هنر امام حسین(ع)
#حسین
#محرم

#استوری
#پناهیانی
@panahiani

#استوری
#پناهیانی
@panahiani

#پادکست
@panahiani

#استوری
#پناهیانی
@panahiani

#استاد_پناهیان #پناهیان #پناهیانی
@panahiani

#استوری
#پناهیانی
@panahiani

#پادکست
#استاد_پناهیان #پناهیان #پناهیانی
@panahiani

حُبُّ اللّه ِ نارٌ، محبت خدا آتش است
لا يَمُرُّ عَلى شَيءٍ إلاَّ احتَرَقَ
شما اگر بخواید، این حرفا رو یه جا تجربه کنید، خدا فرصتش رو داده
اون چیه؟ اون محبت اباعبدالله الحسینه
کجا می‌تونید تجربه کنید؟! اون لحظه‌ای که این محبت در دلِ ما آتشی بپا می‌کنه
یه دفعه‌ای کنارش می‌بینی هیچی نیست، حتی خودت
حاجت هم داری، میری مجلس امام حسین، یه دفعه‌ای تو اوج روضه قرار می‌گیری
می‌بینی حاجت هم نیست، خودت هم نیستی
ببین برا امام حسین چقد آتش میگیری، برو اینجا می‌تونی تجربه کنی
اینجا تجربه کردی، بعد امام حسین دستت رو می‌گیره می‌بره آدرس اصلی
این حسین عبدِ خداست، یعنی خدا خودش چکار خواهد کرد با دلِ ما
و اگر سؤال بکنی، آیا خدا هم مثلِ حسین مظلوم هست که من اینگونه برای او بسوزم
تو فکر نکن به خاطر مظلومیِ حسین برای او آتش میگیری، این اشتباه رو نکن
تو چون حسین را دوست داری تحمل مظلومیت او را نداری
حتی نگو این بخاطر اینکه امام حسین خیلی آدمِ خوبی بودن، مگه تو می‌فهمی این حرفا رو
من که نمی‌فهمم، خوبی آدما رو از کجا بفهمم
من از کی تا حالا فهمیدم امام حسین خیلی خوب بودن، امام حسین که فرقی با امام حسن ندارن
الکی توجیه نکن، خدا یه هدیه بهت داده، میگه می‌خوام همینجوری یه عشقی رو تجربه کنی
و اون حرارتی ست که از قتل اباعبدالله الحسین در دلِ ما انداخته
این حرارت، یه تجربه‌ی کوچک عاشقانس
این تجربه رو داشته باش، و همیشه میای مجلس حسین میری
بگو خدایا میشه یه روزی من عاشقِ خود تو بشم
پرده‌ها، حجاب‌ها بره کنار، برای تو بسوزم، آتش بگیریم
واقعاً میشه؟ بله! بله

#خدا #حب_الله #امام_حسین #حب_الحسین #حسین #هدیه #کربلا #شهادت #عشق #مجلس_روضه #هیئت #اربعین #مظلوم #آتش #پناهیان #پناهیانی #استاد_پناهیان #علیرضا_پناهیان

#استوری
#پناهیانی
@panahiani

#استوری
#پناهیانی
@panahiani

#استوری
#پناهیانی
@panahiani

عیب 313 نفر پای رکاب رسول خدا چی بود؟

313 نفر از اصحاب پیامبر که عددشان هم موجب نصرت رسول خدا شد و هم نمادین قرار گرفت برای یاران حضرت ولی عصر !
شما باید از 313 نفر بالاتر باشید ...

عدالت یا مواسات؟

امام باقر(ع) در کتاب کافی شریف می‌فرماید «أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِین»، امیرالمؤمنین (علیهِ صلواتُ المُصَلّین) شنید یک مردی می‌گوید «إِنَّ الشَّحِیحَ أَغْدَرُ مِنَ الظَّالِمِ»؛ کسی که خسیس است این معذورتر است از کسی که ظالم است. ظالم بدتر است. امیرالمؤمنین علی(ع) بهش چی فرمود؟ فرمود «کَذَبْتَ»؛ دروغ گفتی، اشتباه کردی؛ «إِنَّ الظَّالِمَ قَدْ یَتُوبُ وَ یَسْتَغْفِرُ وَ یَرُدُّ الظُّلَامَةَ عَلَی أَهْلِهَا»؛ کسی که ظالم است ممکن است توبه کند، ممکن است دست از ظلمش بردارد و بعد می‌تواند برود جبران کند. ظلم کرده، چون ظلم یک آثاری دارد که آدم را به غلط‌کردن می‌تواند وادار بکند، قبحش آنقدر بالا نیست که شُحّ نفس! که همان خساستی که تو می‌گویی قباحت‌اش بالاست.
یک کسی خسیس باشد فوقش پول به کسی نداده! این که کاری نکرده. اویی که ظلم کرده دزدی کرده بدتر است. می‌فهمید دوستان من؟ متوجه هستید چی می‌فرماید امیرالمؤمنین؟ نمی‌فرماید ظالم را رها کن. در واقع می‌فرماید ظالم را راحت می‌شود گیر انداخت. می‌شود مچش را گرفت. ظلم را راحت‌تر می‌شود توی جامعه جمع کرد. ولی شُحّ نفس چی؟ چرا امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید شُحّ نفس بدتر است؟
جامعه‌ای که همه اهل بُخل باشند، اینقدر توی آن جامعه ظلم‌هایی که نمی‌شود جلوگیری کرد پیش می‌آید که دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند از آن ظلم‌ها بازداری کند. حتی علی بن ابی‌طالب (علیه آلاف التحیة والثناء.) جامعه‌ای که به دست امیرالمؤمنین دادند جامعه‌ای بود که مردم را برخوردار از شُحّ نفس کرده بودند، اسیر و ذلیل شُحّ نفس کرده بودند. امیرالمؤمنین علی(ع) آمد در اوج عدالت توی این جامعه نصرت‌اش نکردند غریب‌اش گذاشتند، تنهایش گذاشتند، دق کرد از دست مردم! و من به شما عرض کنم عادلانه‌ترین حکومت‌ها هم که عدل را مبنا قرار بدهد در میان مردمی که فرهنگ شُحّ نفس بین‌شان پذیرفته شده است موفق نخواهد بود. نمونۀ آن حکومت علی بن ابی‌طالب(ع) در اوج عدالت ولی در میان مردم مبتلا به شُحّ نفس! این شُحّ نفس را بکَن بگذار امام زمان بیاید حکومت عدلش را برقرار کند.
الآن شما اعضاء خیمۀ اباعبدالله الحسین هستید در لشکرگاه حضرت ولی‌عصر ارواحنا له الفداه آمدید. وقتی آمدی توی ارتش، ارتش یک یگان تحت فرماندهی حضرت ولی‌عصر(ع) است به اعتقاد ما. شما آنچه که سربازان حضرت ولی‌عصر باید آموزش ببینند باید بهت بگویند. به سرباز حضرت ولی‌عصر بگویند آقا عدالت بورز؟ به او باید بگویند نان خشک بیشتر نباید بخوری! آماده‌ای برای این صحنه یا نه؟
بندۀ گوینده خودم هیچ ادّعایی ندارم. بارها از من خواستند بیایم این‌طرف و آن‌طرف، انتخابات، چی، مردم می‌شناسند پست اینها؛ گفتم من معتقدم یک کسی که مسئول می‌شود خیلی باید زاهد بشود؛ خیلی بیشتر از اینی که همین الآن، همین الآن نمایندگان فعلی مجلس‌مان که بهشان امیدواریم هستند! و من خودم نمی‌توانم آنقدر زاهد زندگی کنم. من زندگی امام و مقام معظم رهبری از جسته و گریخته که می‌شنوم خیلی زهد پیشه می‌کنند. مسئولان باید به ایشان تأسی کنند. به مسئولی که می‌خواهد به مستضعفان خدمت بکند بگو شما فعلاً خودت بیا با مواسات رفتار بکن، زندگی بکن، زاهدانه‌تر زندگی بکن، ببینیم چی می‌شود. بعضی‌ها ناشنوا بودند بنده این حرف‌ها را می‌زدم سال‌های قبل که چرا اصلاً یک کسی مسئول می‌شود وقتی که یک امکاناتی دارد بهش حقوق می‌دهند؟ مگر امیرالمؤمنین کیسۀ آذوقۀ خودش را نشان نداد فرمود این از بیت‌المال نیست این از صحرای خودم است، از دارایی خودم است. وقتی در حدّ برداشت حقوق ما برویم به سمت مواسات «چون که صد آمد نود هم پیش ماست»؛ دیگر دزدی‌ها هم قطع خواهد شد، اجرای عدالت یعنی دادن امکانات مساوی و متناسب استعدادها برای همه مسلّم فراهم خواهد شد.
کسانی عدالت را در جامعه برقرار خواهند کرد که اهل مواسات باشند، اهل ایثار باشند. اگر ما این بُخل را ازش فاصله بگیریم اتفاق‌های فوق‌العاده‌ای در زندگی‌مان خواهد افتاد! بعد در فرهنگ جامعه بخل‌ورزی وقتی منحوس و محکوم شد، بی‌عدالتی دیگر اصلاً جا نخواهد داشت!