На этом канале время от времени будут публиковаться небольшие истории и рассказы на польском языке. Тренируйтесь :)
Jesień – jedna z czterech podstawowych pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się umiarkowanymi temperaturami powietrza z malejącą średnią dobową, oraz (w przypadku Polski) stosunkowo dużym w skali roku opadem atmosferycznym. W świecie roślin i zwierząt jest to okres gromadzenia zapasów przed zimą.
Za jesień klimatyczną przyjmuje się okres roku (następujący po lecie), w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 15 a 5 °C.
Słowniczek:
malejąca średnia dobowa - снижаемая среднесуточная температура
wachać się - колебаться
pomiędzy - между
Źródło:
Jesień, //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jesie%C5%84&oldid=54150353
Za jesień klimatyczną przyjmuje się okres roku (następujący po lecie), w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 15 a 5 °C.
Słowniczek:
malejąca średnia dobowa - снижаемая среднесуточная температура
wachać się - колебаться
pomiędzy - между
Źródło:
Jesień, //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jesie%C5%84&oldid=54150353
Dawno, dawno temu żyła sobie dziewczynka z mamą. Żyli w małym domku, było im tam fajnie. Żyła sobie też tam babcia, która pewnego dnia zaprosiła ich na piknik. Mama dziewczynki się zgodziła. Rozpoczęła przygotowania do piknikowej biesiady, sięgała po koszyk i… spadła. Skręciła sobie nogę! Mama dziewczynki nie mogła pójść na piknik, ale córeczka mogła. Mama chciała ostrzec dziewczynkę, bo mogła się zgubić. Ale dziewczynka poszła bez powiedzenia o tym mamie.
Kiedy dziewczynka weszła do lasu zaczęła się bać. Bardzo chciała pójść na ten piknik, bo babci zrobiłoby się przykro. Poszła więc, a mama się zorientowała, że córeczka sama poszła do babci przez niebezpieczny las. Zadzwoniła do pana leśniczego. On szybko wyruszył szukać dziewczynki.
Idąc do babci dziewczynka zbierała orzechy, grzyby, jagody, truskawki i śliwki. Wiedziała którzy rzeczy są jadalne, a które trujące. Była głodna. Znalazła małą studzienkę, opłukała grzyby i zjadła ich trzy. Zasnęła.
Babcia w tym czasie wyszła naprzeciw mamie z wnuczką. Jednak zgubiła się w lesie. Leśniczy tropił ślady w lesie. Szukał, szukał. Miał ze sobą mapę i kompas. Znalazł obie zguby i zaprowadził je do domu. A mama szybko wyzdrowiała.
Słowniczek:
studzienka - колодец
tropić - выслеживать
sięgać - тянуться, брать
Źródło: https://www.superkid.pl/dzieci-dzieciom-nieudany-piknik
Kiedy dziewczynka weszła do lasu zaczęła się bać. Bardzo chciała pójść na ten piknik, bo babci zrobiłoby się przykro. Poszła więc, a mama się zorientowała, że córeczka sama poszła do babci przez niebezpieczny las. Zadzwoniła do pana leśniczego. On szybko wyruszył szukać dziewczynki.
Idąc do babci dziewczynka zbierała orzechy, grzyby, jagody, truskawki i śliwki. Wiedziała którzy rzeczy są jadalne, a które trujące. Była głodna. Znalazła małą studzienkę, opłukała grzyby i zjadła ich trzy. Zasnęła.
Babcia w tym czasie wyszła naprzeciw mamie z wnuczką. Jednak zgubiła się w lesie. Leśniczy tropił ślady w lesie. Szukał, szukał. Miał ze sobą mapę i kompas. Znalazł obie zguby i zaprowadził je do domu. A mama szybko wyzdrowiała.
