‏داستان کارخانجات #نساجی_مازندران و #حریرچالوس حقیقتا داستانی پر غمگين و نمودار بی کفایتی و دشمنی جمهوری اسلامی با کشور و صنایع دوران پهلوی است.

👆اکنون آنچنان مخروبه است که دشمن با تمامی تجهیزاتش هم نمیتوانست همچین بلایی بر سر این کارخانه بیاورد

نساجی مازندران از سه کارخانه تولیدی تشکیل می شد که در هریک فعالیت جداگانه ای صورت می گرفت.
کارخانه شماره ۱ بخش چیت سازی بود
در کارخانه شماره ۲ منسوجات فاستونی، پیراهنی، پرده ای و ... تولید می شد
و از کارخانه شماره ۳ برای تولید منسوجات نخی و مصنوعی استفاده می شد
که البته کارخانه شماره ۳ در سال ۱۳۵۶ و از سرمایه شرکت و همچنین با مشارکت بانک صنعت و معدن ساخته شد.

نساجی مازندران زمانی آنقدر بزرگ بود که قائمشهر را که در گذشته روستایی بیش نبود تبدیل به شهری بزرگ کرد. نساجی مازندران به حدی پیشرفت داشت که بعنوان قطب اقتصادی شمال کشور شناخته شد
که نه تنها مازندرانی ها بلکه کارگرانی از سراسر کشور به آنجا می آمدند و از برکت کارخانه نساجی مازندران روزی خود و خانوادشان را تامین می کردند.
در واقع قائمشهر شهری بود که بدلیل وجود معادن زغال سنگ البرز مرکزی که اکنون به حالت نیمه تعطیل درآمده
و کارخانه نساجی مازندران که تنها نامی از آن وجود دارد،
تعداد زیادی افراد غیر بومی را در خود داشت.
نساجی مازندران اقتصاد یک استان بود،
حتی ورزش یک استان را پرورش میداد
اما اکنون چه بر سر نساجی مازندران آمد
که یکی از کارخانه های نساجی مازندران بعنوان انباری برای خودروهای شرکت سایپا مورد استفاده قرار می گیرد؟!!

#پهلوی_دوم #نساجی_مازندران
#ایران_اشغال_شده