیستند، خوشی زیر دلشان زده»!
چ- «نزدیکان ما خودکشی نمیکنند»!
امروزه افسردگی نوعی بیماری تلقی میشود که با واکنش مغز به عواملی چون زمینه ذاتی یا ارثی و تنشهای محیطی شکل میگیرد و در صورت عدم رسیدگی و مدیریت مناسب، ممکن است به یک بیماری وخیم و صعبالعلاج منتهی شود. این باور که داروهای روانپزشکی خوابآور و کسالتزا هستند در میان بسیاری از مردم رواج دارد و یکی از عوامل عدم مراجعه آنها به پزشک است. متأسفانه گاه با افرادی روبهرو میشویم که بدون دانش کافی، خود را صاحبنظر مییابند و به خود اجازه میدهند در زمینه معالجه بیماریها از جمله افسردگی، به اطرافیان و دوستانشان مشورت دهند و آنها را به سوی روشی عوامانه که خود میپسندند هدایت کنند. چه فاجعهبار و چه شجاعت کوری!
ادامه در پست بعدى
قلم: دکتر امیر شعبانی | #روانپزشک
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
همسر خانم الف: آقای دکتر به او بگویید که باید خودش سعی کند تا از این وضع درآید. به او بگویید هیچیاش نیست و همهاش این فکرهای بیخودی است که او را به اینجا رسانده. تا خودش نخواهد هیچ چیز درست نمیشود. همهاش به خودش تلقین میکند که افسرده است. شما خودتان یک چیزی به او بگویید.
روانپزشک: این بیماری مدتهاست که شروع شده. باید هر کاری از دستمان برمیآید برای بهبودی این افسردگی انجام دهیم. میفهمم که خانم الف چه اوقات سختی را میگذراند. به هر حال هنوز هم میتوان کاملاً به بهبودی امیدوار بود. باید همه به کمک هم به جنگ این بیماری برویم.
خانم الف (در حال بغض و با چشمانی پراشک): دیگر فایدهای ندارد. بهتر است کمکم کنید تا راحتتر از این دنیا بروم. میخواهم بمیرم. واقعاً اگر میخواهید کمکم کنید، یک جوری راحتم کنید. (سرش را پایین میاندازد و به شدت میگرید)
همسر خانم الف (با خشم): تمامش کن! این بازیها را در نیاور. مگر دست خودت است که خودکشی کنی. (رو به پزشک:) او اهل این حرفها نیست دکتر، شما جدی نگیرید.
بیماری که در چنین مرحله شدیدی از افسردگی است، بیتردید باید زیر نظر پزشک بستری شود. هنگام رؤیت عوامل خطر بروز خودکشی، نباید به سادگی از کنار موضوع رد شد و نگاه را به سویی دیگر انداخت. آری! «او هم ممکن است خودکشی کند. حتی او!». دست کم گرفتن چنین خطری در مورد بیمار افسرده، گاه سرنوشتی چون کوتاهی در پیگیری خطر سکته قلبی در فرد دچار تنگی عروق قلب مییابد. در شرح بالا، انواعی از باورهای نادرست یا مخرب دیده میشود که یک به یک از نگاه میگذرانیم:
الف- «این دیوانگان هستند که به روانپزشک مراجعه میکنند»!
ب- «افسردگی بیماری نیست، بلکه با تلقین فرد به خودش ایجاد میشود»!
پ- «روانپزشکان برای درمان افسردگی قرص خوابآور تجویز میکنند و باعث میشوند فرد از کار و زندگی بیفتد»!
ت- «خوردن قرص اعصاب برای جوانان و میانسالان زود است»!
ث- «با فریاد و تهدید و زور میتوان فرد افسرده را به زندگی برگرداند»!
ج- «اینها افسرده نیستند، خوشی زیر دلشان زده»!
چ- «نزدیکان ما خودکشی نمیکنند»!