Słowniczek:
studzienka - колодец
tropić - выслеживать
sięgać - тянуться, брать
Źródło: https://www.superkid.pl/dzieci-dzieciom-nieudany-piknik
Jesienne jeże
Przyszła jesień. Z drzew liście zdjęła i rozesłała na ziemie. Cieszą się z tego dwa jeże. Właśnie bawią się w parku w chowanego. Nurkują w liściach i znikają przykryte kolorową narzutą. Najpierw w liściach schował się jeż zwany Małym Jeżem. Szukał go jeż, na którego mówiono Duży Jeż. Ten, chociaż większy, długo szukał Małego Jeża. Wreszcie znalazł go w liściach obok ławki, która stała obok drzewa. Teraz schował się Duży Jeż, a szukał go Mały Jeż. Mimo że był mniejszy, bardzo się starał. Przekopał liście wokół drzewa. Odnalazł Dużego Jeża dopiero po godzinie obok kosza ukrytego. Przyszła znowu kolej, by się schował Mały Jeż. Udało mu się ta sztuka. Dobrze schował się przed kolegą. Duży Jeż znalazł go dopiero, gdy powiał wiatr i zawirował liście unosząc je do góry. Odsłonił wówczas Małego Jeża pod latarnią przycupniętego. Znowu Mały Jeż czeka, aż ukryje się Duży Jeż. Odczekała chwilę i szuka, szuka i szuka. W liściach brodzi, nigdzie jednak kamrata nie nachodzi. Wtem zabawę przerwać musi i sam pośpiesznie się chowa, bo oto widzi, jak parkową ścieżką jakiś człowiek kroczy. Tak go jesieni widok zauroczył, że na spacer się wybrał. Podziwia parkowe krajobrazy w różne kolory przybrane. Widok ten jest tak przepiękny, że uwiecznić go wypada. Przechodzień aparat wyciąga, zdjęcia robi po lewej stronie ścieżki i po prawej stronie ścieżki. Właśnie dostrzegł kopczyk liści usypany na samym środku ścieżki. Fotograf amator zbliża się do niego, aparat nastawia, ostrość stroi. Jednak lepszy efekt będzie, gdy się bardziej do kopczyka zbliży. Znowu aparat nastawia, ostrość stroi, wszystko przygotowane. Zdjęcie zrobić był już gotów, a tu co to!? Kopczyk na jego oczach się rozpada, a na wierzch Duży Jeż się wyłania. Okazja to nie lada dla fotografa każdego. Zdjęcia cyka jedno po drugim. Różne pozy jeża już są ujęte. Przechodzień szczęśliwy, ale jeż przerażony. Zastanawia się, czy ma pozować, czy uciekać, czy z powrotem w liściach się schować? Wybrał trzecią drogę. W liściach się schował udając, że go nie ma. Jednak fotograf, choć amator, zdjęć robić miał ochotę znacznie więcej. Pamiętając, że jeż to zwierze co kolce ma, ostrożnie liście rozgarnia i uciekiniera szuka. Znalazł, liście rozgarnia i ku zaskoczeniu widzi jeże dwa. Mały Jeż i Duży Jeż za łapki się złapały, w takiej pozie pozostały, całą sesję zdjęć przetrzymały. Przechodzień poszedł z miną uśmiechniętą, zadowolony z jesiennej wyprawy. Już wyobrażał zdjęcia jeży na wystawie, i że go jak go chwalą, za ujęcia, za kolory. Tymczasem jeże, nieświadome swej sławy, poszły spać, przykrywając się kołderką z kolorowych liści.
