📛سند۲۰۳۰ سرانجام ما را به این تمدن میرساند!

@ourpresident

🔴بهنوش بختیاری با انتشار این عکس در اینستاگرام خود نوشت: اگه ایوانکا ترامپ اومده بود چی میشد؟!!

✍یعنی خاک بر سر ...

@ourpresident

🔴🎬 حزب‌اللهی‌ها را فریب ندهید؛ برجام فقط کار دولت روحانی نبود

@ourpresident

🔴فایننشال تایمز: مقامات سعودی روزنامه‌نگاران را درباره چگونگی انتقاد از قطر تحت فشار می‌گذارند

🔹 روزنامه انگلیسی فایننشال تایمز در گزارشی درباره بحران قطر به نقل از روزنامه نگاران و خبرنگاران عربستانی گزارش داد که مقامات سعودی آنها را برای انتقاد کردن از قطر و سیاستهای این کشور تحت فشار میگذارند.

🔹 مقامات عربستان با ارسال پیامکهای گروهی به روزنامه نگاران به آنها می‌گویند که چگونه و به چه نحو از قطر انتقاد کنند چه خبرهایی را پوشش دهند و اخبار مربوط به این کشور را چگونه منتشر کنند.

@ourpresident

🔴المانیتور: محمود عباس به دنبال منحل کردن تشکیلات خودگردان در سال 2018 است

🔹 یک مقام ارشد تشکیلات خودگردان میگوید؛ بحران مسجد الاقصی و خشونتهای اخیر، رهبری فلسطینیها در رام الله را شدیدا ناامید و پریشان کرده است.

🔹 این مقام نزدیک به عباس می‌گوید که محمود عباس اخیرا لحن خود را در نشستهای مشورتی تغییر داده است و تهدید کرده است که در صورت شکست دیپلماتیمک و تشدید خشونتها در پایان سال از سمت خود استعفا می‌کند و تشکیلات خودگردان فلسطین را منحل خواهد کرد.

🔹 وی مدعی شده که محمود عباس به دنبال منحل کردن تشکیلات خودگردان به عنوان یک راه حل است تا از این طریق اسرائیل و جهان عرب را در بن بست قرار دهد و جامعه بین المللی برای پیشبرد هرچه سریعتر راه حل دو دولتی ترغیب کند.

@ourpresident

🔺فيصل مقداد معاون وزير خارجه سوريه در گفتگوي اختصاصي با سي ان ان :آمريکايي ها مجوز پرواز بر فراز آسمان سوريه را ندارند و بايد اين پروازها را متوقف کنند

@ourpresident

🔴مایک پنس، معاون رئیس جمهور آمریکا ادعای روزنامه نیویورک تایمز درباره اینکه برخی سران جمهوریخواه به دنبال جایگزین کردن او به جای ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰ هستند را «مضحک» خواند و آنرا رد کرد

@ourpresid

📛 مسیر حقارت

⬅️یاسر عرفات رهبر و بنیانگذار سازمان آزادی بخش فلسطین، در روزگار جوانی و برومندی موگرینی با او حشر و نشر داشت و عکس سلفی می گرفت.
سالها بعد عرفات، به آرمان مقاومت خیانت کرد و با رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر اسراییل عکس سلفی انداخت !
او البته مدتی بعد مزد خیانتش را گرفت و به گواه برخی اسناد تاریخی، توسط موساد به قتل رسید!

🔴 سالها بعد،در آغاز روزگار پیری موگرینی،نمایندگان مجلس،راه چند دهه قبل عرفات را پیش گرفته اند و برای سلفی گرفتن با او،سرودست می شکنند !
فردای کار این نمایندگان و ملتی که آنها را نمایندگی میکنند،چه خواهد شد
http://uupload.ir/files/2y4e_picsart_08-06-12.15.05.png

