به گمانم این‌که کسی خوش ندارد سرزنشش کنند یا سرش داد بزنند؛ واقعیت دارد، اما من در چهره‌ی انسانی که نسبت به من خشمگین می‌شود، حیوانی وحشی می‌بینم که ذات واقعی‌اش را نشان می‌دهد، انسانی خوفناک‌تر از یک شیر، تمساح یا اژدها. از قرار معلوم انسان‌ها معمولاً این ذات واقعی را پنهان می‌کنند، اما موقعیتی پیش می‌آید که خشم باعث می‌شود که ذات انسانی‌شان را با تمام آن هیبت وحشتناکش نشان دهند.

نه آدمی، دازای

So now I curse that raven’s fire
You made me hate,
‌ ‌ ‌ you made me burn
He laughed aloud
‌ ‌ ‌ ‌as he flew from Eden
You always knew, you never learn.