ای روزا خیلی دلم میخواد به خودم بگم《درسا یه عالمه موقعیت بد و سخت و مشابه الان رو داشتی که فکر میکردی آخر خطته و دیگه قراره دنیات نابود شه و فاجعه نزدیک است و قراره دیگه زندگیت نابود بشه و تا ابد بیچاره بشی و بدترین نتیجه در راهه؛ اما تهش اون فاجعه ای نبود که فکر کردی؛ تهش بازی رو بردی و برگشتی تو تختت و دراز کشیدی》ولی واقعا نمیتونم. چون اینجا حتی منطقم هم همراه اضطراب طبیعی مسیر شده. منطقی که از کیفیت و کمیت کارهایی که کردم خبر داره.

نیازمند شستشوی مغزی هستم.

به هر حال هممون یک روز میمیریم.
اما این حسرت که چرا هیچوقت شبیه اون ادمی که میخواستم نشدم؛ هیچوقت اون اخلاقی رو که دوست داشتم داشته باشم رو نداشتم؛ هیچوقت اونی نبودم که دوست داشتم باشم تا ابد توی خاکستر تنم میمونه.

خلاصه ی زندگی من😂-

یه اهنگ نمیتونه هر بار شنیدنش اشکت رو در بیاره
اون اهنگ:

ای سگ شاشید رو من و تابعیت ایرانیم

03:39

واکنش کیونگسو به کنسل شدن امتحان دینی:

بچه ها واقعا با بحران های روحی عجیبی درگیرم.

جوری که نیاز دارم یک ماه ووی یه کلبه دور از همه چی باشم و فقط فکر کنم. مطالعه کنم و به خودم فکر کنم.

احساس میکنم هزار فرسنگ از چیزی که هستم دورم؟ در عین حال واقعا نقش بازی نمیکنم واقعا خودمم.

بچه ها احساس میکنم شاید دارم سایه خودم رو پیدا میکنم

یا شاید الان سایه ی آنچه که بودم هستم.

این روزا هر بار که چشمم به آینه میخوره نینایی رو میبینم که همه لیلی صداش میزنن.

عجیبه که چهره ی آشنات برات غریبست.

عجیبه که میبینی ۵ دقیقست جلوی آینه ماتت برده

در آخر مراقب خودمون بودن یادمون رفته.