@ourpresident

📛 انتقاد شدید پسر شهید همت از نمایندگان سلفی بگیر

⭕️ بی شک حرمتی برای خود و نامی که دارم قائلم و می‌دانم این تصویر در شان صفحه‌ی محمد مهدی همت نیست، اما چه کنم؟ دلم دارد می‌سوزد، قلبم درد گرفته... خدای را شاکرم که پدرم نیست که این روزها را ببیند... چپ راست‌اش به کنار(که هر دو را یکی میدانم) اینها نماینده کدام ملت هستند؟ ملتی که شرف‌اش را از توی رگ‌های بریده شهدا بدست آورده است؟
.
⭕️ می‌گفت باور کنید این‌‌ها فقط به فکر خود و جیب خود هستند و هیچ کدام نماینده ملت ایران نیستند، من فکر می‌کنم اما اینها با این رفتار زننده به درد جیب خودشان هم نمی‌خورند. ای‌کاش در مورد این‌ها تصمیمی گرفته می‌شد!
.
⭕️ فرق جهان سوم با کشورهای پیشرفته فقط در فرهنگ مردمان آن هاست، نه امکانات و تکنولوژی، لطفا از این فجایع با طنز عبور نکنید...

@ourpresident

📛خط انگلیسی ماجرای مشروطه حرفش «ترقی‌خواهی و توسعه» بود

⬅️ امام خامنه‌ای:
«در قضیه‌ی #مشروطه، آن خط انگلیسی ماجرای مشروطه حرفش ترقی‌خواهی بود؛ شعارش #توسعه و #پیشرفت بود. همان کسانی که رهبران مشروطه را نابود کردند؛ شیخ فضل الله را به دار کشیدند، مرحوم آیت‌الله بهبهانی را ترور کردند، ستارخان و باقرخان را غیر مستقیم به قتل رساندند و خلع سلاح کردند، رهبران صادق مشروطه را زیر فشار قرار دادند و یک عده افرادی را که وابسته‌ی به #غرب و سیاستهای استعماری بودند، به نام مشروطه‌خواه بر مردم مسلط کردند، شعار آن‌ها هم همین #ترقی‌خواهی بود! آن‌ها هم می‌گفتند: پیشرفت، #تحول! زیر این نام، آن‌چنان خیانت بزرگی انجام گرفت.» ۱۳۸۶/۰۲/۲۵

@ourpresident

📛 «رحیمی» نماینده سلفی بگیر لیست امید ، در رسانه ها به اشتباه همان نوجوان آزاده معروف که با زن بی‌حجاب مصاحبه نمیکند، معرفی گردید ؛
درحالیکه آن نوجوان،«مهدی طحانیان» آزاده اصفهانی است.

@ourpresident

🔴دولت یازدهم در ۴۴ ماه گذشته بیشتر از کل ۸ سال دولت قبلی، پول چاپ کرده است ؛ چاپ ۸۴ هزار میلیارد تومان پول تنها در ۱۴۶۰ روز فعالیت !!

#بی_انضباطی_مالی
#دولت_رکوردها

@ourpresident

📛گزارش داغ ۲۰:۳۰ از سلفی حقارت نمایندگان اصلاح‌طلب مجلس و بازخوانی یک "تصویر اقتدار"!

@ourpresident

🔴 مهدی محمدی:
"مراقب این دروغ های خطرناک باشید؛ این جماعت مکار از هر شیوه ای برای ماندن در این ننگ نامه و تسلیم کردن کشور استفاده میکنند"

@ourpresident

📛واكنش الياس نادران به آذرى جهرمى گزينه حسن روحانى وزارت ارتباطات:
"با مسئول شنود و بگير و ببند مى خواهيد فضاى مجازى را آزاد کنید؟!"

@ourpresident

📛غم انگيزترين عنصر تصاوير #سلفی_حقارت آن روحانى نماينده در تصوير است. مدرس و شيخ فضل الله كجاى مجلس نشسته و گريه ميكنند؟!

@ourpresident

🔴حسين علیزاده، دیپلمات سابق، درباره میهمانان خارجی مراسم تحلیف؛میهمانان امسال از نظر کمی و کیفی تنزل دارد

#روحانی_مچکریم

@ourpresident

🔴مراسم تحلیف ریاست جمهوری در ایران، با طعم کینه‌ورزی سعودی‌ها علیه حماس/ آیا حماس جدید متشکل از رهبران هنیه، سنوار، العاروری و ... به ایران نزدیک خواهد شد؟

⬅️هفته گذشته حسین امیرعبداللهیان مدیرکل فعلی امور بین‌الملل مجلس شورای اسلامی، با چند تن از مقامات ارشد حماس در بیروت دیدار کرد. دیداری که در برخی رسانه‌های عربی با واکنش‌هایی هم همراه بود.

