قانون 21 روز (قانون مالتز)

انسان 21 روز زمان نیاز دارد تا یک عادت جدید بسازد یا آن را ترک کند، اگر شما هم بتوانید 21 روز را بدون چیزی سپری کنید دیگر بدان نیاز نخواهید داشت.

📝

هر آدمی درون خود کوزه ای دارد که با عقاید،
باور ها و دانشی که از محیط اطرافش می گیرد پر می شود. این کوزه اگر روزی پر شد یاد گرفتن آدمی تمام می شود، نه که نتواند، دیگر نمی خواهد چیز بیشتری یاد بگیرد. پس تفکر را کنار می‌گذارد و با تعصب از کوزه ی باورهایش دفاع میکند و حتی برای آن میمیرد.

اما آدم غیر متعصب تا لحظه ی مرگ در حال پر کردن کوزه است و صدها بار محتوای آنرا تغییر می دهد. اگر شما مدتی است که افکارتان تغییر نکرده بدانید که این مدت فکر نکرده اید.
آب هم اگر راکد بماند فاسد مي شود.

حركت کودک باعث هماهنگي حواس و اعضاء و چشم و دست و گوش مي شود. كه همه ي اين هماهنگي ها اثرشان در بزرگسالي مهم است و جلوه مي كند.

يكي از علل افت تحصيلي در ايران كم حركتي بچه ها است. و مربوط به تجربه ي اين بچه ها در صفر تا دوسالگي شان است، يعني دوره ي حسي – حركتي. چون در اين زمان مانع حركت او شده اند. وقتي مانع حركت نوزاد مي شويم، هوش شناختي رشد نمي كند و پايه ريزي نمي شود.

گاهی ریشه رفتار ناهنجارِ کودک شما،
روش تربیتی اشتباهِ شماست!

قبل از اقدام به تنبیه اشتباهات تربیتی خود را بشناسید و مرتفع کنید.

گاهی مقصر اصلی، خودتان هستید.

به کودک؛ مدیریت زمـ🕒ـان رو
یاد بدین! اما از کمبود وقت نترسونیدش!

مثلابه جای جمله"وقت بازی داره تموم میشه"، بگین: "هنوز ده دقیقه، برای بازی فرصت هست".

ازجمله مصادیق خشونت شخصیتی استفاده ابزاری از کودک در مناقشات بین والدین است گاهی والدین در دعوایشان به کودک باج میدهند و ازاو استفاده ابزاری می کنند.

مثلا باخريدها و محبت های افراطي، كودك را به اردوگاه خودمي كشند
"بيا پيش من مامان يا بابا رو ول كن"
و از طرفی میگویند:
«هر كاري مي كنم به خاطر بچه ام هست»

در حقیقت بچه ها را تبديل به خاكريز جبهه هايمان كرده ايم.

پدر و مادر به هم تيراندازي مي كنند و بچه را وسط گذاشته و هر چه تير است به كودك می خورد.

پدر بدخلق و كنترل كننده، احساس ترس نسبت به جنس مخالف را در دخترش ايجاد مي كند.

اين گروه از دختران، زنان ضعيف
و بدون اعتماد به نفس، در زندگي شخصي شان خواهند بود .

مراقب رفتارمان باشیم .

آن چیزی که عاشق شدن خوانده می‌شود، چیزی نیست جز تمنا، نیاز و ترس نَفس یا ایگو.
شما به تصویری که از مخاطب خویش در سر دارید، وابسته می‌شوید و نام این وابستگی را عشق می‌گذارید؛ این وابستگی عشق نیست!

👈 عشق تمنایی در سر ندارد؛ عشق، معشوق را در تصویری که از او ساخته است زندانی نمی‌کند؛ عشق به سادگی و بی‌پیرایه و بدون قید و شرط، در جمله دوستت دارم خود را آشکار می‌کند.

💥هر کجا تردید و گله و شکایتی وجود دارد، هر کجا عصبانیت و تمنایی است، هر کجا که خواستید معشوقتان خود را برای شما توجیه نماید، بدانید که دیگر عشقی در کار نیست.
ای کاش می‌توانستید پشت صورتکی که به چهره زده‌اید، سیمای حقیقی یکدیگر را مشاهده کنید...

‍ بیشتر آدم ها همه عمر تلاش می کنند به دیگران ثابت کنند که انسان های بدجنسی نیستند و برعکس بسیار رئوف و خوش طینت و خیرخواه اند. آنها معمولاً درگیر نقش بازی کردن در یک تئاتر فرضیِ درجه هشتِ دبستانی می شوند و دیالوگ ها را فراموش می کنند و از شدت مصنوعی بودن، بیننده را یاد انگورهای پلاستیکی آویزان از گوشه دیوار یک چلوکبابیِ بین جاده ای می اندازند. اگر از بیشتر آنها بپرسی بزرگترین ایرادت چیست؟ بدون فوت وقت آهی کوتاه می کشند و جواب می دهند: «متاسفانه زیادی مهربونم و بدی هارو زود می بخشم.» آنها همان هایی هستند که معتقدند جهان لیاقت شان را ندارد و هر روز دنبال موقعیتی می گردند تا یک جایی از جمله ی "گذشت زمان لیاقت من و بی لیاقتی تو رو نشون داد" استفاده کنند. آنها دوست دارند وقت و بی وقت از رافت و مهربانی خویش مثال بیاورند و در مقابل از بدی و کثافات جهان گله کنند.

واقعیت این است که هیچکس به آن بی نقصی و یا به آن وحشتناکی که فکر می کند نیست. همه ما در درونمان یک جعبه مداد رنگی 24 رنگ داریم که در شرایط و موقعیت های مختلف از یکی از آنها استفاده می کنیم. در روزهای سرخوشی سبزیم یا سرخ، در روزهای افسردگی زردیم یا خاکستری، در روزهای عاشقی سفیدیم یا صورتی و در زمان خشم و نفرت سیاهیم و سیاه.

همه ما بدجنسی هایی داریم. همه ما روزهایی حس کرده ایم که حالمان از کل ساکنین زمین به هم می خورد. همه ما اشتباهات کثیفی کرده ایم. همه مان یک روزی آنقدر گرفتار خشم شده ایم که به چیزی جز انتقام فکر نکرده باشیم. همه مان دست کم یکبار احساس گناهکار بودن کرده ایم.

اما چه اهمیتی دارد؟ مهم این است که هنوز چندین مداد رنگی دیگر در درونمان هست. مهم این است که هر روز می شود مدادی جدید را در دست گرفت و خود را رنگ کرد.

غم انگیزترین آدم های دنیا آنهایی هستند که به تک رنگ بودن خود می بالند.

✍ #آنالی_اکبری

😂😂...
شیطنت را فراموش نکنید!
حتی اگر فیلسوف ترین فرد در زندگیتان هستید...

کمی مکث

تعدادی موش رو دانشمندان داخل يك استخر آب انداختند.

تمامي موشها فقط ١٧ دقيقه توانستند زنده بمانند و در نهايت خفه شدند!!!
دوباره دانشمندان با اينكه ميدانستند موش بيش از ١٧ دقيقه زنده نمي مانند تعداد ديگري موش رو به داخل همان استخر انداختند و با علم ١٧ دقيقه تا مرگ موشها، تمامي موشها رو قبل از ١٧ دقيقه از آب جمع كردند و تمامي آنها زنده ماندند!

موشها پس از مدتي تنفس و استراحت دوباره به آب انداخته شدند!!
حدس ميزنيد اين بار چند دقيقه زنده ماندند؟
٢٦ ساعت طول كشيد تا آنها مردند.
آنها به اين اميد كه دوباره دستي خواهد آمد و نجات پيدا ميكنند، ٢٦ ساعت تمام طاقت اوردند!!
اميد بهترين و بالاترين قوه محرك زندگي است!!!

هميشه به فرداي بهتر اميدوار باش
هميشه به رحمت خداوند اميدوار باش!!

