مقاله ای در مورد سبکهای آیکیدو که در ماهنامه رزم آور چاپ شده بود.

تکنیکهای میشل ارب: ۱۴. یوکومن اوچی ایکیو

نکاتی در مورد اتمی...

سالهای جوانی در ژاپن

پاسکال گویلمان از ارشدهای گروه تیسیر، نحوه صحیح عکس العمل اوکه در تنچی ناگه را توضیح میدهد.

برگزاری استاژ و آزمون دان یک تا سه در استان فارس

تکنیکهای میشل ارب: ۱۵. اوشیرو ریوته دوری کوکیوناگه

ثبت تصویر دستهای کریستین تیسیر. به عنوان یکی از بزرگترین اساتید آیکیدوی دنیا.

سومین قسمت از مصاحبه موسسه آیکیدو ژورنال با کریستین تیسیر منتشر شد.
http://ikazuchi.com/2017/07/20/christian-tissier-evolution-aikido/

سانکیو اوچی

استاژ دوهفته ای کریستین تیسیر در جنوب فرانسه بلاخره به پایان رسید. این استاژ هرساله تحت عنوان کمپ تابستانه در دو قسمت یک هفته ای درجنوب فرانسه برگزار میشود. امسال من توانستم در هر دو قسمت این سمینار شرکت کنم. باید بگویم که گرچه این سمینار اتفاق بزرگی مانند کنگره آیکیدو یا شبیه به آن نیست، اما فکر میکنم از نظر فنی بهترین و منسجم ترین سمینار در دنیاست. طولانی بودن آن و حضور بهترین اعضای این گروه، این سمینار را برای مشتاقان واقعی ایده آل ساخته. با وجود دسترسی سخت به محل سمینار، بسیاری از سراسر اروپا یک یا دو هفته را به این محل می آیند تا در این کلاسها شرکت کنند.
گرچه من اولین ایرانی شرکت کننده نیستم، (استاد سیاوش درخشان از هلند سالیانی است که در آن شرکت میکند) اما به عنوان اولین کسی که از ایران در این سمینار شرکت کرده مایلم نکاتی بیان کنم...
میدانم که در سراسر اروپا مربی و هنرجوی آیکیدو زیاد است، اما وقتی میبینم افرادی با یک هدف مشترک در این کلاسها شرکت میکنند انگار به یک خانواده بزرگ وارد شده ام. خانواده ای که همه به هم لبخند میزنند و گرچه عده ای شناخته شده تر هستند و رده بالاتری دارند، اما واقعا رده چندان مهم نیست و دان۶ در کنار دان۱ با هم به یادگیری جزئیات تکنیکی میپردازند. تمرین در شرایطی طاقت فرسا و آب و هوایی گرم و شرجی، در سالنی بدون کولر و تهویه انجام میشود. واقعا انجام بیش از یکساعت تمرین پیوسته با آن تکاپوی همیشگی امکانپذیر نیست... نمیدانم چگونه توصیف کنم که وقتی در تکنیکی واقعا مهارت پیدا کرده ای و آن تکنیک را بدون نقص بر روی همه اجرا میکنی، اما میبینی از همان تکنیک شیهان تیسیر ایراد میگیرد و آن را برطرف میکند! میفهمی آموزش پایانی ندارد و هنوز اول راهی... میفهمی جزئیات تکنیکی چقدر میتواند ظریف و پیچیده باشد و مهمتر از آن در راهی که برگزیده ای مصمم تر میشوی.
یکی از بهترین موارد این سمینار آشنا شدن با خانواده این گروه بزرگ است. خیلی ها را میبینی با بعضی دوست میشوی و دیگران تو را میشناسند و به جمع این خانواده میپیوندی.
به عنوان مربی که گروهی را تعلیم میدهم و با بسیاری از اساتید تمرین داشته و بلاخره کار بسیاری از گروه های آیکیدوی دنیا را چه رودررو و چه از راه دور دیده ام، تعجب میکنم که چقدر آیکیدو میتواند نزد افراد مختلف متفاوت باشد. گرچه ظاهرا همه یک کار انجام میدهند اما توجه به نحوه انجام کار است که آن را متفاوت میکند. امیدوارم دوستان به دل نگیرند اما هر چه بیشتر پیش میروم بیشتر به ضعف آیکیدوکاران ایران پی میبرم.
مطلب آخر اینکه من و بسیاری دیگر کریستین تیسیر را فقط با اسم کوچک صدا میزدیم! با اینکه تیسیر بزرگترین استاد غیر ژاپنی دنیاست و به نوعی فنی ترین آیکیدوکار دنیا محسوب میشود، اما به نحو اعجاب آوری خالی از تکبر در عین حال مطمعن به خود است. وی در تمام کارها از جمله انداختن تشک در سالن محل برگزاری و جمع کردن آن پیش قدم بود! به خاطر لطف این انسان بزرگ به من بود که توانستم در سمینار شرکت کرده و سفر خوبی داشته باشم. وی قبل از کلاس در میان جمعیت قم میزد و با افراد مختلف صحبت میکرد، هیچکس دورش هجوم نمیآورد و حلقه نمیزد و بی موقع عکس یادگاری نمیگرفت! کلاس دقیقا راس ساعت مقرر بدون حتی یک ثانیه تاخیر شروع میشد... افراد حاضر که از بیش از نیم ساعت قبل در محل حاضر بودند، یک دقیقه قبل از شروع کلاس در صف های منظم می نشستند. تیسیر کلاس را بدون فوت وقت شروع میکرد و اینجا بود که مهارت فنی ترین استاد دنیا را در ۶۵ سالگی میدیدی...
یادم به بعضی اساتید ایرانی افتاد که به چاپلوسی و تملق خو گرفته اند و بسیاری با وجود سطح فنی نه چندان بالا چه اعتماد به نفسی دارند! بعضی تیسیر و موریترو را هم قبول ندارند! و هنرجویانی که نصف کلاسشان را به صحبت و تحلیل تکنیک میگذرانند و آیکیدوکارانی که در سمینار اساتید مطرح به همه چیز فکر میکنند الا یه تمرین حسابی!

افراسیابی
جمعه ۱۴ مرداد ماه
جنوب فرانسه