📍در تصاویری که از این دیدار منتشرشده، صلاح العاروری و اسامه حمدان از مقامات ارشد حماس و نیز علی البرکه نماینده این جنبش در لبنان دیده می‌شوند؛ العاروری همان عضو حماس است که قطر از وی خواسته بود این کشور را ترک کند و گمانه‌زنی‌هایی از رفتن وی به بیروت مطرح شده بود.

📍کانال دو رژیم صهیونیستی پیشتر ادعا کرده بود «صالح العاروری» که وی را فرد شماره یک تحت تعقیب رژیم صهیونیستی نامیده، در بیروت و تحت حمایت حزب‌الله است.

✈️حال همان گروهی از حماس که امیر عبداللهیان در بیروت با آنان دیدار نمود، به دعوت تهران خود را به مراسم تحلیف ریاست جمهوری در مجلس شورای اسلامی رسانده اند. سفر این هیات حماس به تهران با کینه‌ورزی رسانه سعودی الریاض همراه شد.

📋روزنامه الریاض در مطلبی سفر مقامات حماس به تهران را نتیجه نزدیکی به ایران دانست و به تروریستی بودن حماس اشاره کرد. در این مطلب تأکید شده است که آمریکا و اتحادیه اروپا حماس را تروریستی می‌دانند.

✳️اما جنبش حماس در واکنشی صریح و فوری در بیانیه‌ای رسمی تأکید کرد: «این توصیف خطرناک، توهین به مقاومت ملت قهرمان فلسطین محسوب می‌شود؛ ملتی که در نوک پیکان دفاع از فلسطین و عزت و کرامت همه امت ایستاده است. بسیار جای تأسف است که اینگونه اظهارات از یک رسانه عربی در قلب ریاض پایتخت عربستان دیده شود آن‌هم در زمانی که دشمن صهیونیستی زشت‌ترین جنایات را علیه مردم فلسطین، قدس و مسجدالاقصی مرتکب می‌شود.»

📍متن بیانیه حماس: (http://hamas.ps/ar/post/7761)

📍مطلب روزنامه الریاض: (http://www.alriyadh.com/1614024)

@ourpresident

🔴چیزی به نام «دکترین ترامپ» در کار نیست و نخواهد بود

☑️ قسمت اول؛

⬅️خانم Rebecca Friedman Lissner در یادداشتی در مجله فارن پالسی با بررسی رفتارها و اقدامات ترامپ تلاش کرده چرایی نداشتن دکترین از سوی ترامپ را توضیح دهد و نتیجه عدم حضور دکترین و راهبرد کلان در سیاست خارجی دولت آمریکا را بیان کند.