Słowniczek:
Cykać zdjęcia - клацать фотки
Źródło:
http://nasze-bajki.pl/pl/przegladarka.aspx?bajka=424
Przyszła jesień. Z drzew liście zdjęła i rozesłała na ziemie. Cieszą się z tego dwa jeże. Właśnie bawią się w parku w chowanego. Nurkują w liściach i znikają przykryte kolorową narzutą. Najpierw w liściach schował się jeż zwany Małym Jeżem. Szukał go jeż, na którego mówiono Duży Jeż. Ten, chociaż większy, długo szukał Małego Jeża. Wreszcie znalazł go w liściach obok ławki, która stała obok drzewa. Teraz schował się Duży Jeż, a szukał go Mały Jeż. Mimo że był mniejszy, bardzo się starał. Przekopał liście wokół drzewa. Odnalazł Dużego Jeża dopiero po godzinie obok kosza ukrytego. Przyszła znowu kolej, by się schował Mały Jeż. Udało mu się ta sztuka. Dobrze schował się przed kolegą. Duży Jeż znalazł go dopiero, gdy powiał wiatr i zawirował liście unosząc je do góry. Odsłonił wówczas Małego Jeża pod latarnią przycupniętego. Znowu Mały Jeż czeka, aż ukryje się Duży Jeż. Odczekała chwilę i szuka, szuka i szuka. W liściach brodzi, nigdzie jednak kamrata nie nachodzi. Wtem zabawę przerwać musi i sam pośpiesznie się chowa, bo oto widzi, jak parkową ścieżką jakiś człowiek kroczy. Tak go jesieni widok zauroczył, że na spacer się wybrał. Podziwia parkowe krajobrazy w różne kolory przybrane. Widok ten jest tak przepiękny, że uwiecznić go wypada. Przechodzień aparat wyciąga, zdjęcia robi po lewej stronie ścieżki i po prawej stronie ścieżki. Właśnie dostrzegł kopczyk liści usypany na samym środku ścieżki. Fotograf amator zbliża się do niego, aparat nastawia, ostrość stroi. Jednak lepszy efekt będzie, gdy się bardziej do kopczyka zbliży. Znowu aparat nastawia, ostrość stroi, wszystko przygotowane. Zdjęcie zrobić był już gotów, a tu co to!? Kopczyk na jego oczach się rozpada, a na wierzch Duży Jeż się wyłania. Okazja to nie lada dla fotografa każdego. Zdjęcia cyka jedno po drugim. Różne pozy jeża już są ujęte. Przechodzień szczęśliwy, ale jeż przerażony. Zastanawia się, czy ma pozować, czy uciekać, czy z powrotem w liściach się schować? Wybrał trzecią drogę. W liściach się schował udając, że go nie ma. Jednak fotograf, choć amator, zdjęć robić miał ochotę znacznie więcej. Pamiętając, że jeż to zwierze co kolce ma, ostrożnie liście rozgarnia i uciekiniera szuka. Znalazł, liście rozgarnia i ku zaskoczeniu widzi jeże dwa. Mały Jeż i Duży Jeż za łapki się złapały, w takiej pozie pozostały, całą sesję zdjęć przetrzymały. Przechodzień poszedł z miną uśmiechniętą, zadowolony z jesiennej wyprawy. Już wyobrażał zdjęcia jeży na wystawie, i że go jak go chwalą, za ujęcia, za kolory. Tymczasem jeże, nieświadome swej sławy, poszły spać, przykrywając się kołderką z kolorowych liści.
Słowniczek:
Cykać zdjęcia - клацать фотки
Źródło:
http://nasze-bajki.pl/pl/przegladarka.aspx?bajka=424
Cześć wszystkim! Канал я забросила, это факт. А сегодня я подумала, что хочу его возродить - это тоже факт :)
Одними короткими историями ограничиваться не буду, будет ещё и грамматика, словарики, некоторые зарисовки и полезные советы.
Новые форматы в режиме теста, с короткими историями, честно говоря, уже тоже всё забылось за год, так что, считайте, тоже буду тестировать. Надеюсь на ваше терпение и на фидбэк в виде лайков или дизлайков. :)
Ваша Катерина Лукьянова
Одними короткими историями ограничиваться не буду, будет ещё и грамматика, словарики, некоторые зарисовки и полезные советы.
Новые форматы в режиме теста, с короткими историями, честно говоря, уже тоже всё забылось за год, так что, считайте, тоже буду тестировать. Надеюсь на ваше терпение и на фидбэк в виде лайков или дизлайков. :)
Ваша Катерина Лукьянова
Czas do szkoły
Ola szykuje się do szkoły. Jest już w piątej klasie. Dawniej obawiała się szkoły, teraz bardzo lubi tam chodzić. W szkole nie tylko uczy się ciekawych rzeczy – spotyka też swoich kolegów i koleżanki. Najbardziej lubi spędzać czas ze swoimi przyjaciółmi z klasy – są to Monika i Michał.
Ola lubi wszystkie przedmioty. Wie, że nauka jest ważna. Najmilej spędza czas na lekcjach o przyrodzie – Ola bardzo lubi zwierzęta. W klasie Oli mieszka chomik. Wszystkie dzieci dbają o niego. Przynoszą mu jedzenie i głaszczą. Ola nie ma własnego zwierzęcia, więc chomik to kolejny powód dla którego lubi chodzić do szkoły.