امروزه افسردگی نوعی بیماری تلقی میشود که با واکنش مغز به عواملی چون زمینه ذاتی یا ارثی و تنشهای محیطی شکل میگیرد و در صورت عدم رسیدگی و مدیریت مناسب، ممکن است به یک بیماری وخیم و صعبالعلاج منتهی شود. این باور که داروهای روانپزشکی خوابآور و کسالتزا هستند در میان بسیاری از مردم رواج دارد و یکی از عوامل عدم مراجعه آنها به پزشک است. متأسفانه گاه با افرادی روبهرو میشویم که بدون دانش کافی، خود را صاحبنظر مییابند و به خود اجازه میدهند در زمینه معالجه بیماریها از جمله افسردگی، به اطرافیان و دوستانشان مشورت دهند و آنها را به سوی روشی عوامانه که خود میپسندند هدایت کنند. چه فاجعهبار و چه شجاعت کوری!
ادامه در پست بعدى
قلم: دکتر امیر شعبانی | #روانپزشک
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
موضوع خوابآور دانستن همه داروهای روانپزشکی هم معضلی برای روانپزشکان است. تغییر باور برخی از افراد در این مورد ساده نیست. واقعیت آن است که بسیاری از داروهای روانپزشکی نه تنها خوابآور نیستند، بلکه ممکن است از خواب فرد هم کم کنند. البته داروهای خوابآور متعددی نیز وجود دارد که آنها هم به کار افراد دچار کمخوابی میآید. به عبارتی، پزشک بر مبنای آن که فرد مراجع دچار کمخوابی است یا پرخوابی، از داروهایی با اثر متناسب با آن وضعیت بهره میگیرد. به هر حال، هدف از تجویز داروها در درمان افسردگی تغییر وضعیت خواب فرد نیست، بلکه اثر درمانی اصلی داروهای ضد افسردگی همان برطرف کردن روحیه غمگین و ناامیدی و بالابردن انرژی و اعتماد به نفس اوست. چنین اثراتی از طریق تغییر میزان خواب ایجاد نمیشود و مکانیسم جداگانهای دارد. این داروها با اثر بر گیرندههای درون مغز و برقراری تعادل میان مواد مؤثر بر سلولهای مغزی کار میکنند.
برخی نیز نگران شیمیایی بودن داروها هستند. البته که این داروها چنیناند و داروهای گیاهی نیز اتفاقاً شیمیاییاند! آب هم یک ترکیب شیمیایی است! منظور واقعی افرادی که داروها را شیمیایی میخوانند باید «مصنوعی» بودن این ترکیبات باشد نه شیمیایی بودنشان. آری این ترکیبات مصنوعی هستند، در آزمایشگاه ساخته میشوند و پس از سالها پژوهش بر روی نمونههای حیوانی و سپس انسانی، و ارزیابی منافع و مضرات آنها، وارد کار بالینی پزشکی میشوند. مصنوعی بودن این ترکیبات به آن معنا نیست که با اثر بر مغز آن را از کار میاندازند یا باعث عوارض مغزی میشوند. آنچه نقطه قوت داروهای تأییدشده است، «آگاه بودن ما» از میزان اثربخشی، جایگاه اثربخشی، نوع و مقدار احتمال بروز عوارض جانبی و تداخلات بالقوه داروها با یکدیگر است. این آگاهی، ما را به بهترین و منطقیترین تصمیم رهنمون میشود. به عبارتی، مصنوعی یا طبیعی بودن دارو در اینجا اهمیتی ندارد، بلکه مهم مورد تأیید بودن آن از نظر «غلبه وزن اثربخشی بر وزن عوارض جانبی» است.
ادامه در پست بعدى
قلم: دکتر امیر شعبانی | #روانپزشک
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
برخی نیز نگران شیمیایی بودن داروها هستند. البته که این داروها چنیناند و داروهای گیاهی نیز اتفاقاً شیمیاییاند! آب هم یک ترکیب شیمیایی است! منظور واقعی افرادی که داروها را شیمیایی میخوانند باید «مصنوعی» بودن این ترکیبات باشد نه شیمیایی بودنشان. آری این ترکیبات مصنوعی هستند، در آزمایشگاه ساخته میشوند و پس از سالها پژوهش بر روی نمونههای حیوانی و سپس انسانی، و ارزیابی منافع و مضرات آنها، وارد کار بالینی پزشکی میشوند. مصنوعی بودن این ترکیبات به آن معنا نیست که با اثر بر مغز آن را از کار میاندازند یا باعث عوارض مغزی میشوند. آنچه نقطه قوت داروهای تأییدشده است، «آگاه بودن ما» از میزان اثربخشی، جایگاه اثربخشی، نوع و مقدار احتمال بروز عوارض جانبی و تداخلات بالقوه داروها با یکدیگر است. این آگاهی، ما را به بهترین و منطقیترین تصمیم رهنمون میشود. به عبارتی، مصنوعی یا طبیعی بودن دارو در اینجا اهمیتی ندارد، بلکه مهم مورد تأیید بودن آن از نظر «غلبه وزن اثربخشی بر وزن عوارض جانبی» است.
