رئیس اورژانس ایران: حقوق پرستاران اورژانس باید پیگیری شود

🔵 یک #پرستار_اورژانس اول کار پرستاری می‌کند؛ دوم در صورت نیاز کار پزشکی می‌کند و بالای سر بیمار می‌رود و باید تصمیمات #پزشکی بگیرد. گاهی نقش رانندگی را برعهده دارد و بیمار را نیز حمل می‌کند. این تکنسین حتی نقش خدماتی را نیز ایفا می‌کند. اگر #آمبولانس این فرد در مسیر پنچر شود نیز خودش تنهاست و باید کار مکانیکی نیز در برخی اوقات انجام دهد.

به گفته رئیس اورژانس ایران در حال حاضر ۲۵ هزار #پرستار و عوامل اورژانس وجود دارد، که در دوران. کرونا ۱۹ نفر کشته و ۱۵ هزار نفر مبتلا به این بیماری شدند و بسیاری به دلیل عوارض آن زمین گیر شده‌اند. مهر

@pareestar

محمد میرزابیگی، رئیس ⁧ #سازمان_نظام_پرستاری⁩ می‌گوید:


‏🔵 «در یک بیمارستان در بخش اطفال یک ⁧ #پرستار⁩ به 11 بیمار خدمت‌رسانی می‌کرد که قطعاً مردم و بیماران از این ⁧ #کمبود_نیرو⁩ ضرر می‌بینند.»

@pareestar

بازنشستگی پرستاران، یک وضعیت مبهم

✍🏽 بهنام دارایی‌زاده

🔵 بر اساس تعاریف و موازین حقوقی، به طور مشخص «#قانون_تامین_اجتماعی» و «#قانون_ارتقای_بهره‌وری»، حرفه‌ی #پرستاری در زمره «#مشاغل_سخت و زیان‌آور» طبقه‌بندی می‌شود.

بر پایه #قانون مشاغل سخت، آن دسته از مشمولان «#قانون_کار» که شغلشان در فهرست مشاغل «سخت و زیان‌آور» جای گرفته است؛ با ۲۰ سال #سابقه_کار یا پرداخت ۲۰ سال «حق بیمه» می‌‌توانند از ۱۰ سال بخشودگی مقرر در قانون استفاده کنند و درخواست #بازنشستگی دهند.

با این همه، چند موضوع و مسئله عینی وجود دارد؛ نخست این که مقرراتی که در بالا اشاره شد تنها شامل آن دسته از پرستاران یا کادرهای درمان می‌شود که مشمول «قانون کار» هستند. بنابراین «عمومیت» ندارد و نمی‌توان آن را به عموم پرستاران تعمیم دارد.

دوم این که گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد این مقررات حمایتی، در عمل اجرا نمی‌شود. به این معنا که رویه مشخص و قابل اعتمادی در میان نیست و در بسیاری از مواقع، تقاضای بازنشستگی افراد به خواست مدیران وقت یا تصمیم‌گیران اصلی #مراکز_درمانی وابسته است.

بر همین اساس است که یا متقاضی بازنشستگی، یا از پی‌گیری خواسته خود صرف‌نظر می‌کند یا مجبور می‌شود که خواسته‌ی خود را از طریق #مراجع_قضایی پی‌گیری کند که خودش زمان‌بر است، قابل پیش‌بینی نیست و هزینه‌ها و گرفتاری‌های خود را دارد.

سومین مسئله این است که «سازمان تامین اجتماعی»، مابه‌‌التفاوت سهم بیمه کارفرما را از #متقاضیان_بازنشستگی مطالبه می‌کند. به این معنا که هرچند پرستاراران، به واسطه‌ی انجام کار سخت و طاقت‌فرسای خود، حق دارند که زودتر بازنشسته شوند؛ اما مجبور هستند که «#حق_بیمه» کارفرمای خود را برای مدت ۵ تا ۱۰ سال باقی‌مانده پرداخت کنند. رقمی که خودش ممکن است به چند صد میلیون تومان برسد!

واقعیت امر این است که مقررات بازنشستگی پرستاران و سایر کادرهای درمان آشفته است؛ یک‌سان نیست و از یک نظام واحد اداری پیروی نمی‌کند.

بر همین اساسا، شرایط مرتبط با بازنشستگی یا «حق بیمه» پرستاران شاغل در مراکز وابسته به #دانشگاه‌های_علوم__پزشکی با پرستارانی که مشمول «قانون کار» نمی‌شوند نیز متفاوت اعمال می‌شود.

هرچند سازمان «امور استخدامی کشور»، حرفه پرستاری را در زمره مشاغل «سخت و زیان‌آور» در نظر گرفته است؛ اما در عمل، پرستارانی که در مراکز دولتی یا در مراکز وابسته به دانشگاه‌های علوم پزشکی #ایران کار می‌‌کنند؛ در پایان ۲۰سال فعالیت، بازنشسته نمی‌شوند. واقعیت این است که اغلب مدیران و مسئولان بیمارستان‌ها و مراکز دولتی این مدت فوق را قبول ندارند و پنج سال اضافه می‌کنند.

به نظر می‌رسد که وجود قوانین و مقررات متفاوت، نبود نظارت کافی و رویه‌های قضایی که پیش‌بینی‌پذیر نیستند؛ موجب شده است که اکثر پرستاران در خصوص آینده و «شرایط بازنشستگی» خود در یک وضعیت سردرگمی به سر ببرند. امری که به کاهش «#رضایت_شغلی» و در نهایت ناکارآمدی بیش‌تر «#نظام_سلامت» می‌انجامد.

@pareestar

به مناسبت ۲۸ می #روز_جهانی_بهداشت_قاعدگی

۷٠ درصد از پرسنل مشغول به کار در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در کل جهان را افراد و زنانی که #پریود می‌شوند تشکیل داده‌اند.

این افراد به دلیل #شیفت‌های_طولانی کاری اغلب با چالش‌های مضاعفی در روزهای قاعدگی خود مواجه هستند.

بنا به گزارش #یونیسف برخی از این چالش‌ها عبارت‌اند:

- مدیران #مراکز_بهداشتی و درمانی غالبا از #نیازهای_بهداشتی و مراقبتی کارکنان خود یا آگاه نیستند یا آن را در اولویت قرار نمی‌دهند.

- پرسنل به #پد و #وسایل_بهداشتی مورد نیاز در روزهای #قاعدگی دسترسی رایگان ندارند.

- به دلیل پوشیدن لباس فرم و لباس‌های محافظتی و شیفت‌های طولانی کاری بسیاری از پرسنل بخصوص #پرستاران و #ماما ها نمی‌توانند #پدهای_بهداشتی خود را به‌موقع تعویض کنند.

@pareestar

🔵 با شروع همه‌گیری #کرونا، #وزارت_بهداشت و بسیاری از مراکز درمانی خصوصی، اقدام به استخدام #پرستاران با قراردادهای کوتاه مدت ۸۹ روزه کردند. پرستارانی که این روزها با فروکش کردن این بیماری و علیرغم تمام خدماتشان قراردادهایشان تمدید نشده و از کار بی‌کار شده‌اند.

کارتونیست: مانا نیستانی

#حقوق_پرستاران
#استخدام_موقت
#قرارد۸۹روزه


@pareestar

🔵 آموزش پرستاران کمک به بهبود سقط جنین ایمن

سقط جنین تجربه‌ای متداول در زندگی بسیاری از زنان در سراسر جهان است. زنانی که گاه به‌صورت ایمن و قانونی و در بسیاری از موارد به‌صورت غیر ایمن سقط جنین را تجربه می‌کنند. بسیاری از این زنان بعد از سقط جنین تحت مراقبت پرستاران یا ماماها قرار می‌گیرند.

نقش پرستاران و ماماها از دیرباز در دسترسی زنان به سقط جنین، کلیدی بوده است. در بسیاری از کشورهایی که سقط جنین غیرقانونی است، این پرستاران و ماماها هستند که در اکثر موارد به زنان برای خاتمه دادن به بارداری‌شان کمک می‌کنند.
در کشورهایی که سقط جنین آزاد است، سقط جنین روشی بی‌خطر و ساده است که از طریق جراحی یا دارو تجویز می‌شود.

پرستارانی که در بخش مراقبت پس از سقط جنین کار می‌کنند، می‌دانند که سقط جنین در بسیاری از موارد برای زنان موضوع استرس‌زایی است. این پرستاران در دوره‌های آموزشی‌ای که می‌بینند متوجه می‌شوند ممکن است زنانی که برای سقط جنین اقدام کرده‌اند تحت انواع خشونت خانگی بوده باشند یا دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری برای آن‌ها محدود شده باشد.

آموزش به پرستاران در خصوص سقط‌ جنین می‌تواند به کاهش بارداری‌های ناخواسته، کاهش عوارض سقط‌ جنین منجر شود. آموزش پرستارانی که در مناطق روستایی و دورافتاده کار می‌کنند نیاز سفر زنان برای دسترسی به خدمات سقط جنین را کاهش می‌دهد. ادغام خدمات سقط جنین با سایر خدمات مانند تنظیم خانواده یا جلوگیری از خشونت‌های خانگی، می‌تواند به همکاری پرستاران با مددکاران اجتماعی منتج شود.

سقط جنین موضوعی پیش پا افتاده نیست. دسترسی به سقط جنین ایمن، قانونی و رایگان حق همه زنان است. ارائه خدمات پرستاری به زنانی که سقط جنین را تجربه کرده‌اند با توانمندسازی و آموزش پرستاران می‌تواند تاثیرات مثبت فیزیکی و روانی را برای آن‌ها به دنبال داشته باشد.

@pareestar

🔵 نقش پرستاری در پیشبرد مباحث #برابری_جنسیتی و #حقوق_اقلیت‌ها

تاریخچه #مبارزات_پرستاری در بسیاری از زمینه‌ها با تاریخچه #مبارزات_زنان و اقلیت‌ها برای برابری، همپوشانی دارد. #پرستاری_مدرن به مبارزه علیه ساختارهای اجتماعیِ محدودکننده، ظالمانه و ناعادلانه پرداخته است. بسیاری از موانع و محدودیت‌هایی که #پرستاران در دوره‌ای که اغلب پرستاران را #زنان تشکیل می‌دادند با آن‌ها مواجه بودند با دیگر زنان مشترک بود. هرچند در برخی از حوزه‌ها پرستاران تجربه متفاوتی داشتند.

در دوره‌ای که بسیاری از زنان حق کار کردن در خارج از خانه را نداشتند، #زنان_پرستار در بیرون از خانه کار می‌کردند و به مراقبت از مردان غریبه می‌پرداختند.

زنان پرستار برای #حق_رای زنان، برای قوانین #کار_کودکان، برای #رفاه_کارگران کارخانه‌ها، برای #حق_دسترسی همگان به #واکسیناسیون، برای دسترسی به وسایل پیشگیری از #بارداری به مبارزه پرداختند. برای ۱۵۰ سال پرستاری به‌طور ذاتی، عملی و حتی #سیاسی موضوعی #فمینیستی بوده است. در #آمریکا پرستاران در مارس ۱۹۱۳ با لباس پرستاری در راهپیمایی بزرگ حق رای زنان در واشنگتن دی سی شرکت کردند.

پرستاران از #کانادا، انگلیس و نروژ به آن‌ها پیوستند. این راهپیمایی مورد حمله #نیروهای_پلیس قرار گرفت و در آن ۳۰۰ زن مجروح شدند.

در آمریکا پرستاری مدرن در قرن نوزدهم و با حمایت زنان ثروتمند که قصد کمک رساندن به بیمارستان‌های نظامی را داشتند آغاز شد. در آن زمان بسیاری از پزشکان با آموزش پرستاری به زنان با این توجیه که آموزش پرستاری برآلت منتسب به زنان تاثیر می‌گذارد و زنان را از رسالت حیاتی‌شان که همان زاد و ولد است بازمی‌دارد، مخالفت کردند. آن‌ها می‌گفتند زنان با آموزش پرستاری دیگر مانند گذشته مطیع و رام نخواهند بود.

در آن دوره بسیاری از رهبران #جنبش_پرستاری مجرد ماندند. آن‌ها می‌دانستند با ازدواج، جامعه آن‌ها را وادار به ترک حرفه‌شان می‌کند و پس از ازدواج تحت قیومیت همسران‌شان در خواهند آمد و به لحاظ قانونی دیگر شخصیت حقوقی مستقلی نخواهند داشت.

اخلاق حرفه‌ای پرستاری موجب شده است که پرستاران همیشه بابت #بی‌عدالتی‌ های ساختاری که نه فقط پرستاران که تمام افراد یا گروه‌هایی که به لحاظ اجتماعی به حاشیه رانده شده‌اند را تحت تاثیر قرار می‌دهد، ابراز نگرانی کنند. اخلاق پرستاری همواره فضایی را برای مخالفت با انجام رفتارهای غیراخلاقی مانند #سقط‌_جنین_اجباری یا خوراندن اجباری غذا به زندانیان به وجود آورده است.

@pareestar

حق مهاجرت و حق درمان

✍🏽 بهنام دارایی‌زاده

🔵 «نظام نابرابر تعرفه‌گذاری #خدمات_درمانی» در #ایران، محصول مستقیم اجرای سیاست‌های اشتباهی است که در تمامی سه دهه گذشته از سوی دولت‌های مختلف #جمهوری_اسلامی پی‌گیری و اجرا شده است.