Szkoła Oli jest blisko jej domu. Ola chodzi do szkoły sama. Gdy Ola była młodsza – zawsze odprowadzał ją tam tata, mama lub babcia. Przed każdym dniem szkoły Ola pakuje plecak. Sprawdza czy są wszystkie książki i zeszyty. Sprawdza też piórnik – czy jest tam linijka, długopis, ołówek, gumka i mazaki.
W przerwie między lekcjami Ola je w szkole obiad. Dzięki temu ma dużo siły na dalszą naukę. Po szkole droga do domu jest krótka, ale zajmuje Oli dużo czasu. Dlaczego? Bo to czas, w którym lubi rozmawiać z koleżankami i kolegami podczas spaceru do domu. Ola jednak wie, że nie może wrócić późno.
Słowniczek (в контексте этого текста):
szykować się - собираться;
obawiać się - бояться;
spędzać czas - проводить время;
dbać - заботиться;
odprowadzać - провожать, отводить;
Źródło:
https://lingua.com/pl/polski/czytanie/czas-do-szkoly/
Ola szykuje się do szkoły. Jest już w piątej klasie. Dawniej obawiała się szkoły, teraz bardzo lubi tam chodzić. W szkole nie tylko uczy się ciekawych rzeczy – spotyka też swoich kolegów i koleżanki. Najbardziej lubi spędzać czas ze swoimi przyjaciółmi z klasy – są to Monika i Michał.
Ola lubi wszystkie przedmioty. Wie, że nauka jest ważna. Najmilej spędza czas na lekcjach o przyrodzie – Ola bardzo lubi zwierzęta. W klasie Oli mieszka chomik. Wszystkie dzieci dbają o niego. Przynoszą mu jedzenie i głaszczą. Ola nie ma własnego zwierzęcia, więc chomik to kolejny powód dla którego lubi chodzić do szkoły.
Szkoła Oli jest blisko jej domu. Ola chodzi do szkoły sama. Gdy Ola była młodsza – zawsze odprowadzał ją tam tata, mama lub babcia. Przed każdym dniem szkoły Ola pakuje plecak. Sprawdza czy są wszystkie książki i zeszyty. Sprawdza też piórnik – czy jest tam linijka, długopis, ołówek, gumka i mazaki.
W przerwie między lekcjami Ola je w szkole obiad. Dzięki temu ma dużo siły na dalszą naukę. Po szkole droga do domu jest krótka, ale zajmuje Oli dużo czasu. Dlaczego? Bo to czas, w którym lubi rozmawiać z koleżankami i kolegami podczas spaceru do domu. Ola jednak wie, że nie może wrócić późno.
Słowniczek (в контексте этого текста):
szykować się - собираться;
obawiać się - бояться;
spędzać czas - проводить время;
dbać - заботиться;
odprowadzać - провожать, отводить;
Źródło:
https://lingua.com/pl/polski/czytanie/czas-do-szkoly/
Lew, który był królem sawanny i bały się go wszystkie zwierzęta, spał sobie pewnego popołudnia w wysokiej trawie. Jego wielka głowa, ozdobiona bujną grzywą, spoczywała na potężnych łapach.
Nieopatrznie natknęła się na niego mała Mysz, która biegła szybko wśród traw i przez przypadek przebiegła przez lwi nos. Wyrwany z drzemki Lew rozzłościł się i nakrył Mysz potężną łapą uzbrojoną w straszne pazury.
- Och, wybacz mi kochany Lwie – przepraszała Mysz. – Nie chciałam cię przebudzić. Proszę, wypuść mnie a pewnego dnia ci się odwdzięczę!
Lwa rozbawiła myśl, że takie małe stworzonko może mu się w jakiś sposób zrewanżować. Był przecież potężnym kotem, któremu nikt nie odważył się wchodzić w drogę a na dźwięk jego ryku, truchlały wszystkie stworzenia. Złość szybko go opuściła, zaśmiał się i pozwolił odejść małemu gryzoniowi.
Kilka dni później, kiedy Lew wybrał się na polowanie, wpadł w pułapkę zastawioną przez ludzi. Spadła na niego sieć upleciona z mocnych sznurów. Lew szamotał się i wściekle ryczał ale nie potrafił wyplątać się z pułapki.