ادامه در پست بعدى
قلم: دکتر امیر شعبانی | #روانپزشک
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
«شیمیایی» خطاب کردن داروها را میتوان ترفند برخی از مراکز برای از میدان به در کردن داروهای مقبولتر رقیب دانست و سخنی عوامانه است برای فریب شیفتگان آگهیهای بازگانی پزشکی. بدیهی است که داروهای گیاهی نیز عوارض جانبی و تداخلات ویژه خود را دارند و باز هم تنها و تنها در صورتی قابل تجویزند که از نظر «غلبه وزن اثربخشی بر وزن عوارض جانبی» بر رقبای خود چیره شوند؛ نه صرفاً به این دلیل که گیاهیاند! ادامه ماجرا:
اصرار پزشک برای بستری کردن خانم الف در بخش روانپزشکی به جایی نمیرسد. خانم الف مخالف است و همسرش از مطرح شدن این پیشنهاد بسیار ناراحت و ناخرسند. در نهایت داروی ضدافسردگی تجویز میشود و به آنها آموزش داده میشود که تا رسیدن به اثربخشی دارو چندین هفته زمان لازم است و در این مدت بیمار نیاز به مراقبت و حمایت جدی دارد. قرار ملاقات بعدی، هفته آینده است؛ ولی آنها مراجعه نمیکنند.
چهار ماه از آن زمان میگذرد. خانم الف این بار توسط خواهرش نزد همان پزشک آورده میشود. دارو را حدود دو هفته مصرف کرده و کنار گذاشته است. با برملا شدن ازدواج مجدد همسرش، از او جدا شده و با خواهر خود زندگی میکند. بسیار افسرده، تکیده و لاغر به نظر میرسد. چند هفته است که غذای اندکی میخورد. در چهار ماه اخیر دو بار اقدام به خودکشی کرده که به کمک خواهرش نجات پیدا کرده است. از این که زنده مانده بسیار پشیمان است. باز هم نظر پزشک بستری شدن خانم الف است. او باز هم نمیپذیرد اما با موافقت خواهرش بستری کردن او امکانپذیر میشود. در بخش روانپزشکی تجویز دارو شروع میشود و پس از آن که همکاری خانم الف به تدریج جلب میگردد و به درمان تمایل نشان میدهد، جلسات رواندرمانی نیز آغاز میگردد. در چهار ماه اخیر، خانم الف دچار سوزش معده شدید بوده که در مواردی غیرقابل تحمل بوده است. در بررسیها روشن میشود که زخم اثنیعشر بروز کرده و نیاز به دورهای از درمان دارد. پس از گذشت یک ماه از آغاز درمان، اکنون وزن خانم الف به حال عادی پیشین بازگشته و روزنههای امید به بهبودی را در پیش چشم دارد. از بخش مرخص میشود و درمان را به شکل سرپایی پی میگیرد.
در چنین موردی درمان دارویی ضروری است و نمیتوان درمانی که دارو در آن دیده نشده باشد را به تنهایی در نظر داشت. با این حال، رواندرمانی بیتردید کمککننده است و بدون برقراری حمایت خانوادگی و اجتماعی ممکن است درمانها اثربخشی درازمدت یا کافی نشان ندهند. حتی پس از بهبودی کامل نیز در چنین مواردی، نیاز به درمان نگهدارنده برای جلوگیری از عود افسردگی تا مدتی که توسط پزشک تعیین میشود وجود دارد.