این «#نابرابری_ساختاری»، در کنار «نبود #امنیت_شغلی» و «ماهیت سخت و دشوار حرفه‌ی پرستاری»، به نارضایتی‌های دامنه‌دارِ عموم #پرستاران، به ویژه «#پرستاران_شرکتی» منجر شده است.

موج مهاجرتی گسترده‌ی پرستاران و سایر کادرهای درمان، پیامد مستقیم تداوم چنین وضعیتی است. بر اساس برآوردهای انجام شده؛ تنها در استان #تهران، ماهانه ۵۰۰ #پرستار، خواهان ترک #شغل و حرفه خود می‌شود.

پنهان نمی‌‌توان کرد که شرایط دشوار ناشی از همه‌گیری #ویروس_کرونا نیز وضعیت را در تمامی بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کشور بدتر کرده است.

برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد در بسیاری از بیمارستان و مراکز درمانی، به دلیل کمبود شدید نیرو، پرستاران را مجبور می‌کنند که بر خلاف قانون «ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی #نظام_سلامت» در شیفت‌های طولای کار کنند یا «#اضافه‌کاری_اجباری» انجام دهند.

با این حال، واقعیت این است که نارضایتی پرستاران و میل به مهاجرت در میان آن‌ها، حتی به کشورهای منطقه، دلایل ساختاری‌ و مشخص‌تری دارد.

شریفی مقدم، دبیرکل «#خانه_پرستار»، اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه «همشهری» گفته است که «آمار #مهاجرت_پرستاران احتمالا نسبت به گذشته، ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش داشته است و این به خاطر جذابیت کشورهای مرجع و تسهیل و تسریع در فعالیت پرستاران مهاجر است و در کشور ما هم شرایط بد است و پرستاران امنیت شغلی ندارند.»

نارضایتی ساختاری، ترک شغل و مهاجرت معنادار پرستاران، در حالی مایه نگرانی شده است که نظام خدمات درمانی ایران، به شدت نیازمند افزایش شمار پرستاران، به ویژه در شهرهای کوچک و مناطق محروم، است.

بر اساس استانداردهای جهانی، به ازای هر هزار نفر جمعیت، دست‌کم به پنج پرستار نیاز هست؛ در حالی که این نسبت در ایران، حتی به ۱ پرستار نیز نمی‌رسد؛ به گفته مقام‌های #بهداشتی ایران، در برخی از مناطق کشور، به طور متوسط هر پرستار مسئول رسیدگی به ۲۵ تخت و بیمار بستری شده است!

#نظام_خدمات_درمانی در ایران، در حالی نیازمند استخدام چند هزار پرستار تازه است که به گفته دبیرکل «خانه پرستار»، تنها در ظرف همین یک سال گذشته، دوهزار پرستار شغل خود را ترک کرده‌اند!


دسترسی به خدمات درمانی و پرستاری مناسب حق همه بیماران است. از طرفی دیگر، تمامی کادرهای درمان نیز حق دارند که در یک «شرایط منصفانه» کار کنند. «امنیت شغلی» داشته‌ باشند یا برای رفاه و شرایط بهتر، مهاجرت کنند.

«مهاجرت»، «انتخاب محل زندگی» یا «تغییر شغل»، حق اساسی تمامی شهروندان است و دولت‌‌ها وظیفه دارند که این حق را به رسمیت بشناسد. اما علاوه بر شناسایی این حق، دولت‌ها وظایف دیگری هم بر عهده دارند:

دولت‌ها موظف هستند که به تعهدات داخلی و بین‌المللی خود در زمینه تامین حقوق «اقتصادی-اجتماعی» پای‌بند باشد و یک «نظام سلامت» کارآمد و «غیرتجارتی» ایجاد کنند. امری که مستلزم بودجه‌گذاری درست، تامین اعتبار، آموزش نیروی متخصص، شفافیت و البته نظارت‌های مردمی و دموکراتیک است.

