🍁 Там рукі пахнуць верасам.
Там птушкам сніцца вырай.
Там белагруды верасень
з усмешкай самай шчырай.
Прырода, як натуршчыца,
прыгожая і голая...
І я букет настуркавы
нясу, шчаслівы, у школу.
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Адцвітанне

Не шасцяць каласы,
Звон не валіцца з касы,
Не кладуцца ў стог пласты,
Толькі сыплюцца лісты
На яловыя кусты,
На сухія верасы.

Не іскрыцца небазор,
Не цвіце трава-чабор,
Не цыгліць птушыны стан,
Толькі поўзае туман,
Вецер б’е ў нямы курган, –
Шапаціць імглісты бор.

Змога вольная снуе,
Вочы ўставіўшы свае,
То галубне, то пужне.
Сэрца б'ецца у паўсне,
Думка сэрцу аб вясне
Здрадны голас падае.

Янка Купала
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

🍁З Добрай раніцай!🍁 Каб быць цікавым, будзьце тым, хто цікавіцца
#пазітыў
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Баравіковае

Апошнія нажыткі лесу –
Грыбы,
Асеннія грыбы.
I з драмняку ў драмняк я лезу,
Ад павуціння твар рабы.

Нагамі верасы рассоўваю,
Ступаю мякка ля імхоў…
Налезла ў кошык верасовых
Па кулаку баравікоў…

А неба нізкае захмарана,
I ад імжы мой плашч намок.
Прапахлы багуном, імшарамі,
Іду, нагрыблены, дамоў.

А лес змаўчаў,
Што я запознена
Прыйшоў наведаць драмнякі,
I не сказаў,
Што ён апошнія
Мне аддаваў баравікі.

Юрась Свірка
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Бaцькoўcкi пapoг

Чaкae нac
Mнocтвa дapoг.
Hac вaбяць
I дaлi, i выci.
Aлe нa бaцькoўcкi
Пapoг
Aбaвязкoвa
Bяpнicя.

Kaб cэpцaм
Глыбoкa aдчyць,
Як вoдap
Hяcyць мeдyнiцы,
Як cocны
Haд кpyчaй гyдyць,
Як звoняць
Cвiтaльнa кpынiцы.

Acядзe
Tyмaн cпaквaля
Kpыштaльнaю
Чыcтaй pacoю.
I дыxae цixa зямля.
Зaўcёды
Ёй быць мaлaдoю!

Уcё,
Штo нapoд нaш
Cтвapыў,
Aбepaгaць мы
Пaвiнны:
I пecню ўpaджaйнyю
Hiў,
I мipнae нeбa
Aйчыны.

Чaкae нac
Mнocтвa дapoг.
Hac вaбяць
I дaлi, i выci.
Aлe
Ha бaцькoўcкi
Пapoг
Aбaвязкoвa
Bяpнicя.
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

З добрай раніцай!🤗 Не трэба забываць з раніцы адзін аднаму пажадаць дабра. Добрае ранішняе прывітанне дапаможа пазбегнуць усіх бед!
#пазітыў
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Фарбы восені
 
Колькi радасцi, колькi натхнення,
Калi фарбы змяняе сезон!
Без агню ўраз пачнецца гарэнне,
Як наўкол кiне золата ён.
Гаспадарыць упэўнена восень,
Пачынаюць цвiсцi верасы,
Нiбы ў небе, у лесе iх просiнь,
I не меней, чым ўлетку, красы!
Летнi колер, усюды зялёны,
Восень хутка iмкнецца змяняць,
Жоўты лiст, залаты цi чырвоны
Здатна, нiбы мастак, маляваць.
Як рубiн, ззяюць гронкi рабiны,
Вабiць чырвань асеннiх пладоў,
Быццам ўвесну, пачалi раслiны
Расцвiтаць дзiўным колерам зноў.
Калi сталая восень прыходзiць,
Пачынае красой аздабляць,
Яна лепшыя фарбы знаходзiць,
I здзiўленне ад iх не суняць.
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Дрымотна ціснуцца кусты
Пад цёплы бок дубровы ціхай.
I ў цішыні за тры вярсты
Чуваць, як п’е ваду ласіха.

О край мой родны! Я прашу:
Ратуючы ад пустазелля,
Я сам расцераблю душу,
А ты мне дай свайго насення,

Каб мог я так сумленна жыць,
Каб і мяне ў ліхую невідзь,
Ніхто не мог закабаліць,
Ніхто не мог ачужаземіць.

Шалеюць скразнякі эпох.
Я чую, як Айчына кліча
На раздарожжы ўсіх дарог
Не разгубіць свайго аблічча.

Якая ноч! Які спакой
На вечаровым аксаміце!
І толькі недзе за ракой
Крычыць зямляк: "Пера-вя-зі-це-е!.."
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Лісцё ў кастрычніку ляціць
На мокрую траву.
Ля весніц клён стары стаіць,
Схіліўшы галаву.

Пяюць вятры, нясуць яны
Халодны змрок і сум.
І сцелюць лісцяў дываны -
Асеннюю красу.

Цябе любіў я і люблю,
Мой звонкі лістапад.
Бы ў грудзі, грукае ў зямлю
Антонаўскі апад.

На ўзлёце крылле распусціў
Знясілены вятрак.
Ён жорны цэлы век круціў,
Стаміўся, небарак.

Калючы дождж яго дзяўбе,
А ён з-пад самых зор
Глядзіць, паставіўшы сябе
Вятрам наперакор.
(М. Хведаровіч)
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад