حَرّاف

به فتح اول و تشدید دوم، در زبان عربی نیامده و از ساخته‌های فارسی زبانان  در قرن اخیر است (حَرْف به معنای «سخن»  در عربی متداول نیست). به جای آن می‌توان گفت: «پر گو» یا «گشاده زبان».


https://t.me/parsiteachs

زمان می‌گذرد…
خیلی وقت‌ها این‌را نمی‌دانیم ولی بعد از گذشت زمانی بدان پی می‌بریم که دیگر هیچ معنایی ندارد…
خیلی وقت‌ها حساس می‌شویم؛ روی موضوعاتی که شاید برای فرد مقابل مهم نیست. گاهی خود را می‌خوریم؛ تکه‌تکه می‌شویم؛ درد را تا مغز استخوان خویش حس می‌کنیم؛ چنان شعله‌ی آتش را در درون خویش به فوران می‌آوریم که خود می‌سوزیم و بعد می‌دانیم که این هسته درونش پوچ بوده است.
زمان زیادی گذشت؛ زمان زیادی گذشت تا فهمیدم افراد متفاوت هستند، نگرش‌ها متفاوت خواهد بود و هیچ‌گاه یک با یک مساوی نیست.
برای آنی که ما تکیه می‌دهیم، تکیه‌گاه‌های زیادی ممکن وجود داشته باشد و در آخر این را دانستم که رازت را نگو به محرم خویش که محرم را محرمی دگر است!

این‌ها نیز می‌گذرد…

با درود!
امیدوارم خوب باشید.

عزیزان، نظر همه‌ی افراد در مورد افرادی که جهت کار به ایران سفر می‌کنند، این است که کارگر روز مزد می‌شوند و ارزشی ندارند!

می‌دانید؟!
دو داستان (پنج و نیم صفحه) از نوشتارم را به مبلغ ۱ میلیون تومان توانستم بفروشم.
قرارست بجای سناریو از آن استفاده کرده و تولید محتوا برای انستاگرام کنند.

نکته آخر: ارزش قلم در همه جا بالاست!

زندگی زمانی قشنگ می‌شود که با تو باشد.
و عشق زمانی قشنگ می‌شود که مهندس آن تو باشی!

قشنگم؛ نازنینم و محبوب قلبم!
نمی‌دانم تورا با کدام نام صدا زنم ولی این‌را می‌دانم که تو ابتدا و انتهای منی…
وقتی نامی از تو می‌شود دگر هیچ‌چیزی ارزش ندارد و وقتی تو کنارمی درد‌ها بی‌معنا می‌شوند.
این‌روزها هم‌چو یک طفل گاهی دلگیرم و بهانه می‌جویم ولی با همه‌ی این‌ها ناراحتی تو مرا می‌کشد.
تنها دلیل بودنم شمایان هستید؛ تو، مادرم، پدرم و خواهرکایم! ورنه این جهان بی‌شما، بیهوده‌ترین است.

عزیزجانم!
بچه‌ی خودمی و این یعنی دگر هیچ راهی برای گریز از من نداری.

دوست‌دار تو
امید حق‌پناه

هربار که یادی از تو می‌کنم، جمله‌ای آشنا، به ذهنم خطور می‌کند. در اين سرزمين، چيزی هست كه ارزش زندگی كردن دارد.

-محمود درویش

دلم برای تو تنگ شده است. هر لحظه فکر تو در ذهنم است و هرگز از یادم نمی‌رود. هرگز فراموش نمی‌کنم که چگونه به من لبخند می‌زدی و چگونه با صدای خنده‌ات، دلم را شاد می‌کردی. هرگز فراموش نمی‌کنم که چگونه با هم به آینده‌ای روشن نگاه می‌کردیم و چگونه با هم به آرزوهایمان می‌رسیدیم.