تأخیر در درمان خانم الف مصایب زیادی به همراه داشته و این تأخیر حتی میتوانست با مرگ او فاجعهای اسفبار بیافریند. به علاوه، چنین تأخیری ممکن است به صدماتی جسمانی چون بیماری قلبی یا آنطور که خانم الف دچار شده، زخم گوارشی منتهی گردد. در واقع افسردگی هم از طریق افزایش احتمال بروز بیماریهایی چون بیماری عروق قلب و هم از راه افزودن خطر خودکشی، طول عمر را کوتاه میکند و در غیر این صورت نیز به شدت از کیفیت زندگی میکاهد و حس خوشبختی را کلاً ذایل میکند. پس آگاه کردن افراد و به موقع وارد عمل شدن، در کاستن از چنین خطراتی نقش به سزایی دارد.
قلم: دکتر امیر شعبانی | #روانپزشک
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
اصرار پزشک برای بستری کردن خانم الف در بخش روانپزشکی به جایی نمیرسد. خانم الف مخالف است و همسرش از مطرح شدن این پیشنهاد بسیار ناراحت و ناخرسند. در نهایت داروی ضدافسردگی تجویز میشود و به آنها آموزش داده میشود که تا رسیدن به اثربخشی دارو چندین هفته زمان لازم است و در این مدت بیمار نیاز به مراقبت و حمایت جدی دارد. قرار ملاقات بعدی، هفته آینده است؛ ولی آنها مراجعه نمیکنند.
چهار ماه از آن زمان میگذرد. خانم الف این بار توسط خواهرش نزد همان پزشک آورده میشود. دارو را حدود دو هفته مصرف کرده و کنار گذاشته است. با برملا شدن ازدواج مجدد همسرش، از او جدا شده و با خواهر خود زندگی میکند. بسیار افسرده، تکیده و لاغر به نظر میرسد. چند هفته است که غذای اندکی میخورد. در چهار ماه اخیر دو بار اقدام به خودکشی کرده که به کمک خواهرش نجات پیدا کرده است. از این که زنده مانده بسیار پشیمان است. باز هم نظر پزشک بستری شدن خانم الف است. او باز هم نمیپذیرد اما با موافقت خواهرش بستری کردن او امکانپذیر میشود. در بخش روانپزشکی تجویز دارو شروع میشود و پس از آن که همکاری خانم الف به تدریج جلب میگردد و به درمان تمایل نشان میدهد، جلسات رواندرمانی نیز آغاز میگردد. در چهار ماه اخیر، خانم الف دچار سوزش معده شدید بوده که در مواردی غیرقابل تحمل بوده است. در بررسیها روشن میشود که زخم اثنیعشر بروز کرده و نیاز به دورهای از درمان دارد. پس از گذشت یک ماه از آغاز درمان، اکنون وزن خانم الف به حال عادی پیشین بازگشته و روزنههای امید به بهبودی را در پیش چشم دارد. از بخش مرخص میشود و درمان را به شکل سرپایی پی میگیرد.
در چنین موردی درمان دارویی ضروری است و نمیتوان درمانی که دارو در آن دیده نشده باشد را به تنهایی در نظر داشت. با این حال، رواندرمانی بیتردید کمککننده است و بدون برقراری حمایت خانوادگی و اجتماعی ممکن است درمانها اثربخشی درازمدت یا کافی نشان ندهند. حتی پس از بهبودی کامل نیز در چنین مواردی، نیاز به درمان نگهدارنده برای جلوگیری از عود افسردگی تا مدتی که توسط پزشک تعیین میشود وجود دارد.
تأخیر در درمان خانم الف مصایب زیادی به همراه داشته و این تأخیر حتی میتوانست با مرگ او فاجعهای اسفبار بیافریند. به علاوه، چنین تأخیری ممکن است به صدماتی جسمانی چون بیماری قلبی یا آنطور که خانم الف دچار شده، زخم گوارشی منتهی گردد. در واقع افسردگی هم از طریق افزایش احتمال بروز بیماریهایی چون بیماری عروق قلب و هم از راه افزودن خطر خودکشی، طول عمر را کوتاه میکند و در غیر این صورت نیز به شدت از کیفیت زندگی میکاهد و حس خوشبختی را کلاً ذایل میکند. پس آگاه کردن افراد و به موقع وارد عمل شدن، در کاستن از چنین خطراتی نقش به سزایی دارد.