Nagle pojawiła się przy nim mała Mysz, która usłyszała z oddali jego ryki.
- Nie ruszaj się mój drogi – pisnęła. – Ja się tym zajmę.
Drobnymi ale ostrymi jak szpilki ząbkami poprzegryzała liny w kilku miejscach i Lew znów był wolny.
- Śmiałeś się, kiedy powiedziałam, że mogę ci się odwdzięczyć – powiedziała Mysz. – Teraz widzisz, że nawet takie małe stworzenie jak ja, może uratować lwa z opresji.
Słowniczek (в контексте этого текста):
potężny - могучий;
nieopatrznie - неосторожно;
pazury - когти;
odwdzięczyć - отблагодарить;
stworzonko - создание;
zrewanżować - отплатить;
pułapka - ловушка, капкан;
szamotać się - дергаться, пытаться выбраться;
opresja - трудная ситуация, пололожение.
Źródło:
https://www.bajkidoczytania.pl/
Nieopatrznie natknęła się na niego mała Mysz, która biegła szybko wśród traw i przez przypadek przebiegła przez lwi nos. Wyrwany z drzemki Lew rozzłościł się i nakrył Mysz potężną łapą uzbrojoną w straszne pazury.
- Och, wybacz mi kochany Lwie – przepraszała Mysz. – Nie chciałam cię przebudzić. Proszę, wypuść mnie a pewnego dnia ci się odwdzięczę!
Lwa rozbawiła myśl, że takie małe stworzonko może mu się w jakiś sposób zrewanżować. Był przecież potężnym kotem, któremu nikt nie odważył się wchodzić w drogę a na dźwięk jego ryku, truchlały wszystkie stworzenia. Złość szybko go opuściła, zaśmiał się i pozwolił odejść małemu gryzoniowi.
Kilka dni później, kiedy Lew wybrał się na polowanie, wpadł w pułapkę zastawioną przez ludzi. Spadła na niego sieć upleciona z mocnych sznurów. Lew szamotał się i wściekle ryczał ale nie potrafił wyplątać się z pułapki.
Nagle pojawiła się przy nim mała Mysz, która usłyszała z oddali jego ryki.
- Nie ruszaj się mój drogi – pisnęła. – Ja się tym zajmę.
Drobnymi ale ostrymi jak szpilki ząbkami poprzegryzała liny w kilku miejscach i Lew znów był wolny.
- Śmiałeś się, kiedy powiedziałam, że mogę ci się odwdzięczyć – powiedziała Mysz. – Teraz widzisz, że nawet takie małe stworzenie jak ja, może uratować lwa z opresji.
Słowniczek (в контексте этого текста):
potężny - могучий;
nieopatrznie - неосторожно;
pazury - когти;
odwdzięczyć - отблагодарить;
stworzonko - создание;
zrewanżować - отплатить;
pułapka - ловушка, капкан;
szamotać się - дергаться, пытаться выбраться;
opresja - трудная ситуация, пололожение.
Źródło:
https://www.bajkidoczytania.pl/
Moje życie
Mam na imię Ola. Niektórzy mówią na mnie Aleksandra. Mam 30 lat. Mam brata, ale nie mam siostry. Mieszkam w Warszawie. To stolica Polski. Urodziłam się tu. Mieszkam w samym centrum. Idąc do pracy, przechodzę obok zamku. Lubię oglądać zabytki.
Nie mam dzieci, ale mój brat ma dwójkę dzieci. Czasem bawię się z nimi. Lubię odwiedzać rodzinę. Prawie cała moja rodzina też mieszka w Warszawie. Czasem odwiedzają mnie rodzice. Staram się wtedy przygotować pyszne jedzenie. Podczas wizyty dużo rozmawiamy. Miło jest spędzać tak czas.
Bardzo lubię konie. Niestety mieszkam w mieście, więc nie mogę ich hodować. Gdybym mieszkała na wsi, chciałabym mieć konia. Jeżdżenie na koniu jest przyjemne. Mam swojego węża. Jest bardzo ładny i nie jest groźny. Ale nie da się na nim jeździć jak na koniu.
Pracuję przy komputerze. Pomagam innym ludziom. Pomaganie innym jest ważne. Ludzie uśmiechają się, gdy im pomogę i dziękują. Każdy powinien być miły i pomocny.
