هرگز از مرگ نهراسيده ام
اگر چه دستانش از ابتذال شكننده تر بود
هراس من باري‌‌‏‚همه از مردن‏ِ در سرزمينی ست‚
كه مزد گوركن از آزادی آدمی افزون باشد
جستن‚
يافتن
و به اختيار برگزيدن
و از خويشتنِ خويش بارويی پی افكندن
اگر مرگ را‚از اين همه ارزشی بيشتر باشد
حاشا‚
حاشا
كه هرگز از مرگ هراسيده باشم

#احمد_شاملو
@PendareNic

آدم‌ها همه می‌پندارند که زنده‌اند!

برای آن‌ها تنها نشانه‌ى حیات،
بخار گرم نفس‌هایشان است...!

کسی از کسی نمیپرسد آهای فلانی:
از خانه دلت چه خبر، گرم است...؟
چراغش نوری دارد هنوز...؟!


#احمد‌_شاملو
@pendarenic

انسان زاده شدن تجسّد وظيفه بود:
توان دوست‌داشتن ودوست‌داشته‌شدن
توان شنفتن
توان ديدن و گفتن
توان اندُه‌گين و شادمان‌شدن
توان خنديدن به وسعت دل، توان گريستن از سُويدای جان
توان گردن به غرور برافراشتن درارتفاع شُکوه‌ناک فروتني
توان جليل به دوش بردن بارامانت
و توان غم‌ناک تحمل تنهايي
تنهايي
تنهايي
تنهايي عريان 
انسان
دشواری وظيفه است

فرصت کوتاه بود و سفر جان‌کاه بود
اما يگانه بود و هيچ کم نداشت

#احمد_شاملو

@Osyannn

فقر، فقر، فقر...

فقر، مغز استخوان ما را از کثافت و لجن انباشته است. این افسانه است که می‌گویند «ملّتی که گرسنه است، ایمان و اخلاق و خدا ندارد». من برای تو بسیاری از کشورهای جهان را که پس از جنگ دوم «هیچ» بودند و در «گرسنگی مطلق»، همه چیز شدند مثال می‌آورم، از چین تا آلمان. آنچه مانع ایمان و وجدان می‌شود، فقر نان و پیرهن نیست، فقر اخلاق و معنویت است. کارد بخورد به شکمی که همه‌ هدف یک جامعه یا یک ملّت را تشکیل می‌دهد!

#احمد_شاملو
@PendareNic

جنگلِ آیینه فروریخت
و رسولانِ خسته به تبارِ شهیدان پیوستند،
و شاعران به تبارِ شهیدان پیوستند
چونان کبوترانِ آزادْپروازی که به دستِ غلامان ذبح می‌شوند
تا سفره‌ی اربابان را رنگین کنند.

و بدین‌گونه بود
که سرود و زیبایی
زمینی را که دیگر از آنِ انسان نیست
بدرود کرد ...

#احمد_شاملو

@PendareNic

#احمد_شاملو

لزوما هر کسی که زندگی خود را پای عقیده‌اش بگذارد قابل احترام نیست ، مثلا یک گاوپرست که جانش را فدای حماقت گاوپرستی می‌کند نزد ما چرا باید حرمت داشته باشد ...؟!

@PendareNic