قلم: دکتر امیر شعبانی | #روانپزشک
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
بررسى دو ديدگاه،
درباره گناه...
ترجمه و آوا: #ایمان_فانی
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
درباره گناه...
ترجمه و آوا: #ایمان_فانی
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
.
علاجی قبل از وقوع
موج راه افتاده، همه حرفش را میزنند و عکس و فیلم منتشر میکنند، از متجاوز و قربانیانش؛
جامعه عصبانی و نگران است.
آیا میشد پیشگیری کرد؟ از این پس چطور؟
چرا این همه در مقابل سوء استفادههای جنسی، آسیب پذیریم؟ چگونه باید قویتر شویم؟
چقدر فرزندانمان را ایمن کنیم؟
هزینهی پیشگیری در مقابل خسران صدمهای که ایجاد میشود، هیچ است؛ لازم است تابو شکنی کنیم؛ بدن را به تمامی ( از جمله اندامهای جنسی) به رسمیت بشناسیم، دست از انکار عملکرد طبیعی آن ( و نیز رفتار جنسی ) برداریم و این یعنی؛ فرصت دهیم رابطه جنسی طبیعی را بشناسند.
به راستی اگر آموزش جنسی فرزندانمان و میل به سوال و کنجکاوی او را به حال خود رها کنیم، آشنایی و اطلاعات خود را از چه راهی به دست خواهند آورد؟ آیا مطمئنتر از والدین و پزشکان و ....منبعی وجود دارد؟ همین کمک خواهد کرد در یک قسمت مهم عملکرد جسمی، روانی، عاطفی خود، بهتر رشد کند.
بیماریها و بیماران جنسی را به فرزندانمان بیاموزیم.
شاید میترسیم فرزندمان ناامن شود و نتواند به دیگران اطمینان کند، شاید در جستجوی فراهم کردن معصومیتی هستیم که دلیلش را حتی خود نمیشناسیم؛ این که رابطهی جنسی لازمهی وجود همهی انسانهاست، این بدیهیترین رفتار را نه سانسور کنیم و نه در ابهام مخفی کنیم.
به آنان بیاموزیم؛ بدنشان را کامل بشناسند و از تواناییهایش باخبر باشند، بدون هیچ احساس شرم و گناهی.
به آنها در موقع مناسب یاد دهیم که عملکرد جنسی در سن و موقعیت مناسب حق آنهاست، بدون ترس، گناه، اجبار.
به آنها بیاموزیم ممکن است مورد دست درازی قرار گیرند یا قربانی تجاوز شوند و چکونه کمک بگیرند و از خود دفاع کنند، بدون احساس خجالت و تقصیر.
اگر به این دنیایی آوردیمشان که خودمان هم میدانیم، انسانهایی متجاوز را هم در جای جای و لایه لایهی خود دارد، واقعیت را از او نپوشانیم، این وظیفهی ما و حق اوست که واقعیت را بداند.
اگر الان پسرانی هستند که در پایتختمان زیر چشم خانوادهها، مدتی طولانی قربانی بودهاند، حتما واقعیتهایی را نمیدانستهاند، به داد همهی پسران و دختران برسیم.
اما، پیشگیری یعنی؛ علاج واقعه قبل از وقوع،
همین الان فاجعههایی پتانسیل وقوع دارند مگر آن که هوشیار باشیم.
قلم: #دکتر_شکوفه_موسوی | #روانپزشک کودک و نوجوان. تجربهها
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
علاجی قبل از وقوع
موج راه افتاده، همه حرفش را میزنند و عکس و فیلم منتشر میکنند، از متجاوز و قربانیانش؛
جامعه عصبانی و نگران است.