دوستت دارم، عشق من

دنیا با مخلوقات درونش زیباست؛ باغ با سرسبز بودنش زیباست و احساسات در من، با تو زیباست!
هیچ می‌دانی؟
امشب دیدم وسط این‌همه مشکلات
می‌توانم بخندم و حسم را بسازم؛
این‌ها با دیدن پیام تو در من شکل گرفت و من چه خوش‌بختم که می‌توانم تورا داشته باشم.
خدا را سپاس می‌گویم؛
ببین! تقدیر را چه زیبا نقش می‌بندد،
من کجا؟!
تو کجا؟!
و دل‌ها در چه احوال …

کوتاه سخن: ممنون که هستی، چشم زیبایی من! ❤️

نوشتاری از چند روز قبل

درود عزیزان!
امیدوارم خوب باشید.

مهربانان؛ جهت پیش‌برد برنامه‌هایی نیاز به همکار داریم. آن‌عده عزیزانی که خواهان همکاری هستند و در بخش تدریس دست دارند، پیام بگذارند.

@omidhaqpanah

درود عزیزانم!
برای اشتراک پیام گذاشته و برای حمایت لطف کنید از دوستان خویش نیز دعوت کنید.

@omidhaqpanah

آگاهی: این دوره رایگان خواهد بود؛ کافی‌ست شما پوستر را با دوستان خویش اشتراک گذاشته و برای‌مان پیام دهید.


کافه‌ی پارسی زبانان؛
چراغی برای ره‌نوردان دانش

🤜 امید حق‌پناه لینک پیام ناشناس ایجاد کرده است * 👸🤴️
*همین حالا به لینک زیر برو و حرف دلت رو به صورت ناشناس واسش بفرست*
‼️👇👇👇👇👇👇‼️
https://harfeto.timefriend.net/17087007806782

وقتی من سناریو می‌نویسم، افرادی هستند که انتخابش می‌کنند.

زنده باد خودم که می‌توانم به آنچه می‌خواهم برسم.

این ویدیوی است که چندی قبل گفته بودم نخستین سناریو را نوشته و فروختم!


#امید_حق‌پناه

شروع جلسه، راس ساعت!

تولدم مبارک! ❤️

#HAPPY_MY_BIRTHDAY

درود بر همراهان نهایت مهربان!
امیدوارم خوب باشید.
بعد از یک وقفه نسبت طولانی با شما هستیم و می‌خواهیم فعالیت‌های خویش را از سر بگیریم.

عزیزانی که خواهان اشتراک در بخش کتاب‌خوانی هستند، پیام بگذارند.
@omidhaqpanah

https://t.me/tapswap_mirror_bot?start=r_1030207864
🎁 +2.5k Shares as a first-time gift

تاس / طاس

این واژه فارسی است و طبعاً املای آن بایستی تاس باشد، اما در متون قدیم غالباً به صورت معرّب آن طاس آمده است. البته هر دو صورت صحیح است، ولی امروزه بهتر است که به صورت تاس نوشته شود.

https://t.me/parsiteachs

مُکفی

این کلمه در عربی به معنای«خوشگذران» است و به معنای «بسنده» به کار نرفته است. امروزه در فارسی، خاصه در انشای اداری، آن را به جای کافی به کار می‌برند و غلط است.

https://t.me/parsiteachs

هر گاه حرف‌های «ب»، «م»، «ن» بر سر فعل‌های مصدر به همزه (أ) درآید، همزه در کتابت به «ی» تبدیل می‌شود، اصل فعل (مصدر) به‌ترتیب:

افگندن، افروختن، افتادن، افزودن، انداختن، اندوختن، آزردن.

بنویسیم          ننویسیم

بیفگند             بیافگند
بیفروز             بیافروز
بیفتاد              بیافتاد
بیفزود             بیافزود
نینداخت          نیانداخت
بیندوخت         بیاندوخت
میازار              مه‌آزار/ مآزار

تنها در موردی که فعل با همزه و مصوّت بلند «ای» آغاز شده باشد، این قاعده مصداق پیدا نمی‌کند، مانند:

فعل مصدر «ایستادن» که «بایستاد» نوشته می‌شود.

https://t.me/parsiteachs