این کارشناس اندیشکده مطرح شورای روابط خارجی آمریکا نوشت: دوایت آیزنهاور در سال 1952 گفت: «انسان زیرک یا شجاع روی ریل تاریخ دراز نمی‌کشد تا منتظر بماند که قطار آینده از روی او بگذرد.» مدیریت مسیر آینده کار ساده‌ای نیست، اما یگانه امید یک رهبر در سیاست خارجی آن است که راهبردی معقول را تدوین و اجرا کند. در ماه ژانویه پس از تحلیف ترامپ، در فارن‌پالیسی هشدار دادیم که رویکرد ترامپ به سیاست خارجی، به طرز خطرناکی کوته‌بینانه است و ریسک‌های غیرقابل‌پذیرشی برای امنیت ملی دارد. اگر مسیر اصلاح نشود، گریزی از تصادف نیست.
شش ماه گذشته اما کمتر نشانه‌ای می‌بینیم که رییس‌جمهور و مشاورانش، موفق به تدوین آن نوع راهبرد (همان که دانشگاهیان «راهبرد کلان» و کارشناسان رسانه‌ای «دکترین» می‌نامند) شده باشند که برای تحمیل اراده‌ی آمریکا بر دنیا طراحی شده باشد، نه بالعکس. در واقع، گویا هیچ‌گاه چیزی شایان نام «دکترین ترامپ» در کار نخواهد بود. روش سیاست‌گذاری این دولت، به دلیل اینکه صبر محتاطانه مورد نیاز توسعه و اجرای یک مسیر در گذر زمان را نمی‌پذیرد، مشخصاً ضد راهبرد است.
این نقص، حاصل سه اصل عملیاتی و فلسفی است که تصمیم‌گیری‌های رییس‌جمهور را هدایت می‌کنند: تمرکز بر بُردهای کوتاه‌مدت به جای دوراندیشی راهبردی؛ نگاه به امور دنیا به مثابه‌ی یک بازی «بُرد-باخت»؛ دنیایی که در آن همه‌ی دستاوردها نسبی‌اند و مقابله‌به‌مثل با دیگران در کار نیست؛ و رد سیاست‌گذاری ارزش‌محور. کمبودهای این رویکرد (که ما «سوداگرایی تاکتیکی» نامیده‌ایم) را هم‌اکنون نیز می‌توان در سابقه‌ی سیاست‌خارجی ترامپ تا به امروز دید.
اول آنکه، ترامپ علناً میل خود به «بُرد» را نشان داده است، یعنی یک جهان‌بینی که فتوحات کوتاه‌مدت و تاکتیکی را ترجیح می‌دهد.
این امر بیش از همه‌چیز در تصمیم ترامپ برای پرتاب 59 موشک کروز به تلافی حملات شیمیایی حکومت سوریه مشهود بود. هرچند مقامات دولت این تصمیم را در محافل عمومی و خصوصی به مثابه‌ی یک دستاورد برجسته سیاست‌خارجی ترامپ جار می‌زنند، این حمله در واقع اثر اندکی داشت: پایگاه هوایی هدف ظرف چند روز دوباره عملیاتی شد، و منطق سردرگم این حمله موجب شد علامت‌هایی که قرار بود با این حمله به دشمنان آمریکا ارسال شود ناپیدا بمانند. با این حال، تصاویر جالب شلیک موشک‌ها از ناوشکن‌های آمریکایی، بارزترین مصداق سیاست‌خارجی دولت ترامپ در شش ماه آغازین کارش مانده‌اند.
این کوتاه‌مدت‌نگری را می‌شد در واکنش مشتاقانه‌ی ابتدایی به بحران خلیج [فارس] دید که در 5 ژوئن آغاز شد، یعنی وقتی که عربستان سعودی، امارات متحده‌ی عربی، بحرین و مصر روابط دیپلماتیک خود با قطر را قطع کرده و محاصره‌ی این کشور را اعلام نمودند. ترامپ که مشتاق بود مدعی بُرد در سفرش به غرب آسیا شود، حمایت خود از این اقدام را توییت کرد. حتی وقتی وزیر خارجه رکس تیلرسون سعی کرد دیدگاهی راهبردی به بحران داشته باشد (که بر محوریّت پایگاه هوایی العدید قطر در کارزار علیه [داعش] به رهبری آمریکا صحّه گذاشت)، ترامپ دیپلمات ارشدش را تضعیف کرد، انتقادات خود از قطر را مضاعف کرد و گفت: «اگر به یک پایگاه نظامی دیگر نیازی داشته باشیم، کشورهای دیگری هستند که با اشتیاق آن را بسازند.» جای تعجب نیست که وقتی وزیر خارجه تلاشی پرسروصدا برای یافتن راه‌حل منطقه‌ای را آغاز کرد، شرکای آمریکا از مشارکت در آن امتناع کردند.
رویکرد سوداگرایی تاکتیکی هرچند به درد موفقیت‌های نمایشی (یا حداقل برداشتی از آنها که بشود توییت کرد) می‌خورد، چشمان رییس‌جمهور را بر اثرات درجه دوم و درجه سوم اقداماتش می‌بندد چنانکه اتخاذ یک راهبرد معقول تقریباً ناممکن می‌شود.
مورد دوم، نگاه به امور دنیا به مثابه‌ی یک بازی «بُرد-باخت» است: هر بُرد کشور دیگر به منزله‌ی باخت ایالات متحده محسوب می‌شود، و ترامپ گمان می‌کند بهترین کار واشنگتون آن است که هرجا شد در مذاکره علیه هم متحدان و هم دشمنانش پیروز شود. بنا به دیدگاهی که مشاوران ارشد ترامپ یعنی اچ‌آر مک‌مستر و گری کوهن صراحتاً بیان کرده‌اند، همکاری فقط زمانی حاصل می‌شود که منافع ریز و دقیق دو طرف کاملاً همسو باشند.
یک جلوه از این اصل، چهارمین روز تصدی ریاست‌جمهوری بود که ترامپ یک فرمان اجرایی امضاء کرد و ایالت متحده را از توافق‌نامه‌ی تجاری «شراکت فراسوی اقیانوس آرام» (TPP) خارج ‌کرد.