تهدید به کودک جرأت می دهد
"اگر یکبار دیگر دوستت را اذیت کنی، یک کتک مفصل می خوری. اگر یکبار دیگر این کار را تکرار کنی من میدانم با تو. صبر کن تا بابا بیاد..."

هنگامی که کودک بارها تهدیداتی از والدین خود میشنود، ولی به ندرت عواقب کار بد خود را میبیند، تهدید به روشی نامناسب و بی حاصل برای مهار رفتار کودک تبدیل میشه، که نه تنها کودک را از انجام کار بد باز نمیدارد بلکه او را حریص تر می کند.

یعنی گاهی اوقات این تهدیدها حتی به کودکان این جرأت و شهامت را می دهد تا پدر و مادر خود را در آن محدوده امتحان کنند و صبر و تحمل آنان را بسنجند.

‍ کودکی که مورد شماتت بوده و والدینش با مقایسه او با فرزندان دوستان و فامیل، او را تحقیر و سرزنش می کنند هرگز طعم رضایت از خود را نخواهد چشید و پیوسته به دنبال موفقیتی خواهد بود که چون سراب از او می‌گریزد اگرچه که دست آوردهای زیادی در زندگی داشته باشد.

زمان برای کودکان بسیار کند میگذرد. وقتی پدر پنجاه ساله ای از پسر پانزده ساله اش می خواهد دو سال دیگر صبر کند تا صاحب اتومبیلی برای خودش شود، این فاصله ۷۳۰ روزه فقط ۴ درصد عمر پدر را تشکیل می دهد اما این دو سال ۱۳ درصد از عمر پسر را در بر می گیرد. پس عجیب نیست اگر برای پسر این مدت سه یا چهار بار طولانی تر باشد.

به همین صورت دو ساعت از زندگی یک کودک ۴ ساله مساوی است با دوازده ساعت از زندگی مادر ۲۴ ساله اش.

اگر از کودک بخواهیم که برای گرفتن یک آب نبات دو ساعت صبر کند مثل اینکه از مادرش بخواهیم برای خوردن یک فنجان قهوه دوازده ساعت انتظار بکشد.

خوبه که تفاوت ها را درک کنيم....اين تفاوت، نه تنها بين بچه ها و ما هست بلکه بین ما و همه آدم های دنیا هم نیز هست...

‌ ‌درک مقصر: درکی است که همیشه خودمان رامقصربدانیم وعذاب وجدان واحساس گناه داشته باشیم در کل درک مقصر درکودک به این منوال شکل می گیرد. دائم در هر کاری سرزنش، در هر کاری توبیخ، البته توبیخ های والدین کاملاً از سر دلسوزی است. ما دنبال مقصر نمی گردیم.

مادر و پدر می خواهند کودکشان به بهترین نحو تربیت شود و رشد کند اما مرتب به او احساس گناه می دهند و احساس گناه درک مقصر را می سازد. همه ما یک بخش مهمی از شرطی شدن ذهنمان همراه با احساس گناه است. درهر اتفاقی خودمان را مقصرمیدانیم

به گونه ایی با ما رفتار شده که حق اشتباه کردن نداریم.اشتباه یعنی گناه و گناه مستوجب کیفر است بنابراین با درک مقصر و احساس گناه بزرگ می شویم و شرطی می شویم. دیده اید وقتی دچار یک اشتباه می شویم چه قدر از وقتمان به سرزنش خودمان می گذرد؟؟؟

📌 به خودتان وفرزندانتان اجازه اشتباه کردن بدهید ولی
🔶 مسوولانه پای اشتباهتان بایستید🔶 وبدون احساس گناه آن راجبران کنید

#استاد_سلطانی

شما با تبدیل شدن به دستگاه خودپردازی که تنها به فکر تامین نیاز مالی فرزندش است، به او آسیب خواهید زد...

📌فرزند شما به حضور و حمایت عاطفی تان برای رشد نیاز دارد.

انتظارات و توقعاتی که والدین ودیگران
از کودک دارند،

میله‌هایی هستند
که او با آن‌ها
زندان خود را می‌سازد...