آیا میشد پیشگیری کرد؟ از این پس چطور؟
چرا این همه در مقابل سوء استفادههای جنسی، آسیب پذیریم؟ چگونه باید قویتر شویم؟
چقدر فرزندانمان را ایمن کنیم؟
هزینهی پیشگیری در مقابل خسران صدمهای که ایجاد میشود، هیچ است؛ لازم است تابو شکنی کنیم؛ بدن را به تمامی ( از جمله اندامهای جنسی) به رسمیت بشناسیم، دست از انکار عملکرد طبیعی آن ( و نیز رفتار جنسی ) برداریم و این یعنی؛ فرصت دهیم رابطه جنسی طبیعی را بشناسند.
به راستی اگر آموزش جنسی فرزندانمان و میل به سوال و کنجکاوی او را به حال خود رها کنیم، آشنایی و اطلاعات خود را از چه راهی به دست خواهند آورد؟ آیا مطمئنتر از والدین و پزشکان و ....منبعی وجود دارد؟ همین کمک خواهد کرد در یک قسمت مهم عملکرد جسمی، روانی، عاطفی خود، بهتر رشد کند.
بیماریها و بیماران جنسی را به فرزندانمان بیاموزیم.
شاید میترسیم فرزندمان ناامن شود و نتواند به دیگران اطمینان کند، شاید در جستجوی فراهم کردن معصومیتی هستیم که دلیلش را حتی خود نمیشناسیم؛ این که رابطهی جنسی لازمهی وجود همهی انسانهاست، این بدیهیترین رفتار را نه سانسور کنیم و نه در ابهام مخفی کنیم.
به آنان بیاموزیم؛ بدنشان را کامل بشناسند و از تواناییهایش باخبر باشند، بدون هیچ احساس شرم و گناهی.
به آنها در موقع مناسب یاد دهیم که عملکرد جنسی در سن و موقعیت مناسب حق آنهاست، بدون ترس، گناه، اجبار.
به آنها بیاموزیم ممکن است مورد دست درازی قرار گیرند یا قربانی تجاوز شوند و چکونه کمک بگیرند و از خود دفاع کنند، بدون احساس خجالت و تقصیر.
اگر به این دنیایی آوردیمشان که خودمان هم میدانیم، انسانهایی متجاوز را هم در جای جای و لایه لایهی خود دارد، واقعیت را از او نپوشانیم، این وظیفهی ما و حق اوست که واقعیت را بداند.
اگر الان پسرانی هستند که در پایتختمان زیر چشم خانوادهها، مدتی طولانی قربانی بودهاند، حتما واقعیتهایی را نمیدانستهاند، به داد همهی پسران و دختران برسیم.
اما، پیشگیری یعنی؛ علاج واقعه قبل از وقوع،
همین الان فاجعههایی پتانسیل وقوع دارند مگر آن که هوشیار باشیم.
قلم: #دکتر_شکوفه_موسوی | #روانپزشک کودک و نوجوان. تجربهها
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
.
زندگی به من آموخت آدمها نه دروغ میگویند نه زیر حرفشان میزنند؛ اگر چیزی میگویند صرفا احساسشان در همان لحظهست، نباید رویش حساب کرد!
قلم: #خانوادههای_خوشبخت |#کارلوس_فوئنتس
نقش: #Edvard_Munch | #saatchiart
#seperation
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
زندگی به من آموخت آدمها نه دروغ میگویند نه زیر حرفشان میزنند؛ اگر چیزی میگویند صرفا احساسشان در همان لحظهست، نباید رویش حساب کرد!
قلم: #خانوادههای_خوشبخت |#کارلوس_فوئنتس
نقش: #Edvard_Munch | #saatchiart
#seperation
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
.
#مالیخولیا افسردگی عمیقی است که به موجب ضایعه ای مهم در نارسیسیسم،یعنی در تصرف قلبی فرد نسبت به من نفسانی او،پدید آمده است و نشان میدهد که تا چه اندازه آرزومندی و مرگ گیراگیر یکدیگر نواتتد بود.نوعی از این ضایعه را میتوان نزد افرادی که در عشق شکست خورده اند مشاهده کرد.
برای فروید اختلال نارسیستیم اساس پسیکوز ها را تشکیل میدهد.
گسستگی ان موجب اسکیزوفرنی
افزایش فوق العاده آن سبب پارانویا
و بلاخره اضمحلال آن علت ملیخولیاست.
