На этом канале время от времени будут публиковаться небольшие истории и рассказы на польском языке. Тренируйтесь :)
Jesień – jedna z czterech podstawowych pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się umiarkowanymi temperaturami powietrza z malejącą średnią dobową, oraz (w przypadku Polski) stosunkowo dużym w skali roku opadem atmosferycznym. W świecie roślin i zwierząt jest to okres gromadzenia zapasów przed zimą.
Za jesień klimatyczną przyjmuje się okres roku (następujący po lecie), w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 15 a 5 °C.
Słowniczek:
malejąca średnia dobowa - снижаемая среднесуточная температура
wachać się - колебаться
pomiędzy - между
Źródło:
Jesień, //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jesie%C5%84&oldid=54150353
Za jesień klimatyczną przyjmuje się okres roku (następujący po lecie), w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 15 a 5 °C.
Słowniczek:
malejąca średnia dobowa - снижаемая среднесуточная температура
wachać się - колебаться
pomiędzy - между
Źródło:
Jesień, //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jesie%C5%84&oldid=54150353
Dawno, dawno temu żyła sobie dziewczynka z mamą. Żyli w małym domku, było im tam fajnie. Żyła sobie też tam babcia, która pewnego dnia zaprosiła ich na piknik. Mama dziewczynki się zgodziła. Rozpoczęła przygotowania do piknikowej biesiady, sięgała po koszyk i… spadła. Skręciła sobie nogę! Mama dziewczynki nie mogła pójść na piknik, ale córeczka mogła. Mama chciała ostrzec dziewczynkę, bo mogła się zgubić. Ale dziewczynka poszła bez powiedzenia o tym mamie.
Kiedy dziewczynka weszła do lasu zaczęła się bać. Bardzo chciała pójść na ten piknik, bo babci zrobiłoby się przykro. Poszła więc, a mama się zorientowała, że córeczka sama poszła do babci przez niebezpieczny las. Zadzwoniła do pana leśniczego. On szybko wyruszył szukać dziewczynki.
Idąc do babci dziewczynka zbierała orzechy, grzyby, jagody, truskawki i śliwki. Wiedziała którzy rzeczy są jadalne, a które trujące. Była głodna. Znalazła małą studzienkę, opłukała grzyby i zjadła ich trzy. Zasnęła.
Babcia w tym czasie wyszła naprzeciw mamie z wnuczką. Jednak zgubiła się w lesie. Leśniczy tropił ślady w lesie. Szukał, szukał. Miał ze sobą mapę i kompas. Znalazł obie zguby i zaprowadził je do domu. A mama szybko wyzdrowiała.
Słowniczek:
studzienka - колодец
tropić - выслеживать
sięgać - тянуться, брать
Źródło: https://www.superkid.pl/dzieci-dzieciom-nieudany-piknik
Kiedy dziewczynka weszła do lasu zaczęła się bać. Bardzo chciała pójść na ten piknik, bo babci zrobiłoby się przykro. Poszła więc, a mama się zorientowała, że córeczka sama poszła do babci przez niebezpieczny las. Zadzwoniła do pana leśniczego. On szybko wyruszył szukać dziewczynki.
Idąc do babci dziewczynka zbierała orzechy, grzyby, jagody, truskawki i śliwki. Wiedziała którzy rzeczy są jadalne, a które trujące. Była głodna. Znalazła małą studzienkę, opłukała grzyby i zjadła ich trzy. Zasnęła.
Babcia w tym czasie wyszła naprzeciw mamie z wnuczką. Jednak zgubiła się w lesie. Leśniczy tropił ślady w lesie. Szukał, szukał. Miał ze sobą mapę i kompas. Znalazł obie zguby i zaprowadził je do domu. A mama szybko wyzdrowiała.
Słowniczek:
studzienka - колодец
tropić - выслеживать
sięgać - тянуться, брать
Źródło: https://www.superkid.pl/dzieci-dzieciom-nieudany-piknik
Jesienne jeże
Przyszła jesień. Z drzew liście zdjęła i rozesłała na ziemie. Cieszą się z tego dwa jeże. Właśnie bawią się w parku w chowanego. Nurkują w liściach i znikają przykryte kolorową narzutą. Najpierw w liściach schował się jeż zwany Małym Jeżem. Szukał go jeż, na którego mówiono Duży Jeż. Ten, chociaż większy, długo szukał Małego Jeża. Wreszcie znalazł go w liściach obok ławki, która stała obok drzewa. Teraz schował się Duży Jeż, a szukał go Mały Jeż. Mimo że był mniejszy, bardzo się starał. Przekopał liście wokół drzewa. Odnalazł Dużego Jeża dopiero po godzinie obok kosza ukrytego. Przyszła znowu kolej, by się schował Mały Jeż. Udało mu się ta sztuka. Dobrze schował się przed kolegą. Duży Jeż znalazł go dopiero, gdy powiał wiatr i zawirował liście unosząc je do góry. Odsłonił wówczas Małego Jeża pod latarnią przycupniętego. Znowu Mały Jeż czeka, aż ukryje się Duży Jeż. Odczekała chwilę i szuka, szuka i szuka. W liściach brodzi, nigdzie jednak kamrata nie nachodzi. Wtem zabawę przerwać musi i sam pośpiesznie się