⬅️ادامه در پست بعدی:
👇👇👇👇👇

@ourpresident

🔴چیزی به نام «دکترین ترامپ» در کار نیست و نخواهد بود

☑️ قسمت دوم؛

او پس از بیان یک سلسله برداشت‌های نادرست خود درباره‌ تأثیر احتمالی این توافق بر شغل‌ها و دستمزدها،میزبانی‌اش در حل‌وفصل مسأله‌ی دستکاری‌های چین و ژاپن در نرخ ارز،این فرمان را امضاء کرد. ترامپ وعده داده که بجای این توافق، رابطه تجاری آمریکا با همه‌ شرکای تجاری‌اش را از طریق توافقات دوطرفه «ترمیم» کند. ترامپ این هفته در گفتگو با نیویورک‌تایمز بلوف زد که «صبر کنید تا ببینید که ما برای تجارت چه می‌کنیم» بدون آنکه هیچ جزئیاتی در پشتیبانی از حرفش ارائه دهد (یعنی مثل همیشه). در همین حال، متن توافق‌نامه (که مفادقبلی آن تا حد زیادی بازتاب ترجیحات آمریکا بود) هم‌اکنون در حال پیش‌نویسی مجدد بدون حضور آمریکاست؛ و در همین حال، چین دستورکار تجاری خود را از طریق «مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای» پیش می‌برد.
این دیدگاه «بُرد-باخت» حتی به متحدان ایالات متحده هم بسط می‌یابد که در نظر رییس‌جمهور، بیشتر رقیب‌اند تا شرکای راهبردی ماندگار. علی‌رغم نقش حیاتی سئول در رسیدگی به بحران هسته‌ای کره‌ی شمالی (که بی‌تردید یگانه مسأله‌ی امنیت ملی است که در صدر دستورکار ترامپ قرار دارد)، رییس‌جمهور تهدید به فسخ توافق تجاری دوطرفه‌ی آمریکا با کره‌ی جنوبی کرده است و سعی کرده است تعهد آمریکا به پرداخت بخشی از هزینه سیستم دفاع ضدموشکی تاد را انکار کند.
با چشم بستن بر ماهیت چندبُعدی عرصه‌ی سیاست بین‌المللی و انکار ارزش مقابله‌به‌مثل، این یکجانبه‌گراییِ بی‌وقفه موجب می‌شود آمریکا از ابزارهای حیاتی مشارکتی در مقابله با تهدیدات و بهره‌گیری از فرصت‌ها محروم شود.
در نهایت، رویکرد سوداگرایی تاکتیکی، تُهی از ملاحظات اخلاقی نظری یا عملی است. رییس‌جمهور ترامپ نشان داده است که به صورت حسی و شهودی، از رهبران اقتدارگرا تقدیر می‌کند. او در ماه آوریل از رییس‌جمهور مصر عبدالفتاح السیسی (کسی که عادت به نقض حقوق بشر دارد) تمجید کرد که «در وضعیتی بسیار دشوار، عالی عمل کرده است.» در ادامه‌ی همان ماه، با رییس‌جمهور فیلیپین رودریگو دوترته تماس گرفت تا به او تبریک بگوید، و به مردی که دست پشت پرده‌ی مرگ هزاران نفر از شهروندانش است گفت: «شنیده‌ام کاری باورنکردنی در مسأله‌ی مواد مخدر کرده‌اید… کار خوب‌تان را ادامه بدهید. کارتان عالی است.» شاید دراماتیک‌ترین نمونه آن باشد که رهبر کره‌ی شمالی را یک «کلوچه کوچولوی باهوش» نامید که «افتخار می‌کند» با او ملاقات داشته باشد.
یک سیاست‌خارجیِ منفصل از ارزش‌ها، هرچند شاید عنصر پیش‌بینی‌ناپذیری (که ترامپ برایش ارزش قائل است) را تقویت کند، اما به یک سیاست‌خارجی‌ منجر می‌شود که منحصراً به دنبال «بهترین توافق» است (اما هیچ‌وقت به نتیجه‌ی دلخواهش نمی‌رسد).
ظرف شش ماه گذشته، پس از حمله‌ی ترامپ با موشک‌های کروز به سوریه و دوباره با سخنرانی‌های تحریک‌آمیز در عربستان و لهستان، تحلیل‌گران سعی کرده‌اند اقدامات دولت را در قالب یک دکترین راهبردی منسجم به هم بیامیزند. مقامات ارشد دولت نیز همگی وارد بازی شده‌اند، و هر گروه سعی می‌کند دیدگاه راهبردی خود از «تقدّم آمریکا» (America First) را در فضایی خیالی تحمیل کنند که به یک نسخه‌ی آخرالزمانی از دیدگاه‌های جورج کنان (مشهورترین مدافع سیاست مهار شوروی در جنگ سرد) شبیه است. علی‌رغم همه‌ی جوهری که در مقالات صرف شده است،این تلاش‌ها دست‌کمی از یک تلاش ابلهانه ندارند.
حتی اگر تحلیل‌گران و مشاوران بتوانند بر منظومه‌ی غرایز و تمایلات ترامپ جامه‌ی یک انسجام فکری بپوشانند، آن رویکرد سوداگرایی تاکتیکی، لاجرم ما را مطمئن می‌کند که این ترجیحات به صورتی ناسازگار به سیاست، ترجمه و تبدیل خواهند شد.
حتی خصومت مشهود ترامپ با متحدان آمریکا هم نمی‌تواند راهنمای معتبری باشد که نشان‌مان دهد در عرصه‌ی روابط خارجی چگونه عمل خواهد کرد: علی‌رغم چندین دهه لفّاظی علیه هم ژاپن و هم آلمان، ترامپ ظرف6 ماه گذشته نخست‌وزیر ژاپن شینزو آبه را در آغوش کشید (که با زیرکی، ماه نوامبر گذشته چوب‌های گلف طلایی را به دست گرفت و به برج ترامپ در نیویورک آمد)، اما صدراعظم آلمان را طرد کرد.
بعلاوه، دولت فاقد ظرفیت پیاده‌سازی هرگونه دیدگاه راهبردی است، بویژه دیدگاهی که مستلزم استفاده از ابزارهای قدرت غیرسخت باشد. مقامات نظامی با هوشمندی تأکید کرده‌اند که راه‌حل‌های ماندگار برای جنگ‌های افغانستان، سوریه و حتی یمن عمدتاً در حیطه‌ی مسؤولیت و نقش وزارت خارجه‌اند. اما وزارت خارجه از درون نابود و بی‌روحیه شده است. بودجه‌ای که کاخ سفید برای سال مالی 2018 تقاضا کرده، مبلغ ناچیز 37٫6 میلیارد دلار برای وزارت خارجه و آژانس توسعه‌ی بین‌المللی ایالات متحده (کاهش 33 درصدی به نسبت بودجه‌ی پارسال) و 639 میلیارد دلار برای وزارت دفاع (افزایش 10 درصدی) است.

⬅️ ادامه در پست بعدی:
👇👇👇👇

@ourpresident