در مورد اخیر نارسیسم به تحلیل میرود و نیروی حیاتی را گویی از دست می دهد.در مالیخولیا تثبیت در قدیمی ترین ناحیه همامیختگی طفل و مادر یعنی در مرحله دهانی قرار دارد.همامیختگی بدین معناست که برای فرد،《مطلوب ارزومندی》 و 《من نفسانی》 موجودیتی واحد هستند.لذا از دست دادن مطلوب آرزومندی،گویی از کف دادن من نفسانی است.
قلم: #مبانی روانکاوی فروید لکان | دکتر کرامت موللی
نقش: #Edvard_Munch | #saatchiart
#Melancholia
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
#مالیخولیا افسردگی عمیقی است که به موجب ضایعه ای مهم در نارسیسیسم،یعنی در تصرف قلبی فرد نسبت به من نفسانی او،پدید آمده است و نشان میدهد که تا چه اندازه آرزومندی و مرگ گیراگیر یکدیگر نواتتد بود.نوعی از این ضایعه را میتوان نزد افرادی که در عشق شکست خورده اند مشاهده کرد.
برای فروید اختلال نارسیستیم اساس پسیکوز ها را تشکیل میدهد.
گسستگی ان موجب اسکیزوفرنی
افزایش فوق العاده آن سبب پارانویا
و بلاخره اضمحلال آن علت ملیخولیاست.
در مورد اخیر نارسیسم به تحلیل میرود و نیروی حیاتی را گویی از دست می دهد.در مالیخولیا تثبیت در قدیمی ترین ناحیه همامیختگی طفل و مادر یعنی در مرحله دهانی قرار دارد.همامیختگی بدین معناست که برای فرد،《مطلوب ارزومندی》 و 《من نفسانی》 موجودیتی واحد هستند.لذا از دست دادن مطلوب آرزومندی،گویی از کف دادن من نفسانی است.
قلم: #مبانی روانکاوی فروید لکان | دکتر کرامت موللی
نقش: #Edvard_Munch | #saatchiart
#Melancholia
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
.
قبلن از رو خریت خیال می کردم خیلی باهوشه . واسه این که خیلی چیزا از سینما و نمایش و ادبیات و اینا می دونست . اگه کسی از این چیزا سر در بیاره ، خیلی طول می کشه آدم بفهمه طرف مشنگه یا سرش به تنش می ارزه . در مورد سلی ، برا من ، سال ها طول کشید تا بفهمم . فکر می کنم اگه اون همه باهاش نمی رفتم تو رختخواب ، زودتر می فهمیدم . مشکلم اینه که هر وقت با کسی می رم تو رختخواب فکر می کنم طرف باهوشم هست . اصلن ربطی نداره ولی من همیشه این جوری فکر می كنم.
قلم: ج.د.سلينجر | #ناطور_دشت
نقش: #Alex_Garant | #Saatchiart
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
قبلن از رو خریت خیال می کردم خیلی باهوشه . واسه این که خیلی چیزا از سینما و نمایش و ادبیات و اینا می دونست . اگه کسی از این چیزا سر در بیاره ، خیلی طول می کشه آدم بفهمه طرف مشنگه یا سرش به تنش می ارزه . در مورد سلی ، برا من ، سال ها طول کشید تا بفهمم . فکر می کنم اگه اون همه باهاش نمی رفتم تو رختخواب ، زودتر می فهمیدم . مشکلم اینه که هر وقت با کسی می رم تو رختخواب فکر می کنم طرف باهوشم هست . اصلن ربطی نداره ولی من همیشه این جوری فکر می كنم.
قلم: ج.د.سلينجر | #ناطور_دشت
نقش: #Alex_Garant | #Saatchiart
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
Telegram
attach 📎
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
اشک رازیست
لبخند رازیست
عشق رازیست
اشک آن شب لبخند عشقم بود...
قلم: #احمد_شاملو
آوا: #مانى_منجمى
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct
لبخند رازیست
عشق رازیست
اشک آن شب لبخند عشقم بود...
قلم: #احمد_شاملو
آوا: #مانى_منجمى
#خرداد_٩٧
#روانسازه ائتلاف روان، فلسفه و هنر @Psychonstruct