Bardzo lubię biegać. Bieganie jest dobre dla zdrowia. Można spotkać miłych ludzi biegając. Jeśli nie biegaliście do tej pory – spróbujcie.
Słowniczek (в контексте этого текста):
odwiedzać - проведывать;
na wsi - за городом, в деревне.
Żródło: https://lingua.com/pl/polski/czytanie/moje-zycie/
Mam na imię Ola. Niektórzy mówią na mnie Aleksandra. Mam 30 lat. Mam brata, ale nie mam siostry. Mieszkam w Warszawie. To stolica Polski. Urodziłam się tu. Mieszkam w samym centrum. Idąc do pracy, przechodzę obok zamku. Lubię oglądać zabytki.
Nie mam dzieci, ale mój brat ma dwójkę dzieci. Czasem bawię się z nimi. Lubię odwiedzać rodzinę. Prawie cała moja rodzina też mieszka w Warszawie. Czasem odwiedzają mnie rodzice. Staram się wtedy przygotować pyszne jedzenie. Podczas wizyty dużo rozmawiamy. Miło jest spędzać tak czas.
Bardzo lubię konie. Niestety mieszkam w mieście, więc nie mogę ich hodować. Gdybym mieszkała na wsi, chciałabym mieć konia. Jeżdżenie na koniu jest przyjemne. Mam swojego węża. Jest bardzo ładny i nie jest groźny. Ale nie da się na nim jeździć jak na koniu.
Pracuję przy komputerze. Pomagam innym ludziom. Pomaganie innym jest ważne. Ludzie uśmiechają się, gdy im pomogę i dziękują. Każdy powinien być miły i pomocny.
Bardzo lubię biegać. Bieganie jest dobre dla zdrowia. Można spotkać miłych ludzi biegając. Jeśli nie biegaliście do tej pory – spróbujcie.
Słowniczek (в контексте этого текста):
odwiedzać - проведывать;
na wsi - за городом, в деревне.
Żródło: https://lingua.com/pl/polski/czytanie/moje-zycie/
Aleksander Fredro «Paweł i Gaweł»
Paweł i Gaweł w jednym stali domu,
Paweł na górze, a Gaweł na dole;
Paweł, spokojny, nie wadził nikomu,
Gaweł najdziksze wymyślał swawole.
Ciągle polował po swoim pokoju:
To pies, to zając — między stoły, stołki
Gonił, uciekał, wywracał koziołki,
Strzelał i trąbił, i krzyczał do znoju.
Znosił to Paweł, nareszcie nie może;
Schodzi do Gawła i prosi w pokorze:
„Zmiłuj się waćpan, poluj ciszej nieco,
Bo mi na górze szyby z okien lecą”.
A na to Gaweł: „Wolnoć, Tomku,
W swoim domku”.
Cóż było mówić? Paweł ani pisnął,
Wrócił do siebie i czapkę nacisnął.
Nazajutrz Gaweł jeszcze smacznie chrapie,
A tu z powały coś mu na nos kapie.
Zerwał się z łóżka i pędzi na górę.
Stuk! Puk! — Zamknięto. Spogląda przez dziurę
I widzi… Cóż tam? Cały pokój w wodzie,
A Paweł z wędką siedzi na komodzie.
„Co waćpan robisz?” „Ryby sobie łowię”.
„Ależ, mospanie, mnie kapie po głowie!”
A Paweł na to: „Wolnoć, Tomku
W swoim domku”.
Z tej to powiastki morał w tym sposobie:
Jak ty komu, tak on tobie.
Художественный перевод по ссылке: https://propolski.com/2018/05/10/aleksandr-fredro-pawel-i-gawel/
Paweł i Gaweł w jednym stali domu,
Paweł na górze, a Gaweł na dole;
Paweł, spokojny, nie wadził nikomu,
Gaweł najdziksze wymyślał swawole.
Ciągle polował po swoim pokoju:
To pies, to zając — między stoły, stołki
Gonił, uciekał, wywracał koziołki,
Strzelał i trąbił, i krzyczał do znoju.
Znosił to Paweł, nareszcie nie może;
Schodzi do Gawła i prosi w pokorze:
„Zmiłuj się waćpan, poluj ciszej nieco,
Bo mi na górze szyby z okien lecą”.