@pareestar

پرستاری در ایران: از رویا تا واقعیت

🔵 هنوز چهل سالش نشده که دردِ کمر امانش را بریده است. دو بار ساعد دستش هنگام جابه‌جا کردن بیماران و افتادن بیمار بدحال روی دستش شکسته است. حقوق اندک و ساعت‌های کاری طولانی، مراقبت همزمان از چندین بیمار، اخم و تخم و درشت شنیدن از همراهان بیماران که فکر می‌کنند او به بیمارشان توجه لازم را ندارد، داد و فریاد و گاه توهین شنیدن از #پزشکان بیمارستان، این‌ها تنها بخشی از مشکلاتی است که آرزو هرروز با آن‌ها مواجه است. آرزو تعریف می‌کند چطور و با چه ذوقی رشته #پرستاری را به‌عنوان رشته تحصیلی‌اش انتخاب کرده است.

«خود را در لباس پرستاری، درحالی‌که دارم به بیماران رسیدگی می‌کنم، تصور می‌کردم؛ اما وقتی در واقعیت شروع به کار کردم دیدم آن تصوری که از دور داشتم چقدر با آنچه #پرستاران زن و مرد در بیمارستان‌ها با آن روبه‌رو هستند، فرق دارد. تمام #شیفت_کاری در حال بدو بدو هستی. به دلیل کمبود پرستار در بیمارستان‌ها مجبوری از چندین بیمار هم‌زمان مراقبت کنی. بیماران بدحالی که همه انتظار دارند نفر اولی باشند که بهشان رسیدگی می‌کنی.

باید همزمان حواست به همه چیز باشد. دستورات پزشکان، دستورات سوپروایزر بخش، خیلی از روزها به خودم می‌آیم و می‌بینم ناهار یا شامم را فراموش کرده‌ام. این فشارها در دوران کرونا چندین برابر بود. مجبور بودیم چند شیفت پشت سرهم کار کنیم. در حالیکه گان به تن داشتیم و ماسک به صورت و عملا نفس کشیدن برایمان دشوار شده بود، به بیمارانی که هرروز تعدادشان بیشتر و بیشتر می‌شد رسیدگی می‌کردیم.

بیماران وحشت‌زده‌ای که مدام در خصوص این بیماری ناشناخته سوال می‌پرسیدند و تو باید با حوصله و در کمال آرامش به تک تک آن‌ها روحیه می‌دادی.» آرزو از حقوق کم پرستاران می‌گوید. اینکه گاهی چند ماه چند ماه حقوقشان عقب میافتد. از تعدیل تعداد زیادی پرستار با قراردادهای هشتاد و نه روزه که با فروکش کردن همه‌گیری کرونا و علیرغم تمام ازخودگذشتگی‌هایی که داشتند به شکل بی‌رحمانه‌ای کنار گذاشته شده‌اند و بیمارستان‌ها قراردادشان را تمدید نکرده‌اند.

به گفته رئیس #سازمان_پرستاری کشور در سه ماه گذشته دانشگاه‌ها ۵۰۰۰ پرستار را که در دوران کرونا مشغول به کار بودند، از کار برکنار کرده‌اند و حاضر به تمدید قراردادهایشان نشده‌اند. پرستارانی که علیرغم اعتراضات صنفی که داشتند و باوجود تمام وعده وعیدها بسیارشان همچنان محروم از #حقوق_کاری خود مانده‌اند.


#پرستار #کادر_درمان #بهیاران #کمک_بهیاران #تعرفه_پرستاری #اجرای_قانون_مشاغل_سخت_و_زیان_آور #پرستار_شرکتی #قانون #اینترن #تبدیل_وضعیت #خانه_پرستار #پرستاران_بیکار #وزارت_بهداشت #نظام_پزشکی #قانون_تعرفه_گذاری #خدمات_پرستاری



@pareestar

کمبود #پرستار داریم؛چرا پذیرش #دانشجوی_پرستاری زیاد نمی‌شود؟

🔵 محمد میرزابیگی، رئیس #سازمان نظام_پرستاری با اشاره به اینکه هر هزار نفر باید ۴ پرستار وجود داشته باشد، افزود:این میزان در برخی کشورها ۸ تا ۱۰ نفر است؛ در حالی که با کمبود صد هزار پرستار روبرو هستیم.

وی با بیان اینکه در این کشورها به ازای هر تخت بیمارستانی در ۲۴ ساعت ۶ پرستار دارند اما ما به ۲.۵ نفر اکتفا کردیم و اکنون یک تا ۱.۲ است،گفت: به ازای هر #پزشک باید ۳ پرستار باشد.


وی با تأکید بر ضرورت ایجاد امنیت شغلی برای پرستاران، متذکر شد: برخی دانشگاه‌های پزشکی با پرستاران تسویه کرده و آنها را خانه نشین می‌کنند؛ درحالی که باید صبر کنند تا مجوز استخدامی بیاید.


@pareestar