chowa, bo oto widzi, jak parkową ścieżką jakiś człowiek kroczy. Tak go jesieni widok zauroczył, że na spacer się wybrał. Podziwia parkowe krajobrazy w różne kolory przybrane. Widok ten jest tak przepiękny, że uwiecznić go wypada. Przechodzień aparat wyciąga, zdjęcia robi po lewej stronie ścieżki i po prawej stronie ścieżki. Właśnie dostrzegł kopczyk liści usypany na samym środku ścieżki. Fotograf amator zbliża się do niego, aparat nastawia, ostrość stroi. Jednak lepszy efekt będzie, gdy się bardziej do kopczyka zbliży. Znowu aparat nastawia, ostrość stroi, wszystko przygotowane. Zdjęcie zrobić był już gotów, a tu co to!? Kopczyk na jego oczach się rozpada, a na wierzch Duży Jeż się wyłania. Okazja to nie lada dla fotografa każdego. Zdjęcia cyka jedno po drugim. Różne pozy jeża już są ujęte. Przechodzień szczęśliwy, ale jeż przerażony. Zastanawia się, czy ma pozować, czy uciekać, czy z powrotem w liściach się schować? Wybrał trzecią drogę. W liściach się schował udając, że go nie ma. Jednak fotograf, choć amator, zdjęć robić miał ochotę znacznie więcej. Pamiętając, że jeż to zwierze co kolce ma, ostrożnie liście rozgarnia i uciekiniera szuka. Znalazł, liście rozgarnia i ku zaskoczeniu widzi jeże dwa. Mały Jeż i Duży Jeż za łapki się złapały, w takiej pozie pozostały, całą sesję zdjęć przetrzymały. Przechodzień poszedł z miną uśmiechniętą, zadowolony z jesiennej wyprawy. Już wyobrażał zdjęcia jeży na wystawie, i że go jak go chwalą, za ujęcia, za kolory. Tymczasem jeże, nieświadome swej sławy, poszły spać, przykrywając się kołderką z kolorowych liści.
Słowniczek:
Cykać zdjęcia - клацать фотки
Źródło:
http://nasze-bajki.pl/pl/przegladarka.aspx?bajka=424
Przyszła jesień. Z drzew liście zdjęła i rozesłała na ziemie. Cieszą się z tego dwa jeże. Właśnie bawią się w parku w chowanego. Nurkują w liściach i znikają przykryte kolorową narzutą. Najpierw w liściach schował się jeż zwany Małym Jeżem. Szukał go jeż, na którego mówiono Duży Jeż. Ten, chociaż większy, długo szukał Małego Jeża. Wreszcie znalazł go w liściach obok ławki, która stała obok drzewa. Teraz schował się Duży Jeż, a szukał go Mały Jeż. Mimo że był mniejszy, bardzo się starał. Przekopał liście wokół drzewa. Odnalazł Dużego Jeża dopiero po godzinie obok kosza ukrytego. Przyszła znowu kolej, by się schował Mały Jeż. Udało mu się ta sztuka. Dobrze schował się przed kolegą. Duży Jeż znalazł go dopiero, gdy powiał wiatr i zawirował liście unosząc je do góry. Odsłonił wówczas Małego Jeża pod latarnią przycupniętego. Znowu Mały Jeż czeka, aż ukryje się Duży Jeż. Odczekała chwilę i szuka, szuka i szuka. W liściach brodzi, nigdzie jednak kamrata nie nachodzi. Wtem zabawę przerwać musi i sam pośpiesznie się chowa, bo oto widzi, jak parkową ścieżką jakiś człowiek kroczy. Tak go jesieni widok zauroczył, że na spacer się wybrał. Podziwia parkowe krajobrazy w różne kolory przybrane. Widok ten jest tak przepiękny, że uwiecznić go wypada. Przechodzień aparat wyciąga, zdjęcia robi po lewej stronie ścieżki i po prawej stronie ścieżki. Właśnie dostrzegł kopczyk liści usypany na samym środku ścieżki. Fotograf amator zbliża się do niego, aparat nastawia, ostrość stroi. Jednak lepszy efekt będzie, gdy się bardziej do kopczyka zbliży. Znowu aparat nastawia, ostrość stroi, wszystko przygotowane. Zdjęcie zrobić był już gotów, a tu co to!? Kopczyk na jego oczach się rozpada, a na wierzch Duży Jeż się wyłania. Okazja to nie lada dla fotografa każdego. Zdjęcia cyka jedno po drugim. Różne pozy jeża już są ujęte. Przechodzień szczęśliwy, ale jeż przerażony. Zastanawia się, czy ma pozować, czy uciekać, czy z powrotem w liściach się schować? Wybrał trzecią drogę. W liściach się schował udając, że go nie ma. Jednak fotograf, choć amator, zdjęć robić miał ochotę znacznie więcej. Pamiętając, że jeż to zwierze co kolce ma, ostrożnie liście rozgarnia i uciekiniera szuka. Znalazł, liście rozgarnia i ku zaskoczeniu widzi jeże dwa. Mały Jeż i Duży Jeż za łapki się złapały, w takiej pozie pozostały, całą sesję zdjęć przetrzymały. Przechodzień poszedł z miną uśmiechniętą, zadowolony z jesiennej wyprawy. Już wyobrażał zdjęcia jeży na wystawie, i że go jak go chwalą, za ujęcia, za kolory. Tymczasem jeże, nieświadome swej sławy, poszły spać, przykrywając się kołderką z kolorowych liści.
Słowniczek:
Cykać zdjęcia - клацать фотки
Źródło:
http://nasze-bajki.pl/pl/przegladarka.aspx?bajka=424