A na to Gaweł: „Wolnoć, Tomku,
W swoim domku”.
Cóż było mówić? Paweł ani pisnął,
Wrócił do siebie i czapkę nacisnął.
Nazajutrz Gaweł jeszcze smacznie chrapie,
A tu z powały coś mu na nos kapie.
Zerwał się z łóżka i pędzi na górę.
Stuk! Puk! — Zamknięto. Spogląda przez dziurę
I widzi… Cóż tam? Cały pokój w wodzie,
A Paweł z wędką siedzi na komodzie.
„Co waćpan robisz?” „Ryby sobie łowię”.
„Ależ, mospanie, mnie kapie po głowie!”
A Paweł na to: „Wolnoć, Tomku
W swoim domku”.
Z tej to powiastki morał w tym sposobie:
Jak ty komu, tak on tobie.
Художественный перевод по ссылке: https://propolski.com/2018/05/10/aleksandr-fredro-pawel-i-gawel/
ProPolski
Александр Фредро. Павел и Гавел / Paweł i Gaweł | ProPolski
Стих польского поета Александр Фредро "Павел и Гавел" на польском языке, с авторским переводом на русский язык.
Jest такой интересный sposób изучения języka polskiego - писать teksty, заменяя słowa родной речи знакомыми słowami изучаемого języka. И czytać такие teksty, конечно.
Само собой, не все słowa вы точно знаете, jak употреблять. Возможно, вы напутаете с падежами. А возможно, и нет. :) Возможно, вы не совсем корректно построите предложение w języku polskim. Есть такая вероятность, так как języki похожи, но стороение тех или иных предложений иногда różne.
Но это wesoło! Naprawdę! Можно четко видеть прогресс, то, что wy już umiecie. Предлагаю вам zacząć. Прямо сейчас сядьте и napiszcie что-то niewielkie таким sposobem. Конечно, если wy już umiecie хорошо pisać w języku polskim, то это слишком лёгкое zadanie dla Was. Но если вы только zaczynacie... Это и prawda может оказаться веселым и полезным. :)
Само собой, не все słowa вы точно знаете, jak употреблять. Возможно, вы напутаете с падежами. А возможно, и нет. :) Возможно, вы не совсем корректно построите предложение w języku polskim. Есть такая вероятность, так как języki похожи, но стороение тех или иных предложений иногда różne.
Но это wesoło! Naprawdę! Можно четко видеть прогресс, то, что wy już umiecie. Предлагаю вам zacząć. Прямо сейчас сядьте и napiszcie что-то niewielkie таким sposobem. Конечно, если wy już umiecie хорошо pisać w języku polskim, то это слишком лёгкое zadanie dla Was. Но если вы только zaczynacie... Это и prawda может оказаться веселым и полезным. :)
У меня на телефоне есть приложение, называется ColorNote. Обычные, по сути, заметки. Но мне нравится, что без рекламы и лишних элементов. Так вот в этих заметках вагон разнообразных польских слов. Услышанных, увиденных, подсмотренных где угодно. Новых или просто интересных. Хорошеньких польских слов. :)
Это очень удобно - записывать в телефон. Думаю, вы и так это знаете. Наверняка вы так и делаете с новыми польскими словами и выражениями.
Я предлагаю всё приложение выделить только под это. Не записывать в эти заметки больше ничего, никакого списка продуктов. Только польские слова.
Помните тетрадочку со школьных времён со словариком? Заметки в телефоне могу стать таким словариком. Когда будете открывать его я чтобы записать новое слово, невольно будете просматривать и предыдущие. А перед сном можно просматривать всё добавленное за день, за неделю, с самого начала.
Попробуйте. ☺️
Это очень удобно - записывать в телефон. Думаю, вы и так это знаете. Наверняка вы так и делаете с новыми польскими словами и выражениями.
Я предлагаю всё приложение выделить только под это. Не записывать в эти заметки больше ничего, никакого списка продуктов. Только польские слова.
Помните тетрадочку со школьных времён со словариком? Заметки в телефоне могу стать таким словариком. Когда будете открывать его я чтобы записать новое слово, невольно будете просматривать и предыдущие. А перед сном можно просматривать всё добавленное за день, за неделю, с самого начала.
Попробуйте. ☺️